Πώς να εμπιστευτώ ξανά;;;

[Remedy]

.....
Ο κοινός γνωστός μίλησε γενικά, όχι συγκεκριμένα για γκομενοδουλειές, ότι π.χ. δεν είναι άτομο εμπιστοσύνης, ότι είναι στον κόσμο του, ότι αλλού πατάει και αλλού βρίσκεται... (τέτοιου είδους εκφράσεις). Αλλά είναι συνάδελφός του, όχι φίλος του - που σημαίνει ότι για να σχηματίσει μια τέτοια γνώμη για σένα ο συνάδελφός σου, κάποιο λάκκο έχι η φάβα...

Δεν πιστεύω πως είναι παντρεμένος... πιο πιθανό θεωρώ είτε την επανασύνδεση που αναφέρει η Θεοφανία είτε κάποια "παράλληλη σχέση". Σχετικά με αυτήν την προηγούμενη σχέση πάντως δεν ξέρω πολλά, το θεώρησα αδιακρισία να ρωτήσω από τη στιγμή που δεν ήθελε να αναφέρει περισσότερα μόνος του.

Πάντως πέρα από τη μυστικοπάθεια, ο τύπος συνήθιζε να λέει και διάφορα "ψεμματάκια", τα οποία όταν τα ανακάλυπτα πάντα μετά τον δικαιολογούσα ή πίστευα την εξήγηση που μου έδινε για ποιο λόγο τα είπε τα "ψεμματάκια" αυτά.

Περισσότερο από όλα με πείραξε ο τρόπος του... Το γιατί ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΕ ενώ την τελευταία φορά ήμασταν μες στον ερωτισμό και τα γλυκόλογα. Εστω να στείλει ένα μήνυμα, να πει τέλος. Οχι να λαμβάνει το μήνυμά μου ότι ανησυχώ και να με αφήνει να αγωνιώ επίτηδες. Αυτό δεν το κάνεις σε κανέναν, πόσο μάλλον σε κάποιον που έχεις έχεις έρθει και λιγάκι πιο κοντά... :(

Τις τελευταίες μέρες σταμάτησα τις προσπάθειες επικοινωνίας. Εμαθα ότι είναι καλά, συνειδητοποίησα τον άθλιο τρόπο του και δε θέλω να τον παίρνω κάθε μέρα 10 τηλ και να με γειώνει.
Αλλά το να περάσω από το σπίτι του μετά από κάποιες μέρες ενώ δε με περιμένει το σκέφτομαι πολύ... Πιστεύετε πως θα είναι μεγάλο λάθος;

πιθανοτατα ο συναδελφος και οχι φιλος του, να ηθελε να σε προειδοποιησει για κατι και να μην ηταν γενικα και ξεκαρφωτα τα σχολια του.
εφοσον πηγαινες σπιτι του και τηλεφωνουσε απο εκει, αποσυρω την πιθανοτητα του γαμου, η τοσο ξαφνικη εξαφανιση ομως μου μυριζει αλλη σχεση..

με τα τοσα πολλα τηλεφωνηματα προσωπικα διαφωνω ετσι κι αλλιως , ειτε εχει φρικαρει κανεις ειτε οχι.
το σκεπτικο ειναι απλο: αν ο αλλος σε αποφευγει, θα αποφυγει και τα 10 τηλεφωνα οπως αποφευγει τα 3. απλα του σπας τα @@. εκτος αν ειναι αυτος ο σκοπος, οποτε παω πασο.

για την επισκεψη κατ οικον, δεν εχω αποψη. σαν θες, πηγαινε.
το θεμα ειναι, οτι αν νοιωθεις οτι θα ηρεμησεις μονο αν τον κανεις να εξηγηθει ευθεως για το τι εχει συμβει, τοτε επιδιωξε αυτο. ειτε περνωντας απ το σπιτι , ειτε απ το γραφειο (κρυος ιδρωτας) ειτε οπως αλλιως νομζιεις εσυ.
προσωπικα θα εφευγα, χωρις να το ψαξω αλλο εφοσον σιγουρευομουν οτι ειναι καλα και ηταν μια ηθελημενη εξαφανιση.

[λιλιουμ]

Περισσότερο από όλα με πείραξε ο τρόπος του... Το γιατί ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΕ ενώ την τελευταία φορά ήμασταν μες στον ερωτισμό και τα γλυκόλογα. Εστω να στείλει ένα μήνυμα, να πει τέλος. Οχι να λαμβάνει το μήνυμά μου ότι ανησυχώ και να με αφήνει να αγωνιώ επίτηδες. Αυτό δεν το κάνεις σε κανέναν, πόσο μάλλον σε κάποιον που έχεις έχεις έρθει και λιγάκι πιο κοντά... :(

Σε πειραξε ο τροπος που εξαφανιστηκε;; Κατι δεν παει καλα με τον χωροχρονο!! θα επρεπε να σε ειχαν πειραξει ΑΠΟ ΠΡΙΝ (χρησιμοποιω δικες σου λεξεις), οι κολακειες του, οι υπερβολες του, τα ψεματακια του, η μυστικοπαθεια του, τα λογια εντυποσωσιασμου και η επιμονη του. Δευτερον, θα επρεπε να σε ειχε πειραξει ΕΠΕΙΤΑ απο την εξαφανιση (χρησιμοποιω δικες σου λεξεις) η διπροσωπια του, η κακια του, η αδιαφορια του, η γαιδουρια του, η απαραδεκτη συμπεριφορα του, η κακη εικονα που εχει για αυτον ο συναδελφος του, ο αθλιος τροπος του. Λαμβανοντας υποψη μας λοιπον οτι ενας ανθρωπος ειναι ντενεκες, δεν περιμενουμε απο αυτον συμπεριφορα δανδη. Τι γιατι δλδ; Γιατι ηταν ντενεκες κι εσυ τον περασες για διαμαντι, που μεταξυ μας, απο την αρχη οπως μας λες ειχες καταλαβει τι ηταν, απλα εθελοτυφλουσες! Ηταν κοτα ο ανθρωπος, δεν ηξερε τι ηθελε, γυρισε πισω η πρωην, η βρηκε καμια αλλη, και κοτεψε να σου πει, ξερεις, ολα αυτα που σου ελεγα ηταν υπερβολες γιατι ειμαι ανωριμος, και θελω την Ποπη, αντιο. Να γιατι, στο απαντησα εγω.

[λιλιουμ]

Όμως πραγματικά θα ήθελα να σε ενθαρρύνω στην επόμενη περίπτωση που θα υπάρξει αμοιβαίο ενδιαφέρον, να μην το πας καν τόσο διστακτικά...

Εγω λεω την επομενη φορα που καποιος ομως απο την αρχη καπως δε θα σου κανουν κλικ ολα οσα σου λεει, να μην κατσεις να ακουσεις το παρακατω, να μην το πας ουτε διστακτικα ουτε τιποτα, να το πας στον αγυριστο! Η συμβουλη της μαρινας για μενα ισχυει στην επριπτωση που πραγματικα ο αλλος σου αρεσει, και δε βαραει τοσες καμπανες οτι ειναι μαλακας! Τοτε ναι αφεσου, εχοντας γνωση ολων των πιθανων συνεπειων, και προσπαθησε να το απολαυσεις!

[aggelik]

Εγω λεω την επομενη φορα που καποιος ομως απο την αρχη καπως δε θα σου κανουν κλικ ολα οσα σου λεει, να μην κατσεις να ακουσεις το παρακατω, να μην το πας ουτε διστακτικα ουτε τιποτα, να το πας στον αγυριστο! Η συμβουλη της μαρινας για μενα ισχυει στην επριπτωση που πραγματικα ο αλλος σου αρεσει, και δε βαραει τοσες καμπανες οτι ειναι μαλακας! Τοτε ναι αφεσου, εχοντας γνωση ολων των πιθανων συνεπειων, και προσπαθησε να το απολαυσεις!

Μα, (ναι, οκ, πείτε με ηλίθια) δεν είναι ότι δε μου έκαναν κλικ αυτά που μου έλεγε! Εμένα όλες αυτές οι υπερβολές, τα λόγια εντυπωσιασμού, η επιμονή του, με κολάκευαν και κατά συνέπεια μου άρεζαν. Και ο ίδιος από την αρχή μου άρεσε ΠΑΡΑ πολύ. Έλεγα μέσα μου πως οκ, δεν είναι αλήθεια το 100% αυτών που λέει γιατί είναι υπερβολικά, θα ισχύει όμως τουλάχιστον ενα 20-30% των λεγόμενων του και αυτό με ικανοποιούσε και με το παραπάνω. Τον θεωρούσα ρομαντικό και ποιητικό που εκφραζόταν με αυτόν τον τρόπο, έλεγα "σπανίζουν τέτοιοι άνθρωποι στις μέρες μας, τι τυχερή που είμαι...!"
Σε καμία περίπτωση όμως δεν περνούσε από το μυαλό μου ότι μπορεί από αυτό το 100%, να μην υπήρχε τίποτα ως βάση, να μην ισχύει ούτε καν το 1% και η πραγματικότητα να είναι το απόλυτο μηδέν!

Λίλιουμ, αναφέρεις επίσης ότι: "Γιατι ηταν ντενεκες κι εσυ τον περασες για διαμαντι, που μεταξυ μας, απο την αρχη οπως μας λες ειχες καταλαβει τι ηταν, απλα εθελοτυφλουσες!

δεν νομίζω ότι το είχα καταλάβει και εθελοτυφλούσα. Δεν τον θεωρούσα ντενεκέ, ίσα ίσα, με τα ροζ γυαλιά μου (όπως αποδείχτηκε στην πορεία) έβλεπα έναν μορφωμένο, καλλιεργημένο, ψαγμένο, ωραίο, ρομαντικό, ευγενικό άνθρωπο τον οποίο πρόσεξα από την πρώτη στιγμή που τον είδα και θεωρούσα τον εαυτό μου ιδιαίτερα τυχερό που ένας τέτοιος άνθρωπος καταδέχτηκε να με κοιτάξει. Οκ, αυτές οι αντιφάσεις στις οποίες έπεφτε κάποιες φορές (τα "ψεμματάκια" που ανέφερα σε προηγούμενο post) και η μυστικοπάθειά του δε μου άρεζαν και πολύ, πάντα όμως έβρισκα μέσα μου έναν πολύ καλό λόγο που τα δικαιολογούσε όλα αυτά και τα παρέβλεπα.
Μακάρι να είχα δει (ακούσει) καμπάνες, δεν είχα ακούσει όμως τίποτα, μόνο τιτιβίσματα από πουλάκια :(

Marina, το email του δεν το γνωρίζω, όσο για το γραπτό μήνυμα, όταν του έστειλα sms ότι ανησυχώ και θέλω να με πάρει τηλ, με "έγραψε" κανονικότατα, οπότε θεωρώ πως το ίδιο θα κάνει και τώρα, αν στείλω δεύτερο sms που να ζητάω ένα "ξεκαθάρισμα". Δεν πιστεύω πως θα απαντήσει ποτέ...
Λες επίσης πως κάποιες φορές η συμπεριφορά των άλλων είναι απρόβλεπτη για εντελώς δικούς τους λόγους, πως ίσως δεν φέρω ευθύνη για αυτό, αλλά να σας πω την αλήθεια, αυτή τη στιγμή είμαι πεπεισμένη πως αν ήμουν πιο διαχυτική μαζί του από την αρχή τα πράγματα θα ήταν αλλιώς και πως η δική μου η διστακτικότητα οδήγησε τα πράγματα σε αυτήν την κατάληξη.

Θέλω πολύ να μιλήσουμε πρόσωπο με πρόσωπο... από την άλλη το θεωρώ "κατινιά", πως θα χάσω την αξιοπρέπειά μου και ταλανίζομαι ανάμεσα στις 2 αυτές επιλογές. Γιατί μέχρι τώρα έχω φερθεί με πολλή αξιοπρέπεια: έχω κάνει μέσα σε 10 μέρες ελάχιστες κλήσεις (3 ή 4, δε θυμάμαι...) και έχω στείλει 1 sms.

Και αυτό που συνειδητοποιώ τώρα (και με τρομάζει για τον εαυτό μου) είναι πως παρόλο που αναγνωρίζω όλα αυτά τα απαράδεκτα, ακόμα μέσα μου δεν τα έχω αποδεχτεί, ακόμα δεν έχω πείσει τον εαυτό μου ότι είναι τόσο καθίκι ώστε να τον σιχαθώ. Γιατί πραγματικά τον ερωτεύτηκα αυτόν τον άνθρωπο, σχεδόν κεραυνοβόλα και αλήθεια νοιάστηκα γι' αυτόν. Όταν δεν απαντόυσε στο τηλ, ο νους μου πήγε αμέσως στο κακό, μήπως έπαθε κάτι, στο τσαφ ήμουν να πάρω τηλ τα νοσοκομεία. Τώρα όταν τον φέρνω στο νου μου, η πρώτη σκέψη που μου έρχεται είναι το πόσο γλυκός, όμορφος και τρυφερός ήταν και μετά πιέζω πολύ τον εαυτό μου και καταβάλλω μεγάλη προσπάθεια για να διώξει τη σκέψη αυτή και να σκεφτεί τα αρνητικά του μπας και αυτή η δεύτερη σκέψη απαλύνει λίγο τον πόνο μου.
Ξέρω, είμαι απαράδεκτη, αλλά πώς μπορώ να το ελέγξω αυτό;;;;

[Remedy]

Εγω λεω την επομενη φορα που καποιος ομως απο την αρχη καπως δε θα σου κανουν κλικ ολα οσα σου λεει, να μην κατσεις να ακουσεις το παρακατω, να μην το πας ουτε διστακτικα ουτε τιποτα, να το πας στον αγυριστο! Η συμβουλη της μαρινας για μενα ισχυει στην επριπτωση που πραγματικα ο αλλος σου αρεσει, και δε βαραει τοσες καμπανες οτι ειναι μαλακας! Τοτε ναι αφεσου, εχοντας γνωση ολων των πιθανων συνεπειων, και προσπαθησε να το απολαυσεις!

μεγαλη κουβεντα αυτη...
ν ακουει κανεις τις καμπανες που χτυπαει ο αλλος οτι ειναι μαλακας..
φαινεται απλο αλλα δεν ειναι.
θα ειχανε γλυτωσει πολλες ψυχες, αν ακουγαν λιγο πιο προσεχτικα και χωρις διαθεση ωραιοποιησης..

[Θεοφανία]

Σε πειραξε ο τροπος που εξαφανιστηκε;; Κατι δεν παει καλα με τον χωροχρονο!! θα επρεπε να σε ειχαν πειραξει ΑΠΟ ΠΡΙΝ (χρησιμοποιω δικες σου λεξεις), οι κολακειες του, οι υπερβολες του, τα ψεματακια του, η μυστικοπαθεια του, τα λογια εντυποσωσιασμου και η επιμονη του. Δευτερον, θα επρεπε να σε ειχε πειραξει ΕΠΕΙΤΑ απο την εξαφανιση (χρησιμοποιω δικες σου λεξεις) η διπροσωπια του, η κακια του, η αδιαφορια του, η γαιδουρια του, η απαραδεκτη συμπεριφορα του, η κακη εικονα που εχει για αυτον ο συναδελφος του, ο αθλιος τροπος του. Λαμβανοντας υποψη μας λοιπον οτι ενας ανθρωπος ειναι ντενεκες, δεν περιμενουμε απο αυτον συμπεριφορα δανδη. Τι γιατι δλδ; Γιατι ηταν ντενεκες κι εσυ τον περασες για διαμαντι, που μεταξυ μας, απο την αρχη οπως μας λες ειχες καταλαβει τι ηταν, απλα εθελοτυφλουσες! Ηταν κοτα ο ανθρωπος, δεν ηξερε τι ηθελε, γυρισε πισω η πρωην, η βρηκε καμια αλλη, και κοτεψε να σου πει, ξερεις, ολα αυτα που σου ελεγα ηταν υπερβολες γιατι ειμαι ανωριμος, και θελω την Ποπη, αντιο. Να γιατι, στο απαντησα εγω.

πολύ εύστοχο.

Έχουμε την τάση όταν γνωρίζουμε κάποιον να κάνουμε πως "δεν" βλέπουμε κάποια αρνητικά του χαρακτηριστικά καθώς τυφλωνόμαστε από το θέλω μας και ωραιοποιούμε ότι πάει να μας χαλάσει το όνειρο.
Γι αυτό όταν περάσει ο πρώτος ενθουσιασμός σε μια σχέση χωρίζουμε, αν δεν πρόκειται για κατι πραγματικά αξιόλογο.
Κάπως έτσι έγινε και εδώ. Ο τύπος ψαχνόταν μαζί σου, δεν του βγήκε, αλλά τι να σου πει?
Σε λάτρευα /πέθαινα/σπαρταρούσα σαν τσιπούρα, αλλά σόρι πάω γι' άλλα?
Εδώ κατέβαλλε τόση προσπάθεια να σε πείσει πως είναι ο μίστερ τσάρμι, δεν υπήρχε περίπτωση να σε αντιμετωπίσει γιατί όπως είπε και η λίλιουμ, είναι απλά.....κότα.

Α! το βρήκα τι θα κάνεις! Θα αγοράσεις μια κότα και θα του τη στείλεις με κούριερ και ένα σημείωμα που θα λέει:
"Βρήκα μια ξαδέλφη σου. Στη στέλνω μαζί με την ευχή μου να γίνεις κάποτε άνθρωπος"! (λολ)

[λιλιουμ]

Μα, (ναι, οκ, πείτε με ηλίθια) δεν είναι ότι δε μου έκαναν κλικ αυτά που μου έλεγε! Εμένα όλες αυτές οι υπερβολές, τα λόγια εντυπωσιασμού, η επιμονή του, με κολάκευαν και κατά συνέπεια μου άρεζαν. Και ο ίδιος από την αρχή μου άρεσε ΠΑΡΑ πολύ. Έλεγα μέσα μου πως οκ, δεν είναι αλήθεια το 100% αυτών που λέει γιατί είναι υπερβολικά, θα ισχύει όμως τουλάχιστον ενα 20-30% των λεγόμενων του και αυτό με ικανοποιούσε και με το παραπάνω.

Αγγελικη, αυτο που δεν καταλαβαινεις, ειναι οτι οταν ο αλλος λεει υπερβολες, φανφαρες κτλ, κι εσυ πιστευεις οτι ενταξει, οι 70 απο τις 100 ειναι ψεματα, ο αλλος ειναι ηδη ντενεκες!!!!!

δεν νομίζω ότι το είχα καταλάβει και εθελοτυφλούσα. Οκ, αυτές οι αντιφάσεις στις οποίες έπεφτε κάποιες φορές (τα "ψεμματάκια" που ανέφερα σε προηγούμενο post) και η μυστικοπάθειά του δε μου άρεζαν και πολύ, πάντα όμως έβρισκα μέσα μου έναν πολύ καλό λόγο που τα δικαιολογούσε όλα αυτά και τα παρέβλεπα.
Μακάρι να είχα δει (ακούσει) καμπάνες, δεν είχα ακούσει όμως τίποτα, μόνο τιτιβίσματα από πουλάκια :(

Φανταζομαι οτι ενω σε φλερταρε τα σκεφτοσουν αυτα, οτι δηλαδη ελεγε ψεματακια, επεφτε σε αντιφασεις και ηταν υπερβολικος, αρα μια χαρα εβλεπες! Αυτο που εκανες μετα ηταν οτι τον δικαιολογουσες, αρα τοτε εθελοτυφλουσες. Αληθεια, ποιες ηταν οι δικαιολογιες που χρησιμοποιουσες για να συγχωρεις τη συμπεριφορα του; Μηπως εκκινουσαν απλα απο την αναγκη σου να πιστεψεις σε αυτο το παραμυθι;; Συγνωμη, αλλα δε μπορεις να δικαιολογεις εναν που κανει τον μιστερ τελειο σε τετοιο υπερβολικο βαθμο. Δεν εχεις ακουσει την παροιμια οπου ακους πολλα κερασια κρατα το μικρο καλαθι;;; Ατελειωτη λαικη ελληνικη σοφια!! Να την θυμασαι!!

Λες επίσης πως κάποιες φορές η συμπεριφορά των άλλων είναι απρόβλεπτη για εντελώς δικούς τους λόγους, πως ίσως δεν φέρω ευθύνη για αυτό, αλλά να σας πω την αλήθεια, αυτή τη στιγμή είμαι πεπεισμένη πως αν ήμουν πιο διαχυτική μαζί του από την αρχή τα πράγματα θα ήταν αλλιώς και πως η δική μου η διστακτικότητα οδήγησε τα πράγματα σε αυτήν την κατάληξη.

Ναι η καταληξη θα ηταν οτι θα σε ειχε αφησει στα κρυα του λουτρου αλλα σε αυτη την περιπτωση εσυ θα ειχες δεθει-δοθει.

Και αυτό που συνειδητοποιώ τώρα (και με τρομάζει για τον εαυτό μου) είναι πως παρόλο που αναγνωρίζω όλα αυτά τα απαράδεκτα, ακόμα μέσα μου δεν τα έχω αποδεχτεί, ακόμα δεν έχω πείσει τον εαυτό μου ότι είναι τόσο καθίκι ώστε να τον σιχαθώ. Γιατί πραγματικά τον ερωτεύτηκα αυτόν τον άνθρωπο, σχεδόν κεραυνοβόλα και αλήθεια νοιάστηκα γι' αυτόν. Όταν δεν απαντόυσε στο τηλ, ο νους μου πήγε αμέσως στο κακό, μήπως έπαθε κάτι, στο τσαφ ήμουν να πάρω τηλ τα νοσοκομεία. Τώρα όταν τον φέρνω στο νου μου, η πρώτη σκέψη που μου έρχεται είναι το πόσο γλυκός, όμορφος και τρυφερός ήταν και μετά πιέζω πολύ τον εαυτό μου και καταβάλλω μεγάλη προσπάθεια για να διώξει τη σκέψη αυτή και να σκεφτεί τα αρνητικά του μπας και αυτή η δεύτερη σκέψη απαλύνει λίγο τον πόνο μου.
Ξέρω, είμαι απαράδεκτη, αλλά πώς μπορώ να το ελέγξω αυτό;;;;

Αυτο μου θυμιζει την περιπτωση με τον αντρα σου, που σε αφησε ξαφνικα, που παλι δε μπορουσες να καταλαβεις τι ειχε γινει, που παλι δε μπορουσες να σκεφτεις αρνητικα για αυτον και να τον ξεπερασεις, αφου θυμοσουν και σκεφτοσουν μονο τα καλα, που ηθελες να μιλησετε να του αλλαξεις τα μυαλα ή να σου εξηγησει, κ.ο.κ. Μηπως βλεπεις ενα μοτιβο να επαναλαμβανεται;; Εγω στη θεση σου θα το εψαχνα.

Αυτα . Νομιζω οτι προσπαθεις να μας πεισεις οτι ενω εβλεπες οτι ο αλλος ελεγε κολακειες, ψεματα, υπερβολες, επεφτε σε αντιφασεις και ηταν μυστικοπαθης, εσυ δεν τα ακουγες!! Πως γινεται;; Αφου μολις μας τα περιεγραψες!! Οπως και με τον αντρα σου, που σου ελεγε οτι δεν μπορει πιεζεται κτλ, εσυ παρολα αυτα πιστευες οτι δεν τα εννοει!! Μαλλον εχεις μια ελαστικοτητα στο τι ακους απο αυτα που σου λεει ο αλλος, τι πιστευεις, και τι θεωρεις σημαντικο. Π.χ. τα 7 στα 10 ψεματα δεν ειναι σημαντικα.

[aggelik]

Εχετε δίκιο... πρέπει να είμαι υποψιασμένη από δω και πέρα. Επειδή δεν είχα πολλές σχέσεις στη ζωή μου, δε μπορούσα να φανταστώ πως υπάρχουν άνθρωποι πως άλλα λένε και άλλα νιώθουν. Ίσως πιστεύω πως ο κόσμος φέρεται όπως εγώ, όπως οι φίλοι μου, ότι είναι ειλικρινείς και φέρονται σωστά, πρέπει να συνειδητοποιήσω πως υπάρχουν πολλά είδη ανθρώπων εκεί έξω και μάλιστα σκάρτα είδη.

Το μυαλό μου μου παίζει παιχνίδια, καίγομαι μέσα μου...
Τη μια στιγμή σκέφτομαι το πόσο άσχημα φέρθηκε ο άνθρωπος αυτός και νιώθω θυμό (και πόνο βέβαια) όμως στο ίδιο δευτερόλεπτο φέρνω στο νου μου την καθημερινότητά του (π.χ. "τώρα σχόλασε", "τώρα θα είναι στο γυμναστήριο", "τώρα θα τρώει") και αισθάνομαι μια μεγάλη στεναχώρια που πλέον δεν είμαι μέρος της καθημερινοτητας αυτής...
Τι παράλογο που είναι αυτό;;; Όσο όμως και να προσπαθώ να του επιβληθώ, όσο και να εκνευρίζομαι με τον εαυτό μου και να λεω "ε! σταμάτα επιτέλους να τον σκέφτεσαι, σου φερθηκε σκατά", δεν μπορώ να το ελέγξω και η στενοχώρια που αισθάνομαι με κατακλύζει. Ελπίζω με το χρόνο να δυναμώσω και να μπορέσω να αποβάλω τις σκέψεις αυτες που το καταλαβαίνω πως μου κάνουν κακό... :(

[Λυδια32]

aggelik γνωρησα και εγω εναν τετοιον τυπο που ετυχε απο το πρωτο μας ραντευου και απο τις πρωτες μερεςνα με αποκελει αγαπη μου λατρεια μου ζωη μου να με παιρνει 200 τηλ την ημερα,ομως δεν ηταν ουτε με αλλην ουτε παντρεμενος.Μαλιστα επειδη μου φενοτουσαν πολυ υπερβολικα ολα αυτα πηγα και εμεινα 1 μηνα μαζι του και οντως δεν υπηρχε κατι αλλο.
Μηπως απλα δεν σε θελει αλλο?Μπορει και οσο ελειπε αυτην την μια εβδομαδα να γνωρησε καποια αλλη .....υποθεσεις κανω.

[aggelik]

Λυδία, και εγώ τις ίδιες υποθέσεις με σένα κάνω... Απλώς επειδή η συμπεριφορά του ήταν τόσο αλλοπρόσαλη, τη μια στιγμη "σε θέλω" και την επόμενη "δε σε θέλω", γι' αυτό να μπορώ να την αποδεχτώ και να την καταλάβω. Ισως γιατί εγώ δε φέρομαι έτσι...
Με τον δικό σου τι έγινε; Μέινατε μαζί και μετά ξαφνικά σου είπε πως δε θέλει άλλο; Σου είχε δείξει σημάδια ότι απομακρύνεται ή ξαφνικά;;;

[Λυδια32]

Καμια σχεση εγω του ειπα τελος και μετα το μετανιωσα.Εγω δεν ενιωθα τπτ γιαυτον δυστιχως.

[Remedy]

Εχετε δίκιο... πρέπει να είμαι υποψιασμένη από δω και πέρα. Επειδή δεν είχα πολλές σχέσεις στη ζωή μου, δε μπορούσα να φανταστώ πως υπάρχουν άνθρωποι πως άλλα λένε και άλλα νιώθουν. Ίσως πιστεύω πως ο κόσμος φέρεται όπως εγώ, όπως οι φίλοι μου, ότι είναι ειλικρινείς και φέρονται σωστά, πρέπει να συνειδητοποιήσω πως υπάρχουν πολλά είδη ανθρώπων εκεί έξω και μάλιστα σκάρτα είδη.

Το μυαλό μου μου παίζει παιχνίδια, καίγομαι μέσα μου...
Τη μια στιγμή σκέφτομαι το πόσο άσχημα φέρθηκε ο άνθρωπος αυτός και νιώθω θυμό (και πόνο βέβαια) όμως στο ίδιο δευτερόλεπτο φέρνω στο νου μου την καθημερινότητά του (π.χ. "τώρα σχόλασε", "τώρα θα είναι στο γυμναστήριο", "τώρα θα τρώει") και αισθάνομαι μια μεγάλη στεναχώρια που πλέον δεν είμαι μέρος της καθημερινοτητας αυτής...
Τι παράλογο που είναι αυτό;;; Όσο όμως και να προσπαθώ να του επιβληθώ, όσο και να εκνευρίζομαι με τον εαυτό μου και να λεω "ε! σταμάτα επιτέλους να τον σκέφτεσαι, σου φερθηκε σκατά", δεν μπορώ να το ελέγξω και η στενοχώρια που αισθάνομαι με κατακλύζει. Ελπίζω με το χρόνο να δυναμώσω και να μπορέσω να αποβάλω τις σκέψεις αυτες που το καταλαβαίνω πως μου κάνουν κακό... :(

κι ομως.
δεν νομιζες οτι ειναι οπως ολοι σου οι φιλοι, ειλικρινης.. αφου μονη σου μας ειπες οπως πολυ σωστα ειπε η λιλιουμ, οτι ειχες εντοπισει απο τηνα ρχη ψεματα και αντιφασεις και ηδη ηλπιζες εστω το 30% να ηταν αληθινα!!!!

αρα επανερχομαστε στην υποθεση του στρουθοκαμηλισμου...

οσο για τις ωραιες σου σκεψεις, τωρα τρωει, τωρα σχολαει ,τωρα κατουραει, να σκεφτεσαι που και που και το "τωρα πηδαει την αλλη" μπας και ξενερωσεις και δεν χασεις αλλο χρονο απ την ζωη σου για εναν καραγκιοζη..

[aggelik]

κι ομως.
δεν νομιζες οτι ειναι οπως ολοι σου οι φιλοι, ειλικρινης.. αφου μονη σου μας ειπες οπως πολυ σωστα ειπε η λιλιουμ, οτι ειχες εντοπισει απο τηνα ρχη ψεματα και αντιφασεις και ηδη ηλπιζες εστω το 30% να ηταν αληθινα!!!!

Μάλλον δεν εκφράστηκα σωστά πάνω σε αυτό το θέμα. Οταν λέω ψέμματα και αντιφάσεις, ήταν μικρο-ψέμματα/αντιφάσεις (τα οποία απέδιδα σε κάποιο κομπλεξ που μπορεί να είχε) π.χ. για το σε ποια περιοχή έμενε πριν μετακομίσει στην πόλη αυτή, για τη συγκεκριμένη σχολή την οποία έχει τελειώσει... Τετοια πράγματα, τα οποία τα δικαιολογούσα αμέσως γιατί έλεγα "αισθάνεται άσχημα, έχει κομπλεξ κατωτερώτητας, ε, δεν πειράζει, είναι μικρο-ψέμματα αυτά".
Δίνω ένα παράδειγμα: ενώ σε μένα έχει πει πως τελείωσε ένα συγκεκριμένο ΤΕΙ, βρισκόμαστε σε μια νεα παρέα που δεν τον γνωρίζουν και αναφέρει πως τελείωσε το αντίστοιχο ΑΕΙ. Οπότε αμέσως τον δικαιολόγησα, ότι το είπε για να μη φανεί κατώτερος (όλοι οι υπόλοιποι της παρέας έιχαν μεταπτυχιακό...) και στο κάτω κάτω εγώ ξέρω την αλήθεια, μου την έχει πει. Περισσότερο μου κακοφαινόταν που ενώ εγώ μιλούσα άνετα για την οικογένειά μου, αυτός ήταν στρείδι και αν δεν έκανα ευθεία ερώτηση δεν υπήρχε περίπτωση να μιλήσει από μόνος του για την οικογένειά του, να πει το οτιδήποτε.

Οσο για το 30% αληθινα, δίνω επίσης παράδειγμα για το τι εννοώ:
Όταν λέει π.χ. (μια μέρα που έφυγα για 3 μέρες εκτός πόλης) "Θα μου λέιψεις αφάνταστα και μαύρη καταχνια έχει έρθει στην καρδιά μου, θα μετρώ μια μια τις ώρες μέχρι να επιστρεψεις, θα σε σκέφτομαι κάθε λεπτό" - όταν άκουγα αυτά τα υπερβολικά-ποιητικά λόγια έλεγα: "ναι, οκ, σαφώς και δε θα μετράει μια μια τις ώρες μέχρι να επιστρέψω, θα του λείψω όμως, αυτό είναι σίγουρο".
Σε αυτό αναφερόμουν όταν έλεγα πως πίστευα το 30%, γιατί εκφράζονταν με αυτόν τον τρόπο!

[Remedy]

(τετοιες @@ ριες ελεγε?)
οι μανουλα μ

[aggelik]

(τετοιες @@ ριες ελεγε?)
οι μανουλα μ

:D Γιατί το λες αυτό βρε Remedy? Εγώ τα έβρισκα αυτά πολύ ποιητικά και χαιρόμουν που είχα να κάνω με μια ευαίσθητη και ρομαντική ψυχή... :p