παραμυθια.

[Φωτεινη!]

Πιανω τον εαυτο μου να θελει να "φτιαχνει" ,να περιποιειται ολες τις πληγωμενες καταστασεις..
Προσπαθω να ασχολουμαι με αυτα που μου ανεβαζουν τη διαθεση,αλλα για καποιο λογο και ενω εχω επεξεργαστει μια κατασταση και ξερω οτι ΔΕΝ ,σκεφτομαι τα δυσκολα.
Δηλαδη αυτο που λενε "ζω στο παραμυθι μου" ενα πραγμα.
Γιατι να ωραιοποιω καταστασεις?φοβαμαι τοσο την αληθεια?
Εσεις μαζοχιζεστε οσο εγω?

[Lou!]

εννοεις οτι ωραιοποιεις ανθρωπινες σχεσεις που δεν τσουλανε? οτι δεν καταφερνεις να βαλεις τα ορια που πρεπει, ή τα χ που πρεπει?
ναι, νομιζω οτι κατι φοβασαι κ σε μπλοκαρει κ δεν μπορεις να το κανεις. δεν ξερω τι ειναι αυτο.
θες να εισαι η καλη για ολους? κ σοκαρεσαι να αποκαλυψεις στον ιδιο σου τον εαυτο, οτι δεν αντεχεις να εισαι καλη με ολους? οτι εχεις κ εσυ ψυχολογικα ορια κ αντοχες, που αν παραβιαστουν, σου προκυπει προβλημα?
εχεις αναγκη απο αποδοχη απο τους παντες, κ φοβασαι την πιθανη απορριψη που πραγματι μπορει να ακολουθησει, οταν αποκαλυψεις στους αλλους το αληθινο σου προσωπο?
σκεψου το.

[keep_walking]

Θα ηθελα να απαντησω , αλλα για να πω την αληθεια δεν ειμαι σιγουρος οτι καταλαβα. Μπορεις να βελτιωσεις τον κοσμο και ειναι αξιοθαυμαστο αυτο , αλλα ναι το τιμημα ειναι πολλες φορες μεγαλο.
Εγω πιστευω οτι υπαρχει ροπη προς την καλοσυνη , ασχετως τις αδυναμιες του ανθρωπινου ειδους και τις φρικαλεοτητες που βλεπουμε. Συνηθως οταν ζητας βοηθεια για κατι , προσπαθει ο κοσμος να σε βοηθησει....οπως για παραδειγμα οδηγιες πως να πας απο το ταδε μερος στο ταδε.
Αλλα τιποτα δεν ειναι χωρις τιμημα , θελει χρονο , κοπο και πολυ περισσοτερα ισως αναλογως ποσο βαθια θες να βουτηξεις και συνηθως δεν παιρνεις και καποια αναγνωριση. Αν μαλιστα αρχισεις και λες στον κοσμο τι καλο κανεις για τους συνανθρωπους σου , αυτοι αρχιζουν να σε στραβοκοιτανε. (κανε το καλο και ριξτο στο γυαλο).

Με βοηθησε πολυ το να πιστευω στην καλοσυνη του κοσμου στην αντιμετωπιση της ασθενειας που εκδηλωσα, μιας και εχει πολλες φορες ως χαρακτηριστικα την καχυποψια προς τους αλλους και το οτι ολοι θελουν να σε βλαψουν. + οτι ειναι ωραια αισθηση να βλεπεις τον κοσμο ετσι:)

Οσο για το μαζοχισμο , δεν ειναι ακριβως μαζοχισμος πιστευω αλλα αυτοκριτικη που κανουμε και ειμαστε πολλες φορες αυστηρη με τον εαυτο μας. Γιατι ολοι οι αλλοι για παραδειγμα θα πανε διακοπες το καλοκαιρι ή αγοραζουν καινουριο αμαξι ή το ενα ή το αλλο , ενω εχεις σπαταλησει προσωπικα το χρονο σου οχι για την αποκτηση πλουτου αλλα προσφεροντας μικρα ωραια πραγματα προς τους αλλους. Δεν θες να πας διακοπες? Φυσικα θες. Δεν θες ενα αυτοκινητο να μετακινεισαι? Φυσικα θες. Αισθανεσαι ομως αχρηστος που δεν καταφερνεις να τα εχεις και "τιμωρεις" πολλες φορες τον εαυτο σου.

Το χειροτερο ειναι οταν εισαι αναγκασμενος να σπασεις τον εαυτο σου σε κομματια....να αμελησεις την υποχρεωση σε ενα φιλο για να βοηθησεις καποιον αλλον και γενικα αυτο που θελω να πω ειναι οτι δεν μπορεις να τα κανεις ολα ουτε να τα εχεις ολα.

Δεν θα μιλησω για χρυσες τομες , αλλα κυριως για το "σεβασου και αγαπα" αυτο που εισαι και κανε στην ζωη σου οτι νομιζεις καλυτερο , χωρις να "σε" χτυπας.

[Remedy]

Πιανω τον εαυτο μου να θελει να "φτιαχνει" ,να περιποιειται ολες τις πληγωμενες καταστασεις..
Προσπαθω να ασχολουμαι με αυτα που μου ανεβαζουν τη διαθεση,αλλα για καποιο λογο και ενω εχω επεξεργαστει μια κατασταση και ξερω οτι ΔΕΝ ,σκεφτομαι τα δυσκολα.
Δηλαδη αυτο που λενε "ζω στο παραμυθι μου" ενα πραγμα.
Γιατι να ωραιοποιω καταστασεις?φοβαμαι τοσο την αληθεια?
Εσεις μαζοχιζεστε οσο εγω?

φωτουλα
δεν καταλαβα σχεδον τιποτα. σχεδον.
αν οι υποθεσεις της λου ευσταθουν, πες το μας για να ξαναδιαβασω την απαντηση της, να αντιληφθω τι σου συμβαινει.

[Sofia]

Πιανω τον εαυτο μου να θελει να "φτιαχνει" ,να περιποιειται ολες τις πληγωμενες καταστασεις..
Προσπαθω να ασχολουμαι με αυτα που μου ανεβαζουν τη διαθεση,αλλα για καποιο λογο και ενω εχω επεξεργαστει μια κατασταση και ξερω οτι ΔΕΝ ,σκεφτομαι τα δυσκολα.
Δηλαδη αυτο που λενε "ζω στο παραμυθι μου" ενα πραγμα.
Γιατι να ωραιοποιω καταστασεις?φοβαμαι τοσο την αληθεια?
Εσεις μαζοχιζεστε οσο εγω?

Ωραιοποιουμε τις καταστασεις,οταν συνηθως δεν μπορουμε να τις αντεξουμε ως εχουν. πχ. εχω μια σχεση με εναν αντρα και τον φτιαχνω στο μυαλο μου σχεδον ιδανικο. ή δικαιολογω σχεδον τα παντα απο οσα κανει....εχω μια απαντηση για το καθε τι που κανει κ με ενοχλει και ετσι ωραιοποιω την επιλογη μου να μενω μαζι του, τον εαυτο μου δλδ.
Το να δουμε τα πραγματα σε πιο πραγματικες διαστασεις ομως, συνηθως εμπεριεχει δυσκολια που δεν ειμαστε ετοιμοι καθε στιγμη στη ζωη μας να την αποδεχτουμε. Κ ειναι φυσιολογικο. Το προβλημα ερχεται οταν επιμενουμε να ωραιοποιουμε τις δυσκολιες μας. Κ το αμεσως επομενο βημα της δυσκολιας, ειναι η αποδοχη αυτης της δυσκολιας αλλα και η δραση, η ευθυνη. Του τί κανω τωρα μπροστα σ αυτην τη δυσκολια κ πώς τα βγαζω περα μ αυτη. (Μένω, φεύγω, συζητάω, βλεπω ποια ειναι η θεση μου σ αυτην την δυσκολη κατασταση, αλλαζω?)

Οσο ωραιοποιουμε, τοσο μενουμε σε μια μαλλον στασιμη κατασταση.

[Φωτεινη!]

σε ολων σας τις απαντησεις βρισκω αληθειες!
Να σας πω και λεπτομερειες για τη μαλακια που με δερνει..
Πιστευω πραγματικα οτι ολοι μας εχουμε καλα στοιχεια,ετσι σε καθε σχεση που κανω ,ειτε φιλικη ειτε ερωτικη ειτε απλως γνωριμια,παραβλεπω τα ασχημα που μπορει να συμβουν και αναζητω τα καλα.
τα αναζητω λεω,γτ ακομα κι αν δεν εχουν φανει εγω εχω την βεβαιοτητα οτι υπαρχουν!
Το νιωθω οτι ειναι αφελες, αλλα η ιδεα αυτη δεν με αφηνει να χαλιεμαι.Το θεμα ειναι οτι οι ανθρωποι μου,παρεξηγουν τη σταση μου και θαρρουν πως μπορουν να ειναι.
Αυτο που με απασχολει ειναι το εξης..η αλληλεπιδραση...δηλ η συμπεριφορα μας προσαρμοζεται αναλογως αυτου που εχουμε απεναντι μας,σωστα?Εμενα γιατι δεν μου συμβαινει αυτο?

[γιώτα2]

Πιανω τον εαυτο μου να θελει να "φτιαχνει" ,να περιποιειται ολες τις πληγωμενες καταστασεις..
Προσπαθω να ασχολουμαι με αυτα που μου ανεβαζουν τη διαθεση,αλλα για καποιο λογο και ενω εχω επεξεργαστει μια κατασταση και ξερω οτι ΔΕΝ ,σκεφτομαι τα δυσκολα.
Δηλαδη αυτο που λενε "ζω στο παραμυθι μου" ενα πραγμα.
Γιατι να ωραιοποιω καταστασεις?φοβαμαι τοσο την αληθεια?
Εσεις μαζοχιζεστε οσο εγω?

μα νομιζω οτι οι περισσοτεροι το κανουν ως ενα βαθμο.
οι μαζοχιστικες συνηθειες να ξερεις Φωτεινη οτι καποια στιγμη κουραζουν, εξαντλουν, γιατι οσο κι αν εθελοτυφλουμε τελειωνουν καποτε οι δικαιολογιες προς εμας και εαν δεν συνειδητοποιησουμε εγκαιρως μερικα πραγματα και θεσουμε τα ορια μας, πεφτουμε δυστυχως αποτομα μολις ξυπνησουμε απο την ναρκωση που εχουμε υποβαλει στον εαυτο μας.τα λεω για να τ΄ακουω κι εγω...ειμαι στην ανανηψη, ελπιζω τουλαχιστον να αρχισω να βλεπω πιο καθαρα να διακρινω το ωραιο, το αληθινο απο το ψευτικο.

[Remedy]

σε ολων σας τις απαντησεις βρισκω αληθειες!
Να σας πω και λεπτομερειες για τη μαλακια που με δερνει..
Πιστευω πραγματικα οτι ολοι μας εχουμε καλα στοιχεια,ετσι σε καθε σχεση που κανω ,ειτε φιλικη ειτε ερωτικη ειτε απλως γνωριμια,παραβλεπω τα ασχημα που μπορει να συμβουν και αναζητω τα καλα.
τα αναζητω λεω,γτ ακομα κι αν δεν εχουν φανει εγω εχω την βεβαιοτητα οτι υπαρχουν!
Το νιωθω οτι ειναι αφελες, αλλα η ιδεα αυτη δεν με αφηνει να χαλιεμαι.Το θεμα ειναι οτι οι ανθρωποι μου,παρεξηγουν τη σταση μου και θαρρουν πως μπορουν να ειναι.
Αυτο που με απασχολει ειναι το εξης..η αλληλεπιδραση...δηλ η συμπεριφορα μας προσαρμοζεται αναλογως αυτου που εχουμε απεναντι μας,σωστα?Εμενα γιατι δεν μου συμβαινει αυτο?

το τελευταιο ερωτημα σημαινει:
γιατι δεν αντιδρουν και οι αλλοι με καλωσυνη στην καλη σου συμπεριφορα?
ή
γιατι αντιδρας καλοπροαιρετα ενω απεναντι βλεπεις σαφως αρνητικες συμπεριφορες?

[Lou!]

Αυτο που με απασχολει ειναι το εξης..η αλληλεπιδραση...δηλ η συμπεριφορα μας προσαρμοζεται αναλογως αυτου που εχουμε απεναντι μας,σωστα?Εμενα γιατι δεν μου συμβαινει αυτο?

αυτο που λες δε συμβαινει μαγικα κ αυτοματα, το κανουμε εμεις να συμβαινει. συμβαινει λοιπον, σε οσους το ενεργουν στο να συμβει.

σε εσενα δε συμβαινει γιατι μαλλον δεν ενεργεις στο να συμβει. κατι σε μπλοκαρει μεσα σου κ δεν μπορεις να προσαρμοσεις τη συμπεριφορα σου οπως θα ηθελες. οποτε ενω πχ βλεπεις οτι σε πατανε, εσυ δε βαζεις ορια, γιατι εχεις θεμα μεσα σου! δυσκολευεσαι ψυχολογικα, καποια συναισθηματα κ καποιες σκεψεις, ισως κ ασυνειδητες, σε εμποδιζουν. ισως κατι τετοιο να ευθυνεται.

θυμαμαι οτι αυτο το θεμα, η αλληλεπιδραση με τους αλλους κ τα κοινωνικα ορια σε απασχολουσε απο περυσι.

αν δυσκολευεσαι τοσο, κ σε ενοχλει, γιατι δεν πας μερικες συνεδριες σε εναν ψυχοθεραπευτη? αν εχεις την οικονομικη δυνατοτητα. η σε ενα ΚΨΥ αν δεν εχεις. πιθανοτατα θα σε βοηθησει πολυ με τις κοινωνικες σχεσεις.

[RainAndWind]

Εννοείς μάλλον ότι κρατάς στη ζωή σου άτομα που διαπιστώνεις και μία και δύο και τρεις φορές ότι σε πατάνε? Αν ναι, θα σου πω ότι πλέον έχω γίνει αυστηρότερη στο ποιους και ποιες θέλω να περιλαμβάνει η καθημερινότητά μου. Αν δεν μου κάνουν, και δεν είμαι "υποχρεωμένη" να συνυπάρξω μαζί τους, πχ σε ένα εργασιακό περιβάλλον, δεν τους κρατώ ως σκιάχτρο ή σουβενίρ παρωχημένο, εφόσον αυτό δεν καθρεφτίζει την <τωρινή> μου θέληση. Τονίζω το τωρινή, γιατί και οι συνθήκες και οι άνθρωποι αλλάζουν το ίδιο οι άλλοι και μεις. Αν με περιποιούνται ευχαρίστως να περιποιηθώ, αν δεν, έχω το δικαίωμα πιστεύω να μην πάω κόντρα σε ό,τι η πραγματικότητα κάθε σχέσης μου λέει, ή το τι αισθάνομαι πως κουβαλάει το κάθε άτομο ως κουλτούρα, νοοτροπία, κοσμοθεωρία αλλά και προσωπικότητα. Σε καθένα απ' αυτά ζυγίζεις διαφορετικά, πχ με ένα άτομο μπορεί μεν οι κοσμοθεωρίες σας να είναι διαφορετικές, αλλά να έχετε κοινούς τόπους σε χαρακτηριστικά προσωπικά, ώστε να μπορέσετε να συμβαδίσετε. Τότε κάνεις και κάποιες εκπτώσεις. Οι πολλές εκπτώσεις όμως είναι ξεπούλημα στην τελική. Η λεγόμενη εκποίηση, οπότε και η σχέση παραδίνεται στη φθορά ούτως ή άλλως.

[Φωτεινη!]

το τελευταιο ερωτημα σημαινει:
γιατι δεν αντιδρουν και οι αλλοι με καλωσυνη στην καλη σου συμπεριφορα?
ή
γιατι αντιδρας καλοπροαιρετα ενω απεναντι βλεπεις σαφως αρνητικες συμπεριφορες?

γιατι αντιδρω σαν να ειναι καλος καποιος που φερεται σαν καραγκιοζης!!!
δεν μιλαω γιατους αλλους,ΕΓΩ γιατι τους βαζω ολους σε ενα καζανι..

[Φωτεινη!]

μα νομιζω οτι οι περισσοτεροι το κανουν ως ενα βαθμο.
οι μαζοχιστικες συνηθειες να ξερεις Φωτεινη οτι καποια στιγμη κουραζουν, εξαντλουν, γιατι οσο κι αν εθελοτυφλουμε τελειωνουν καποτε οι δικαιολογιες προς εμας και εαν δεν συνειδητοποιησουμε εγκαιρως μερικα πραγματα και θεσουμε τα ορια μας, πεφτουμε δυστυχως αποτομα μολις ξυπνησουμε απο την ναρκωση που εχουμε υποβαλει στον εαυτο μας.τα λεω για να τ΄ακουω κι εγω...ειμαι στην ανανηψη, ελπιζω τουλαχιστον να αρχισω να βλεπω πιο καθαρα να διακρινω το ωραιο, το αληθινο απο το ψευτικο.

σαν να πιεζω τον εαυτο μου να μη βλεπει τα ασχημα ρε γιωτα..

[Φωτεινη!]

αυτο που λες δε συμβαινει μαγικα κ αυτοματα, το κανουμε εμεις να συμβαινει. συμβαινει λοιπον, σε οσους το ενεργουν στο να συμβει.

σε εσενα δε συμβαινει γιατι μαλλον δεν ενεργεις στο να συμβει. κατι σε μπλοκαρει μεσα σου κ δεν μπορεις να προσαρμοσεις τη συμπεριφορα σου οπως θα ηθελες. οποτε ενω πχ βλεπεις οτι σε πατανε, εσυ δε βαζεις ορια, γιατι εχεις θεμα μεσα σου! δυσκολευεσαι ψυχολογικα, καποια συναισθηματα κ καποιες σκεψεις, ισως κ ασυνειδητες, σε εμποδιζουν. ισως κατι τετοιο να ευθυνεται.

θυμαμαι οτι αυτο το θεμα, η αλληλεπιδραση με τους αλλους κ τα κοινωνικα ορια σε απασχολουσε απο περυσι.

αν δυσκολευεσαι τοσο, κ σε ενοχλει, γιατι δεν πας μερικες συνεδριες σε εναν ψυχοθεραπευτη? αν εχεις την οικονομικη δυνατοτητα. η σε ενα ΚΨΥ αν δεν εχεις. πιθανοτατα θα σε βοηθησει πολυ με τις κοινωνικες σχεσεις.

μου εχει γινει τροπος ζωης Λου,ειναι σαν να γεννηθηκα με αυτο,ο ψυχολογος που βλεπω μου λεει οτι ειμαι τυχερη και να δω ποσα εχω κερδισει με αυτο που ειμαι!
και ποσα εχω χασει,ομως δεν καταλαβαινει!
Ισως δεν εχω ξεκαθαρισει μεσα μου τι ακριβως μ φταιει και δεν του τα λεω κι αυτουνου οπως πρεπει,ισως και εσεις δεν καταλαβαινετε αφου εγω η ιδια δεν καταλαβαινω..

[Φωτεινη!]

Εννοείς μάλλον ότι κρατάς στη ζωή σου άτομα που διαπιστώνεις και μία και δύο και τρεις φορές ότι σε πατάνε? Αν ναι, θα σου πω ότι πλέον έχω γίνει αυστηρότερη στο ποιους και ποιες θέλω να περιλαμβάνει η καθημερινότητά μου. Αν δεν μου κάνουν, και δεν είμαι "υποχρεωμένη" να συνυπάρξω μαζί τους, πχ σε ένα εργασιακό περιβάλλον, δεν τους κρατώ ως σκιάχτρο ή σουβενίρ παρωχημένο, εφόσον αυτό δεν καθρεφτίζει την <τωρινή> μου θέληση. Τονίζω το τωρινή, γιατί και οι συνθήκες και οι άνθρωποι αλλάζουν το ίδιο οι άλλοι και μεις. Αν με περιποιούνται ευχαρίστως να περιποιηθώ, αν δεν, έχω το δικαίωμα πιστεύω να μην πάω κόντρα σε ό,τι η πραγματικότητα κάθε σχέσης μου λέει, ή το τι αισθάνομαι πως κουβαλάει το κάθε άτομο ως κουλτούρα, νοοτροπία, κοσμοθεωρία αλλά και προσωπικότητα. Σε καθένα απ' αυτά ζυγίζεις διαφορετικά, πχ με ένα άτομο μπορεί μεν οι κοσμοθεωρίες σας να είναι διαφορετικές, αλλά να έχετε κοινούς τόπους σε χαρακτηριστικά προσωπικά, ώστε να μπορέσετε να συμβαδίσετε. Τότε κάνεις και κάποιες εκπτώσεις. Οι πολλές εκπτώσεις όμως είναι ξεπούλημα στην τελική. Η λεγόμενη εκποίηση, οπότε και η σχέση παραδίνεται στη φθορά ούτως ή άλλως.

ναι εχεις απολυτο δικιο και το λεω κι εγω στον εαυτο μου,στην πραξη ομως ακολουθω το γνωστο μονοπατι αντιδραση..

[γιώτα2]

Φωτεινη επειδη το κανω κι εγω και εχω αναρωτηθει πολλες φορες γιατι δεν αντιδρω ή ωραιοποιω καταστασεις και ανθρωπους,εχω καταληξει για μενα τουλαχιστον οτι εχω αναγκη αγαπης κι αποδοχης.οταν σκεφτεσαι με την λογικη και οχι τοσο ρομαντικα σε ποναει και ισως αποφευγεις να μπεις στην διαδικασια να κανεις περα οτι ψευτικο και υποκριτικο.
δεν μπορω κι εγω να κατανοησω ποσο ψευτικες μπορει να ειναι οι σχεσεις των ανθρωπων και νοιωθω πολλες φορες αφελης που ειμαι τοσο συναισθηματικη και δεν αντιδρω συμφωνα με την λογικη.