ΣΤΙΧΟΙ ΠΟΥ ΣΑΣ ΕΚΦΡΑΖΟΥΝ - Page 146
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 146 of 248 FirstFirst ... 4696136144145146147148156196246 ... LastLast
Results 2,176 to 2,190 of 3712
  1. #2176
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2011
    Location
    Earth
    Posts
    489
    Μαραμπού

    Λένε για μένα οι ναυτικοί που εζήσαμε μαζί
    πως είμαι κακοτράχαλο τομάρι διεστραμμένο,
    πως τις γυναίκες μ' ένα τρόπον ύπουλο μισώ
    κι ότι μ' αυτές να κοιμηθώ ποτέ μου δεν πηγαίνω.

    Ακόμα, λένε πως τραβώ χασίσι και κοκό,
    πως κάποιο πάθος με κρατεί φριχτό και σιχαμένο,
    κι ολόκληρο έχω το κορμί με ζωγραφιές αισχρές,
    σιχαμερά παράξενες, βαθιά στιγματισμένο.

    Ακόμα, λένε πράματα φριχτά πάρα πολύ,
    που είν' όμως ψέματα χοντρά και κατασκευασμένα,
    κι αυτό που εστοίχισε σε με πληγές θανατερές
    κανείς δεν το 'μαθε, γιατί δεν το 'πα σε κανένα.

    Μ' απόψε, τώρα που έπεσεν η τροπική βραδιά,
    και φεύγουν προς τα δυτικά των Μαραμπού τα σμήνη,
    κάτι με σπρώχνει επίμονα να γράψω στο χαρτί,
    εκείνο, που παντοτινή κρυφή πληγή μου εγίνη.

    Ήμουνα τότε δόκιμος σ' ένα λαμπρό ποστάλ
    και ταξιδεύαμε Αίγυπτο γραμμή Νότιο Γαλλία.
    Τότε τη γνώρισα - σαν άνθος έμοιαζε αλπικό -
    και μια στενή μας έδεσεν αδελφική φιλία.

    Αριστοκρατική, λεπτή και μελαγχολική,
    κόρη ενός πλούσιου Αιγύπτιου όπου 'χε αυτοκτονήσει,
    ταξίδευε τη λύπη της σε χώρες μακρινές,
    μήπως εκεί γινότανε να τηνε λησμονήσει.

    Πάντα σχεδόν της Μπασκιρτσέφ κρατούσε το Ζουρνάλ,
    και την Αγία της Άβιλας παράφορα αγαπούσε,
    συχνά στίχους απάγγελνε θλιμμένους γαλλικούς,
    κι ώρες πολλές προς τη γαλάζιαν έκταση εκοιτούσε.

    Κι εγώ, που μόνον εταιρών εγνώριζα κορμιά,
    κι είχα μιαν άβουλη ψυχή δαρμένη απ' τα πελάη,
    μπροστά της εξανάβρισκα την παιδική χαρά
    και, σαν προφήτη, εκστατικός την άκουα να μιλάει.

    Ένα μικρό της πέρασα σταυρό απ' το λαιμό
    κι εκείνη ένα μου χάρισε μεγάλο πορτοφόλι
    κι ήμουν ο πιο δυστυχισμένος άνθρωπος της γης,
    όταν εφθάσαμε σ' αυτήν που θα 'φευγε, την πόλη.

    Την εσκεφτόμουνα πολλές φορές στα φορτηγά,
    ως ένα παραστάτη μου κι άγγελο φύλακά μου,
    και μια φωτογραφία της στην πλώρη ήταν για με
    όαση, που ένας συναντά μες στην καρδιά της Άμμου.

    Νομίζω πως θε να 'πρεπε να σταματήσω εδώ.
    Τρέμει το χέρι μου, ο θερμός αέρας με φλογίζει.
    Κάτι άνθη εξαίσια του ποταμού βρωμούν,
    κι ένα βλακώδες Μαραμπού παράμερα γρυλίζει.

    Θα προχωρήσω!...ΜΙα βραδιά σε πόρτο ξενικό
    είχα μεθύσει τρομερά με ουίσκυ, τζιν και μπύρα,
    και κατά τα μεσάνυχτα, τρικλίζοντας βαριά,
    το δρόμο προς τα βρωμερά, χαμένα σπίτια επήρα.

    Αισχρές γυναίκες τράβαγαν εκεί τους ναυτικούς,
    κάποια μ' άρπαξ' απότομα, γελώντας, το καπέλο
    (παλιά συνήθεια γαλλική του δρόμου των πορνών)
    κι εγώ την ακολούθησα σχεδόν χωρίς να θέλω.

    Μια κάμαρα στενή, μικρή, σαν όλες βρωμερή,
    οι ασβέστες απ' τους τοίχους της επέφτανε κομμάτια,
    κι αυτή ράκος ανθρώπινο που εμίλαγε βραχνά,
    με σκοτεινά, παράξενα, δαιμονισμένα μάτια.

    Της είπα κι έσβησε το φως. Επέσαμε μαζί.
    Τα δάχτυλά μου καθρά μέτρααν τα κόκαλά της.
    Βρωμούσε αψέντι. Εξύπνησα, ως λένε οι ποιητές,
    "μόλις εσκόρπιζεν η αυγή τα ροδοπέταλά της".

    Όταν την είδα και στο φως τ' αχνό το πρωινό,
    μου φάνηκε λυπητερή, μα κολασμένη τόσο,
    που μ' ένα δέος αλλόκοτο, σα να 'χα φοβηθεί,
    το πορτοφόλι μου έβγαλα γοργά να την πληρώσω.

    Δώδεκα φράγκα γαλλικά...Μα έβγαλε μια φωνή,
    κι είδα μια εμένα να κοιτά με μάτι αγριεμένο,
    και μια το πορτοφόλι μου...Μ' απόμεινα κι εγώ
    ένα σταυρόν απάνω της σαν είδα κρεμασμένο.

    Ξεχνώντας το καπέλο μου βγήκα σαν τον τρελό,
    σαν τον τρελό που αδιάκοπα τρικλίζει και χαζεύει,
    φέρνοντας μέσα στο αίμα μου μια αρρώστια τρομερή,
    που ακόμα βασανιστικά το σώμα μου παιδεύει.

    Λένε για μένα οι ναυτικοί που εκάμαμε μαζί
    πως χρόνια τώρα με γυναίκα εγώ δεν έχω πέσει,
    πως είμαι παλιοτόμαρο και πως τραβάω κοκό.
    Μ' αν ήξεραν οι δύστυχοι, θα μ' είχαν συγχωρέσει...

    Το χέρι τρέμει...Ο πυρετός...Ξεχάστηκα πολύ,
    ασάλευτο ένα Μαραμπού στην όχθη να κοιτάζω.
    Κι έτσι καθώς επίμονα κι εκείνο με κοιτά,
    νομίζω πως στη μοναξιά και στη βλακεία του μοιάζω…

    Νίκος Καββαδίας

  2. #2177
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2006
    Location
    home which home
    Posts
    2,326
    Αφιερωμενο σε ολους τους ανθρωπους στις στιγμες/περιοδους/αιωνες γκρινιας τους, συμπεριλαμβανομενου του εαυτου μου φυσικα!



    Καληνύχτα,
    άλλη μια μέρα χαλάλι
    πέφτει δίπλα
    στο γυρτό σου κεφάλι
    τα μάτια σου βαριά
    περιμένουν τ'όνειρό σου
    τάχαμου,τάχαμου
    το δρόμο για το λυτρωμό σου
    ξεφορτώσου
    ο,τι νομίζεις κακό
    όσο κοιμάσαι η ρουτίνα
    παύει να 'ναι ριζικό
    κι οι φόβοι σου
    εκεί δείχνουν μονιασμένοι
    με τη λαχτάρα σου,τη στοιχειωμένη
    σφίξε καλά το φως
    το φυλαχτό σου
    είναι περίσσεμα
    απ'το πιο καλό ονειρό σου
    είναι το ξέπλυμα
    εκείνου απ'τις τύψεις
    είναι ο,τι έχασες
    κι ο,τι θα κρύψεις

    Καληνύχτα μαλάκα..........η ζωή έχει πλάκα
    Καληνύχτα μαλάκα...........η ζωή έχει πλάκα

    Καληνύχτα μαλάκα.....
    ενός φίλου η ατάκα
    μιας και ξέμεινα απόψε
    του την έκανα τράκα
    Η ζωή έχει πλάκα......
    έτσι είναι Σωκράτη
    σε τρώει όλη τη μέρα
    τη νύχτα θέλει κρεβάτι
    σε γεννάει,σε γερνάει
    σου χαρίζει στιγμές
    σε ξεχνάει,σε ξερνάει
    σε γεμίζει ρωγμές
    Γέλα ρε ,δεν βαριέσαι
    όλα είναι συνήθειο
    μην δακρύσεις,γιατί...
    θα σε πάρουν για ηλίθιο
    Καληνύχτα μαλάκα.....
    μοναχά να θυμάσαι
    αύριο πρωί
    το ίδιο μαλάκας πως θα 'σαι

    καληνύχτα μαλάκα....η ζωή έχει πλάκα
    καληνύχτα μαλάκα.....η ζωή έχει πλάκα

  3. #2178
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2011
    Location
    between heaven and hell
    Posts
    7,796
    THREE DAYS GRACE LYRICS

    Animal I Have Become





    I can't escape this hell
    So many times i've tried
    But i'm still caged inside
    Somebody get me through this nightmare
    I can't control myself

    So what if you can see the darkest side of me?
    No one will ever change this animal I have become
    Help me believe it's not the real me
    Somebody help me tame this animal
    (This animal, this animal)

    I can't escape myself
    (I can't escape myself)
    So many times i've lied
    (So many times i've lied)
    But there's still rage inside
    Somebody get me through this nightmare
    I can't control myself

    So what if you can see the darkest side of me?
    No one will ever change this animal I have become
    Help me believe it's not the real me
    Somebody help me tame this animal I have become
    Help me believe it's not the real me
    Somebody help me tame this animal

    Somebody help me through this nightmare
    I can't control myself
    Somebody wake me from this nightmare
    I can't escape this hell

    (This animal, this animal, this animal, this animal, this animal, this animal, this animal)

    So what if you can see the darkest side of me?
    No one will ever change this animal I have become
    Help me believe it's not the real me
    Somebody help me tame this animal I have become
    Help me believe it's not the real me
    Somebody help me tame this animal
    (This animal I have become)


    αυτο παει για μενα ακριβως ο,τι λεν οι στιχοι το νιωθω ετσι ειμαι i can 't escape myself
    " I stopped fighting my inner demons... we are on the same side now..."

  4. #2179
    Banned
    Join Date
    Nov 2010
    Posts
    6,846
    Life is floating
    Passing me by

    Sometimes I try to reach for it;
    Sometimes I do not care

    Destiny, I was set to cross
    I only see the paths walked
    Yet, as new images emerge
    I look ahead
    Playing Dr. Jekyll and Mr. Hyde;
    One foot in the stream
    One in control;
    Sometimes I don't care

    Life is floating
    Passing me by

    Sometimes I try to reach for it;
    Sometimes I do not care

    Earth, I was placed upon
    I see society; and Them

    Yet, as I am here anyway
    I look around
    But as things grow too big or too small
    I fall
    I find
    Sometimes I try to reach for it

    Life is floating
    Passing me by

    Sometimes I try to reach for it;
    Sometimes I do not care

  5. #2180
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2011
    Location
    between heaven and hell
    Posts
    7,796
    I tried to kill the pain
    But only brought more
    ..........
    ................
    My god , my toyrniquet
    Return to me salvation
    Will i be denied??
    Christ, tourniquet
    MY SUICIDE..................

    <3
    " I stopped fighting my inner demons... we are on the same side now..."

  6. #2181
    Junior Member
    Join Date
    Apr 2011
    Location
    γερμανια
    Posts
    3
    ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ!!!!!!!!!!!!!!

  7. #2182
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2011
    Location
    between heaven and hell
    Posts
    7,796
    Quote Originally Posted by goldensunshine View Post
    ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ!!!!!!!!!!!!!!
    ποιο καλε???????
    " I stopped fighting my inner demons... we are on the same side now..."

  8. #2183
    Banned
    Join Date
    Nov 2010
    Posts
    6,846
    Suicide Note

    So close but so far away
    Never wanted this anyway
    If yesterday brings a better tomorrow
    I'm never gonna see the day

    And I, I am leaving home
    And if I never return
    You don't have to remember me

    My heart is broken
    My scars split open
    So this knife will be my god
    And take me from this world

    And I, I am leaving home
    And if I never return
    You don't have to remember me

    Take me from this world
    Take me from this pain
    Take me by the hand
    Make it go away

    And I, I am leaving home
    And if I never return
    You don't have to remember me
    And I, I am leaving home
    And if I never return
    You don't have to remember me

    No, don't have to remember
    You don't have to remember

  9. #2184
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2011
    Location
    between heaven and hell
    Posts
    7,796
    ΚΕΝΟ Τελειο !!!!!!!!!!!!!!!!!! (δεν μ αφηνει το σκασμενο να σου δωσω ξανα θετικη ανατροφοδοτηση..)

    Βαζω το προηγουμενο που ειχα γραψει ολοκληρο αυτη τη φορα!!

    "Tourniquet"

    I tried to kill the pain
    but only brought more
    so much more
    I lay dying
    and I'm pouring crimson regret and betrayal
    I'm dying, praying, bleeding and screaming
    am I too lost to be saved
    am I too lost?

    my God my tourniquet
    return to me salvation
    my God my tourniquet
    return to me salvation

    do you remember me
    lost for so long
    will you be on the other side
    or will you forget me
    I'm dying, praying, bleeding and screaming
    am I too lost to be saved
    am I too lost?

    my God my tourniquet
    return to me salvation
    my God my tourniquet
    return to me salvation

    I want to die!!!

    my God my tourniquet
    return to me salvation
    my God my tourniquet
    return to me salvation

    my wounds cry for the grave
    my soul cries for deliverance
    will I be denied Christ
    tourniquet
    my suicide
    " I stopped fighting my inner demons... we are on the same side now..."

  10. #2185
    Member
    Join Date
    Dec 2010
    Location
    στις οχθες του αχερωντα
    Posts
    64
    Πάντα μυστικά
    Mουσική - Στίχοι: Σωκράτης Mάλαμας


    Πάντα μυστικά μες στις λοξές ματιές τον έρωτα ακουμπάς
    και θηλυκά τα λόγια σου μασάς σαν το στοιχειό

    Nύχτες στο μισοσκόταδο του μαγαζιού,
    μεθάς με το ποτό του αρσενικού κι αποτρελένεσαι για δυό φιλιά.

    Kι όταν μακραίνει η ουρά της προσμονής
    βλέπεις πως δεν σ' αγάπησε κανείς
    τα χρόνια σου χλωμιάζουν στο πιοτό
    κι οι νύχτες σου μυρίζουν πυρετό
    Λοξοκοιτάς τα πόδια της μικρής,
    τον έρωτά της πας να κλέψεις, προσπαθείς
    μα πάντα φεύγεις με το χέρι σου αδειανό

    Mοιάζουν οι νύχτες κι όχι μη μου λες
    σταθμοί που σε γυρνάν πάντα στο χθές
    το μάτι σου θολώνει απο αγωνία
    όλα σου κλείνουν το λαιμό σαν ασφυξία
    αύριο θα πληρώνεις ακριβά
    το χάδι σου θα τρέμει νευρικά
    μπροστά στα μάτια ενός πιτσιρικά

    Kι είναι παιχνίδι δίχως τελειωμό,
    έργο δικό μας εφιαλτικό,
    για δυό στιγμές αδυναμίας όλη η ζωή σου μια γραμμή υποψίας,
    βήματα μυστικά στα σκοτεινά, χέρια που ψάχνουν πάντα στα τυφλά,
    νύχτες που δεν τελειώνουν πουθενά...
    φυσαει αδιαφορια να ντυνεσαι καλα...

  11. #2186
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2011
    Location
    between heaven and hell
    Posts
    7,796
    Άγνωστοι φόβοι στο μυαλό σου πολεμούν,
    με τις σκιές που θολά σε καλύπτουν κάθε βράδυ.
    Ανυποψίαστοι περαστικοί γελούν μαζί σου,
    μα τους ανέχεσαι παθητικά με τη σιωπή σου.

    Μια συνουσία μυστική,
    μια συνουσία μυστική της διαφθοράς,
    χώροι στενοί μες στη μιζέρια,
    δε νιώθεις τίποτα.

    Πετάς τα ρούχα σου ψηλά,
    γυμνός μες τη χαρά σου,
    κρατάς τη λύπη σου μακριά,
    δε νιώθεις τίποτα.
    " I stopped fighting my inner demons... we are on the same side now..."

  12. #2187
    Senior Member
    Join Date
    Nov 2010
    Location
    dark side of the moon
    Posts
    2,218
    Άσημον


    Έντεκα του Aυγούστου απόκρημνες κι άνθρωπος κανείς
    Mήτε και σπίτι. Mόνο βοές, βοές και μία
    Θάλασσα πεινασμένη που ορμάει να φάει μαράζι απ' τα παλιά
    ορυχεία σου
    Kείνα των κίτρινων καιρών με τον μεγάλο μαύρο σκύλο


    Γαβ η αγάπη· γαβ η απάρνηση· γαβ η Mαρία και η
    Προσκύνησις των Mάγων· γαβ όλα σου τα υπάρχοντα
    Γεννηθείς; Eν; Έτος; Θρήσκευμα; Kενό.
    Eνώ
    Kάτω από τα σαν παλαιά παλίμψηστα
    Kάθετα τείχη όπου δυο τρεις ακόμη θυρεοί διακρίνονται
    Περνάν οι Oύγοι με τις Aουγκουστίνες τους και με τα
    κυνηγετικά τους
    κουδουνάκια ή άλλα χωρικών παιχνίδια
    Στον πλαγίαυλο. Kαι στρατός πολύς ύστερα, μαύρος
    Σειρήνες. Tο νοσοκομειακό. Kαι δεξιά στο βάθος ένα
    Mέγα πετρελαιοφόρο με δάσος γερανούς
    Που πλέει κατά τα δυτικά και απομακρύνεται


    Kάπως έτσι κι εμείς. Kι άλλοι επιστρέφουν. Aλλ'
    Oύτ' ενός το άηχο σώμα με τ' αγγίγματα όσα
    Γνώρισε να συνωθούνται μέσα του δεν φανερώνεται
    Mονομιάς να πέσει
    όπως πέφτει το κακό
    η αλήθεια

    Όμως φαίνεται ότι σαν αποσπασμένες
    Aπό κοίλα παλαιών νεκρών ακόμη και όταν
    Φως φέρνουν, σκοτεινές είναι οι θεότητες
    Kαι ποτέ κανενός (όπως των ερωτευμένων κάποτε που εγγίζονται
    τα ματοτσίνορα
    Mια στιγμή τούς εφάνηκε είδανε την ύφανση του πεπρωμένου)
    Δεν εδόθηκε κάτι να διακρίνει
    Όμορφο κι όλο ερείπια όπως ο πρώτος έρωτας

    A τι να πεις που κι έναν μόνον
    Aναστεναγμό ν' ανοίξεις θα σε ρίξει χάμου ο άνεμος

    Γαβ η αγάπη· γαβ ο Iούδας με το φυγαδευμένο βλέμμα του
    Γαβ του κόσμου όλου οι αποστάσεις

    και οι μακρύτατοι καιροί
    Δεν ακούγεται πια τίποτε. Kείνο που 'θελε ο Θεός
    H ψυχή μου, η προς στιγμήν αιώνια, το 'νιωσε
    Kαι ξανά βρήκε το νόημα της υλακής του ο σκύλος

    Nα τες τώρα που σιγά σιγά
    Eπιστρέφουν οι στεριές. Yπόσταση λαβαίνουν οι άνθρωποι
    Στην παλιά του θέση ξαναρχινάει ν' αναβοσβήνει ο φάρος
    Kαι το σπίτι το κόκκινο αργοπορεμένο
    Στ' ανοιχτά του κάβου στέκει αρόδο μ' αναμμένα φώτα
    Mασουλάνε χόρτο σκοτεινό τα περιβόλια
    Kαι θολή θωρείς μες στους αιθέρες να
    Kατεβαίνει μ' ένα δίσκο φρέζιες τρέμουσες
    H γυναίκα που τη λεν Γαλήνη.


    Οδυσσέας Ελύτης



    αγαπημένο και αφιερωμένο..

    Γαβ η αγάπη, ρε συ. Δίχως άνω τελεία. Ποτέ μου δεν τις πήγα. Όπου τέρμα και τελεία. Έτσι. Δίχως καβάντζα καμιά.

  13. #2188
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2011
    Location
    between heaven and hell
    Posts
    7,796
    Νύχτες φευγάτες
    με αλκοτέστ κι εξακριβώσεις
    σε μια πορεία μες την κοσμοχαλασιά
    ήρθαν σε βρήκαν και σου είπαν να δηλώσεις
    κι εσύ τους είπες μοναξιά
    δηλώνω μοναξιά

    Νύχτες φευγάτες με υποσχέσεις και εκδηλώσεις
    σε μια πατρίδα όλο τρύπες και φτερά
    ήρθαν σε πιάσαν και σου είπαν να δηλώσεις
    κι εσύ τους είπες ερημιά
    δηλώνω ερημιά

    Χαμένος τώρα σε παράδεισους κρυφούς
    των Εξαρχείων την πλατεία να βιώνεις
    καλέ μου φίλε σου μιλώ και δεν ακούς
    χειμώνας είναι εκεί που πας και θα κρυώνεις

    Mέρες και νύχτες σαν πουλιά στην καταιγίδα
    αυτή που τρέμουν και φοβούνται τα παιδιά
    ήρθαν κι εκείνοι που σου πούλαγαν ελπίδα
    κι ενώ τους πήρες αγκαλιά
    σου πέρασαν θηλιά

    Χαμένος τώρα σε παράδεισους κρυφούς
    των Εξαρχείων την πλατεία να βιώνεις
    καλέ μου φίλε σου μιλώ και δεν ακούς
    χειμώνας είναι εκεί που πας και θα κρυώνεις



    Αφιερωμενο σε ενα φιλο που εφυγε τοσο νωρις κ αδικα κ αδοξα απο υπερβολικη δοση.....χειμωνας ειναι εκει που πας γιωργο κ θα κρυωνεις...R.I.P. ....
    " I stopped fighting my inner demons... we are on the same side now..."

  14. #2189
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2006
    Posts
    5,668
    Ἡ ἀγάπη εἶναι ὁ φόβος...

    του Μανολη Αναγνωστακη


    Ἡ ἀγάπη εἶναι ὁ φόβος ποὺ μᾶς ἑνώνει μὲ τοὺς ἄλλους
    Ὅταν ὑπόταξαν τὶς μέρες μας καὶ τὶς κρεμάσανε σὰ δάκρυα
    Ὅταν μαζί τους πεθάνανε σὲ μίαν οἰκτρὴ παραμόρφωση
    Τὰ τελευταῖα μας σχήματα τῶν παιδικῶν αἰσθημάτων
    Καὶ τί κρατᾷ τάχα τὸ χέρι ποὺ οἱ ἄνθρωποι δίνουν;
    Ξέρει νὰ σφίγγει γερὰ ἐκεῖ ποὺ ὁ λογισμός μας ξεγελᾷ
    Τὴν ὥρα ποὺ ὁ χρόνος σταμάτησε καὶ ἡ μνήμη ξεριζώθηκε
    Σὰ μίαν ἐκζήτηση παράλογη πέρα ἀπὸ κάθε νόημα;
    (κι αὐτοὶ γυρίζουν πίσω μιὰ μέρα χωρὶς στὸ μυαλὸ μία ρυτίδα
    βρίσκουνε τὶς γυναῖκες τους καὶ τὰ παιδιά τους μεγάλωσαν
    πηγαίνουνε στὰ μικρομάγαζα καὶ στὰ καφενεῖα τῆς συνοικίας
    διαβάζουνε κάθε πρωὶ τὴν ἐποποιία τῆς καθημερινότητας.)
    Πεθαίνουμε τάχα γιὰ τοὺς ἄλλους ἢ γιατὶ ἔτσι νικοῦμε τὴ ζωὴ
    Ἢ γιατὶ ἔτσι φτύνουμε ἕνα-ἕνα τὰ τιποτένια ὁμοιώματα
    Καὶ μία στιγμὴ στὸ στεγνωμένο νοῦ τους περνᾷ μίαν ἡλιαχτίδα
    Κάτι σὰ μιὰ θαμπὴ ἀνάμνηση μιᾶς ζωικῆς προϊστορίας.
    Φτάνουμε μέρες ποὺ δὲν ἔχεις πιὰ τί νὰ λογαριάσεις
    Συμβάντα ἐρωτικὰ καὶ χρηματιστηριακὲς ἐπιχειρήσεις
    Δὲ βρίσκεις καθρέφτες νὰ φωνάξεις τ᾿ ὄνομά σου
    Ἁπλὲς προθέσεις ζωῆς διασφαλίζουν μίαν ἐπικαιρότητα
    Ἀνία, πόθοι, ὄνειρα, συναλλαγές, ἐξαπατήσεις
    Κι ἂν σκέφτομαι εἶναι γιατὶ ἡ συνήθεια εἶναι πιὸ προσιτὴ ἀπὸ τὴν τύψη.
    Μὰ ποιὸς θὰ ῾ρθεῖ νὰ κρατήσει τὴν ὁρμὴ μιᾶς μπόρας ποὺ πέφτει;
    πάρα πολλή ευφυϊα μπορεί να επενδυθεί στην άγνοια, οταν η αναγκη για ψευδαίσθηση ειναι βαθιά...

  15. #2190
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2006
    Location
    home which home
    Posts
    2,326
    Tool - Parabola

    We barely remember, who or what came before this precious moment.
    We are choosing to be here, right now. Hold on, stay inside...
    This holy reality, this holy experience. Choosing to be here in...

    This body. This body holding me. Be my reminder here that I am not alone in
    This body, this body holding me, feeling eternal all this pain is an illusion.

    Alive... I...

    In this holy reality, in this holy experience. Choosing to be here in...

    This body. This body holding me. Be my reminder here that I am not alone in
    This body, this body holding me, feeling eternal all this pain is an illusion.

    Twirling 'round with this familiar parable.
    Spinning, weaving 'round each new experience.
    Recognize this as a holy gift and celebrate this
    chance to be alive and breathing,
    a chance to be alive and breathing.

    This body holding me reminds me of my own mortality.
    Embrace this moment. Remember; we are eternal,
    all this pain is an illusion.

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •