Ποιες εργασιες θεωρουνται απαγορευμενες για τους ψυχικα ασθενεις?

[DissolvedGirl]

Να ξεκαθαρίσω για αρχή ότι δεν μιλάω προσωπικά, και επίσης είμαι λίγο off λόγω ταξιδίου...

Δεν ειναι λιγο γελοιο να πληρωσω την ατολμια ενος ψυχιατρου να δωσει το οκ?

κηπ, οσο αναφορά την ατολμια εχεις απολυτο δικιο.

Δεν είναι εξίσου γελοίο για έναν ψυχίατρο να ρισκάρει την καριέρα του σε κάτι τόσο ευμετάβλητο και απρόβλεπτο, όπως η ψυχική ισορροπία κάποιου άλλου; Ακόμα και μέσα στο φόρουμ εδώ έχουμε ένα σωρό περιπτώσεων όπου μέλη με σοβαρές ψυχολογικές ασθένειες υποτροπιάζουν βίαια, άλλοι αποφασίζουν από μόνοι τους να διακόψουν τις θεραπείες τους... Αν κάποιος ψυχικά ασθενής μπει σε μανία μέσα σε μια τάξη γεμάτη παιδιά, κάτι που γίνεται κατά περιπτώσεις ακόμα και με φαρμακευτική αγωγή, δεν υπάρχει περίπτωση ο ψυχίατρος να κρατήσει την άδειά του έτσι απλά. Ο ψυχικά ασθενής θα χάσει πες τη θέση... ο ιατρός ρισκάρει να χάσει ολόκληρη την καριέρα του. Καλή η τόλμη, αλλά μέχρι ενός σημείου...

Καταλαβαίνω ότι η γενίκευση στην προκείμενη είναι άδικη και κάθε ένας θα πρέπει να "κρίνεται" κατάλληλος για μια θέση προσωπικά, ανάλογα με την περίπτωση, αλλά όπως και να το δεις, το ρίσκο είναι εκεί, και θα είναι εκεί πάντα. Όταν ψυχολογικά υγιή άτομα έχουν περιόδους κατάθλιψης, μανίας κτλ και μπορούν να προκαλέσουν εξίσου προβλήματα, είναι αναμενόμενο ότι άνθρωποι με ασθένεις που έχουν μια "προδιάθεση" για τέτοιες αντιδράσεις θα υπόκεινται σε πιο αυστηρούς κανόνες ως προς ορισμένα επαγγέλματα.

Αν ήμουν ψυχίατρος, μόνο αν είχα έναν ασθενή υπό την επίβλεψή μου για χρόνια ολόκληρα ώστε να τον εμπιστευθώ, και να ξέρω ότι έχει περάσει και άσχημες φάσεις αλλά κρατήθηκε και δεν σταμάτησε τη θεραπεία, δεν ξέσπασε και ήρθε σε εμένα για βοήθεια χωρίς να προκαλέσει πρόβλημα σε τρίτους... μόνο τότε θα έδινα το οκ. Πάλι με επιφύλαξη βέβαια, διότι ένα νέο περιβάλλον σε μια νέα εργασία αλλάζει πολλές παραμέτρους για τον καθέναν, αλλά προσωπικά στην περίπτωση που ανέφερα, θα το έπαιρνα το ρίσκο. Αν ήταν ήταν για κάποιον που παρακολουθούνταν για ένα τρίμηνο μόνο... εσύ θα ρίσκαρες όλη τη καριέρα σου για τη θέση εργασίας κάποιου που ουσιαστικά μόλις γνώρισες;

Edit: Να σημειώσω και το άλλο, ότι μερικές από αυτές τις θέσεις δεν είναι "απαγορευμένες" επειδή απαιτούν γνωμάτευση ψυχολόγου, απλά είναι πιο δύσκολο. Είναι ακόμα ένα ρίσκο για τον εργοδότη να προσλάβει σε τέτοια θέση κάποιον με τα σωστά προσόντα αλλά και με επιβεβαίωση ψυχιάτρου ότι, αν και ψυχικά ασθενής, είναι σταθερός και ικανότατος για τη θέση. Ιδιαίτερα σε εργασίες όπου η ζήτηση είναι τεράστια και υπάρχουν εκατοντάδες αιτούντες (π.χ. δάσκαλος σε σχολείο)...

[keep_walking]

Να ξεκαθαρίσω για αρχή ότι δεν μιλάω προσωπικά, και επίσης είμαι λίγο off λόγω ταξιδίου...


Δεν είναι εξίσου γελοίο για έναν ψυχίατρο να ρισκάρει την καριέρα του σε κάτι τόσο ευμετάβλητο και απρόβλεπτο, όπως η ψυχική ισορροπία κάποιου άλλου; Ακόμα και μέσα στο φόρουμ εδώ έχουμε ένα σωρό περιπτώσεων όπου μέλη με σοβαρές ψυχολογικές ασθένειες υποτροπιάζουν βίαια, άλλοι αποφασίζουν από μόνοι τους να διακόψουν τις θεραπείες τους... Αν κάποιος ψυχικά ασθενής μπει σε μανία μέσα σε μια τάξη γεμάτη παιδιά, κάτι που γίνεται κατά περιπτώσεις ακόμα και με φαρμακευτική αγωγή, δεν υπάρχει περίπτωση ο ψυχίατρος να κρατήσει την άδειά του έτσι απλά. Ο ψυχικά ασθενής θα χάσει πες τη θέση... ο ιατρός ρισκάρει να χάσει ολόκληρη την καριέρα του. Καλή η τόλμη, αλλά μέχρι ενός σημείου...

Καταλαβαίνω ότι η γενίκευση στην προκείμενη είναι άδικη και κάθε ένας θα πρέπει να "κρίνεται" κατάλληλος για μια θέση προσωπικά, ανάλογα με την περίπτωση, αλλά όπως και να το δεις, το ρίσκο είναι εκεί, και θα είναι εκεί πάντα. Όταν ψυχολογικά υγιή άτομα έχουν περιόδους κατάθλιψης, μανίας κτλ και μπορούν να προκαλέσουν εξίσου προβλήματα, είναι αναμενόμενο ότι άνθρωποι με ασθένεις που έχουν μια "προδιάθεση" για τέτοιες αντιδράσεις θα υπόκεινται σε πιο αυστηρούς κανόνες ως προς ορισμένα επαγγέλματα.

Αν ήμουν ψυχίατρος, μόνο αν είχα έναν ασθενή υπό την επίβλεψή μου για χρόνια ολόκληρα ώστε να τον εμπιστευθώ, και να ξέρω ότι έχει περάσει και άσχημες φάσεις αλλά κρατήθηκε και δεν σταμάτησε τη θεραπεία, δεν ξέσπασε και ήρθε σε εμένα για βοήθεια χωρίς να προκαλέσει πρόβλημα σε τρίτους... μόνο τότε θα έδινα το οκ. Πάλι με επιφύλαξη βέβαια, διότι ένα νέο περιβάλλον σε μια νέα εργασία αλλάζει πολλές παραμέτρους για τον καθέναν, αλλά προσωπικά στην περίπτωση που ανέφερα, θα το έπαιρνα το ρίσκο. Αν ήταν ήταν για κάποιον που παρακολουθούνταν για ένα τρίμηνο μόνο... εσύ θα ρίσκαρες όλη τη καριέρα σου για τη θέση εργασίας κάποιου που ουσιαστικά μόλις γνώρισες;

Edit: Να σημειώσω και το άλλο, ότι μερικές από αυτές τις θέσεις δεν είναι "απαγορευμένες" επειδή απαιτούν γνωμάτευση ψυχολόγου, απλά είναι πιο δύσκολο. Είναι ακόμα ένα ρίσκο για τον εργοδότη να προσλάβει σε τέτοια θέση κάποιον με τα σωστά προσόντα αλλά και με επιβεβαίωση ψυχιάτρου ότι, αν και ψυχικά ασθενής, είναι σταθερός και ικανότατος για τη θέση. Ιδιαίτερα σε εργασίες όπου η ζήτηση είναι τεράστια και υπάρχουν εκατοντάδες αιτούντες (π.χ. δάσκαλος σε σχολείο)...

E ναι λογικο ειναι φυλαει τον κολο του , γιατι εχει μπει η...βουλα , ενω σε αλλους και να συμπεριφερθουν απαραδεκτα δεν εχει μπει βουλα και δεν διακυβευουν πολλα . Αλλα τοτε δεν εχουν κανενα δικαιωμα να βγαζουν λογιδρια για ισες ευκαιριες και το πως
ενας ψυχικα ασθενης δεν ειναι ετσι και δεν ειναι αλλιως. Ειναι ακριβως το ιδιο σαν να εκανες εγκλημα και πηγες σε μια φυλακη , γιατι αυτες οι θεσεις που ζητανε τετοιο χαρτι συνηθως ζητανε και οτι εχεις καθαρο ποινικο μητρωο.
Οποτε οταν βγαζουν τα λογιδρια τους ας αφησουν εν μερει την υποκρισια και να πουν τα συκα-συκα και την σκαφη-σκαφη για το τι διακυβευεται σε καθε περιπτωση.

[panosjohnson]

το θέμα είναι με διπολικη παιρνεις Ι5 μπας και γλυτωσω το στρατο τωρα που τον κανουν και 1 χρονο?

[elafi]

Αμφιβαλλω παρα πολυ αν στην Ελλαδα του 2011 θα υπαρξουν οποιεσδηποτε κυρωσεις για τον ψυχιατρο που θα δωσει αδεια σε ατομο που θα κανει υποτροπη, οπως δεν υπαρχουν κυρωσεις και για τον ψυχιατρο που αυθαιρετει σε βαρος ψυχικα ασθενων. Αλλα εκτος αυτου, ο ψυχιατρος δεν εχει ευθυνη για ολες τις πραξεις και τις υποτροπες του αλλου, απλως πιστευω οτι θα αξιολογησει την κατασταση σε μια δεδομενη στιγμη.

Συν τοις αλλοις, ακριβως επειδη δε θα προτιμηθουν ατομα με ψυχικες ασθενειες, υπαρχει η επιπλεον μοριοδοτηση στο δημοσιο και οι συγκεκριμενες θεσεις για ΑΜΕΑ σε διαφορες εργασιες.

[panosjohnson]

Να ξεκαθαρίσω για αρχή ότι δεν μιλάω προσωπικά, και επίσης είμαι λίγο off λόγω ταξιδίου...


Δεν είναι εξίσου γελοίο για έναν ψυχίατρο να ρισκάρει την καριέρα του σε κάτι τόσο ευμετάβλητο και απρόβλεπτο, όπως η ψυχική ισορροπία κάποιου άλλου; Ακόμα και μέσα στο φόρουμ εδώ έχουμε ένα σωρό περιπτώσεων όπου μέλη με σοβαρές ψυχολογικές ασθένειες υποτροπιάζουν βίαια, άλλοι αποφασίζουν από μόνοι τους να διακόψουν τις θεραπείες τους... Αν κάποιος ψυχικά ασθενής μπει σε μανία μέσα σε μια τάξη γεμάτη παιδιά, κάτι που γίνεται κατά περιπτώσεις ακόμα και με φαρμακευτική αγωγή, δεν υπάρχει περίπτωση ο ψυχίατρος να κρατήσει την άδειά του έτσι απλά. Ο ψυχικά ασθενής θα χάσει πες τη θέση... ο ιατρός ρισκάρει να χάσει ολόκληρη την καριέρα του. Καλή η τόλμη, αλλά μέχρι ενός σημείου...

Καταλαβαίνω ότι η γενίκευση στην προκείμενη είναι άδικη και κάθε ένας θα πρέπει να "κρίνεται" κατάλληλος για μια θέση προσωπικά, ανάλογα με την περίπτωση, αλλά όπως και να το δεις, το ρίσκο είναι εκεί, και θα είναι εκεί πάντα. Όταν ψυχολογικά υγιή άτομα έχουν περιόδους κατάθλιψης, μανίας κτλ και μπορούν να προκαλέσουν εξίσου προβλήματα, είναι αναμενόμενο ότι άνθρωποι με ασθένεις που έχουν μια "προδιάθεση" για τέτοιες αντιδράσεις θα υπόκεινται σε πιο αυστηρούς κανόνες ως προς ορισμένα επαγγέλματα.

Αν ήμουν ψυχίατρος, μόνο αν είχα έναν ασθενή υπό την επίβλεψή μου για χρόνια ολόκληρα ώστε να τον εμπιστευθώ, και να ξέρω ότι έχει περάσει και άσχημες φάσεις αλλά κρατήθηκε και δεν σταμάτησε τη θεραπεία, δεν ξέσπασε και ήρθε σε εμένα για βοήθεια χωρίς να προκαλέσει πρόβλημα σε τρίτους... μόνο τότε θα έδινα το οκ. Πάλι με επιφύλαξη βέβαια, διότι ένα νέο περιβάλλον σε μια νέα εργασία αλλάζει πολλές παραμέτρους για τον καθέναν, αλλά προσωπικά στην περίπτωση που ανέφερα, θα το έπαιρνα το ρίσκο. Αν ήταν ήταν για κάποιον που παρακολουθούνταν για ένα τρίμηνο μόνο... εσύ θα ρίσκαρες όλη τη καριέρα σου για τη θέση εργασίας κάποιου που ουσιαστικά μόλις γνώρισες;

Edit: Να σημειώσω και το άλλο, ότι μερικές από αυτές τις θέσεις δεν είναι "απαγορευμένες" επειδή απαιτούν γνωμάτευση ψυχολόγου, απλά είναι πιο δύσκολο. Είναι ακόμα ένα ρίσκο για τον εργοδότη να προσλάβει σε τέτοια θέση κάποιον με τα σωστά προσόντα αλλά και με επιβεβαίωση ψυχιάτρου ότι, αν και ψυχικά ασθενής, είναι σταθερός και ικανότατος για τη θέση. Ιδιαίτερα σε εργασίες όπου η ζήτηση είναι τεράστια και υπάρχουν εκατοντάδες αιτούντες (π.χ. δάσκαλος σε σχολείο)...

ρε οτι πεις στον ψυχιατρο αυτο εχεις. Αν πας χαλαρα και του πεις θελω τη γνωματευση και δεν εχω ιστορικο θα στη δωσει λες και δεν εχουν ολοι κατι. πχ αν εισαι δασκαλα και εχεις πλακωθει με τον αντρα σου και πας στη ταξη και τους χωσεις ενα διαγωνισμα και πεταξεις κανα δυο εξω απο το μαθημα δεν εγινε και τιποτα

[arktos]

το θέμα είναι με διπολικη παιρνεις Ι5 μπας και γλυτωσω το στρατο τωρα που τον κανουν και 1 χρονο?

δν ξερω αν το προσεξες εδω συζητάμε άλλο πραγμα.
αν θελεις ανοίγεις δικο σου θεμα.

[arktos]

Να ξεκαθαρίσω για αρχή ότι δεν μιλάω προσωπικά, και επίσης είμαι λίγο off λόγω ταξιδίου...


Δεν είναι εξίσου γελοίο για έναν ψυχίατρο να ρισκάρει την καριέρα του σε κάτι τόσο ευμετάβλητο και απρόβλεπτο, όπως η ψυχική ισορροπία κάποιου άλλου; Ακόμα και μέσα στο φόρουμ εδώ έχουμε ένα σωρό περιπτώσεων όπου μέλη με σοβαρές ψυχολογικές ασθένειες υποτροπιάζουν βίαια, άλλοι αποφασίζουν από μόνοι τους να διακόψουν τις θεραπείες τους... Αν κάποιος ψυχικά ασθενής μπει σε μανία μέσα σε μια τάξη γεμάτη παιδιά, κάτι που γίνεται κατά περιπτώσεις ακόμα και με φαρμακευτική αγωγή, δεν υπάρχει περίπτωση ο ψυχίατρος να κρατήσει την άδειά του έτσι απλά. Ο ψυχικά ασθενής θα χάσει πες τη θέση... ο ιατρός ρισκάρει να χάσει ολόκληρη την καριέρα του. Καλή η τόλμη, αλλά μέχρι ενός σημείου...

Καταλαβαίνω ότι η γενίκευση στην προκείμενη είναι άδικη και κάθε ένας θα πρέπει να "κρίνεται" κατάλληλος για μια θέση προσωπικά, ανάλογα με την περίπτωση, αλλά όπως και να το δεις, το ρίσκο είναι εκεί, και θα είναι εκεί πάντα. Όταν ψυχολογικά υγιή άτομα έχουν περιόδους κατάθλιψης, μανίας κτλ και μπορούν να προκαλέσουν εξίσου προβλήματα, είναι αναμενόμενο ότι άνθρωποι με ασθένεις που έχουν μια "προδιάθεση" για τέτοιες αντιδράσεις θα υπόκεινται σε πιο αυστηρούς κανόνες ως προς ορισμένα επαγγέλματα.

Αν ήμουν ψυχίατρος, μόνο αν είχα έναν ασθενή υπό την επίβλεψή μου για χρόνια ολόκληρα ώστε να τον εμπιστευθώ, και να ξέρω ότι έχει περάσει και άσχημες φάσεις αλλά κρατήθηκε και δεν σταμάτησε τη θεραπεία, δεν ξέσπασε και ήρθε σε εμένα για βοήθεια χωρίς να προκαλέσει πρόβλημα σε τρίτους... μόνο τότε θα έδινα το οκ. Πάλι με επιφύλαξη βέβαια, διότι ένα νέο περιβάλλον σε μια νέα εργασία αλλάζει πολλές παραμέτρους για τον καθέναν, αλλά προσωπικά στην περίπτωση που ανέφερα, θα το έπαιρνα το ρίσκο. Αν ήταν ήταν για κάποιον που παρακολουθούνταν για ένα τρίμηνο μόνο... εσύ θα ρίσκαρες όλη τη καριέρα σου για τη θέση εργασίας κάποιου που ουσιαστικά μόλις γνώρισες;

Edit: Να σημειώσω και το άλλο, ότι μερικές από αυτές τις θέσεις δεν είναι "απαγορευμένες" επειδή απαιτούν γνωμάτευση ψυχολόγου, απλά είναι πιο δύσκολο. Είναι ακόμα ένα ρίσκο για τον εργοδότη να προσλάβει σε τέτοια θέση κάποιον με τα σωστά προσόντα αλλά και με επιβεβαίωση ψυχιάτρου ότι, αν και ψυχικά ασθενής, είναι σταθερός και ικανότατος για τη θέση. Ιδιαίτερα σε εργασίες όπου η ζήτηση είναι τεράστια και υπάρχουν εκατοντάδες αιτούντες (π.χ. δάσκαλος σε σχολείο)...

ντις, δν ξερω αν διαβασες παραπανω, αλλα δινοντας αυτην την απαντηση στο κηπ,
μιλουσα για εναν γιατρό που γνωριζει τον ασθενη του.
ειναι ευκόλως εννοουμενο πως δν θα περιμεναμε απο ενα γιατρό που μας γνωριζει ελαχιστα,
να δωσει μια τετοια βεβαιωση.

[keep_walking]

Συν τοις αλλοις, ακριβως επειδη δε θα προτιμηθουν ατομα με ψυχικες ασθενειες, υπαρχει η επιπλεον μοριοδοτηση στο δημοσιο και οι συγκεκριμενες θεσεις για ΑΜΕΑ σε διαφορες εργασιες.

Αυτοι οι διαγωνισμοι ειναι ενα αστειο...

[keep_walking]

κατ' αρχας ψυχικα ασθενεις είστε και φενεστε!

Μπορεις σε παρακαλω να μας πεις πως θα ,λεω τις περιπτωσεις που αναφερομαι. Για να μη χρησιμοποιω κατι "κενο". Διαλεξε. Αλλιως αντε και...

[keep_walking]

Αμφιβαλλω παρα πολυ αν στην Ελλαδα του 2011 θα υπαρξουν οποιεσδηποτε κυρωσεις για τον ψυχιατρο που θα δωσει αδεια σε ατομο που θα κανει υποτροπη, οπως δεν υπαρχουν κυρωσεις και για τον ψυχιατρο που αυθαιρετει σε βαρος ψυχικα ασθενων. Αλλα εκτος αυτου, ο ψυχιατρος δεν εχει ευθυνη για ολες τις πραξεις και τις υποτροπες του αλλου, απλως πιστευω οτι θα αξιολογησει την κατασταση σε μια δεδομενη στιγμη.

Μακαρι να εχεις δικιο , για αυτο ζητησα εαν μπορει καποιος που "ξερει" τι γινεται να καταθεσει καμμια αποψη.

[panosjohnson]

ρε εγω είχα ενα ψυχιατρο (παιδοψυχιατρο κιολας) και διαφωνουσα για την αγωγη που μου εδινε (7 χρονια μετα φανηκε οτι ειχα δικιο αλλα ηταν αργα) και την τελευταια φορα πλακωθηκαμε και μου λεει τραβα @@@@@ και του λεω ενταξει θα παω να @@@@ την κορη σου. ακομα και να αυτο κτονήσεις ο ψυχιατρος δεν φερει καμια ευθήνη

[keep_walking]

ρε εγω είχα ενα ψυχιατρο (παιδοψυχιατρο κιολας) και διαφωνουσα για την αγωγη που μου εδινε (7 χρονια μετα φανηκε οτι ειχα δικιο αλλα ηταν αργα) και την τελευταια φορα πλακωθηκαμε και μου λεει τραβα @@@@@ και του λεω ενταξει θα παω να @@@@ την κορη σου. ακομα και να αυτο κτονήσεις ο ψυχιατρος δεν φερει καμια ευθήνη

Ναι , αλλα οταν περνα ψυχιατρικη εξεταση ενας βεβαρυμενος αποδεδειγμενα με καποια ασθενεια...τοτε εχει το δικαιωμα να σου κοψει τα "φτερα"? Εχει γιατι αυτη ειναι η δουλεια του , γιατι αυτο ζηταει με αυτο το εγγραφο το κρατος. Φυσικα δεν εχω την τεραστια εμπειρια να εχω περασει απο καποια "εξεταση" για καποια δουλεια και θα ηθελα την γνωμη ενος ειδικου πως θα συμπεριφεροταν με καποιον βεβαρυμενου ιστορικου...απο την αποψη οτι εχει πχ ψυχωση.

[PETRAN]

Ναι , αλλα οταν περνα ψυχιατρικη εξεταση ενας βεβαρυμενος αποδεδειγμενα με καποια ασθενεια...τοτε εχει το δικαιωμα να σου κοψει τα "φτερα"? Εχει γιατι αυτη ειναι η δουλεια του , γιατι αυτο ζηταει με αυτο το εγγραφο το κρατος. Φυσικα δεν εχω την τεραστια εμπειρια να εχω περασει απο καποια "εξεταση" για καποια δουλεια και θα ηθελα την γνωμη ενος ειδικου πως θα συμπεριφεροταν με καποιον βεβαρυμενου ιστορικου...απο την αποψη οτι εχει πχ ψυχωση.

Δεν μπορείς να το κρύψεις για το δημόσιο? Η φαίνεται κάπου νομικά?

[keep_walking]

Δεν μπορείς να το κρύψεις για το δημόσιο? Η φαίνεται κάπου νομικά?

Φαινεται στο...βιβλιαριο σου. Επισης δεν ξερω ποσο "κομπιουτεριζε" ειναι ολα αυτα αλλα ειχα βγει παλια με ποσοστο αναπηριας. Λες να τους παιξουμε με καποιο τροπο "τριπλα" ή κλεφτοπολεμο ε?

[PETRAN]

Φαινεται στο...βιβλιαριο σου. Επισης δεν ξερω ποσο "κομπιουτεριζε" ειναι ολα αυτα αλλα ειχα βγει παλια με ποσοστο αναπηριας. Λες να τους παιξουμε με καποιο τροπο "τριπλα" ή κλεφτοπολεμο ε?

Yep. Πρόσφατα μπήκα και σε ένα Αμερικανικο φορουμ επαγγελματιών και μια ειδικευόμενη ψυχίατρος στην Αμερική είχε αποκρύψει το γεγονός ότι είχε διπολική. Είχε λέει τα φαρμακάκια της στην τσέπη κανονικά κατα την διάρκεια της μέρας που έκανε τα rounds χαχα. Βασικά και εγώ αν περνούσα από ψυχίατρο για να βγάλω την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος (τελικά στον δήμο μου δεν χρειαζοταν μέχρι πρόσφατα οπότε δεν χρειάστηκε καν!) δεν θα του έλεγα ότι έχω περάσει από κρίσεις πανικού και γενικευμένο άγχος :P Δεν γίνεται να μην φαίνεται κάπως στο βιβλιάριο να πάρει?