ΣΤΙΧΟΙ ΠΟΥ ΣΑΣ ΕΚΦΡΑΖΟΥΝ

[mstrouf]

Μου \'πανε οι φίλοι σου πως δεν πας καλά
διάβασα τη στήλη σου, βάζεις δύσκολα
Τι τα θες τα περιττά και τα επιπλέον
Τα φιλιά είναι σβουριχτά και το χρήμα ρέον

Μήπως είσαι Λέων; Όχι, κροκόδειλος

Πας καλά, πας καλά?
Εμένα ν\' ακούς: Δεν πας καλά

Σ\' έφαγε η επίδειξη και το σούρτα-φέρτα
Κάποιος θα σε πήδηξε που φορούσε μπέρτα
Μήπως ήταν ο Ζορρό, ή ο Νοσφεράτου
Ή κανένα καγκουρώ πάνω στη χαρά του

Μήπως είσαι Λέων; Όχι, κροκόδειλος

Πας καλά; Πας καλά?
Εμένα ν\' ακούς: Δεν πας καλά

Σου \'καναν δυσφήμηση κι από την Τατιάνα
Πως κατά το ήμισυ ήσουνα *******
άκου με και μένανε που \'χω απηυδήσει:
Δεν το διαφημίζουμε το καλό ******

Πας καλά, πας καλά?
Εμένα ν\' ακούς:
Δεν πας καθόλου, μα καθόλου-καθόλου
κι όταν λέω καθόλου, εννοώ καθόλου

Εμένα ν\' ακούς
Μήπως είσαι Λέων?

Στίχοι: Σταμάτης Κραουνάκης & Πέτρος Παράσχης

[Sofia]

Χορεύει ο κόσμος ξέφρενα, καθένας στο ρυθμό του...
Για να \'βρει ταίρι ένας τρελός, πουλάει τον εαυτό του...
Αν δεν πιστεύεις μη ρωτάς, κι αν δεν ακούς μη με κοιτάς...
Αν δε φαντάζεσαι φωτιές, με κάρβουνα μην παίζεις...

Εεεεεεεεε....
Γυρνάει ο κόσμος γρήγορα και γίναμε όλοι σκλάβοι,
Κι ένας τρελος φρένο πατά, τον κόσμο να προλάβει...
Αν δεν μπορείς να προσκυνάς, κι αν όλα τα κατέχεις,
Τον κόσμο σου να κυβερνάς, μα σ\' αγκαλιές μην πέφτεις...

Μεγάλα ψέματα μη λες, γιατί θα τα πιστέψεις...
Για τον ψηλό σου το λαιμό, χίλιες θηλειές θα πλέξεις...

Εεεεεεεεε...
Ξεχνάει ο κόσμος στη στιγμή, και ιστορίες γράφει...
Την πόρτα κλείνει ο τρελός, μήπως και δει τα λάθη...
Aμα δεν νοιώθεις, μη μιλάς...Σώπα και μη δικάζεις...
Χίλια κεφάλια πέφτουνε, όταν εσύ δειλιάζεις...

Αν δεν πιστεύεις μη ρωτάς, κι αν δεν ακούς μη με κοιτάς...
Αν δε φαντάζεσαι φωτιές, με κάρβουνα μην παίζεις...

[Sofia]

Ξημερώνει
κι εγώ στους δρόμους τριγυρνώ
κι αν χαράζει
το φως δε φτάνει εδώ

Που να είσαι;
ποια τραγούδια
σε νανουρίζουνε;

Μια καρδιά, έχω μόνο μια καρδιά
που για σένα κλαίει κάθε βραδιά

Ξημερώνει στου κόσμου όλου τις καρδιές
μα για μένα
δε χάραξε ποτές

Σε φωνάζω
και να μ΄ακούσεις δεν μπορείς
ξημερώνει
κι εσύ δε λες να \'ρθεις

[Dalia]

ΕΜΕΝΑ ΔΕΝ Μ\'ΑΓΑΠΗΣΕ ΚΑΝΕΙΣ - ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΤΡΟΠΑΝΟΣ

Εμένα δε μ\' αγάπησε κανείς
δεν ένιωσα ποτέ ένα χάδι
πού είσαι μάνα να με δεις
δεν είναι δίπλα μου κανείς
το τελευταίο βράδυ

Άνθρωπο δεν έχω να με κλάψει
ούτε ένα κεράκι να μ\' ανάψει
Μόνος ήμουν μόνος είμαι χάρε μου
την ψυχή μου πάρε μου
Μόνος ήμουν μόνος είμαι χάρε μου
την ψυχή μου πάρε μου

Εμένα δε με νοιάστηκε κανείς
ο πόνος μοναχά με ξέρει
μου \'χουνε πάρει τη χαρά
και μου \'χουν κόψει τα φτερά
με δίκοπο μαχαίρι

Άνθρωπο δεν έχω να με κλάψει
ούτε ένα κεράκι να μ\' ανάψει
Μόνος ήμουν μόνος είμαι χάρε μου
την ψυχή μου πάρε μου
Μόνος ήμουν μόνος είμαι χάρε μου
την ψυχή μου πάρε μου

[PETRAN]

φαντάζομαι ότι μιλάμε για στίχους τραγουδιών αλλά σκέφτηκα να ποστάρω στίχους από 2 αγαπημένα μου ποιήματα που με κάποιο τρόπο μιλάνε μέσα μου.


Κ.Π. Καβάφης - \"Η πόλις\"

Είπες· «Θα πάγω σ’ άλλη γη, θα πάγω σ’ άλλη θάλασσα.
Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή.
Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή·
κ’ είν’ η καρδιά μου — σαν νεκρός — θαμένη.
Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμόν αυτόν θα μένει.
Όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω
ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,
που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα.»

Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς·
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ’ ασπρίζεις.
Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού — μη ελπίζεις—
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη την μικρή, σ’ όλην την γη την χάλασες.


Edgar Allan Poe - \"Eldorado\"

Gaily bedight,
A gallant knight,
In sunshine and in shadow,
Had journeyed long,
Singing a song,
In search of Eldorado.

But he grew old-
This knight so bold-
And o\'er his heart a shadow
Fell as he found
No spot of ground
That looked like Eldorado.

And, as his strength
Failed him at length,
He met a pilgrim shadow-
\"Shadow,\" said he,
\"Where can it be-
This land of Eldorado?\"

\"Over the Mountains
Of the Moon,
Down the Valley of the Shadow,
Ride, boldly ride,\"
The shade replied-
\"If you seek for Eldorado!\"

[Sofia]

Είναι τα μάτια σου
ένας διάδρομος παλιός
δάκρυα πνιγμένα
ξεφλουδίζουνε τους τοίχους
που ένας ένοικος αθόρυβος κρυφός
αντί συνθήματα
ζωγράφισε με στίχους

Και μέσα υπάρχουν τα σκαλιά
που οδηγούν
σ\' ένα υπόγειο με παιχνίδια χαλασμένα
όσα οι άνθρωποι βαριούνται και ξεχνούν
μετά τη χρήση
τα φορτώνουνε σε σένα

Μου λες τα μάτια σου
να μη τα αγαπώ
και να μη πάψω
να πιστεύω στα δικά μου
μα αυτά τα μάτια όπου χαθώ
κι όπου βρεθώ
τα έχω πίσω μου
και μέσα και μπροστά μου

Μέσα στην ίριδα ανάβει μια φωτιά
που κάθε άστεγο
και άνεργο ζεσταίνει
κι η καλοσύνη τους
απλώνει σαν λαδιά
να μαλακώσει μιαν ανάγκη
πετρωμένη

Σ΄αυτά τα μάτια δεν υπάρχει λογική
όσο βαθιά κι αν τα κοιτάζω
μ΄αγαπούνε
της ιστορίας πυρπολούν τη φυλακή
στα παραμύθια και στ\' αστέρια
να με βρούνε

[Sofia]

Τα φέραμε από δω τα φέραμε από κει
άντε ξανά τα ίδια τα ίδια απ\' την αρχή
τα φέραμε από δω τα φέραμε από κει
εγώ ξανά στο τίποτα στο γενικά εσύ στο γενικά

Νύχτες δίχως όνομα νύχτες χωρίς σκοπό
χαμένοι από χέρι χαμένοι και οι δυο
ανόητες αγάπες ανόητα φιλιά
λόγια λόγια λόγια λόγια ψεύτικα

Τώρα τι να σου πω τι να μου πεις κι εμένα
έτσι όπως παίξαμε κι οι δυο με ζάρια πειραγμένα
τα φέραμε από δω τα φέραμε από κει
εγώ ξανά στο τίποτα στο γενικά εσύ στο γενικά

Νύχτες δίχως όνομα νύχτες χωρίς σκοπό
χαμένοι από χέρι χαμένοι και οι δυο
ανόητες αγάπες ανόητα φιλιά
λόγια λόγια λόγια λόγια ψεύτικα

[deleted_member]

ΣΑΚΗΣ ΡΟΥΒΑΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΑΓΑΠΗΣΕ ΜΕ ΑΛΗΘΙΝΑ

ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΝ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ

Στίχοι: Γιάννης Ρεντούμης
Μουσική: Νίκος Τερζής
Πρώτη εκτέλεση: Σάκης Ρουβάς

Λένε η αγάπη κρίνεται
όταν απομακρύνεται
από κανόνες τυπικούς
κι από τους ενθουσιασμούς
τότε η αγάπη κρίνεται
χωρίς να υποκρίνεται,με λόγια

Λόγια που βγήκαν ψεύτικα
έζησα κι ονειρεύτηκα
Βιάστηκα πάλι να δεθώ
σε υποσχέσεις να χαθώ
κι έκανα τόσα βήματα
που έσβησαν τα κύματα, του χρόνου

Για μια φορά αγάπησε με αληθινά
ας την καρδιά τη λογική να κυβερνά
μόνο με πράξεις κι όχι με λόγια να μιλάς
αν μ\' αγαπας

Για μια φορά αγάπησε με αληθινά
στο παρελθόν η αγάπη πίσω δεν κοιτά
αρκεί να νιώσεις τη καρδιά σου να χτυπά
αληθινά

Πάντα οι δύσκολες στιγμές
ήταν αιτίες κι αφορμές
να κάνεις πίσω να κρυφτείς
και καταφύγιο να βρεις
μες στης φυγής τη μοναξιά
πίσω από τόσα μυστικά,κρυμμένα

[deleted_member]

Στίχοι: Φίλιππος Γράψας
Μουσική: Μάριος Τόκας
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μητροπάνος

Μια στάση εδώ να βγω στο δρόμο να χορέψω ένα ζεϊμπέκικο
πάνω στην άσφαλτο και συ με ύφος ψεύτικο
να με κοιτάζεις τάχα πως με λογαριάζεις
να με κοιτάζεις τάχα πως με λογαριάζεις

Θα κάνω στάση στη διπλή γραμμή του δρόμου
πόσο κοστίζει μια παράβαση του νόμου
να σταματήσω θέλω την κυκλοφορία
για να φωνάξω ότι πρόδωσες την πιο όμορφη ιστορία

Μια στάση εδώ θέλω απόψε να με δεις σε δυο ξεσπάσματα
να ξεχαστούνε της ζωής μας τα χαλάσματα
να μ\' αντικρίζεις τάχα πως με υποστηρίζεις
να μ\' αντικρίζεις τάχα πως με υποστηρίζεις

Θα κάνω στάση στη διπλή γραμμή του δρόμου
πόσο κοστίζει μια παράβαση του νόμου
να σταματήσω θέλω την κυκλοφορία
για να φωνάξω ότι πρόδωσες την πιο όμορφη ιστορία
Θα κάνω στάση στη διπλή γραμμή του δρόμου
πόσο κοστίζει μια παράβαση του νόμου
να σταματήσω θέλω την κυκλοφορία
για να φωνάξω ότι πρόδωσες την πιο όμορφη ιστορία

[Sofia]

Σβήσε τα μάτια μου,μπορώ να σε κοιτάζω,



τ\' αυτιά μου σφράγισέ τα,να σ\' ακούω μπορώ.



Χωρίς τα πόδια μου,μπορώ νά\'ρθω σ\' εσένα,



και δίχως στόμα,θα μπορώ να σε παρακαλώ.



Κόψε τα χέρια μου,θα σε σφιχταγκαλιάζω,



σαν να ήταν χέρια,όμοια καλά,με την καρδιά.



Σταμάτησέ μου την καρδιά,και θα καρδιοχτυπώ



με το κεφάλι.



Κι αν κάμεις το κεφάλι μου συτρίμμια,στάχτη,



εγώ μέσα στο αίμα μου θα σ\' έχω πάλι.

[Sofia]

Έτσι μιλώ για σένα και για μένα

Επειδή σ\' αγαπώ και στην αγάπη ξέρω
Να μπαίνω σαν Πανσέληνος
Από παντού, για το μικρό το πόδι σου μες στ\' αχανή σεντόνια
Να μαδάω γιασεμιά - κι έχω τη δύναμη
Αποκοιμισμένη, να φυσώ να σε πηγαίνω
Μέσ\' από φεγγερά περάσματα και κρυφές της θάλασσας στοές
Υπνωτισμένα δέντρα με αράχνες που ασημίζουνε

Ακουστά σ\' έχουν τα κύματα
Πως χαϊδεύεις, πως φιλάς
Πως λες ψιθυριστά το «τι» και το «ε»
Τριγύρω στο λαιμό στον όρμο
Πάντα εμείς το φως κι η σκιά

Πάντα εσύ τ\' αστεράκι και πάντα εγώ το σκοτεινό πλεούμενο
Πάντα εσύ το λιμάνι κι εγώ το φανάρι το δεξιά
Το βρεμένο μουράγιο και η λάμψη επάνω στα κουπιά
Ψηλά στο σπίτι με τις κληματίδες
Τα δετά τριαντάφυλλα, το νερό που κρυώνει
Πάντα εσύ το πέτρινο άγαλμα και πάντα εγώ η σκιά που μεγαλώνει
Το γερτό παντζούρι εσύ, ο αέρας που το ανοίγει εγώ
Επειδή σ\' αγαπώ και σ\' αγαπώ
Πάντα εσύ το νόμισμα κι εγώ η λατρεία που το εξαργυρώνει:

Τόσο η νύχτα, τόσο η βοή στον άνεμο
Τόσο η στάλα στον αέρα, τόσο η σιγαλιά
Τριγύρω η θάλασσα η δεσποτική
Καμάρα τ\' ουρανού με τ\' άστρα
Τόσο η ελάχιστή σου αναπνοή

Που πια δεν έχω τίποτε άλλο
Μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα
Να φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου
Να μυρίζω από σένα και ν\' αγριεύουν οι άνθρωποι
Επειδή το αδοκίμαστο και το απ\' αλλού φερμένο
Δεν τ\' αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ\' ακούς
Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν αγάπη μου

Να μιλώ για σένα και για μένα.

[Sofia]

\'Αφησε λεύτερα τα χέρια μου
και την καρδιά μου, άφησε λεύτερη!
Αφησε τα δάχτυλά μου να τρέξουν
στους δρόμους του κορμιού σου.
Το πάθος - αίμα, φωτιά, φιλιά -
με ανάβει με τρεμουλιαστές φλόγες.
Αλλά εσύ δεν ξέρεις τι είναι τούτο!
Είναι η καταιγίδα των αισθήσεών μου
που διπλώνει τον ευαίσθητο δρυμό των νεύρων μου.
Είναι η σάρκα που φωνάζει με τις διάπυρες γλώσσες της!
Είναι η πυρκαγιά!

[Ολα_ειναι_δανεικα]

Κι αν γελας τωρα που φευγεις
και μιλας ειρωνικα
δεν πειραζει στη ζωη μας
ειναι ολα δανεικα

[imagine]

manthes? αλλαγή νικνέιμ? τι συνέβει?

[Ολα_ειναι_δανεικα]

Eχω αλλαξει γενικα σε παρα πολα το τελευταιο διμηνο και ειπα να κανω και μια αλλαγη στο νικνειμ.

Celia ευχαριστω