Πώς να εμπιστευτώ ξανά;;;

[aggelik]

Πριν κάποιους μήνες έγραφα στο φόρουμ αυτό πόσο ξαφνικά ο σύζυγός μου ζήτησε διαζύγιο χωρίς να το περιμένω και έφυγε από το σπίτι.
Πέρασα από απίστευτη στεναχώρια, τρομερό πόνο, δε μπορώ να σας περιγράψω την ένταση της στεναχώριας...
Και μια μέρα, ίσως τη μέρα που ένιωθα τον μεγαλύτερο πόνο, που ήμουν πολύ στεναχωρημένη και έπρεπε να παώ σε ένα επαγγελματικό ραντεβού (στο μαύρο μου το χάλι, με κύκλους κάτω από τα μάτια και εντελώς απεριποίητη) γνωρίζω στο ραντεβού αυτό έναν, ο οποίος μου τράβηξε το ενδιαφέρον από την πρώτη στιγμή. Εδειξε και αυτός πως ενδιαφέρεται πολύ για μένα.
Δεν μπορούσα να το πιστέψω αυτό που συνέβαινε. Εκαί που πονούσα τρελά και πίστευα πως δε θα μου τραβήξει ποτέ κάποιος το ενδιαφέρον, συνέβη από εκεί που δεν το περίμενα...! Δε με τράβηξε τόσο η εξωτερική του εμφάνιση, όσο ο τρόπος του, τα λόγια του, η όλη του προσέγγιση και επαφή του μαζί μου.
Τις επόμενες ημέρες ψάχναμε τρόπους να επικοινωνήσουμε ο ένας με τον άλλον, τελικά βρεθήκαμε, βγήκαμε για ποτό.
Του είπα την κατάσταση μου... πόσο πολύ έχω πληγωθεί και πως άν ήταν να "ξεκινήσει" κατι, θα το πηγαίναμε πολύ σιγά. Είπα πόσο έχω πληγωθεί και πόσο φοβάμαι πλέον.
Μου είπε πως με καταλαβαίνει, πως από τις λίγες φορές που βρεθήκαμε κατάλαβε πόσο αξιολογος άνθρωπος είμαι και πως δε θέλει να με χάσει.
Πέρασαν 2 μήνες σχεδόν λοιπόν, όπου κυρίως αυτός ήταν εκδηλωτικός μαζί μου, χρησιμοποιούσε υπερβολές στις εκφράσεις του, με παίνευε συνέχεια, αλλά εγώ εξακολουθούσα να είμαι η "ψυχρή", "επιφυλακτική", που δεν έπαιρνα πρωτοβουλίες, που έδειχνα πως θέλω να του μιλάω και να βρισκόμαστε, όχι όμως σε βάρος των φίλων μου, πάντα αυτοί ήταν η προτεραιότητά μου.
Αυτός ήταν σταθερά πολύ εκδηλωτικός, συνέχεια να λέει πόσο πολύ του αρέσω τόσο εμφανισιακά, αλλά και ψυχικά, συνέχεια εξήρε τις γνώσεις και τις σπουδές μου, έδειχνε μεγάλο θαυμασμό. Εγώ ήμουν επιφυλακτική, μαζεμένη... ένιωθα πράγματα αλλά φοβόμουν να δείξω ότι τα ένιωθα, δεν ήμουν εκδηλωτική καθόλου, το αναγνωρίζω... Αυτός επέμενε να βρισκόμαστε καθημερινά και εγώ η πιο "απόμακρη" που κάποιες φορές λόγω δουλειάς ή λόγω άλλων κοινωνικών υποχρεώσεων προτιμούσα να μιλήσουμε μόνο στο τηλέφωνο και να μη βρεθούμε από κοντά.
Κάποια στιγμή του είπα πως γενικώς "φοβάμαι" γι' αυτό και είμαι έτσι, μου απάντησε πως με τον καιρό θα καταλάβω πως δεν υπάρχει λόγος. Πως το μόνο που θέλει αυτός είναι να σταματάω να πονάω, πως καταλαβαίνει ότι εχω πληγωθεί πολύ στη ζωή μου και θέλει να κάνει τα πάντα για να μην πληγωθώ άλλο.
Ολα αυτά μου φαίνονταν παραμυθένια. Δε μπορούσα να φανταστώ πως ήμουν τόσο τυχερή, νόμιζα πως μου το χρωστούσε η ζωή για τον πόνο που είχα περάσει και είχα ελπίδες πως έπιτελους, φαίνεται στο βάθος μια αχτίδα χαράς και ευτυχίας.
Εκανε σχέδια για να πάμε μαζί διακοπές το καλοκαίρι αλλά και τα Χριστούγεννα, εγώ όμως και πάλι ήμουν συγκρατημένη, ήταν εξάλλου τόσο νωρίς...
Ημουν λοιπόν πολύ χαρούμενη, μέρα με τη μέρα όλο και περισσότερο και είχα αρχίσει να είμαι πολύ ερωτευμένη, παρόλο που φοβόμουν/ντρεπόμουν να του το δείξω.
Οπως ανέφερα τα δικά του λόγια ήταν συνήθως υπερβολικά, κάτι που άλλες φορές με κολάκευε και άλλες με έκανε να αναρρωτιέμαι τι από αυτά που μου λέει άραγε είναι αλήθεια, μιας και ήταν ηλίου φαεινότερο πως δεν υπήρχε περίπτωση να εννοεί αυτές τις υπερβολές και πως ήταν λόγια εντυπωσιασμού. Παρόλα αυτά έγω τα έβρισκα "χαριτωμένα" και χαιρόμουν.
Το μόνο που μου έκανε "άσχημη" εντύπωση αυτόν τον καιρό ήταν μια μυστικοπάθεια που είχε σχετικά με τη ζωή του, την οικογένειά του... π.χ. εγώ από την πρώτη στιγμή έδινα πολλές πληροφορίες για εμένα και θεωρούσα πως στη συνέχεια θα πει και αυτός τα αντίστοιχα δικά του, κάτι που όμως δε γίνονταν. Π.χ. τι επαγγελονται οι γονείς του, ποσα αδέρφια/ξαδέρφια έχει, σε ποιο συγκεκριμένο πανεπιστήμιο σπούδασε... Δεν τα έλεγε από μόνος του, και αισθανόμουν άσχημα να τον πιέσω και να είναι σαν να κάνω "ανάκριση", πίστευα πως κάτι τέτοια βγαίνουν "φυσικά" πάνω στη συζήτηση. Αυτός πάντα προσπαθούσε να αλλάξει το θέμα της συζήτησης.
Πριν λίγες ημέρες θα έφευγε για 1 βδομάδα επαγγελματικό ταξίδι. Το τελευταίο βραδυ πριν φύγει, είχαμε βγει με παρέα, ήταν πολύ θερμός, διαχυτικός, μες στα "μέλια". Ημουν πολύ χαρούμενη με την όλη εξέλιξη και είχα συνειδητοποιήσει πως πλέον ήμουν αρκετά ερωτευμένη και πως ήταν ώρα να "αφεθώ" και να το δείξω.
Αποφάσισα πως όταν επέστρεφε, θα ήμουν πολύ πιο "λάσκα", θα άφηνα να φανούν τα συναισθήματά μου και ήμουν πολύ χαρούμενη γι' αυτό, ανυπομονούσα να περάσει εκείνη η ρημαδο-εβδομάδα.
Και με το που φευγεί... εξαφανίζεται!!! Ούτε τηλ ούτε τίποτα! Επαιρνα εγώ και ήταν το κινητό κλειστό. Του έστειλα ένα μήνυμα, ρωτούσα αν συνέβη τίποτα γιατί ανησυχούσα. Σ' αυτό το μήνυμα για πρώτη φορά άφησα να φανούν και κάποια συναισθήματά μου, ότι θα μου λέιψει.
Μου απάντησε με sms πως υπήρχε ένα προβληματάκι γι' αυτο και εξαφανίστηκε και πως θα με έπαιρνε τηλ. την επόμενη.
Δεν πήρε ποτέ... δοκίμασα εγώ ορισμένες φορές και το κινητό ήταν πάντα κλειστό.
Οταν πέρασε η εβδομάδα και υποτίθεται θα επέστρεφε, ξαναπήρα τηλ, πάλι το κινητό κλειστό. Ανησύχησα...! Του έστειλα πάλι sms ότι ανησυχώ πολυ, να με πάρει μόλις μπορέσει. Το μήνυμα παραδόθηκε μετά από μισή ώρα, που σημαίνει ότι άνοιξε το κινητό και το είδε. Πήρα ξανά τηλ, πάλι το κινητό κλειστό...
Δεν πήρε... Από κοινούς γνωστούς έμαθα πως επέστρεψε, πως είναι μια χαρά, κάνει τη ζωή του κανονικά σαν να μην τρέχει τίποτα. Ξαναπήρα τηλ, να ζητήσω εξηγήσεις, πάλι ήταν κλειστό.
Τα παράτησα... Εχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου.
Είναι δυνατόν κάποιος άνθρωπος να εξαφανιστεί με αυτόν τον τρόπο; Δεν μαλώσαμε και εξαφανίστηκε... Ημασταν ΠΟΛΥ καλά το τελευταίο βραδυ και μετά εξαφανίζεται, χωρίς δικαιολογία, χωρίς μια εξήγηση.
Δεν μπορώ να καταλάβω τη διπροσωπία, αλλά και τη γαιδουριά, που ενώ ήξερε πόσο ανησυχώ (το έγραψα ξεκάθαρα στο μήνυμα) με άφησε να αγωνιώ για το αν είναι καλά.
Δε μπορεί να το χωρέσει ο νους μου όλο αυτό, μου φαίνεται too much!!!
Από εκεί που με λατρευε χωρίς έναν καυγά, χωρίς κάποιο σημάδι "απομάκρυνσης" ξαφνικά εξαφανίζεται;;; Δεν έχω να θυμηθώ άσχημες στιγμές, μόνο όμορφες...
Εχω ένα τεράστιο ΓΙΑΤΙ μέσα μου. Θα ήθελα να μιλήσουμε για να γίνει το "ξεκαθάρισμα", να μου πει εξαφανίστηκα γι' αυτό και γι' αυτό το λόγο! Θα δεχτώ οτιδήποτε, ότι βρήκε άλλη, ότι με βαρεθηκε, οτιδήποτε! Ομως τώρα που δεν ξέρω, το "γιατί" με τυραννάει, κανω μυριαδες σκέψεις στο μυαλό μου, πολλά σενάρια. Πάντα καταλήγω στο ότι φταίω εγώ, αν δεν ήμουν τόσο μαζεμένη, τώρα δε θα ήταν αυτό το αποτέλεσμα. Ημουν τόσο χαρούμενη και τώρα ξανά τόσο χάλια. Μου φαίνεται απαράδεκτη η συμπεριφορά του. Γιατί έδειξε τοση κακια; Αυτός που υποτίθεται δεν ήθελε να πληγωθώ...
Σκέφτηκα πολλά... να περάσω από το σπίτι του (σιγά μη μου ανοίξει...) να πάρω ξανά τηλ μετά από καιρό μπας και ανοίξει το κινητό (επίσης μου έκανε εντύπωση πως δεν αδιαφορούσε απλώς για τις δικές μου κλήσεις - θα μπορούσε απλώς να μην το σηκώνει- αλλά αυτός έκλεισε εντελώς το κινητό του και το ανοίγει από οτι κατάλαβα μερικές φορές την ημέρα να δει ποιοι τον πήραν), να αδιαφορήσω εντελώς...
Το θέλω πολύ το ξεκαθάρισμα, μια εξήγηση ρε παιδί μου! Το μυαλό μου είναι πολύ μικρό για να καταλάβει τι συνέβη. Ωρες ώρες νομίζω πάλι πως είναι εφιάλτης, δεν είναι δυνατό να συνέβη αυτό. Είμαι χάλια... άρχισα πάλι να ξυπνάω με κρίσεις πανικού.

Σας κούρασα, συγγνώμη... αλλά ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω πως υπάρχουν άνθρωποι που φέρονται με αυτόν τον τρόπο.
Πληγώθηκα πάρα πολύ και στεναχωριέμαι απίστευτα αυτές τις ημέρες, δεν μπορώ άλλο πονο...
Μετά από αυτά που μου συνέβησαν, δε νομίζω πως θα μπορέσω ξανά να εμπιστευώ κάποιον άντρα. Ηταν πολύ μαζεμένα και πολύ έντονα. Ειλικρινά το λέω:όταν την πάτησα ΤΟΣΟ άσχημα 2 φορές στο καπάκι, ΠΩΣ θα ξανα-εμπιστευτώ;;; ΠΩΣ θα μπορέσω να πιστέυω στα λόγια που μου λέει ο άλλος;;;;

[λιλιουμ]

Δε με τράβηξε τόσο η εξωτερική του εμφάνιση, όσο ο τρόπος του, τα λόγια του, η όλη του προσέγγιση και επαφή του μαζί μου.

Σημ.: Απο τα τοσα χρονια εμπειριας μου, ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να μας τραβαει και η εξωτερικη εμφανιση. Δεν ειναι κατι δευτερευον, το αν μας αρεσει καποιος ειναι βασικο, δειχνει σε αρχεγονο και αρα πολυ βασικο επιπεδο οτι υπαρχει ελξη, μια καποια χημεια κτλ.

Πέρασαν 2 μήνες σχεδόν λοιπόν, όπου κυρίως αυτός ήταν εκδηλωτικός μαζί μου, χρησιμοποιούσε υπερβολές στις εκφράσεις του, με παίνευε συνέχεια, αλλά εγώ εξακολουθούσα να είμαι η "ψυχρή", "επιφυλακτική", που δεν έπαιρνα πρωτοβουλίες, που έδειχνα πως θέλω να του μιλάω και να βρισκόμαστε, όχι όμως σε βάρος των φίλων μου, πάντα αυτοί ήταν η προτεραιότητά μου. Εγώ ήμουν επιφυλακτική, μαζεμένη... ένιωθα πράγματα αλλά φοβόμουν να δείξω ότι τα ένιωθα, δεν ήμουν εκδηλωτική καθόλου, το αναγνωρίζω... Αυτός επέμενε να βρισκόμαστε καθημερινά και εγώ η πιο "απόμακρη" που κάποιες φορές λόγω δουλειάς ή λόγω άλλων κοινωνικών υποχρεώσεων προτιμούσα να μιλήσουμε μόνο στο τηλέφωνο και να μη βρεθούμε από κοντά.

Πολυ καλα εκανες, ετσι ενιωθες ετσι εκανες, και υπηρχε σημαντικος λογος για αυτο. Αφου δε σου εβγαλε εκδηλωτικοτητα αυτοθοσμητισμο τρελα, κατι σημαινε, ισως την ελλειψη χημειας!! Μεσα σου κατι δεν πηγαινε καλα με αυτο τον ανθρωπο, ο εαυτος μας, το ενστικτο, το ασυνειδητο, οπως θες πες το, παντα ξερει, ειδικα το δικο σου που επειδη εχει καει ειναι σε τρομερη ετοιμοτητα με ανοιχτες κερραιες, αλλα εσυ δεν το συνειδητοποιεις!!

Αυτός ήταν σταθερά πολύ εκδηλωτικός, συνέχεια να λέει πόσο πολύ του αρέσω τόσο εμφανισιακά, αλλά και ψυχικά, συνέχεια εξήρε τις γνώσεις και τις σπουδές μου, έδειχνε μεγάλο θαυμασμό. Πως το μόνο που θέλει αυτός είναι να σταματάω να πονάω, πως καταλαβαίνει ότι εχω πληγωθεί πολύ στη ζωή μου και θέλει να κάνει τα πάντα για να μην πληγωθώ άλλο. Ολα αυτά μου φαίνονταν παραμυθένια. Δε μπορούσα να φανταστώ πως ήμουν τόσο τυχερή. Εκανε σχέδια για να πάμε μαζί διακοπές το καλοκαίρι αλλά και τα Χριστούγεννα, εγώ όμως και πάλι ήμουν συγκρατημένη, ήταν εξάλλου τόσο νωρίς...
Οπως ανέφερα τα δικά του λόγια ήταν συνήθως υπερβολικά, κάτι που άλλες φορές με κολάκευε και άλλες με έκανε να αναρρωτιέμαι τι από αυτά που μου λέει άραγε είναι αλήθεια, μιας και ήταν ηλίου φαεινότερο πως δεν υπήρχε περίπτωση να εννοεί αυτές τις υπερβολές και πως ήταν λόγια εντυπωσιασμού.

Εδω καλη μου Αγγελικη, γραφεις ολους τους λογους που ο εαυτος σου δε σε αφησε να αφεθεις σε αυτον τον ανθρωπο!!!!!!! ΚΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΕΚΑΝΕΣ!!!!! Το οτι την πατησες λιγο με τον καιρο ειναι δικαιολογημενο καπως, αφου ειχες πολυ μεγαλη αναγκη δυο καλα λογια, λιγη προσοχη και ενδιαφερον, ΑΛΛΑ ΑΥΤΟΣ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΝΕ, και αυτη ηταν η ΚΑΜΠΑΝΑ για να μην τον εμπιστευεθεις! Γραφεις οτι καταλαβαινες και μονη σου οτι ολα αυτα ηταν προφανως ψεματα, αφεθηκες λιγακι γιατι ησουν αδυναμη, αλλα ΕΥΤΥΧΩΣ, ο π@π@ρ@ς εντωμεταξυ ή θα βρηκε αλλη, η θα γυρισει στη γυναικα του και στα 8 παιδια τους, ή ποιος ξερει, απλα το μετανιωσε, γιατι αφου δεν τα εννοουσε πραγματικα ολα αυτα που ελεγε, ειναι ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΠΙΘΑΝΟ!

Το μόνο που μου έκανε "άσχημη" εντύπωση αυτόν τον καιρό ήταν μια μυστικοπάθεια που είχε σχετικά με τη ζωή του, την οικογένειά του... Δεν τα έλεγε από μόνος του, και αισθανόμουν άσχημα να τον πιέσω και να είναι σαν να κάνω "ανάκριση", πίστευα πως κάτι τέτοια βγαίνουν "φυσικά" πάνω στη συζήτηση. Αυτός πάντα προσπαθούσε να αλλάξει το θέμα της συζήτησης.

Κοριτσι μου, ελπιζω να κταλαβαινεις, πως το μονο καλο που μας εχεις πει για αυτον τον ανθρωπο, ειναι οτι ελεγε πολλες κολακειες και υπερβολες!! Αυτο δεν ειναι καν καλο ομως!! Και ουτε καν εμφανισιακα δε σου αρεσε!! Αυτη η μυστικοπαθεια παλι κρυβει πολλα! Αλλη μεγαλη ΚΑΜΠΑΝΑ που ακουγες!

Εχω ένα τεράστιο ΓΙΑΤΙ μέσα μου. Θα ήθελα να μιλήσουμε για να γίνει το "ξεκαθάρισμα", να μου πει εξαφανίστηκα γι' αυτό και γι' αυτό το λόγο! Θα δεχτώ οτιδήποτε, ότι βρήκε άλλη, ότι με βαρεθηκε, οτιδήποτε! Ομως τώρα που δεν ξέρω, το "γιατί" με τυραννάει, κανω μυριαδες σκέψεις στο μυαλό μου, πολλά σενάρια.

Γιατι γλιτωσες απο εναν μαλακα;; Ξερω γω, πες το τυχη, πες το οτι κατι σου λεγε το ενστικτο σου και δεν αφηνοσουν, πες το οπως θες!! Η γιατι εφυγε; Γιατι ολα αυτα ηταν ψευτικα, και το καταλαβαινες η ιδια! Το θεμα ειναι γιατι τωρα αναρωτιεσαι και κανεις πως δεν τα βλεπεις;;

Πάντα καταλήγω στο ότι φταίω εγώ, αν δεν ήμουν τόσο μαζεμένη, τώρα δε θα ήταν αυτό το αποτέλεσμα.

Αν δεν ησουν μαζεμενη, το αποτελεσμα θα ηταν να το κανατε και να ειχε παραλληλα και 2 αλλες, η τη γυναικα του, και να σε παραταγε στα κρυα του λουτρου οπως τωρα, κι ετσι τοτε θα ηταν ακομα χειροτερο, γιατι θα του ειχες δοθει κιολας!!! Αμα ενας ανθρωπος αξιζει δε φερεται ετσι, το λες και η ιδια ποσο γαιδουρι ηταν, ΑΡΑ ΔΕΝ ΑΞΙΖΕ!

Δεν μπορώ να καταλάβω τη διπροσωπία, αλλά και τη γαιδουριά, που ενώ ήξερε πόσο ανησυχώ (το έγραψα ξεκάθαρα στο μήνυμα) με άφησε να αγωνιώ για το αν είναι καλά.
Ημουν τόσο χαρούμενη και τώρα ξανά τόσο χάλια. Μου φαίνεται απαράδεκτη η συμπεριφορά του. Γιατί έδειξε τοση κακια; Αυτός που υποτίθεται δεν ήθελε να πληγωθώ...
Σκέφτηκα πολλά... να περάσω από το σπίτι του (σιγά μη μου ανοίξει...) να πάρω ξανά τηλ μετά από καιρό μπας και ανοίξει το κινητό (επίσης μου έκανε εντύπωση πως δεν αδιαφορούσε απλώς για τις δικές μου κλήσεις - θα μπορούσε απλώς να μην το σηκώνει- αλλά αυτός έκλεισε εντελώς το κινητό του και το ανοίγει από οτι κατάλαβα μερικές φορές την ημέρα να δει ποιοι τον πήραν), να αδιαφορήσω εντελώς...
Το θέλω πολύ το ξεκαθάρισμα, μια εξήγηση ρε παιδί μου! Το μυαλό μου είναι πολύ μικρό για να καταλάβει τι συνέβη. Ωρες ώρες νομίζω πάλι πως είναι εφιάλτης, δεν είναι δυνατό να συνέβη αυτό. Είμαι χάλια... άρχισα πάλι να ξυπνάω με κρίσεις πανικού.

Τουλαχιστον, καπως ξεπερασες το θεμα του αντρα σου απο οτι φαινεται, και γαι ενα τετοιο γαιδουρι δεν αξιζει να ταλαιπωρεισαι!

Σας κούρασα, συγγνώμη... αλλά ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω πως υπάρχουν άνθρωποι που φέρονται με αυτόν τον τρόπο.
Πληγώθηκα πάρα πολύ και στεναχωριέμαι απίστευτα αυτές τις ημέρες, δεν μπορώ άλλο πονο...
Μετά από αυτά που μου συνέβησαν, δε νομίζω πως θα μπορέσω ξανά να εμπιστευώ κάποιον άντρα. Ηταν πολύ μαζεμένα και πολύ έντονα. Ειλικρινά το λέω:όταν την πάτησα ΤΟΣΟ άσχημα 2 φορές στο καπάκι, ΠΩΣ θα ξανα-εμπιστευτώ;;; ΠΩΣ θα μπορέσω να πιστέυω στα λόγια που μου λέει ο άλλος;;;;

Αγγελικη, δαιβασε αυτο το θεματακι, ειναι κοντα στο δικο σου, και εχω γραψει καποια πραγματα που ισχυουν και για σενα, και ενα παραδειγμα με μια φιλη μου που μοιαζει με το δικο σου! Πιστεψε με, αυτο το κανουν οι αντρες γυρω μας, ΣΕ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΒΑΘΜΟ!! Αυτο σημαινει ομως οτι δεν ενδιαφερονται πραγματικα ή αρκετα! Οποτε το μονο που πρεπει να μας ανησυχει ειναι γιατι εχουμε εμεις τοσο χαμηλη αυτοεκτιμηση και δινομαστε σε αντρες που δε μας θελουν σαν τρελοι, και που πρεπει παντα πρωτα να τους εχουμε γνωρισει, να μας εχουν ανοιχτει για οικογενεια σπουδες και τετοια, και να μην ειναι υπερβολικοι!

http://www.e-psychology.gr/forum/showthread.php?9223-Τρόποι-συμεριφοράς-και-συγνώμη!

[Remedy]

καλημερα αγγελικη
πολυ υποπτα ολα αυτα.
εγω τα συνδεω με την μυστικοπαθεια που ειπες αρχικα.
αναρωτιεμαι αν οι κοινοι φιλοι, ειναι κοινοι φιλοι η περισσοτερο δικοι του.
δεν εχουν κατι να σου πουν?
προσωπικα, σκεφτομαι οτι αυτος ο ανθρωπος εχει καποια σοβαρη σχεση η ειναι ακομα και παντρεμενος.
δεν εξηγειται αλλιως το θεμα του κινητου.
η παρεα που κανετε ειχ εκαι σεξ η ηταν μονο εξοδοι?
μενεις σε μικρο μερος απ οτι θυμαμαι.
δεν ξερεις που ειναι το σπιτι του? δεν σε ειχε καλεσει ποτε?
στο σταθερο του σπιτιου, τηλεφωνουσες ποτε?

[Christina82]

Αγγελική καλησπέρα!

Υπάρχουν δυστυχώς τέτοιοι άνθρωποι και θα υπάρχουν πάντα! Τα έχω περάσει πολλές φορές και είχα και εγώ μέσα μου τα ΓΙΑΤΙ για πολλά χρόνια! Το θέμα όμως είσαι εσυ...Τι κάενις ΕΣΥ για σένα. Ξέρω οτί έχεις πληγωθεί ξέρω οτι δεν μπορείς να εμπιστευτείς ΑΛΛΑ δεν νομιζω οτί είναι αυτό το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι αλλού. Όλο αυτό στρέψε το σε σένα αλλά όχι σαν κατηγορία αλλά σαν μάθημα. Εσύ δεν μπορείς να εμπιστευτείς τον εαυτό σου και γιατι το λέω αυτό? Επειδή αφήνεσαι ολοκληρωτικά χωρίς να έχεις εσενα στο πλάι σου...που είσαι εσυ μεσα σε ολα αυτά Αγγελική? Στηρίζεσαι στους άλλους και όχι σε σένα...Πρέπει να τα βρεις με τον εαυτό σου και να εμπιστεύεσαι εσένα και να έχεις εμπιστοσύνη. Δεν λέω ξέρω οτί πονάει να μας φέρονται έτσι αλλά ξεπερασέ το γτ όταν τα έχουμε καλά με τον εαυτό μας δεν έχουμε ανάγκη κανέναν και ούτε τα ΓΙΑΤΙ μας να μας τα εξηγήσουν. Κοίτα βαθιά μέσα σου..άγγιξε την ψυχή σου,εμπιστέψου εσένα. Όλοι μας αξίζουμε κάτι και κανένας δεν μπορεί να μας μειώσει στα δικά μας μάτια όταν ξέρουμε τι είμαστε και τι αξίζουμε. Κάνε κάτι για σένα και πρόσφερε καλές στιγμές και μην περιμένεις απο κανέναν άντρα να σου γεμίσει τα κενα..γεμισε τα εσύ και θα δεις πόσο διαφορετικά θα είναι. Όλα αυτά ξέρω γιατί σου τα λέω..δεν είναι αερολογίες. Έχεις δύναμη μέσα σου..άστην να βγει έξω και στηρίξου στα δικά σου πόδια.
Όσον αφορα τον τύπο πιστέυω οτι ακόμα και αν του είχε δείξει πιο νωρίς τα συναισθήματα σου πάλι τα ίδια θα έκανε γτ εσύ του τα είχες ξεκαθαρίσει. Μην αφήνεις κανέναν να σε πληγώνει. Εμπιστέψου εσένα και μτά θα δεις οτί θα μπορείς να εμπιστευτείς και τους άλλους ανθρώπους χωρίς να σημαίνει οτί δεν θα υπάρξουν ξανά τέτοιοι άνθρωποι απλά όταν θα έχεις εμπιστοσύνη σε σένα δεν θα φοβάσαι και να ξαναπληγωθείς γτ θα ξέρεις πως θα διαχειριστείς μια παρόμοια κατάσταση...Αυτός που θα δει τι αξίζουμε θα μείνει δίπλα μας και τα λόγια του θα γίνονται πράξεις. Ο έρωτας που είχες δεν νομίζω οτί ήταν έρωτας αλλά η ανάγκη σου να νιώσεις καλά ξανά...το καταλαβαίνω! Απλά δεν χρειάζεται να νιώσουμε καλά με κάποιον άλλον..αλλά εμείς να νιώσουμε καλά με τον εαυτό μας. Τι έχεις προσφέρει σε σένα? Και γτ κολλάς στα δυσάρεστα?Γιατί το κάνεις αυτό στον εαυτό σου...Όχι μην το κάνεις.Δώσε χαρά σε σένα με άλλα πράγματα για να νιώσεις δυνατη. Όταν νιώσεις δυνατή δεν θα σε αγγίζει τπτ γτ εσύ θα ξέρεις,εκείνοι όχι!Δεν λέω θα στεναχωρηθείς αλλά μην επιτρέπεις να μένεις εκεί. Προχώρα παρακάτω και μην αναζητάς εξηγήσεις στα ΓΙΑΤΙ γιατι κανένας δεν θα στα δώσει. Τα ΓΙΑΤΙ θέλουμε να μας τα εξηγούν για να νιώσουμε εμείς καλά..Γιατί να σε καλύπτει αυτό? Άρα δεν τα έχεις καλά με τον εαυτό σου.Προχώρα παρακάτω χωρίς ΓΙΑΤΙ...μην νιώθεις ενοχες για κανέναν.Εσυ είσαι αυτή που είσαι..Δώσε χρόνο σε σενα να νιώσεις καλά και να σε εμπιστευτεις..Πέρνα καλά με ότι μπορείς.Ξέρω οτί πονάς πολύ και δεν ήταν λίγο αυτό που σου συναίβει. ΜΗΝ στηρίζεσαι ποτέ σε κάποιον άλλον ΜΟΝΟ σε σένα...

[Christina82]

Λιλιουμ πολύ σωστά τα λες! Αναρωτιέμαι και εγώ μαζι με την Ρεμεντυ αν έχετε ολοκρηρώσει..

[aggelik]

Λίλιουμ, δεν λέω πως δε μου άρεσε εμφανισιακά, μου άρεσε και μάλιστα πολύ. Οταν όμως αρχισε να μιλάει κιολας, εκεί ήταν που "έλιωσα", αυτό ήθελα να τονίσω...
Τους 2 μήνες περίπου που ήμασταν "μαζί", με έπαιρνε συνέχεια τηλ, από το σταθερό τις περισσότερες φορές, οπότε ήξερα που βρίσκεται και γι' αυτό δεν πέρασε από το μυαλό μου το θέμα του "παντρεμένου με 8 παιδιά" ή της παράλληλης σχέσης. Μετά από όσα έγιναν, μίλησα μάλιστα με κάποιον συνάδελφό του (απλός γνωστός δικός μου) ο οποίος δε μου μίλησε και με τα καλύτερα λόγια για αυτόν. Θέλω να πιστεύω όμως πως ο συνάδελφος του που δουλεύουν τόσο καιρό μαζί, θα ήξερε αν έχει άλλη σχέση και θα μου το ανέφερε όταν μιλήσαμε και μου έλεγε πως δεν υπάρχει λόγος να στεναχωριέμαι.
Όσο για το αν ολοκληρώσαμε... ναι, ολοκληρώσαμε, ελάχιστες φορές όμως μεσα σε αυτό το 2μηνο και μετά από αρκετό καιρό από το 1ο ραντεβού. Πάντα μου έλεγε/έδειχνε ότι καταλαβαίνει...

Μόνος του μου είχε αναφέρει πως είχε λίγες και σταθερές σχέσεις στη ζωή του... πως από την τελευταία είχε χωρίσει πολύ πρόσφατα, πριν 1,5 μηνα από τη στιγμή που βγήκαμε εμείς.

Αυτήν την εξαφάνιση δεν μπορώ να καταλάβω... χωρίς μια εξήγηση! Εστω να μου πει "είμαι παντρεμενος", θα το δεχτώ, θα ξέρω το γιατί...

Παρακαλάω κάθε μέρα να τον πετύχω στον δρόμο ώστε να του ζητήσω εξηγήσεις επι τόπου! Σκέφτηκα ακόμη όπως σας είπα και να πάω από το σπίτι του προκειμένου να μου δώσει μια εξήγηση και να τον "στολίσω" κανονικότατα. Οχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά για να μάθω τι παίζει πραγματικά, να τα βγάλω από μέσα μου, μπας και ηρεμήσω μια ώρα αρχίτερα!

[Remedy]

Λίλιουμ, δεν λέω πως δε μου άρεσε εμφανισιακά, μου άρεσε και μάλιστα πολύ. Οταν όμως αρχισε να μιλάει κιολας, εκεί ήταν που "έλιωσα", αυτό ήθελα να τονίσω...
Τους 2 μήνες περίπου που ήμασταν "μαζί", με έπαιρνε συνέχεια τηλ, από το σταθερό τις περισσότερες φορές, οπότε ήξερα που βρίσκεται και γι' αυτό δεν πέρασε από το μυαλό μου το θέμα του "παντρεμένου με 8 παιδιά" ή της παράλληλης σχέσης. Μετά από όσα έγιναν, μίλησα μάλιστα με κάποιον συνάδελφό του (απλός γνωστός δικός μου) ο οποίος δε μου μίλησε και με τα καλύτερα λόγια για αυτόν. Θέλω να πιστεύω όμως πως ο συνάδελφος του που δουλεύουν τόσο καιρό μαζί, θα ήξερε αν έχει άλλη σχέση και θα μου το ανέφερε όταν μιλήσαμε και μου έλεγε πως δεν υπάρχει λόγος να στεναχωριέμαι.
Όσο για το αν ολοκληρώσαμε... ναι, ολοκληρώσαμε, ελάχιστες φορές όμως μεσα σε αυτό το 2μηνο και μετά από αρκετό καιρό από το 1ο ραντεβού. Πάντα μου έλεγε/έδειχνε ότι καταλαβαίνει...

Μόνος του μου είχε αναφέρει πως είχε λίγες και σταθερές σχέσεις στη ζωή του... πως από την τελευταία είχε χωρίσει πολύ πρόσφατα, πριν 1,5 μηνα από τη στιγμή που βγήκαμε εμείς.

Αυτήν την εξαφάνιση δεν μπορώ να καταλάβω... χωρίς μια εξήγηση! Εστω να μου πει "είμαι παντρεμενος", θα το δεχτώ, θα ξέρω το γιατί...

Παρακαλάω κάθε μέρα να τον πετύχω στον δρόμο ώστε να του ζητήσω εξηγήσεις επι τόπου! Σκέφτηκα ακόμη όπως σας είπα και να πάω από το σπίτι του προκειμένου να μου δώσει μια εξήγηση και να τον "στολίσω" κανονικότατα. Οχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά για να μάθω τι παίζει πραγματικά, να τα βγάλω από μέσα μου, μπας και ηρεμήσω μια ώρα αρχίτερα!

αυτο το σταθερο απο το οποιο σε επαιρνε, ηταν της δουλειας η του σπιτιου?
στο σπιτι του σε καλεσε ποτε?
γιατι δεν προσπαθησες να τον βρεις στο σταθερο αφου λες οτι ανησυχουσες κι αφου ηταν κλειστο το κινητο?
ο κοινος γνωστος που σου ειπε τα οχι και τοσο καλα λογια γι αυτον, για ποια στοιχεια του χαρακτηρα του μιλουσε? δεν εγινε πιο σαφης? μιλουσε για γενικοτερη συμπεριφορα η για γκομενοδουλειες?
δεν νομιζω να ειναι δυσκολο να μαθεις αν καποιος ειναι παντρεμενος αν ξερεις το ονομα του, ειδικα σε ενα μικρο μερος.

[Boltseed]

Μετά από αυτά που μου συνέβησαν, δε νομίζω πως θα μπορέσω ξανά να εμπιστευώ κάποιον άντρα. Ηταν πολύ μαζεμένα και πολύ έντονα. Ειλικρινά το λέω:όταν την πάτησα ΤΟΣΟ άσχημα 2 φορές στο καπάκι, ΠΩΣ θα ξανα-εμπιστευτώ;;; ΠΩΣ θα μπορέσω να πιστέυω στα λόγια που μου λέει ο άλλος;;;;

Κάποτε ένας γάλλος στο αεροδρόμιο με έβρισε.
Συμπέρασμα : οι γάλλοι βρίζουν συνέχεια αγνώστους



, τουτέστην , η μόνη σχέση που μπορεί να έχει αυτή σου η παρελθοντική εμπειρία με το μέλλον, είναι αυτή που εσύ θα της δώσεις. its called αυτοεκπληρούμενη προφητεία.

[Christina82]

Κάποτε ένας γάλλος στο αεροδρόμιο με έβρισε.
Συμπέρασμα : οι γάλλοι βρίζουν συνέχεια αγνώστους



, τουτέστην , η μόνη σχέση που μπορεί να έχει αυτή σου η παρελθοντική εμπειρία με το μέλλον, είναι αυτή που εσύ θα της δώσεις. its called αυτοεκπληρούμενη προφητεία.

Ακριβώς αυτό!

[Θεοφανία]

Ας κάνω και γω την εικασια μου, (γιατί ασφαλή συμπεράσματα δεν μπορούμε να βγάλουμε).
Είπες πως με την πρώην του χωρισαν 1,5 μήνα πριν σε γνωρίσει αν δεν κάνω λάθος.
Μπορεί το εβδομαδιαίο ταξιδάκι να ήταν αφορμή για να συναντηθουν και τελικά να τα βρήκαν.
Σου είχε μιλήσει ποτέ γι' αυτή τη σχέση? Πόσο καιρό ήταν μαζί, γιατί χώρισαν κλπ?

[aggelik]

αυτο το σταθερο απο το οποιο σε επαιρνε, ηταν της δουλειας η του σπιτιου?
στο σπιτι του σε καλεσε ποτε?
γιατι δεν προσπαθησες να τον βρεις στο σταθερο αφου λες οτι ανησυχουσες κι αφου ηταν κλειστο το κινητο?
ο κοινος γνωστος που σου ειπε τα οχι και τοσο καλα λογια γι αυτον, για ποια στοιχεια του χαρακτηρα του μιλουσε? δεν εγινε πιο σαφης? μιλουσε για γενικοτερη συμπεριφορα η για γκομενοδουλειες?
δεν νομιζω να ειναι δυσκολο να μαθεις αν καποιος ειναι παντρεμενος αν ξερεις το ονομα του, ειδικα σε ενα μικρο μερος.

Το σταθερό ήταν του σπιτιού του, δοκίμασα να πάρω κι εκεί αλλά φυσικά δεν απαντούσε, πιθανολογώ πως το είχε βγάλει και αυτό από τη μπρίζα, αφού το κινητό το είχε κλειστό.
Στο σπίτι του με κάλεσε πολλές φορές, έχω πάει, γι' αυτό και σκέφτομαι μήπως τελικά ρίξω την αξιοπρέπειά μου και περάσω κάποια στιγμή από εκεί για να του τα πω για την απαράδεκτη συμπεριφορά του.
Ο κοινός γνωστός μίλησε γενικά, όχι συγκεκριμένα για γκομενοδουλειές, ότι π.χ. δεν είναι άτομο εμπιστοσύνης, ότι είναι στον κόσμο του, ότι αλλού πατάει και αλλού βρίσκεται... (τέτοιου είδους εκφράσεις). Αλλά είναι συνάδελφός του, όχι φίλος του - που σημαίνει ότι για να σχηματίσει μια τέτοια γνώμη για σένα ο συνάδελφός σου, κάποιο λάκκο έχι η φάβα...

Δεν πιστεύω πως είναι παντρεμένος... πιο πιθανό θεωρώ είτε την επανασύνδεση που αναφέρει η Θεοφανία είτε κάποια "παράλληλη σχέση". Σχετικά με αυτήν την προηγούμενη σχέση πάντως δεν ξέρω πολλά, το θεώρησα αδιακρισία να ρωτήσω από τη στιγμή που δεν ήθελε να αναφέρει περισσότερα μόνος του.

Πάντως πέρα από τη μυστικοπάθεια, ο τύπος συνήθιζε να λέει και διάφορα "ψεμματάκια", τα οποία όταν τα ανακάλυπτα πάντα μετά τον δικαιολογούσα ή πίστευα την εξήγηση που μου έδινε για ποιο λόγο τα είπε τα "ψεμματάκια" αυτά.

Περισσότερο από όλα με πείραξε ο τρόπος του... Το γιατί ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΕ ενώ την τελευταία φορά ήμασταν μες στον ερωτισμό και τα γλυκόλογα. Εστω να στείλει ένα μήνυμα, να πει τέλος. Οχι να λαμβάνει το μήνυμά μου ότι ανησυχώ και να με αφήνει να αγωνιώ επίτηδες. Αυτό δεν το κάνεις σε κανέναν, πόσο μάλλον σε κάποιον που έχεις έχεις έρθει και λιγάκι πιο κοντά... :(

Τις τελευταίες μέρες σταμάτησα τις προσπάθειες επικοινωνίας. Εμαθα ότι είναι καλά, συνειδητοποίησα τον άθλιο τρόπο του και δε θέλω να τον παίρνω κάθε μέρα 10 τηλ και να με γειώνει.
Αλλά το να περάσω από το σπίτι του μετά από κάποιες μέρες ενώ δε με περιμένει το σκέφτομαι πολύ... Πιστεύετε πως θα είναι μεγάλο λάθος;

[aggelik]

Κάποτε ένας γάλλος στο αεροδρόμιο με έβρισε.
Συμπέρασμα : οι γάλλοι βρίζουν συνέχεια αγνώστους



, τουτέστην , η μόνη σχέση που μπορεί να έχει αυτή σου η παρελθοντική εμπειρία με το μέλλον, είναι αυτή που εσύ θα της δώσεις. its called αυτοεκπληρούμενη προφητεία.

ναι, οκ... απλώς 2/2 και μάλιστα συνεχόμενες φορές την πάτησα, εμπιστεύτηκα, πίστεψα και μου την "έφεραν". Καμμάι από τις 2 φορές δε φοβόμουν, ήμουν πολύ ευκολόπιστη τελικά. Τώρα έχω τρομάξει τόσο μα τόσο πολύ...!

[Θεοφανία]

κοιτα....αν τον παίρνεις δεκα τηλ την ημέρα, το να πας σπίτι του μου φαίνεται πταίσμα.
βρες τον και κάνε μια συζήτηση μαζί του. Ρώτα τον γιατί φέρθηκε τόσο @@, πάρε τις απαντήσεις που θες και στείλτον και μέσα σου.
Δεν αξίζει να ασχολείσαι με τέτοια άτομα.

[Empneustns]

welcome to REAL life...

[deleted-member141015]

Έχεις απόλυτο δίκιο να νιώθεις έτσι. Και αν νομίζεις ότι θα σε βοηθήσει να κλείσεις μέσα σου αυτή την ιστορία, μπορείς να επιδιώξεις να τον συναντήσεις. Αλλά έχεις δοκιμάσει να στείλεις κάποιο γραπτό μήνυμα, κάποιο e-mail ίσως πρώτα? Όσο για τον φόβο να εμπιστευτείς ξανά, είναι πολύ λογικό να τρομάζεις και να αναρωτιέσαι μήπως χρειάζεται να κλειστείς περισσότερο τελικά. Όμως πραγματικά θα ήθελα να σε ενθαρρύνω στην επόμενη περίπτωση που θα υπάρξει αμοιβαίο ενδιαφέρον, να μην το πας καν τόσο διστακτικά... όχι να πέσεις με τα μούτρα, αλλά να εκφράζεις ανοιχτά το ενδιαφέρον όπως το νιώθεις και τα θέλω που θα έχεις σε εκείνη τη φάση κι εφόσον βρίσκεις έμπρακτη ανταπόκριση προχωράς. Επίσης σκέψου ότι κάποιες φορές η συμπεριφορά των άλλων είναι απρόβλεπτη για εντελώς δικούς τους λόγους, κάτι πολύ άσχημο μεν για όσους εισπράττουν τις συνέπειες, αλλά δεν φέρεις ευθύνη για αυτό και κυρίως, δεν προκαθορίζει μια επόμενη κατάσταση, ούτε είναι γενικός κανόνας.