ΣΤΙΧΟΙ ΠΟΥ ΣΑΣ ΕΚΦΡΑΖΟΥΝ

[weird]

\" Κάνε να φτάσει τέλος στην ωριμότητα,
να\' ναι τόσο απέραντος που το σύμπαν να αρκεί
μόλις να τον ντύσει.
Κι επέτρεψέ του να ναι μοναχός σαν αστέρι
έτσι που κανένα βλέμμα να μην έλθει να τον
ξαφνιάσει.
την ώρα που το πρόσωπό του αλλάζει, ανάστατο.
Κάνε να ξανανιώσουν τα παιδικά του χρόνια στην
καρδιά του.
Άνοιξέ του και πάλι τον κόσμο των θαυμάτων
από τα πρώτα χρόνια του τα γεμάτα
προαισθήματα.
Κάνε να του επιτραπεί να ξαγρυπνά μέχρι την
ώρα
που θα γεννήσει το δικό του θάνατο,
γεμάτο αντίλαλους σαν ενα μεγάλο κήπο
σαν ταξιδιώτη που γυρίζει απο πολύ μακριά...

Κράτα μας ξυπνούς, μια φορά τουλάχιστον
φανέρωσε αυτό που κείται βαθιά μέσα μας.

Μη μας αναγκάζεις άλλο να γεννάμε μες τον
πόνο.
Δώσε στη γέννα μας ένα νόημα πιο βαρύ.

................................................

Είναι γι αυτόν που τα νέα κορίτσια ανθίζουν,
και τα παιδιά ονειρεύονται να μεγαλώσουν
κι οι έφηβοι εκμυστηρεύονται στις γυναίκες
μιαν αγωνία που κανείς άλλος δεν καλωσορίζει.
Είναι γι\' αυτόν που διαρκούν όλα τα πράγματα
αιώνια,
ακόμη κι αν ο χρόνος έσβησε την ανάμνηση,
κι οποισδήποτε στη ζωή του πολεμά να
δημιουργήσει,
κλεινει μέσα του τον καρπό ενός σύμπαντος
που άλλοτε τον δροσίζει κι άλλοτε τον ζεσταίνει.

\"ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ\"
Ραϊνερ Μαρία Ριλκε

[tomasliak]

Talk to me softly
There is something in your eyes
Don\'t hang your head in sorrow
And please don\'t cry
I know how you feel inside I\'ve
I\'ve been there before
Somethin is changin\' inside you
And don\'t you know


Don\'t you cry tonight
I still love you baby
Don\'t you cry tonight
Don\'t you cry tonight
There\'s a heaven above you baby
And don\'t you cry tonight


Give me a whisper
And give me a sign
Give me a kiss before you
tell me goodbye
Don\'t you take it so hard now
And please don\'t take it so bad
I\'ll still be thinkin\' of you
And the times we had...baby


And don\'t you cry tonight
Don\'t you cry tonight
Don\'t you cry tonight
There\'s a heaven above you baby
And don\'t you cry tonight


And please remember that I never lied
And please remember
how I felt inside now honey
You gotta make it your own way
But you\'ll be alright now sugar
You\'ll feel better tomorrow
Come the morning light now baby


And don\'t you cry tonight
And don\'t you cry tonight
And don\'t you cry tonight
There\'s a heaven above you baby
And don\'t you cry
Don\'t you ever cry
Don\'t you cry tonight
Baby maybe someday
Don\'t you cry
Don\'t you ever cry
Don\'t you cry
Tonight

[anoiksi]

Γλείφω το οξύ απ\' τις ρωγμές των χειλιών σου
και προσπαθώ να σου απαλύνω τον πόνο
τα χρόνια που περάσανε μ\' αφήσανε μόνο
να ψάχνω την πνοή μου στον νεκρό εαυτό σου

Ζητάω βοήθεια από ανήμπορα χέρια
που ριγούν στην αγάπη και τον τρόμο
πήρες λάθος τον δικό μου δρόμο
και ψάχνεις το φως μου σε σβησμένα αστέρια

Η απουσία σου μ\' εξουθενώνει
και δεν μπορώ να συνηθίσω
νιώθω να προχωράω μπροστά
μα πάντα φτάνω πίσω
κι αυτή η αλήθεια με σκοτώνει

Σβήνω τα ίχνη από τα ψέματά μας
παραπατάω στη σιωπή
έγινε η απώλεια συνήθειά μας
κι ο έρωτας μια άρρωστη κραυγή

[anoiksi]

Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινόπωρου δείλι
μες την κρύα μου κάμαρα όπως έζησα: μόνος
στη στερνή αγωνία μου τη βροχή θε ν\' ακούω
και τους γνώριμους θόρυβους που σκορπάει ο δρόμος.

Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινόπωρου δείλι
μέσα σ\' έπιπλα ξένα και σε σκόρπια βιβλία,
θα με βρουν στο κρεβάτι μου, θε να \'ρθει ο αστυνόμος,
θα με θάψουν σαν άνθρωπο που δεν είχε ιστορία.

Απ\' τους φίλους που παίζαμε πότε πότε χαρτιά,
θα ρωτήσει κανένας τους έτσι απλά: «Τον Ουράνη
μην τον είδε κανείς; Έχει μέρες που χάθηκε...».
Θ\' απαντήσει άλλος παίζοντας: «Μ\' αυτός έχει πεθάνει!».

Μια στιγμή θ\' απομείνουνε τα χαρτιά τους κρατώντας,
θα κουνήσουν περίλυπα και σιγά το κεφάλι
θε να πουν: «Τι \'ναι ο άνθρωπος! Χθες ακόμα εζούσε...»
και βουβοί στο παιχνίδι τους θα βαλθούνε και πάλι.

Κάποιος θα \'ναι συνάδελφος στα «ψιλά» που θα γράψη
πως «προώρως απέθανεν ο Ουράνης στην ξένην,
νέος γνωστός εις τους κύκλους μας, κάποτε είχε εκδώσει
μια συλλογή ποιήματα πολλά υποσχομένην».

Κι αυτή θα \'ναι η μόνη του θανάτου μου μνεία.
Στο χωριό μου θα κλάψουνε μόνο οι γέροι γονιοί μου
και θα κάνουν μνημόσυνο με περίσσιους παπάδες,
όπου θα\' ναι όλοι οι φίλοι μου - κι ίσως ίσως οι οχτροί μου.

Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινόπωρου δείλι
σε μια κάμαρα ξένη, στο πολύβοο Παρίσι
και μια Καίτη, θαρρώντας πως την ξέχασα γι\' άλλην,
θα μου γράψει ένα γράμμα - και νεκρό θα με βρίσει...

[anoiksi]

Κάτω απ\' τα πόδια μου οι δρόμοι καίγονται
Τρέχω σαν ξένος στην πιο ξένη ερημιά
Κι ακούω τις γέφυρες που πίσω μου γκρεμίζονται
Μα δε με νοιάζει αν θα γυρίσω πίσω πια

Ό,τι έχω αφήσει εκεί πίσω είναι μια βρώμικη σκιά
Δε με νοιάζει αν θα γυρίσω πίσω πια
Ό,τι έχει μείνει εκεί πίσω είναι μια βρώμικη σκιά
Δε με νοιάζει αν θα γυρίσω

Θέλω να ζήσω όπως τα αστέρια που ξεψύχησαν
Μέσα στο φως κάποιου αφιλόξενου και μακρινού ουρανού
Γιατί πατρίδα μου είναι εκεί που μίσησα
Και με μισήσαν περισσότερο απ\' οπουδήποτε αλλού
Να ξενυχτήσω συντροφιά με όσους θρήνησαν
Το πτώμα ενός ασήκωτου, θλιβερού γυρισμού
Γιατί πατρίδα μου είναι εκεί που μίσησα
Και με μισήσαν περισσότερο απ\' οπουδήποτε αλλού

Κλείνω τα μάτια μου, γελάω και αφήνομαι
Μεθάω σαν ξένος στην πιο ξένη αγκαλιά
Πίσω τα ίχνη μου θαμπώνουν και σβήνουνε
Μα δε με νοιάζει αν θα γυρίσω πίσω πια.

Ό,τι έχω αφήσει εκεί πίσω είναι μια βρώμικη σκιά
Δε με νοιάζει αν θα γυρίσω πίσω πια
Ό,τι έχει μείνει εκεί πίσω είναι μια βρώμικη σκιά
Δε με νοιάζει αν θα γυρίσω

Θέλω να ζήσω όπως τα αστέρια που ξεψύχησαν
Μέσα στο φως κάποιου αφιλόξενου και μακρινού ουρανού
Γιατί πατρίδα μου είναι εκεί που μίσησα
Και με μισήσαν περισσότερο απ\' οπουδήποτε αλλού
Να ξενυχτήσω συντροφιά με όσους θρήνησαν
Το πτώμα ενός ασήκωτου, θλιβερού γυρισμού
Γιατί πατρίδα μου είναι εκεί που μίσησα
Και με μισήσαν περισσότερο απ\' οπουδήποτε αλλού

[esquif]

Μου λες μ αγαπάς. - Εγώ να δεις.
Μου λες με πονάς. - Εγώ να δεις.
Μου λες μ αγαπάς,
μου λες πως πετάς
και πως μακριά μου δε ζεις.
Εγώ να δεις
εγώ να δεις.

Μου λες μ αγαπάς. - Εγώ να δεις.
Μου λες με πονάς. - Εγώ να δεις.
Μου λες μ αγαπάς
και σαν με κοιτάς
στο σώμα μου θέλεις να μπεις.

Εγώ να δεις
εγώ να δεις
εγώ, αγάπη μου, να δεις.

Μου λες μ αγαπάς. - Εγώ να δεις.
Μου λες με πονάς. - Εγώ να δεις.
Μου λες μ αγαπάς,
μου λες πως μεθάς,
πως είμαι το κέντρο της γης.
Εγώ να δεις
εγώ να δεις.

Μου λες μ αγαπάς. - Εγώ να δεις.
Μου λες με πονάς. - Εγώ να δεις.
Μου λες μ αγαπάς
και σαν με φιλάς
το στόμα μου θέλεις να πιεις.

Εγώ να δεις
εγώ να δεις
εγώ, αγάπη μου, να δεις
εγώ, αγάπη μου, να δεις

[tomasliak]

Και άν μου κάψεις τα φτερά
να μην ξαναπετάξω
Απ\' της φωτιάς μου τον καπνό
πολύ ψηλά θα φτάσω

Ο ΑΕΤΟΣ πεθαίνει στον Αέρα
ελεύθερος και δυνατός
της απονιάς όταν τον βρίσκει η σφαίρα
τον αγκαλιάζει ο ουρανός.

Το αετήσιο δάκρυ μου
στο σώμα δεν θα φτάνει
θα με ζητάς τα δειλινά
κι ύπνος δεν θα σε πιάνει

Ο ΑΕΤΟΣ πεθαίνει στον Αέρα
ελεύθερος και δυνατός
της απονιάς όταν τον βρίσκει η σφαίρα
τον αγκαλιάζει ο ουρανός.

[deleted_member005]

\"sick of this life not that you care, i\'m not the only one with whom these feelings i share.
Nobody undestands quite why we\'re here, we\'re searching for answers that never appear.
But maybe if i looked real hard i\'d see you\'re trying too
To understand this life that we\'re all going through\"

Guns N\' Roses - Dead Horse

[kyknos25]

ΤΑ ΠΟΙΟ ΩΡΑΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ....
ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΑΥΤΟ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΛΕΕΙ ΔΕ ΜΠΟΡΩ..

[weird]

ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ

Πέφτω μέσα σου
Βαθια
όλο και πιο πολύ
σ\' έναν λυγμό χωρίς αρχή
και τέλος
μια λαχτάρα
ξένη
για το εύστροφο μυαλό
είσαι σκοτεινό
και άγνωστο
με ορμή χίλιων ανέμων με στροβιλίζεις
σαν ένα φυλλαράκι
μικρό να είμαι
χαμένο σ\' ένα απέραντό δάσος
κίτρινο φθινοπωρινό
μπερδεμένο ολότελα
απο τις αιχμηρές κινήσεις μου
και τις στροφές
που σταματημό δεν έχουν
μέσα στης βροχής τον άγριο χορό
που μ εχεις παρασύρει.

Ήλιε λυπήσου με
θα σε περιμένω
πίσω απο τις πυκνές
λωρίδες της ομίχλης και τις
σκούρες φυλωσσιές!
Δεν σε φοβάμαι
κι ας με ρουφάς στο άγνωστο
από όλα τα σημεία μου
στο πιο εύθραυστο
εκείνο
το πιο παιδικό
το πιο αθώο
το πιο αγνό
το πιο σκληρό
το πιο επιτακτικά
διαψασμένο
για λύτρωση.

[krino]

Άσ\' τα τα μαλλάκια σου ανακατωμένα
άσ\' τα ν\' ανεμίζουνε στην τρελή νοτιά
Τώρα που τα νιάτα σου είν\' ολανθισμένα
Άσ\' τα τα μαλλάκια σου ανακατωμένα

Τη γαλάζια θάλασσα κοίτα την πλατιά
κι άστα ν\' ανεμίζουνε στην τρελή νοτιά
Άσ\' τα τα μαλλάκια σου ανακατωμένα
άσ\' τα ν\' ανεμίζουνε στην τρελή νοτιά

Ήρθε τώρα η άνοιξη, θα \'ρθει καλοκαίρι
κι ύστερα φθινόπωρο θα \'ρθει σκυθρωπό
Στον τρελό τον ώμο σου σ\' άπλωνα το χέρι
Ήρθε τώρα η άνοιξη, θα \'ρθει καλοκαίρι

Θα σου πουν χίλιες φορές χίλια σ\' αγαπώ
κι ύστερα φθινόπωρο θα \'ρθει σκυθρωπό
Άσ\' τα τα μαλλάκια σου ανακατωμένα
άσ\' τα ν\' ανεμίζουνε στην τρελή νοτιά

Θα \'ρθει αλίμονο καιρός, άκου με και μένα
που δεν θα \'χεις κόκκινα χείλη σαν φωτιά
Θα \'χεις τότε τα μαλλιά καλοχτενισμένα
Θα \'ρθει αλίμονο καιρός, άκου με και μένα

Που θα σβήσει η λάμψη αυτή που \'χεις στη ματιά
και δεν θα \'χεις κόκκινα χείλη σαν φωτιά
Άσ\' τα τα μαλλάκια σου ανακατωμένα
άσ\' τα ν\' ανεμίζουνε στην τρελή νοτιά

[kyknos25]

κ εχτιζα παλατια με νερο κ αμμο μα επιασε βροχη κ τα ριξε ολα χαμω..:P

[krino]

στιχος ειναι αυτος?

[kyknos25]

ναι βρε

[krino]

α οκ δεν το ηξερα...