ΣΤΙΧΟΙ ΠΟΥ ΣΑΣ ΕΚΦΡΑΖΟΥΝ

[deleted-member30-03]

Totem - Το Ελληνόπουλο

-Είμαι καμένο χαρτί. Πολύ δουλειά. Λίγα τα φράγκα.
Κι ολοταχώς μελλοντική τροφή για τη μαρμάγκα.
Μετριοπαθής εγωπαθής. Φανατικός θεατής
ηλιθίων προγραμμάτων στην οθόνη
-δεν μπορείς να κρυφτείς! Το τρίτο μάτι μου βλέπει τα panda!
Μικρός ήμουν σε μπάντα, παίζαμε τα πάντα!
Μας φάγανε οι κλίκες γιατί τα λέγαμε σταράτα!
Είχαμε γράψει μόνο 2, αλλά παίζαμε 40!
-Μπορεί όσα λέω να μην τα θεωρείς σωστά,
μα σου μοιάζουν γνωστά, από κάπου τά'χεις ακουστά. Κι εγώ!
Στα παιδιά μου θα τα μάθω όλα αυτά.
Δεν είν' βλαμμένα, είναι συνέχεια μετά από 'μένα, ειν' τα Ελληνόπουλα!
-Καλά παιδιά, καλά και συνετά,
μεγαλωμένα με σωστά ιδανικά, πιστά!
Όλα βαλμένα στη σειρά, μπαίνουν τρενάκι από τη μια,
κι από την πίσω μεριά βγάζει κιμά και σκατά!
-Εις τους αιώνας των αιώνων απ'αρχαιοτάτων χρόνων
γινόμαστε όλοι θαυμαστές δολοφόνων.
Γαμιόμαστε όλοι! Κλακαδόροι φερεφώνων!
Και εγώ είμαι αντανάκλαση δικών σας εικόνων, ειμ' Ελληνόπουλο!

"Δεν είμαστε φλώροι!" λέμε στον εαυτό μας για να πειστούμε. Εγώ απέτυχα.
Όλοι έχουν αγκαλιάσει ένα δέντρο και το δάσος βρήκε ευκαιρία να φύγει τρέχοντας.
Καλά ξεκουμπίδια οπορτούνες!

-Κι αν σου μοιάζει φιλαράκι πως πουλάω ειρωνεία,
τράβα πάρε ένα δάνειο και πάρε άλλη μία!
Είμαι καλύτερος, και πιο γαμιάς από 'σένα,
και πιο χαλβάς από 'σένα, και πιο μαλάκας!
-Πιο Ελληνόπουλο! Σου γαμώ τη γκόμενα
και τά'χω βιντεοσκοπημένα! Κι η μάνα η δικιά μου ακόμα είναι παρθένα!
Μισώ με πάθος τους gay γιατί αυτά είναι αρρωστημένα
μα στο στρατό είχα πηδήξει έναν!
-Αλλά αυτό δεν μετράει! Αλλάζουμε το θέμα!
Καβάλα στην κερκίδα! Να πάρουμε το στέμμα!
Να πάρουμε την Πόλη! Να πάρουμε το μπούλο? Τον έχω εδώ μαζί μου!
Για το μαλάκα με το 11 δίνω και την ψυχή μου!
-Άλλη όμως είναι η δύναμή μου!
Βασίζεται στην άγνοια και στην ενοχή μου.
Κρυφή ξενοφοβία, κρυφή ομοφοβία,
κρυφή και καλυμμένη μαλακία! Σε μισώ, σκατόφλωρε!
-Γιατί διαβάζεις κόμικς του Fabian Nicieza
και βλέπεις Dragonball σε ένα pc/φριτέζα!
Εγώ έχω laptop υψηλών ταχυτήτων
και είμαι μόνιμος στο forum της Paris Hilton!
-Ντροπή σου, ρέ! Που δεν πιστεύεις στο θεό μου!
Εγώ από μπουρδέλο να περάσω θα κάνω το σταυρό μου!
Γιατί η θρησκεία για 'μένα είναι κάτι το ιερό
αλλά αν παρκάρεις εδώ θα σου γαμήσω το Χριστό! Είμαι Ελληνόπουλο!

Το νόημα πνίγεται, χάνεται στον πάτο μιας θάλασσας από ξύδι με ανθρακικό.
Νεκροί ασβοί, νεκροί καρχαρίες, νεκροί Kennedys.
Νεκρή φύση, και μέσα από τη νέκρα ξεπροβάλλουν ζόμπι, όχι χορτοφάγα.
Η σχάρα από μόνη της είναι καινοφανής.
Η θράκα από κάτω της δίνει ουσία. Χανόμαστε σε τάγκια πετρελαίου.
Πιάσε μια corona, συντρόφισσα, αφού δεν έχεις κλειτορίδα και αυτοσεβασμό.
Η αισιοδοξία τρέχει απ'τα μπατζάκια μας. Ξεχειλίσαμε.
Με την άγνοια που τον διακρίνει, ο τρυποκάρυδος πελεκάει το κλαδί πάνω στο οποίο κάθεται.
Χαιρέτα μου τον πλάτανο.

[Instant]

Αν κατάλαβα καλά σε ένα τραγούδι ο στοίχος είναι ο εξής:

Κόρη του Χριστού
επιπλέεις πάνω από μια θάλασσα σπέρματος

[deleted-member30-03]

Άυλος - Μίζερες Μέρες

μίζερες μέρες, ηλιόλουστες, μα στη ψυχή χειμώνας, κρύο
γυρνώντας μες στο αφιλόξενο αστικό ψυχιατρείο
μοναξιές περιπλανώμενες, ανάγκης συντροφιάς
και κατανόησης μες στην απελπισία μου
τσιγάρα, ακουστικά, παρέα στη γύρα μου
ρε φίλε να σου πω την αμαρτία μου
δε νιώθω πια κουράστηκα, τι να σου πρωτοπώ μέσα σε δυό τετράστιχα
βαρέθηκα να σκέφτομαι που έσφαλα
γεννήθηκα σε χρόνια ψεύτικα
κι αυτό αρκεί στην εποχή που λύγισαν κι οι δυνατοί
πορεύομαι ανάμεσα σε μαχητές εναπομείναντες της πόλης
ήρωες αφανείς, κουρέλια στο μυαλό μου
κυβερνάει η απογοήτευση κι η τρέλα
τους βαρέθηκα, στο αδιέξοδο που λέξεις, λόγια, χάνουν κάθε σημασία
αρρωστημένες καταστάσεις, περασμένα μεγαλεία
χάθηκε ο ρομαντισμός κι όλοι εθιστήκαμε στη βία
στης εσωστρέφειας τα λημέρια, όπου χάνεται η ουσία
μια ζωή σαν παρωδία
θέλω πίσω την χαμένη μου ευτυχία κι ηρεμία
μόνο στρες και στη καρδιά μου αρρυθμία, παγωνιά
μέρες μίζερες κι ανώφελα να ψάχνω τη ζεστή της αγκαλιά
κι αναζητώ τ'αδέρφια μου έστω για ν'ακούσω για μια τελευταία φορά
προτού το σκότος με καλύψει και χαθώ παντοτινά στο πουθενά..

[Instant]

πολύ μου αρέσει αυτή η αιδοιός

hey, hey, hey, hey

When I’m with my guy and he watches the pretty girls go by
well it hurts so bad deep inside that I wish that I could die
not a word do I say
I just look the other way

cause that’s the way boys are
that’s the way boys are
that’s the way boys are

when he treats me rough and he acts as though he doesn’t care
well I never tell him that he is being so unfair
cause he loves me and I know it
he is just afraid to show it

cause that’s the way boys are
that’s the way boys are
that’s the way boys are

oh oh when he wants to be alone
I just let him be
cause I know soon enough
he’ll come back to me
he’ll come back to me

when we have a fight and I don’t think that I’ll see him anymore
but before I know it there he is
standing at my door
well I let him kiss me then
cause I know he wants me back

cause that’s the way boys are
that’s the way boys are
that’s the way boys are
that’s the way boys are
that’s the way boys are
that’s the way boys are
that’s the way boys are
that’s the way boys are
that’s the way boys are

[Gypsy Cello]

Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον
στο μέλλον που φτιάχνετε όπως θέλετε
αφού η ιστορία σας ανήκει, σαρωστε το λοιπόν αν επιτρέπεται
Μένω μονάχος στο παρόν, να σώσω οτιδήποτε αν σώζεται
κι ας έχω τις συνέπειες του νόμου
συνένοχο στον φόνο δεν θα μ' έχετε.

[Haldol_Kills]

Ανδρέας Μιχελιουδάκης :

Κοίταξε να μην πειστείς
να μη σε ξεγελάσουν για άλλη μια Φορά,
δεν ανήκεις πουθενά εσύ παρά στον εαυτό σου
.. έστω κι αν είν’αυτός εγκλωβισμένος και σακάτης
μην ενδώσει ς για άλλη μια Φορά
στην παγκόσμια μακάβρια φάρσα
όλων αυτών που αποσπούν επιβεβαιώσεις
για να επιζήσουν,
εσύ σκάστο, ξέφυγε από μια μικρούλα τρύπα,
από μια τόση δα ρωγμή που θα υπάρχει
σ’όλα τα Άσπρα Κτίρια
γλύτωσε απ’τ” Ασυλά τους και τ’ Α ναμορφωτή ριά τους και τις Καταραμένες Κυβερνήσεις τους
που σε προτρέπουν και σ’εγκλωβίζουν,
να φύγεις λοιπόν να δραπετεύσεις
μπορείς από κείνη τη ρωγμή
που χάσκει στους τοίχους σα μουτζούρα
να διαφύγεις έτσι σαν ηρωίδα γεμάτη μυστήρια
από τις χίλιες και μία νύχτες
κάτι σαν ροζ οδαλίσκη του παραμυθιού
στρουμπουλή ροζ οδαλίσκη μέσα σε διάφανα μετάξια
αρνήσου τις αγκυλωμένες σκέψεις και τα ήδη
αιχμάλωτα κύτταρα του κορμιού σου
πεσ’τους με μια λέξη-ουρλιαχτό να τα βάλουν
όλα στον κώλο τους και διέφυγε σήμερα,
αύριο θάσαι και συ σα την ακρωτηριασμένη
ηλίθια σέξυ
γκόμενα στο κόκκινο πακέτο των SANTE.

[Gypsy Cello]

Θα μείνεις μόνος σου στο τέλος να το ξέρεις
το παρελθόν θα σε πικραίνει και θα κλαις
της εγκατάλειψης το τίμημα θα φέρεις
κι όλα τα λάθη σου, αγιάτρευτες πληγές.


Αντώνης Βαρδής

[Haldol_Kills]

Όμορφο μα σύντομο
μουσικό διάλλειμα

Μα τώρα μια διαταγή
λέει ΠΙΣΩ!

στην μονοτόνια
της πραγματικότητας

[Haldol_Kills]

Πολλοι αναρωτιουνται πως εζησα - δεν ξερουν οτι παντοτε ελειπα, ταξιδια στο απιστευτο οταν ημαστε παιδια, ταξιδια στο απεραντο οταν ημαστε ερωτευμενοι. Ταξιδια απ'τη μια καμαρα στην αλλη, απ'το ενα αστρο στο αλλο, ω ταξιδι ανεκπληρωτο κι η Μαρθα γερασμενη συνεχιζε το εργοχειρο της εδω και χρονια ειχε κανει ενα μεγαλο ταξιδι στο τιποτα κι ειχε γυρισει ασπιλη και θλιμμενη - φτωχοι μου εσεις, ενω το δειλινο ραινει με χρυσαφι τον κοσμο, ταξιδια στις ερημες αποβαθρες, στους ραγισμενους καθρεφτες, στα χρονια που εφυγαν γιατι εγω, αθλιοι, δεν ηρθα εδω για να παιξω, αλλα να πονεσω και να χαθω - μια βροχη απο παλια φτερα ετσι για το μυστηριωδες του πραγματος. Και μονον η ποιηση δεν ειναι το ταξιδι αλλα ο πικρος γυρισμος.

- Τασος Λειβαδιτης

[Sylar]

Αγαπημένε η ζωή
Κυλάει σαν ποτάμι
Πίνει απ' τα δάκρυα βροχή
Μα στάζει σε ένα τζάμι
Πες μου τι σημαίνει "τα λέμε"
Φεύγουν για πάντα οι στιγμές με ότι καίμε
Τα λέμε...
Τόσο γενική αυτή η φράση
Ταιριάζει τέλεια στην κρύα σου στάση
Τα λέμε...
Να αγκαλιαστούμε τελευταία φορά
Να κλαίμε...
Μπάσταρδε πονάνε οι λέξεις
Εγώ πεθαίνω και εσύ θέλεις να παίξεις
Τα λέμε!
Ποιός σου 'χει μάθει να σκοτώνεις με ψέμα
Σκληρούς ανθρώπους να πατάς σαν εμένα
Χειρότερο και από βρισιά
Τα λέμε...
Έπρεπε απλά να πεις
Αντίο...
Πόση υποκρισία γλιτώνεις
Θέλει να έχεις ψυχή να πληγώνεις
Τα λέμε...
Είναι της καρδιάς μου απορία
Ανωτερότητα δε θέλω καμία
Κυλιέμαι...
Νομίζεις πέφτω χαμηλά
Μα εγώ τιμάω το τέλος και νιώθω
Μπάσταρδε πονάνε οι λέξεις
Εγώ πεθαίνω και εσύ θέλεις να παίξεις
Τα λέμε!
Ποιος σου 'χει μάθει να σκοτώνεις με ψέμα
Σκληρούς ανθρώπους να πατάς σαν εμένα
Χειρότερο και από βρισιά
Τα λέμε...
Έπρεπε απλά να πεις
Αντίο, τελειώσαμε, φύγε!
Μην τολμήσεις να με βρεις ξανά
Δεν τα λέμε πια ποτέ
Θέλω μόνο να ξεχάσω
Μπάσταρδε πονάνε οι λέξεις
Εγώ πεθαίνω και εσύ θέλεις να παίξεις
Τα λέμε!
Χειρότερο και από βρισιά
Τα λέμε...
Άκου κάτι αληθινό
Αγάπη μου αντίο, πονάω... γαμώτο

[Lacrymosa]

Είμαι ακόμα παιδί
κι έχω μία ψυχή αθώα
Δεν κοιτώ αριθμούς
ηλικίες, καιρούς και μητρώα

Είμαι ακόμα παιδί
κι έχω πάλι βρεθεί
στο παιχνίδι μου το γνώριμο
κι ας με λένε όλοι ανώριμο

Δεν μεγαλώνω
Μικρός θα μείνω στο δηλώνω
Θα ζώ αντίστροφα τον χρόνο
Θα κάνω πράγματα τρελά
Δεν μεγαλώνω
Μικρός θα μείνω στο δηλώνω
Θα νευριάζω θα θυμώνω
Και θα πετάω στα ψηλά
Δεν μεγαλώνω

Είμαι ακόμα παιδί
και σε κάθε φιλί τρομάζω
Κι αν πολύ σ' αγαπώ
δεν μπορώ να στο πω, δειλιάζω

Είμαι ακόμα παιδί
κι έχω πάλι βρεθεί
στο παιχνίδι μου το γνώριμο
κι ας με λένε όλοι ανώριμο

Δεν μεγαλώνω
Μικρός θα μείνω στο δηλώνω
Θα ζώ αντίστροφα τον χρόνο
Θα κάνω πράγματα τρελά
Δεν μεγαλώνω
Μικρός θα μείνω στο δηλώνω
Θα νευριάζω θα θυμώνω
Και θα πετάω στα ψηλά
Δεν μεγαλώνω

Αφιερωμενο στους αιωνιους φοιτητες, στα αλανια, στα παιδια κ στους ανωριμους!!!

[Instant]

Γλυκιά κόρη, κόρη του κομμουνιστή

την ξέρασε με φύκια η θάλασσα

λεκέδες σπέρματος οι βουνοκορφές

με φύλλα κακαό στα σύνορα και στη γωνία

λεκέδες σπέρματος οι βουνοκορφές

λεκέδες σπέρματος οι βουνοκορφές

[Κύκνος]

Ο ουρανός, ανάβει τα φώτα
τίποτα πια δεν θα 'ναι όπως πρώτα,
ξημέρωσε πάλι...

Ξυπνάω στο φως,
τα μάτια ανοίγω
για λίγο νεκρός,
χαμένος για λίγο...
Ξημέρωσε πάλι...

Κι έχεις χαθεί μαζί με τον ύπνο,
μαζί με του ονείρου τον πολύχρωμο κύκνο...

Μα το πρωί, χάνεσαι, φεύγεις
ανοίγω τα μάτια κι αμέσως πεθαίνεις...




Δόξα τω Θεώ που ξημέρωσες ουρανέ, δόξα τω Θεώ που "όνειρο ήτανε", δόξα τω Θεώ που αυτός δεν με έψαξε στ' αλήθεια...γιατί δεν θα ήταν για καλό...σ' ευχαριστώ Θεέ μου και προστάτεψε με από εκείνον για όλη μου τη ζωή από εδώ και πέρα για όσο διαρκέσει...αν δεν καταλάβει τι έκανε και να γυρίσει μετανιωμένος αλλά αληθινά μετανιωμένος και αυτή τη φορά να τηρήσει στ' αλήθεια τις τόσες υποσχέσεις του όπως οφείλει σαν άντρας, κράτησε τον μακριά μου...σε παρακαλώ!!! Και μακριά από τα όνειρα μου ακόμα...μην μου ξαναστείλεις τέτοιο όνειρο ποτέ...με τρομάζουν...σε παρακαλώ Θεέ μου, όχι πάλι τα ίδια...μην με κάνεις να τρέμω και να παθαίνω ταχυπαλμίες, μη! Είναι κι από άγχος για άλλους απλούς λόγους το ξέρω αλλά μην με επιβαρύνεις με τέτοια όνειρα που με τρομάζουν, μη!

[Κύκνος]

Ο ουρανός, ανάβει τα φώτα
τίποτα πια δεν θα 'ναι όπως πρώτα,
ξημέρωσε πάλι...

Ξυπνάω στο φως,
τα μάτια ανοίγω
για λίγο νεκρός,
χαμένος για λίγο...
Ξημέρωσε πάλι...

Κι έχεις χαθεί μαζί με τον ύπνο,
μαζί με του ονείρου τον πολύχρωμο κύκνο...

Μα το πρωί, χάνεσαι, φεύγεις
ανοίγω τα μάτια κι αμέσως πεθαίνεις...




Δόξα τω Θεώ που ξημέρωσες ουρανέ, δόξα τω Θεώ που "όνειρο ήτανε", δόξα τω Θεώ που αυτός δεν με έψαξε στ' αλήθεια...γιατί δεν θα ήταν για καλό...σ' ευχαριστώ Θεέ μου και προστάτεψε με από εκείνον για όλη μου τη ζωή από εδώ και πέρα για όσο διαρκέσει...αν δεν καταλάβει τι έκανε και να γυρίσει μετανιωμένος αλλά αληθινά μετανιωμένος και αυτή τη φορά να τηρήσει στ' αλήθεια τις τόσες υποσχέσεις του όπως οφείλει σαν άντρας, κράτησε τον μακριά μου...σε παρακαλώ!!! Και μακριά από τα όνειρα μου ακόμα...μην μου ξαναστείλεις τέτοιο όνειρο ποτέ...με τρομάζουν...σε παρακαλώ Θεέ μου, όχι πάλι τα ίδια...μην με κάνεις να τρέμω και να παθαίνω ταχυπαλμίες, μη! Είναι κι από άγχος για άλλους απλούς λόγους το ξέρω αλλά μην με επιβαρύνεις με τέτοια όνειρα που με τρομάζουν, μη!

Δεν θέλω ποτέ ξανά να ξαναρθεί μόλις νυχτώσει...και κυρίως όχι απόψε, σε παρακαλώ, δεν θα το αντέξω πάλι...ποτέ να μην ξαναρθεί αν δεν είναι για καλό αυτή τη φορά...ποτέ Θεέ μου, ποτέ, σε παρακαλώ!!!

[Instant]

Και όλες οι μάσκες που κουβαλάω στο πρόσωπο μου
για σένα, η κάποιον άλλο
κάποιες ήρεμες και μετά κάποια χάρη
Αλλά κάποτε μέσα σε μια μακριά και σπασμένη νύχτα
Ένα πρόσωπο σαν το δικό μου, στερημένο από όνειρα και άσπρο

Αυτό είναι ένα τραγούδι
για μια αποχώρηση
ένα τραγούδι να σε πάει σπίτι
Αυτό είναι ένα τραγούδι

Ίσως αυτή η παραξενιά ήταν μοναχά
Να κρύβουμε τους εαυτούς μας από κάποιου είδους ευτυχία
Αλλά πάντα την στιγμή που φαίνεται να μένει
Σκίζεται όπως τόσες ημερολογιακές μέρες

Αυτό είναι ένα τραγούδι
να σου κάψει την καρδιά
Αυτό είναι ένα τραγούδι για πληγωμένους εραστές
Ένα τραγούδι να σε πάει σπίτι