being bipolar

[Pavlos]

Παυλο μου επειδη εχω διαβασει προσεχτικα την ιστορια σου θα ηθελα να σε ρωτησω κατι.
τι ηταν αυτο που σε εκανε να ξεπερασεις την οργη/απογνωση/παραιτηση που απο οτι καταλαβαινω ηταν αποτελεσμα της στασης των γονιων σου απεναντι σου και κυριως του πατερα σου?
η ψυχολογος σου?
η μητερα σου?
οι στοχοι σου?
τι?
(γιατι εγω σαν να εχω κολλησει εκει-οπως ειναι προφανες-πραγμα που με εμποδιζει πολυ να προχωρησω στη ζωη μου.)

amelie την παραίτηση ακόμα δεν την έχω ξεπεράσει πλήρως. Έχω κάνει όμως μία αρχή - όπως λέει η ψυχολόγος μου "έπιασες την άκρη του νήματος του κουβαριού". Ο καθένας είναι μοναδικός και έχει το δικό του κουβάρι να λύσει. Εγώ θα σου πω για το δικό μου "κουβάρι" και ελπίζω να βοηθήσω και εσένα στο λύσιμο του δικού σου. Το μεγαλύτερο μέρος στην καλυτέρευση μου το έχει η ψυχολόγος μου μαζί όμως με τη δική μου προσπάθεια και καλή συνεργασία. Αυτή με δέχεται χωρίς χρήματα και κρυφά από τους δικούς μου, με έστειλε στο γιατρό και με έκανε να καταλάβω ότι ο τρόπος που σκέφτομαι και ενεργώ σε πολλά σημεία είναι λάθος. Έδειξε και δείχνει τεράστια υπομονή μαζί μου σε όλα τα πισωγυρίσματα που έχω (στους πρώτους 8 μήνες μπορώ να πω ότι ήμουν λιγάκι δύσκολος ). Επίσης πιστεύω το κυριότερο, είναι ότι με έκανε να καταλάβω ότι τα πράγματα στη ζωή μου δεν είναι στην πραγματικότητα όπως εγώ τα νιώθω και τα αισθάνομαι και έχω μάθει να τα βλέπω αλλά πολλές φορές πολύ διαφορετικά γιατί όταν η θάλασσα του μυαλού είναι ταραγμένη δεν μπορείς να δεις καθαρά το βυθό. Βέβαια μην το πάρεις ότι την θεοποιώ. Το όλο θέμα είναι η προσπάθεια που κάνεις εσύ για τον εαυτό σου. Για μένα προσπάθεια ήταν να πάω γυμναστήριο, να αρχίσω να διαβάζω έστω και λίγο και να βγαίνω έξω για λίγο περπάτημα. Δε νομίζω να μην έχεις ονειρευτεί έστω και μία φορά τον εαυτό σου στην κατάσταση που θα ήθελες να είναι. Η χαρά βρίσκεται μέσα μας απλώς μερικές φορές όπως στην περίπτωσή μου ήθελα κάποιον οδηγό για να με βοηθήσει να αρχίσω να καταλαβαίνω που μπορώ να τη βρω. Τα φάρμακα, οι συμβουλές από τη ψυχολόγο ή από καλούς φίλους ή οτιδήποτε άλλο είναι βοηθητικό. Επίσης όπως σου είχα πει με βοήθησαν τα παραδείγματα ζωής που έχω από αλλού. Η ξαδέλφη μου ήταν πολύ χειρότερα από εμένα. Όμως τώρα μετά από μεγάλη προσπάθεια πήρε το πτυχίο της ψάχνει για δουλειά τελειώνει το δίπλωμα του αυτοκινήτου και συνεχίζει. Στο θέμα των γονιών μου ιδιαίτερα με βοήθησε με τις συμβουλές και το παράδειγμα του ένας φίλος μου. Είναι παράλυτος στα πόδια εκ γενετής. Χωρίς πατερίτσες δεν έχει περπατήσει ποτέ. Οι γονείς του, αν έλεγα ότι οι δικοί μου είναι υπερπροστατευτικοί, σε αυτόν ήταν πολύ χειρότεροι. Όμως μου είπε τα εξής λόγια: "Οι γονείς σου δεν πρόκειται να αλλάξουν ποτέ μυαλά και ποτέ δε θα είναι ευχαριστημένοι ποτέ με αυτό που κάνεις. Γι' αυτό καλό θα ήταν να αυξήσεις τα αφορολόγητά σου όρια". Από αυτά που έχω βιώσει θα τολμήσω να σου δώσω μία συμβουλή. Μην αναμασάς και αναλώνεσαι σε λεπτομέρειες σχετικά με καταστάσεις ειδικά όσον αφορά τους δικούς σου. Άσε τη γνώμη των άλλων άκου τον εαυτό σου και τις ανάγκες σου (αυτά δεν είχες πει και σε εμένα; ). Επίσης να βγαίνεις έξω να χαλαρώνεις λίγο. Κάνε ότι και όσο μπορείς. Μην νομίζεις ότι και εγώ τα καταφέρνω πάντα. Ωραία τα γράφω αλλά η πράξη είναι άλλο πράγμα. Όμως πάλι όπως μου έχουν πει καλύτερα να μετανιώσεις για κάτι που έκανες παρά για κάτι που δεν έκανες. Κάτι τελευταίο που θα σου πρότεινα είναι αν μπορείς να βρεις ή να ξαναβρείς ανθρώπους οι οποίοι δεν είναι τοξικοί για εσένα ώστε να τους κάνεις παρέα.

Ελπίζω και εύχομαι και εσύ να βρεις την άκρη στο δικό σου και να το λύσεις σιγά σιγά. Μόνο μια μεγάλη χάρη θέλω από εσένα. Να χαμογελάς.

Αν έχεις όρεξη ρίξε και μια ματιά http://www.scribd.com/doc/52008939/%...A3%CE%A4%CE%95

[amelie74]

Άσε τη γνώμη των άλλων άκου τον εαυτό σου και τις ανάγκες σου (αυτά δεν είχες πει και σε εμένα; ).

ναι Παυλο μου οντως αυτα που μου λες σου ειχα πει και γω γιατι στο βαθος ξερω τι πρεπει να κανω.
απλα επειδη για διαφορους λογους περναω μια πολυ δυσκολη και στρεσογονα περιοδο μπλοκαρει ωρες-ωρες το μυαλο και δεν μπορω να τα εφαρμοσω.

Μόνο μια μεγάλη χάρη θέλω από εσένα. Να χαμογελάς.

οταν βλεπεις ανθρωπους σαν εσενα με ευαισθησιες και ταση να βοηθησουν ακομα και μια αγνωστη ιντερνετικη φιγουρα μπορεις να μην χαμογελας?

[Pavlos]

ναι Παυλο μου οντως αυτα που μου λες σου ειχα πει και γω γιατι στο βαθος ξερω τι πρεπει να κανω.
απλα επειδη για διαφορους λογους περναω μια πολυ δυσκολη και στρεσογονα περιοδο μπλοκαρει ωρες-ωρες το μυαλο και δεν μπορω να τα εφαρμοσω.




οταν βλεπεις ανθρωπους σαν εσενα με ευαισθησιες και ταση να βοηθησουν ακομα και μια αγνωστη ιντερνετικη φιγουρα μπορεις να μην χαμογελας?

amelie θα σου πω αυτό που μου λέει η ψυχολόγος μου (και δεν κάνω εγώ βέβαια ) κάνε υπομονή. Σιγά σιγά όλα θα στρώσουν. Εγώ έχω κρατήσει ένα email που έστειλα πριν ένα χρόνο σε έναν φίλο μου και έλεγα ότι δεν θα μπορέσω να ξανασυνέλθω ποτέ. Είναι και έγινε όμως αλήθεια αυτό; Μάλλον όχι . Όλοι μερικές φορές άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο από το άγχος δεν σκεφτόμαστε καθαρά. Απλώς ορισμένοι όπως και εγώ είμαστε ευάλωτοι πιο πολύ και μας επηρεάζει εύκολα. Λίγη βελτίωση θέλουμε.

Τώρα όμως θα αναγκαστώ να σε μαλώσω λίγο για το "αγνωστη ιντερνετικη φιγούρα" . Θεωρείς τον εαυτό σου φιγούρα; Εγώ αισθάνομαι ότι συνομιλώ με ένα πρόσωπο που απλώς περνάει μια δύσκολη φάση - όπως έχω περάσει και εγώ βέβαια - και έχει ανάγκη λίγης στήριξης. Εμένα με βοήθησαν όταν δεν ήξερα που πατώ και που βρίσκομαι. Τώρα είμαι λίγο καλύτερα. Να μην βοηθήσω και εγώ κάποιον έστω όπως μπορώ; Γι' αυτό χαμόγελο .

Ξέχασα να πω και κάτι που μου είπαν και μου έκανε τρομερή εντύπωση.

Κακή διάθεση; Ας το γιορτάσω!

[amelie74]

πανω που ελεγα να παω η να μην παω στο Κεντρο Ημερας λογω αγοραφοβιας, παιρνω τηλ σημερα και μου λενε οτι ενδεχεται να κλεισουν τα κεντρα ημερας.ηδη εχουν αποχωρησει πολλα ατομα απο το προσωπικο του συγκεκριμενου κεντρου.
μαθαινω απο εναν φιλο οτι εχουν απληρωτο εδω και μηνες το προσωπικο του προγραμματος "Ψυχαργος".
μαθαινω οτι κινδυνευουν να κλεισουν και οι ξενωνες.
περσυ κοντεψαν να βαλουν λουκετο στο Αιγηνιτειο.
θλιβομαι , εξοργιζομαι , απελπιζομαι , κλαιω με την κωλοκατασταση που βιωνουμε ως χωρα.
σε ολους εχουν πεσει χοντρα χαρατσια αλλα και στον τομεα ψυχικης υγειας?
γιατιιιιιιιιιιι?????????
αχ Θεουλη μου ας μην ειχα την αγοραφοβια να μπορουσα να παω στην αυριανη συγκεντρωση και σε ολες τις συγκεντρωσεις.
μερα νυχτα εξω απο τη Βουλη θα ημουν.
για τους ανθρωπους που πλεον δεν μπορουν να επιβιωσουν.
για τους ανθρωπους που τρεμουν μηπως απολυθουν παιρνοντας επι ενα μονο χρονο το 60% του μισθου τους και μετα τπτ.
για τους ανθρωπους που ειναι στους ξενωνες κ κινδυνευουν να ξαναβρεθουν στα ψυχιατρεια (αν εχει μεινει κ κει προσωπικο)
για τους ανθρωπους στα κεντρα ημερας και στους ξενωνες που θυσιασαν χρονια απο τη ζωη τους σπουδαζοντας ανθρωπιστικα επαγγελματα,κανοντας με μερακι τη δουλεια τους και κινδυνευουν να βρεθουν χωρις δουλεια.
για τους ψυχικα νοσουντες που τα κεντρα ημερας ηταν μια σανιδα σωτηριας και κινδυνευουν να χασουν αυτη την βοηθεια.
ΜΗΝ ΧΤΥΠΑΤΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΦΩΝΗ !!!
ΜΗΝ ΧΤΥΠΑΤΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ !!!

[amelie74]

Παυλο και Λακρυμοζα σας ευχαριστω θερμα για τα λογια σας απλα δεν αντεξα να μην γραψω αυτα που εγραψα παραπανω γιατι απο το πρωι τα σκεφτομαι και κλαιω.
σας ζητω συγγνωμη που δεν απαντησα πανω στα γραφομενα σας.
να ειστε σιγουροι οτι τα διαβασα προσεχτικα.

[Lacrymosa]

Αμελι δεν χρειαζεται ρε συ να ζητας συγγνωμη, δεν εκανες κανα εγκλημα !!
Εχεις απολυτο δικιο σε οσα αναφερεις στο ανωθεν ποστ σου κ λογικο ειναι να εξοργιζεσαι με τις περικοπες που θελουν να επιφερουν στον τομεα της ψυχικης υγειας..
Πως εισαι today ??

[Pavlos]

amelie πώς είσαι; Είπαμε χαμόγελο .

[amelie74]

Πως εισαι today ??

σκατεξ ειμαι Ειρηνη μου.θα σου αναλυσω καλη μου τους λογους καποια στιγμη που θα ειμαι πιο ηρεμη αν και τους περισσοτερους τους ξερεις.

amelie πώς είσαι; Είπαμε χαμόγελο

Παυλο μου το χαμογελο θα ερθει, οταν εξομαλυνθουν καποια προβληματα που αντιμετωπιζω ( με τους γονεις--->ΧΟΝΤΡΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ) + οταν επιτευχθουν δυο στοχοι μου (να βγαλω το επιδομα της προνοιας και να ενταχθω σε καποια δραστηριοτητα κατα προτιμηση σε κεντρο ημερας αν δεν βαλει τελικα χερι και εκει η κυβερνηση ).

το χαμογελο Παυλο παγωσε.
για να χαμογελασω πρεπει να υπαρξει καποιο θετικο συμβαν στη ζωη μου.
μεχρι στιγμης, αντιμετωπιζω αλλεπαληλα συμβαντα που μονο πανικους, οργη και κλαμα μου προκαλουν.
αυτη ηταν μια απο τις χειροτερες βδομαδες της ζωης μου .
βεβιασμενα αγορι μου καλο, χαμογελο δεν γινεται οσο και να το θελω....

σας ευχαριστω παντως θερμα και τους δυο σας για την συμπαρασταση στα δυσκολα που περναω.
θα προβω σε περαιτερω αναλυσεις λιαν συντομως.

[Pavlos]

amelie βεβιασμένο χαμόγελο δεν γίνεται. Θα ήταν πολύ αφύσικο. Σε αυτή τη φάση τη κατάσταση που βρίσκεσαι είναι απόλυτα φυσικό να νιώθεις άσχημα. Χαμόγελο σε αυτή την κατάσταση είναι να σκεφτείς ότι τα πράγματα θα πάνε καλύτερα. Ξέρω από προσωπικά βιώματα ότι είναι πολύ δύσκολο. Δεν στο παίζω δάσκαλος, άλλωστε και εγώ πρόσφατα και τώρα τα ίδια κάνω. Απλώς ελπίζω και εύχομαι να βρούμε τη δύναμη να τα ξεπερνάμε σιγά σιγά όλοι μας. Έχω εμπιστοσύνη σ' εσένα και είμαι σίγουρος ότι θα τα καταφέρεις .

[Lacrymosa]

σκατεξ ειμαι Ειρηνη μου.θα σου αναλυσω καλη μου τους λογους καποια στιγμη που θα ειμαι πιο ηρεμη αν και τους περισσοτερους τους ξερεις.

what happened till last time darling ?? whatever upsets you just give it hell and concentrate on yourself and your dreams !! hope you achieve them !! And don 't forget to think big and smile through the difficulties and vulnerabilities !!!
(χεχεχεχ επιτηδες στο κανω !!)
μακια μακια πολλα !!!

[amelie74]

παιδια περναω ενα μαρτυριο.
εναν γολγοθα.
σχεδον καθημερινα εχω κρισεις πανικου λογω γενικευμενου αγχους.
οι γονεις μου δεν μου στεκονται οσο θα ηθελα αλλα δεν τους αδικω εντελως γιατι περνανε και κεινοι τον δικο τους γολγοθα.
μετα τα νεα χαρατσια στις συνταξεις τους, ηρθε να προστεθει αλλο ενα προβλημα.
εφυγαν οι νοικαριδες απο το σπιτι που νοικιαζαμε.
μπορει καποιος να σκεφτει-και λογικα-εδω αλλοι δεν εχουν να φανε και αυτοι που εχουν και ακινητα κανουν ετσι?
ομως δεν ειναι ακριβως ετσι παιδια.
οτι αποκτησαν το αποκτησαν με το αιμα τους και με κοπους ετων.
δεν τα βρηκαν ετοιμα.
και ας λαβουμε υποψιν μας οτι εχουν δυο παιδια που νοσουν.
οχι ενα.
ας μπουμε λιγο στη θεση τους.
εχουν περασει με τις αρρωστιες μας τεραστιες ταλαιπωριες και αντεξαν.
τωρα πια που πατησαν τα 70 τους βλεπω να αρχιζουν να λυγιζουν.
προσπαθω να μην τους επιβαρυνω οσο μπορω γιατι ποναω βλεποντας τα θλιμμενα προσωπακια τους.
τους ζητησα 80-νταρι για να παω στον ψυχιατρο την δευτερα και δεχτηκαν.
σημερα ειχα παλι ψυχολογο.
ειπαμε πολλα με την ψυχολογο.
αποκομισα πολλα.
ενα απο αυτα ηταν να μαθω να μπαινω και λιγο στη θεση του αλλου.
να κανω διαλλειματα απο το εγω μου οπως μου χε πει η Θεοφανια.
σε καποια στιγμη η Βικυ με ειδε χαλια και για πρωτη φορα ηρθε και εκατσε στον καναπε διπλα μου σφιγγοντας μου το χερι.
μετα με επιασαν και μενα τα κλαμματα.
η Βικυ λεει οτι μπορω να το αντεξω με τα φαρμακα που παιρω τωρα.
αλλα εγω δεν το αντεχω.
ειναι γολγοθας.
ειναι μαρτυριο.
με λουζει κρυος ιδρωτας απο το αγχος καθημερινα.
πλεον παρολο που τα οικονομικα μου εχουν στενεψει κυκλοφορω μονο με ταξι (εξαλλου οι μονες μου εξοδοι ειναιη ψυχολογος κ o γιατρος).
κλαιω επι ωρες καθημερινα.
δεν ξερω τι φταιει.
ισως ειναι η συγκρουση που βιωνω μεσα μου(απο τη μια ενα κομματι μεσα μου τα βαζει με τους γονεις που ομολογουμενως γινονται ωρες-ωρες σκληροι απεναντι μου και δεν αποδεχονται οτι νοσω και απο την αλλη τους ποναω).
κι υστερα οι γονεις μου ειναι 70 χρονων....
απο τη μια συνειδητοποιω ποσο ανυμπορη ειμαι κι απ την αλλη σκεφτομαι οτι ειναι σε μια ηλικια που πρεπει εγω να αρχισω να τους στηριζω πλεον...αλλη μια συγγρουση και αυτη.
ισως ειναι οτι θυμωνω με τους γονεις μου που δεν θελουν να παρω το επιδομα της προνοιας γιατι περιμενουν ματαια εδω και μια πενταετια να γινω καλα και να εργαστω.(εκει ειναι το μονο σημειο που θυμωνω μαζι τους και για αυτο παραπανω τους χαρακτηρισα σκληρους)
στο οτι δεν τους εχω διπλα μου σε αυτο τον αγωνα με γιατρους κ γραφειοκρατικες διαδικασιες.
η Βικυ πιστευει οτι στην παρουσα φαση δεν μπορω να εργαστω αλλα απο την αλλη οτι δεν εχω ποσοστο αναπηριας ανω του 67% οπως απαιτειται για το επιδομα.

ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΒΓΑΛΑΤΕ ΝΟΗΜΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΑ.
Η ΟΥΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΥΠΟΦΕΡΩ ΤΡΑΓΙΚΑ (ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ ΟΧΙ ΔΕΝ ΔΙΝΩ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ) ,ΟΤΙ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΜΠΑΙΝΩ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΩΝ ΓΟΝΙΩΝ ΜΟΥ ΧΑΡΗ ΣΤΑ ΑΦΥΠΝΙΣΤΙΚΑ ΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΒΙΚΗΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΟΤΙ ΤΡΕΜΩ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΟΤΑΝ ΤΟΥΣ ΧΑΣΩ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ.....
ΝΙΩΘΩ ΝΑ ΒΟΥΛΙΑΖΩ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΠΟΤΕ ΑΛΛΟΤΕ ΕΝΩ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΒΛΕΠΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΕ "ΠΑΙΡΝΕΙ" ΝΑ ΒΟΥΛΙΑΞΩ.

[Lacrymosa]

Amelie απο αυτα που γραφεις φαινεται οτι περνας μια φαση εσωτερικων συγκρουσεων κ υπερβολικης ενδοσκοπησης... προσπαθησε να μην αφηνεις το αγχος να σε κατακυριευει κ να μην τα σκεφτεσαι ολα τοσο λεπτομερως... σαφως κ οι γονεις σου ειναι σε φαση που χρειαζονται στηριξη, αλλα στηριξη χρειαζεσαι κ εσυ κ εισαι αξιεπαινη μεσα απο ολα οσα εχεις αντιμετωπισει... ειναι πολυ σημαντικο το οτι η Βικυ προσπαθει να σε αφυπνισει ωστε να δεις καποια πραγματα πιο ορθολογικα κ αντικειμενικα... προσπαθησε να γινεις εξωτερικος παρατηρητης για λιγο... να αδειασεις το μυαλο σου απο σκεψεις ασχημες που σε βασανιζουν... να αποστασιοποιηθεις... πιστευω θα σου κανει καλο... κ γενικα ποτε μα ποτε μην προεξοφλεις κατι, προτου επελθει η εκβαση του... το αγχος ειναι ανασταλτικος παραγοντας δυστυχως, αλλα αξιζει να προσπαθησεις... κ πιστευω οτι στο τελος θα τα καταφερεις !!!

[amelie74]

προσπαθω Ειρηνακι μου προσπαθω (οσο κι αν δεν το καταλαβαινει αυτο καποιος που δεν νοσει ή δεν ειναι ειδικος).
ματωνω εδω και καιρο απο την προσπαθεια.
το αν θα τα καταφερω στο τελος δεν το ξερω ειλικρινα...
ναι θελω πολυ να τα καταφερω.
και μην φανταστεις οτι ζηταω φοβερα πραγματα.
απλα να γινω εστω οπως ημουν περσυ που απολαμβανα μικροχαρες της ζωης οπως τη μουσικη μου ή τη βολτα με εναν φιλο.
τωρα ΟΥΤΕ αυτα μπορω να τα χαρω.
οταν ρωτησα την Βικυ γιατι πιστευει οτι θα τα καταφερω μου απαντησε "γιατι απλα Ιωαννα μου αν δεν πιστευα στις δυνατοτητες των ασθενων δεν θα ειχα επιλεξει αυτο το επαγγελμα".
της απαντησα "Βικουλα μου σε ευχαριστω που επελεξες αυτο το επαγγελμα".
μα τω Θεω προτιμω να τρωω στο μελλον ελιες κ ψωμι παρα να χασω την Βικουλα μου.
ΘΑ ΠΑΛΕΨΩ....
ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΩΑΝΝΑ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ!(ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ.....)

[amelie74]

what happened till last time darling ?? whatever upsets you just give it hell and concentrate on yourself and your dreams !! hope you achieve them !! And don 't forget to think big and smile through the difficulties and vulnerabilities !!!
(χεχεχεχ επιτηδες στο κανω !!)
μακια μακια πολλα !!!

μιας και ηρεμησα καπως τωρα, δεν μου επεξηγεις τι σημαινει η λεξη vulnerabilities?
ολα τα αλλα κουτσα στραβα τα επιασα.
ολο δυσκολα μου βαζεις!!!
μακια και απο μενα καλη μου!

[claire]

amelie, δεν θέλω να σε πανικοβάλλω, αλλά στην παρούσα φάση δεν είναι και πολύ εύκολο να βγάλεις επίδομα αναπηρίας. εδώ εξετάζουν τα υπάρχοντα και παίζει να κόψουν σε πολύ κόσμο.