ΣΤΙΧΟΙ ΠΟΥ ΣΑΣ ΕΚΦΡΑΖΟΥΝ

[RainAndWind]

ψάξε καλά
βρες τους, Ποιητή!

[carrot]

ψάξε καλά
βρες τους, Ποιητή!

Ορίστε.. και μετά μου λέτε να παίρνω τα φάρμακα μου.
το μήνυμα τροποποιήθηκε από τη διαχείριση για παραβίαση των όρων χρήσης.

[Lacrymosa]

Θα περάσω τα χρόνια κολλημένος εδώ
με μπογιά σε ένα τοίχο θα φωνάζω μπορώ
θα κρατώ σαν ανάσα κλειδωμένη βαθιά
μια ζωή που κοιμάται και βαρέθηκα πια

Εγώ μαζί με το εγώ μου στο φιλί της ζωής
φοιτητής μιας στιγμής στην αλήθεια μου εδώ
ταξιδεύω το εγώ μου πηδώ στο κενό μου
μην φεύγεις ζωή μου κρυφή μου πληγή
ταξιδεύω το εγώ μου στο φιλί της ζωής
φοιτητής μιας στιγμής στην αλήθεια μου εγώ
ταξιδεύω το εγώ μου πηδώ στο κενό μου
μισή μου ζωή τεχνητή αναπνοή

Κι όταν όλα τελειώσουν θα κλαίει εμπρός μου μια αρχή
μες στο γκρίζο θα ψάχνει το λευκό της γιατί
γιατί μένω ακόμα τι είναι αυτά που ζητώ
σκεπασμένος με χιόνια στο κλουβί μου πετώ

Εγώ μαζί με το εγώ μου στο φιλί της ζωής
φοιτητής μιας στιγμής στην αλήθεια μου εδώ
ταξιδεύω το εγώ μου πηδώ στο κενό μου
μην φεύγεις ζωή μου κρυφή μου πληγή
ταξιδεύω το εγώ μου στο φιλί της ζωής
φοιτητής μιας στιγμής στην αλήθεια μου εδώ
ταξιδεύω το εγώ μου βουτιά στο κενό μου
μισή μου ζωή τεχνητή αναπνοή

[Σουέλ]

Είν’ ακριβός ο αέρας που φτύνεις, ακριβό το ποτό και το πίνεις
Τρύπιες τσέπες και μακό φανελάκι, είν’ ο κόσμος μπουκιά και φαρμάκι
είν’ ο κόσμος δροσιά κι αεράκι


Λύσσα ο έρωτας, χάδι ο έρωτας, κόκκινα μάτια μου μη με ρωτάς
Στα 17 σου πηδάς το καλάμι, στα 19 σου κανείς δεν σε πιάνει
Τρεκλίζεις στο δρόμο, μεθάς με τον πόνο, σε λίγα χρονάκια δεν ξέρεις που πας

Ενήλικο μούτρο ανοίγεις γραφείο. Τα πεντοχίλιαρα μυρίζουν αιδοίο
Γλυκά νανουρίζεις το ρήγμα π’ ανοίγει, το ξέρεις καλά η ζωή σου έχει φύγει?
συμβόλαιο στο πάθος που λήγει

Θηλιά ο έρωτας, ανάγκη ο έρωτας, καμένα μάτια μου μη με ρωτάς
Τρεκλίζεις στο δρόμο, μεθάς με τον πόνο, φοβάσαι και ξέρεις που πας

Όλοι οι καριόληδες μια εταιρία. Σάπια ηλικία και αδυναμία
Γελάει ο χρόνος και λάμπει ανθισμένος, στο δρόμο σκοτώνει κι είναι κερδισμένος
Σπάει το νήμα κι αναρωτιέσαι: τόσα χρονάκια γιατί να τραβιέσαι;

Στάχτη ο έρωτας, μνήμη ο έρωτας, γέρικα μάτια μου μη με κοιτάς
Τρεκλίζεις στο δρόμο, μεθάς με τον πόνο, σε λίγα χρονάκια το ξέρεις γερνάς

Καληνύχτα μαλάκα η ζωή έχει πλάκα
έχει γούστο και φλόγα είναι κάτι σαν ρόδα:
σε πατάει και σε παίρνει, μόνο ίχνη σου σέρνει

Καληνύχτα-Σ.Μάλαμας

[deleted-member30-03]

Active Member - Mαύρο χαμπέρι

Μαύρο χαμπέρι,γνώριμα μέρη στο μεθοκόπι,τάχα μου ανθρώποι
μαύρο χαμπέρι,δεν έχω ταίρι,τσάμπα οι κόποι,άφωνοι τόποι
μαύρο χαμπέρι,στήνω καρτέρι,ήλιος αλήτης,χιλιόχρονίτης
μαύρο χαμπέρι,φώτια μαχαίρι κι εγώ κερί της αποσπερίτης....

Να σου κι ο φόβος,παλι με γύρεψε
λάθος με ερμήνεψε,με καλόσύνεψε
με ειρωνεύτηκε και έσπασε το καλούπι μου
μα έλα που οι φταίχτες γνωρίζουν το σουλούπι μου.

Σα φυγάδες ξαρματώσανε κι οι ποιητάδες
ψάχνω δυό-τρείς στοιχοπλέχτες αρνητάδες
απο τα νοήματα πάνω να τρίψουν την σκουριά
μα τούτη η σωροκάδα σηκώνει μαστορια.

Μαύρο χαμπέρι σας φέρνω καλοθέλητάδες
ξεκρεμάστηκα απόψε απο τους χαλκάδες
και ροβολάω δίπλα στα παλιά μου χνάρια
τώρα ξέρω τι γυρεύω στα παζάρια.

Μερεμετίζω όνειρα σαρακοφάγωμενα
να κρύψω θέλω τα όμορφα έστω ζεματισμένα
χωρίς μαγαρισιές από τους λυμασμένους
και μονοκοπανιές απο τους αλαφιασμένους.

Καργαρισμένος από στιγμές και μισεμούς
χωρίς τσανακογλύφτες και δειλούς τριγυρινούς
στέλνω πεσκέσι στην ντροπή τα φιδοτόμαρα
κι όλο το χτίκιασμα ντανιάζω απόμερα....

Μαύρο χαμπέρι,γνώριμα μέρη στο μεθοκόπι,τάχα μου ανθρώποι
μαύρο χαμπέρι,δεν έχω ταίρι,τσάμπα οι κόποι,άφωνοι τόποι
μαύρο χαμπέρι,στήνω καρτέρι,ήλιος αλήτης,χιλιόχρονίτης
μαύρο χαμπέρι,φώτια μαχαίρι κι εγώ κερί της αποσπερίτης....

Με το συμπάθειο πρέπει το τραγούδι να τελειώσω
τα καλαιστικά μου ζητάνε να πληρώσω
αλλιώς να φτιάξω,στην ανασφάλεια πληρεξούσιο
να παίρνει,τον άρτον ημών τον επιούσιο.

Μη γελάς,όλοι ζητάνε εγγυήσεις
που να σε αφήσουν οι αμμόλοφοι να ανθίσεις
συγκερινοί με το βλέμμα στα ρηχότερα
μουσαφιραίοι στη ζωή και μην χειρότερα.

Δαιμονοπαρμένοι,καλά ταμπουρωμένοι
απαλλαγμένοι κι ερωτοκαπαρωμένοι
με όψη ευτυχισμένου κι ώριμη η κούτρα τους
καλά παιδιά,σκατά στα μούτρα τους.

Με αναμμένα καντηλέρια για την τύχη τους
λιβανηστάδες που γλύφουνε την μνήμη τους
που και που να τους σαλεύει για να συνέρχονται
για να έχουν καλή θέση σε όσα έρχονται....

Μαύρο χαμπέρι,γνώριμα μέρη στο μεθοκόπι,τάχα μου ανθρώποι
μαύρο χαμπέρι,δεν έχω ταίρι,τσάμπα οι κόποι,άφωνοι τόποι
μαύρο χαμπέρι,στήνω καρτέρι,ήλιος αλήτης, χιλιοχρονίτης
μαύρο χαμπέρι, φωτιά μαχαίρι κι εγώ κερί της αποσπερίτης....

Μικροπόνηροι,λοιπόν,εδώ στου νου τα μέρη μου
θα κάνω πάντα ότι περνά από το χέρι μου
να νοιώθετε άβολα σαν μπόρα μες το καλοκαίρι
και να στέλνω το μαύρο χαμπέρι......

[tzina]

Μου λεν αν φύγω από τον κύκλο θα χαθώ
στα όριά του μοναχά να γυροφέρνω
και πως ο κόσμος είν ανήμερο θεριό
κι όταν δαγκώνει εγώ καλά είναι να σωπαίνω
κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ
μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω
και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό,είμαι μικρός πολύ μικρός για να τ αλλάξω..

[ithaki]

Μικρό παιδί σαν ήμουνα
και πήγαινα σχολείο, μικρό παιδί
στα μάτια είχα τη χαρά
στα χέρια το βιβλίο, μικρό παιδί

Κι όταν η βαρυχειμωνιά
μου πάγωνε τα χέρια
στον ουρανό τα σήκωνα
να ζεσταθούν στ' αστέρια

Παιδί στα δεκατέσσερα
κλέψανε τη χαρά μου, μικρό παιδί
στα μάτια είχα τη φωτιά
τον ήλιο στη καρδιά μου μικρό παιδί

Μικρό παιδί σαν ήμουνα
και πήγαινα σχολείο μικρό παιδί
το γέλιο είχα συντροφιά
στα χέρια το βιβλίο, μικρό παιδί

[deleted-member30-03]

Παυλος Σιδηρόπουλος - Γυναίκα

Είσαι εκεί μέσα στο όνειρο
είσ' αλλού μέσα στου όχλου τη βουή
στο φιλί του ανώνυμου
και σ' αυτόν που πάντα για σένα είναι εκεί

Πάνω σου άτσαλα,
σώματα θα προσγειωθούν
για αυτό γίνε εσύ χώμα γόνιμο
άδοξα τ' άνθη τους πριν μαραθούν

Γυναίκα μεσολάβησε στον άντρα και τη γνώση
σαν προβολή του όφι
δυστυχώς ο πλούσιος τω πνεύματι
έβαλε στόχο ιδανικό Θεό

Γυναίκα γίνε η ανασταλτική αιτία
γιατί τελειώσανε τ' αστεία
ο στόχος άλλαξε
και μετατράπηκε σε από μηχανής Θεό

[λιλιουμ]

Οι δαίμονες που στέλνεις τελικά
Τα μπλέξανε τα μαύρα κέρατά τους
Χτυπάνε κάτω με μανία την ουρά τους
τι συμφορά!!

Του ενός η φλόγα καίει του άλλου τα φτερά
Μυρίζω γύρω μου καμμένα πλαστικά
Δε θα πετάξουμε μαζί ποτέ ξανά

Το σπίτι που μου χάρισες να ζω
Το έχτισες με πάγο και με χιόνι
Σε ποια ανηφόρα το ‘χεις κρύψει να παγώνει;
Σε ποια οδό;

Κάθε χειμώνα με περιμένει να φανώ
Μόλις ανάψω τη φωτιά, μόλις ζεσταθώ
Γίνεται διάφανο θυμάται το νερό
ύστερα λιώνει…

Τον άνθρωπο που μ’ έβαλες να βρω
Τον βάζεις να μιλά με τη φωνή μου
Να λέει ψέμματα πως θέλεις την ψυχή μου
τι να του πω;

Περπάτησα στους δρόμους σου καιρό
Απόψε λέω να μη βγω
Θα ονειρευτώ πως ταξιδεύω ένα πρωί
Κι είσαι μαζί μου

[λιλιουμ]

Ρόδες-Λόγια Λόγια

Κομμάτια
σηκώθηκες πάλι αργά,
πρησμένα μάτια, κίτρινα δάχτυλα, ξέχειλα τασάκια
και τέρμα ο καπνός και τα χαρτάκια
ζεσταίνεις χτεσινό καφέ
κουμπώνεις δυο χάπια
και βγαίνεις έξω για τσιγάρα και φαί.

Με τα πόδια,
πόδια και μυαλό που σε πάνε χώρια
και λόγια που σε κόβουνε στα δυο και λόγια
λόγια που σε καίνε σαν χολή
και δεν τα 8υμάσαι το πρωί
και δεν τα 8υμάσαι.

Δεν έχεις στόματα να θρέψεις κι άγχος για τα φράγκα
ούτε φοβάσαι έτσι μη μοιάσεις και στο γέρο σου
Είσαι μόνος σου και στα αρχ.... σου και ελεύθερος και πολιορκημένος
-Περπατημένος
Στα πεζοδρόμια από τα 14,
ρομαντικά ξεγεννημένος.
-Χαμένος
Αυθεντικό της απώλειας παιδί
σκλάβος της αντίδρασης, καλό παιδί
μαγκάκος και σου κόβει, κι είσαι ωραίο παιδί,
για άλλους απρόβλεπτος, μα πάνω-κάτω εντάξει παιδί.
Πολλοί γνωστοί, μόνο 2 φίλοι που είναι τώρα νεκροί,
ξεπαρθενεύτηκες στα γρήγορα από αγάπη πικρή.

Γύρω στα 20
-Σε λίγο κλείνω τα 22
γήπεδο και ΚΝΕ κ αναρχεία και σχολείο
από όλα πέρασες νωρίς και τα παράτησες νωρίς
-Γιατί μπορούσα και χωρίς
Ναι, σίγουρα πάντα σε τράβαγε το δύσκολο
και σε έσπρωχνε μπροστά το απίστευτο.
Δεν είσαι δαίμονας στη γη, στην κόλαση είσ' αγγελούδι
κι αν δε γυρίσεις σελίδα θα τελιώσει το τραγούδι.

Μια ζωή τσαλακωμένη
-Λόγια, λόγια
Μια σελίδα πεταμένη
-Σε μια γωνιά
Όνειρα κακογραμμένα
-Λόγια, λόγια
Λόγια με αίμα χαραγμένα
-Στο δέρμα
Ένας ήρωας προδότης
-Λόγια, λόγια
Ένας άμαχος στρατιώτης
-Ψέμα, ψέμα
Παιχνίδια απαγορευμένα
-Λόγια, λόγια
Λόγια καταχωνιασμένα
-Σε μια γωνιά
Λόγια απαγορευμένα
-Λόγια, λόγια
Λόγια καταχωνιασμένα
-Λόγια, λόγια
Λόγια απαγορευμένα
-Λόγια, λόγια
Λόγια καταχωνιασμένα
-Λόγια, λόγια

Δεν είμαι καν μια στατιστική
και παραείμαι συνηθισμένος για ταινία χολλυγουντιανή
εγώ είμαι εδώ, κι εσύ είσαι 'κει
μια ρίμα μισή και παρακατιανή.
Τσιμέντο, σίδερα, οικοδομή, στη νύχτα κι όλα από λίγο
μου περισσεύει η αντοχή μα όλο λέω πως θα φύγω
αγαπημένος μου στίχος:
"όλα είναι δρόμος"
για κοίτα φίλε μου όμως που πάντα ξεμένω κι ο κόσμος μου ίδιος κι απαράλαχτος παγώνει
κι ό,τι αγάπησα περισσότερο αυτό είναι που με πληγώνει
χωρίς ταυτότητα νιώθω κι ας την έχω στην τσέπη μου πάντα
γιαυτό κάνω ότι κάνω όταν κανεις δεν με βλέπει τζάμπα
όλα μπορεί να πάνε στην τελική
και μη νομίζεις ότι δεν ονειρεύομαι μια ζωή πιο κανονική
μα με ξυπνάει πάντα ο κρύος ιδρώτας στη τελευταία στιγμή
κι ένα άρωμα στον αέρα από ατόφια παρακμή...

[deleted-member30-03]

Αλκίνοος Ιωαννίδης - Αδιέξοδο

Δεν έχω τι να τραγουδήσω τι να πω
είναι η φωνή μου ένα σήμα από καπνό
κι έτσι για πάντα λέω το στόμα μου να κλείσω
για τίποτα άλλο πια να μην ξαναμιλήσω
μα πάλι πώς θα ζήσω

Μέσα σε σχολεία μέσα σε πανεπιστήμια
μέσα σε ωδεία σε στρατούς και γυμναστήρια
πέρασα χρόνια άλλος μπήκα κι άλλος βγήκα
κι έχω τη μόρφωση για όπλο και για προίκα
κι ένσημο για το ΙΚΑ

Φεύγει η ζωή τελειώνει σαν σεντόνι φανερώνει
ό,τι αγαπούσα και το άφησα ό,τι μισούσα και το κράτησα
φεύγει η ζωή τελειώνει σαν σεντόνι ξεδιπλώνει
τον εαυτό μου που τον ξέχασα το μέσα κόσμο μου που έχασα
με τέτοια που 'χω ψυχολογία, πώς θα βγω στη συναυλία;

Πάρε τα πάνω σου μικρέ πάρε τα πάνω σου
πάρε μολύβι κι έλα κάθισε στο πιάνο σου
και φτιάξε πάλι την αρχαία συνταγή
μ' ένα τραγούδι να γλυκάνεις την ψυχή
μα άραγε θα μου βγει;

Πρέπει να αδειάσεις το κεφάλι σου απ' τις σκέψεις
μήπως μπορέσεις τελικά να το αντέξεις
αυτά μου είπαν κάποιοι φίλοι χτες το βράδυ
μα εγώ το μόνο που ζητούσα ήταν το χάδι
και μια τους νότα στο σκοτάδι

Φεύγει η ζωή τελειώνει σαν σεντόνι φανερώνει
ό,τι αγαπούσα και το άφησα ό,τι μισούσα και το κράτησα
φεύγει η ζωή τελειώνει σαν σεντόνι ξεδιπλώνει
τον εαυτό μου που τον ξέχασα το μέσα κόσμο μου που έχασα
με τέτοια που 'χω ψυχολογία, πώς θα βγω στη συναυλία;

[crazy_diamond]

Ό,τι δείχνω είναι η ουράνια πηγή
με τον έρωτα
με τα στήθη
ό,τι δείχνω είναι η ουράνια επιστροφή
με γυμνά δάκρυα
...με πόνο θησαυρισμένο στο βλέμμα
ο ποιητής είναι μια νύχτα στη θάλασσα.
Θεέ μου σε κυνηγώ
όπως παιδί τις πεταλούδες.
Θεέ μου σε κυνηγώ
όπως παιδί τους συνομηλικούς μου
στο δειλινό παιχνίδι.
Αισθάνομαι μόνος
αφού δεν υπάρχει δεύτερη ζωή ν’ αλλάξουμε
και το φεγγάρι ταξιδεύει πάντα ίδιο.
Σύντροφε ουρανέ
άλλοτε η ελπίδα φεγγοβολούσε στα χέρια
κοιτάζω το σώμα βρίσκω τ’ όνειρο
πάει κ’ η αγάπη
χάνεται
σαν το νερό στην πέτρα.
Τι είναι πια ένα δέντρο τι είναι τ’ ασημένια φύλλα;
Μέσ’ στην ορμή της ερημιάς γινόμαστε διάφανοι.



Νίκος Καρούζος

[crazy_diamond]

Χρονοδιάγραμμα


Συχνά, θυμάμαι, οι μεγάλοι, όταν ήμουν παιδί, μιλούσαν για
το μέλλον μου. Αυτό γινόταν συνήθως στο τραπέζι. Αλλά εγώ
ούτε τους πρόσεχα, ακούγοντας ένα πουλί έξω στο δέντρο.
...Ίσως γι΄ αυτό το μέλλον μου άργησε τόσο πολύ: ήταν τόσο
αναρίθμητα τα πουλιά και τα δέντρα.



Τάσος Λειβαδίτης

[Phoenix.S]

Όταν θα ακούσεις τις νεκρές ψυχές να τραγουδάνε,
όταν θα βλέπεις πορφυρά ποτάμια να κυλάνε,
όταν θα δεις πώς η χαρά ήταν απλώς μία μάσκα,
όταν τα όνειρα σου θα γίνουνε μαύρα κι άσπρα,
τις νύχτες θα εύχεσαι να μην ξαναξυπνήσεις,
μέσα στον καθρέπτη θα κοιτάς και θα λυγίζεις,
όταν το σκοτάδι θα γίνεται φώς,
τότε θα καταλάβεις ότι είσαι ζωντανός.
Χάρτινα πρόσωπα σε άδεια κεφάλια,
απρόσωπα κεφάλια γεμάτα από μπουκάλια,
ξενέρωμα, από το ξημέρωμα στη νύχτα,
τουλάχιστον σαν Νίκος οφθαλμαπάτες δεν είχα,
Σα κλόουν ακροβατώ μία ζωή σε μία μπάλα
που κάποιος τις ζωγράφισε δύο μάτια μεγάλα,
κι ένα τεράστιο χαμόγελο,
μία περίεργα χαμογελαστή φάτσα,
είναι η γή που ζούμε και είναι ανώφελο να μείνεις λυπημένος,
τίποτα δε βγάζεις με τη θλίψη, χαμογέλα μα μέσα σου θα μένεις πάντα θλιμμένος,
τα αναθυμιάσματα που σκοτώνουν τη λογική θα είναι εκεί,
για να σε παρασύρουνε σε μια χαρά εξωπραγματική,
ξεγέλασε τον εαυτό σου τώρα που μπορείς με το να βυθιστείς μεσ' στον ωκεανό,
της πρόσκαιρα πρόστυχης ευχαρίστισης,
πνίγοντας μέσα το κάθε ίχνος συνείδησης
ή πάρε στυλ κάποιων κωμικών για πρώτυπα,
Ο Τζόκερ και ο Μίμος να ξέρεις πως έχουνε προσωπικότητα,
όμως δεν την δείχνουνε στον κόσμο γιατί η διασκέδαση τους θα χαλάσει,
θυμάσαι που σου έλεγα πως όλα ήταν εντάξει;
Ε, δεν ήταν, Ο Νίκος τα χει χάσει είπαν κι ακόμα το λένε,
ποτέ σας το Νικολή δε γνωρίσατε, δεν ξέρετε οι εσώκλειστοι πόσο δύσκολα κλαίνε,
ψυχική παραμόρφωση από συγκρούσεις συναισθημάτων,
στη χώρα του ποτέ που μεταλάχτηκε σε χώρα ψυχολογικών τραυμάτων,
ο χρόνος δεν περνάει εδώ, εδώ δεν παίζει αύριο και χθες,
εδώ πολλά αδέρφια γίνανε απλές σκιές,
ξέρεις τι; Μάλλον ήτανε τυφλές,
κι άκουσαν για φρίκες, για φιγούρες τραγικές που σέρνανε αλυσίδες.

Δεύτερο Πρόσωπο Θλιμμένο (ΔΠΘ):
Είναι σαν να στέκομαι ώρα δίπλα σου κι εσύ δεν είδες τις άδειες σελίδες,
που μέρα τη μέρα γεμίζω,
φέρνω εικόνες στο λόγο μου χτίζω,
μένω σ' αυτά που χω πει πιστός και σου θυμίζω,
πως από τη φύση του αυτοκαταστροφικός γεννιέται,
ζει μα χαλιέται αν έχει τσίπα το κρατά χαμηλά ειδάλλως πουλιέται,
στην εποχή που τα πάντα παίρνουν τιμή,
συγκατοικοί στην τρέλα αφού το μόνο που υποχώρισε από τότε είναι η ακμή,
κι έχουν περάσει τόσοι φίλοι τη γραμμή που μας χωρίζει,
μα ακόμα ακούω κάποια φωνή που μέσα στ' αφτιά παράνοιες ψιθυρίζει,
σε μια τρύπα πίσω από τη συνείδησή μου , μου 'ναι τόσο δύσκολο να καταλάβω τι μου λέτε,
κάποιες φορές μοιάζει χαμένος κόπος το να προσπαθείς να εποκοινωνήσεις με κάποιον που δε μιλιέται,
δίνω τον καλύτερο μου εαυτό, μα περ' απ αυτό, ανασαίνω, ζω,
μισώ, αγαπώ, σ' 'ενα κόσμο που θα 'λεγα αρκετά πλαστικό,
δε προσπαθώ πια τίποτα να βρω, κατάλαβα πώς όλα είναι εδώ και τώρα,
λεπτό το λεπτό, ώρα με την ώρα, παίρνω ώθηση βγαίνω με φόρα,
γάμα την προώθηση,γράφω όσα ζω, παλέβοντας να ανεβώ μια ανιφόρα,
μας φτιάξαν περιβάλλον στήνοντας βιτρίνες κατά μίκος της επέκτασης του εγώ,
που όταν δεν έχει ανάγκες τις δημιουργεί.
είμαστε λέφτεροι μα και ρίζομένοι στη γη,
κι άντε να δούμε που θα μας βγει,
πνίγω την οργή όταν βρίσκομαι σε νου κατάστολη,
κοσμοί ανάποδοι το σήμερα συνέπεια του χτες,
αναμνήσεις καλές και κακές,
χάρτινα πρόσωπα που συναντάμε στις αστικές φυλακές,
κρύβουν την έκφραση, πρόθεση, εγώ κι εσύ, είναι μια άλλη υπόθεση,
μα στην πλειοψηφία, οι άνθρωποι έχουν τάση να φοράνε προσωπεία,
με σκοπό να κρύψουν τα αληθινά συναισθήματά τους,
τα καθημερινά κι άσχημα εγκλήματά τους,
τα προβλήματα που τους απάσχολούν,
άγνωστοι μεταξύ τους θόρυβο κοινό προκαλούν,
καθώς κινούν ανέκφραστα ακανόνιστη η πορεία που ακολουθούν.

[Phoenix.S]

You're beautiful
But you smell
You're mainstream
But you rebel
You're the black sheep
That runs with the herd
You're outwardly presidential
Inwardly nerd

You're brilliant
But you're people dumb
You're catwalk
But you're fashion numb
You're a million different contradictions rolled into one
And that doesn't hurt to win me over

You're poker faced
With the clearest tell
You're magical
Without casting a spell
You don't blink enough
And that's weird as hell
When everyone you watch is watching

You're bewitching
But you're way to forward
You'd have conquered the world if you'd only been taller
You're sporty and proud
Yet you're clumsy and awkward
If I wasn't yours it'd put me off

But if you were even
A little bit badder
A little bit louder
A little bit easier to read
I'd be gone before you'd even see
That I like you and I just wanted to say that

If you were even
A little bit stronger
A little bit wiser
A little more glitter and show
I'd been gone before you'd even know
That I like you and I want you to know that

Don't change a little
Don't change a little
Don't change even a little
Cause I like you
And I love you
And I want you to know that

You're shy
But you're a superstar
You're dysfunctional
But I'll take what you are
You could get up and shine
In a thousand rooms
And even with flaws such as yours you would bloom

You're intractable
But you're wholly polite
I just know you would jump in raptured delight
Cause you're tone deaf
But you sing like a muse
You leave everyone, everywhere
Except me confused

And if you were even
A little bit badder
A little bit prouder
A little bit easier to read
I'd be gone before you'd even see
That I like you and I just wanted to say that

If you were even
A little bit stronger
A little bit wiser
A little more thunder and glow
I'd be gone before you'd even know
That I like you
And I love you
And I want you to know that

That I like you
And I love you
And I want you to know that

That I like you
And I love you
And I want you to know that