ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΣ ΥΠΑΡΞΙΑΚΟ ΕΡΩΤΗΜΑ

[deleted-member-09-05-2016-2]

Αν και ο τίτλος του θέματος με μιά πρόχειρη και σύντομη σκέψη προσιδιάζει στα χρόνια της εφηβείας μας, εν τούτοις έχω την αίσθηση, αλλά και η εμπειρία αυτό διδάσκει, πως τα υπαρξιακά ερωτήματα δεν σταματούν κατά τη διάρκεια της ζωής του ανθρώπου ανεξάρτητα σε ποιά ηλικία βρίσκεται. Νομίζω πως, ακόμη και μία γενική εξέταση και ανάλυση αν κάνουμε κατά τη διάρκεια ενός σημαντικού για την πορεία της ζωής μας έργου, είναι κατά βάση ένα ερώτημα υπαρξιακής φύσης.

Με άλλα λόγια, θεωρώ πως ο Υπαρξιακός Προβληματισμός δεν αφορά μόνο ζητήματα Οντολογικά, Φιλοσοφικά, Θεολογικά και γενικά σε ότι αφορά τα δεδομένα της ανθρώπινης γνώσης, ούτε βρίσκει σκοπιμότητα μόνο, εννοώ ο Υπαρξιακός Προβληματισμός, στα χρόνια της νεότητας όπου καλούμαστε να ρυθμίσουμε τον τρόπο οργάνωσης της μελλοντικής ζωής μας (επάγγελμα, οικογένεια, ελεύθερος χρόνος, κ.ά.), μα έχει την ισχύ του διαρκή σε ένα γενικότερο συνειδησιακό πλέγμα μέχρι το τέλος του ανθρώπου.



Αγαπάμε να ζούμε.

Ο καθένας μας κάθε ημέρα βρίσκετε σε μιά δεδομένη υπαρξιακή θέση-κατάσταση την οποία ορίζουν οι πεποιθήσεις, οι επιδιώξεις και επιλογές, αλλά και διάφοροι άλλοι αστάθμητοι ή μη, παράγοντες. Ακόμη κι όταν οι συνθήκες δεν είναι ευνοϊκές, λόγου χάριν ασθένεια, αγαπάμε να ζούμε όλο και περισσότερο και στην πράξη το εκφράζουμε αυτό με την εναρμόνισή μας με όλα εκείνα που θα αποκαταστήσουν την υγεία μας, για να μείνουμε στο παράδειγμα της ασθένειας που αναφέρθη πριν. Το ίδιο όμως ισχύει για κάθε άλλη "αναποδιά" και εμπόδιο. Έτσι λοιπόν, με τις πεποιθήσεις μας, τις επιθυμίες μας και εν γένει με ότι οραματιζόμαστε για τη ζωή μας, αγαπάμε να ζούμε κάθε ημέρα.

Το ερώτημα μου είναι το εξής.

Τι κάνουμε όταν η αγάπη για τη ζωή πάψει να ενεργεί μέσα μας ;;; Πως το ρυθμίζουμε ;;;

Όταν έχεις κατακτήσει όλα όσα είχες επιθυμίσει, ας μην εξετάσουμε αν ήταν μικρά ή μεγάλα λίγα ή πολλά, και νοιώθεις πως η ζωή δεν έχει να σου προσφέρει τίποτε άλλο πιά μα ούτε έχεις κι εσύ κάτι να προσφέρεις στη ζωή, πολύτιμο ή όχι ας μην το εξετάσουμε, τι κάνεις, πως τοποθετείσε απέναντι σε αυτήν την πραγματικότητα ;;;

Κατόπιν σοβαρής σκέψης, σοβαρή κατά τις δικές μου ασθενείς δυνάμεις για άλλον ίσως δεν έχει τέτοια βαρύτητα λόγω, φερ' ειπείν, ισχυρής ευφυϊας ή διακριτικότητας ή διορατικότητας ή οτιδήποτε άλλο το οποίο δεν διαθέτω, κατόπιν, λοιπόν, σκέψης, συνειδητοποίησα πως πρέπει να βάλω τέρμα στη ζωή μου. Πως πρέπει, με άλλα λόγια, να αυτοκτονήσω.

Όμως υπάρχει σοβαρό εμπόδιο που δεν επιτρέπει να το αποφασίσω και να το εκτελέσω. Υπάρχουν άνθρωποι που θα πονέσουν πολύ άσχημα αν υλοποιήσω την πράξη αυτήν. Ένα παιδί 18 ετών, μάνα, αδέρφια.

Επομένως, πως παλεύεται η κατάσταση ;;;

[Remedy]

.......Το ερώτημα μου είναι το εξής.

Τι κάνουμε όταν η αγάπη για τη ζωή πάψει να ενεργεί μέσα μας ;;; Πως το ρυθμίζουμε ;;;

Όταν έχεις κατακτήσει όλα όσα είχες επιθυμίσει, ας μην εξετάσουμε αν ήταν μικρά ή μεγάλα λίγα ή πολλά, και νοιώθεις πως η ζωή δεν έχει να σου προσφέρει τίποτε άλλο πιά μα ούτε έχεις κι εσύ κάτι να προσφέρεις στη ζωή, πολύτιμο ή όχι ας μην το εξετάσουμε, τι κάνεις, πως τοποθετείσε απέναντι σε αυτήν την πραγματικότητα ;;;

Κατόπιν σοβαρής σκέψης, σοβαρή κατά τις δικές μου ασθενείς δυνάμεις για άλλον ίσως δεν έχει τέτοια βαρύτητα λόγω, φερ' ειπείν, ισχυρής ευφυϊας ή διακριτικότητας ή διορατικότητας ή οτιδήποτε άλλο το οποίο δεν διαθέτω, κατόπιν, λοιπόν, σκέψης, συνειδητοποίησα πως πρέπει να βάλω τέρμα στη ζωή μου. Πως πρέπει, με άλλα λόγια, να αυτοκτονήσω.

Όμως υπάρχει σοβαρό εμπόδιο που δεν επιτρέπει να το αποφασίσω και να το εκτελέσω. Υπάρχουν άνθρωποι που θα πονέσουν πολύ άσχημα αν υλοποιήσω την πράξη αυτήν. Ένα παιδί 18 ετών, μάνα, αδέρφια.

Επομένως, πως παλεύεται η κατάσταση ;;;

ποσο καιρο εχει που κατεληξες στο συμπερασμα αυτο?
στο οτι η ζωη δεν εχει να σου δωσει και να παρει απο σενα τιποτε?

[deleted-member-09-05-2016-2]

ποσο καιρο εχει που κατεληξες στο συμπερασμα αυτο?
στο οτι η ζωη δεν εχει να σου δωσει και να παρει απο σενα τιποτε?

Πάνω-κάτω 1 χρόνο... Γιατί, τι σημασία έχει;;;

[Remedy]

Πάνω-κάτω 1 χρόνο... Γιατί, τι σημασία έχει;;;

πολυ μεγαλη σημασια εχει.
τετοιες σκεψεις κανει πολυς κοσμος, κυριως παροδικες και σποραδικες...
ειναι κριμα να την θεωρησεις δεδομενη και ακομα περισσοτερο να την κανεις πραξη, ενω σε καποιο διαστημα οι διαθεσεις σου θα αλλαζαν.
ειναι οπως ξερεις μια αποφαση χωρις επιστροφη

[deleted-member-09-05-2016-2]

πολυ μεγαλη σημασια εχει.
τετοιες σκεψεις κανει πολυς κοσμος, κυριως παροδικες και σποραδικες...
ειναι κριμα να την θεωρησεις δεδομενη και ακομα περισσοτερο να την κανεις πραξη, ενω σε καποιο διαστημα οι διαθεσεις σου θα αλλαζαν.
ειναι οπως ξερεις μια αποφαση χωρις επιστροφη

Ναι ξέρω. Πολύς κόσμος με άλλα τόσα κίνητρα για τέτοια πράξη. Για εμένα όμως για τους λόγους που εξήγησα δεν μπορεί να υλοποιηθεί. Μια λύση βέβαια είναι να φύγω σε χώρα με ελάχιστους συνδετικούς κρίκους με την Ελλάδα και με την χώρα που τώρα ζω, κι εκεί να περάσω στην Τελική Πράξη, όμως κι αυτό είναι αδύνατο, προς το παρών τουλάχιστον.

[crazy_diamond]

Τι κάνουμε όταν η αγάπη για τη ζωή πάψει να ενεργεί μέσα μας ;;; Πως το ρυθμίζουμε ;;;

Όταν έχεις κατακτήσεις όλα όσα έχεις επιθυμίσει, ας μην εξετάσουμε αν ήταν μικρά ή μεγάλα λίγα ή πολλά, και νοιώθεις πως η ζωή δεν έχει να σου προσφέρει τίποτε άλλο πιά μα ούτε έχεις κι εσύ κάτι να προσφέρεις στη ζωή, πολύτιμο ή όχι ας μην το εξετάσουμε, τι κάνεις, πως τοποθετείσε απέναντι σε αυτήν την πραγματικότητα ;;;

Προσπαθώ να καταλάβω τον προβληματισμό σου..
Για σένα η αγάπη για τη ζωή θρέφεται απ' τους στόχους;
Δηλαδή όταν κατακτήσεις όλα όσα επιθυμείς, αυτό ήταν, δεν υπάρχει πια επιθυμία να συνεχίσεις να ζεις;
Πώς μπορείς να είσαι σίγουρος ότι η ζωή -όπως το θέτεις- δεν έχει να σου προσφέρει τίποτα άλλο πια;

Πέρα από διορατικότητα ή ό,τι άλλο ανέφερες, σκέφτηκες ότι μπορεί να είναι θέμα κούρασης, παραίτησης ή μιας φάσης π.χ. καταθλιπτικής; ..και ως τέτοιο θέμα να το αντιμετωπίσεις, ακόμα κι αν χρειαστείς βοήθεια;

[deleted-member-09-05-2016-2]

Προσπαθώ να καταλάβω τον προβληματισμό σου..
Για σένα η αγάπη για τη ζωή θρέφεται απ' τους στόχους;
Δηλαδή όταν κατακτήσεις όλα όσα επιθυμείς, αυτό ήταν, δεν υπάρχει πια επιθυμία να συνεχίσεις να ζεις;
Πώς μπορείς να είσαι σίγουρος ότι η ζωή -όπως το θέτεις- δεν έχει να σου προσφέρει τίποτα άλλο πια;

Πέρα από διορατικότητα ή ό,τι άλλο ανέφερες, σκέφτηκες ότι μπορεί να είναι θέμα κούρασης, παραίτησης ή μιας φάσης π.χ. καταθλιπτικής; ..και ως τέτοιο θέμα να το αντιμετωπίσεις, ακόμα κι αν χρειαστείς βοήθεια;

Για σένα η αγάπη για τη ζωή θρέφεται απ' τους στόχους;

Ναι βέβαια, είναι σημαντικός παράγοντας που απαραίτητα συνυπολογίζεται στην δεδομένη χρονική περίοδο. Εξάλλου, έχω την αίσθηση, πως οι στόχοι που βάζουμε, όλοι οι άνθρωποι, έχουν ως πρώτη αιτία την Αρχή της δημιουργικότητας, η οποία είναι κατ' εμέ, ψυχικό ορμέμφυτο. Δυστυχώς οι συνθήκες δεν ευνοούν να ασκήσω το ορμέμφυτο αυτό και ούτε για το μέλλον βλέπω κάποιες πιθανότητες. Όταν δεν έχεις σπουδάσει, όταν δεν έμαθες ένα επάγγελμα, όταν η οικονομική σου επιφάνεια δεν επιτρέπει να κινηθείς προς κάποια κατεύθυνση, τότε βέβαιο είναι πως ούτε ελπίδα μπορείς να τρέφεις μα ούτε και να οραματίζεσαι κάποια προοπτική.

Δηλαδή όταν κατακτήσεις όλα όσα επιθυμείς, αυτό ήταν, δεν υπάρχει πια επιθυμία να συνεχίσεις να ζεις;

Πάντοτε γεννιούνται επιθυμίες κι όταν εκπληρώνονται κάποιες έρχονται άλλες, νέες. Οποσδήποτε πρέπει την ψυχή να την ελκύει κάτι, αλλοιώς πως δηλαδή θα έχει νόημα;;;

Πώς μπορείς να είσαι σίγουρος ότι η ζωή -όπως το θέτεις- δεν έχει να σου προσφέρει τίποτα άλλο πια;

Υπολογίζοντας όλα τα δεδομένα. Ψυχολογική κατάσταση, οικονομική κατάσταση, κοινωνική κατάσταση συν όλα τα ενδεχώμενα που θα μπορούσαν να εμφανιστούν στην πορεία, δίνοντας άλλη τροπή στην γενική κατάσταση.

Πέρα από διορατικότητα ή ό,τι άλλο ανέφερες, σκέφτηκες ότι μπορεί να είναι θέμα κούρασης, παραίτησης ή μιας φάσης π.χ. καταθλιπτικής; ..και ως τέτοιο θέμα να το αντιμετωπίσεις, ακόμα κι αν χρειαστείς βοήθεια;

Η παρέμβασή σου δεν έχει νόημα, δεν αγγίζει τον προβληματισμό μου, παρόλα αυτά όμως ευχαριστώ που είπες δυό λόγια με καλοσύνη. Τα σκέφτηκα όλα όμως, διαφορετικά δεν θα δημοσίευα τον προβληματισμό.

[Remedy]

Ναι βέβαια, είναι σημαντικός παράγοντας που απαραίτητα συνυπολογίζεται στην δεδομένη χρονική περίοδο. Εξάλλου, έχω την αίσθηση, πως οι στόχοι που βάζουμε, όλοι οι άνθρωποι, έχουν ως πρώτη αιτία την Αρχή της δημιουργικότητας, η οποία είναι κατ' εμέ, ψυχικό ορμέμφυτο. Δυστυχώς οι συνθήκες δεν ευνοούν να ασκήσω το ορμέμφυτο αυτό και ούτε για το μέλλον βλέπω κάποιες πιθανότητες. Όταν δεν έχεις σπουδάσει, όταν δεν έμαθες ένα επάγγελμα, όταν η οικονομική σου επιφάνεια δεν επιτρέπει να κινηθείς προς κάποια κατεύθυνση, τότε βέβαιο είναι πως ούτε ελπίδα μπορείς να τρέφεις μα ούτε και να οραματίζεσαι κάποια προοπτική.

πως εισαι τοσο σιγουρος οτι οι συνθηκες αυτες δεν θ αλλαξουν στο μελλον?ολα αλλαζουν..


Πάντοτε γεννιούνται επιθυμίες κι όταν εκπληρώνονται κάποιες έρχονται άλλες, νέες. Οποσδήποτε πρέπει την ψυχή να την ελκύει κάτι, αλλοιώς πως δηλαδή θα έχει νόημα;;;

οπως ακριβως το λες.ξαναγεννιουνται επιθυμιες.γιατι να μη συμβει και σε σενα?


Υπολογίζοντας όλα τα δεδομένα. Ψυχολογική κατάσταση, οικονομική κατάσταση, κοινωνική κατάσταση συν όλα τα ενδεχώμενα που θα μπορούσαν να εμφανιστούν στην πορεία, δίνοντας άλλη τροπή στην γενική κατάσταση.

τα δεδομενα ειναι τωρινα και μαλιστα τωρινα, με την θεωρηση της ψυχολογικης καταστασης στην οποια βρισκεσαι ΤΩΡΑ>
πως εισαι τοσο σιγουρος οτι δεν θα αλλαξουν, πως εισαι τοσο σιγουρος οτι αλλαζοντας ΜΟΝΟ ΕΝΑ, την ψυχολογικη κατασταση που ετσι κι αλλιως ειναι το πιο μεταβλητο, δεν θ αλλαξει κι ο τροπος που βλεπεις τα αλλα και τελος πως ξερεις τι θα γινει και στο μελλον απο πανω!!!!



Η παρέμβασή σου δεν έχει νόημα, δεν αγγίζει τον προβληματισμό μου, παρόλα αυτά όμως ευχαριστώ που είπες δυό λόγια με καλοσύνη. Τα σκέφτηκα όλα όμως, διαφορετικά δεν θα δημοσίευα τον προβληματισμό.

ξεπεταξες με συνοπτικες διαδικασιες το ποιο ουσιαστικο επιχειρημα της κρειζι και μαλιστα χωρις να το απαντησεις καθολου. ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙΣ ΜΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ??? ΦΟΒΑΣΑΙ ΟΤΙ ΘΑ ΝΟΙΩΣΕΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΑ????

10 γραμματα

[crazy_diamond]

OYTΙΔΑΝΕ, η φιλοσοφία είναι ευγενές σπορ (!) από μία άποψη.. είναι βέβαια και ανάγκη.
Ωστόσο, τα νοήματα στη ζωή μας δεν είναι φρούτα να τα βρίσκουμε έτοιμα να κρέμονται στα δέντρα.. απλώνουμε χέρι και τα κόβουμε.

Τις περισσότερες φορές χρειάζεται να φυτέψουμε εμείς τους σπόρους.

Ακόμα και να έχεις υπολογίσει / ζυγίσει όλα αυτά που σε αφορούν ποτέ δεν μπορείς να είσαι απόλυτα σίγουρος για εκείνα που υπάρχουν έξω από εσένα, ούτε φυσικά να τα ελέγξεις ή να προκαθορίσεις την πορεία τους, το πώς θα κυλήσουν (άνθρωποι – καταστάσεις).. εκτός αν είσαι κάποιο είδος θεού.. οι θεοί όμως δεν προβληματίζονται για το νόημα της ύπαρξής τους, ούτε και δημοσιεύουν σχετικούς προβληματισμούς.

Δε νομίζω ότι τα ορμέμφυτα ελέγχονται / «ασκούνται», ούτε ακολουθούν κάποιον προγραμματισμό.
Ενεργούν φυσικά, σχεδόν αυτόματα..
Είναι κάποια δικαιολογία το ότι δεν σπούδασες, δε γνωρίζεις κάποιο επάγγελμα – τέχνη; Επειδή δεν είναι αργά για τίποτα από αυτά, ξέρεις.

Με άλλα λόγια, κάποιες φορές η ψυχή νοσεί.. και όπως και να έχει, είτε η έλλειψη νοήματος είναι η αιτία είτε το αποτέλεσμα, δεν είναι η σκέψη αυτή που θα δώσει τη λύση. Χρειάζεται και δράση.

[deleted-member-09-05-2016-2]

10 γραμματα

Σε 10 γράμματα δεν σου απάντησα, κι ούτε μπορώ, αλλά με 10 λέξεις σου τα είπα όλα.

Να τι σου είπα κλείνοντας:

Τα σκέφτηκα όλα όμως, διαφορετικά δεν θα δημοσίευα τον προβληματισμό.

Μέτρησε να δεις που είναι 10 λέξεις, μαζί με τα άρθρα βέβαια. Επειδή η επιστήμη που ειδικεύεται στην ψυχολογική υποστήριξη ότι ήταν να κάνει το έκανε. Μετά από ένα ψυχωτικό επεισόδιο πριν 3-4 χρόνια με διάγνωση παρανοειδή σχιζοφρένεια, έχω επαφές με ειδικό και συζητάμε την πορεία της θεραπείας. Βασικά με το AmisulpridLich 200mg μισό το πρωί και μισό το βράδυ, μέσα σε 5 ημέρες εξαφανίστηκαν όλα τα συμπτώματα και ελευθερώθηκα από το βάρος της παράνοιας η οποία προκάλεσε την σχιζοφρένεια. Δεν σταμάτησα όμως να επισκέπτομαι τον ειδικό. Ανώφελο όμως είναι, ούτε προσθέτει κάτι νέο ούτε αφαιρεί κάτι παλαιότερο. Καμιά άλλη ιδέα έχεις;;;

[deleted-member-09-05-2016-2]

crazy_diamond

την ιστορία με τα νοήματα της ζωής την γνωρίζω πολύ καλά, έχω κάνει και πλεκτό μαζί της, μπορείς να το δεις στην ιστοσελίδα μου. Τέλος πάντων...


Εδώ τι λες:

Δε νομίζω ότι τα ορμέμφυτα ελέγχονται / «ασκούνται», ούτε ακολουθούν κάποιον προγραμματισμό.
Ενεργούν φυσικά, σχεδόν αυτόματα..

Δηλαδή εσύ όταν πεινάς παρατάς αμέσως εκείνο με το οποίο ασχολείσαι και τρέχεις να ικανοποιήσεις το ορμέμφυτο... Ή όταν διψάσεις πάντοτε αμέσως τρέχεις να... Ή όταν νυστάξεις σταματάς κάθε ασχολία και την πέφτεις για ύπνο... Κάπως έτσι και για τα ψυχικά ορμέμφυτα ...

[Λήθη]

ΟΥΤΙΔΑΝΕ, φαίνεται πως δεν έχεις τελειώσει ακόμα με την ζωή. Υπάρχουν ακόμα πράγματα που σου αρέσουν από αυτήν. Την παζαρεύεις λίγο. Έτσι δεν είναι; Υπάρχει το παιδί σου…Υπάρχει το παιχνίδι του φλερτ… Υπάρχει ένας καφές και τσατάρισμα στο διαδίκτυο με όλους εμάς…
Κανείς δεν τρέφεται αποκλειστικά από τις μεγάλες χαρές. Αν ήταν έτσι, θα λιμοκτονούσαμε όλοι! Οι μικρές χαρές και οι μικρές λύπες της κάθε μέρας μας θρέφουν όλους. Οι μεγάλες χαρές και η ευτυχία, είναι εορταστικά γεύματα της μιας με δυο φορές το χρόνο, αν είσαι τυχερός.

Πρόσεχε τον εαυτό σου, κάνε την αγωγή σου, συνεργάσου σωστά με τον γιατρό σου και έχε πίστη στο μέλλον. Και μόνο που υπάρχουν άνθρωποι που δεν θέλουν να σε χάσουν, είναι λόγος να ζεις.

[deleted-member-09-05-2016-2]

ΟΥΤΙΔΑΝΕ, φαίνεται πως δεν έχεις τελειώσει ακόμα με την ζωή. Υπάρχουν ακόμα πράγματα που σου αρέσουν από αυτήν. Την παζαρεύεις λίγο. Έτσι δεν είναι; Υπάρχει το παιδί σου…Υπάρχει το παιχνίδι του φλερτ… Υπάρχει ένας καφές και τσατάρισμα στο διαδίκτυο με όλους εμάς…
Κανείς δεν τρέφεται αποκλειστικά από τις μεγάλες χαρές. Αν ήταν έτσι, θα λιμοκτονούσαμε όλοι! Οι μικρές χαρές και οι μικρές λύπες της κάθε μέρας μας θρέφουν όλους. Οι μεγάλες χαρές και η ευτυχία, είναι εορταστικά γεύματα της μιας με δυο φορές το χρόνο, αν είσαι τυχερός.

Πρόσεχε τον εαυτό σου, κάνε την αγωγή σου, συνεργάσου σωστά με τον γιατρό σου και έχε πίστη στο μέλλον. Και μόνο που υπάρχουν άνθρωποι που δεν θέλουν να σε χάσουν, είναι λόγος να ζεις.

Αφού είσαι Λήθη πως μπορείς και λες τόσο όμορφα και τρυφερά πράγματα;;; Δεν τα λησμόνησες μέχρι να αρχίσεις το πληκτρολόγημα;;; :Ρ

[crazy_diamond]

crazy_diamond

την ιστορία με τα νοήματα της ζωής την γνωρίζω πολύ καλά, έχω κάνει και πλεκτό μαζί της, μπορείς να το δεις στην ιστοσελίδα μου. Τέλος πάντων...


Εδώ τι λες:



Δηλαδή εσύ όταν πεινάς παρατάς αμέσως εκείνο με το οποίο ασχολείσαι και τρέχεις να ικανοποιήσεις το ορμέμφυτο... Ή όταν διψάσεις πάντοτε αμέσως τρέχεις να... Ή όταν νυστάξεις σταματάς κάθε ασχολία και την πέφτεις για ύπνο... Κάπως έτσι και για τα ψυχικά ορμέμφυτα ...

Μέχρι να εξαντληθεί το κουβάρι, το πλέξιμο συνεχίζεται, συχνά μάλιστα αλλάζει και η βελονιά ή το σχέδιο, ή μάλλον τα αλλάζουμε..
αλλά φαντάζομαι ότι κι αυτό θα το γνωρίζεις ήδη πολύ καλά.

Όσον αφορά στα ένστικτα και τις ανάγκες, ήμουν νομίζω σαφής.
Είναι εκεί, πέρα από το δικό μας έλεγχο. Ενεργούν φυσικά, σχεδόν αυτόματα, ναι.
Το τι θα κάνω αφού πεινάσω, αφού διψάσω, νυστάξω κτλ, είναι άλλη υπόθεση.
Δεν πατάω όμως εγώ τα κουμπιά για να νιώσω πείνα, δείψα, νύστα ή.. φόβο ότι θα συμβεί κάτι που θα απειλήσει τη ζωή-ύπαρξή μου.

Ιδίως το τελευταίο.. όταν δεν υπάρχει, αλλά αντιθέτως υπάρχει και επιθυμία θανάτου,
τότε πιστεύω ότι είναι δυνατό καμπανάκι πως υπάρχει κάποιο θέμα.

Όπως πιστεύω και ότι είναι πολύ καλό που συνεχίζεις να επισκέπτεσαι τον ειδικό.
Αλήθεια, όμως.. τον προβληματισμό σου αυτό, το αδιέξοδο που βλέπεις και τη σκέψη αυτοχειρίας που μοιράστηκες μαζί μας,
τα έχεις μοιραστεί και με το γιατρό σου;

[Λήθη]

Αφού είσαι Λήθη πως μπορείς και λες τόσο όμορφα και τρυφερά πράγματα;;; Δεν τα λησμόνησες μέχρι να αρχίσεις το πληκτρολόγημα;;; :Ρ

Αντίθετα, το Λήθη το επέλεξα ως ανάγκη να ξεχάσω. Είναι ευχή και όχι δήλωση. Εύχομαι την λήθη, δεν την έχω κατακτήσει ακόμα.