ΣΤΙΧΟΙ ΠΟΥ ΣΑΣ ΕΚΦΡΑΖΟΥΝ

[carry]

Κανέναν άλλον Δεν πλησιάζω τόσο
Τα όνειρά μου Στα χέρια να του δώσω

Κανέναν άλλον Δεν έχω στη καρδιά μου
Αυτά που λένε Να σου τα πουν μπροστά μου

Εσένα μόνο Να μ' ακουμπάς αφήνω
Σε εσένα μόνο Ψυχή και σώμα δίνω

(Διά στόματος Καίτης Γαρμπή)

Μιά φορά το χρόν'ακούω ελληνικά,
αλλά αυτό εδώ είναι μνημείο.
Μέχρι να μου περάσει το πένθος...

[BloodyKate]

When I was younger I saw my daddy
cry and curse at the wind.
He broke his own heart and
I watched as he tried to re-assemble it.
And my mamma swore she would
never let herself forget.
And that was the day that I promised
I'd never sing of love if does not exist.
But darling..

You are the only exception (x4)

Maybe I know somewhere deep in
my soul that love never lasts.
And we've got to find other ways
to make it alone or keep a straight face.
And I've always lived like this
keeping a comfortable, distance.
And up until now I swore to myself
that I'm content with loneliness,
'cause none of it was ever worth the risk.

But you are the only exception (x4)

I've got a tight grip on reality,
but I can't let go of whats part of me here.
I know you're leaving in the morning, when you wake up,
leave me with some kind of proof it's not a dream.

Whooa..

You are the only exception (x8)
And I'm on my way to believing.. (x2)

[carry]

http://www.youtube.com/watch?v=5De03bMHacs

[soft]

[Κύκνος]

Κυκνε, το θεμα σου μεταφερθηκε εδω. Εαν θελεις, κανε μπλογκ να αναρτας οτι επιθυμεις, περιοριζοντας και το τι θα γραφουν οι αλλοι. Καλη συνεχεια εδω λοιπον, η σε καποιο δικο σου διαδικτυακο χωρο.

Εγώ δεν έχω πρόβλημα ξωτικό, άλλοι έχουνε όπως θα είδες...δεν με πειράζει να είναι κι εδώ το θέμα μου αρκεί να αφήνουν τους στίχους που με εκφράζουν σε ησυχία κι όχι να κάνουν αναφορές γιατί δεν τους βρίσκουν του επιπέδου τους κάποια πιο ανώτερα άτομα που διαβάζουν μόνο ποίηση...και δεν ξέρω να φτιάξω μπλογκ ούτε έχω την ψυχική διάθεση να ζοριστώ για να μάθω, θέλω απλά να εκφράζομαι και να εκφράζομαι εύκολα, αν είναι να μου βγει από τη μύτη και να ζοριστώ να λείπει το βύσσινο...άρα ευχαριστώ για το "καλή συνέχεια εδώ" και παρακαλώ να μην σβήνετε τους στίχους μου...ευχαριστώ!

[Κύκνος]

Θέλω να σε δω,
να μ' αναζητάς
σε κάθε οδό
κι εγώ
στα λίγα που ζητάς...

(Μόνο που δεν ζητάς λίγα αλλά πολλά, πάρα πολλά και δύσκολα κι εγώ δεν ξέρω πως να σου τα δώσω όσο και να θέλω...)

Θέλω να σε δω,
μ' έρωτα βαρύ
να μη μπορεί κανείς
να διώξει αυτόν το θάνατο...

Καμιά φορά, φοράω τα λόγια μιας πληγής
καμιά φορά, ξεχνιέμαι αλλιώς
κι απ' όλους κρύβομαι...

Τη χαρά μου λες
γιατί στην κάνω συμφορά
και δε χωράει η ζωή
να μπει
στο γλέντι ούτε μια φορά...

Θέλω να σε δω,
να μ' εκδικηθείς
να πιω νερό
κρυφά, εκεί που θα πλυθείς...

Καμιά φορά, φοράω τα λόγια μιας πληγής
καμιά φορά, ξεχνιέμαι αλλιώς
κι απ' όλους κρύβομαι...

Τη χαρά μου λες
γιατί στην κάνω συμφορά
και δε χωράει η ζωή
να μπει
στο γλέντι ούτε μια φορά...

[Κύκνος]

Το φεγγάρι πέφτει
μέσα στον καθρέφτη
κι όπως το κοιτάζω
πάνω του διαβάζω
φοβερά μυστικά...
Κι όπως το κοιτάζω
μια ψυχή του τάζω
μην τα πει πουθενά...

Το φεγγάρι πέφτει στο σεντόνι
πως φοβάμαι τώρα που είμαι μόνη
πέφτει στο κρεβάτι
πως να κλείσω μάτι
μέσα στις ενοχές;

Πέφτει στο σεντόνι
και το τσαλακώνει
και βουλιάζω στο χθες...

Το φεγγάρι μες το πρόσωπο μου
χθες το βράδυ μπήκες στο όνειρο μου
έκοψα το νήμα
και μου κάνει σήμα
να πληρώσω το κρίμα...

Πόσα σου ΄χω κάνει
μια ζωή δε φτάνει
να πληρώνω για χτες...
Πέφτει το φεγγάρι
πέφτει και το ζάρι
που μετράει ενοχές...

Το φεγγάρι πέφτει στην πλατεία
τώρα περιμένω τιμωρία
όρκο θα σου δώσω
πως θα μετανιώσω
που σε πλήγωσα τόσο...
Πέφτει το φεγγάρι
κι όπως με κοιτάζει
να πληρώσω διατάζει...

(Πάντως να ξέρεις ότι δεν ήθελα ποτέ μου να σε πληγώσω, ότι δεν το έκανα επίτηδες κι ότι ελπίζω κάποτε να το καταλάβεις και να δείξεις έλεος και να μη με τιμωρήσεις για όσα σου έκανα, δεν το έκανα επίτηδες και το ξέρεις, σου τ' ορκίζομαι ότι δεν το έκανα επίτηδες αλλά ακόμα κι έτσι συγχώρεσε με...)

[Idella]

Θα πω δυο λόγια για να λήξει αυτό το ζήτημα.
Υπάρχει το θέμα με τους στίχους και το θέμα music. Ανάλογα με το τί θέλετε να ποστάρετε, το δημοσιεύετε στο κατάλληλο θέμα.
Κύκνος δεν έχω διαγράψει ποστ σου, όσα θεώρησα ότι δεν ταίριαζαν εδώ τα είχα μεταφέρει στο άλλο θέμα.
Τα τελευταία σας μηνύματα θα τα διαγράψω ως άσχετα με το θέμα και παρακαλώ ας μην το συνεχίσουμε άλλο.

ΥΓ. Η ενότητα "ΓΕΝΙΚΑ" αφορά και πάλι θέματα ψυχολογίας που δεν ταιριάζουν στις υπόλοιπες ενότητες. Υπάρχει μεν ελαστικότητα αλλά ας μην ανοίγουμε διπλά και τριπλά θέματα μουσικής, στίχων κτλ.

[soft]

καντε οτι θελετε ,δεν με αφορα αλλο το θεμα

[deleted-member30-03]

Βαβυλώνα - Ιλουστρασιόν

Μια νύχτα έσπασες τον κουμπαρά με τα όνειρά σου
σαν να κατάλαβες πως ήρθε η σειρά σου
ντύθηκες στην πένα, φόρεσες λόγια ξεχασμένα
βρήκες και τα λάθη σου που'χες καιρό κρυμμένα.
Τα φόρεσες και αυτά και τις αναστολές σου
τις γυάλισες καλά, τις έκανες κολιέ σου
με αμπιγέ φουστάνι το κόλπο όμως δεν πιάνει
στα πάρτυ αμφιλεγόμενοι κοιτάνε όλοι ταβάνι.
Άλλοι για μούρη, άλλοι για γούρι
και άλλοι γιατί έχουνε την σούφρα τους κουλούρι
όμως μωρό μου μη μασάς η νύχτα είναι δικιά σου
κι αν λίγο στο ακουμπησουνε πάνω στα όνειρά σου.
Κάνε πως δεν κατάλαβες γιατί άμα καταλάβεις
πάει η καριέρα πέταξε κι άντε να την προλάβεις
πάει και η ομορφιά σου ποτέ δεν θα φανεί
αφού δεν έδειξες πρέπουσα υπομονή.
Γέλα λοιπόν, διασκέδασε το
κι ότι σου φαίνεται ψηλά καβάλησε το
κι αν πετύχει η πρώτη σου οντισιόν
καλωσήρθες σε ένα κόσμο ιλουστρασιόν.

Μετά την πρώτη σου οντισιόν ο κώλος σου έκανε σπανσιόν
σε μια παρτούζα αξιών έλαμπες χάρην ουσιών
μα είχες τρύπα στο καλσόν τζάμπα λοιπόν κονσομασιόν
με όνειρο ιμιτασιόν μπήκες σε κόσμο ιλουστρασιόν.

Κλείσε τα μάτια σου απλά και ονοιρέψου
με την τύχη που σου γέλασε καλοπαντρέψου
πιάσε λοιπόν την ευκαιρία απ'τα μαλλιά
την πιο ακίνδυνη από εκεί διάλεξε τώρα αγκαλιά.
Από παλιά όσα γυαλίζαν λαχταρούσες
τον κόσμο πάντα από ψηλά σαν να κοιτούσες
είχες πλούσια φινέτσα είχες και χάρη
τo πριγκιπόπουλο δεν ήρθε όμως να σε πάρει.
Τώρα βολέψου με μια λούγκρα ή ένα πουρό
θα συνηθίσεις στον κόσμο αυτό με τον καιρό
πρέπει κι εσύ να συρθείς όσο δεν πάει χαμηλά
για να φαντάζεις στον κόσμο τον καινούριο σου ψηλά.
Έτσι κι αλλιώς όλα έχουν την τιμή τους
αφήσου ελεύθερα κι εσύ να σε πάρουν μαζί τους
μη πάει τζάμπα ο καθρέφτης και η ομορφιά σου
μη γίνει κλάμα από τώρα η χαρά σου.
Σκέψου καριέρα, σκέψου φώτα και λεφτά
μη σκέφτεσαι το τίμημα καθόλου για όλα αυτά
έτσι κι αλλιώς με όνειρα ιμιτασιόν
ταιριάζεις σε έναν κόσμο ιλουστρασιόν.

[Κύκνος]

Όλα είν' ένα ψέμα πικρό...

Σπίτια, έπιπλα, ρούχα, λεφτά
φεύγουν οι άνθρωποι, μένουν αυτά...

Πόσα ακόμα φεγγάρια θα δω;

Ένα αυθαίρετο έχω
στη χώρα των τρελών,
πεταλούδες εκτρέφω
μ' αίμα παλιών καημών...

Κι όλες φεύγουν χωρίς γυρισμό...

Το σταυρό μου ας κάνω που ζω...

Ψεύτρα ζωή...που με βάζεις στο φως, στη σκιά,
πάνω στου έρωτα εγώ τη φωτιά...

Κάποια μέρα θα φύγω κι εγώ...

[Joann]

Οι 7 νάνοι στο s/s Cyrenia

Εφτά. Σε παίρνει αριστερά, μην το ζορίζεις.
Μάτσο χωράνε σε μια κούφιαν απαλάμη.
Θυμίζεις κάμαρες κλειστές, στεριά μυρίζεις.
Ο πιο μικρός αχολογάει μ' ένα καλάμι.

Γυαλίζει ο Σημ της μηχανής τα δυο ποδάρια.
Ο Ρεκ λαδώνει στην ανάγκη το τιμόνι.
Μ' ένα φτερό ξορκίζει ο Γκόμπυ τη μαλάρια
κι ο στραβοκάνης ο Χαράμ πίτες ζυμώνει.

Απ' το ποδόσταμο πηδάνε ως τη γαλέτα.
-Μπορώ ποτέ να σου χαλάσω το χατήρι;
Κόρη ξανθή και γαλανή που όλο εμελέτα
ποιος ρήγα γιός θε να την πιεί σ' ένα ποτήρι.

Ραμάν αλλήθωρε, τρελέ, που λύνεις μάγια,
κατάφερε το σταυρωτό του νότου αστέρι
σωρός να πέσει να σκορπίσει στα σπιράγια,
και πες του κάτω από ένα δέντρο να με φέρει.

Ο Τοτ, του λείπει το ένα χέρι μα όλο γνέθει,
τούτο το απίθανο σινάφι να βρακώσει.
Εσθήρ, ποια βιβλική σκορπάς περνώντας μέθη;
Ρούθ, δε μιλάς; Γιατί τρεκλίζουμε οι διακόσιοι;

Κουφός ο Σάλαχ το κατάστρωμα σαρώνει.
- Μ' ένα ξυστρι καθάρισέ με απ' τη μοράβια.
Μα είναι κάτι πιο βαθύ που με λερώνει.
- Γιέ μου πού πας; Μάνα, θα πάω στα καράβια.

Κι έτσι μαζί με τους εφτά κατηφοράμε.
Με τη βροχή, με τον καιρό που μας ορίζει.
Τα μάτια σου ζούνε μια θάλασσα, θυμάμαι...
Ο πιο στερνός μ΄έναν αυλό με νανουρίζει.

Κουφός ο Σάλαχ το κατάστρωμα σαρώνει.
- Μ' ένα ξυστρι καθάρισέ με απ' τη μοράβια.
Μα είναι κάτι πιο βαθύ που με λερώνει.
- Γιέ μου πού πας; Μάνα, θα πάω στα καράβια.

NIKOΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ

[Deleted-member171215]

I've hold the fire within myself
Years I've walked in the coldest winds
Through the deserts of sand and snow
The time is passing and I know;
That I'm wasting my life, destroying my dreams
I'm diving into the bottomless sea
From sorrow and pain I find my strength
The more pain I feel, the more I see
Now I'm watching my life flowing in the dark
Like streams of fear running through my heart
And it's wearing me down until I'm gone
Soon I'll join the endless whirls of stars
And I fall (something is dying, yet something is born)
deeper into the unknown voids
And I fall (when will I find my silent dawn)
into infinity like a burning star
I fall like a burning star!

[Κύκνος]

Άμα δεις τα παιδιά,
πες ένα "γεια"
πριν αρχίσουν τελειώσανε όλα...
Δεν θα ψάξει κανείς,
ούτε οι γονείς,
εγώ ήρθα και φεύγω αφανής...

Άμα δεις τα παιδιά,
πες ένα "γεια"
γιατί ο κόσμος δεν ήταν για μένα...
Ήταν πόρτες κλειστές
και δικαστές,
ήταν κρύο, βροχή, μια σκληρή εποχή
που κανείς τους δεν είχε ψυχή...

Άμα δεις τα παιδιά,
πες ένα "γεια"
από μένα και μην εξηγήσεις,
μια κουβέρτα ψιλή
σ' ένα κελί
που το κλείδωσαν τόσοι πολλοί...

Άμα δεις τα παιδιά,
πες ένα "γεια"
σε αγάπες που μ' έχουν ξεχάσει...
Είναι άγριος καιρός
κι είμαι μικρός,
έχω ζήσει πολλά
κι η ζωή μου κυλά
με το θάνατο που μου πουλά...

Άμα δεις τα παιδιά,
πες τους μόνο ένα "γεια"
από κάποιον που ήτανε μόνος...
Είχε κάτι να πει
μα σ' αυτή τη σιωπή
δεν υπήρξε γι' αυτόν λίγος χρόνος...

[Κύκνος]

Κι αν βγω απ' αυτή τη φυλακή,
κανείς δε θα με περιμένει...
Οι δρόμοι θα ΄ναι αδειανοί
κι η πολιτεία μου πιο ξένη...

Τα καφενεία όλα κλειστά
κι οι φίλοι μου ξενιτεμένοι,
αέρας θα με παρασέρνει
κι αν βγω απ' αυτή τη φυλακή...

Κι ο ήλιος θ' αποκοιμηθεί,
μες τα ερείπια της Ολύνθου
θα μοιάζουν πράγματα του μύθου
κι οι φίλοι μου και οι εχθροί...