Aγάπα την ευθύνη

[John11]

Έψαχνα γι' αυτό και ανακάλυψα την Ασκητική του Ν. Καζατζάκη που θέλω να μοιραστώ.
http://www.diaplous.org/library/askitiki.php


Αποσπάσματα:
-----------------------------------------

Πολεμούμε γιατί έτσι μας αρέσει, τραγουδούμε κι ας μην υπάρχει αυτί να μας ακούσει. Δουλεύουμε, κι ας μην υπάρχει αφέντης, σα βραδιάσει, να μας πλερώσει το μεροκάματο μας. Δεν ξενοδουλεύουμε· εμείς είμαστε οι αφέντες· το αμπέλι τούτο της Γης είναι δικό μας, σάρκα μας κι αίμα μας.

Το σκάβουμε, το κλαδεύουμε, το τρυγούμε, πατούμε τα σταφύλια του, πίνουμε το κρασί, τραγουδούμε και κλαίμε, οράματα κι Ιδέες ανηφορίζουν στην κεφαλή μας.

Σε ποια εποχή του αμπελιού σου έλαχε ο κλήρος να δουλεύεις; Στα σκάμματα; Στον τρύγο; Στα ξεφαντώματα; Όλα είναι ένα.

Σκάβω και χαίρουμαι όλον τον κύκλο του σταφυλιού, τραγουδώ μέσα στη δίψα και στο μόχτο μου, μεθυσμένος από το μελλούμενο κρασί.

Κρατώ το γιομάτο ποτήρι και ξαναζώ το μόχτο του παππού και του προπάππου. Κι ο ιδρώτας της δουλειάς τρέχει κρουνός στο αψηλό καταμέθυστο κρανίο.

-----------------------------------------

"Ν΄ αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω.

"Ν΄ αγαπάς τον καθένα ανάλογα με τη συνεισφορά του στον αγώνα. Μη ζητάς φίλους· να ζητάς συντρόφους!

"Να ΄σαι ανήσυχος, αφχαρίστητος, απροσάρμοστος πάντα. Όταν μια συνήθεια καταντήσει βολική, να τη συντρίβεις. Η μεγαλύτερη αμαρτία είναι η ευχαρίστηση.

-----------------------------------------

[void]

"Ν΄ αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω.

"Ν΄ αγαπάς τον καθένα ανάλογα με τη συνεισφορά του στον αγώνα. Μη ζητάς φίλους· να ζητάς συντρόφους!

"Να ΄σαι ανήσυχος, αφχαρίστητος, απροσάρμοστος πάντα. Όταν μια συνήθεια καταντήσει βολική, να τη συντρίβεις. Η μεγαλύτερη αμαρτία είναι η ευχαρίστηση.

Αυτή είναι η πεμπτουσία της ζωής, ο μόνος τρόπος για να ελευθερωθούμε μέσα μας ρε John11. Πολύ ωραίο τόπικ.

[λιλιουμ]

Τι λετε μωρε; Η μεγαλυτερη αμαρτια ειναι η ευχαριστηση;; Για αυτο παμε κατα διαολου;;; Για αυτο υποφερει ολος ο πλανητης;;; Τελικα η ανθρωποτητα θα πρεπει να ειναι πολυ εναρετη και δεν το εχουμε παρει χαμπαρι!!

[void]

Θέμα οπτικής γωνίας και ερμηνείας είναι.
Εγώ όταν το διάβασα δεν έβγαλα το συμπέρασμα ότι αμαρτάνει κανείς όταν νιώθει ευχαρίστηση για κάτι
Και φαντάζομαι και ο Καζαντζάκης δεν ήθελε να πει κάτι τέτοιο.
Κατά τη γνώμη μου και διαβάζοντας και τα υπόλοιπα, πιστεύω εννοούσε ότι "αμαρτία" είναι όταν κερδίζοντας κάτι, αντλείς ευχαρίστηση την οποία από προσωρινή που είναι εσύ την εξωραϊζεις με αποτέλεσμα να επαναπαύεσαι στις δάφνες σου μετά...αυτό ναι, είναι αμαρτία. Προφανώς όχι με τη θεολογική της έννοια αλλά με την έννοια του λάθους.

[Christina82]

Σοφά τα λόγια του Καζατζάκη! Κάποια από αυτά τα λόγια προσπαθώ να πω σε πολλά ποστ..

[John11]

Αυτή είναι η πεμπτουσία της ζωής, ο μόνος τρόπος για να ελευθερωθούμε μέσα μας ρε John11. Πολύ ωραίο τόπικ.

Θέλω να διαβάσω την Ασκητική, αλλά δεν το έχω κάνει ως τώρα. Διάβασα τη μισή δειγματοληπτικά. Μπορεί να μη δέχομαι μερικά απ΄όσα διάβασα, αλλά δεν παύει να μ' αρέσει. Και ελπίζω να μάθω κάτι. (Καταλαβαίνεις γιατί το ελπίζω το έγραψα με bold!)

Εγώ όταν το διάβασα δεν έβγαλα το συμπέρασμα ότι αμαρτάνει κανείς όταν νιώθει ευχαρίστηση για κάτι
είναι όταν κερδίζοντας κάτι, αντλείς ευχαρίστηση την οποία από προσωρινή που είναι εσύ την εξωραϊζεις με αποτέλεσμα να επαναπαύεσαι στις δάφνες σου μετά...

Καταλαβαίνω ότι πρέπει να διαχωρίζει την ευχαρίστηση από τη χαρά. Ευχαρίστηση με την έννοια της επιδίωξης και χαρά με αυτό που έρχεται αυτόματα.
Ναι όταν μια επιτυχία φέρνει ευχαρίστηση και μετά θέλουμε να διαιωνίσουμε αυτή την ευχαρίστηση.
Το καταλαβαίνω σαν: Θέλει κάποιος να πάει στη Χαβάη, στην Κωνσταντινούπολη, στην Πράγα, κλπ, να δει καινούρια πράγματα να ψάξει για την ευχαρίστηση από αυτά. Και ξαναπροσπαθεί να αντλήσει ευχαρίστηση από τα ίδια πράγματα. Αλλά δεν φέρνει ευχαρίστηση αυτό, στο τέλος καταντά κυνήγι ευχαρίστησης που φέρνει απογοήτευση. Κάτι σαν το κυνήγι του καλύτερου και του καλύτερου, κλπ.
Το καταλαβαίνω σαν: το κυνήγι της ευχαρίστησης -που οφείλεται σε επιθυμίες- είναι που σκοτώνει τη χαρά που βρίσκεται σ' αυτά που δεν κυνηγάμε.

Κρισναμούρτι: Όταν βλέπετε ένα σύννεφο, και ευραίνεστε με την απεραντοσύνη του και το φως που πέφτει πάνω του, φυσικά υπάρχει ευχαρίστηση, αλλά υπάρχει κάτι πολύ περισσότερο από ευχαρίστηση. Δεν το καταδικάζουμε καθόλου αυτό. Αν γυρνάτε και ξαναγυρνάτε στο σύννεφο, με τη σκέψη ή στην πραγματικότητα, με σκοπό τη διέγερση, παραδίδεστε τότε σ' ένα ονειροπόλο πέταγμα της φαντασίας και ολοφάνερα εδώ η ευχαρίστηση και η σκέψη είναι τα κίνητρα που λειτουργούν. Όταν πρωτοκοιτάξατε εκείνο το σύννεφο και είδατε την ομορφιά του, δε λειτουργούσε κανένα τέτοιο κίνητρο ευχαριστήσεως.