ΣΤΙΧΟΙ ΠΟΥ ΣΑΣ ΕΚΦΡΑΖΟΥΝ - Page 221
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 221 of 248 FirstFirst ... 121171211219220221222223231 ... LastLast
Results 3,301 to 3,315 of 3712
  1. #3301
    Senior Member
    Join Date
    Jun 2014
    Posts
    182


    Η ΜΑΛΑΚΙΑ ΣΟΥ ΔΕΝ ΚΟΒΕΤΕ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΣΙΓΑΡΟ ΔΕΝ ΚΟΒΕΙΣ ΜΕ ΝΙΚΟΡΕΤ

  2. #3302
    Senior Member
    Join Date
    May 2007
    Location
    στη φωλιά μου...
    Posts
    13,146
    Di quei violini suonati dal vento
    l' ultimo bacio mia amata bambina
    bruccia sul viso come gocce di limone,
    l' eroico coraggio di un feroce addio...
    Il senso spietato di un non ritorno...


    Στέκεσαι εδώ, δυο μέτρα μακριά μου όμως για μένα αυτά τα δυο μέτρα είναι ένα αδύνατο ταξίδι...

  3. #3303
    Senior Member
    Join Date
    May 2007
    Location
    στη φωλιά μου...
    Posts
    13,146
    Απόψε χαραμίσαμε λίγη ζωή ακόμη...

    Στέκεσαι εδώ, δυο μέτρα μακριά μου όμως για μένα αυτά τα δυο μέτρα είναι ένα αδύνατο ταξίδι...

  4. #3304
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2014
    Location
    την ψαχνω?
    Posts
    878
    Εμαθα να συμβιβαζομαι με το θανατο
    οσο ζωη με νικουσες με ενα προσωπο τοσο αποκρουστικο
    κ σιχαμενο οντως ειναι σαν να κανεις βουτια στο κενο
    οντως ειναι τοσο αληθινο που σε τρομαζει
    καθως η νυχτα σαν βελουδινο πεπλο τα ματια μου σκεπαζει
    ο,τι φαινεται δεν ειναι κ ο,τι μοιαζει με αντανακλαση
    φωτα απο φτηνα μαγαζια με πελατες απροσωπους και ανεκφραστους περαστικους
    που οι σκιες του δρομου καλυπτουν τα λιγοστα τους χαρακτηριστικα
    αλλιωτικα βρεθηκα απο τα παιδικα ονειρα
    σε ενα πηγαδι γεματο ψυχες, αναπηρος, και ο χειμωνας καταπιε τις τεσσερις εποχες
    σε ενα διαμερισμα που χρονια υγρασια σταζει
    ολοι φοβουνται αυτο που πισω απο τα σκοταδια μας κοιταζει
    και ολικο φαινοτυπο το φως εφοσον εφ'ολης της υλης
    ειναι αναλωσιμοι, υποσυνείδητα υποδουλοι του στρες
    σαδιστες σεξιστικοι, σαδομαζοχιστες και τζασμενοι
    προφητες της ΟΚΑΣ πισω απο κρυσταλινους αδενες κοκας
    περα απο καθε μου αποθεμα λογου δεν εχω κουβεντα να πω
    περαιτερω οταν ειμαι φυτο στον πυρετο της φλοκας
    συνεπως αλλαζω προσωπα, αυτοσκοπος επιβιωσης , τα χρονια
    που η μερα πεθαινει και αφηνει καταλοιπα
    αγαπη και μισος αποτομα αλλαζουνε, εκει που τα παθη φωλιαζουνε
    εκει που τα λογια βουλιαζουνε, ενα προς ενα μεθυστικα τα αποτυπωνω
    απο τα χρονια που εθιστικα, τα λογια δεν εχουνε πλεον καμμια σημασια
    ολα ξεκινανε απο το μηδεν εκει που η χρηση γινεται ζωης θυσια
    πυρετος στην ιδια σκεψη και υπο την ιδια ουσια
    επήρεια, επιστροφη στα παρκα και τα "προς κατεδαφιση" κτιρια¨, μονη
    καθοτι η οποια επαφη με τον εξω κοσμο σκοτωνει ο,τι δικο μας απεμεινε
    σερνεται στα γονατα κ επειτα αλλοκοτα αλλαζει μορφες, αποκομματα,
    ραντεβου για στενες επαφες, αναχωματα απο τυψεις
    2006 ετη φωτος, μα και σηψεις σ ανακαλυψεις εσωτερικες
    στου μυαλου μου τις σκοτεινες φυλακες, δεινε ρουφιανε
    ποτε σου δεν μπηκες, φοβηθηκες τοσο, σκοταδι που εκει κατοικει
    κ εχω την συνειδηση μου βρομικη
    μετα απο αυτο πεταχτηκα απο τον υπνο μου
    βαδισα στην σιωπη σαν ξωτικο, ο,τι κ αν αγαπησα
    το εχασα στοιχηματίζοντας ολοι σε μενα, προσωπα παραμορφωμενα
    με βλεμματα στραμμενα στην βλεννα που μερα τη μερα
    αναπτυσεται παρασιτωντας στον αυχενα, κατασπαραζει σαρκα και πνευμα
    εμετος, ειναι ο πιο προστυχος, βρωμικος κ αρρωστος καιρος που ζησαμε
    ολοι μαζι και ο καθεις χωριστα αμαρτησαμε τις νυχτες εκεινες
    ερεβος οπου κοιτω, συμπερανα πως οι αμφεταμινες σε καταντανε φυτο
    πως να σου το πω, τα παντα γυρω μας αλλαζουν κ αθορυβα περιφερεται
    ο διαβολος αναμεσα μας, τα σωθηκα μας κατασπαραζουν
    τα σκοτεινα προσωπα της νυκτος μ αρπαζουν
    ανεμοι φυσανε στην αγονη γη, με νικανε δαιμονες, θεοι
    λογια που σκορπισαμε στο απειρο, βγηκα μια νυχτα εχοντας εντονη την
    επιθυμια να αποκτησω ενα ακομη λαφυρο, μονο και μονο για μενα δεν
    νοιαστηκες ποτε, και καποτε, καποτε να περνας, να με σκεφτεσαι μην με ξεχνας, στην πρωτη μας πραξη νομιζα πως ολο τον κοσμο αγαπας μα γελαστηκα, πηρα χασις και αλκοολ, καθησα και στοχαστηκα δεν βγηκα πουθενα και πιαστηκα διχως αιτια στο ξυλο, πισω μου σε εχω σατανα μεταμορφωμενο σε φιλο και ποτε ξανα δεν περιμενω πανω απο πεντε λεπτα
    αν περασουν την εκανα κ εφυγα για τα καλα. δεν το βαζει για αναπτυξη
    τρελλας μην υποτιμας οτι δεν μπορει το μυαλο σου να δεχτει, να ανεχτει
    πες πως υφισταται, ειναι ανυπαρκτες οι μορφες που σε εχουν καταβαλλει
    γαμω το κερατο μου γουσταρω πολυ μα δισταζω να τραβηξω σκανδαλη
    εισαι γλυκια ζωη και θυμα στην παγιδα σου αναμενεται να πεσω παλι
    υπεθεσα πως ημουνα δεδομενη τροφη για τα κτηνη, με κυνηγαν εκεινοι
    που ξερουν πως εχω στριμωχτει, τι κοιτας, τι?
    υπαρχουν εκεινες οι στιγμες που τις ζεις μεσα απο χαλασμενες οθονες
    ελπιζεις να σου βγει σε καλο μα σου μπηγουν το μαχαιρι ως το κοκκαλο
    κ αιμοραγω μονος σε καποιο στενο, στο δρομο που συναντιεται το ψευτικο με το αληθινο στο σταυροδρομι που οτιδηποτε ειναι πιθανο να συμβει
    οι προθεσεις συνηθως αλλαζουν απο στιγμη σε στιγμη
    πνιγομαι, στις παρυφες της οικογενειακης μελαγχολικης συμβιωσης,
    κομβος ενοχης, τα βλεμματα μας προδιδουν, τα ψεμματα μας στην επιφανεια βγαινουνε εκζεματα, ζουμε το τωρα για το πριν και στο μετα
    ονοματα να μην αναφερεις καν, με εχει κουρασει αυτη η αμφισβητηση
    ακομα κ αν στοματα λεν πως μ αγαπαν οστοσο ποτε δεν μου το δειξαν
    το πνιξαν καταδικαζοντας ο,τι πιο γλυκο, θυμαμαι καποτε σ ειχα αγαπησει
    θυμαμαι καποτε σ ειχα αγαπησει, με τα χειλη μου βραχια στο προσωπο της γης, εξακολουθω να παραμενω ασαφης, με ενα ακομα αφηρημενο τραγουδι μου
    διαπραγματευω με τα εσω, και δεν ητανε λιγες οι νυχτες εκεινες, που χαζευοντας το κενο αποφασισα να πεσω, ειπα η προσκρουση μετραει και επειτα η ψυχη μου πεταει, χαθηκα αναμεσα σε νερο οργη και λασπη, οπου υλη οργανικη ζωντανο με κραταει, πες μου τι να κανω πως να ζησω φυσιολογικα, πως να σταματησω αυτη τη μεταλλαξη, θελω να σκεφτω επιτελους θετικα, μεταξιδεβει σε μερη που ποτε μου ως τωρα δεν βρεθηκα και μην βιαστεις να κρινεις, ο ιδιος ο κοσμος ειναι αυτος που πολλες φορες σε αναγκαζει αλλοκοτος να γινεις, ενα με ο,τι σιχενεσαι, ενα και το αυτο, ενα για σενα και ενα για αυτο, για αυτο που σ αγγιζει μερα και νυχτα σαν αερικο, προκαλωντας φρικη, παραθετωντας εννοιες σκανε ατονιες
    κ ανοιγει, το κελι μεσα στο οπιο, κατοικεις, ειναι το μοναδικο σου καταφυγιο μην ξεμυτισεις στις σκιες, στο φως μεινε συνεχως, εχω την υπονεια πως ο κοσμος γυρω μου ειναι υποκριτης κ αγχωτικος, ειναι ταφος ανοιχτος, πασαλος καρφωμενος αναμεσα σε στηθη, και ειπα να βγω να δω τους επαναστατες του χθες στα γονατα, ρακενδιτοι ζητιανευουν οι μυθοι κ
    αγωνιστες που μπερδεψαν τον δρομο, των ιδανικων,με το μονοπατι που οδηγει στο παραμυθι, μισος, χαρα, λυπη, αγαπη, χτυποι αλλεπαλληλοι, εφαπτομενοι και παραλληλοι, οι δρομοι της πολης μας οδηγουν στο πουθενα
    μου το πε η νυχτα πως σε μια κουφαλα απο μπετον καποιο πρωι θα πεθαινα

    παιδι στου κουκου τη φωλια, κρατω την ανασα μου προκειμενου να μην μ ακουσουν, ειναι τοσο κοντα, νιωσε με αδερφε μου, καθε μερα βουλιαζω ολο και πιο βαθια, βλεπω τον ηλιο να πνιγεται στην αγκαλια της σεληνης, ερποντας σαν εντομα, κοιτα μεσα μου η φλογα δεν εσβησε ακομα και απο εδω και μπρος μετραω, τα λαθη μου μεταφραζονται σε χρονο που λιγοστευει, λιγοστευω, σαπιζοντας με ολα αυτα που μισω κ αγαπαω

  5. #3305
    Senior Member
    Join Date
    May 2007
    Location
    στη φωλιά μου...
    Posts
    13,146
    Καντήλι καίει ένας καημός,
    θα γίνει απόψε χαλασμός
    πηγάδι ανοίχτηκε βαθύ,
    απόψε κάποιος θα χαθεί...
    Απόψε κάποιος θα χαθεί...
    Κι αν ορφανέψει μια καρδιά,
    η μοίρα περπατάει βαριά
    απόψε κλείσαν οι ουρανοί
    για να μη δουν τι θα γενεί...
    Για να μη δουν τι θα γενεί...
    Μαύρη είν' η μοίρα παράπονό μου,
    μαύρη είν' η μοίρα της ζωής
    έξω νυχτώνει
    κλείσαν οι δρόμοι
    πού θα σταθείς;


    Στέκεσαι εδώ, δυο μέτρα μακριά μου όμως για μένα αυτά τα δυο μέτρα είναι ένα αδύνατο ταξίδι...

  6. #3306
    Senior Member
    Join Date
    May 2007
    Location
    στη φωλιά μου...
    Posts
    13,146
    Γύρνα τις ώρες
    που χάθηκαν απόψε,
    κοίτα που φεύγεις
    πως κλαίει το δειλινό...
    Αγέρας παίρνει
    απόψε τη ζωή μου,
    κλείνω τα μάτια
    που φεύγεις να μη δω...
    Κάπου νυχτώνει
    κι ο ήλιος παγώνει,
    χάνεται ο δρόμος
    και που να σταθώ;
    Κάπου βραδιάζει,
    μην κλαίς, δεν πειράζει
    πες πως τελειώνει
    ο κόσμος εδώ...


    Στέκεσαι εδώ, δυο μέτρα μακριά μου όμως για μένα αυτά τα δυο μέτρα είναι ένα αδύνατο ταξίδι...

  7. #3307
    Senior Member
    Join Date
    May 2007
    Location
    στη φωλιά μου...
    Posts
    13,146
    Ο ουρανός φεύγει βαρύς
    πάνω από τη ζωή μου
    μα η θύμησή σου έμεινε
    να δένει την ψυχή μου...
    Ο ουρανός φεύγει βαρύς
    τα όνειρά μου παίρνει
    και μες στην τόση μου φωτιά
    άλλη φωτιά μου φέρνει...
    Δεν έχω μάτια να σε δω
    καρδιά να σου μιλήσω
    πέσαν τα χέρια μου νεκρά
    και πώς να σε κρατήσω...


    Στέκεσαι εδώ, δυο μέτρα μακριά μου όμως για μένα αυτά τα δυο μέτρα είναι ένα αδύνατο ταξίδι...

  8. #3308
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2014
    Location
    την ψαχνω?
    Posts
    878
    η μοναξια μεσα στη πολη που σε πνιγει να ξες ειναι επισκεπτης που θα σου χτυπισει θελεις δε θες, εκει που δεν το περιμενεις μεσα στο πιο μεγαλο πληθος θα σου χαμογελασει ετσι κανει συνηθως, αλλα η μανα μου εφτιαξε τον πιο μεγαλο πεισματαρη ξεκαθαρη η σκεψη μου δεν περνω χαμπαρι, θα μου πεις ποτε δεν ξερεις πως θα φερθεις,πως να ξανασηκωθεις οταν στα γονατα βρεθεις, και θα σου πω μην μασας ειναι κατι γνωστο η φαρα μου ειναι φτιαγμενη απο ατσαλι γερο,ξεχωριζω οπου αξιζει και αγαπω δυνατα,ναι, ζω για την στιγμη και ειναι παντα γλυκια,η ζωη μας μια ζαρια και εμεις να φωναζουμε ριχτα γι αυτο χαμογελαμε οταν ερχετε η νυχτα

  9. #3309

  10. #3310
    Senior Member
    Join Date
    May 2007
    Location
    στη φωλιά μου...
    Posts
    13,146
    Εσύ κι εγώ κι οι δρόμοι,
    το φως δε λέει συγγνώμη,
    τρέμει, χαράζει κι ανασταίνεται,
    μάτια που κλαίτε μ' αρρωσταίνετε
    ζητώντας τ' όνειρο
    μια ζωή παραμύθι κι όνειρο...
    Η λογική μου κι η τρέλα μου...
    Φοβάμαι φως μου,
    μ' ένα σώμα, μια ψυχή
    δίδυμος γκρεμός η ενοχή...
    Εμείς οι δυο κι οι φόβοι...
    Όσα σου δίνω είναι έναντι,
    σε κάποια πρέπει μου
    μια ζωή να χωράει στην τσέπη μου...


    Στέκεσαι εδώ, δυο μέτρα μακριά μου όμως για μένα αυτά τα δυο μέτρα είναι ένα αδύνατο ταξίδι...

  11. #3311
    Senior Member
    Join Date
    May 2007
    Location
    στη φωλιά μου...
    Posts
    13,146
    Σε Συμπληγάδες μια ζωή παγιδευμένη...
    Αυτά τα χρόνια που χρεώθηκες να ζήσεις,
    με ποιά τραγούδια να σωθείς
    με ποιούς δικούς σου να βρεθείς
    και ποιάν αλήθεια τώρα πια να μαρτυρήσεις;
    Στο ίδιο πάντα σκηνικό
    και στης ψυχής τον πανικό
    απόψε πνίγομαι, χρειάζομαι αέρα...


    Στέκεσαι εδώ, δυο μέτρα μακριά μου όμως για μένα αυτά τα δυο μέτρα είναι ένα αδύνατο ταξίδι...

  12. #3312
    Banned
    Join Date
    Nov 2010
    Posts
    6,846
    Oceans Of Despair

    Pale flickering heart of dust
    Please bear with me
    For how long will this fire burn?
    Patterns repeating

    How far can my voice reach?
    Beyond the stars?
    Will dusk bring hope or devour me?

    Even with the sun, comes the night
    As gravity took you away
    I slept by the gallows that day
    When gravity took you away

    I've lost so many years
    Building my defence
    Through oceans of despair
    So many years
    I've tried
    I failed

    Crushed by the waves
    And thrown into the ocean's throat
    This vast sea will be my death
    If only my heart could navigate

  13. #3313
    Senior Member
    Join Date
    May 2007
    Location
    στη φωλιά μου...
    Posts
    13,146
    If there's nothing left to say,
    then something is wrong...


    Στέκεσαι εδώ, δυο μέτρα μακριά μου όμως για μένα αυτά τα δυο μέτρα είναι ένα αδύνατο ταξίδι...

  14. #3314
    Senior Member
    Join Date
    May 2007
    Location
    στη φωλιά μου...
    Posts
    13,146
    Θέλω να σε δω
    να μ' αναζητάς,
    σε κάθε οδό κι εδώ
    στα λίγα που ζητάς...
    Καμιά φορά,
    φοράω τα λόγια μιας πληγής
    καμιά φορά
    ξεχνιέμαι αλλιώς
    κι απ' όλους κρύβομαι...
    Τη χαρά μου λες
    γιατί στην κάνω συμφορά
    και δε χωρά η ζωή να μπει
    στο γλέντι ούτε μια φορά...
    Θέλω να σε δω
    να μ΄εκδικηθείς
    να πιω νερό,
    κρυφά, εκεί που θα πλυθείς...


    Στέκεσαι εδώ, δυο μέτρα μακριά μου όμως για μένα αυτά τα δυο μέτρα είναι ένα αδύνατο ταξίδι...

  15. #3315
    Senior Member
    Join Date
    May 2007
    Location
    στη φωλιά μου...
    Posts
    13,146
    Τελικά η ζωή τρία γράμματα...
    Στέκεσαι εδώ, δυο μέτρα μακριά μου όμως για μένα αυτά τα δυο μέτρα είναι ένα αδύνατο ταξίδι...

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •