ΣΤΙΧΟΙ ΠΟΥ ΣΑΣ ΕΚΦΡΑΖΟΥΝ

[carrot]

When it's good, it's not bad
When it's bad, I don't mind if you're queer,
Let's be happy while we're here.

I don't clap, I don't cheer
I don't look, I don't hear.
It's alright I don't mind that you're here.
It's alright.

I sit up, sip my tears,
As they're falling down in my beer.
No need to cry at all,
There's no need to cry at all.

Play the game, cup your ears.
Let's be happy while we're here.

Coming, coming coming out of your eye, I don't mind.
Coming, coming coming out of your eye, I don't mind.

No need to cry at all,
No need to cry at all,
There's no need to cry at all.

[deleted-member30-03]

A Letter To God

Is this life this degradation
this pointless game, humiliation
Born to die, we're born to lose
and not one choice we make we choose
And when this life is at an end
we find that Death's our only friend
Must we suffer through your games, oh Lord?
Can God really be so bored?

We waste our lives destroying, hating,
while beneath our flesh a skull lies waiting
Blind to beauty blind to love,
we fear of our loving Lord above
Some live their lives to play their games,
some live as victims, the insane
Your experiment oh Lord has failed
and I trust that when we meet you will forgive us

It's futile so I'll end this note
and find a knife and slit my throat
and come to track you down oh Lord
you better watch your back,
be sure that when we meet you'll be surprised
no loving praise, no glee filled cries
Just pain and hate and tear filled sighs
and the question in the end is "Why?"

[Lacrymosa]

Θέλω να κουβεντιάσω σ' ένα καφενείο
που νάχει πόρτα ανοιχτή
και να μην έχει θάλασσα
μονάχα άντρες άνεργους
σκόνη με ήλιο και σιωπή
να μπαίνει ο ήλιος στο κονιάκ
κ' η σκόνη μαζί με τα τσιγάρα στα πλεμόνια μας
κι ας μην πάρουμε και σήμερα βρε αδερφέ
προφύλαξη για την υγεία μας
κι ούτε να δίνεις συμβουλές
το πως το κατεβάζω έτσι
και πως σκορπιέμαι έτσι
και να αφήσεις ήσυχα στα μούτρα
τις μπογιές τις μύξες και τα κλάματα
να τρέξουνε.
Μονάχα να κοιτάζεις ήρεμα
τα νύχια τα μαλλιά μου και τα χρόνια
πούναι βρώμικα
και γώ
να μη δίνω φράγκο για όλα αυτά
Μόνο το κόμμα, το χριστουλάκο τους
γιατί δε φτιάχτηκε το κόμμα τόσα χρόνια
και σύ νάσαι φίλος. Φίλος-φίλος
έτσι όπως το λέει ο Καζαντζίδης
καί το κονιάκ νάναι σκατά
και εργολάβος πουθενά δε φάνηκε
έχει δωμάτιο για παράνομους
πάνω απ' το καφενείο
θα σου τα ρίξω σε μια δόση
το συνηθίζω άμα μεθάω - έτσι για να σε λιανίσω-
να σε δω χωρίς βρακί να δούμε τι θα κάνεις
εσύ όμως λέει δεν θάσαι απ' αυτούς
θα σηκωθείς και θα χορέψεις παραγγελιά
..βεργούλες και με δείρανε..
και θα κρατάς στις χούφτες σου
μ' αγάπη και με προσοχή το μυαλό μου
είναι έτοιμο να διαλυθεί στα χίλια. Με πονάει.
Κι όταν
έρθουνε να σου πουν
εδώ δεν είναι
τόπος
και χρόνος
για τέτοια πράγματα
τράβηξε τη φαλτσέτα και θέρισε

[Lacrymosa]

Θαρθεί καιρός που θα αλλάξουν τα πράγματα.
Να το θυμάσαι Μαρία.
Θυμάσαι Μαρία στα διαλείμματα εκείνο το παιχνίδι
που τρέχαμε κρατώντας τη σκυτάλη
-μη βλέπεις εμένα- μην κλαις. Εσύ εισ' η ελπίδα.
'ακου θάρθει καιρός
που τα παιδιά θα διαλέγουν γονιούς
δε θα βγαίνουν στην τύχη
Δε θα υπάρχουνε πόρτες κλειστές
με γερμένους απέξω
Και τη δουλειά
θα τη διαλέγουμε
δε θάμαστε άλογα να μας κοιτάνε στα δόντια.
Οι άνθρωποι -σκέψου!- θα μιλάνε με χρώματα
κι άλλοι με νότες.
Να φυλάξεις μονάχα
σε μια μεγάλη φιάλη με νερό
λέξεις και έννοιες σαν και αυτές
απροσάρμοστοι-καταπίεση-μοναξιά-τιμή-κέρδος-εξευτελισμός
για το μάθημα της ιστορίας.
Είναι Μαρία -δε θέλω να λέω ψέματα- δύσκολοι καιροί.
Και θαρθούνε κι άλλοι.
Δεν ξέρω -μην περιμένεις και από μένα πολλά-
τόσα έζησα, τόσα έμαθα, τόσα λέω
κι απ' όσα διάβασα ένα κρατάω μόνο:
"Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος".
Θα την αλλάξουμε τη ζωή!
Παρ' όλα αυτά Μαρία.

[Lacrymosa]

Άσπρη είναι η άρια φυλή
η σιωπή
τα λευκά κελιά
το ψύχος
το χιόνι
οι άσπρες μπλούζες των γιατρών
τα νεκροσέντονα
η ηρωίνη.
Αυτά λίγο πρόχειρα
Για την αποκατάσταση του μαύρου.
*
Πάνω μου θα περάσουνε
οι μπότες των καταχτητών
με το ρυθμό τους
της ντίσκο
Μπέρτες θ' ανεμίζουν ποιητές
και το κεφάλι θα μου λιώνουνε
φώτα χιαστί
σοσιαλφασιστικών αυτοκινήτων
Φωνές θα με σκυλεύουνε
Τα μάτια μου βασιλεμένα επάνω θα κοιτάν
ήλιοι θ' ανεβοκατεβαίνουνε
στις πέρα συνοικίες
στιχάκια που δεν πρόλαβα
να κάνω για ζωή
αιμάτινη κλωστή
θα τρέχουν απ' το στόμα μου
κι από την τρύπια τσέπη μου
χιλιάδες αποκόμματα της θύρας 13.
*
Σ' όσους σπάσανε
σ' όσους κρατάνε
Κουρελιασμένοι απ' τ' αγριεμένα κύματα
πεταμένα υπολείμματα για πάντα από δω και μπρος
στο σκοτεινό θάλαμο της γης
με ισκιωμένο το μυαλό
απ' το ξέφρενο κυνηγητό
της ασάλευτης πορείας των άστρων
οι τελευταίοι
απόθεσαν το κουρασμένο κεφάλι τους
θυσία
στην τελετουργία των ανεμοστρόβιλων καιρών.
Κι άνθρωποι δεν υπήρχανε.
Κι ένα άσπρο χιόνι σιωπής
σκέπασε οριστικά τις βυθισμένες πόλεις..

[ME&I]

Σε μάζεψα σε σύμμασα
Απ’ τα σοκάκια μέσα
Κι είπα να κάνουμε χωριό
Ν’ανοίξουμε νοικοκυριό
Μα εσύ δεν έχεις μπέσα

Για να σε κάνω άνθρωπο
Ήπια τόσα φαρμάκια
Μα το δικό σου το μυαλό
Πετάει στα σοκάκια

Αμέσως μόλις ξέχασες
Τα μπατιρήματά σου
Τον όρκο σου τον πάτησες
Και άμυαλη ξανάρχισες
Τα περπατήματά σου

Όπου του μέλλει να πνιγεί
Ποτέ του δεν πεθαίνει
Και η δική σου η καρδιά
Το’θελε η μοίρα η κακιά
Να ζήσει κολασμένη

[carrie]

Μου το χες πει πολλες φορες οτι με αγαπουσες, συγνωμη δεν καταλαβα οτι το εννοουσες....

[Lacrymosa]

Αξίζει απόψε να φύγω
σε μέρες που δε ζούσα
Να θυμηθώ όσα να κάνω δε μπορούσα
Χιλιάδες σκέψεις μέσα μου βαθιά

Υπήρχαν λόγοι που δεν ήθελα να σε πιστέψω
Τις μικρές σου αφορμές να γιατρέψω
Πες ξανά πια ό,τι θες και νομίζεις
ονειρέψου με μα μη μ' αγγίζεις

Είμαι σύρμα από ρεύμα κομμένο
Σ' αγαπώ είμ' εδώ κι επιμένω
Να γκρεμίζω τα τείχη που χτίζεις
ονειρέψου με μα μη μ' αγγίζεις

Δε θέλω απόψε να φύγω σε χρόνια που δε ζούσα
Τον εαυτό μου πάντα μέσα μου κρατούσα
Γνώριμες σκέψεις λόγια μαγικά

Υπήρχαν λόγοι που δεν ήθελα να σε φοβίσω
Τη μικρή σου ενοχή να ξυπνήσω
Τώρα πες πια ό,τι θες και νομίζεις
ονειρέψου με μα μη μ' αγγίζεις

[ME&I]

Έρωτά μου τοκογλύφε
γλύφε το κορμί μου γλύφε... χαχαχαχα

[ME&I]

οι παρακατω στιχοι με ανατριχιαζουν....

ΕΙΣΑΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ ΓΟΥΡΙ
ΜΕΣ’ ΤΟΝ ΚΑΥΣΩΝΑ, ΠΑΓΟΥΡΙ
KΑΘΕ ΒΡΑΔΥ ΚΟΒΩ ΦΛΕΒΕΣ
ΞΕΝΥΧΤΑΩ ΜΕ ΦΡΑΠΕΔΕΣ
ΚΑΙ ΞΗΛΩΝΩ ΚΑΝΑΠΕΔΕΣ...

ΣΤΟ ΡΕΤΙΡΕ ΤΗΣ ΑΜΑΛΙΑΣ
ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΗΣ ΑΝΩΜΑΛΙΑΣ
ΘΑ 'ΧΟΥΜΕ 11 ΚΟΠΕΛΕΣ
ΘΑ 'ΡΘΟΥΝ ΚΑΙ ΑΝΤΡΕΣ ΜΕ ΟΜΠΡΕΛΕΣ

ΘΑ ΣΟΥ ΚΑΝΩ ΤΟ ΤΑΡΠΕΖΙ
ΘΑ ΣΟΥ ΚΑΝΩ ΤΟ ΚΡΕΒΒΑΤΙ
ΘΑ ΦΩΝΑΞΟΥΜΕ ΚΑΙ ΚΟΣΜΟ
ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΑΡΤΥ
OH YEEEEEEESSSSSSSSSSS

ΕΛΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΣΕΞ
ΕΛΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΣΕΞ...
ΝΑ ΜΟΙΑΖΕΙ Η ΖΩΗ ΜΑΣ
ΜΕ ΓΥΑΛΙΝΟ ΠΥΡΕΞ...

[carrie]

Τα κιτρινα ποδηλατα τα σπανε live!!!!!!!

[Lacrymosa]

Τα κιτρινα ποδηλατα τα σπανε live!!!!!!!

like!!!!!!!!συμφωνω!!!!!!!!!!

[Lacrymosa]

Στίχοι: Κίτρινα Ποδήλατα
Μουσική: Κίτρινα Ποδήλατα
Πρώτη εκτέλεση: Κίτρινα Ποδήλατα


Γίναμε σκλάβοι δέκα τυπάκων
που τον πλανήτη τον κρεμάνε σαν μπρελόκ
θερίζουν πλούτη και σπέρνουν πείνα
θέλουν να δουν να φτύνουμε αίμα στη ρουτίνα
νοιάζονται τόσο για τα παιδιά σου
τους ψηφοφόρους που ’χεις μέσα στην κοιλιά σου
θα τους σπουδάσουν, δουλειά να πιάσουν
και με ρουσφέτια υποκλίσεις να χορτάσουν.

Μα εγώ θα ζήσω μέσα στη μέρα
θέλω τα χέρια να σηκώνω στον αέρα
θέλω τον ήλιο και οξυγόνο
κι αυτό το μέλλον με ελπίδα ν’ ανταμώνω
θέλω οξυγόνο, θέλω να ζήσω, θέλω να ζήσω, θέλω να ζήσω.

Κι άμα τα πάρω, θα πάρω φόρα
θα σας ρημάξω στις κλοτσιές στην ανηφόρα
άμα τα πάρω, δε θα μπορέσουν
δυο διμοιρίες από Μ.Α.Τ. να με βολέψουν
κι έτσι πλανιέμαι, έτσι ξεχνιέμαι
κρύβομαι μέσα μου και κάνω πανικό
έτσι πλανιέμαι, έτσι ξεχνιέμαι
τη φαντασία μου χορεύω στο κενό.

Αξιοπρέπεια κι αρχές λείπουν ταξίδι
και την καρδιά μας που διψά ποτίζουν ξίδι
ματαιόδοξοι μασόνοι κυβερνάνε ρε
μα οι μεγάλοι χορηγοί που πολύ μας αγαπάνε
θα μας γλιτώσουν, είναι σπουδαίοι
θα μας αφήσουν να ρημάξουμε στα βράχια τελευταίοι
δημοκρατία κι αξιοκρατία
πλέον πωλούνται σε πανέρια σ’ ευκαιρία
μα εμείς πονάμε αυτό τον τόπο
σφίγγουμε δόντια και λουριά για την Ελλάδα, ρε γαμώ το
νομίζουνε ποτέ δε θα μιλάμε,
όμως τα πρόβατα τους λύκους θα τους φάνε.

Γι’ αυτό θα ζήσω μέσα στη μέρα
θέλω τα χέρια να σηκώνω στον αέρα
θέλω τον ήλιο και οξυγόνο
κι αυτό το μέλλον με ελπίδα ν’ ανταμώνω
αχ Ελλάδα, σ’ αγαπώ και βαθιά σ’ ευχαριστώ
που με έμαθες ποτέ να μην κωλώνω.

Κι άμα τα πάρω, θα πάρω φόρα
θα σας ρημάξω στις κλοτσιές στην ανηφόρα
άμα τα πάρω, δε θα μπορέσουν
δυο διμοιρίες από Μ.Α.Τ. να με βολέψουν
κι έτσι πλανιέμαι, έτσι ξεχνιέμαι
κρύβομαι μέσα μου και κάνω πανικό
έτσι πλανιέμαι, έτσι ξεχνιέμαι
τη φαντασία μου χορεύω στο κενό.

Κι άμα τα πάρω, θα πάρω φόρα
θα σας ρημάξω στις κλοτσιές στην ανηφόρα
άμα τα πάρω, δε θα μπορέσουν
δυο διμοιρίες από Μ.Α.Τ. να με βολέψουν
κι έτσι πλανιέμαι, έτσι ξεχνιέμαι
κρύβομαι μέσα μου και κάνω πανικό
έτσι πλανιέμαι, έτσι ξεχνιέμαι
τη φαντασία μου χορεύω στο κενό.

Κι άμα τα πάρω, θα πάρω φόρα
θα σας ρημάξω στις κλοτσιές στην ανηφόρα
άμα τα πάρω, δε θα μπορέσουν
δυο διμοιρίες από Μ.Α.Τ. να με βολέψουν
κι έτσι πλανιέμαι, έτσι ξεχνιέμαι
κρύβομαι μέσα μου και κάνω πανικό
έτσι πλανιέμαι, έτσι ξεχνιέμαι
τη φαντασία μου χορεύω στο κενό.

Άμα τα πάρω, θα πάρω φόρα
θα σας ρημάξω στις κλοτσιές στην ανηφόρα
άμα τα πάρω, δε θα μπορέσουν
δυο διμοιρίες από Μ.Α.Τ. να με βολέψουν
κι έτσι πλανιέμαι, έτσι ξεχνιέμαι
κρύβομαι μέσα μου και κάνω πανικό
έτσι πλανιέμαι, έτσι ξεχνιέμαι
τη φαντασία μου χορεύω στο κενό.

[carrie]

Στα σύννεφα – Κίτρινα Ποδήλατα

Στίχοι – Μουσική: Κίτρινα Ποδήλατα

Τόσο καιρό μένω εδώ
δίχως ανάσα, δίχως σκοπό
ξέρω καλά πια δεν πιστεύεις
πρώτη φορά άλλα γυρεύεις.

Πρώτη φορά που σε κοιτώ
όπως ποτέ δε σ’ είχα αντικρίσει
κι είναι αυτό μια ανηφόρα
που θ’ ανεβώ μια φορά ακόμα.

Δε σου ζητώ να μ’ αγαπάς
γιατί δεν μπορείς να σπάσεις μέσα σου σύνορα
εσύ μείνε εδώ σ’ αυτά που ζητάς
κι εγώ θ’ ανεβώ να φτάσω στα σύννεφα.

Τόσο καιρό έρχομαι εκεί
κι είσαι εσύ πάντα πιο πέρα
κι έχει ο ρυθμός κόκκινο χρώμα
τριγύρω φωτιά, αντέχω ακόμα.

Πρώτη φορά που σου μιλώ
όπως ποτέ δε σου είχα εξηγήσει
κι είναι αυτό μια καταιγίδα
είναι ταξίδι δίχως πυξίδα.

Δε σου ζητώ να μ’ αγαπάς
γιατί δεν μπορείς να σπάσεις μέσα σου σύνορα
εσύ μείνε εδώ σ’ αυτά που ζητάς
κι εγώ θ’ ανεβώ να φτάσω στα σύννεφα

Δε σου ζητώ να μ’ αγαπάς
γιατί δεν μπορείς να σπάσεις μέσα σου σύνορα
εσύ μείνε εδώ σ’ αυτά που ζητάς
κι εγώ θ’ ανεβώ να φτάσω ψηλά.

Εκεί που φοβάσαι το φως
της καρδιάς σου το φως
με τα μάτια κλειστά πώς θα δεις
πως η αγάπη ζητά μόνο αγάπη.

[Lacrymosa]

Στίχοι: Κίτρινα Ποδήλατα
Μουσική: Κίτρινα Ποδήλατα
Πρώτη εκτέλεση: Κίτρινα Ποδήλατα


Τα βήματά μας κάπου εδώ τελειώνουνε
κι αυτές οι μέρες που κάποτε έμοιαζαν «για πάντα»
κάπου στην άκρη της καρδιάς ξεχειμωνιάσαμε
μείνανε στάχτες να ζεσταίνουν τα όνειρα μας.

Στα όριά μας πια δεν ταξιδεύουμε
τα δεκανίκια της ψυχής δε βρίσκουν χώμα
τι ζει πια μέσα μας ποτέ δε θα το μάθουμε
μα του χαρίζουμε πνοή για λίγο ακόμα.

Κι όλο κοιτάζω πίσω απ' τον ώμο σου σφιχτά σαν μ' αγκαλιάζεις
αυτόν το δρόμο που φοβάσαι να περάσεις
κι είναι αιώνας η στιγμή, κι είναι η σιωπή σου φυλακή, μια φυλακή
κι όσο κοιτάζω στάζουν τα μάτια σου μια θάλασσα με λάθη
δεν ξέρω αν θα σε ξαναδώ, γι' αυτό πες κάτι
για να ΄χουν σώμα τα «γιατί» θα 'δινα ακόμα μια ζωή