ΣΤΙΧΟΙ ΠΟΥ ΣΑΣ ΕΚΦΡΑΖΟΥΝ - Page 198
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 198 of 248 FirstFirst ... 98148188196197198199200208 ... LastLast
Results 2,956 to 2,970 of 3712
  1. #2956
    Senior Member
    Join Date
    May 2007
    Location
    στη φωλιά μου...
    Posts
    13,147
    Το φιλί-γυαλί που ράγισε,
    τ'ακριβά σου μάτια καθρεφτίζοντας
    και μετά η χαρά ναυάγησε,
    σα βυθός μαζί κι ορίζοντας...

    Το κορμί κι η ορμή μυστήριο,
    δαχτυλίδι μαύρο με την πέτρα του...
    Ποιος καημός χωράει στα μέτρα του
    και μετά το γεια μαρτύριο...


    Το γιατί-χαρτί τετράγωνο,
    με σβησμένα χρόνια-περιθώρια,
    μου ζητά η ψυχή σου όρια,
    μα το χώμα υγρό και άγονο...


    Τελικά η ζωή τρία γράμματα...


    Αναστασία - Ελευθερία Αρβανιτάκη

    Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
    Στέκεσαι εδώ, δυο μέτρα μακριά μου όμως για μένα αυτά τα δυο μέτρα είναι ένα αδύνατο ταξίδι...

  2. #2957
    Senior Member
    Join Date
    May 2007
    Location
    στη φωλιά μου...
    Posts
    13,147
    Θέλω να σε δω,
    να μ' αναζητάς
    σε κάθε οδό κι εγώ
    στα λίγα που ζητάς...

    Καμιά φορά
    φοράω τα λόγια μιας πληγής,
    καμιά φορά ξεχνιέμαι αλλιώς
    κι απ' όλους κρύβομαι...

    Τη χαρά μου λες γιατί στην κάνω συμφορά
    και δε χωράει η ζωή
    να μπει στο γλέντι ούτε μια φορά...

    Θέλω να σε δω,
    να μ' εκδικηθείς
    να πιω νερό, κρυφά
    εκεί που θα πλυθείς... ♥


    Θέλω να σε δω - Ελευθερία Αρβανιτάκη

    Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
    Στέκεσαι εδώ, δυο μέτρα μακριά μου όμως για μένα αυτά τα δυο μέτρα είναι ένα αδύνατο ταξίδι...

  3. #2958
    Banned
    Join Date
    Nov 2010
    Posts
    6,846
    Διαρρήκτες - Δεν είμαι εγώ

    Έψαξα χρόνια φίλε να βρω απ’’Αγιο ν’ακουμπήσω
    Έψαξα να βρω γυναίκα για ν’αγαπήσω
    Να μ’αγαπάει κι αυτή χωρίς πολλές ερωτήσεις
    Αλλά στην έρημο η όαση είναι στις παραισθήσεις
    Καλούς φίλους ή εχθρούς να μην στα μασάνε
    Αλλά κάποιοι είναι το ίδιο και πισόπλατα χτυπάνε
    Η ανιδιοτέλεια και η καλοσύνη φθήνει
    Σαν τον θησαυρό στην άκρη του ουράνιου τόξου έχουν γίνει
    Μπήκα μέσα σε μεγάλα εμπορικά
    Που τη χαρά πουλάνε εκεί αλλά δεν είχα λεφτά
    Σε αδιαχώρητα parking εκπτωτικές περιόδους
    Μα πάντα έβρισκα τα ράφια κενά
    Έχω πάει σ’εξωτικές αμουδερές παραλίες
    Μήπως γαλήνη για τη τρικυμία του νου μου να βρω
    Και για τις Ερινύες μα το χρώμα μου ωχρό
    Γιατί ήθελε χρόνο για να βρω θησαυρό
    Και ο χρόνος είναι από διαμάντια πιο ακριβός
    Πιο πολύτιμος και πιο ποθητός
    Στις άσκοπες περιπλανήσεις μέσα αν διεισδύσεις
    Θα καταλάβεις πόση αξία έχει να είσαι λιτός
    Φοβάμαι που τελειώνει
    Φοβάμαι στις ατέλειωτες ουρές
    Ότι το μέλλον πλέον λέγεται χθες
    Δε θέλω να’μαι γω που όσο ψάχνω συνεχώς
    Στο τέλος μένω στο να ψάχνω διαρκώς

    Αν δεις κάποιον που μου μοιάζει να προσκυνά τον Θεό
    Δεν είμαι εγώ δεν είμαι εγώ
    Κι αν δεις κάποιον που Θεό βρήκε στο άφθονο ρευστό
    Δεν είμαι εγώ δεν είμαι εγώ
    Κι αν με ρευστό αγοράζει έρωτα παρωδικό
    Δεν είμαι εγώ δεν είμαι εγώ
    Κι αν με έρωτα γεμίζει του «εγώ» του το κενό

    Έχω βρεθεί μέσα σε συνωστισμό
    Ψάχνοντας συντροφιά να βρω
    Σε ώρες που με πνίγει η μοναξιά κι απόγνωση
    Κι ανάμεσα στο πλήθος και τον χαλασμό
    Ήμουνα τόσο μόνος σαν κρατούμενος στην απομόνωση
    Έχω προσπαθήσει να εξαφανιστώ
    Να χαθώ για λίγο απ’όλους εκείνους που με χαλούσαν
    Μα όπου κι αν πήγα κατέληξα πάλι εδώ
    Γιατί εν τέλει εγώ ήμουν εκείνος που με κηνυγούσα
    Έχω πει ψέματα και μου’χουνε πει
    Προσπαθώντας ο καθένας την αλήθεια του να ζήσει
    Μα το πιο μεγάλο ψέμα απ’όλα που’χω καταπιεί
    Είν’πως στο τέλος η αλήθεια θα νικήσει
    Έχω προσπαθήσει με το ρεύμα να πάω
    Να σπάω πλάκα με αισθήματα άλλων και να γελάω
    Πως σ’αγαπάω λέω και να μην το εννοώ
    Και να με μισώ γι’αυτό στο πρώτο κιόλας λεπτό
    Έχω προσπαθήσει να βρω τον Θεό στο επίγειο μα και στο επουράνειο παλάτι
    Μ’αρνούμαι να δώσω πίστη σε κάτι φανταστικό
    Γι’αυτό και έγκαιρα του γύρισα τη πλάτη
    Έχω προσπαθήσει να παρατήσω το ραπ τις ρίμες τις ηχογραφήσεις
    Να τ’αφήσω πίσω
    Μα όσο κι αν το προσπαθήσω τζάμπα ο κόπος που θα ρίξω
    Γιατί ξέρω πως χωρίς αυτά δεν θα μπορώ να ζήσω

    Αν δεις κάποιον που μου μοιάζει να προσκυνά τον Θεό
    Δεν είμαι εγώ δεν είμαι εγώ
    Κι αν δεις κάποιον που Θεό βρήκε στο άφθονο ρευστό
    Δεν είμαι εγώ δεν είμαι εγώ
    Κι αν με ρευστό αγοράζει έρωτα παρωδικό
    Δεν είμαι εγώ δεν είμαι εγώ
    Κι αν με έρωτα γεμίζει του «εγώ» του το κενό

    Δεν είμαι αυτός που θα δεις να χαμογελά
    Κοιτώ συνήθως χαμηλά και θολά
    Μα όποιον μιλά βλέπω στα μάτια σιωπηλά
    Κρατώ τα αισθήματα δειλά
    Πλάθω το μέλλον κι ας κολλά ο νους μου
    Μέρα με μέρα και είναι πολλά που σκέφτομαι φίλε μου πάλι
    Είμαι αυτός κάτω απ’το φως
    Δεν είμαι αυτός που τη σκανδάλη έχει τολμήσει να πατήσει
    Μα σαφώς κάτι με κράτησε
    Δεν είμαι σίγουρα αυτός που δεν τα έδωσε όλα όταν αγάπησε
    Κι ας πόνεσα είμαι άνθρωπος και οι άνθρωποι πονάνε
    Δεν είμαι αυτός που θήραμα γίνεται να τον φάνε
    Είμαι μάλλον θέλω να’μαι αγέρας
    Να ξεφύγω απ’τη ρουτίνα και το αγχος που’ναι τέρας
    Και μας τρώει καθημερινά περάσαν τόσα δειλινά
    Που στωικός στο στρώμα έχω γύρει να ξαπλώσω
    Και με βοηθά να δω τα πράγματα αλλιώς
    Δεν είμαι αυτός που γράφει για να γίνει γνωστός

    Αν δεις κάποιον που μου μοιάζει να προσκυνά τον Θεό
    Δεν είμαι εγώ δεν είμαι εγώ
    Κι αν δεις κάποιον που Θεό βρήκε στο άφθονο ρευστό
    Δεν είμαι εγώ δεν είμαι εγώ
    Κι αν με ρευστό αγοράζει έρωτα παρωδικό
    Δεν είμαι εγώ δεν είμαι εγώ
    Κι αν με έρωτα γεμίζει του «εγώ» του το κενό

  4. #2959
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2011
    Location
    Ναυταθλητικός Όμιλος Ποδηλατών Βάρκιζας "Ο Βουκεφάλας
    Posts
    2,253
    Απλοί στίχοι

    Ένα σπίτι για να γεννηθείς
    ένα δέντρο για ν’ ανασάνεις
    ένας στίχος για να κρυφτείς
    ένας κόσμος για να πεθάνεις.

    Tάσος Λειβαδίτης

  5. #2960
    Senior Member
    Join Date
    Jan 2012
    Location
    salonica
    Posts
    1,049
    ΖΩΕΣ (Κώστας Καρυωτάκης)

    Κι έτσι πάνε και σβήνουνε όπως πάνε.
    Λέω τις ζωές που δόθηκαν στο φως
    αγάπης γαλήνης, κι ενώ κυλούν
    σαν ποταμάκια, εντός τους το σφαλούν
    αιώνια κι αξεχώριστα, καθώς
    μες στα ποτάμια φέγγει ο ουρανός,
    καθώς στους ουρανούς ήλιοι κυλούν.
    Λέω τις ζωές που δόθηκαν στο φως...
    Λέω τις ζωούλες που 'ναι κρεμαστές
    απ' τα ρουμπίνια χείλη γυναικός
    ως κρέμονται στα εικονοστάσια εμπρός
    τα τάματα, οι καρδιές ασημωτές,
    κι είναι όμοια ταπεινές, όμοια πιστές
    στ' αγαπημένα χείλη γυναικός.
    Λέω τις ζωούλες που 'ναι κρεμαστές...
    που δεν τις υποψιάζεται κανείς,
    έτσι όπως ακολουθάνε σιωπηλές
    και σκοτεινές και ξένες και θλιβές
    το βήμα, την ιδέα μιας λυγερής
    (κι αυτή δεν υποψιάστη), που στη γης
    θα γείρουνε, θα σβήσουν σιωπηλές
    Που δεν τις υποψιάζεται κανείς...
    Που διάβηκαν αμφίβολα, θαμπά
    σαν άστρα κάποιας ώρας αυγινής,
    από τη σκέψη μιας περαστικής
    που, για να τρέχει τόσο χαρωπά,
    δεν είδε τις ζωές που σβηούν σιγά
    σαν την ψυχή καντήλας αυγινής.
    Που διάβηκαν αμφίβολα, θαμπά...
    διαρκής αναθεώρηση ________________________________________ Β α σ ί λ η ς

  6. #2961
    Senior Member
    Join Date
    Aug 2011
    Location
    ΝΑΞΟΣ
    Posts
    1,499
    Κάνε μου μπα, να κάνω χα!
    Να μην μας πιάσουνε στα πρα...
    Κάνε μου χο-γλο-γλο, βγάλε φωνή
    χα-χα, μπαχανισμένη μου ζωή.

    ʼμα βγάζαμε τις μάσκες
    θα 'ταν διαφορετικά.
    Ως και οι πάνκισσες τα βάψαν
    πράσινα τα μαλλιά.

    Πρασινοαίματος καιρός,
    δηλώνω πρασινοφρουρός
    να μ' αγαπάς πρασινωπά
    έχω και καταπράσινη καρδιά.

    Πως να παίξουμε κρεμάλες
    ξέχασές το στυλό
    στον επήρα τις προάλλες
    πράσινο.

    Είσαι θαμπή, κάνε μου μπι
    σαν θερινή χαζή αναψυχή
    βάψε με μπλε μάρεν και βυσσινί
    φυλάκισέ με αν θες στο μουσταρδί.

    Μετενσαρκώνομαι σε δάδα
    κι έλαμψα στο πουθενά
    και τη μικρή μου κουτουράδα
    κάψανε στην πυρά.
    [COLOR="#800080"][SIZE=5][FONT=Comic Sans MS][B]Honey, nobody ever gonna love you
    The way I try to do.[/B][/FONT][/SIZE][/COLOR]

  7. #2962
    Senior Member
    Join Date
    May 2007
    Location
    στη φωλιά μου...
    Posts
    13,147
    Δρόμος σκοτεινός, η ζωή του καθενός
    πες μου αν είμαι ζωντανός...
    Δώσε μου φωτιά, κάτσε κόντρα στο νοτιά
    μην το ψάχνεις άλλο πια...

    Είχα έναν φίλο που τρελάθηκε
    έκαψε τις μνήμες του και χάθηκε...

    Άκου να σου πω, φεύγει ότι αγαπώ
    και δεν έχω πια σκοπό...


    Τώρα γίναν όλοι τους αδίστακτοι
    κι είναι η ψυχούλα μου παρείσακτη...

    Είχα μιαν αγάπη, μια οφθαλμαπάτη,
    τίποτα δεν έχω τώρα πια...

    Που να εξηγώ, τι κατά βάθος είμ' εγώ

    ποιος είναι άνθρωπος να του μιλήσω εγώ...
    Που να εξηγώ, της μοναξιάς το φορτηγό
    τρέχει στη νύχτα δίχως φρένα κι οδηγό...

    Δρόμος σκοτεινός, η ζωή του καθενός
    πες μου αν είμαι ζωντανός...



    Που να εξηγώ - Αντώνης & Γιάννης Βαρδής

    Στίχοι: Αντώνης Ανδρικάκης
    Στέκεσαι εδώ, δυο μέτρα μακριά μου όμως για μένα αυτά τα δυο μέτρα είναι ένα αδύνατο ταξίδι...

  8. #2963
    Senior Member
    Join Date
    Aug 2011
    Location
    ΝΑΞΟΣ
    Posts
    1,499
    dream world is a very scary place
    the dream world is a very scary place
    the dream world is a very scary place
    to be trapped in

    dream world is a very scary place
    the dream world is a very scary place
    the dream world is a very scary place
    to be trapped inside
    trapped inside
    trapped inside
    all your life

    shine in time
    shine in time
    shine in time
    ´til you find

    you're closer
    you're closer
    to the truth

    within you
    within you
    within you
    is the truth

    that your dream world is a very scary place
    your dream world is a very scary place
    your dream world is a very scary place
    to be trapped in

    your dreams is such a lonely lonely place
    your dreams is such a lonely lonely place
    your dreams is such a lonely lonely place
    to be trapped inside
    trapped inside
    trapped inside
    all your life

    shine in time
    shine in time
    shine in time
    ´til you die

    you're closer
    you're closer
    you're closer
    to the truth

    within you
    within you
    within you
    is the truth

    I go,I go,I go closer x4

    closer,closer,closer
    to the truth

    within you,
    within you,
    within you,
    is the truth...
    [COLOR="#800080"][SIZE=5][FONT=Comic Sans MS][B]Honey, nobody ever gonna love you
    The way I try to do.[/B][/FONT][/SIZE][/COLOR]

  9. #2964
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2012
    Location
    Χωρα του Ποτε
    Posts
    673
    Why do I have to fly
    Over every town up and down the line?
    I'll die in the clouds above
    And you that I defend, I do not love

    I wake up, it's a bad dream
    No one on my side
    I was fighting
    But I just feel too tired
    To be fighting
    Guess I'm not the fighting kind

    Where will I meet my fate?
    Baby I'm a man, I was born to hate
    And when will I meet my end?
    In a better time you could be my friend

    I wake up, it's a bad dream
    No one on my side
    I was fighting
    But I just feel too tired
    To be fighting
    Guess I'm not the fighting kind
    Wouldn't mind it
    If you were by my side
    But you're long gone
    Yeah you're long gone now

    Where do we go?
    I don't even know
    My strange old face
    And I'm thinking about those days
    And I'm thinking about those days

    I wake up, it's a bad dream
    No one on my side
    I was fighting
    But I just feel too tired
    To be fighting
    Guess I'm not the fighting kind
    Wouldn't mind it
    If you were by my side
    But you're long gone
    Yeah you're long gone now
    (soulmatesNeverDie!!!)

  10. #2965
    Senior Member
    Join Date
    Aug 2010
    Location
    εδω... εκει... παραπερα...
    Posts
    2,059
    Η ανησυχία μοιάζει με την κουνιστή πολυθρόνα. Σε κρατάει απασχολημένο χωρίς να σε πηγαίνει πουθενά.

  11. #2966
    Senior Member
    Join Date
    Jun 2009
    Posts
    430
    Τα μάτια της ενα ταξίδι σε εναν ξάστερο ουρανό
    Και το κορμί της μια θάλασσα , άγνωστη ,
    μένεις στον πειρασμό
    παλεύοντας με τους διαμονές σου ?
    η ταξιδεύεις ?

    Τι και αν φέρει φουρτούνα η θάλασσά της
    ναυαγό σε θέλει μέχρι να βγεις στο νησί της
    μόνιμο κάτοικο
    να κοιτάς το χαμόγελό της σαν ήλιο που σε ζεσταίνει
    πίσω απο τους λόφους της
    που θές να κατακτήσεις

    Και απο εκει ψηλά που θα βρεθείς
    να ανοίξεις τα φτερά σου
    τι αέρας θα έρθει άραγε ?

    μένεις στον πειρασμό
    παλεύοντας με τους διαμονές σου ?
    η ταξιδεύεις ?

  12. #2967
    Senior Member
    Join Date
    May 2007
    Location
    στη φωλιά μου...
    Posts
    13,147
    Άμα δεις τα παιδιά,
    πες ένα "γεια"
    πριν αρχίσουν τελειώσανε όλα...
    Δεν θα ψάξει κανείς,
    ούτε οι γονείς
    εγώ ήρθα και φεύγω αφανής...

    Άμα δεις τα παιδιά,
    πες ένα "γεια"
    γιατί ο κόσμος δεν ήταν για μένα...
    Ήταν πόρτες κλειστές
    και δικαστές,
    ήταν κρύο, βροχή,
    μια σκληρή εποχή
    που κανείς τους δεν είχε ψυχή...

    Άμα δεις τα παιδιά,
    πες ένα "γεια"
    σε αγάπες που μ' έχουν ξεχάσει...
    Είναι άγριος καιρός
    κι είμαι μικρός,
    έχω ζήσει πολλά
    κι η ζωή μου κυλά
    με το θάνατο που μου πουλά...

    Άμα δεις τα παιδιά,
    πες τους μόνο ένα "γεια"
    από κάποιον που ήτανε μόνος...
    Είχε κάτι να πει
    μα σ' αυτή τη σιωπή,
    δεν υπήρξε γι' αυτόν λίγος χρόνος...

    Άμα δεις τα παιδιά - Γιάννης Βαρδής
    Στέκεσαι εδώ, δυο μέτρα μακριά μου όμως για μένα αυτά τα δυο μέτρα είναι ένα αδύνατο ταξίδι...

  13. #2968
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2011
    Location
    Ναυταθλητικός Όμιλος Ποδηλατών Βάρκιζας "Ο Βουκεφάλας
    Posts
    2,253
    Ο Ροβινσών στη Μύκονο

    Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
    Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις


    Στον εικοστό αιώνα, στη Μύκονο
    είδα τον Ροβινσώνα με δίκαννο.
    Με το παλιό στη πλάτη δισάκι του
    μου θύμιζε γαλάτη του Τάκιτου.

    Του γυρισμού κατάρτια στα πέλαγα
    του θάμπωναν τα μάτια και γέλαγα.
    Μα κείνος στον αγώνα, σαν ύαινα
    κρατάει του Ποσειδώνα την τρίαινα.

    Και δίνει και σε μένα τα κιάλια του
    να βρω τα πεθαμένα τσακάλια του.
    Στον εικοστό αιώνα, στη Μύκονο
    είδα τον Ροβινσώνα με δίκαννο.


  14. #2969
    Senior Member
    Join Date
    Aug 2011
    Location
    ΝΑΞΟΣ
    Posts
    1,499
    Πες μου αν μπορείς να θυμηθείς πότε
    ξύπνησες χωρίς εκείνη να χεις στο πλευρό
    σου με τα περίεργα μαλλιά στα μάτια μέσα
    σε κοιτά και χάνεται στο ραδιοφωνό σου
    την έχω ξάναδει να περπατάει στη βροχή
    μα το κορμί της να βράζει,στο πόδι όλη η
    γειτονιά είναι μια πέτρα που κυλά βαζεί
    φωτιές και οι νότες πέφτουν χαλάζι

    Ψέμματα αν ήταν έγω πάλι άδιαφορώ
    Βλεπεις με μάγεψε η νύχτα
    Νιωθω σαν κάτι να μου ρίξαν στο ποτό

    Τα βράδυα όταν τριγυρνάς κάτι θα
    σίγοτραγουδάς μπορεί μια μελωδία
    ξεχασμένη και ζαλισμένα πρωινά λίγο πριν
    φύγεις για δουλειά σ'ακούγεται
    στέναχωρημένη
    είναι γλυκιά η συντροφιά σου χαιδεύει τα
    αυτιά για πάντα καρφωμένη στο μυαλό σου
    μαζι της όταν περπατάς στο πλήθος νιώθεις
    βασιλιάς ενάς ροκσταρ στο απογειό του
    [COLOR="#800080"][SIZE=5][FONT=Comic Sans MS][B]Honey, nobody ever gonna love you
    The way I try to do.[/B][/FONT][/SIZE][/COLOR]

  15. #2970
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2011
    Location
    Ναυταθλητικός Όμιλος Ποδηλατών Βάρκιζας "Ο Βουκεφάλας
    Posts
    2,253
    ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΚΑΡΙΜΠΑΣ


    Ως ανύποπτος καθόμαν, ήρθαν όλα μι' αντάρα
    οι ήρωές μου κι οι στίχοι μου — φιόρα μου όλα πλατύφυλλα —,
    κάθε μια της ζωής μου ήταν — κει — στραβομάρα,
    κάθε γκάφα μου ή τύφλα...

    Κι ως αρπώντας με μ' έβγαλαν σηκωτόν απ' την πόλη
    (με καμπούρες κι αλλήθωροι — με στραβή άλλα αρίδα).
    όλα εκεί με τριγύρισαν και με δείξαν — χαχόλοι —
    κει βαθιά, τη Χαλκίδα:

    ... Βλέπεις μαιτρ —μου φωνάξανε— τη Χαλκίδα την είδες
    όπου συ μες στα φάλτσα σου μόνον, ήξερες ν' άρχεις;
    Νά τα έργα σου, οι πόθοι σου — όλοι εμείς — φασουλήδες,
    νά και συ θιασάρχης!...

    Τι ντεκόρ ανισόρροπο που με μύτη γελοία
    μαιτρ μπεκρής το σκεδίαζε στό 'να πόδι να στέκει.
    ήταν κει, λες και χτίστηκε με γλαρή κιμωλία,
    όρθιο η πόλη λελέκι...

    Κι ω Θεέ μου, τι θίασος, τι λερή συνοδεία
    εαυτούληδων (τούτοι μου), να μοιράσουν σαν λύκοι
    μεταξύ τους — για ρόλους των — κάθε μια μου αηδία,
    κάθε τι ρεζιλίκι..

    Κι είμαι γω θιασάρχης τους; Αλς κουρσούμ τώρα εξώλης
    και προώλης τους (τέλειος να μαθαίνω τους ρούμπες),
    νά μ' αυτούς τους παλιάτσους μου θα κινήσω στις πόλεις
    με κραυγές και με τούμπες!...

    Κι ως στα πάλκα η φάτσα μου γελαστή θα προβαίνει
    (αχ, κι η πρόγκα — τι δόξα μου!.,. — σ' ουρανούς θα με σύρει)
    η Χαλκίδα εκεί πισω μου θα φαντάζει χτισμένη
    σαν από —τεμπεσίρι...

    Στάδιον δόξης
    (συλλογή Εαυτούληδες 1950)
    Last edited by Joann; 10-05-2012 at 05:50.

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •