ΣΤΙΧΟΙ ΠΟΥ ΣΑΣ ΕΚΦΡΑΖΟΥΝ

[deleted-member30-03]

Chimaira - Losing My Mind

Ready to explode
The pressure buries me
The poison takes control
I drop down to my knees
I scream
Get this invader out of me
I need help this is killing me
I’m blinded by the thought of tomorrow
I’m drowning in this ocean of sorrow
I need to leave it all behind
I think I’m losing my mind
Trembling
My hands start to shake
The sweat drips down
Can’t look in the mirror
This face is unfamiliar
Temple throbbing
Panicked I start to scream
Is there anyone out there that can help me?
I’ll try anything to make it stop

[Joann]

«Το θέμα είναι τώρα τι λες.
Καλά φάγαμε, καλά ήπιαμε.
Καλά τη φέραμε τη ζωή μας ως εδώ.
Μικροζημίες και μικροκέρδη συμψηφίζοντας.
Το θέμα είναι τώρα τι λες»

MANΩΛΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ

[deleted-member30-03]

RAZASTARR - ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Εντάξει έχεις συμφέροντα,μα ποιος δεν έχει
και πάν΄απ'όλα βάζεις,τι; Θηλιά που τρέχει,
μα μολονότι έχεις τα πάντα,σου λείπουν όλα
και κυνηγάς τα πάντα και άλλα...
όμως ρε βλάκα κοίτα

Εσύ κι οι όμοιοι σου,που έχετε φτάσει αυτόν τον κόσμο;
Γιατί η απορία μας καταδιώκει !
Τι άλλο θέλεις;Και τι σκατά γυρεύεις,
όταν πατάς το κόκκινο κουμπί
πόλεμοι κι άλλα,με μια υπογραφή.
Ανθρώπους ρίχνεις στην κρεμάλα,τα δάκρυα μια στάλα...
σου φαίνονται κι εσύ γυρεύεις πιο πολλά
και κάπου ...
πεθαίνουν άνθρωποι κι'όπως κι εσύ έτσι κι οι άλλοι απ το σινάφι σου
απλά κοιτάτε και λέτε εσωτερικά
-Εντάξει κοίτα δεν μπορώ να κάνω κάτι
να -διαφανώ- διαφορετικός;Μα πως;Και τότε πώς θα με δέχεται το ΣΥΣΤΗΜΑ και το δικό μου κόμμα πώς,
θα πετύχω;;;
Μα πόσο μικρός είσαι να μην κοιτάς το γενικό καλό
να μην προσπαθείς έστω γι αυτό
Σ'αυτά τα Ιερά Μάτια τι απορίες αφήνεις
όταν την πρώτη ώρα του σπιτιού σου την πόρτα κλείνεις...

Και πόσες λέσχες,πόσες στοές,πρέπει να περάσεις,για να φτάσεις στο μεγάλο βασιλιά;
Σταμάτα πια και κοίτα,γύρω σου ετούτο το μεγάλο μας καμβά. Αξίζει αλήθεια; Και πόσο αξίζει η Αλήθεια;
Μήπως θεωρείς πως οι άνθρωποι που απ τα δέντρα κρεμιούνται είν ' οι καρποί ;
Ή μήπως θαρρείς πως όλα μαζί σου θα τα πάρεις; Έλα σοβαρέψου ! Μα σοβαρολογείς;
Κρύβεσαι πίσω από μια δημοκρατία που ναι Χρεο-κρατία
ΛΑΟΣ,ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ,ΚΚΕ,ΠΑΣΟΚ ΚΑΙ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΚΦΡΑΖΕΤΕ-ΕΜΑΣ- με την καμία
εμείς κοιτάμε τώρα προς την ουτοπία
Κι ο νους μας φυγαδεύει σ ' άξιόλογα τοπία
κι όχι σ'αυτή τη γαμημένη δικιά σας γελοιογραφία
και ζούμε όλοι μια μαύρη κωμωδία "ΚΑΙ ΘΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ,ΧΩΡΙΣ ΑΣΤΕΙΑ"

Καθημερινά αναρωτιέμαι με το ξεπούλημα σας πως αντέχω και κρατιέμαι...

[deleted-member30-03]

Ηatemost - Έχω Δει

Και να πως έκατσε συνέχισα με την ρίμα
20τόσο πλέον και ακόμη δεν είδα χρήμα
Είδα πεινα στην Αθήνα, το γνωστό σε όλους κλίμα
Έναν τύπο φορτωμένο στη γύρα να ψάχνει θύμα
Είδα παιδιά στην πλατιά είδα να σκάει αστυνομία
Και ήταν κρίμα που λέρωσαν μητρώο για λίγο χρήμα
Και μετά που στο τμήμα χαστούκια σε κάθε βήμα
Τους είδα ένστολους να σε προσβάλουν χύμα
Γάμησε το, το έχω ακούσει ξανά
Είδα τον δρόμο να αγκαλιάζει κάθε νύχτα τα στενά
Είδα πουστιά είδα απάτη ένα σακάτη
Έξω από τον σταθμό να περιμένει να του δόσεις κάτι
Μα μπορεί να δώσεις ευρώ ή λίγη αγάπη
Ή να τον αγνοήσεις και να ρίξεις σταχτη στα ματια σου
Είδα πολλούς να μην βλέπουν να μην συγκινούνται ??
Γιατί μπόλικα τα έχουν
Τα φράγκα ελέγχουν το έχω δει στην πράξη αλλα εντάξει
Τίποτα δεν με έχει χαλάσει
Εν ώρα δράσης και το στόμα μου δεν λέει να σκάσει
Τσέκαρε το τώρα το σενάριο οργιάζει
Ένας πατέρας αυτοκτονεί για τα λάθη του
Και τώρα το παιδί τα κουβαλάει στην πλάτη του
Ο μάγκας μονος ψάχνει να βρει την άκρη του
Δίνει πράμα και παίρνει φράγκα
Έτσι κυλάει το βραδυ του
Δίνει κεφαλαιο και τα βγάζει διπλά
Το χρήμα ρέει όταν πρόκειται για τέτοια δουλειά
Μα φυσικά πρέπει να χεις καθαρό μυαλό για πάντα
Απλά αν όλα αυτά δεν τα μελετήσεις καλά στέφονται κατά
Είδα τον ήλιο να πέφτει και να νυχτώνει
Έναν μπάτσο να σκοτώνει γιατί έτσι του καυλώνει
Έναν τύπο που μοναχα πούλαγε cd
Και αυτά είναι αλήθεια μάγκα μην μου πεις δεν τα 'χεις δει.

[Nantiaki]

Είστε πολύ ποιοτικοί... Εμένα με εκφράζουν και τα πιο απλά πράγματα... Όσα συνήθως συνοδεύονται από ανούσια μουσική, μπαλαντο-σκυλάδικου... Ή και όχι... Είναι όμως τόσο απλά... Σαν ρίμες που γίνονται και καταλάθος, όσο μιλάμε....
Όλα τά 'δωσα για ' σένα, τίποτα δεν κράτησα..
Γιατί εσένα στη ζωή μου, μόνο εσένα αγάπησα...
Τόσο απλά...

[Nantiaki]

Κι αν άλλαξαν οι φίλοι μας λιγάκι..
Αλλάξαμε κι εμείς με τη σειρά μας...
Χαθήκαμε μια νύχτα στο Παγκράτι..
Αλλά βλεπόμαστε... Στα όνειρά μας

[Joann]

Μακ ο σουγιάς

Ο καρχαρίας έχει μαργαριταρένια δόντια, γλύκα
και τα δείχνει, μαργαριταρένια λευκά
ένα σουγιά ‘χει ο ΜακΧιθ, γλύκα
και τον κουβαλάει στα κρυφά

Σαν ο καρχαρίας σε δαγκώσει με τα δόντια, γλύκα
αλυκά κύματα αρχίζουν να ξεχύνονται
Φανταχτερά γάντια όμως φορεί ο ΜακΧιθ, γλύκα
για να μην έχει ούτε, ούτε κηλίδα κόκκινη

Στο σοκάκι, Κυριακή πρωί κείται σώμα, που του φεύγει η ζωή
Κάποιος χάνεται πίσω απ’ τη γωνία
Πες μου μήπως είναι, μήπως είναι, μήπως είναι
ο Μακ ο Σουγιάς;

Σε ρεμούρκιο, χα, κάτω στο ποτάμι, δεν ξέρεις
εκεί ένας σάκκος τσιμέντο βυθίζεται κάτω
Ω, ‘κεινο το τσιμέντο είναι μόνο, είναι ‘κει για βαρίδι, γλύκα
Τα πέντε θα σου φέρουν δέκα ότι ο παλιο-Μάκι γύρισε


composed by Kurt Weill
lyrics by Bertolt Brecht

[deleted-member30-03]

Μεθυσμένα Ξωτικά - Σκατά

Παιδαγωγημένος σ'ένα κόσμο ανταγωνιστικό
και μεγαλωμένος σ'ένα περιβάλλον αστικό.
Κλειδωμένος σ'ένα άσυλο εμφανισιακό,
κυνηγώντας ένα όνειρο καταναλωτικό.

Ένα σπίτι - μια γυναίκα, ένα αμάξι - δυο παιδιά,
Μια υπόσχεση σε κάποιον που επένδυσε πολλά,
σε εμένα και από μένα περιμένει να εισπράξει
μια δόση αδικίας στο κεφάλι μου να στάξει,
Να λέω πως δεν υπάρχουνε τριγύρω μου στραβά
και να κλείνω τα αυτιά μου σ'όσα ακούγονται ουρλιαχτά,
με πασάλειψαν οι γλώσσες τους κολακευτικά
και επιστράτευσαν την πιο πεπειραμένη γαληφιά.

Μου'δωσαν πτυχίο από σχολείο, πτυχίο από σχολή,
πιστοποίησαν ακόμα και πως ξέρω μουσική,
μου φόρτωσαν για να σκύβω με βραβεία τον λαιμό
και με εκλέξανε αρμόδιο για να λογοδοτώ.
Τώρα με κοιτάζουν με το στόμα ανοιχτό.

Σκατά σε όλους τους
Γιατί εμείς δεν παίζουμε παιχνίδια με τους όρους τους.
Σκατά στα μούτρα τους
Γιατί δεν μας φοβίζουνε ούτε τα κουμπούρια τους.

Όσο υπάρχω αυτός ο κόσμος με παλεύει,
πότε γελάει, πότε αγριεύει,
πότε ανοίγει μία ζεστή αγκαλιά
και πότε βγάζει μια αισχρή κακομοιριά
και με βάζει και εμένα να σιχαθώ τον εαυτό μου,
πώς τ'αφήνεις έστω για λίγο να πλανεύει το μυαλό μου.
Να βάζει ζιζάνια που σπέρνουν υιούς
που γκρεμίζουν την πίστη μου για ίσους ζυγούς.
Πού αφήνουν συνέχεια τους άλλους μπροστά,
είναι πιο πολύτιμο να ζεις σ'ένα κλουβά με σκατά;
Είναι έξυπνο να θέλεις να ανέβεις πιο ψηλά
όταν παντού υπάρχει η ίδια μυρωδιά.

Μα εσύ σπρώχνεις όποιον βρίσκεις μπροστά σου στον πάτο,
μέχρι να κάνεις τον μοιραίο σου σάλτο
και να γίνεις ένας χέστης απ'αυτούς εκεί ψηλά,
που τρώνε συνεχώς και γεμίζουν τον κουβά.

Σκατά σε όλους τους
Γιατί εμείς δεν παίζουμε παιχνίδια με τους όρους τους.
Σκατά στα μούτρα τους
Γιατί δεν μας φοβίζουνε ούτε τα κουμπούρια τους.

Μου κλείνουν τα μάτια και μου υπόσχονται πολλά
και μου προξενεύουν μια αισχρή κακομοιριά,
που γονατίζει μπροστά στ'αφεντικά
και που φιλάει την πιο κατουρημένη τους ποδιά,
μα εγώ ανοίγω τα μάτια μου και τρέχω μακριά,
μ'έχει μαγέψει μια ασύγκριτη και άγρια ομορφιά,
είναι αυτή που στα εργοστάσια κολλάει τις μηχανές,
που γεμίζει τους δρόμους με χιλιάδες φωνές,
είναι πανέμορφη και βάζει στις κλούβες φωτιά.
Μην μου μιλάς λοιπόν για κλούβια ιδανικά.

Σκατά σε όλους τους
Γιατί εμείς δεν παίζουμε παιχνίδια με τους όρους τους.
Σκατά στα μούτρα τους
Γιατί δεν μας φοβίζουνε ούτε τα κουμπούρια τους.

(Eίναι πανέμορφη και βάζει στις κλούβες φωτιά.
Μην μου μιλάς λοιπόν για κλούβια ιδανικά.)

[may91]

exairetiko einai...

[Joann]

Ιδανικός κι ανάξιος εραστής ( Mal du Depart )

Θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής
των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων,
και θα πεθάνω μια βραδιά σαν όλες τις βραδιές,
χωρίς να σχίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων.

Για το Μαδράς τη Σιγκαπούρ τ' Αλγέρι και το Σφαξ
θ' αναχωρούν σαν πάντοτε περήφανα τα πλοία,
κι εγώ σκυφτός σ' ένα γραφείο με χάρτες ναυτικούς,
θα κάνω αθροίσεις σε χοντρά λογιστικά βιβλία.

Θα πάψω πια για μακρινά ταξίδια να μιλώ,
οι φίλοι θα νομίζουνε πως τα 'χω πια ξεχάσει,
κι η μάνα μου χαρούμενη θα λέει σ' όποιον ρωτά:
"Ήταν μια λόξα νεανική, μα τώρα έχει περάσει"

Μα ο εαυτός μου μια βραδιά εμπρός μου θα υψωθεί
και λόγο ως ένας δικαστής στυγνός θα μου ζητήσει,
κι αυτό το ανάξιο χέρι μου που τρέμει θα οπλιστεί,
θα σημαδέψει κι άφοβα το φταίχτη θα χτυπήσει.

Κι εγώ που τόσο επόθησα μια μέρα να ταφώ
σε κάποια θάλασσα βαθειά στις μακρινές Ινδίες,
θα 'χω ένα θάνατο κοινό και θλιβερό πολύ
και μια κηδεία σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες.


ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ

[Σουέλ]

Νίκος Καββαδίας, Γράμμα στον ποιητή Καίσαρα Εμμανουήλ




Ξέρω εγώ κάτι που μπορούσε, Καίσαρ, να σας σώσει.
Κάτι που πάντα βρίσκεται σ' αιώνια εναλλαγή,
κάτι που σχίζει τις θολές γραμμές των οριζόντων,
και ταξιδεύει αδιάκοπα την ατελείωτη γη.

Κάτι που θα 'κανε γοργά να φύγει το κοράκι,
που του γραφείου σας πάντοτε σκεπάζει τα χαρτιά·
να φύγει κρώζοντας βραχνά, χτυπώντας τα φτερά του,
προς κάποιαν ακατοίκητη κοιλάδα του Νοτιά.

Κάτι που θα 'κανε τα υγρά, παράδοξά σας μάτια,
που αβρές μαθήτριες τ' αγαπούν και σιωπηροί ποιηταί,
χαρούμενα και προσδοκία γεμάτα να γελάσουν
με κάποιον τρόπο που, όπως λεν, δε γέλασαν ποτέ.

Γνωρίζω κάτι, που μπορούσε, βέβαια, να σας σώσει.
Εγώ που δε σας γνώρισα ποτέ... Σκεφτείτε... Εγώ.
Ένα καράβι... Να σας πάρει, Καίσαρ... Να μας πάρει...
Ένα καράβι που πολύ μακριά θα τ' οδηγώ.

Μια μέρα χειμωνιάτικη θα φεύγαμε.
-- Τα ρυμουλκά περνώντας θα σφυρίζαν,
τα βρωμερά νερά η βροχή θα ράντιζε,
κι οι γερανοί στους ντόκους θα γυρίζαν.

Οι πολιτείες οι ξένες θα μας δέχονταν,
οι πολιτείες οι πιο απομακρυσμένες
κι εγώ σ' αυτές αβρά θα σας εσύσταινα
σαν σε παλιές, θερμές μου αγαπημένες.

Τα βράδια, βάρδια κάνοντας, θα λέγαμε
παράξενες στη γέφυρα ιστορίες,
για τους αστερισμούς ή για τα κύματα,
για τους καιρούς, τις άπνοιες, τις πορείες.

Όταν πυκνή η ομίχλη θα μας σκέπαζε,
τους φάρους θε ν' ακούγαμε να κλαίνε
και τα καράβια αθέατα θα τ' ακούγαμε,
περνώντας να σφυρίζουν και να πλένε.

Μακριά, πολύ μακριά να ταξιδεύουμε,
κι ο ήλιος πάντα μόνους να μας βρίσκει·
εσείς τσιγάρα «Κάμελ» να καπνίζετε,
κι εγώ σε μια γωνιά να πίνω ουίσκυ.

Και μια γριά στο Αννάμ, κεντήστρα στίγματος,
--μια γριά σ' ένα πολύβοο καφενείο--
μια αιμάσσουσα καρδιά θα μου στιγμάτιζε,
κι ένα γυμνό, στο στήθος σας, κρανίο.

Και μια βραδιά στη Μπούρμα, ή στη Μπατάβια
στα μάτια μιας Ινδής που θα χορέψει
γυμνή στα δεκαεφτά στιλέτα ανάμεσα,
θα δείτε - ίσως - τη Γκρέτα να επιστρέψει.

Καίσαρ, από ένα θάνατο σε κάμαρα,
κι από ένα χωματένιο πεζό μνήμα,
δε θα 'ναι ποιητικότερο και πι' όμορφο,
ο διάφεγγος βυθός και τ' άγριο κύμα;

Λόγια μεγάλα, ποιητικά, ανεκτέλεστα,
λόγια κοινά, κενά, «καπνός κι αθάλη»,
που ίσως διαβάζοντάς τα να με οικτίρετε,
γελώντας και κουνώντας το κεφάλι.

Η μόνη μου παράκληση όμως θα 'τανε,
τους στίχους μου να μην ειρωνευθείτε.
Κι όπως εγώ για έν' αδερφό εδεήθηκα,
για έναν τρελόν εσείς προσευχηθείτε.

Έτσι, για το καλό...

[ALIA]

[ALIA]

Συχνα οταν βρισκομαι σε πανηγυρια, σε γλεντια,
σε πολυβουες χαρες, αισθανομαι σα να μην εχω "εισιτηριο".
Σα να 'χω βρεθει εκει λαθραια.
Μεχρι που μου 'ρχεται και να το βαλω στα ποδια.
Ειν'αυτη η καταρα που με δερνει, να διαβαζω αναποδα τον κοσμο.
Να επικεντρωνω την προσοχη μου στα υστερογραφα.
Να μη βαζω τιτλους στα κεφαλαια.

Αλκυονη Παπαδακη

[deleted-member30-03]

Socos & The Live Project Band - Party

αναζητώ ένα πάρτι.
να μπω, να σκεπάσω τη σιωπή.

"οι γιεγιέδες είναι οι απόγονοι του όθωνα."
ιωάννης κοσμοκαλόγερος.

ανυποψίαστη η ιστορία οδεύει προς το γνωστό της αδιέξοδο
συνοδευόμενη από στρατιές νεοχίπιδων
δηθενοεναλλακτικών
τόσο αριστεροί που αγκαλιάστηκαν με τους φασίστες.

άβυσσος ένδειας και αστικής μετριότητας.

άπαντα τα κληρονομικά χαρίσματα κοσμούν τον ουρανό μας.
ο γιος του σκηνοθέτη έκλασε!
ζήτω το μεθάνιο!

ζήτω η αστική ηθική των άτοκων ονειροδόσεων.
τροφοσυλλεκτική μάζα.
ελεύθερη αγορά.
έμμισθη κατάθλιψη.
αδρανής πληρότητα.
πουτάνες και πρέζα.
σαρκοβόρες ελπίδες.
νοικιασμένες ζωές.
στο πυρ το εξώτερο!

θαμμένα τσεκούρια που μάταια ελπίζουν σε κάποιον να τα
ξεθάψει.

όχι,
δεν φταίει το χρήμα που παίρνει τη θέση του αίματος μας, στις
φλέβες μας,
αλλά η βλακεία που παίρνει τον εαυτό της τόσο στα σοβαρά.

ότι πεθαίνει αργά, πεθαίνει σίγουρα.
και ότι ελπίζει σιωπηλά πεθαίνει σίγουρα.
μην αναζητάτε την γαλήνη.
σας εγκατέλειψε αυτή πρώτη, την ημέρα που την κουρέψατε.

δυσοσμία.
χημικός πολιτισμός.
εταιρική χούντα με σοσιαλιστικό προσωπείο.
δωσίλογοι χαραμοφάηδες.
κράτος εργολάβων.
μαύρα κοράκια με νύχια γαμψά.
φωλιάσαν στην συνταγματική τους ασυλία.
σε ποιον κουνάς το δάχτυλο ρε μουνί;

κλέφτη, κλέφτη είσαι εδω;
παίρνω το τσεκούρι μου και σε κυνηγώ

οι δρόμοι μας μοιάζουν σαν τάφροι,
που είναι πιο μαύροι από την άνοιξη, που είναι πιο μαύρη από
τη γη, που είναι πιο μαύρη από τη νύχτα.

όποιος βγαίνει από τη στρούγκα τον τρώει ο λύκος.
το κτήνος των χωματερών που θρέψαμε, μας καταπίνει.
πατριδοκάπηλοι
εθνική λήθη
απόγονοι προγόνων
λίπος στη σκέψη, λίπος στο βλέμμα και στο στόμα σκατά.

μπασκινερί ρουαγιάλ
νεοφώτιστοι αναγεννημένοι σταυροφόροι
ερωτευμένοι με τον βιασμό της ισότητας που ακολουθεί αέναη
πορεία έρποντας σε μυτερά χαλίκια και στο στόμα σκατά.

τάξη, ασφάλεια και εννέα σφαίρες στην πλάτη
αναζητώ ένα πάρτι.

αναζητώ ένα πάρτι.
να μπω, να σκεπάσω τη σιωπή.

σε ένα παγκάκι κάθομαι για λίγο
μετράω γουρούνια μέχρι να με πάρει ο ύπνος.
ίδια λάθη να ονειρευτώ
αναζητώ ένα πάρτι.

και εσείς μην λησμονείτε...
το τελευταίο δέντρο να το σώσετε,
γιατί από αυτό θα κρεμαστείτε.

[secretly]

Στίχοι: FF.C, Fortified Concept
Μουσική: FF.C, Fortified Concept
Πρώτη εκτέλεση: FF.C, Fortified Concept


Όταν ήμουνα μικρός μου 'χαν πει ένα παραμύθι
ότι αυτό που λέγεται φιλία υπάρχει και ζει σ' αυτόν τον πλανήτη .
Μου είχαν πει και για κάτι σπουδαίο που το λέγανε ιδεολογία
και να 'μαι πιστός σε ιδανικά όπως πατρίδα, οικογένεια , θρησκεία .
Μου είχαν πει για μια γενιά εκεί γύρω στο '60 με '70,
για μια επανάσταση κι αν χρειαζότανε η γενιά μου θα έκανε τα ίδια.
Μου είχαν πει και για κάτι παράξενους με καπέλο και μπλε στολή,
αυτοί θα με έσωζαν αν κάποιος κλέφτης στο σπίτι μου μέσα είχε μπει.
Μου είχαν πει για μία χούντα και για μία αριστερά
μου 'παν για κάποιες χαμένες πατρίδες και 400 χρόνια σκλαβιά .
Μου 'παν ότι ήμουν τυχερός γιατί τώρα έχουμε δημοκρατία,
για κάτι που το 'λεγαν σοσιαλισμό και έμοιαζε μ' ελευθερία.
Μου 'παν τα πράγματα έχουν αλλάξει για τη δική μου τη γενιά
κι αφού έχουμε ένα πιάτο να φάμε όλα είναι μια χαρά.
Μου 'παν να βάλω γρήγορα μυαλό και να συμβιβαστώ
κι ότι κάπου εκεί είναι το νόημα της ζωής, αν το ψάξω θα το βρω!

Όταν ήμουνα μικρός μου 'χαν πει ένα παραμύθι ,
μα είχε άσχημο τέλος και αυτό το ξέρω ήδη.
Όταν ήμουνα μικρός μου 'χαν διδάξει μια ιστορία,
τώρα μου την λένε αλλιώς, μα εγώ μαθαίνω στην πορεία.

Τώρα όμως που μεγάλωσα το παραμύθι έχει αλλάξει,
δε φοβάμαι πια τους εχθρούς μου γιατί οι φίλοι μ' έχουνε κάψει.
Κι εκείνο το σπουδαίο που το λέγανε ιδεολογία
έχει καταντήσει γραφικό κι ανήκει πια στην ιστορία.
Κι όσο για την επανάσταση που θα έκανε η δική μου η γενιά,
την κάνει μέσα από ακριβά αμάξια, ρούχα, μόδα και λεφτά.
Κι αυτοί οι παράξενοι που λέγονται αστυνομικοί
είναι οι περισσότεροι ίδιοι κλέφτες κι επικίνδυνα κομπλεξικοί.
Τώρα όλες οι πολιτικές παρατάξεις έχουνε γίνει ένα,
η εξουσία είναι γλυκιά κι ελκυστική για τον καθένα.
Εμείς δε βιώσαμε τον πόλεμο,ούτε τη δικτατορία,
μήπως φταίει τελικά αυτό που ακόμα δε νιώθω ελευθερία.
Κι αμφισβητώ ότι τα πράγματα είναι καλύτερα για μας,
έχουμε υλικά αγαθά άλλα μας λείπουνε άλλα πολλά.
Μου λείπει κάτι αληθινό να μπορώ να πιστέψω άφοβα σ' αυτό,
νιώθω πως έχω γεράσει πριν προλάβω μάθω να ζω!

Όταν ήμουνα μικρός μου 'χαν πει ένα παραμύθι ,
μα είχε άσχημο τέλος και αυτό το ξέρω ήδη.
Όταν ήμουνα μικρός μου 'χαν διδάξει μια ιστορία,
τώρα μου την λένε αλλιώς, μα εγώ μαθαίνω στην πορεία.

Δώσε μου φώτιση Θεέ μου υπάρχει εθνική συσκότιση,
χιλιάδες τα χτυπήματα σε κάθε μου ανόρθωση.
Ή ο κόσμος έχει αλλάξει ή δεν τον έμαθα ποτέ,
πουτανιά, ψέμα και απάτη θεωρούνται κυριλέ.
Κάποτε πίστεψα σε κάτι σε μια ιδεολογία,
πίστεψα στη μουσική μου σαν να ήτανε θρησκεία.
Τώρα πια με το hip-hop κάνουν στριπτίζ μες στα πορνεία,
ζούσα χρόνια μέσα στο ψέμα, τώρα νιώθω αηδία.
Ένα μάτσο εγωπαθείς και επιεικώς κωλόπαιδα,
μια παράσταση κλισέ αρνητικά όλα τα πρότυπα.
Άμα κάτι δεν μου κάνει απλώς φεύγω μακριά
δεν ανήκω σε κανέναν,δεν ανήκω πουθενά.
Ο κόσμος έχει μολυνθεί,δεν τον νοιάζει πια
η αλήθεια είναι λέξη ντεμοντέ, η ψευτιά του έγινε συνήθεια.
Η παράδοση πεθαίνει, η Ελλάδα πού να ζει,
βάλανε στο φέρετρο της ευρωπαϊκή επιγραφή.
Η Μασονία αλωνίζει μέσα στην ελληνική βουλή,
σοσιαλισμός και χούντα τώρα 'γιναν ασορτί.
Ψεύτικες δημοσκοπήσεις και αλλοδαποί σ' απογραφή,
μα η κυβέρνηση θέλει ψήφους,θέλει από κάπου να τους βρει.
Σάπια λόγια και ιδέες κι η πουτανιά σαν αρετή
και μετά τα 15 η παρθενιά είναι ντροπή.
Τί πειράζει όμως αυτό τώρα είμαστε Ευρωπαίοι ,
ψάξε να βρεις τον ανδρισμό σου σ' ένα αμάξι που να λέει.
Βρες κι ένα καλό τσουλί για να συμπληρώσεις την εικόνα,
γίνε λίγο κουνιστός στην Ευρώπη είναι μόδα.
Ας χαρούμε χωρίς λόγο,έχουμε 21ο αιώνα,
αν το ήξερε ο Σωκράτης τότε θα είχε αλλάξει χώρα.