ειμαι χαλια και φταιω

[arktos]

γιώργο, κ ο πρωθυπουργός να μου πετουσε τον καφέ τα ίδια θα έλεγα.
κ οπως ξερεις στην εποχή μας ειδικοτερα οι επιχειρήσεις σημερα ειναι κ αυριο δν είναι.
ποιος σου λεει πως αυριο θα ειναι αφεντικό?
κ μιλαω γενικα τωρα.

ελιρεν, σου ευχομαι να κληρονομησεις την επιχείρηση του πατερα σου κ ολα να πάνε καλα.

[giorgos panou]

γιώργο, κ ο πρωθυπουργός να μου πετουσε τον καφέ τα ίδια θα έλεγα.
κ οπως ξερεις στην εποχή μας ειδικοτερα οι επιχειρήσεις σημερα ειναι κ αυριο δν είναι.
ποιος σου λεει πως αυριο θα ειναι αφεντικό?
κ μιλαω γενικα τωρα.

ελιρεν, σου ευχομαι να κληρονομησεις την επιχείρηση του πατερα σου κ ολα να πάνε καλα.

Μα ειδικα αυτην την εποχη οπου οι απολυσεις εχουν γινει πολυ πιο ευκολες , οπου το να βρει εργασια ενας εργαζομενος ειναι δυσκολο ενω το να προσλαβει καποιος που χρειαζεται εργαζομενους ειναι παραδεισος αφου υπαρχει τεραστια προσφορα εργαζομενων ! αρα η εποχη μας ειναι ιδανικη για ενα " αφεντικο " .

Οσο για το συγκεκριμενο θεμα δυστυχως οι εποχες μας ειναι πολυ περιεργες , ο κοσμος εχει γινει αρπακτικο! τα αφεντικα κοιταν να κοψει οσο πιο πολλα ευρο απο το μυσθο του εργαζομενου , ενω προσθετει οσο πιο πολλες ωρες μπορει στο ωραριο του εργαζομενου παλυ!

Απο την αλλη ομως αφου εχουμε συμφωνισει να ζουμε σε ενα καπιταλιστικο συστημα πρεπει να ζουμε και με τους κανονες του , ολα αυτα βεβαια εως οτου ξεκινησει η επανασταση ετσι ? ¨) μεχρι λοιπον την μερα που θα ανθισουν τα" κοκκινα " γαρυφαλλα στα αυτια μας συντροφισσα και θα γεμισουν τα βουνα με νιατα ! μεχρι εκεινη την ημερα πρεπει να ζουμε στην ζουγκλα της εποχης μας και στην αδικη παραγωγικη εργασια . Η δικια μου εμπειρια στην εργασια και στην συνεργασια μου εχει δωσει πολλα παραδηγματα και με αποτελεσμα να εχω καταλαβει πως αμα στην δικια σου εταιρια δεν εισαι σκληρος και παραπανω απαιτητικος δεν θα προλαβεις να παραδοσεις ουτε ενα Φ.Π.Α. ! Βεβαια ειναι αναλογα την δουλεια ,και το ειδος , ο καλυτερος τροπος εργασιας ειναι η συνεργασια , να κερδισει το αφεντικο τους εργαζομενους , να τους κανει να αποδιδουν παραπανω μεσο του φυλοτιμου και του προσοπικου κερδους καθε ενος που εργαζεται εκει μεσα , αυτο θα εχει το καλυτερο αποτελεσμα αλλα ειναι και το πιο δυσκολο ειδικα για την φιλη μας εδω περα! ο αλλος τροπος ειναι μεσω της πιεσης , μεσω του φοβου για το αυριο της θεσης του εργαζομενου και μεσο του τσαμπουκα , αυτος ειναι ο χειροτερος αλλα και ο πιο ευκολος για ενα " αφεντικο" που δεν εχει τις εικανοτιτες να κανει τον πρωτο τροπο.

[elirene]

μολις πηρα ΕΝα μηνυμΑ προσωπικο οτι δεν παω καλα να το κοιταξω και με λυπαται οποιος ειναι...νομιζω οτι εδω συζηταμε κ βοηθαμε ο ενας τον αλλον αν θελει καποιος να με κρινει ας με κρινει δημοσια στο φορουμ και τελος παντων εκανα λαθος π πεταξα τον καφε κ τωρα ειμαι στο νησι με υποχρεωτικη αδεια και μ φαινεται εφιαλτης να γυρισω στη δουλεια κ θελω να σφαξω κοσμο και ειμαι ψυχοπαθης και καταθλιψη εχω και αγχωδη διαταραχη και φαρμακα παιρνω καιρο τωρα, σε ψυχολογικο φορουμ ειμαστε οποιος δεν εχεις προβλημα να το πει κ ειναι τελειος να μας πει πως το κάνει..να μαθουμε ρε αδερφε..και μολις εγινε το περιστατικο ετρεξα στον ψυχιατρο να του τα πω δεν με εβγαλε τρε΄λη ουτε μ αυξησε φαρμακα με συμβουλεψε νΑ προσπαθησω να υπερισχυσει η λογικη του συναισθήματος..κ εγω πιστευω πως αυτό εγινε δεν ειμαι σταθερος ανθρωπος ποσο μαλλον συγκρατημενος

[λιλιουμ]

elirene δε μου στελνεις ενα προσωπικο μηνυμα να μου πεις ποιος σου στειλε αυτο το μηνυμα πλιζ;; Τζαμπα μαγκες απο τα παρασκηνια εχουν καταφερει μεχρι και να διωξουν αξιολογα ατομα απο εδω μεσα.

[elirene]

και τωρα τι κάνω μεχει πιάσει το στομάχι μου πάλι απ΄το αγχος...μου ρχεται να τα παρατησω ολα να γυρισω στο νησι απτην αλλη λογικα σκεπτομενη γυρναω στο γραφείο και βλεπουμε συζηταω με τον πατέρα μου και πάλι βλέπουμε δεν μπορω αυτό το φλού φοβάμαι μην αρρωσρτησω πάλι πριν ενα χρονο ημουν πολύ αρρωστη πατα συσωρευμένα συναισθήματα και τελείως καλά δεν έγινα αλλα την ψιλοπάλευα με τα φάρμακα, καλύτερα να πεθάνω παρα να ξαναζήσω αυτό αλλα τι λεω και το θάνατο φοΒΑΜΑΙ και το καραβι που θα γυρίσω και το αεροπλάνο και το μετρο και το ασανσερ και τη μναξια και στα 23 ουτε να φαω μπορω ουτε να βγω και ολα με το ζορι τα κάνω..ευχαριστηση δεν νιωθω απο τιποτα σερνομαι σε οτι κ αν κάνω τα συναισθήματα μου χειμαρρος δυσχαιρενουν την επιβίωση μου μονο με 5-6 συγγενης τα πάω καλά ολοι οι αλλοι μου τη σπάνε η μενω κοντά τους από συμφέρον η νταξει δεν σ φτιαχνει τη διάθεση ενα ατομο τοσο υποτονικό, φοβάμαι για το τι θα συμβεί, ίσως φοβάμαι και τον ίδιο μου τον εαυτό πως θα αντιδράασει οταν δεν μπορω πραγματικα ο ίδιος μου ο οργανισμός θα με εμποδίσει να κάνω ότι είναι μπαινει η ψυχή στο σώμα και δυσχαιρένει ακόμα και αυτοματες λειτουργίες, θα δράσω παρορμητικά και θα κλαίω μετα, βοήθεια μου

[Remedy]

και τωρα τι κάνω μεχει πιάσει το στομάχι μου πάλι απ΄το αγχος...μου ρχεται να τα παρατησω ολα να γυρισω στο νησι απτην αλλη λογικα σκεπτομενη γυρναω στο γραφείο και βλεπουμε συζηταω με τον πατέρα μου και πάλι βλέπουμε δεν μπορω αυτό το φλού φοβάμαι μην αρρωσρτησω πάλι πριν ενα χρονο ημουν πολύ αρρωστη πατα συσωρευμένα συναισθήματα και τελείως καλά δεν έγινα αλλα την ψιλοπάλευα με τα φάρμακα, καλύτερα να πεθάνω παρα να ξαναζήσω αυτό αλλα τι λεω και το θάνατο φοΒΑΜΑΙ και το καραβι που θα γυρίσω και το αεροπλάνο και το μετρο και το ασανσερ και τη μναξια και στα 23 ουτε να φαω μπορω ουτε να βγω και ολα με το ζορι τα κάνω..ευχαριστηση δεν νιωθω απο τιποτα σερνομαι σε οτι κ αν κάνω τα συναισθήματα μου χειμαρρος δυσχαιρενουν την επιβίωση μου μονο με 5-6 συγγενης τα πάω καλά ολοι οι αλλοι μου τη σπάνε η μενω κοντά τους από συμφέρον η νταξει δεν σ φτιαχνει τη διάθεση ενα ατομο τοσο υποτονικό, φοβάμαι για το τι θα συμβεί, ίσως φοβάμαι και τον ίδιο μου τον εαυτό πως θα αντιδράασει οταν δεν μπορω πραγματικα ο ίδιος μου ο οργανισμός θα με εμποδίσει να κάνω ότι είναι μπαινει η ψυχή στο σώμα και δυσχαιρένει ακόμα και αυτοματες λειτουργίες, θα δράσω παρορμητικά και θα κλαίω μετα, βοήθεια μου

ΤΩΡΑ, ξεκουραζεσαι... αυτο κανεις
κατσε εκει που καθεσαι, να κανεις τα μπανια σου, να διαβασεις τα βιβλιαρακια σου και να ηρεμησεις.
αυτο που εγινε ηταν ασχημο . ΔΕΝ ηταν για θανατο!
οταν ηρεμησεις, θα τα δεις ολα πιο αισιοδοξα και οταν γυρισεις, θα ζητησεις συγνωμη απο την συναδελφο για τον καφε κι απο κει και περα θα κανεις προσπαθεια να ελεγχεις καλυτερα την συμπεριφορα σου.
θα εισαι πιο επιφυλακτικη απεναντι της, εφοσον οππως λες αλλα ειχατε πει κι αλλα εκανε, θα εισαι ομως και πιο συγκρατημενη στις αντιδρασεις σου.