ΤΟ ΣΕΞ ΒΡΩΜΙΖΕΙ!

[Christina82]

Ειλικρινα λυπαμαι για τα βιωματα που περασες και που τ'αποτελεσματα τους σ'ακουμπανε μεχρι και σημερα... Ειναι θετικο βημα το γεγονος οτι αποφασισες να μιλησεις σε ψυχολογο! Σου παραθετω κι εναν συνδεσμο με σχετικα βιβλια:http://www.prosarmogi.gr/prosarmogi-books.html Οποτε εχεις χρονο,διαλεξε καποιο να διαβασεις! Πιστευω οτι θα σε βοηθησει!

@ Ελπιζω να μην αισθανθηκες να σε πιεζω ή να σε φερνω σε αμηχανια στη συζητηση που ειχαμε!

Οχι καθε αλλο ηθελα να συζητηθει.. πιστευω οτι η ιστορια ενος ανθρωπου δινει δυναμη σε καποιους αλλους! Σε ευχαριστω πολυ για την προταση σου.. :) και σε ευχαριστω που με ακουσες!

[Gypsy Cello]

Παλι καλα που το ειπες... εγω ημουν σε πολυ δυσκολη θεση...

Κατάλαβα γλυκιά μου. Έχει σημασία και το τι μπορεί ν' αντιλαμβάνεται το παιδί σε μια τέτοια ηλικία αλλά ακόμα και να το αντιλαμβάνεται είναι πολύ δύσκολο να το αντιμετωπίσει αν δεχτεί βία και σκληρότητα. Στην ουσία είναι ένα ανήμπορο πλάσμα υποταγμένο στην θέληση του μεγαλύτερου.

[Gypsy Cello]

Σιγουρα η ζωη μου εχει επηρρεαστει παρα πολυ. Καταρχην δεν εζησα σαν παιδακι, μεγαλωσα αποτομα. Μπηκα στα προβληματα απο νωρις, ειχα να αντιμετωπιζω την απεχθεια μου για το σεξ, τον φοβο μου για τους μεγαλους αντρες, την αποξενωση μου απο τους ανθρωπους και κυριως ολοκληρης της οικογενειας μου ακομα και τωρα, τις καταθλιψεις μου, τις αποπειρες μου για τελος.. μου διαστρεβλωσε ολο τον κοσμο γυρω μου. Τα εβλεπα γυρω σαν οτι θελουν να με εκμεταλευτουν και οτι θελουν αυτο που ηθελε και ακεινος, οτι ολοι διψουν για σεξ και βρωμια και ανωμαλια, δεν θεωρουσα φυσιολογικο να κανεις ερωτα .. δεν ειχα ποτε "πρωτη φορα".. ισως αυτο με εκανε να μην μπορουσα ποτε να αγαπησω και να ερωτευτω σαν κατι να με εμποδιζε... τελος παντων πολλα, πααααρα πολλα!

Πριν 3 χρονια ειχα παει σε ψυχολογο για 7 μηνες αλλα τιποτα θετικο.. δεν ηταν για μενα. Τωρα ειμαι σε καποιον αλλον ο οποιος με βοηθα παρα πολυ. Ειμαι 1 χρονο και κατι. Με βοηθα απιστευτα...

Συνέχισε, μην τα παρατάς. Έχει σημασία και το πόσο ταιριάζουμε μ' έναν ψυχολόγο. Αφού τα πηγαίνετε καλά, εύχομαι να βελτιωθεί κι άλλο η κατάσταση.

[Christina82]

Gypsy σε ευχαριστω πολυ... εχω βελτιωσει παρα πολλα! Μου εχουν μεινει πολυ μικρα θεματακια ακομα... :) Και παλι σε ευχαριστω!

[ioannis2]

Κατάλαβα γλυκιά μου. Έχει σημασία και το τι μπορεί ν' αντιλαμβάνεται το παιδί σε μια τέτοια ηλικία αλλά ακόμα και να το αντιλαμβάνεται είναι πολύ δύσκολο να το αντιμετωπίσει αν δεχτεί βία και σκληρότητα. Στην ουσία είναι ένα ανήμπορο πλάσμα υποταγμένο στην θέληση του μεγαλύτερου.

Είτε το αντιλαμβάνεται- συνειδητή - είτε όχι, ύποσυνείδητα όμως καταγράφεται με ανεξήτηλο μελάνι και στιγματίζει τη ζωή του. Όσα χρόνια κι αν περάσουν τα τραυματικά γεγονότα τα βιώνει πολύ ζωντανά στη μνήμη του όταν η σκέψη τα φέρνει , λες και συμβαίνουν ξανά εκείνη τη στιγμή. Και κάθε συμπεριφορά των άλλων απέναντι του, ακόμα και την πιο αθώα και την όντως φιλική, θα πρέπει (κι αυτό γίνεται στη σκέψη του σαν αυτοματοποιημένη κίνηση) να την περάσει πρώτα από το φάσμα που του άφησε η τραυματική εμπειρία και να την συγκρίνει με αυτό και μετά να την αποδεκτή ή όχι. Ακόμα και η αποδοχή έχει έστω λίγο χρώμα από τα αρνητικά συναισθήματα. Πόσες ωραίες στιγμές ζωής και χάνονται και πόσους ανθρώπους διώχνουμε λόγω της προκατάληψης αυτής. Και αυττοί που προκάλεσαν τη ζημιά να ζουν ανέμελοι, λες και δε συνέβηκε κάτι.
Η συνηδητοποίηση της ανάγκης για ψυχοθεραπεία είναι μόνο η αρχή, πολύ σημαντικό βήμα και όσο πιο γρήγορα το άτομο το συνηδητοποιήσει τόσο το καλύτερο. Κανείς δε ξέρει όμως πόσο καιρό θα πάρει για να το ξεπεράσεις, όταν τα νειάτα θα αρχίσουν να φεύγουν?

[BrokeN_DoLL]

γιαυτο κ εμενα ειναι σαν να μην εγινε. δλδ ασυνηδειτα μ λεει ο γιατρος οτι το απωθω δινοντας βαρυτητα σε θεματα οπως το βαρος και τα μαλλια που ειναι μικροτερης σημασιας........... αλλα πραγματικα μονο αυτα με απασχολουνε. κ μ κανει εντυπωση. το βραδυ π εγινε αυτο το μονο που μ ενοιαζε οταν γυρνουσα ηταν να μην φωναξει ο μπαμπας μου που αργησα

[ALIA]

γιαυτο κ εμενα ειναι σαν να μην εγινε. δλδ ασυνηδειτα μ λεει ο γιατρος οτι το απωθω δινοντας βαρυτητα σε θεματα οπως το βαρος και τα μαλλια που ειναι μικροτερης σημασιας........... αλλα πραγματικα μονο αυτα με απασχολουνε. κ μ κανει εντυπωση. το βραδυ π εγινε αυτο το μονο που μ ενοιαζε οταν γυρνουσα ηταν να μην φωναξει ο μπαμπας μου που αργησα

Η βαρυτητα που δινεις στο βαρος και στα μαλλια σου ξεκινησε μετα απο το περιστατικο της σεξουαλικης κακοποιησης?

[Christina82]

γιαυτο κ εμενα ειναι σαν να μην εγινε. δλδ ασυνηδειτα μ λεει ο γιατρος οτι το απωθω δινοντας βαρυτητα σε θεματα οπως το βαρος και τα μαλλια που ειναι μικροτερης σημασιας........... αλλα πραγματικα μονο αυτα με απασχολουνε. κ μ κανει εντυπωση. το βραδυ π εγινε αυτο το μονο που μ ενοιαζε οταν γυρνουσα ηταν να μην φωναξει ο μπαμπας μου που αργησα

Λογικη η αντιδραση σου γιατι ενοχοποιησες τον εαυτο σου σε τετοιο βαθμο που εκανες σαν να μην συναιβει και τωρα ξεσπας αλλου. Ουσιαστικα δεν το εχεις ξεπερασει γιατι δεν εχεις δει το συμβαν καταματα για να το αντιμετωπισεις και ετσι το καλυπτεις με διαφορα αλλα "προβληματα"..

[BrokeN_DoLL]

ειχα ηδη θεματα με νευρα διπολικη κλπ απο πιο μικρη. αυτο ηταν μια ακομα πινελιτσα! αλλα δεν το νιωθω καθολου ρε σεις.......δν ξερω γτ.

[Christina82]

ειχα ηδη θεματα με νευρα διπολικη κλπ απο πιο μικρη. αυτο ηταν μια ακομα πινελιτσα! αλλα δεν το νιωθω καθολου ρε σεις.......δν ξερω γτ.

Οταν ενα παιδι περναει κατι τραυματικο μπορει να κανει οτι δεν του συναιβει ποτε κατι τετοιο ενω θυμαται το συμβαν ή το αφηνει στο πισω μερος του μυαλου του και το "ξεχναει" κατι σαν αμνησια...

[BrokeN_DoLL]

ναι υπαρχουν πολλες περιπτωσεις παιδιων που το θυμηθηκαν με την βοηθεια ειδικου στα 40 τους

[ioannis2]

Οταν ενα παιδι περναει κατι τραυματικο μπορει να κανει οτι δεν του συναιβει ποτε κατι τετοιο ενω θυμαται το συμβαν ή το αφηνει στο πισω μερος του μυαλου του και το "ξεχναει" κατι σαν αμνησια...

είναι και θέμα χαρακτήρα, πιστεύω ο ανοιχτός και γενικά ευδιάθετος χαρακτήρας και ο δραστήριος που θελει να δημιουργεί σίγουρα θα κάνει ότι του είναι δυνατό για να το ¨ξεχνάει¨.
Αμα ΄κανείς το θυμάται συνεχώς όχι μόνο θα χαλά η διάθεση του αλλά η προσκόλληση της σκέψης σ αυτό θα τον κρατά σε στασιμότητα σε άλλους τομείς της ζωής. Το να ρθεις πρόσωπο με πρόσωπο με το πρόβλημα και να πεις το αντιμετωπίζω και απ εδώ και πέρα θα το αντικρίζω μ αυτό τον τρόπο είναι δύναμη, είναι τρόπος θεραπείας από τα τραύματα που έχει στο μεταξύ αφήσει.

[Gypsy Cello]

Οταν ενα παιδι περναει κατι τραυματικο μπορει να κανει οτι δεν του συναιβει ποτε κατι τετοιο ενω θυμαται το συμβαν ή το αφηνει στο πισω μερος του μυαλου του και το "ξεχναει" κατι σαν αμνησια...

Και δυστυχώς αυτό είναι χειρότερο γιατί λειτουργεί υποσυνείδητα και του κάνει κακό χωρίς να το καταλαβαίνει.

[Gypsy Cello]

είναι και θέμα χαρακτήρα, πιστεύω ο ανοιχτός και γενικά ευδιάθετος χαρακτήρας και ο δραστήριος που θελει να δημιουργεί σίγουρα θα κάνει ότι του είναι δυνατό για να το ¨ξεχνάει¨.
Αμα ΄κανείς το θυμάται συνεχώς όχι μόνο θα χαλά η διάθεση του αλλά η προσκόλληση της σκέψης σ αυτό θα τον κρατά σε στασιμότητα σε άλλους τομείς της ζωής. Το να ρθεις πρόσωπο με πρόσωπο με το πρόβλημα και να πεις το αντιμετωπίζω και απ εδώ και πέρα θα το αντικρίζω μ αυτό τον τρόπο είναι δύναμη, είναι τρόπος θεραπείας από τα τραύματα που έχει στο μεταξύ αφήσει.

Ιωάννη, δεν ξεχνιέται εύκολα κάτι τέτοιο.

[Christina82]

είναι και θέμα χαρακτήρα, πιστεύω ο ανοιχτός και γενικά ευδιάθετος χαρακτήρας και ο δραστήριος που θελει να δημιουργεί σίγουρα θα κάνει ότι του είναι δυνατό για να το ¨ξεχνάει¨.
Αμα ΄κανείς το θυμάται συνεχώς όχι μόνο θα χαλά η διάθεση του αλλά η προσκόλληση της σκέψης σ αυτό θα τον κρατά σε στασιμότητα σε άλλους τομείς της ζωής. Το να ρθεις πρόσωπο με πρόσωπο με το πρόβλημα και να πεις το αντιμετωπίζω και απ εδώ και πέρα θα το αντικρίζω μ αυτό τον τρόπο είναι δύναμη, είναι τρόπος θεραπείας από τα τραύματα που έχει στο μεταξύ αφήσει.

Συμφωνω μαζι σου! Μπορει να μην ξεχνιεται σαν εμπειρια και να εχει αφησει πολλα σημαδια τα οποια σιγουρα επηρρεαζουν την μετεπειτα ζωη μας αλλα ΠΡΕΠΕΙ να βρουμε την δυναμη να το κοιταξουμε καταματα. Αλλιως θα χτυπησει σε αλλου ειδους προβληματα. Ειναι σαν μια αρρωστια σε καποιο μερος οπου οταν την αφηνεις αρχιζει σιγα σιγα να μολυνει και τα αλλα μερη. Ειναι σαν να εχεις φυτεψει εναν κακο σπορο οπου τον αφηνεις και ετσι μεγαλωνει.. βγαζει ριζες, κλαδια. Οσο λοιπον αφηνεις ενα προβλημα αλυτο σου παρουσιαζονται κι αλλα.. ειναι σαν μια αλυσιδα. Εγω εχω την δυναμη να αντικριζω το προβλημα μου οσο και να με πονα γιατι ετσι μονο ξερω οτι θα ξεπερασω ενα μεγαλο ποσοστο...