ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΟΣ ΦΟΒΟΣ

[SpyrosGR21]

Εχετε νιωσει καμμια φορα την αισθηση του φοβου αλλα χωρις να υπαρχει αιτια? Μεσα σου να νιωθεις φοβο παρομοιο με κριση πανικου αλλα οχι καθαυτα κριση πανικου αλλα μονο αυτο το τρομαχτικο ασθημα. Χωρις αιτια ενας τρομαχτικος εσωτερικος φοβος που σε κανει να λουζεσαι απο κρυο ιδρωτα καμμια φορα, γιαυτο και δε ξερεις και πως να τον διωξεις. Που να οφειλεται? Το τονιζω οχι σε κριση πανικου και οχι απο καποια αιτια.... Εχει νιωσει κανεις ετσι?

[zoe_23]

αχ σπυρο μου με οσα λες εκφραζεις ακριβως αυτα που νιωθω...σχεδον παντα ειμαι ετσι...θες να σου περιγραψω τη καθημερινοτητα μου?ενα μονιμο αισθημα ασταθειας,κρυα και ιδρωμενα ακρα,εντονη και μονιμη εσωτερικη υπερενταση-τρεμουλα...απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου...ενας ανεξηγητος φοβος παντα...παντα να με ακολουθει..και ολα αυτα ενω ολοι με θεωρουν πολυ ωραια..εξυπνη...με μια πετυχημενη σχεση...ανεξηγητα οντως ..φιλια.πες μου αν θες εσυ σε μονιμη βαση τι νιωθεις?

[Aggelika]

Δανάη θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου. Κλασικά φαινόμενα γενικευμένου άγχους μου φαίνονται και σίγουρα έχουν να κάνουν και με τις ανασφάλειές μας...

Το θέμα είναι να μπορεί ο καθένας από εμάς να το λογικοποιήσει...

Ζoe, μήπως αν κι όλα \"φαίνονται\" να πηγαίνουν καλά, αισθάνεσαι με κάποιον απροσδιόριστο τρόπο ότι δεν τα αξίζεις ή ότι πολύ εύκολα θα τα χάσεις-χαλάσεις?

(Απλά έχω παρόμοια συμπτώματα και , πέρα από τα οργανικά αίτια, νιώθω συνέχεια πως ακροβατώ σε λεπτές ισορροπίες και φόβο πως πρόκειται να κάνω κάποιο μεγάλο λάθος σύντομα...)

[zoe_23]

aggelika μου χαρηκα που επεστρεψες...δεν κανω τετοιες σκεψεις αλλα γενικα σκεφτομαι πολυ...αναλυω τα παντα...και νιωθω αγχος για το μελλον σε σημειο που να ξεχναω το παρον...εσυ πως εισαι?πως νιωθεις σωματικα και ψυχολογικα?πολλα φιλια

[nikigirl18]

Και εγω που και που χωρις να υπαρχει καποιος λογος μπορει να αισθανθω πολυ αγχωμενη.Χωρις να μπορω να στο πω και με απολυτη σιγουρια αλλα πιστευω οτι αυτο οφειλεται απλα σε περισσοτερο αγχος,το παθαινουν πολλοι ανθρωποι και δεν ειναι απαραιτητα κατι το ανησυχητικο.

[SpyrosGR21]

zoe_23 Για μενα πχ. ειναι επειδη εχω φοβο σε σημειο εμμονης με το θανατο, αυτος ο φοβος που υποσυνειδυτα με κανει και νιωθω ετσι πολλες φορες... Χτες το πρωι, βγηκα εξω να κανω κατι στο αμαξι.... Ξαφνικα ενιωσα οπως θα ενιωθε κανεις λες και αν ηταν ο μονος ανθρωπος στη γη. Απιστευτα τρομαχικτο αισθημα φοβου με ριγος..... Ετρεξα καπακι σπιτι ανοιξα τηλ., ραδιοφωνο, πηρα τηλ. ενα κολλητο και ενιωσα καλυτερα... Ειμαι σιγουρος οτι 99% οφειλεται υποσυνειδυτα στη σκεψη του θανατου απλα ακριβως επειδη ερχεται απο το υποσυνειδυτο ομως εκεινη τη στιγμη ψαχνομαι και λεω γιατι αυτος ο τρομος,γιατι αυτος ο φοβος....

[SpyrosGR21]

zoe_23 και το σημαντικοτερο....... Εγω και αν κανω σκεψεις και αν αναλυω τα παντα...Οχι πες μου κατι να σου γραψω ολοκληρη πτυχιακη... Και οσο για το αγχος για το μελλον, το ιδιο εχω και εγω και ενω ξερω οτι ετσι χανονται σημαντικες στιγμες του παροντος που δεν ξαναεπιστρεφουν παλι ομως δυσκολα ξεκολλαω.

[empi]

Ναι Σπύρο έχω νιώσει και εγώ έτσι και σε καταλαβαίνω.

Αυτό που στην ουσία περνάς εκείνη την στιγμή θα έλεγα είναι κρίση άγχους, νομίζω κάποιος ειδικός θα το εξηγούσε καλύτερα. Όπως υπάρχουν οι κρίσεις πανικού έτσι υπάρχουν και οι κρίσεις άγχους (που απλά δεν κορυφώνονται για να φτάσουν σε πανικό).

Στην δικιά μου περίπτωση εντόπισα ότι πάντα αίτιο ήταν οι φοβικές σκέψεις μου πράγμα που αφού το συνειδητοποίησα και άρχισα να τις αποφεύγω/αγνοώ τότε και υποχώρησε και αυτό.

Ειδικά η υπερ-ανάλυση είναι γνωστό ότι φέρνει άγχος στον καθένα μας. Και είναι χαρακτηριστικό σημείο όσων έχουν πρόβλημα με το άγχος τους, δεν αφήνουμε τίποτα χωρίς ανάλυση.

[zoe_23]

αχ ρε σπυρο μου ακριβως τα ιδια νιωθουμε κι εγω φοβαμαι πολυ τις αρρωστιες και το θανατο και οταν με πιανει κριση πανικου ενω τα εχω ξαναπαθει λεω ...παει πεθαινω...θα παθω εμφραγμα ..εγκεφαλικο...ποσα χρονια τα εχεις σπυρο μου?καθημερινα σωματικα συμπτωματα λογω αγχους εχεις?

[SpyrosGR21]

zoe_23 σε εμενα τα συμπτωματα απο οτι εχω καταλαβει ειναι να νιωθω κουραση η νυσταγμενος πολυ ενω πχ. εχω κοιμηθει καλα η δεν εχω κανει κατι ιδιαιτερο για να κουραστω. Βεβαια δεν ειναι σε καθημερινη βαση αυτα. Για ολους ετσι, οσες φορες και να εχεις δει οτι δεν επαθες τπτ αν σε ξαναπιασει λες \"τωρα ομως ειναι η φορα που θα παθω\"... Εγω πολλες φορες και χωρις να υπαρχει λογος και αρα ουτε κριση πανικου, φοβαμαι και ετσι στα καλα καθουμενα μην πεθανω, γιαυτο σου λεω σε σημειο εμμονης..... Ποια χρονια, απο αρχες Ιουλιου μεχρι τωρα.. Και αρχικα ξεκινησε με αγχος πολυ για την υγεια (επειδη ετυχε και ειχα και ενα προβλημα τοτε με την υγεια μου), μετα καποιες φορες σε κρισεις πανικου οταν νομιζα οτι παει τωρα πεθαινω, στο νοσοκομειο και μετα εξω αρχισα να εχω καταθλιπτικη διαθεση, συμπτωματα καταθλιψης και τοτε ξεκινησαν και οι σκεψεις ματαιοτητας και θανατου κτλ(οι χειροτερες μερες ηταν αυτες) ενω μολις ξεκινησα σχολη ολα μειωθηκαν καπως και απλα υπαρχουν στιγμες που ειμαι και τελειως καλα και καποιες που τα νιωθω πολυ εντονα. Συνηθως ομως ειμαι καπου στη μεση.

[SpyrosGR21]

Να θεσω ενα ερωτημα: Αραγε το να απασχολεισαι με κατι για αρκετο καιρο, ωστε να ξεχνιεσαι απο τους φοβους σου βοηθαει στο να τους ξεπερασεις πληρως η απλα τους κουκουλωνει για οσο καιρο ξεχνιεσαι? Αλλοι λενε ναι αλλοι οχι. Εγω απλως θα πω τη δικια μου προσωπικη εμπειρια, οτι στα 14 μου , ξεκινησαν καποιες αγχωδεις διαταραχες και φοβιες, ξεκινησαν τοτε με το σεισμο του 99 πο με ειχε κανει να σκεφτω και να φοβαμαι μηπως πεθανω. Κρατησαν κανα 6μηνο και στο τελος, στον 6 μηνα δλδ. οπου και μου φυγαν τελειως, ηταν η περιοδος οπου πηγα κατασκηνωση για 20 μερες. Δε χρειαστηκα τοσες μερες, μεσα στις πρωτες 10 μερες, ηταν σαν μια μακρινη κακια αναμνηση ολα εκεινα... Απλα πιστευω οτι γενικα ομως αν καποιος εχει νιωσει ετσι εστω μια φορα, μετα με καποια αιτια και αν το αφησει λιγο κ αυτος μπορει να υπαρξει αναζοπυρωση, οπως εμενα μετα απο τοσα χρονια απο τα 14 μου, τωρα με αφορμη το προβλμηα που ειχα τον Ιουλιο και που το χειριστηκα λαθος στο μυαλο μου, γιαυτο. Παντως ισως τετοιες καταστασεις να αποτελουν την καλυτερη ομαδικη εργοθεραπεια και ψυχοθεραπεια που μπορει να βρει κανεις.

[raphsssodos]

Μάλλον το κουκουλώνεις αφού δεν το αντιμετωπίζεις στα ίσια αλλά αντικαθιστάς τη σκέψη της φοβίας με μια άλλη σίγουρα ευχάριστη. Τίποτα δεν είναι απόλυτο- ίσως το ξεπεράσεις ακόμα και με το να ξεχαστείς από αυτό. Το βέβαιο πάντως είναι πως αυτή η διαδικασία δεν χρησιμεύει μόνο στο θέμα της φοβίας και του άγχους αλλά σε οποιαδήποτε εμμονή μας παρουσιαστεί και θελήσουμε για κάποιο λόγο να την αποβάλλουμε...

[zoe_23]

ρε παιδια εγω που εχω μονιμα συμπτωματα απτα 13 μου τι να κανω?τι ειναι?πως δεν μου περναει ποτε?εχω απογοητευτει...

[SpyrosGR21]

zoe_23 περιεγραψε μου λιγο τι ακριβως σε βασανιζει απο τα 13 σου? Θελω να μου πεις γιατι σιγουρα ανα περιοδους θα ειχες και καποια διαφορετικα συναισθηματα και καταστασεις να αντιμετωπισεις. Κρισεις πανικου μονο, αγχος,καταθλιψη και οι σκεψεις που μου ειπες οτι εχεις (οι παρομοιες με τις δικες μου). Παντως μην απελπιζεσαι ποτε, ξερω καποια ατομα απο τη σχολη μου που ειχαν και αυτοι απο πολυ παλια και ομως τα καταφεραν και εγιναν οπως αρχικα. raphsssodos εγω πιστευω οτι μια κατασταση οπως η κατασκηνωση σε πιο μικρες ηλικιες η ο στρατος σε μεγαλυτερη, δε λειτουργουν σαν κουκουλωμα αλλα σαν ψυχοθεραπεια-εργοθεραπεια. Για το στρατο πολλοι θα πουν δεν ειναι ετσι, αλλα αν το παρει αυτος που θα παει, χαλαρα και οχι \"α τοσοι μηνες μεσα κτλ κτλ\" μπορει να καταφερει πολλα. Εμενα αυτο που με βοηθησε τοτε στα 14 ηταν οτι για 20 μερες κοιμομουν σε ενα σπιτακι με αλλα 10 παιδια συνομιληκα, μακρια απο γονεις και αλλες πιεστικες καταστασεις και εκτος απο τις στιγμες παιχνιδιου και τετοιου στυλ ειχαμε και καθαρισμο σκηνης και αλλες τετοιες εργασιες. Εμενα αυτο που με βοηθησε πολυ ηταν που καθε μερα εβλεπα τοσο κοσμο,ειχα συνεχεια κατι να ασχολουμαι και αυτο μαζι με το γεγονος οτι βλεποντας τα αλλα ατομα χαρουμενα και μια χαρα αρχιζα και στο μυαλο μου εκανα σκεψεις που κατεριπταν τη παλια λογικη. Δλδ. δεν επαιξε κουκουλωμα αλλα ουσιαστικα ψυχοθεραπεια και μαλιστα στη καλυτερη μορφη της. Κατι τελευταιο για εμας τους αντρες που εχψ ακουσει απο ψυχολογους και ψυχιατρους, ο στρατος αποτελει το καλυτερο ειδος ομαδικης ψυχοθεραπειας και εργοθεραπειας που μπορει να βρει κανεις στη ζωη. Αυτο σιγουρα δε θα αποτελει το απολυτο για το 100% αλλα ειμαι σιγουρος καλυπτει το 90%, αρκει να το δουν απο τη θετικη του πλευρα.

[zoe_23]

Εχω μονιμα ενα αισθημα εσωτερικης τρεμουλας ενω εξωτερικα δεν τρεμω καθολου. Κατι δηλαδη, σαν να νοιωθω οτι κουνιεμαι. Επισεις, σχεδον παντα εχω ιδρωμενα ακρα, ενα αισθημα ασταθειας και κατι σαν νυσταγμο-θαμπωμα οπως ειπες και εσυ. Η ζωη μου τα τελευταια 2 χρονια ειναι πολυ καλη και με λιγοτερο αγχος απ\' οτι ειχα στα σχολικα μου χρονια. Πριν 2 χρονια, ειχα συχνες κρισεις πανικου και για πρωτη φορα εκανα αρκετες εξετασεις γιατι ειχα και συχνους πονοκεφαλους, και αφου δεν μου βρηκαν τιποτα, πηρα χαπια για κανα χρονο. Οι πονοκεφαλοι μειωθηκαν αλλα ολα τα αλλα παραμενουν. Και ενω θεωρουμαι απο ολους τυχερη στην ζωη μου, πιστευω οτι με ολα αυτα δεν μπορω να ευχαριστηθω τιποτα απο ολα οσα εχω.