σαν ψυχοπλάκωμα μοναξιάς.
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 1 of 2 12 LastLast
Results 1 to 15 of 29
  1. #1

    σαν ψυχοπλάκωμα μοναξιάς.

    Παιδιά, θα θελα τη βοήθεια σας.

    Εκεί που όλα στη ζωή μου κυλούσαν ανέμελα, ούτε σκέψη μοναξιάς, εδώ και μερικές μέρες παέι να με πιάσει το ψυχοπλάκωμα, έντονη μελαγχολία, φόβος ότι δε θα χω ανθρώπους δίπλα μου, θα μείνω στη ζωή μου μόνος και θα μου λείπει αυτό το να χω τους στενούς μου ανθρώπους στο σπίτι, δίπλα μου.
    Λόγος: Αρραβωνιάστικε ο αδερφός μου (φαίνεται του έχω αδυναμία παρά το ότι ο καθένας μας λίγο στον κόσμο του), και μετα από λίγες μέρες έφυγε από το σπίτι για να ζήσει με την καλή του σε σπίτι στην ίδια με μας πόλη. Με τους αρραβώνες η χαρά μου απερίγραπτη. Όμως την επομένη που έφυγε απ το σπίτι με έπιασε απότομα το ψυχοπλάκωμα, μελαγχολία έντονη, νοιώθω να χάνω την πολλή όρεξη για ζωή που πάντα είχα.
    Στο σπίτι μένω με τη μάνα μου μαζί με τον άλλο μου αδερφό που κι αυτός θα την κάνει για τον ίδιο λόγο τους επόμενους μήνες. Και είμαι αυτές τις μέρες συνέχεια χάλια. Δυστυχώς δεν έχω κάποια σχέση τώρα στη ζωή μου. Με την μάνα μου είναι άριστες οι σχέσεις και της μίλησα ότι νοιώθω άσχημα.
    Γενικά είμαι άτομο με λίγες φιλίες, τους περισσότερους που ξέρω είναι απλά γνωριμίες που τις πιο πολλές φορές αν δεν τους ενοχλήσω δεν γυρίζουν να με κοιτάξουν. Και νοιώθω τώρα το κενό στο σπίτι. Γενικά σε θέματα μοναξιάς είμαι ευαίσθητο άτομο γιατί βίωσα τετοιες καταστάσεις παλιά και φοβάμαι αυτή την ιδέα. Και δυστυχώς η επικοινωνία τόσο με τον αδερφό μου όσο και με τους άλλους στο σπίτι ήταν τύπου ο καθένας περίπου στον κόσμο του αν και οι σχέσεις ήταν πάντα πολύ καλές. Και φοβάμαι ότι δεν θα γυρίζουν να με δουν παρά δυο τρεις φορές το χρόνο ή όταν τους βρίσκω (δυστυχώς και λόγω της μέχρι σήμερα επικοινωνίας), ότι θα μείνω στο τέλος μόνος χωρίς τους στενούς ανθρώπους δίπλα μου. Και κοπέλα να ψάξω τώρα να βρω φοβάμαι ότι η διάθεση μου αυτή είναι αρνητική και θα την απωθήσει. Παρά την μέτρια επικοινωνία είχα πάντα συνηθήσει να κοιμάμαι στο ίδιο σπίτι με άλλους ανθρώπους και να βλέπω το σπίτι να σφύζει από ζωή.
    Φοβάμαι πως τώρα τα χάνω και με πιάνει αυτό το αίσθημα της μοναξιάς έντονα, μελαγχολώ με τη σκέψη ότι μπαίνω μόνιμα σ αυτή την κατάσταση.
    γιάννης

  2. #2
    Ioanni... προσπαθω να σκεφθω κατι να σου πω.... αλλα δεν βρισκω...ισως γιατι αυτο το συναισθημα το εχω κ εγω... τις ιδιες σκεψεις κανω.... κ σιγουρα δεν εισαι μονο εσυ 'η εγω που μας πιανει αυτο το πραγμα... Ασε τον χρονο να δειξει πως θα ειναι οι σχεσεις σου με τ αδελφια σου... σιγουρα θα προηγουνται οι οικογενειες τους...αλλα καποια στιγμη θα κανεις κ συ.... Τ αδελφια ειναι παντα αδελφια κ αν ειναι δεμενα δεν χανεται ποτε η επαφη....
    "οι πιο μεγάλες νύχτες,είναι αυτές που κλαις και δεν σ'ακούν"

  3. #3
    γιάννη...
    Σε καταλαβαίνω απόλυτα. Το ίδιο έπαθα και γω με τον αδελφό μου..
    Αρραβωνιάστηκε και δεν μένει σπίτι, αν και δεν έχει πάρει τα πράγματα του από εδώ. Κοιμάται στην κοπέλα του.
    Ξέρω πως είναι αυτό, νιώθεις σα να αλλάζει όλη σου η ζωή, σα να αφήνεις πίσω το παρελθόν και τις καλές σας στιγμές, σα να χάνεται το "εμεις" σας μες στο σπίτι.
    Δυστυχώς δεν μπορείς να κάνεις τίποτε γι αυτό, παρά να προσπαθεις να τον βλεπεις όσο πιο πολύ μπορείς κατά τη διάρκεια της ημέρας...

  4. #4
    Senior Member
    Join Date
    Jul 2011
    Location
    Αθήνα (δυστυχώς...)
    Posts
    394
    οκ ρε παιδιά δεν είναι και το τέλος του κόσμου... η αγάπη μεταξύ σας πάντα θα υπάρχει..... να δεις κάτι άλλους που τα αδέρφια τους δε θέλουν ούτε να τους βλέπουν....

  5. #5
    Πράγματι είναι σα να αλλάζει όλη η ζωή και να χάνεται το "εμείς" στο σπίτι όπως σωστά λέει η Θεοφανία, όλες εκείνες οι ωραίες στιγμές που το σπίτι έσφυζε από ζωή.
    Και δυστυχώς να με συνοδεύει το συναίσθημα ότι από τώρα τα πράγματα χειροτερεύουν. Το συνδυάζω με το ότι βίωσα στο παρελθόν περιόδους μοναξιάς και το ότι είμαι άτομο με λίγους φίλους που στη ζωή δεν τα πολυκατάφερνα να σχετιστώ με τους άλλους και να κάνω εύκολα φιλίες.
    Οι σχέσεις με τα αδέρφια μου ήταν καλές, όμως είναι κάπου στο επίπεδο καθένας στον κόσμο του και να λείπει αυτή η πολύ καλή επικοινωνία. Και να μετανοιώνω τώρα που δεν κατόρθωσα ποτέ να υπάρχει αυτή η καλή επικοινωνία. Και η σκέψη μου είναι έστω τώρα να δημιουργήσω αυτή την επικοινωνία και την καθημερινή επαφή.
    Πως όμως να ξεπεράσω αυτό το συναίσθημα έντονης μελαγχολίας και τη μοναξιά?
    γιάννης

  6. #6
    Senior Member
    Join Date
    May 2011
    Location
    niahworld
    Posts
    731
    Γιαννη νομιζω πρεπει να εστιασεις στον εαυτο σου τωρα.Το να φυγουν απ το σπιτι τ αδελφια σου ειναι κατι που δεν μπορεις να αγγιξεις ή να αλλαξεις.Ο εαυτος σου ομως ειναι καθαρα στα χερια σου.
    Αυτος νομιζω ειναι ο μοναδικος τροπος για να γεμισεις μεσα σου αυτο το κενο.Οταν θα νιωθεις πληρης κ ασφαλης με εσενα δεν θα ειναι το ιδιο.Επιπλεον θα ρθει και στη δικη σου ζωη μια σχεση που θα σε κανει να εστιασεις εκει.Μεσα σε αυτα τα πλαισια θα εχεις επαφες και με τα αδελφια σου ομως δεν θα εξαρτασαι πλεον συναισθηματικα απο αυτα.Νομιζω οτι φταιει και το γεγονος οτι αυτη η αλλαγη ειναι πολυ προσφατη,κ με τον καιρο δεν θα σε "ποναει" ή θα σε φοβιζει το ιδιο.
    Οσο πιο γρηγορα στρεψεις το βλεμμα κ το ενδιαφερον σου στον εαυτο σου τοσο ευκολοτερα θα γεμισει αυτο το κενο κατα τη γνωμη μου.

  7. #7
    Member
    Join Date
    Mar 2009
    Posts
    91
    Μη σε παίρνει από κάτω, Γιάννη. Εντάξει δύσκολο πράγμα οι αποχωρισμοί, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι για καλό. Σκέψου και την επόμενη γενιά στην οικογένεια που θα σκάσει μύτη σε λίγο καιρό... Ο ρόλος του θείου μπορεί να γίνει πολύ όμορφος και να σε φέρει πιο κοντά με τα αδέλφια σου. Και στο κάτω-κάτω, κανείς δεν είναι σίγουρος τι θα του φέρει το αύριο - γιατί λοιπόν εσύ να "προγραμματίζεις" τον εαυτό σου από τώρα για μοναξιές και στενοχώριες;

  8. #8
    Senior Member
    Join Date
    Nov 2009
    Posts
    421
    Πιο πολύ σε ρίχνει το ότι θα φύγουν τ'αδέρφια σου απ'το σπίτι ή το ότι έχουν κοπέλα και είναι ευτυχισμένοι ενώ εσύ όχι;Γιατί πιστεύω ότι αν είχες κι εσύ,αυτό το θέμα με τ'αδέρφια σου ούτε που θα σ'ένοιαζε.

    Εννοείται ότι αν κάποιος παντρευτεί και φύγει απ'το πατρικό σπίτι ρίχνει μαύρη πέτρα πίσω του και τον ενδιαφέρει κυρίως η νέα του οικογένεια.Και νομίζω ότι έτσι είναι και το σωστό.Οπότε το πιθανότερο είναι ότι όντως θα βλέπεις τ'αδέρφια σου ελάχιστες φορές το χρόνο,κυρίως σε γιορτές.

    Αλλά γιατί δεν βάζεις αυτούς να σου βρουν καμιά κοπέλα;Μήπως κι αυτοί δεν έχουν γνωριμίες;

  9. #9
    Senior Member
    Join Date
    Nov 2006
    Location
    Planet Love
    Posts
    23,537
    Quote Originally Posted by ioannis2 View Post
    Πράγματι είναι σα να αλλάζει όλη η ζωή και να χάνεται το "εμείς" στο σπίτι όπως σωστά λέει η Θεοφανία, όλες εκείνες οι ωραίες στιγμές που το σπίτι έσφυζε από ζωή.
    Και δυστυχώς να με συνοδεύει το συναίσθημα ότι από τώρα τα πράγματα χειροτερεύουν. Το συνδυάζω με το ότι βίωσα στο παρελθόν περιόδους μοναξιάς και το ότι είμαι άτομο με λίγους φίλους που στη ζωή δεν τα πολυκατάφερνα να σχετιστώ με τους άλλους και να κάνω εύκολα φιλίες.
    Οι σχέσεις με τα αδέρφια μου ήταν καλές, όμως είναι κάπου στο επίπεδο καθένας στον κόσμο του και να λείπει αυτή η πολύ καλή επικοινωνία. Και να μετανοιώνω τώρα που δεν κατόρθωσα ποτέ να υπάρχει αυτή η καλή επικοινωνία. Και η σκέψη μου είναι έστω τώρα να δημιουργήσω αυτή την επικοινωνία και την καθημερινή επαφή.
    Πως όμως να ξεπεράσω αυτό το συναίσθημα έντονης μελαγχολίας και τη μοναξιά?
    σε καταλαβαινω απολυτα ιωαννη, αλλα μην απελπιζεσαι.
    μεχρι τωρα, οπως ειπες κι εσυ, μπορει η επικοινωνια να ηταν στοιχειωδης, υπηρχε ομως η παρουσια τους κι ετσι ειχες την αισθηση οτι ειστε ολοι μαζι.
    τωρα, που ξεκιναει ουσιαστικα η εποχη της ενηλικιωσης σας (η φυγη απο το πατρικο) ισως ηρθε ο καιρος για να περασει η σχεση σας σε ενα αλλο επιπεδο , ισως και πιο ουσιαστικο.
    ενω μεχρι τωρα η φυσικη επαφη σας ηταν δεδομενη, τωρα, φροντισε να την αποκαταστησεις εσυ, με συγκεκριμενες ενεργειες!
    μην αφησεις τα διαστηματα που χανεστε στην τυχη τους και μην περιμενεις να σε θυμηθουν αυτοι.
    αυτοι τωρα ειναι σε μια νεα φαση ζωης, σε νεο περιβαλλον, που μπορει να τους ξεμυαλλιζει και να τους κανει να ξεχνιουνται.
    εσυ φροντισε να παρεις την πρωτοβουλια να κανονιζεις συναντησεις σε τακτα διαστηματα, με προγραμμα στην αρχη.
    για παραδειγμα, κανονιζε ενα βραδυ τη βδομαδα να βρισκεσαι με τον εναν και ενα με τον αλλον. και με τις κοπελες τους μαζι η και σε κοινες παρεες. αν δεν μπορειτε να κανονισετε τπτ η βαριουνται, πηγαινε επισκεψη σπιτι τους.
    ακομα κι αν στην αρχη φανει χαζο η αμηχανο, μετα θα σου αρεσει και θα εχετε μια μονιμη επαφη τακτικη, ωστε να μπορεις να βασιζεσαι οτι θα τους δεις, να λετε τα νεα σας κλπ
    μπορεις μαλιστα να παρακαλεσεις την μητερα σου μια εμρα την εβδομαδα να τους καλει ολους και με τις κοπελες τους για φαγητο στο σπιτι σας, ωστε να συνηθισετε ολοι μαζι την νεα κατασταση και να μην απομακρυνθειτε.

    το κλειδι ολης της ιστοριας που σου πειγραφω ειναι: περνας σε νεα φαση. αναλαμβανεις πρωτοβουλιες ΕΣΥ για την επικοινωνια σου με αυτους που αγαπας.

  10. #10
    Senior Member
    Join Date
    Jun 2011
    Location
    In this old house where every door is open
    Posts
    2,572
    ΦΟβερο αυτο που ζουσες τοσα χρονια σε γεματο σπιτι, εγω το εχω ζησει μονο λιγους μηνες, και ηταν παρα πολυ ωραιο πραγματικα το συναισθημα. εισαι πολυ τυχερος, αλλα μαλλον ειμαι κι εγω τυχερη γιατι ετσι εμαθα την μοναξια και δεν μου κακοφαινεται!

  11. #11
    Senior Member
    Join Date
    Nov 2010
    Location
    κεντρο
    Posts
    743
    Γιαννη μου αρεσει η αυθεντικοτητα σου....
    Στο ζουμι τωρα,νομιζω με ολο το σεβασμο οτι βιωνεις το πενθος του αποχωρισμου το οποιο ειναι φυσικο και πολυ ενταξει γιατι ετσι και αλλιως ο ρολος των γονεων τελειωνει καποια στιγμη για τα παιδια και τα οποια παιρνουν τον δρομο τους.Η εποχη αυτη σηματοδοτειται ουσιαστικα οταν τα παιδια αποχωρουν απο την πατρογονικη εστια οριστικα ειτε γιατι παντρευονται η ειτε γιατι απλα νιωθουν οτι δεν <<χωρουν>> αλλο στο πατρικο τους....Θα σε συμβουλευα αν αντεχεις οικονομικα να το πραξεις και εσυ αυτο και να μην περιμενεις να κανεις καποια σχεση....γνωμη μου!!

  12. #12
    Senior Member
    Join Date
    May 2011
    Location
    Γαλαξίας Ανδρομέδα
    Posts
    4,434
    Γιάννη καλησπέρα, εδώ Gypsy! Tώρα έπεσες στην περίπτωση! Είμαι μοναχοπαίδι (δυστυχώς) και μένω σε μοναχικό σπίτι! (μονοκατοικία δηλαδή!) Είναι πολύ όμορφη η εικόνα της οικογένειας που περιγράφεις, έστω και με λιγοστή επικοινωνία. Εμένα μου έχει λείψει. Θα ήθελα πολλά αδέρφια για να υπάρχει περίσσότερη ζωή στο σπίτι. Αν και υπάρχει..με την αρνητική έννοια όμως...Η μαμά μου φωνάζει διαρκώς...



    Κατά την γνώμη μου, αυτό που σου συμβαίνει, είναι εντελώς φυσιολογικό και δεν πρέπει ν' αντιτίθεσαι σε οτιδήποτε φυσιολογικό. Είναι μια φάση που θα περάσει και μπορεί να συμβεί και το παράδοξο να έρθετε σε μεγαλύτερη επαφή τώρα που φεύγουν από το σπίτι γιατί η δεδομένη παρουσία τους στην ζωή σου θα χαθεί και θ' αναζητήσετε ο ένας τον άλλον. Κακά τα ψέμματα, τα αδέρφια είναι μεγάλος θησαυρός. Θα είσαι σίγουρος ότι θα έχεις την στήριξη τους σε ό, τι κι αν συμβεί γιατί πολλές φορές και οι γάμοι διαλύονται και πιστεύω πως τ' αδέρφια είναι οι μόνοι αληθινά δικοί μας άνθρωποι.


    Αυτό που πρέπει να κάνεις τώρα, είναι να δώσεις βάση στην προσωπική σου ζωή γιατί η απουσία μιας σχέσης μεγαλώνει το κένο που αφήνει αυτή η νέα κατάσταση.
    έτσι γιατί περίεργα την είδα...

  13. #13
    Senior Member
    Join Date
    May 2011
    Location
    Γαλαξίας Ανδρομέδα
    Posts
    4,434
    ΥΓ: Σε ποιες περιόδους μοναξιάς αναφέρεσαι?
    έτσι γιατί περίεργα την είδα...

  14. #14
    Παιδιά σας ευχαριστώ όλους πάρα πολύ για το ενδιαφέρον και για τον πολύ αισιόδοξο τόνο που εκπέμπουν τα μηνύματα σας.

    Σίγουρα το ότι όλα τα αδέρφια μου έφτιαξαν σχέση είναι κάτι που με γέμισε με πολύ μεγαλη χαρά. Το αίσθημα μοναξιάς έχει να κάνει αποκλειστικά με μένα. Σίγουρα, όπως μου λέει η niah θα πρέπει να εστιαστώ στον εαυτό μου και ότι είναι ο μοναδικός τρόπος να καλύψω το κενό.
    Συμφωνώ και με σενα Gypsy Cello ότι δεν πρέπει να αντιτίθεμαι σε κάθε τι φυσιολογικό. Σίγουρα δεν θα μου άρεσε από την άλλη να βλέπω στο σπίτι μια κατάσταση να διαιωνίζεται με γεροντοπαλλήκαρα, δε θα νοιωθα μοναξιά, όμως τετοια κατάσταση θα με πλήγωνε. Όπως λες και όντως έτσι είναι, τ' αδέρφια είναι οι μόνοι αληθινά δικοί μας άνθρωποι. Σωστή Gypsy Cello και η διαπίστωση σου ότι η απουσία μιας σχέσης μεγαλώνει το κενό που αφήνει η κατάσταση.

    Remedy, σωστά το θέτεις, ότι μπορεί η επικοινωνια να ηταν στοιχειωδης, υπηρχε ομως η παρουσια τους κι ετσι ειχα την αισθηση οτι ειμαστε ολοι μαζι. Και θα πρέπει να παίρνω τις πρωτοβουλίες με κάθε τρόπο ώστε να μην απομακρνθούμε και να μαστε όσο περισσότερο γίνεται κοντά και έστω απ εδώ και πέρα να καλύψω το κενό στην επικοινωνία.
    Άνεμος, ναι ειμαι αυθεντικός σ αυτό που λέω, όμως παρά το ότι θα μπορούσα οικονομικά να ενοικιάσω μόνος δεν το κάνω λόγω του ότι θα με κηνυγούσε πάλι αυτό το αίσθημα. Αν είχα όμως μια ωραία σχέση σίγουρα θα το έκανα, γιατί θα είχα το δικό μου άνθρωπο δίπλα μου, και θα κρατούσα βέβαια την καλή επικοινωνία που θελω με τα αδέρφια.

    Ευχαριστώ Νατ, Παολο και λιλιουμ για τις απόψεις σας. Αισιόδοξο το για το ρόλο του θείου. Το να έχει μάθει κανείς στη μοναξιά δεν τον πληγώνει, ίσως και να τον κάνει δυνατό σε τετοιες καταστάσεις.

    Αυτές τις μέρες νοιώθω αρκετή μελαγχολία, σα να θέλω οξυγόνο κάποιες στιγμές να αναπνεύσω, ίσως, όπως μου λέτε με τον καιρό να καταλαγιάσει κάπως. Εντούτοις, επιζητώ την παρουσία τους στο σπίτι και την επικοινωνία μαζί τους (στην ίδια πόλη μένουμε). Αυτές τις μέρες επεδίωξα να ξαναδημιουργήσω επικοινωνία και να ρθω πιο κοντά με ανθρώπους που σπάνια βλεπόμαστε, ήδη μίλησα με κάποιους, επιδιώκω παραπάνω την κοινονικοποίηση. ίσως είναι για να καλύψω λίγο το κενο, όσο μπορεί να καλυφθεί.
    Μοναξιά βίωσα σε κάποιες φασεις παλιά στο στρατιωτικό και στις σπουδές ( όχι πάντα), ακόμα και όταν ήμουν στο σπίτι σε περιόδους που είχα πολύ λίγους φίλους και σχεδόν έμενα πάντα σπίτι για το λόγο αυτό. Μπορεί επειδή είμαι άτομο που έμαθε να μην σχετίζετε εύκολα με τους άλλους και βιωσε πολλές φορές το αίσθημα της μη αποδοχής παρά το ότι επιζητούσα φιλία και τελικά έμενα μόνος και όλα αυτά μου δημιούργησαν αυτό το αίσθημα το οποίο με πιάνει όταν ξαναβρεθώ σε παρόμοιες καταστάσεις.

    Από την άλλη πόσο εύκολο είναι να δημιουργήσω μια ωραία σχέση όταν υπάρχει αυτό το αίσθημα? και από την άλλη θα ναι σα να ¨παρακαλώ¨ κάποια για σχέση για να καλύψω το κενό, θα νοιώθω να μου λείπει το αυθόρμητο. Παρα το ότι θα μπορούσα να πρόσφερα πόλλά σε μια σχέση. Και να μην φτιάξω τελικά σχέση με άτομο που δε θα με γεμίζει απλά για να μαι σε σχέση για να φύγει το αίσθημα μονοξιάς.
    γιάννης

  15. #15
    Senior Member
    Join Date
    May 2011
    Location
    Γαλαξίας Ανδρομέδα
    Posts
    4,434
    Όχι, να κάνεις σχέση μόνο με την κοπέλα που θα σου εμπνεύσει μια αυθόρμητη επιθυμία. Η μοναξιά είναι ο χειρότερος σύμβουλος λένε και έχουν δίκιο. Από την άλλη,... ανάβει επικίνδυνη φωτιά όταν σμίγει μοναξιά με μοναξιά...χεχε!
    έτσι γιατί περίεργα την είδα...

Page 1 of 2 12 LastLast

Similar Threads

  1. φόβος μοναξιάς μετά τον χωρισμό
    By filomousi in forum Κατάθλιψη - Δυσθυμία
    Replies: 9
    Last Post: 29-07-2011, 14:34
  2. Φόβος μοναξιάς
    By La_ViTa in forum Stress, Αγχος, Φόβος, Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή
    Replies: 11
    Last Post: 08-09-2009, 21:11
  3. Replies: 6
    Last Post: 08-10-2008, 22:37

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •