ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ - ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΕΧΩ
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Results 1 to 9 of 9
  1. #1

    ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ - ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΕΧΩ

    Πέθανε ο πατερας μου πριν 11 μήνες , τον βρηκα εγω σπιτι νεκρό καθιστό στον καναπε, σαν να κοιμαται. Ειμαι 30 χρονων, κι απο τα 8 μου μεγαλωσα με τον πατερα μου, η μητερα μου σκοτωθηκε σε τροχαιο οταν ημουν 8.

    Μεχρι να πεθανει ο πατερας μου ημουν αισιοδοξη χαρουμενη σχετικα με οσα μου ειχαν συμβει στη ζωη μου, και ολοι λεγανε το ποσο δυνατη ημουν. Τωρα πια νομιζω πως τρελλενομαι, εχω κρισεις πανικου, φοβιες, ενα μονιμο βαρος στο στηθος. Γενικα φοβαμαι τη μοναξια ειμαι τελειως μονη μου ολοι απομακρυνθηκαν σχεδον αδιαφορησαν για μενα μετα απο ολα, μονο ο φιλος μου εχει μεινει, και 1 φίλη που δεν τη νοιωθω καθολου φιλη.
    Τους πρώτους εξι μηνες κοιμομουνα σε μια ξαδελφη μου, φοβομουνα να ξαναμπώ σπίτι μου μόνη μου, τώρα μένω σπιτι μόνη μου και νοιώθω συνεχεια ανασφάλεια, ταχυκαρδιες, όλο εχω ψυχοσωματικά, νοιωθω σαν να συμβαινει το χειτοτερο ολη την ωρα, δεν κοιμαμαι τα βράδια φοβαμαι, οτι κατι κακο θα συμβει, ακομα δεν εχω καταλαβει τι φοβαμαι ακριβως, θα με παρει ο υπνος μόλις ξημερωσει, τη μερα αν ειμαι με το φιλο μου νοιωθω καπως καλυτερα αλλα τα βραδια ειναι ενας ζωντανος εφιαλτης καθε νυχτα, καθομαι στο computer ολη νυχτα και βλεπω παλια σηριαλ, για να ξεχνιεμαι αλλα δεν πιανει παντα, περιμενω να ξημερωσει με τοση αγωνια. Νοιωθω τοσα πολλα που δεν μπορω να τα αναλυσω.

    Παω σε ψυχιατρο δεν παιρνω χαπια, μου εδωσε τα medosa αλλα πηρα ενα και ενοιωσα τελειως τρελλη ειχα παρεσθησεις και μια περιεργη συμπεριφορα, οποτε μου τα εκοψε και μου ειπε οτι δεν πρεπει να το πολεμησω με φαρμακα. μου ειπε οτι εχω μεατραυματικο στρεσ.

    δεν μπορω να ζω τη ζωη μου χωρις τον πατερα μου, ολη η δυναμη που ειχα χαθηκε ηταν πηγη δυναμης για μενα τορα νοιωθω πως δεν εχω στοχο δεν εχει νοημα τιποτα πια, δεν ξερω αν ειχα πιο πολλη δυναμη αν θα ενοιωθα καλυτερα η θα τερματιζα τη ζωη μου..

    νοιωθω πολυ μονη και απροστατευτη

  2. #2
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2011
    Posts
    386
    Καλή μου συλλυπητήρια για την απώλειά σου. Εμενα μου φαίνονται πολύ φυσιολογικά ολα αυτα που αισθάνεσαι. Πενθείς, πονάς, αισθάνεσαι μόνη και έχει μια λογικη αυτό, μιας και ο πατέρας σου για σένα ήταν το τελευταίο στήριγμα. Ομως δεν θα αισθάνεσαι πάντα έτσι. Και θα έρθει η στιγμή που θα υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι στη ζωή σου που θα σε στηρίξουν αλλά και που αυτοί θα σε χρειάζονται. Θα έρθει η ώρα που θα κάνεις τη δική σου οικογένεια. Και ολα θα είναι διαφορετικά, και ο πόνος θα υποχωρήσει. Το οτι πηγαίνεις σε γιατρό είναι πολύ θετικό.
    Τα ψυχοσωματικά αυτά που αναφέρεις τα είχα και γω, για άλλους λόγους. Μην ανησυχείς, θα φυγουν με τον καιρό.Αν δεις οτι δυσκολευεσαι πολύ, ξανασυζητησε το θεμα των φαρμακων με το γιατρό σου, ίσως να υπάρχει κάτι άλλο που μπορεί να σου δώσει.
    συλλυπητήρια και πάλι για τον πατέρα σου.

  3. #3
    Senior Member
    Join Date
    Jul 2008
    Location
    Θεσ/νικη
    Posts
    2,195
    Ελενη...
    Τα συληπητηρια μου και απο μενα....
    ειναι πολυ δυσκολο ολοι το καταλαβαινουμε,βεβαια καποιοι απο εμας απλα το καταλαβαινουμε,δεν μπορουμε να το νοιωσουμε στο μεγεθος που το νοιωθεις εσυ...
    πρεπει να ξεκινησεις να κανεις παρεες,ειναι πολυ βασικο αυτο
    να μιλας με ανθρωπους,να μην κλειστεις
    ξερω ακουγεται δυσκολο αλλα ειναι μονοδρομος,βαλτο σκοπο,κονωνικοποιηση...
    θα δεις πως οταν βγαινεις με κοσμο εστω λιγο κατι αλλαζει
    και πολυ χρονο,δωσε χρονο στον εαυτο σου να ξεπερασει....
    δυστηχως σε αυτη τη ζωη τιποτα δεν ειναι σταθερο και πρεπει συνεχεια να προσαρμοζομαστε στις αλλαγες...η δικη σου ειναι απο τις δυσκολες αλλαγες...
    αλλα αξιζει να το κανεις για σενα ,να ξεκινησεις να προσαρμοζεσαι...
    λιγο θετικα δες την ζωη,καντο και θα δεις και εσυ την διαφορα...

  4. #4
    Senior Member
    Join Date
    Jul 2008
    Location
    Θεσ/νικη
    Posts
    2,195
    α και κατι ακομα
    μεχρι τωρα βασιζοσουν στον πατερα σου,για πολλα πραγματα,ηταν η ασπιδα σου....
    δυστηχως πρεπει πλεον να αρχισεις να βασιζεσαι στον εαυτο σου κοπελα μου...
    οπως κανουμε ολοι,οπως μαθαμε να το κανουμε ολοι...
    θα μαθεις και εσυ...σιγα σιγα,μη το βαζεις κατω και μη χανεις το θαρρος σου...
    ελπιζω την αλλη φορα που θα μιλησουμε να εισαι εστω και ελαχιστα καλυτερα

  5. #5
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2005
    Posts
    4,305
    Quote Originally Posted by elen d View Post
    Πέθανε ο πατερας μου πριν 11 μήνες , τον βρηκα εγω σπιτι νεκρό καθιστό στον καναπε, σαν να κοιμαται. Ειμαι 30 χρονων, κι απο τα 8 μου μεγαλωσα με τον πατερα μου, η μητερα μου σκοτωθηκε σε τροχαιο οταν ημουν 8.

    Μεχρι να πεθανει ο πατερας μου ημουν αισιοδοξη χαρουμενη σχετικα με οσα μου ειχαν συμβει στη ζωη μου, και ολοι λεγανε το ποσο δυνατη ημουν. Τωρα πια νομιζω πως τρελλενομαι, εχω κρισεις πανικου, φοβιες, ενα μονιμο βαρος στο στηθος. Γενικα φοβαμαι τη μοναξια ειμαι τελειως μονη μου ολοι απομακρυνθηκαν σχεδον αδιαφορησαν για μενα μετα απο ολα, μονο ο φιλος μου εχει μεινει, και 1 φίλη που δεν τη νοιωθω καθολου φιλη.
    Τους πρώτους εξι μηνες κοιμομουνα σε μια ξαδελφη μου, φοβομουνα να ξαναμπώ σπίτι μου μόνη μου, τώρα μένω σπιτι μόνη μου και νοιώθω συνεχεια ανασφάλεια, ταχυκαρδιες, όλο εχω ψυχοσωματικά, νοιωθω σαν να συμβαινει το χειτοτερο ολη την ωρα, δεν κοιμαμαι τα βράδια φοβαμαι, οτι κατι κακο θα συμβει, ακομα δεν εχω καταλαβει τι φοβαμαι ακριβως, θα με παρει ο υπνος μόλις ξημερωσει, τη μερα αν ειμαι με το φιλο μου νοιωθω καπως καλυτερα αλλα τα βραδια ειναι ενας ζωντανος εφιαλτης καθε νυχτα, καθομαι στο computer ολη νυχτα και βλεπω παλια σηριαλ, για να ξεχνιεμαι αλλα δεν πιανει παντα, περιμενω να ξημερωσει με τοση αγωνια. Νοιωθω τοσα πολλα που δεν μπορω να τα αναλυσω.

    Παω σε ψυχιατρο δεν παιρνω χαπια, μου εδωσε τα medosa αλλα πηρα ενα και ενοιωσα τελειως τρελλη ειχα παρεσθησεις και μια περιεργη συμπεριφορα, οποτε μου τα εκοψε και μου ειπε οτι δεν πρεπει να το πολεμησω με φαρμακα. μου ειπε οτι εχω μεατραυματικο στρεσ.

    δεν μπορω να ζω τη ζωη μου χωρις τον πατερα μου, ολη η δυναμη που ειχα χαθηκε ηταν πηγη δυναμης για μενα τορα νοιωθω πως δεν εχω στοχο δεν εχει νοημα τιποτα πια, δεν ξερω αν ειχα πιο πολλη δυναμη αν θα ενοιωθα καλυτερα η θα τερματιζα τη ζωη μου..

    νοιωθω πολυ μονη και απροστατευτη


    πρεπει να πω πως η ζωή ηταν λιγο αδικη μαζί σου....
    τα συλλυπητήρια μου για τον πατερα σου.

    ο φιλος σου δν μπορεί να μείνει στο σπίτι σου?
    εργάζεσαι?

    το καλυτερο που ειχεα να κανεις ήταν να απευθυνθείς σε ειδικό κ
    προφανώς ειναι πολυ καλος για να σου ειπε πως δν χρειάζεσαι φάρμακα.
    είναι νωρίς νομιζω για να ξεπερασεις την περίοδο του πένθους.

    μήπως να προσπαθούσες να κανεις λιγη γυμναστική ?
    αν έχεις το κουράγιο.
    είναι καλυτερο απο το να καθεσαι μπροστά απο ένα λαπτοπ.
    http://www.mazi.org.gr/

  6. #6
    Banned
    Join Date
    Jun 2011
    Location
    Athens
    Posts
    507
    Εχασα τον πατέρα μου, όταν ήμουν 15 ετών.

    Δεν μπορεί να καταλάβει κανείς πως νιώθεις με τέτοια απώλεια, όμως ο καθένας την βιώνει διαφορετικά, όπως και το κάθε τι στη ζωή του.

    Εγώ αφοσιώθηκα περισσότερο στον πρωταθλητισμό που έκανα και ήταν μια διέξοδος. Σε 3 ημέρες επέστρεψα.

    Εσύ δυστυχώς, έχεις χάσει και την μητέρα σου. Είναι προφανές πως κανείς δεν μπορεί να κατανοήσει τι περνάς και πως νιώθεις. Τέτοιες στιγμές είναι για έμπρακτη συμπαράσταση με σιωπή και όχι για συμβουλές, αλλά προσπάθησε να μην εγκαταλείψεις. Αν δεν μπορείς να το κάνεις για σένα, κάντο για τον πατέρα σου, σκεπτόμενη πως θα σε ήθελε χαρούμενη, αισιόδοξη, δυνατή...

    Χρειάζεσαι ανθρώπους γύρω σου, πρόσεξε όμως μην αγκιστρωθείς σε άτομα που δεν είναι τα κατάλληλα για σένα, επειδή απλά είναι διαθέσιμα. Σε κάθε περίπτωση. έχεις δικαίωμα στο λάθος

  7. #7
    Member
    Join Date
    Jul 2011
    Location
    Αθήνα
    Posts
    50
    Elen καταρχιν συλληπητήρια.
    Εχασα και εγώ τον πατέρα μου πριν 15 μήνες…. Τα συναισθήματα είναι δύσκολα όταν χάνεις ένα γονέα…. Όμως έχεις χάσει και τους δύο γονείς και σε αυτή την περίπτωση συντελείται μια αποκόλληση από την ‘’ενέργεια’’ την οικογενειακή, κάτι που σε βαραίνει πολύ και σίγουρα χρειαζόμαστε εξωτερική βοήθεια για να ανταπεξέλθουμε στη εσωτερική μας συναισθηματική και ψυχική κατάσταση…
    Η προσωπική μου γνώμη είναι να απευθυνθείς σε ένα ειδικό γιατρό ή ψυχοθεραπευτή για να σε βοηθήσει να επουλώσεις τα τραύματα που έχουν δημιουργηθεί και που δε σε αφήνουν να έχεις ένα φυσιολογικό ύπνο με ηρεμία και γαλήνη…
    Να ξέρεις πάντως, σχετικά με το έλλειμμα της οικογένειας, ότι και οι δύο γονείς σου βρίσκονται σε έναν άλλο κόσμο από τον δικό μας, στον πνευματικό κόσμο και πολλές φορές είναι κοντά μας σαν οδηγοί μας…. η γνώση αυτή με βοήθησε να δεχθώ ως ένα βαθμό την απώλεια του πατέρα μου...
    Εγώ ασχολούμαι με το ρέικι αν το έχεις ακούσει, θα σε συμβούλευα να ψάξεις να βρεις κάποιον ψυχοθεραπευτή που να ασχολείται με ολιστική μέθοδο θεραπείας… έτσι ώστε να θεραπευτούν τα ψυχικά και τα συναισθηματικά τραύματα… γιατί σε αυτές τις περιπτώσεις δεν βιώνουμε τα συναισθήματά μας και μας βαραίνουν μια ολόκληρη ζωή, έχοντας συμπτώματα αϋπνίας, πανικό και κατάθλιψη, χωρίς να ξέρουμε την αιτία…
    Οταν κάποια στιγμή αποδεχθείς την απώλεια θα μπορέσεις να σταθείς στα πόδια σου γιατί μπορείς να ξαναγίνεις αισιόδοξη...
    Να είσαι καλά

  8. #8
    παω σε ψυχιατρο 8 μηνες τωρα αλλα δεν εχω δει υη βελτιωση που θα ηθελα. Αρχισα χομπι να βγαινω, να κανω πργματα για μενα και διαφορα τετοια πηρα καποιες βιταμινες για το νευρικο συτημα λαο δοκιμασα και αντικαταθλιπτικα αλλα δεν ειχα αποτελεσμα ειδικα με τα φαρμακα ειχα τρελλες παρενεργειες και μου τα εκοψε. Δεν ξερω ...

  9. #9
    Member
    Join Date
    Feb 2011
    Location
    Πετρούπολη
    Posts
    73
    Συλληπητήρια και από μένα για τον πατέρα σου. Ενιωσα και εγώ το ίδιο πριν πεντέμισι μήνες όταν ο πατέρας μου πέθανε από καρκίνο. Η αλήθεια είναι ότι το περιμέναμε, είχε βαρύνει πάρα πολύ και ήταν στο νοσοκομείο. Το πιο άσχημο είναι ότι πέθανε μπροστά μου και όλη η άχαρη διαδικασία του τελευταίου καρδιογραφήματος, το κλείσιμο των ματιών και τα συλληπητήρια του γιατρού έγιναν μπροστά μου. Απορώ πως βρήκα το κουράγιο και σήκωσα το σεντόνι που τον σκέπασαν και τον φίλησα για τελευταία φορά. Εκείνες τις μέρες ένοιωθα σα να μη συμβαίνει τίποτα. Εβλεπα τον κόσμο που ερχόταν και έλεγα ότι είναι κάτι σαν γιορτή. Η αδελφή μου είχε καταπέσει πάρα πολύ και επρεπε εγώ να διεκπεραιώσω με τη μητέρα μου όλες τις τελευταίες και άχαρες διαδικασίες. Αυτός ο χειμώνας γενικά ήταν πολύ άσχημος για μένα. Εχω δύο παιδιά, αγόρια όπου το μικρότερο που είναι 7 χρόνων έχει εγκεφαλική παράλυση και δεν περπατάει ούτε μιλάει. Φαντάζεστε τι λούκι τραβάω. Ενα χρόνο λοιπόν τώρα είμαι χάλια. Πηγαίνω σε ψυχίατρο, πήγαινα σε ψυχολόγο αλλά σταμάτησα λόγω έλλειψης χρόνου και παίρνω κατά καιρούς φαρμακα, οχι πολλά ένα την ημερα για να αντέχω. Βέβαια αμα δω τα σκούρα παίρνω λίγο λεξοτανίλ, πάντα με την άδεια του γιατρού. Αλλες φορές είμαι καλά και άλλες όχι. Νομίζω ότι έχω κάτι παθολογικό. Σήμερα μάλιστα χωρίς να έιναι ανάγκη πήγα και έκανα μια αξονική εγκεφάλου για να μου φύγει η ιδέα. Βέβαια έχω το απαραίτητο άγχος μέχρι αυριο το απόγευμα που θα πάρω τα αποτελέσματα. Τον τελευταίο μήνα ανοίξαμε με το σύζυγο ένα αρτοποιείο και άλλο άγχος από εκεί. Δεν κοιμάμαι πολύ γιατί σηκώνομαι νωρίς για να βοηθήσω, τρέξιμο όλη τη μέρα στο μαγαζί, και δεν εχω την απαραίτητη ανταπόκριση από το σύζυγο. Για ότι γίνει φταίω εγώ και δεν μπορεί να καταλάβει ότι τα δύο παιδιά μας και ειδικά ο μικρός με το πρόβλημα θέλουν τη φροντίδα τους καθημερινά. Ευτυχώς που είναι η μητερα μου και τα κρατάει τις ώρες που λείπω. Ολα αυτά με έχουν κάνει να έχω κρίσεις πανικού, άσχημες σκέψεις, νομίζω ότι ξεχνάω, δεν με νοιάζει τίποτα και νιώθω απόμακρη από όλα. Νιώθω χαμένη. Μόλις αισθάνομαι αυτό το συναίσθημα της μη ικανοποίησης και ότι νομίζω ότι ξεχνάω πανικοβάλλομαι και γίνομαι χειρότερα. Πιστεύω ότι είναι κάτι που πολλοί το περνάνε λόγω κούρασης και δεν είναι κάτι πιο σοβαρό. Νιώθω ότι τρελλαίνομαι και πανικοβάλλομαι.

Similar Threads

  1. δεν ειμαι καλα..
    By mstrouf in forum Κατάθλιψη - Δυσθυμία
    Replies: 19
    Last Post: 02-10-2010, 05:40
  2. ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ???
    By Ακροβατης in forum Ψυχολογική Υποστήριξη & Αυτοβοήθεια
    Replies: 35
    Last Post: 18-05-2010, 11:12
  3. Είμαι καλά;
    By Qya in forum Stress, Αγχος, Φόβος, Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή
    Replies: 20
    Last Post: 19-02-2009, 12:32
  4. είμαι καλά...
    By kely28 in forum Κατάθλιψη - Δυσθυμία
    Replies: 10
    Last Post: 18-07-2008, 14:02
  5. Ειμαι καλά, αλλά........
    By obom in forum Stress, Αγχος, Φόβος, Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή
    Replies: 2
    Last Post: 28-12-2006, 01:20

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •