ΣΤΙΧΟΙ ΠΟΥ ΣΑΣ ΕΚΦΡΑΖΟΥΝ

[deleted_member]

Χαθήκαμε, άραγε να φταιν\' οι αποστάσεις,
κάποτε ταξίδευες χιλιόμετρα,
μαζί μου μια νύχτα να περάσεις, χαθήκαμε...

Χαθήκαμε, ούτε ένα τηλέφωνο δεν παίρνεις,
κάποτε μιλούσαμε μερόνυχτα,
και τώρα στο μυαλό σου δε με φέρνεις, χαθήκαμε...

Αλλάζουνε οι άνθρωποι, αλλάξαμε κι εμείς, χαθήκαμε,
να είσαι μακρυά μου πως μπορείς;
Αλλάζουνε οι άνθρωποι, αλλάξαμε κι εμείς, χαθήκαμε,
να είσαι μακρυά μου πως μπορείς; να είσαι μακρυά μου πως μπορείς;

Χαθήκαμε, φαίνεται να μοιάζει με αστείο,
ούτε μια φορά δεν το φαντάστηκα,
πως κάποτε θα μου \'λεγες αντίο, χαθήκαμε...

Χαθήκαμε, ούτε στην γιορτή μου με θυμάσαι,
όμως να το ξέρεις, κι αν με ξέχασες,
με νοιάζει ευτυχισμένος πάντα να \'σαι, χαθήκαμε...

Αλλάζουνε οι άνθρωποι, αλλάξαμε κι εμείς, χαθήκαμε,
να είσαι μακρυά μου πως μπορείς;
Αλλάζουνε οι άνθρωποι, αλλάξαμε κι εμείς, χαθήκαμε,
να είσαι μακρυά μου πως μπορείς; να είσαι μακρυά μου πως μπορείς;

Χαθήκαμε...
άραγε να φταίν\' οι αποστάσεις;
Χαθήκαμε...

[linaki82]

το εφυγες νωρίς της Αρβανιτάκη δεν ξέρω γιατι! \'Ισως για την χαρά που έφυγε χωρίς ποτέ να την νιώσω

[Marley]

Τα χρωματα τριγυρω τραγουδουν ενα τραγουδι απαραμμιλο...Κοκκινα,κιτριν α,λευκα,πυροξανθα ανθη...Με μια μελωδια σαν να κρυφοψιθυριζουν οτι η χαρα ειναι παντου,οταν την κοιταξεις στα ματια θα σε κοιταξει και αυτη,καθισμενη στα βραχια της σιωπιλης μοναξιας,ανοιξε το παραθυρο που ξετυλιγει η θαλασσα,εκει που ο ερωτας θροιζει...μεσα στο καταλευκο...Ειναι εκει μα εγειρε στην αμμουδια των σπλαχνων σου...

[Helena]

http://www.youtube.com/watch?v=TWFgGxe-CjI&feature=related

Sometimes I feel so happy,
Sometimes I feel so sad.
Sometimes I feel so happy,
But mostly you just make me mad.
Baby, you just make me mad.
Linger on, your pale blue eyes.
Linger on, your pale blue eyes.

Thought of you as my mountain top,
Thought of you as my peak.
Thought of you as everything,
I\'ve had but couldn\'t keep.
I\'ve had but couldn\'t keep.
Linger on, your pale blue eyes.
Linger on, your pale blue eyes.

If I could make the world as pure and strange as what I see,
I\'d put you in the mirror,
I put in front of me.
I put in front of me.
Linger on, your pale blue eyes.
Linger on, your pale blue eyes.

Skip a life completely.
Stuff it in a cup.
She said, Money is like us in time,
It lies, but can\'t stand up.
Down for you is up.\"
Linger on, your pale blue eyes.
Linger on, your pale blue eyes.

It was good what we did yesterday.
And I\'d do it once again.
The fact that you are married,
Only proves, you\'re my best friend.
But it\'s truly, truly a sin.
Linger on, your pale blue eyes.
Linger on, your pale blue eyes.

[Lef]

της εξοχης τα πρωινα θα τα βρουμε ξανα αγγαλια στο κρεβατι
και δε πειραζει που τοσο νωρις θα κοιταμε χωρις να γυρεουμε κατι..
της σιγουριας τα υλικα ειναι λογια γλυκα σε κασσετες γραμμενα
γιαυ\'τα που ηρθανε τοσο αργα μα τα πηρε η καρδια με τα χερια ανοιγμενα..
η σωτηρια της ψυχης ειναι πολυ μεγαλο πραγμα
σα ταξιδακι αναψυχης μ\'ενα κρυμμενο τραυμα..
η σωτηρια της ψυχης ειναι πολυ μεγαλο πραγμα
σα ταξιδακι αναψυχης μ\'ενα κρυμμενο τραυμα..
μια παραλια ερημικη και ν\'απλωναμε κει της ζωης μας το βημα
και δε πειραζει που τοσα φιλια πριν να γινουν παλια θα τα παρει το κυμαα
και κει στην ακρη της γραμμης θα χαριζουμε μεις τα παλι μας κομματιαα
σ\'αυτα που ητανε τοσο μικρα μα που ειχαν σκια για να μοιαζουν παλατιαα..
η σωτηρια της ψυχης ειναι πολυ μεγαλο πραγμα..
σαν ταξιδακι αναψυχης μ\'ενα θλιμενο πραγμα
η σωτηρια της ψυχης ειναι πολυ μεγαλο πραγμα
σαν ταξιδακι αναψυχης μ\'ενα θλιμενο πλασμα!

[YDROXOOS]

0ταν χαραζει

όταν χαράζει,
ο πρώτος στεναγμός
βγαίνει απ\' τα πιο σφιγμένα χείλη.
Σαν πεταλούδα
στην κάμαρη πετά
ψάχνοντας άνοιγμα να φύγει.

Αν είσαι μόνος,
αν είσαι αδύναμος,
η χαραυγή θα σε ξεκάνει.
έχει το μύρο,
έχει τη σιγαλιά,
έχει τον ήλιο τον αλάνη.

Καινούργια μέρα,
καινούριος ποταμός,
Στις εκβολές του θα προσφέρει
όσα χαθήκαν,
όσα ξεχάστηκαν
κι όσα γι\' αυτά κανείς δεν ξέρει.


Πίσω απ\' τους λόφους
πίσω απ\' τα βλέφαρα
υπάρχει τόπος και για σένα
χωρίς Βαστίλη,
χωρίς ανάθεμα,
χωρίς τα χείλη τα σφιγμένα.



Μουσική-Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου


Αφιερωμένο σε όλους σας...

[ξανα-ξ]

Αποκομμένος απ’ όλους κι απ’ όλα, σε μαγεμένη τροχιά
Πήρα το δρόμο να φύγω, μα ήρθα, τίποτα δεν μ’ ακουμπά
Στον παράξενό μου χρόνο.

Ξέρουμε πως είναι ψέμα, μα ας γίνουμε τα δυο μας ένα
Να σ’ αγκαλιάσω, να μ’ αγκαλιάσεις, να ξεγελιέσαι, να ξεγελιέμαι

Να σ’ αγαπήσω, να μ’ αγαπήσεις, έστω για λίγο, για τοσοδούλι
Σαν ζευγαρώνουν δυο βεγγαλικά
Μοιάζουν με μηνύματα τηλεπαθητικά
Στων προσώπων μας τις ζάρες.

Με δίχως σημαίες και δίχως ιδέες, δίχως καβάτζα καμιά
Ντύθηκε η μέρα τα γούστα της νύχτας και η ψυχή μου πηδά
Στου απέραντου την ψίχα.

Θες ν’ αγγίξεις την αλήθεια για βγες απ’ έξω απ’ τη συνήθεια
Σύρε κι έλα να με λούσεις, κι ας είναι της καθαρευούσης
Να σ’ αγαπήσω, να μ’ αγαπήσεις, έστω για λίγο, για τοσοδούλι
Δρεπανηφόρα άρματα περνάν
Στις τσιμεντουπόλεις του θανάτου το συμβάν
Ασυγκίνητο σ’ αφήνει.

Σου ξαναδίνω το είναι μου τώρα, θωρακισμένε καιρέ
Με μια σκληρή, παγερή τρυφεράδα, σε πλησιάζω μωρέ
Μ’ αυταπάτες πια δεν έχω.

Ξέρουμε πως είναι ψέμα, μας ας γίνουμε τα δυο μας ένα
Δες, θα φτιάχνουμε στιχάκια, να περπατάν σαν καβουράκια
Πλάγια κι ακριβά τα χάδια, φως αχνό μες στα σκοτάδια
Μ’ ένα μου πήδο θα σε ξαναβρώ
Στο μαγκανοπήγαδο της ήττας μου περνώ
Βενσερέμος…Βενσερέμος…

[Sofia]

είσαι η μέρα με τα κύματα
και η νύχτα με τα αινίγματα....

[Sofia]

Έχω ένα μυστικό
ένα μικρό σταυρό στο σώμα μου
Κι έναν εσπερινό στα λόγια μου
Έχω και μια πληγή
μια ανοιχτή ευχή στο χέρι μου
να πίνεις κάθε αυγή, αστέρι μου

Αλλάζει κάθε που βραδιάζει
τ\' όνειρο μου μοιάζει να \'ναι ποταμός
Σκοτάδι του έρωτα σημάδι
τ\' όνειρο του Aδη είν\' ο ουρανός

Έχω ένα φυλαχτό
ένα μικρό θεό στον ύπνο μου
κι έναν αυγερινό στον κήπο μου
Και κάθε Κυριακή
μες στη μικρή μου αυλή χάνομαι
γεννιέμαι απ\' την αρχή κι αισθάνομαι

[Ολα_ειναι_δανεικα]

καλημερα καρδια μου ολα τωρα δικα σου
αδιεξοδο γεια σου και καημοι στο καλο
της αγαπης το κυμα με παρεσυρε παλι
στης χαρας τ\' ακρογιαλι, στης χαρας τον γιαλο

[xe_nia_p]

Ως νέο μέλος χαιρετώ την παρέα με ένα τραγούδι που μ\'αρέσει πολύ..

Κόμης Χ FEAT. DIVENO Αγάπη Είναι

Αγάπη είναι φίλε…

Αγάπη είναι να κλαις να γελάς
Αγάπη είναι φίλε μου αγάπη να σκορπάς
Και όποτε μπορείς τους άλλους να βοηθάς
Και όσους σε βοήθησαν ποτέ να μην ξεχνάς
Αγάπη είναι…
Τα φαγητά της γιαγιάς
Κι αυτή η γεύση χωριού που παντού θα κουβαλάς
Αγάπη είναι…
Μια θεϊκή βραδιά
Κι εννιά μήνες μετά ένα μικρό να το γεμίζεις φιλιά
Αγάπη είναι η ίδια η ζωή θα το καταλάβει μόνο αυτός που θα τη σεβαστεί
Αγάπη νιώθει κάποιος που μπορεί και συγχωρεί
Κάποιον που τον πλήγωσε να μην τον τιμωρεί
Η αγάπη είναι αλήθεια κι η αλήθεια είναι ανάγκη
Δεν είναι μια παραίσθηση δεν παίρνεται σε χάπι
Μην τα παρατάς ρε, πίστεψε σε κάτι
Παντού αυτή υπάρχει από μόνη της θα ‘ρθει η αγάπη είναι:

Η ελπίδα κι η πίστη μαζί είναι να ζεις τη ζωή για την κάθε στιγμή
Αγάπη είναι…
Το φως που χαρίζει ο ουρανός του πόνου καρπός
Αγάπη είναι θεός

Αγάπη είναι μια ηλιόλουστη μέρα, ευτυχία στον αέρα
Είναι τα μάτια μου που σε κοιτάνε μαγεμένα να θέλω να γίνω καλύτερος μόνο για σένα
Αγάπη είναι το να δίνουμε αίμα γιατί στην τελική μπορεί να χρειαστεί σε σένα
Σε κάποιον δικό σου ή ακόμη σε μένα
Αγάπη είναι ρε μπορεί να τύχει στον καθένα
Είναι το χάδι και τα άγγιγμα της μαμάς μόνο αυτή θα σ’αγαπάει ό,τι κάνεις, κι όπου πας
Είναι οι συμβουλές το κήρυγμα του μπαμπά τίμημα μικρό να ξεχωρίζεις λάθος απ’τα σωστά
Είναι καρδιά μου για άλλους να ‘μαι δειλός
Αλλά στα μάτια σου να ‘μαι σαν ήρωας ο πιο δυνατός
Αγάπη είναι να είμαι πάντα σωστός και πιστός
Όποιος και να είναι ο πειρασμός

Αγάπη είναι…

Η ελπίδα κι η πίστη μαζί είναι να ζεις τη ζωή για την κάθε στιγμή
Αγάπη είναι
Το φως που χαρίζει ο ουρανός του πόνου καρπός
Αγάπη είναι θεός

Αγάπη είναι ένα τραγούδι σαν κι αυτό να εννοώ ότι λέω και όσα λέω ν’αγαπώ
Αγάπη είναι να κάνεις το πιο απλό κι αυτό να χαρίσει χαμόγελο στον διπλανό
Γιατί είναι αρκετό σαν μια προσευχή πριν κοιμηθώ δεν χρειάζομαι ένα θαύμα για να πειστώ για κάτι ανώτερο
Αγάπη είναι να πιστεύω κι εγώ πως το αύριο θα ναι λίγο καλύτερο, πιο όμορφο
Αγάπη είναι το συγνώμη να εννοείς κι όχι επειδή δεν μπορείς με τύψεις να ζεις
Είναι να βρίσκεις λόγους να ζεις παρά τους χίλιους πόνους που πρέπει τώρα να υποστείς
Είναι ένα βράδυ με φίλους και κρασί βγάλε ό,τι έχεις στην ψυχή έχουμε ως το πρωί
Αγάπη είναι κάθε νέα αρχή αν αγαπάς δεν σταματάς να ζητάς ό,τι γεμίζει τη ζωή

Η ελπίδα κι η πίστη μαζί είναι να ζεις τη ζωή για την κάθε στιγμή
Το φως που χαρίζει ο ουρανός του πόνου καρπός
Αγάπη είναι…
Η ελπίδα κι η πίστη μαζί είναι να ζεις τη ζωή για την κάθε στιγμή
Αγάπη είναι…
Το φως που χαρίζει ο ουρανός του πόνου καρπός

[Sofia]

Δε θα \'θελα εδώ Θεός να επέμβει
και ας ξέρω, φως μου, πως τυφλά τον υπακούς
Σκυφτός εγώ, γονατιστός,
θα του ζητούσα
να μην επέμβει στους θολούς σου δισταγμούς
Μη σε φέρει, μη σε στείλει
μη σ’ αγγίξει τόσο δα
και επιτέλους αν σε στείλει
να σε στείλει εδώ ξανά
Χέρια μου αδειανά, Χριστέ !
Άδεια μου αγκαλιά, Χριστέ μου !
Χέρια μου αδειανά, Χριστέ !
Άδεια μου αγκαλιά
Αν και για μένα αγγελούδια δεν υπάρχουν
μόλις σε ιδώ κοντεύουν να επαληθευτούν
Αχ θα τα εσύναζα και θα τα εκλιπαρούσα
με τις φλογίτσες τους στο πλάι σου να σταθούν
Να σου φέγγουν να βαδίζεις
εν χαρίτι ομορφιάς
σαν Χριστός πάνω απ’ τη λίμνη
και σε μένα να γυρνάς
Βαμμένος είμαι στην αγάπη
έτσι ήσουν πάντοτε κι εσύ
Πιστεύω σ\' ένα μονοπάτι
που θα \'μαστε μαζί
Κι έτσι ας καίνε οι λαμπάδες
στα μονοπάτια στα βουνά
κι εκείνη πάντα θα επιστρέφει
κάθε στιγμή παντοτινά

[mstrouf]

Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα
κάτω απ\' τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώ
νύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες κι η πόλη νεκρή

Την ασήμαντη παρουσία μου βρίσκω σε κάθε γωνιά
κάμε να σ\' ανταμώσω κάποτε φάσμα χαμένο του τόπου μου κι εγώ

Ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ
κρατώντας μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες

Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα χωρίς να γνωρίζω κανένα
κι ούτε κανένας κι ούτε κανένας με γνώριζε με γνώριζε

[Sofia]

mstrouf.... απλα υπεροχο

[mstrouf]

Είναι κάτι στιγμές,
τρυφερές και λεπτές,
σαν κλωστές τυλιγμένες σ\' αδράχτι,
σε γυρνούν απαλά,
σε μεθούν σιωπηρά,
σε γεμίζουν με πείσμα και άχτι...

για όλα αυτά που ζητάς,
για πολλά που πονάς,
για το τίποτε μιας ευτυχίας,
και γυρνάς σαν τρελός,
του καθρέφτη εαυτός,
θύμα-θύτης κακής συγκυρίας.

Πλημμυρίζουν το χθες
μαγεμένες σκιές,
που ξοπίσω μου γράφουν τροχιά,
με κρατούνε θαρρώ
σαν αλήθειες παλιές
σε λαβύρινθο δέσμιο βαθιά.

Είναι κάτι στιγμές,
σα μικρές πινελιές
ζωγραφιάς που δεν έχει τελειώσει,
λείπουν λίγα ακριβά
των χρωμάτων νερά,
για να δώσουν του τόπου τη γνώση.

Για τους κήπους της γης,
για το ροζ της αυγής,
για το κύμα που απόμεινε μόνο,
να χαϊδεύει με αφρούς,
τους πικρούς μας καημούς
και να διώχνει της πίκρας τον πόνο.