ΣΤΙΧΟΙ ΠΟΥ ΣΑΣ ΕΚΦΡΑΖΟΥΝ

[Jackie]

When You Are Old
W. B. Yeats

When you are old and grey and full of sleep,
And nodding by the fire, take down this book,
And slowly read, and dream of the soft look
Your eyes had once, and of their shadows deep;

How many loved your moments of glad grace,
And loved your beauty with love false or true,
But one man loved the pilgrim soul in you,
And loved the sorrows of your changing face;

And bending down beside the glowing bars,
Murmur, a little sadly, how Love fled
And paced upon the mountains overhead
And hid his face amid a crowd of stars.

[Κύκνος]

Maybe I, maybe you
can make a change
to the world...
Maybe I, maybe you
can find a key to the stars
to catch the spirit of hope,
to save one hopeless heart...
Maybe I, maybe you
I'm just dreaming sometimes
but the world would be cold
without dreamers like you...
You look up to the sky
with all those questions in mind,
all you need is to hear
the voice of your heart...
In a world full of pain
someone's calling your name,
why don't we make it true
maybe I, maybe you...


Maybe I, maybe you - Scorpions

https://www.youtube.com/watch?v=TGa1IyKLmtY

[Κύκνος]

Όσο υπάρχουμε ακόμα,
από αίμα κι από χώμα
κι όσο μας κυβερνά η καρδιά...
Όσο κρατάνε τα όνειρα μας
κι αντέχουν τα φτερά μας,
εμείς θα ξεκινάμε ξανά...
Κάναμε λάθη και γι' αυτό πονάμε
μα έχουμε μάθει πια να προχωράμε,
να πηγαίνουμε πάντα μπροστά...
Εμείς που τόσα έχουμε χάσει,
που έχουμε ξεχάσει
γεμάτη αγκαλιά τι θα πει...

https://www.youtube.com/watch?v=s4-rm78-9oY
Φύγαμε - Άνεμος

[Guest17012017]

Είμαστε κάτι ξεχαρβαλωμένες
κιθάρες. Ο άνεμος, όταν περνάει,
στίχους, ήχους παράφωνους ξυπνάει
στις χορδές που κρέμονται σαν καδένες.

Είμαστε κάτι απίστευτες αντένες.
Υψώνονται σα δάχτυλα στα χάη,
στην κορυφή τους τ’ άπειρο αντηχάει,
μα γρήγορα θα πέσουνε σπασμένες.

Είμαστε κάτι διάχυτες αισθήσεις,
χωρίς ελπίδα να συγκεντρωθούμε.
Στα νεύρα μας μπερδεύεται όλη η φύσις.

Στο σώμα, στην ενθύμηση πονούμε.
Μας διώχνουνε τα πράγματα, κι η ποίησις
είναι το καταφύγιο που φθονούμε.

(Καρυωτάκης)

[deleted-member-09-05-2016]

Στίχοι:
Διονύσης Καψάλης
Μουσική:
Διάφανα Κρίνα
1. Διάφανα Κρίνα

Ξέρω πως θα `ρθει και δε θα `μαι όπως είμαι,
να τον δεχτώ με το καλύτερο παλτό μου.
Μήτε σκυμμένος στις σελίδες κάποιου τόμου,
εκεί που υψώνομαι να μάθω ότι κείμαι.

Δε θα προσεύχομαι σε σύμπαν που θαμπώνει,
δε θα ρωτήσω αναιδώς, πού το κεντρί σου;
Γονιός δε θα `ναι να μου πει, σήκω και ντύσου
καιρός να ζήσουμε παιδί μου, ξημερώνει.

Θα `ρθει την ώρα που σπαράσσεται το φως μου
κι εκλιπαρώ φανατικά λίγη γαλήνη.
Θα `ρθει σαν πύρινο παράγγελμα που λύνει
όρους ζωής και την αδρή χαρά του κόσμου.

Δε θα μαζεύει ουρανό για να με πλύνει,
δε θα κρατά βασιλικό ή φύλλα δυόσμου.
Θα `ρθει την ώρα που σπαράσσεται το φως μου
Θα `ρθει την ώρα που σπαράσσεται το φως μου
Θα `ρθει την ώρα που σπαράσσεται το φως μου...

[Macgyver]

Σαν αποθανω θαψτε μου ,
το κινητο στο μνημα ,
μα μην με θαψετε βαθια ,
γιατι δεν θαχω σημα .


Στιχοι Κ. Καβαφη .

[PAPA]

Είμαστε κάτι ξεχαρβαλωμένες
κιθάρες. Ο άνεμος, όταν περνάει,
στίχους, ήχους παράφωνους ξυπνάει
στις χορδές που κρέμονται σαν καδένες.

Είμαστε κάτι απίστευτες αντένες.
Υψώνονται σα δάχτυλα στα χάη,
στην κορυφή τους τ’ άπειρο αντηχάει,
μα γρήγορα θα πέσουνε σπασμένες.

Είμαστε κάτι διάχυτες αισθήσεις,
χωρίς ελπίδα να συγκεντρωθούμε.
Στα νεύρα μας μπερδεύεται όλη η φύσις.

Στο σώμα, στην ενθύμηση πονούμε.
Μας διώχνουνε τα πράγματα, κι η ποίησις
είναι το καταφύγιο που φθονούμε.

(Καρυωτάκης)

χαχαχα!! Περαστικέ δεν περίμενα κάτι άλλο από Καρυωτάκη!! Σου αφιερώνω την Πρέβεζα (μεταξύ μας άσχετα που δεν είμαι πεσιμίστρια μου αρέσει κι εμένα ο Καρυωτάκης, έχω και τα άπαντα του)

[Κύκνος]

Μοναξιά, με χιλιάδες γκάζια
στα μισά της διαδρομής
έχω χάσει επαφή
και τρακάρω στη στροφή
και δεν έρχεται κανείς...
Σ' όλα αυτά πουθενά εμείς...
Είναι ψέμα αυτό που ζω,
μες το χάος επιζώ
και δεν έρχεται κανείς...
Ψάχνω κάπου να πιαστώ
και δεν έρχεται κανείς...
Όλα είναι ψέμα,
ψάχνω κάποιο θέμα
λίγο πριν να τρελαθώ...
Άνεμος ο χρόνος
κι είμαι πάντα μόνος,
πες μου που να κρατηθώ...
Κόκκινο σκοτάδι,
κόλαση το βράδυ
και δεν είσαι πουθενά...
Έμεινα στο δρόμο,
έζησα τον τρόμο
που το σώμα διαπερνά...

[Κύκνος]

It doesn't matter what I want,
it doesn't matter what I need...
It doesn't matter if I cry,
don't matter if I bleed...
I've been on a road,
don't Know where it goes
or where it leads...
You've been in a cage
throw you to the wind,
you fly away...

[Deleted-member250416]

Αγκαλιά να με πάρεις θάλασσά μου εσύ
τη μπορώ την αρμύρα και ας είμαι πληγή.
Γίνε δρόμος και μοίρα θάλασσά μου και πες
τι σημαίνουν οι λέξεις αλλά κι οι σιωπές.

Αν με ζητήσει κανείς
δεν υπάρχω εγώ γίναμε ένα να πεις.
Μέσα σου χάθηκα πια
απ’ το λίγο που ζω ας πνιγώ στα βαθιά.
Αν με ζητήσει κανείς
θάλασσα σώσε με κάτι να βρεις να τους πεις.


"Υπάρχουν, φαντάζομαι, άνθρωποι που δεν τολμήσανε να ζήσουν, από υπερβολική ευαισθησία. Η ευαισθησία, για να είναι χρήσιμη, πρέπει να συντροφεύεται από ανάλογη δύναμη." Γ.Σεφέρης

[Κύκνος]

Σε ποιόν να πω
αυτά που θα ΄λεγα σ' εσένα,
ούτε στον ίδιο τον εαυτό μου δεν μπορώ...
Δεν έχω εγώ
δικό μου άνθρωπο κανένα
αυτά που θα 'λεγα σ΄εσένα για να πω...
Εγώ που σ' αγαπώ μα δε σε είχα
σωπαίνω εδώ...

[deleted-member-09-05-2016]

"Getting Away With Murder"

Somewhere beyond happiness and sadness
I need to calculate
What creates my own madness
And I'm addicted to your punishment
And you're the master
And I am waiting for disaster

[Chorus]
I feel irrational
So confrontational
To tell the truth I am
Getting away with murder
It isn't possible
To never tell the truth
But the reality is I'm getting away with murder
(Getting away, Getting away, Getting away)

I drink my drink and I don't even want to
I think my thoughts when I don't even need to
I never look back cause I don't even want to
And I don't need to
Because I'm getting away with murder

[Chorus]

Getting away, Getting away, Getting away,
Getting away, Getting away, Getting away,
Getting away, Getting away, Getting away,
With murder

Somewhere beyond happiness and sadness
I need to calculate
What creates my own madness
And I'm addicted to your punishment
And you're the master
And I am craving this disaster

[Κύκνος]

Δώσε μου λιγάκι ουρανό,
πάρε με μαζί στο πέταγμα σου
μάθε με κι εμένα να πετώ,
να μην έχω ανάγκη τα φτερά σου...

[imagine]

close my eyes only for a moment, and the moment's gone
All my dreams pass before my eyes, a curiosity

Dust in the wind, all they are is dust in the wind

Same old song, just a drop of water in an endless sea
All we do crumbles to the ground, though we refuse to see

Dust in the wind, all we are is dust in the wind

Now, don't hang on, nothing lasts forever but the earth and sky
It slips away, and all your money won't another minute buy

Dust in the wind, all we are is dust in the wind (all we are is dust in the wind)
Dust in the wind (everything is dust in the wind), everything is dust in the wind (the wind)

[imagine]

θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής
των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων,
και θα πεθάνω μια βραδιά σαν όλες τις βραδιές,
χωρίς να σχίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων.

Για το Μαδράς τη Σιγκαπούρ τ’ Αλγέρι και το Σφαξ
θ’ αναχωρούν σαν πάντοτε περήφανα τα πλοία,
κι εγώ σκυφτός σ’ ένα γραφείο με χάρτες ναυτικούς,
θα κάνω αθροίσεις σε χοντρά λογιστικά βιβλία.

Θα πάψω πια για μακρινά ταξίδια να μιλώ,
οι φίλοι θα νομίζουνε πως τα `χω πια ξεχάσει,
κι η μάνα μου χαρούμενη θα λέει σ’ όποιον ρωτά:
"Ήταν μια λόξα νεανική, μα τώρα έχει περάσει"

Μα ο εαυτός μου μια βραδιά εμπρός μου θα υψωθεί
και λόγο ως ένας δικαστής στυγνός θα μου ζητήσει,
κι αυτό το ανάξιο χέρι μου που τρέμει θα οπλιστεί,
θα σημαδέψει κι άφοβα το φταίχτη θα χτυπήσει.

Κι εγώ που τόσο επόθησα μια μέρα να ταφώ
σε κάποια θάλασσα βαθειά στις μακρινές Ινδίες,
θα `χω ένα θάνατο κοινό και θλιβερό πολύ
και μια κηδεία σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες