Αγχος και κρισεις πανικου (νεο μελος)

[otithelovlepo]

Καλησπερα κ καλως σας βρηκα.. επειτα απο 6 χρονια με τετοιου ειδους προβληματα αποφασισα να τα αντιμετωπισω λιγο πιο δραστικα κ να κανω οτι χρειαστει προκειμενου να μπορω να ευχαριστηθω τη ζωη..


Ας ξεκινησω με μια αναδρομη προσπαθωντας να δωσω τις πληροφοριες που χρειαζονται.. Τωρα ειμαι στα 34 κοντα κ πριν 6 χρονια εχασα τη μητερα μου στην ηλικια των 47 απο εγκεφαλικο.. απο τοτε ξεκινησαν οι κρισεις πανικου κ καποιου ειδους καταθλιψη, ποτε μικροτερη ποτε μεγαλυτερη.. υπεφερα για καποιο καιρο μεχρι να μαθω περι τεινος προκειται κ να επισκεφθω εναν ψυχιατρο του ΙΚΑ ο οποιος χωρις φυσικα να νοιαστει ιδιαιτερα εδωσε seropram κ flonital, οπως κ xanax για τα δυσκολα..


Απο το σπιτι βοηθεια σχεδον δεν ειχα καθοτι ο πατερας κ η αδερφη μου με τον αδερφο μου ειναι διαφορετικοι χαρακτηρες κ αδυνατουσαν να καταλαβουν τη φυση του προβληματος.. τα συμπτωματα σταματησαν μετα απο περιπου τριμηνη νομιζω χρηση των φαρμακων οπου κ τα εκοψα απολαμβανοντας παλι τη σεξουαλικη μου ζωη κανονικα χωρις ''καθυστερησεις''.. γενικα ομως τα χρονια που ακολουθησαν ως πριν λιγο παντα με γυροεφερνε το θεμα (ποτε λιγοτερο ποτε περισσοτερο) κανοντας με να εχω παντα στη τσεπη ενα xanax των 0,25 που ομως απεφευγα να παιρνω..


Ποτε δε συζητησα με κανεναν το θεμα παρα μονο απ'εξω απ'εξω κ χωρις ''ταμπελες'' με καποιους.. τα τελευταια χρονια εχω γνωρισει μια καταπληκτικη κοπελα που εχουμε παντρευτει κ συζηταμε τα παντα βοηθωντας με στα μεγιστα.. δε καπνιζω κ δε πινω πλεον παρα ελαχιστα τα τελευταια χρονια οπως επισης εχω αρχισει συστηματικη ασκηση κατα την οποια μονο τοτε νοιωθω πραγματικα καλα.. επισης να αναφερω πως εχω μια καλη δουλιτσα φερνοντας τα βολτα μια χαρα.. ολα γενικα ειναι μια χαρα εκτος απο τη διαθεση μου κ το υπερμετρο αγχος κ φοβο που προκυπτουν απο τον χαρακτηρα μου κ απο τα οσα εχουν συμβει..

Αυτο το καλοκαιρι ομως κατι η ζεστη, κατι οι υπερωριες στη δουλεια (παντα κατι βρισκω να μου φταιει παντως, παρ'οτι κανα χρονο τωρα δουλευω με μειωμενο ωραριο οπως ζητησα για ευνοητους λογους) , ηρθε κ σαν κερασακι στη τουρτα η ειδηση βαριας αρρωστιας του πατερα ο οποιος ειναι μολις 61 κ μια χαρα κατα τα αλλα, δεν αντεξα κ εχω κανα μηνα που σχεδον καθημερινα παλευω με κρισεις πανικου.. δεν εχουν την ενταση κ τη δυναμικη που ειχαν τοτε λογο οτι γνωριζω για τι προκειται, παρ'ολ'αυτα ομως με φοβιζουν αρκετα κ με ριχνουν σε κακες σκεψεις χαλωντας μου τη διαθεση..


Απο καιρο κιολας ξεχασα να πω οτι το αγχος μου ''σωματοποιειται'' σε μετριας ποιοτητας υπνο κ διαφορα γαστρεντερικα.. κατα καιρους ειχε ''χτυπησει'' κ με μετρια τριχοπτωση κ καποια δερματικα θεματακια.. Οταν ομως ημουν στη δουλεια κ γενικα ασχολιομουν με κατι ενοιωθα καπως καλυτερα..πλεον δε συμβαινει ουτε αυτο φτανωντας με στο αμην που λεμε, αν κ δε πολυπιστευω στη θρησκεια μετα απο ολα αυτα.. εχω διαβασει ομως οτι οσοι πιστευουν (συνειδητα προφανως) απολαμβανουν καλυτερη ψυχικη υγεια..


Τελοσπαντων να μη τα πολυλογω..νομιζω τα περισσοτερα που επρεπε για να καταλαβετε τη φαση μου τα εχω γραψει.. θα ηθελα καποια βοηθεια για τις κινησεις που νομιζετε πως θα επρεπε να κανω δεδομενου οτι ειμαι επαρχια κ δεν εχω μεγαλη οικονομικη δυνατοτητα..


Ευχαριστω πολυ, Γιωργος

[panoslnk]

Γεια σου φίλε Γιώργο. Το καλό είναι πως ξέρεις την αιτία που σου προκαλεί άγχος και από όσα αναφέρεις φαίνεται να είναι ο χαρακτήρας σου (αγχώδης). Επίσης μπορείς και καταλαβαίνεις τον τρόπο που λειτουργεί το άγχος στο γαστρεντερικό και πόσο επίσης το άγχος μπορεί να αλλάξει την ποιότητα ζωής προς το αρνητικό. Είναι μεγάλη υπόθεση να κάνεις αυτές τις διαπιστώσεις διότι κάποιοι όπως εγώ όταν μπήκα στον κόσμο των κρίσεων πανικού, δε γνώριζα για τις επιπτώσεις που έχει το άγχος στην ψυχή και το σώμα. Οι διαπιστώσεις αυτές μπορούν να σε βοηθήσουν για να αποφεύγεις τις σκέψεις που σε αγχώνουν.
Π.χ. όταν αγχώνεσαι μπορείς να υπενθυμίζεις στον εαυτό σου, πόσο κακό κάνει το άγχος στην υγεία σου. Μπορείς να βρεις τρόπους εκτόνωσης του άγχους, με τη γυμναστική με την οποία ασχολούσουν. Βέβαια οι απαιτήσεις στην εργασία και οι ρυθμοί της ζωής είναι λίγο αγχωτικοί, όμως πρέπει να δημιουργούμε κάποιες άμυνες - αντιστάσεις απέναντί τους. Κάποια μικροπράγματα μπορούμε να μην τα μεγαλοποιούμε ή ακόμη και να μην τα λαμβάνουμε υπ' όψην μας. Επίσης μπορούμε να μη φέρνουμε την καταστροφή για ψύλλου πήδημα. Η κακή υγεία ενός αγαπημένου μας ανθρώπου αναμφισβήτα μας επιρρεάζει, μας αγχώνει, μας στεναχωρεί. Πρέπει όμως να σκεφτούμε πως αυτός ο άνθρωπος δε θα ήθελε να μας δει και εμάς χάλια. Πρέπει σε κάποιες φάσεις δύσκολες της ζωής μας να επιστρατεύσουμε το κουράγιο, να δείξουμε δύναμη, να κοιτάξουμε μπροστά, να κοιτάξουμε και εμάς, όσο και αν αυτό ακούγεται εγωιτιστικό. Αν δεν το κάνουμε τότε βάζουμε την υπογραφή μας στην επιδείνωση της ψυχικής μας υγείας και όσων μας συναναστρέφονται και μας αγαπούν. Κάπως έτσι προσπαθώ να αντιμετωπίζω παρόμοιες με τις δικές σου καταστάσεις

[elen d]

Γεια σου γιωργο,
σε καταλαβαινω οτι παιρασες πριν 6 χρονια το περναω εγω τωρα και ειμαι και μονη στη ζωη τελειως.
Παω σε ψυχιατρο δεν παιρνω χαπια καθολου και αυτο που με συμβουλευει να κανω ειναι να παιρναω οσο χρονο μπορω μαζι με κοσμο. Δεδομενο οτι ειμαι μονη μου μια λυση ειναι η γυμναστικη, και να πηγαινω σε εμπορικα κεντρα στα μαγαζια να χαζευω τον κοσμο και τα μαγαζια, λεει οτι οταν βρισκεσαι σε πολυ κοσμο αρχιζει το μυαλο και ασχολειται με τους γυρω και σιγα σιγα ξεχνας τις ασχημες σκεψεις. Οποτε το μονο που μπορω να πω ειναι οτι αν εχεις το χρονο και τα χρηματα πηγαινε εκδρομες, αν οχι παρε τη γυναικα σου και καντε περιπατους, βολτες σε μερη που εχει κοσμο και γενικοτερα νεολαια, ακομα και αν νιοωθεις κουρασμενος καντο τα βραδια σου ισως ειναι καλυτερα ισως αν κοιμηθεις καλα να ηρεμησει και το κεφαλι σου απο το στρες. Ελπιζω να πανε ολα καλα, να σκεφτεσαι οτι εχεις και δυναμη και αντοχη να ξεπερασεις τα παντα αντεξες ενα θανατο και η ζωη σου συνεχιστηκε καλα, μην ξεχνας οτι και παλι μπορεις να βελτιωσεις το πως νοιωθεις.

[otithelovlepo]

Χαιρετω κ παλι τους φιλους κ τις φιλες αυτης της κοινοτητας συμπληρωνοντας καινουρια δεδομενα... Πριν 2μιση μηνες μαθαμε οτι περιμενουμε το πρωτο μας παιδακι(κατι που επιδιωξαμε) αλλα το να βλεπεις τη συντροφο σου (και στηριγμα μου στη προκειμενη, καθως ειναι πιο δυνατη σα χαρακτηρας) να υποφερει καθημερινα σχεδον απο εμετους κ αλλαγες στη διαθεση δεν ειναι κ οτι καλυτερο αν προσθεσουμε κ ολα τα υπολοιπα...

Στη δουλεια προεκυψε ενα θεμα κ θα χρειαστει να κανω υπερωριες αυτο το μηνα ο οποιος θα εχει κ αυξημενη κινηση κ πιεση παραλληλα.. παρ'ολα αυτα αν εχω κανει καλο υπνο κ δε προκυπτουν γκρινιες κ διαφορα τοτε ανταπεξερχομαι μια χαρα.. απο κουβαληματα κτλ. δε μασαω μια.. αν κ θα στερηθω τη γυμναστικη καμποσο που με βοηθαει.. Τα λεφτα θα ειναι αυξημενα σαφως κ αυτο ειναι το μονο καλο καθως το τελευταιο καιρο με την εγκυμοσυνη δε περισσευει τιποτα..

Επισκεφθηκα πριν εναμισο μηνα τον γιατρο του ΙΚΑ ο οποιος μου εγραψε Xanax των 500mg κ Talosin 20mg.. απο τα xanax παιρνω 3 φορες περιπου την εβδομαδα μισο πριν τον υπνο κ συνηθως με βοηθαει να κοιμηθω καλυτερα.. καποιες λιγες φορες το εχω χρησιμοποιησει κ σε εκτακτες αναγκες με δειγματα πανικου.. μαλιστα 2 φορες το πηρα ολοκληρο το 500αρι.. Το αντικαταθλιπτικο ειναι 16 μερες σημερα που αποφασισα κ το ξεκινησα.. ως τωρα ειναι λιγο χειροτερα τα πραματα απο πριν.. το συνεχιζω κ ελπιζω να βελτιωνονται σιγα σιγα..

[jock]

χμμμ μήπως ενοείς 0.50mg xanax?? αποκλείεται να είναι 500αρι οπως λές..
Όλοι περνάμε δύσκολα αυτή την εποχή. Να χαίρεσαι φίλε μου που έχεις μια γυναίκα που σε αγαπάει, που περιμένεις το πρώτο σου παιδάκι, που έχεις δουλειά και δεν είσαι άνεργος, που έχεις τα πόδια και τα χέρια σου...
Παιδιά νομίζω οτι γινόμαστε υπερβολικοί και το άγχος και οι κρίσεις πανικού μας κάνουν να ξεχνάμε και να προσπερνάμε τα όμορφα και τυχερά της ζωής. Πριν λίγο καιρό μιλούσα με ένα παιδί σε αναπηρικό καροτσάκι.. το έπαθε σε ατύχημα πρίν μερικά χρόνια.Δεν έκανε ούτε ψυχοθεραπεία ούτε τίποτα και ειλικρινά πιο αισιόδοξο και αστείο και γεμάτο θετική ενέργεια άνθρωπο δεν έχω γνωρίσει.
Και ξέρετε τι μου είπε όταν του είπα τα προβλήματά μου? "μου λέει για κοίταξέ με καλύτερα.. δηλαδ΄εγώ τι θα έπρεπε να λέω και να κάνω? "και το είπε με χαμόγελο.. να δώσει στήριξη σε μένα αντί να δώσω εγώ σε εκείνον. Και φυσικά έχει δίκιο.
Τι να πούμε εμείς μπροστά σε ένα τέτοιο παλικάρι καθηλομένο για μια ζωή σε ένα καροτσάκι και κάθε τρείς και λίγο κα ταλαιπορείται απο ουρολιμόξεις και τα σχετικά. Και όμως βλέπει την ζωή απλά.. τον ευχαριστεί να πίνει τον καφέ του το πρωί στην βεράντα με την εφημερίδα του.. μου είπε χαρακτηριστικά αυτή είναι η αγαπημένη του στιγμή της μέρας και μια συνήθεια που νιώθει τυχερός που μπορεί να έχει.
Και καθόμαστε εμείς και κλαιγόμαστε με τον εαυτό μας? για να πάμε και καμια βόλτα απο το ονάσειο να δούμε πόσα ανήλικα παιδάκια περνούν ένα πραγματικό γογλοθά και όμως παίζουν με τα παιχνίδια τους και κάνουν όνειρα.
Σας τα λέω αυτά γιατί καμιά φορά γινόμαστε άθελά μας αχάρηστοι. Να κοιτάμε τα θετικά της ζωής και όχι μόνο τα αρνητικά.
Βέβαια ο κάθε ένας απο εμάς έχει τα δικά του βιώματα και προβλήματα που όσο και αν θέλει να παραδειγματιστεί απο άλλους ανθρώπους σε χειρότερη κατάσταση, επιμένει να βασανίζεται με τα δικά του προβλήματα και ας είναι λιγότερο σημαντικά αλλά για εμάς φένονται βουνό!
Τίποτα δεν είναι εύκολο... και πιστεύω όλα είναι θέμα προσωπικότητας,χαρακτήρα και ψυχολογίας.
Εγώ αποφάσησα να γράφω εδώ για να τα γράφω και να τα ακούω η ίδια και να πέρνω θάρος απο τα ίδια μου τα λόγια! παράξενο ε.
Νιώθω οτι δίνοτας μια συμβουλή σε κάποιον είναι σαν να δίνω την ίδια συμβουλή στον εαυτό μου..και αυτό ανακάλυψα οτι με βοηθάει αρκετά. Είναι σαν να μιλάω μαζί σας αλλά συγχρόνος να μιλάω και με τον εαυτό μου.
Για να επανέλθω φίλε otithelovlepo στο θέμα σου όμως, σε καταλαβαίνω απόλυτα... δεν γράφεις κάτι παράλογο ή παράξενο, ίσα ίσα διακρίνω ένα σοβαρό και συνειδιτοποιημένο άνθρωπο που απλά προσπαθεί μαζί με την καθημερινότητά του και τις συνθήκες ζωής του (καλές και κακές) να ισορροπίσει τον εαυτό του και να βρεί ψυχική ηρεμία σε όλα αυτά που προκύπτουν και σε αγχώνουν. Γιατί όσο ευχάριστο και αν είναι ένα παιδί, σε μια τέτοια εποχή αυτό φέρνει και πολύ άγχος.. Γενικά ακόμα και τα καλά πράγματα της ζωής μπορεί να μας αγχώσουν και να μας βάλουν σε μπελάδες με τον εαυτό μας. Αλλά νομίζω οτι η λύση είναι μία.. αισιοδοξία,θετική σκέψη,θετική ενέργεια,τσαμπουκά κτλκτλ.
Υπάρχουν όμως εκτός απο την γυμναστική και άλλα πράγατα που μπορούμε να κάνουμε χωρίς να χρειαστεί να ξοδευόμαστε ή να λειπουμε απο το σπίτι για να ξεφεύγει το μυαλό μας απο τα προβλήματα και ανυσηχίες.. πχ να φτιάξουμε ένα παζλ,να κάνουμε μοντελισμό, να λίνουμε σταυρόλεξα..να καλούμε φίλους πιο συχνά στο σπίτι..
Πάντως και εγώ πέρασα μια εγκυμοσύνη και ειλικρινά υπέφερα.. και φυσικά μα΄ζι μου υπέφερε και το αγόρι μου. Μου έκατσ επολύ άσχημα.. και αν σκεφτούμε οτι έχω και τα ψυχολογικά μου δεν ήξερα αν ολα αυτά που ένιωθα (ζαλάδες, εμετοί,ούτε να καπνίσω δεν ήθελα, κόποση, αδιαθεσίες άσχημες κτλ κτλ) έφτεγε η εγκυμοσύνη ή είχα έξαρση στα ψυχολογικά μου προβλήματα.Πολύ μπέρδεμα.. πραγματική κόλαση.. και τελικά προχώρησα σε έκτρωση.. Όχι για το οτι δεν άντεχα τα συμπτώματα αλλά γιατί δεν υπήρχε καμία περίπτωση για διάφορους λόγους να το κρατήσω...δυστυχώς..
Είναι σημαντικό όμως να έχεις ένα άνθρωπο να σε καταλαβαίνει να σε βοηθάει και να σε στηρίζει σε όλα αυτά! πραγματικά απο τότε που γνώρισα το αγόρι μου βλέπω την ζωή μου διαφορετικά.. αν και ακόμα τον πεδεύωγιατί γίνομαι κυκλοθημικιά πολλές φορές και άλλες φορές δεν ξέρω τι έχω..εκείνος δίχνει μέχρι στιγμής κατανόηση γιατί με βλέπει οτι το παλεύω και προσπαθώ.. αλλά πάντα έχω τον φόβο οτι κάποια στιγμή θα κουραστεί..
Σε τέτοιες περιπτώσεις είναι και για τους δύο δύσκολα αλλά αν υπάρχει αγάπη πρέπει να υπάρχει κατανόηση και απο τις δυο πλευρές!