φτανω στο τελος...

[Kortha]

Καλησπέρα σε όλους.Μου φαινεταί περίεργο αλλα κ πολυ ανακουφιστικο που μπορω να γραψω εδω οσα θελω και ας εχω αυτη την αμφισβητιση παντα κρυμενη στην καρδια μου.Αμφισβητιση για τα παντα,μου ειναι δυσκολο να συνιδητοποισω οτι υπαρχει καπια καλη προθεση..Δεν νομιζω πως καποιος εχει τη διαθεση να διαβασει λογια και περιγραφες συναισθηματων μιας αγνωστης.Ισως το κανουμε γιατι νιωθουμε λιγοτερο μοναξια ή οτι η ιστορια καποιου θα μιαζει με την δικη μας.Υπαρχει φυσικα και η ομορφη πλευρα,εχω γνωρισει καλους ανθρωπους και ειμαι ιδιαιτερα ευτυχης που υπαρχουν.Ακουσα απο εναν σημαντικο γ μενα ανθρωπο καποτε πως αυτη η εποχη που διανυουμε ειναι η χειροτερη κ η πιο δυσκολη,πως πολλα ασχημα πραγματα προκειτε να συμβουν γιατι οι αξιες σιγα σιγα χανονται,γιατι τους ανθρωπους τους τυφλωσε πλεον η ακορεστη διψα για τα λευτα και η πλεονεξια,γιατι η απανθρωπια κυριευσε...Δεν ξερω για εσας,αλλα εμενα μου αρεσει πολυ η ψυχολογια και κυριως να ψυχολογω ανθρωπους και καταστασεις,να κοιταω τι κριβεται πισω απο συμπεριφορες...και αυτο που βλεπω ειναι σκοτεινο και θλιβερο..Εχω ενα ημερολόγιο και γραφω οτιδηποτε υπαρχει στην ψυχη μου αλλα οσο και να γραψω το συμπερασμα παραμενει
το ιδιο.Πως το μονο που αξιζει ειναι η αγαπη αλλα οι περισοτεροι ειμαστε πλεον αναξιοι να ανακαλυψουμε τη μαγεια της να την εκλαβουμε και να την δωσουμε.Ο κοσμος σιγα
σιγα χανεται,το νιωθω με ολες τις αισθησεις μου.Ανιξτε μια μερα την τηλεοραση να νιωσετε την γιγαντιαιων διαστασεων εξευτελιση της ανθρωπινης νοημοσυνης,πηγαιντε σε ενα πανεπιστημιο της χωρας μας να δειτε την αποθεωση του μισους και του συμφεροντολογικου τροπου σκεψεις απο παραταξεις,πηγαδακια των φοιτητων.τα παιδικα ονειρα χαθηκαν ακομα και για ατομα 20 χρονων οπως εγω και αντικατασταθηκαν απο τη διψα για μια δουλεια με πολλα κερδη.η χαρα της αποκτησης γνωσης εξατμιστικε.Βγειτε εξω και προσπαθηστε να κανετε
ανιδιοτελεις φιλους,προσπαθηστε να βρειτε το δικιο σας,αναζητηστε για λιγη ευγενια στους δρομους και αμα τα καταφερεται τοτε η υπερτατη τυχη ειναι μαζι σας.θα ηθελα να αναφερω και το θεμα του ερωτα.Το πως εχουμε γινει αγρια ζωα αναζητωντας φρεσκο κρεας και ικανοποιηση των πιο κριφων απανθρωπων ενστικτων μας.Ολοι εσεις που δεν εχετε ερωτευτει,που δεν εχετε νιωσει το συναισθημα του αγνου ερωτα σας το τονιζω πως αν το ζουσατε η καρδια σας θα εκλεγε απο ευτιχια.Και σας δινω το λογο μου γ αυτο.Το ξερω πως οι περισοτεροι θα νομιζεται πως ειμαι υπερβολικη,ισως πολυ απαισιοδοξη.Εχω μια λιστα με τα δικαιωματα ενος ανθρωπου π βρηκα σε ενα βιβλιο και οπως αυτη λεει εχω το δικαιωμα να θεωρω την αποψη μου σωστη χωρις φυσικα ομως να προσπαθησω να αλλαξω αποψεις αλλονων,απλα τη στηριζω(αυτο το προσθεσα εγω).Και η δικη μου αποψη ειναι πως ο κοσμος μας ειναι ετσι,απλα οπως μια μανα αρνειτε οτι το μικρο παιδι της εχει οτιδηποτε (ενω αυτο εχει προβληματα εξαιτιας της μειωμενης προσοχης κ φροντιδας κα.),εθελοτυφλει για να μην αντιμετωπισει
τον ευατο της και να κανει αυτοκριτικη δλδ,το ιδιο κανουμε και εμεις.Κοιταμε τα μειονεκτηματα του διπλανου μας για να νιωσουμε πιο αξιοι.Λοιπν εγω σας
διαβεβαιω πως αυτοι που ασχολουνται με επιφανιακα θεματα ειναι δυστυχισμενοι.θελω πολυ να ασχοληθω και με το θεμα του facebook αλλα καπια αλληη στιγμη.Το δικο μου
προβλημανλοιπν ειναι πως ενω το ξερω πως το μονο που πρεπει να κανω ειναι να παλευω,να διαβαζω,να κουραζομαι,να χαμογελαω κ ας ειμαι δυστυχισμενη κ να προσφερω αγαπη...μερικες φορες ολα αυτα μου παρουσιαζουν
το συμποερασμα οτι δεν εχει νοημα να τα κανω...δεν εχει νοημα να ζω ετσι..και απο την αλλη αν δεν ζησω με την αγαπη ειμαι μια ζωντανη νεκρη..αυτη την περιοδο νιωθω
δειλη,εχω απομακρυνεθει απο ολους κ απο ολα και το ξερω πως φταιω γτ εγω το προκαλεσα αλλα νιωθω πως ειναι ολα ματαια και ανουσια.συγγνωμη αμα εγινα κουραστικη απλα θελω να συνομιλησω με ανθρωπους που εχουν νιωσει κ αυτοι τοσο εγκλωβισμενοι και μονοι...η αληθεια ειναι δυστυχως πως η ελπιδα μπου ειναι αυτο το αψυχο κ απροσωπο φορουμ και οχι οι δικοι μ ανθρωποι οι οποιοι με κρινουν αντι να σταθουν διπλα μ...

[Christina82]

Kortha δυστυχώς αυτό βλέπω και εγώ γύρω μου..ζητάμε την αγάπη από τους γύρω μας και αντί για αυτο βρίσκουμε συμφέροντα,υποκρισια,κακια κλπ. Σίγουρα υπάρχουν άνθρωποι όπως εμεις και υπάρχουν και σε αυτό το φορουμ και τουλάχιστον χαίρομαι που το βλέπω εδώ μέσα. Πρέπει όμως να αγαπήσουμε τον εαυτό μας πρώτα απο ολα και να γεμίσουμε τα κενα μας με άλλα πράγματα..γιατί η αναζήτηση της αγάπης από άλλους μου δείχνει οτί κάτι δεν είναι σωστό μέσα μας. Σίγουρα νιώθουμε άσχημα όταν μας κοροιδέυουν και δεν μας αγαπούν...αλλά τελικά έχω καταλήξει σε αυτό που σου έγραψα παραπάνω..να αγαπάμε εμάς. Είναι πολύ δύσκολο κατόρθωμα να ειμαστε πλήρης από μονοι μας το ξέρω..αλλά εκεί έχω καταλήξει! Δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις..

[Kortha]

Ναι , καταλαβαινω τι εννοεις Χριστίνα και εχεις απολυτο δικιο...Απο μικρη ποτε δεν πονταρα εκει καθως ημουν μονιμως απογοιτευμενη απο τον ευατο μου..δειλιες φοβιες με πηγαιναν πισω κ ακομα χειροτερο αφηνα ανθρωπους να με καταβαλουν αρνητικα.Τωρα πλεον εχω αναπτυξει ενα δυναμισμο κυριως αμυντικο.Αλλα ναι εχεις δικιο,πρεπει πρωτα να αγαπησουμε τον ευατο μας,να στηριχτουμε στις δικιες μασ δυναμεις.Να βρουμε τη δυναμη και το νοημα να συνεχισουμε,να παμε παρακατω αξιοπρεπως.Απλα επειδη οι περισοτεροι ανθρωποι ζουνε συμφιλιωμενοι με την ιδεα οτι θα βυθιστουν στα παθη τους επειδη δν ειναι τοσο δυνατοι να κανουν το αντιθετο,θα θαμποθουν απο τα χρηματα,θα επιτεθουν οταν δν ειναι ευχαριστημενοι,θα αδικησουν για να κερδισουν θα,θα,θα γιατι απλα δεν ειναι τοσο δυνατοι να ζησουν με τις υπερογγες δυσκολιες της διαφάνειας και αξιοπρεπειας.Προσπαθησαν,π ληγωθηκαν,επεσαν.Ειναι πολυ δυσκολο να ειναι κανείς καλος ανθρωπος και επιφανιακα ισως υπομένει περισότερα απο καπιον μνησίκακο,και υποφερει περισοτερο,ασχετα αν στο τελοσ (άν (ακομα αμφιβαλω γ αυτο)) δικαιωθει αυτος.Παρολα αυτα ,ποτε δεν κανω κακο στν εαυτο μου ενω το θελω γιατι ΔΕΝ μου αρεσει ο κοσμος αυτος,αρα κατι θα σημαινει αυτο.θα προσπαθησω να συνεχισω..... (http://www.youtube.com/watch?v=T0m4096SxPk)

[Christina82]

Όταν μάθουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας μόνο τότε θα είμαστε σίγουροι για το τι αξίζουμε και θα κυνηγάμε μόνο αυτά και δεν θα στεναχωριόμαστε για πράγματα, ανθρώπους και καταστάσεις που δεν μας δίνουν ότι αξίζουμε και ούτε θα αρκούμαστε με λιγότερα από αυτά και ούτε θα συμβιβαζόμαστε με κάτι που δεν μας κάνει. Γιατί πρέπει να δείξουμε την αξία μας και να την εκτιμήσουμε πρώτα εμείς και μετά θα έρθουν κατάλληλοι άνθρωποι που θα την εκτιμήσουν γτ εμείς τους διαλέξαμε. Να διαλέγουμε ανθρώπους γύρω μας με βάση την εκτίμηση, τον σεβασμό και την αγάπη που έχουμε για μας..

[carrot]

Όλες αυτές οι επικρατούσες συμπεριφορές στους ανθρώπους ίσως είναι και η αιτία που μαζί με την Αμερική πάιζουμε στοιχήματα για το ποιά χώρα θα χρεωκοπήσει πρώτη. Αφού έχει χαθεί η ανθρωπιά όπως λες κι εσύ, με το μοναδικό κριτήριο το συμφέρον και την διαφθορά αυξημένη δεν μπορούμε να λειτουργήσουμε έτσι σαν κοινωνία. Οσο για τον έρωτα, εδώ όποιος ερωτεύεται κινδυνεύει να πεθάνει η να φάει δούλεμα το λιγότερο, δυστυχώς. Ότι αξίζει η κάθε κοινωνία αυτό παίρνει.

Υποκρισία επίσης, είμαστε τίγκα στην υποκρισία και στην κακία. Μην τολμήσει να είναι κάποιος καλός, θα τρώει σφαλιάρα από παντού.

Δεν καταλαβαίνω τι λέτε με το να διαλέγουμε ανθρώπους. Εγώ προσωπικά έξω έχω προσπαθήσει να είμαι καλός με όλους, περισσότερο αδιαφορία και δούλεμα εισπράτω παρά συντροφιά και αποδοχή. Όμως το εννοώ αφού θέλετε κακούς κακούς θα έχετε και δεν θα με σταματήσει καμία αρρώστια έως ότου να έρθει η ολική καταστροφή.

[Christina82]

Όλες αυτές οι επικρατούσες συμπεριφορές στους ανθρώπους ίσως είναι και η αιτία που μαζί με την Αμερική πάιζουμε στοιχήματα για το ποιά χώρα θα χρεωκοπήσει πρώτη. Αφού έχει χαθεί η ανθρωπιά όπως λες κι εσύ, με το μοναδικό κριτήριο το συμφέρον και την διαφθορά αυξημένη δεν μπορούμε να λειτουργήσουμε έτσι σαν κοινωνία. Οσο για τον έρωτα, εδώ όποιος ερωτεύεται κινδυνεύει να πεθάνει η να φάει δούλεμα το λιγότερο, δυστυχώς. Ότι αξίζει η κάθε κοινωνία αυτό παίρνει.

Υποκρισία επίσης, είμαστε τίγκα στην υποκρισία και στην κακία. Μην τολμήσει να είναι κάποιος καλός, θα τρώει σφαλιάρα από παντού.

Δεν καταλαβαίνω τι λέτε με το να διαλέγουμε ανθρώπους. Εγώ προσωπικά έξω έχω προσπαθήσει να είμαι καλός με όλους, περισσότερο αδιαφορία και δούλεμα εισπράτω παρά συντροφιά και αποδοχή. Όμως το εννοώ αφού θέλετε κακούς κακούς θα έχετε και δεν θα με σταματήσει καμία αρρώστια έως ότου να έρθει η ολική καταστροφή.

Όχι carrot μου, να μην αλλάξεις για κανέναν. Να είσαι αυτός που είσαι! Μην ψάχνεις να βρεις στους ανθρώπους την επιβεβαίωση αλλά μόνο από εσένα. Και μην σκας αν οι περισσότεροι δεν σου κάνουν ή δεν τους κάνεις.. Εγώ είμαι μοναχική και δεν έχω πλέον πρόβλημα με αυτό γτ είμαι επιλεκτική. Δεν θέλω να έχω ανθρώπους που δεν μου κάνουν.
Να είσαι καλός γτ το θες εσύ και όχι για να σε κάνουν παρέα. Σκέψου οτί το σκεπτικό που έχεις θα το έχουν και πολλοί άλλοι άνθρωποι να γίνουν κακοί και έτσι θα πηγαίνει αλυσιδωτά από άνθρωπο σε άνθρωπο. Γιατί λοιπόν να τους κάνουμε την χάρη??? Αν εισπράτεις άσχημα πράγματα από τους άλλους γράψτους σε περίπτωση που ξέρεις οτί είσαι σωστός.. Να κάνεις πράγματα που να είσαι εσύ και όχι από εγωισμό και εκδίκηση!

[carrot]

Θέλω να αλλάξω, να γίνω Θεός και να καταβροχθήσω τον πλανήτη όμως δεν γίνεται δυστυχώς.
Δεν ψάχνω καμία επιβεβαίωση. Το μόνο που κάνω είναι να υπερασπίζομαι τον εαυτό μου και αυτό ώρες ώρες μου τη δίνει γιατί μου έρχεται να γίνω και γω επιθετικός να βγώ έξω με ότι όπλο έχω διαθέσιμο και όποιον πάρει ο χάρος.
Μοναχικός είμαι κι εγώ αλλά γιατί; Δεν μπορώ να δεχτώ καμία λογική απάντηση, είτε φταίω εγώ είτε δεν φταίω.
Είμαι ο μοναδικός όμως που ψηφίζω για πυρηνική καταστροφή του πλανήτη. Ο μόνος. Το καταλαβαίνεις αυτό?
Δεν είναι τι θέλω και τι δεν θέλω. Είμαι υποταγμένος από αυτά που έχουν κάνει όλοι στο κεφάλι μου
Μου είπε μια γυναίκα πριν κάποιο καιρό ότι να προσέχω γιατί μερικοί είναι πολύ σκληροί και κακοί. Εγώ τους προκαλώ ΕΛΑΤΕ ΕΔΩ ΝΑ ΣΑΣ ΦΑΩ ΖΩΝΤΑΝΟΥΣ ΝΑ ΔΩ ΠΟΣΑΟ ΚΑΚΟΙ ΕΙΣΤΕ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ ΛΟΓΟ.
Έχω εισπράξει ξεφτυλλισμό όσο δεν πάει και δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα.
Σου είπα τι θέλω.

[Christina82]

Carrot χω περάσει απίστευτες άσχημες καταστάσεις ακόμα και από εξευτελισμό και όχι μια και δυο αλλά πάαααρα πολλές φορές! Και τι θα πρέπει να κάνω τώρα? Να σκοτώσω όλους τους ανθρώπους? Έχω δεχτει μέσα μου οτί πάντα θα υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι αλλά το θέμα είναι κατα πόσο επιτρέπεις μέσα σου να σε επηρεάζει.. Τελικά όλα από εμάς είναι! Ο κόσμος μας ομορφαίνει οταν ομορφαίνουμε μέσα μας!

[Paolo_1]

Kortha δυστυχώς αυτό βλέπω και εγώ γύρω μου..ζητάμε την αγάπη από τους γύρω μας και αντί για αυτο βρίσκουμε συμφέροντα,υποκρισια,κακια κλπ. Σίγουρα υπάρχουν άνθρωποι όπως εμεις και υπάρχουν και σε αυτό το φορουμ και τουλάχιστον χαίρομαι που το βλέπω εδώ μέσα. Πρέπει όμως να αγαπήσουμε τον εαυτό μας πρώτα απο ολα και να γεμίσουμε τα κενα μας με άλλα πράγματα..γιατί η αναζήτηση της αγάπης από άλλους μου δείχνει οτί κάτι δεν είναι σωστό μέσα μας. Σίγουρα νιώθουμε άσχημα όταν μας κοροιδέυουν και δεν μας αγαπούν...αλλά τελικά έχω καταλήξει σε αυτό που σου έγραψα παραπάνω..να αγαπάμε εμάς. Είναι πολύ δύσκολο κατόρθωμα να ειμαστε πλήρης από μονοι μας το ξέρω..αλλά εκεί έχω καταλήξει! Δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις..

Δεν είναι και τόσο τραγικά τα πράγματα πια.Δηλαδή όλες αυτές οι σχέσεις που βλέπουμε γύρω μας,όλα αυτά τα ζευγάρια,δεν μπορεί να κρύβουν μόνο υποκρισία,συμφέροντα και κακία.Σ'ενα μικρό ποσοστό σχέσεων μπορεί και να υπάρχουν αυτά,αλλά δεν πιστεύω πως είναι ο κανόνας.Ξέρετε,υπάρχουν και οι τυχεροί που βρίσκουν ανθρώπους και συντρόφους που ταιριάζουν και αλληλοσυμπληρώνονται,δεν είναι όλοι άτυχοι που γνωρίζουν πάντα τον λάθος άνθρωπο και υποφέρουν ή δε γνωρίζουν κανένα.

Για μένα το μόνο σίγουρο είναι το εξής:όσο και να υποφέρει κάποιος από μια σχέση,είτε γιατί δεν περνάει καλά σ'αυτήν είτε γιατί χώρισε,με τον επόμενο έρωτα που θα παρουσιαστεί όλα μα όλα γιατρεύονται με κάποιο μαγικό τρόπο,πληγές κλείνουν,η ψυχολογία ξανανεβαίνει και από τη μιζέρια ξαναπερνάμε στη χαρά.Κι όλοι αυτοί οι προβληματισμοί που μας βασανίζουν όταν είμαστε μόνοι(πχ δεν αγαπάω τον εαυτό μου άρα γι'αυτό δεν είμαι αρεστός στους άλλους; ή γιατί εγώ να είμαι μόνος)αυτομάτως παύουν να υπάρχουν και αφηνόμαστε στην πραγματική χαρά της ζωής,αυτή του έρωτα.

[Christina82]

Δεν είναι και τόσο τραγικά τα πράγματα πια.Δηλαδή όλες αυτές οι σχέσεις που βλέπουμε γύρω μας,όλα αυτά τα ζευγάρια,δεν μπορεί να κρύβουν μόνο υποκρισία,συμφέροντα και κακία.Σ'ενα μικρό ποσοστό σχέσεων μπορεί και να υπάρχουν αυτά,αλλά δεν πιστεύω πως είναι ο κανόνας.Ξέρετε,υπάρχουν και οι τυχεροί που βρίσκουν ανθρώπους και συντρόφους που ταιριάζουν και αλληλοσυμπληρώνονται,δεν είναι όλοι άτυχοι που γνωρίζουν πάντα τον λάθος άνθρωπο και υποφέρουν ή δε γνωρίζουν κανένα.

Για μένα το μόνο σίγουρο είναι το εξής:όσο και να υποφέρει κάποιος από μια σχέση,είτε γιατί δεν περνάει καλά σ'αυτήν είτε γιατί χώρισε,με τον επόμενο έρωτα που θα παρουσιαστεί όλα μα όλα γιατρεύονται με κάποιο μαγικό τρόπο,πληγές κλείνουν,η ψυχολογία ξανανεβαίνει και από τη μιζέρια ξαναπερνάμε στη χαρά.Κι όλοι αυτοί οι προβληματισμοί που μας βασανίζουν όταν είμαστε μόνοι(πχ δεν αγαπάω τον εαυτό μου άρα γι'αυτό δεν είμαι αρεστός στους άλλους; ή γιατί εγώ να είμαι μόνος)αυτομάτως παύουν να υπάρχουν και αφηνόμαστε στην πραγματική χαρά της ζωής,αυτή του έρωτα.

Δεν είπα οτί είναι κανόνας αλλά ένα μεγάλο μέρος των ανθρώπων και φυσικά τα παρακάτω που γράφεις τα γνωρίζω!

[carrot]

Δεν συμφωνώ. Γιατί δηλαδή να συνεχίζουν κάποιοι να περνάνε καλά και άλλοι να διατηρούνται σαν άρρωστοι προς τέρψη και εκμεταλευση των εχόντων?

Καλύτερα να φτύσεις το δηλιτήριο παρά να μην το φτύσεις. Και αν μπορείς να το φτύσεις στο πηγάδι αντί να το φτύσεις στην τουαλέτα σου ακόμα καλύτερα.

[Kortha]

Χριστινα, κ'γω πιστευω οτι παιρνουμε μεγαλη δυναμη απο τον εαυτο μας δηλαδη μασ ανταποδιδει οταν τον φροντιζουμε,τον αγαπαμε και ετσι μας προστατευει απο ανουσιες στενοχωριες(πολλων ιδων).Και ναι,αμα περιμενουμε επιβεβαιωση μονο απο τους αλλους θα εισπραξουμε κατι πολυ απογοιτευτικο.Ο πυρηνας ειμαστε εμεις οι ιδιοι.Εμεις γκρεμιζουμε,
εμεις χτιζουμε.Ενοειτε οτι επιρεαζομαστε απο το περιβαλλον μας (αυτο αλλωστε με εφερε κ σε αυτη την ασχημη ψυχολογικη κατασταση) αλλα μερικες φορες δεν πρεπει να τα αφηνουμε να μπενουν στην ψυχη μας,γιατι νιωθω οτι παλευουν να μας κανουν ιδιους με ολα αυτα .τα ασχημα γεγονοτα,την ασχημια του κοσμου.Πρεπει να μαθουμε να ξεχωριζουμε τι αξιζει
και τι οχι.Παντα στη ζωη μου μεχρι τωρα χαμογελουσα κ δν αφηνα το μισοσ να με καταβαλει.Και οταν με επηρεασε ολο αυτο το μισος του κοσμου αρρωστησα.Κ εγω σκευτομουν οπως εσυ carrot ζητησα απο ενα φιλο φυσικο να μου φτιαξει μια βομβα να την ριξω στην ομονοια ( απο τις πιο ασχημες περιοχες κατα τη γνωμη μου) και μετα σε ολο τον κοσμο.Αλλες φορες που εβρεχε παρακαλουσα να βρεξει πολυ να πλημυρισει ολη η γη.Να τελιωσουν ολα.Καποιοι μου λενε πως η ζωη ειναι μια δοκιμασια ,να αποδειχτει τι αξιζει ο καθενας.Ε λοιπον σηκωνω λευκη σημεα γτ αυτη η δοκιμασια ειναι πολυ σκληρη για μενα...δεν μπορω να τα βγαλω περα μαζι της.Αλλα επειδη ειπα πιο πριν οτι παρ΄ολες τις προσπαθειες δεν μπορω να κανω κακο στον ευατο μ (ισως κτ να με κραταει,ισως η πλυση εγκεφαλου οτι ειναι η μεγαλυτερη αμαρτια,ισως δν μπορω να το κανω αυτο σε δικους μ ανθρωπους) θα συνεχισω να παλευω.θα προσπαθησω να γινω παλι η κοπελα με την καλη διαθεση που χαμογελαει,θα ψαξω την ευτιχια απο τα πραγματα που μου αρεσουν,απο αυτα που πηγαζουν απο τον εαυτο μου κυριωςαλλα και αλλους ανθρωπους που τα ενστερνιζονται,και οτι βρεξει ας κατεβασει...Μακαρι να κατεφερω να γινω χρισημη σε κατι,να προσφερω σε ενα καλο σκοπο..Ισως να βρω νοημα στο να δινω στους αλλους νοημα.


paolo συμφωνω πως δεν ειναι ολα ασχημα φυσικα και κανεις μας δεν υπονοει αυτο.Διαφωνω ομως στο οτι οταν καπιος ερωτευεται καπιο καινουργιο προσωπο παυουν να υπαρχουν ολα.Φυσικα ο ερωτας ειναι μια μεγαλειωδης πηγη ευτιχιας και αμα βρεις τον ανθρωπο σου ειναι ακομα μεγαλυτερη η χαρα.Μην ξεχνας ομως τις παγιδες.Δεν πρεπει να αφεθουμε ολοκληρωτικα στους αλλους,στο προσωπο αυτο στη συγκεκριμενη περιπτωση.Κ δν εννοω φυσικα να ειμαστε καχυποπτοι.Ειμαστε διπλα του στη ζωη,αλληλεπιδρουμε,αλλα δεν δινουμε ολο μας τον εαυτο.Αμα το κανουμε του δινουμε δυναμη ωστε η επιρροη του πανω μας να ειναι ακομα μεγαλυτερη..Και ολα αυτα που λεμε δεν ειναι προβληματα που δημιουργουμε αναμενωντας μια πηγη ευτιχιας που θα τα εξαφανισει.Ειναι προβληματισμοι,ανησυχιες αλλα και βοηθεια ωστε ο κοσμος μεσω του δικου μας κοσμου να γινει πιο βιωσιμος.

[Paolo_1]

paolo συμφωνω πως δεν ειναι ολα ασχημα φυσικα και κανεις μας δεν υπονοει αυτο.Διαφωνω ομως στο οτι οταν καπιος ερωτευεται καπιο καινουργιο προσωπο παυουν να υπαρχουν ολα.Φυσικα ο ερωτας ειναι μια μεγαλειωδης πηγη ευτιχιας και αμα βρεις τον ανθρωπο σου ειναι ακομα μεγαλυτερη η χαρα.Μην ξεχνας ομως τις παγιδες.Δεν πρεπει να αφεθουμε ολοκληρωτικα στους αλλους,στο προσωπο αυτο στη συγκεκριμενη περιπτωση.Κ δν εννοω φυσικα να ειμαστε καχυποπτοι.Ειμαστε διπλα του στη ζωη,αλληλεπιδρουμε,αλλα δεν δινουμε ολο μας τον εαυτο.Αμα το κανουμε του δινουμε δυναμη ωστε η επιρροη του πανω μας να ειναι ακομα μεγαλυτερη..Και ολα αυτα που λεμε δεν ειναι προβληματα που δημιουργουμε αναμενωντας μια πηγη ευτιχιας που θα τα εξαφανισει.Ειναι προβληματισμοι,ανησυχιες αλλα και βοηθεια ωστε ο κοσμος μεσω του δικου μας κοσμου να γινει πιο βιωσιμος.

Εννοείται ότι για να τα δώσεις όλα σε κάποιον θα πρέπει να τον περάσεις από κάποια κριτήρια κι όχι κατευθείαν.Βέβαια στην αρχή ενός έρωτα υπάρχει τόσο μεγάλος ενθουσιασμός και ψυχική ευφορία που δεν βλέπεις μπροστά σου.Κι αυτή ίσως να είναι η παγίδα,ιδίως για κάποιους πιο ευάλωτους και ανασφαλείς χαρακτήρες που συνήθως δίνουν χωρίς να περιμένουν αντάλλαγμα.Πάντως όταν βρίσκεις κάποιον που ταιριάζετε και σε ελκύει εμφανισιακά,το συναίσθημα ιδίως στις αρχές της σχέσης είναι μαγικό και δεν συγκρίνεται με τίποτα άλλο.Κάτι σαν να ζεις σ'ένα δικό σου κόσμο,που δεν έχει ούτε κατάθλιψη,ούτε μοναξιά ούτε τίποτα...

[Kortha]

Το εχω ζησει και παρ'ολο που δεν ηταν αμοιβαιο τελικα,εχεις δικιο...Ειναι υπεροχο(και σπανιο(δεν μιλαω για το να σε ελκυει μια κοπελα μονο για την εξωτερικη της εμφανιση)) συναισθημα και εξαφανιζει οτιδηποτε ασχημο..