ΣΤΙΧΟΙ ΠΟΥ ΣΑΣ ΕΚΦΡΑΖΟΥΝ

[esquif]

Shes taking her time making up
The reasons
To justify all the hurt inside
Guess she knows from the smile
And the look in their eyes
Everyones got a theory about the
Bitter one
Theyre saying mamma never loved
Her much
And daddy never keeps in touch
Thats why she shies away from
Human affection
But somewhere in a private place
She packs her bags for outer space
And now shes waiting for the right
Kind of pilot to come
And shell say to him
Shes saying

Chorus

I would fly to the moon and back if
Youll be
If youll be my baby
Got a ticket for a world where we
Belong
So would you be my baby

She cant remember a time when she
Felt needed
If love was red then she was colour
Blind
All her friends theyve been tried for
Treason
And crimes that were never defined
Shes saying love is like a barren
Place
And reaching out for human faith is
Is like a journey I just dont have a
Map for
So babys gonna take a dive and
Push the shift to overdrive
Send a signal that shes hanging
All her hopes on the stars
What a pleasant dream
Just saying

Chorus

Hold on hold on

Mamma never loved her much
And daddy never keeps in touch
Thats why she shies away from
Human affection
But somewhere in a private place
She packs her bags for outer space
And now shes waiting for the right
Kind of pilot to come
And shell say to him
Just saying

I would fly to the moon and back if
Youll be
If youll be my baby
Got a ticket for a world where we
Belong
So would you be my baby

[whitecandle]

Για σένα όλα τέλειωσαν
Για μένα τώρα αρχίζουν
Αυτά που ζήσαμε μαζί
Σαν το χαρτί με σκίζουν

Για σένα ήρθε η χαρά
Με μια καινούρια αγάπη
Και μένα πρώτη μου φορά
Που με σκοτώνει κάτι

Ακόμα σε ζητώ και σε θέλω πιο πολύ
Είσαι εσύ ανατολή στης ζωής μου τα ξενύχτια
Σε σκέφτομαι συχνά και να \'ρθεις θέλω ξανά
Είναι η πρώτη μου φορά που αγάπησα στ\' αλήθεια

Για σένα όλα τέλειωσαν
Γύρισες σελίδα
Εγώ ακόμα σ\' αγαπώ
Και ζω με την ελπίδα

Για σένα είμαι παρελθόν
Για μένα είσαι πόνος
Που απ\' τη ζωή σου είμαι απών
Και δε σε σβήνει ο χρόνος

Ακόμα σε ζητώ και σε θέλω πιο πολύ...

Ακόμα σε ζητώ και σε θέλω πιο πολύ...

[whitecandle]

Στίχοι: Αντρέας Μπονάτσος
Μουσική: Αντρέας Μπονάτσος
Πρώτη εκτέλεση: Νίνο Ξυπολιτάς

Έρχονται κάτι πρωινά τις Κυριακές,
που\'ναι χειρότερο και από βράδια Σαββάτου,
στο άδειο σπίτι δεν μυρίζει ο καφές,
και προσποιούμαι τον αδιάφορο μα άκου..

Για να είμαι ειλικρινής, δε σε ξεπέρασα
για να είμαι ειλικρινής, στην τρέλα έφτασα
για να μείνω ζωντανός, προσποιούμαι συνεχώς
μάρτυρας μου τι περνάω, ο Θεός.

Θα\'ρθουνε καλοκαίρια σαν φωτιά,
κάτι χειμώνες σαν παγόβουνα μπροστά μου,
λες και υπάρχεις μες στο χώρο σε κοιτώ,
ρωτώ άν είσαι κάπου εδώ για να σ\'αγγίξω.

[weird]

Ο ΔΗΜΙΟΣ Ο ΓΕΝΝΗΤΟΡΑΣ

Την αλήθεια δεν αντέχεις.
Με κατατρέχεις,
Το να με νιώθεις να στέκομαι πιο ψηλά δεν υπομένεις,
Μόνο σαν νιώθεις ότι με εξουσιάζεις ηρεμείς.
Τον τρόπο σου να αλλάξεις δεν αντέχεις,
Σωστά,
Είσαι μεγάλος σε ηλικία.
Με απειλείς με απειλές
Που ανήμπορος στέκεσαι να πραγματοποιήσεις.
Που θα πάει η ιστορία?
Πότε θα λάβει τέλος η παρωδία?
Πότε θα πετάξουμε τις μάσκες,
Ή μάλλον πότε θα πετάξεις
Τη δική σου μάσκα.
Εγώ την δική μου την χάρισα
Στον άνεμο
Και μοιάζεις να μην αντέχεις την μορφή μου
Μα δεν θα σου κάνω τη χάρη.
Να σε αφήνω να ρουφάς από τη ζωή μου
Και από την λάμπουσα ψυχή μου
Να με μολύνεις με ξερατά
Και όλων των ειδών τα μικρόβια
Μιας άρρωστης ψυχής.
Συγχώρεση από μένα δεν θα βρεις.
Δεν είμαι δυνατή ακόμα να σε συγχωρέσω.
Πληγή σαν μια μαχαιριά βαθιά,
Μπορώ να σου χαράξω,
Αν πας να με λαβώσεις,
Να σου απαντήσω θαρρετά.
Ζητάς να κάθομαι και να ανέχομαι
Τις δικές σου τις κακοποιήσεις,
Χάριν ενός σεβασμού?
Ο σεβασμός, έχει κι αυτός τα όριά του.
Θα λάβεις την απάντηση,
Θα λάβεις,
Με χίλια μύρια φυλλαράκια κοφτερά,
Όπως η όψη του ανθρώπου
Που βλέπει την αλήθεια
Και δεν νιώθει φόβο,
Μόνο σιγουριά.

[vince]

http://www.youtube.com/watch?v=_fLi1i4rOh0

\"What do I do now?\" said the wise man to the fool,
\"I have spent my whole life searching, to find the Golden Rule,
Though centuries have disappeared, the memory still remains,
Of those enemies together, could it be that way again?\"

Then the fool said \"Oh you wise men, you really make me laugh,
With your talk of vast persuasion and searching through the past,
There is only greed and evil in the men who fight today,
The song of the Crusader has long since gone away,

[weird]

ΚΑΗΜΟΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ


Αχ και να μπορούσα να μουν θάλασσα
Μια γαλάζια απέραντη θάλασσα
Με όλο το έρεβος
που της είναι απαραίτητο
Κι όλο του ήλιου
το εκτυφλωτικό μονοπάτι.

Κι αχ και να μπορούσα να μουν θάλασσα
Τα ψαροπούλια στα μάτια μου
να άραζαν
Τον ήχο της σιγής να άπλωνα
Στα κατάρτια και τις πρύμνες
των ανθρώπων.

Αχ και να μουν μια θάλασσα βαθιά
Όλων των ειδών τα ναυάγια και τις συμφορές
Να φωλιάζω
στα απύθμενα βάθη μου
Να εξευμενίζω
Λογιών λογιών τα κύματα
και τραγούδια με αχινούς να πλέκω

Αχ και να αρμένιζα σε τόπους μακρινούς
Στο παντού και το πουθενά να βρισκόμουνα
το αεράκι να μου χάιδευε την ράχη
Κι όλη η γλύκα του κόσμου στην αγκαλιά μου
Να στάλαζε

Θα φτιάξω ένα φιλί όλο θάλασσα
Ένα φιλί γιομάτο ιώδιο κι αλάτι
Και μακρινές υποσχέσεις

Ένα φιλί ολογάλαζο
Θα αποθέσω σ’ ένα ακρογιάλι
μοναχικό και έρημο

Ακούγοντας
Των γλάρων τα κρωξίματα
Των καταιγίδων τον απόηχο
Και
Των στοιχείων
Της πλάσης ολάκερης
Την αρμονική συμφιλίωση.

[Arsi]

Bαθιά πληγή,παλιά πληγή
μονάκριβη,δική μου.
Την ξεριζώνω απ\'την καρδιά,
φυτρώνει στην αυλή μου.

Ανθίζει καταχείμωνο
που οι φωνές κοπάζουν.
Έχει τη φυλλωσιά πυκνή
και νύχια που χαράζουν.

Αγαπημένα πρόσωπα,
αγαπημένα μάτια.
Έρχονται σαν τα κύματα
κι αφήνουν κατακάθια.

Μαραίνεται απ\'το γέλιο μου,
πίνει απ\'τα δάκρυα μου.
Έρχεται στις παρέες μου
και κλέβει τη μιλιά μου.

Βαθιά πληγή,παλιά πληγή
πες μου τι να κοιτάξω.
Να μπω σε κόσμο σκοτεινό
ή πάλι ν\'αγκαλιάσω?

Θανάσης Παπακωνσταντίνου

[Sofia]

Ο έρωτας

όνομα ουσιαστικόν

πολύ ουσιαστικόν,

ενικού αριθμού,

γένους ούτε αρσενικού ούτε θηλυκού,

γένους ανυπεράσπιστου.

Πληθυντικός αριθμός

οι ανυπεράσπιστοι έρωτες.



Ο φόβος,

όνομα ουσιαστικόν,

στην αρχή ενικός αριθμός

και μετά πληθυντικός:

οι φόβοι.

Οι φόβοι

για όλα από δω και πέρα.



Η μνήμη,

κύριο όνομα των θλίψεων,

ενικού αριθμού,

μόνον ενικού αριθμού

και άκλιτη.

Η μνήμη, η μνήμη, η μνήμη.


Η νύχτα,

όνομα ουσιαστικό, γένους θηλυκού,

ενικός αριθμός.

Πληθυντικός αριθμός

οι νύχτες.

Οι νύχτες από δω και πέρα.

[Hidden_Halo]

Time to bring it down again.
Don\'t just call me pessimist.
Try and read between the lines.
I can\'t imagine why you wouldn\'t
welcome any change, my friend.
I wanna see it come down.
Suck it down.
Suck it down.
Flush it down.

Από Tool - Ænema

[Δοδις]

Got up early, found something\'s missing
my only name.
No one else sees but I got stuck,
and soon forever came.
Stopped pushing on for just a second, then nothing\'s changed.
Who am I this time, where\'s my name?
I guess it crept away.

No one\'s calling for me at the door.
And unpredictable won\'t bother anymore.
And silently gets harder to ignore.
Look straight ahead, there\'s nothing left to see.
What\'s done is done, this life has got it\'s hold on me.
Just let it go, what now can never be.

I forgot that I might see,
So many beautful things.
I forgot that I might need,
to find out what life could bring.

Take this happy ending away, it\'s all the same.
God won\'t waste this simplicity on possibility.
Get me up, wake me up, dreams are filling
this trace of blame.
Frozen still I thought I could stop,
now who\'s gonna wait.

No one\'s calling for me at the door.
and unpredictable won\'t bother anymore.
and silently gets harder to ignore.
look straight ahead, there\'s nothing left to see.
what\'s done is done, this life has got it\'s hold on me.
just let it go, what now can never be.

Now what do I do?
can I change my mind?
did I think things through?

[Helena]

Πυροτεχνήματα

Στίχοι: Γιάννης Δόξας
Μουσική: Γιώργος Σαμπάνης
Πρώτη εκτέλεση: Έλενα Παπαρίζου

Πέρασα πολλά δίχως αγκαλιά
κι ήρθες σαν πρωί μέρα τυχερή
είσαι ουρανός και γη, δίψα, βροχή.
Μεσ στην ξαστεριά σβήνω τα παλιά
άδειο παρελθόν, μέλλον το παρόν
είσαι ποταμός, πηγή, δίψα, βροχή.

Γκρέμισα βουνά για την αγάπη σου
κι ήθελα εμένα να κοιτάς
σαν τον Θεό σου, έναν άγγελο,
σαν όνειρό σου που ζεις κι αγαπάς.

Πυροτεχνήματα, γράφουν συνθήματα
σ’ έναν καθαρό ουρανό.
Πυροτεχνήματα, θάλασσες, κύματα
πόσο δυνατά σ\' αγαπώ.
Τόσες μάχες δίχως φίλους κι εχθρούς
στο μυαλό ξενύχτι πριν βρω χρυσούς θησαυρούς.

Κλείσαν οι πληγές, πιάσαν οι ευχές
μείνε πάντα εδώ, φίλα μου σταυρό
είσαι ουρανός και γη, δίψα, βροχή.

Γκρέμισα βουνά για την αγάπη σου
κι ήθελα εμένα να κοιτάς
σαν τον Θεό σου, έναν άγγελο,
σαν όνειρό σου που ζεις κι αγαπάς.

Πυροτεχνήματα, γράφουν συνθήματα
σ’ έναν καθαρό ουρανό.
Πυροτεχνήματα, θάλασσες, κύματα
πόσο δυνατά σ\' αγαπώ.
Τόσες μάχες δίχως φίλους κι εχθρούς
στο μυαλό ξενύχτι πριν βρω χρυσούς θησαυρούς

http://www.youtube.com/watch?v=WH4gjdTbIBw

[imagine]

Any time I try to get through
Your phone is quiet and so are you
The consequence of my demand
Oh what I need

We’ve been together so long
The story moved on but we did not
The love we felt
That rescue sight of sentiment
Oh what I meant

Oh Baby come back to me
Please darling can’t you see
That I\'m addicted to you
That I\'m addicted to you

Oh Baby come back to me
Please darling can’t you see
That I\'m addicted to you
That I\'m addicted to you

We’ve been together so long
The story moved on but we did not
The love we felt
That rescue sight of sentiment
Oh what I meant

Oh Baby come back to me
Please darling can’t you see
That I\'m addicted to you
That I\'m addicted to you

Oh Baby come back to me
Please darling can’t you see
That I\'m addicted to you
That I\'m addicted to you



Κακο πράγμα ο εθισμός. Και δύσκολη η αποτοξίνωση. Πονάει.

[imagine]

Βαμμένα κόκκινα μαλλιά κάθε νύχτα
σε ποια σεντόνια να δακρύζεις στα κρυφά
δεν έχει περιθώριο η πίκρα
και η χαρά τελειώνει στα μισά

Λυπημένη μου αγάπη καληνύχτα
δεν τελειώνουμε έτσι εύκολα εμείς
σαν αγέρας που σε καίει μες τη νύχτα
όποια πόρτα κι αν ανοίξεις θα με βρεις

Βαμμένα κόκκινα μαλλιά και μια δάφνη
στο χέρι για παρηγοριά
γιατί θυμάσαι πάντα τα λάθη
γιατί δε φεύγεις για τη λησμονιά

Λυπημένη μου αγάπη καληνύχτα
δεν τελειώνουμε έτσι εύκολα εμείς
σαν αγέρας που σε καίει μες τη νύχτα
όποια πόρτα κι αν ανοίξεις θα με βρεις

Βαμμένα κόκκινα μαλλιά μια σταγόνα
στα χείλη να σε καίει για καιρό
ποιος τάζει της ζωής το χειμώνα
και ποιος φοβάται το Χριστό

Λυπημένη μου αγάπη καληνύχτα
δεν τελειώνουμε έτσι εύκολα εμείς
σαν αγέρας που σε καίει μες τη νύχτα
όποια πόρτα κι αν ανοίξεις θα με βρεις

Βαμμένα κόκκινα μαλλιά καληνύχτα
του χρόνου πάλι θα σε θυμηθώ
καληνύχτα σ\' αγαπώ

[imagine]

Αχ η αγάπη που χάθηκε στη σκόνη
αχ η ζωή που χάθηκε στη σκόνη

Αχ το φεγγάρι που έσβησε
τ\' ασημένιο φεγγάρι
η αγάπη που χάθηκε στη σκόνη

Η μέρα μου έρημη κίτρινη μέρα
χαρές που βουλιάξατε
πνιγμένες χαρές μου

Ζωή μου που καίγεσαι
στον κίτρινο αέρα
η αγάπη που χάθηκε στη σκόνη
η ζωή που χάθηκε στη σκόνη

[keep_walking]

I am a man who walks alone
And when Im walking a dark road
At night or strolling through the park

When the light begins to change
I sometimes feel a little strange
A little anxious when its dark

Fear of the dark, fear of the dark
I have a constant fear that someones always near
Fear of the dark, fear of the dark
I have a phobia that someones allways there

Have you run your fingers down the wall
And have you felt your neck skin crawl
When youre searching for the light?
Sometimes when youre scared to take a look
At the corner of the room
Youve sensed that somethings watching you

Have you ever been alone at night
Thought you heard footsteps behind
And turned around and no ones there?
And as you quicken up your pace
You find it hard to look again
Because youre sure theres someone there

Watching horror films the night before
Debating wiches and folklore
The unkown troubles on your mind
Maybe your mind is playing tricks
You sense and suddenly eyes fix
On dancing shadows from behind

Fear of the dark, fear of the dark
I have a constant fear that someones always near
Fear of the dark, fear of the dark
I have a phobia that someones allways there

When Im walking a dark road
I am a man who walkes alone