Μισώ τη δουλεία μου...

[mikaela86]

μονο ψαξτο καλα, βρες εναν καλο ψυχολογο, ζητα απο γνωστο σου να σου συστήσει καποιον ή ακομα κ απο τον διαχειριστή του φορουμ...

Επειδή δεν γνωρίζω, πως μπορώ από το διαχειριστή του φόρουμ. Από γνωστό δεν έχω και για να είμαι ειλικρινής και αν ψάξω μόνη μου να βρω από internet η από κανένα χρ. οδηγό φοβάμαι ότι δύσκολα θα πέσω σε σωστά χέρια...

[BrokeN_DoLL]

Broken_DoLL είμαι 26. Αυτό ακριβώς που λες προσπαθώ να πετύχω! Πως θα το καταφέρω? επηρεάζομαι πολυ. τα δίνω όλα πάνω στη δουλειά μου και δεν βλέπω εκτίμηση. Ίσα ίσα οι συμπεριφορές τους καθημερινά είναι κάτι παραπάνω από απαράδεκτες. Επίσης ο φόρτος εργασίας είναι πλέον ασφυκτικός. Γυρίζω σπίτι και παραμιλάω από την κούραση.

αν ειναι αρχη ακομα θα καταλαβεις πως να το κανεις. εγω σαν ατομο με 7 χρονια δουλειας γραφειου (ειμαι 25 τωρα) εκανα πολλα πειραματα πανω σε ιδιοτροπα αφεντικα και κατεληξα πως ο μονος τροπος να σε αφηνουν ησυχη ειναι ο,τι και να λενε οσο κ αν σου φωναζουν εσυ να τους κοιτας στα ματια και αδικο να εχουν και να λες ''καταλαβαινω...συγνωμη'' . και ασε τους να δεις τι θα κανουν.....θα σου πω εγω, θα πουν ''ενταξει'' και θα το κοψουν αμεσως γιατι θα δουν πως οι φωνες τους δεν σε επιρρεασαν. ατομα με τετοια αγχη θελουν καπου να ξεσπανε κ αμα τους δωσεις την ικανοποιηση πως τα λογια τους πιανουν πανω σου και σε πικραινουν τοτε θα νιωθουν πολυ ανωτεροι που καταφεραν να βγαλουν τα απωθημενα τους σε ενα κοριτσακι. νιωθουνε θεοι.

αρχικα εκανα το λαθος και με υποστηριζα με το ''μα'' και το ''ναι αλλα'' μα εκεινοι το παιρνανε σαν να θελα να υπερασπιστω τον εαυτο μ βγαζοντας γλωσσα. και φουντωνανε. και το μονο π βγαινε ηταν εγω με νευρα κροσια και αυτοι ξαλαφρωμενοι που το παιξανε καλα το ρολο του αφεντικου!!!! μην αντιμιλας και μην σκας, σκεψου πως ειναι απλα λογια του αερα. δεν μπορουν να σου κανουν ΤΙΠΟΤΑ οσο εσυ δεν μιλας!!!!

η αδερφη μ δουλευε σε παιδκους σταθμους, αδικια φουλ. δουλευε 8 ωρες αντι για 4, επαιρνε 350 ευρω, την κλεβανε στα ενσημα, ειχαν 30 παιδια πανω απ το οριο κ 4 κοπελες να τα φυλανε, οι γονεις τα βαζανε με τις κοπελες, ερχοντουσαν για ελεγχο και κρυβανε μωρα στις ντουλαπες....η αδερφη μ γυρναγε και οταν επιανε κουταλι να φαει ετρεμε το χερι της απο το νευρο....απεκτησε γυναικολογικα και 1002 ιους καθε βδομαδα απο γαστρεντεριτιδα μεχρι ψυρρες. κ το χειροτερο ειναι οτι απεκτησε διπλη κοιλη....οποτε τωρα δεν μπορει να ξαναδουλεψει σε παιδικο. αλλα εκεινη ειχε το ιδιο με μενα, γαιδουρια και υπομονη! εισαι μικρη κ αυτο σημαινει πως αλλαζουν τα πραγματα και τωρα απλα σε ψαρωνουνε!

θυμαμαι πηγαινα σε συνεντευξεις και ηταν κατι εταιριουλες με ενα πλοιο πχ το οποιο ηταν και arrest και με βαζαν στην συνεντευξη να μεταφραζω αρθρα και να με χρονομετρανε λες και ηταν οι βαρδυνογιαννιδες μη χεσω! αλλα δεν αφηνα να με ψαρωσουνε τους ελεγα ευγενικα ''συγνωμη αν δεν καταλαβα σωστα....αλλα γραμματεα δεν ψαχνετε???''

καταλαβες? τωρα οταν παει να μ φωναξει το αφεντικο του λεω με ψιλη φωνουλα ''αχ εχετε δικιο συγνωμη'' και αμεσως το κοβει!βλεπει πως δεν θα πιασει!!!ολες τις αλλες τις βριζει εκτος απο μενα!μη σ πω μ χει και αδυναμια κ μ λεει ''ειμαστε τυχεροι π σε εχουμε''!! ! υπαρχουν πολλες ιδιαιτεροτητες, ατομα που θελουν μεχρι και την κουπα του καφε τους σε συγκεκριμενη γωνια....

[Remedy]

Επειδή δεν γνωρίζω, πως μπορώ από το διαχειριστή του φόρουμ. Από γνωστό δεν έχω και για να είμαι ειλικρινής και αν ψάξω μόνη μου να βρω από internet η από κανένα χρ. οδηγό φοβάμαι ότι δύσκολα θα πέσω σε σωστά χέρια...

στειλε υ2υ στο νικ NikosD και πες του τι ψαχνεις, να σου προτεινει αν κατι εχει υποψη του
μην πας στα τυφλα αν δεν σου προτεινει καποιος γνωστος σου, καποιον αξιοπιστο

[mikaela86]

αν ειναι αρχη ακομα θα καταλαβεις πως να το κανεις. εγω σαν ατομο με 7 χρονια δουλειας γραφειου (ειμαι 25 τωρα)....

Broken_DoLL είσαι υπέροχη σε ευχαριστώ πάρα πολύ. Πίστεψέ με θα εκτυπώσω το κείμενο και όποτε νιώθω ότι σπάω θα το διαβάζω για να έρχομαι στα ίσια μου... χαχαχα! Δουλεύω κι εγώ 7 χρόνια και από την πρώτη μου δουλειά που έκατσα 3 χρόνια και απασχολούσε 400 άτομα καταλαβαίνεις ότι βλέπαμε κάθε καρυδιάς καρύδι... Είχα αφεντικό που μας απέλυε φεύγομε από το γραφείο και μετά από 2 ώρες μας έπαιρνε για να επιστρέψουμε, ε'ιχα αφεντικό υπερβολικά νευρικό που πχ είχε κολλήσει το pc και από τα νεύρα του το έβαλε κάτω και το κοπανούσε μέχρι να σπάσει χαχαχα! ...Αλλά σε αυτήν την εταιρεία τα πράγματα είναι αρρωστημένα. Έχω κάνει πάντως τα πάντα, στις αρχές σε ό,τι γινόταν κατέβαζα το κεφάλι και δεν μιλούσα, μετά σε ό,τι γινόταν προσπαθούσα να είμαι χαμογελαστή και κλεινόμουν στην τουαλέτα και έκλαιγα μετά αντιδρούσα με ''μα'' και ''αφου'' και μεταφράστηκε ως αυθάδεια τώρα πλέον καλώς ή κακώς (μάλλον κακώς) δείχνω τον εκνευρισμό μου και όταν κοντεύω να μείνω καραφλή με αυτά που ακούω παίρνω μορφασμούς δυσαρέσκειας και εκνευρισμού. Το ξέρω ότι δεν είναι σωστό αλλά μετά από 1,5 χρόνο καθημερινής υπερπροσπάθειας να συγκρατηθώ με αποτέλεσμα να κουβαλάω νεύρα 1,5 χρόνου μου είναι δύσκολο να το ελέγξω. Αλλά θα προσπαθήσω για αυτά που μου λες και άμα δω ότι δεν αντέχω θα ακολουθήσω τη συμβουλή της remedy.

[ΝεοΞεκινημα]

Τα πραγματα ειναι απλα στην Ελλαδα. Ποτε δεν θα κανεις αυτο που σου αρεσει σαν δουλεια. Παντα θα πληρωνεσαι λιγα. Παντα θα υπαρχει ενας ανωτερος υπαλληλος που θα στα πριζει. Και η μονη διεξοδος ειναιτο δημοσιο μονο και μονο επειδη ειναι πιο χαλαρα. Εαν σκεφτεσαι μια αλλαγη σκεψου και το εξωτερικο

[marian_m]

Τα πραγματα ειναι απλα στην Ελλαδα. Ποτε δεν θα κανεις αυτο που σου αρεσει σαν δουλεια. Παντα θα πληρωνεσαι λιγα. Παντα θα υπαρχει ενας ανωτερος υπαλληλος που θα στα πριζει. Και η μονη διεξοδος ειναιτο δημοσιο μονο και μονο επειδη ειναι πιο χαλαρα. Εαν σκεφτεσαι μια αλλαγη σκεψου και το εξωτερικο

Πολύ απαισιόδοξη άποψη και πολύ απόλυτη. Είμαι μία από αυτούς που σπούδασαν αυτό που τους άρεζε, κάνουν αυτό που τους αρέσει, πληρώνονται αρκετά καλά γι' αυτό που κάνουν και δεν έχουν κάποιον ανώτερο υπάλληλο που θα τους τα πρήζει. Βεβαίως έχω αντιμετωπίσει και συνεχίζω να αντιμετωπίζω δυσκολίες στο επάγγελμά μου, δεν είναι όλα πάντα ρόδινα και εύκολα, αλλά είμαι πολύ ικανοποιημένη από αυτή.
Ας μην τα ισοπεδώνουμε όλα. Και φυσικά, δεν είναι η μόνη λύση το δημόσιο. Για μένα θα ήταν η έσχατη λύση και ένα εισιτήριο στη βαρεμάρα.

Υ.Γ. Όσο αντιμετωπίζουμε την εργασία μας σαν δουλειά - δουλεία, θα νιώθουμε αντίστοιχα σαν δούλοι.

[BrokeN_DoLL]

για να μπεις δημοσιο ξερεις πολυ καλα πως δεν γινεται ξαφνικα 1 πρωι ειδηκα οταν δεν μπορεις ΚΑΝ να βρεις δουλεια στον ιδιωτικο τομεα σημερον ημερα! ποσο μαλλον που και το δημοσιο αντιμετωπιζει απωλησεις και περικοπες!!!!! τωρα οσο για το να πας σε αλλη χωρα....ειναι μια φραση ευκολη αλλα δυσκολη στην πραξη! δεν ειναι απλα ενα ταξιδακι αναψυχης, μιλαμε για ζωη σε ξενη χωρα μακρια απ οτι ξερεις και εχεις ζησει ολη τη ζωη σου, μακρια απο συγγενεις και φιλους. επισης η δουλεια στο εξωτερικο θελει ειδηκα qualifications, παρε για παραδειγμα τους εργαζομενους μεταναστες που ζηταει η αυστραλια. μονο υψηλων προδιαγραφων. οι υπολοιποι κ παλι θα πεινασουνε.

συμφωνω στο σημειο πως η πλειοψηφια κανει αυτο που δεν του αρεσει και συμμορφωνεται επειδη δεν εχει επιλογη. τυχεροι οπως η maria.m και οι οποιοι κατα την γνωμη μου δεν ηταν τυχεροι ακριβως, αλλα ειχαν θεληση και πεισμα και μετα απο σκληρη δουλεια, εργαζονται πανω σε αυτο που τους ευχαριστει.

mikaela σε καταλαβαινω και εγω και πααααρα πολλες ακομα κοπελες που ειμαστε στην θεση σου! περιεργειες φουλ . με επαιρνε η πρωην διαυ/ντρια κ με ρωταγε ποιος ειναι μεσα στο ασανσερ (ντοινγκ) , μ ελεγε να καθαρισω με αζαξ ενα ενα τα φυλα του φικου σε ολους τους οροφους (ντοινγκ) , με ρωταγε γιατι στην διακοπη ρευματος εσβηναν τα φωτα (ντοινγκ), αλλα εγω απλα το κανα κ μετα γελαγα με τους αλλους. φυσικα 1,5 χρονος σπασιμο νευρων ειναι υπερβολικα πολυ, σε κανει μιζερη και δυστυχισμενη και νιωθεις αρρωστη καθε πρωι που ξυπνας. το ξερω!!!! ειναι φυσικο! ψαχνε παραλληλα δουλιτσα και θα δεις....υπαρχουν πολλες περιπτωσεις γαιδουριων!!!! περιπτωσεις διευ/ντων που βριζουν μπροστα σε ολους αντρες οικογενειαρχες κανοντας τους σκουπιδι σε σημειο ρε συ σου λεω να ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ μεχρι κ εγω που απλα ειμαι μπροστα!!!! ξερεις τι ειναι να ντρεπεσαι να ακους και να κοκκινιζεις οταν κανουν σκουπιδι αλλους μπροστα σου? ατομα 40 χρονων με παιδια και χροοονια δουλειας στην εταιρεια....ειναι αισχος...κανενας σεβασμος......

[ΝεοΞεκινημα]

marian_m eισαι ελευθερος επαγγελματιας;

[marian_m]

marian_m eισαι ελευθερος επαγγελματιας;

Ναι, αυτή τη στιγμή είμαι ελεύθερος επαγγελματίας. Υπήρξα όμως για χρόνια υπάλληλος και στην αρχή της επαγγελματικής μου σταδιοδρομίας βρέθηκα να δουλεύω για ένα διάστημα στο δημόσιο. Δεν θέλησα να παραμείνω γιατί δεν ήθελα να καταντήσω σαν αυτούς που έβλεπα γύρω μου. Να πληρώνονται για να μην κάνουν τίποτα! Και να βαριούνται αφόρητα.
Και δεν πιστεύω ότι η τύχη παίζει μεγάλο ρόλο. Στη δική μου περίπτωση τουλάχιστον, ό,τι κατάφερα και καταφέρνω οφείλεται καθαρά στη δική μου προσπάθεια και στις δυνατότητές μου. Απλά, ακολούθησα κάτι στο οποίο είχα από μικρή κλίση ή ταλέντο, οπότε σπούδασα κάτι που μου αρέσει. Γιατί πάνω απ' όλα πρέπει να αγαπάς αυτό που κάνεις και να προσπαθείς να βελτιώνεσαι και να εξελίσσεσαι.
Κι αν δεν αγαπάς αυτό που κάνεις, βρες κάτι που ν' αγαπάς και να σου ταιριάζει. Ποτέ δεν είναι πολύ αργά νομίζω.

[ΝεοΞεκινημα]

Ναι, αυτή τη στιγμή είμαι ελεύθερος επαγγελματίας. Υπήρξα όμως για χρόνια υπάλληλος και στην αρχή της επαγγελματικής μου σταδιοδρομίας βρέθηκα να δουλεύω για ένα διάστημα στο δημόσιο. Δεν θέλησα να παραμείνω γιατί δεν ήθελα να καταντήσω σαν αυτούς που έβλεπα γύρω μου. Να πληρώνονται για να μην κάνουν τίποτα! Και να βαριούνται αφόρητα.
Και δεν πιστεύω ότι η τύχη παίζει μεγάλο ρόλο. Στη δική μου περίπτωση τουλάχιστον, ό,τι κατάφερα και καταφέρνω οφείλεται καθαρά στη δική μου προσπάθεια και στις δυνατότητές μου. Απλά, ακολούθησα κάτι στο οποίο είχα από μικρή κλίση ή ταλέντο, οπότε σπούδασα κάτι που μου αρέσει. Γιατί πάνω απ' όλα πρέπει να αγαπάς αυτό που κάνεις και να προσπαθείς να βελτιώνεσαι και να εξελίσσεσαι.
Κι αν δεν αγαπάς αυτό που κάνεις, βρες κάτι που ν' αγαπάς και να σου ταιριάζει. Ποτέ δεν είναι πολύ αργά νομίζω.

Καλα ολα αυτα που λες αλλα εαν δεν υπαρχει ζητησει στην αγορα πως θα βγαλεις μεροκαματο;Ποιο ειναι το επαγγελμα σου;

[Jimmy]

H δουλεια που εχεις σε αμοιβει καλα? Αν οχι βρες μια αλλη το ποδαριου που λενε χωρις ιδιαιτερες ευθυνες. Σε κανενα καταστημα ή κατι τετοιο...θα μου πεις απο την αλλη σαν πως υπαρχουν και τετοιες δουλειες διαθεσιμες? Παντως το λεω σαν ιδεα για να χαλαρωσεις καπως...

[BrokeN_DoLL]

τι δουλεια υπαρχει χωρις ευθυνες...που πουλανε να αγορασω μια.

ολα τα μαγαζια κλεινουν το ενα μετα το αλλο. αλλα βεβαια τους λυπαμαι οικογενειαρχες ολοι κ κοιτανε να τα βγαλουν περα....οταν ομως εβγαζαν λεφτα απο την αισχροκερδια εναντιον μας, δεν κλαψουριζαν στην τηλεοραση πως δεν ψωνιζει ο κοσμος που βαλανε μεχρι και 60% εκπτωσεις. ας τα σκεφτοντουσαν πριν. γι αυτο πηγαμε κατα διαολου. πληρωνοντας μισθους σε ανυπαρκτες θεσεις και πληρωνοντας το κινημα ''δεν πληρωνω'' τωρα κ απο πανω......... εγω ειμαι ζωον δλδ που πληρωνω και φορους κ απ ολα.....τεσπα τσαντιστικα τωρα

[Jimmy]

Kαλα κανεις και τσατιζεσαι! Ετσι οπως τα λες ειναι...

Οσο για την δουλεια να το παραφρασω....με λιγοτερες ευθυνες...

[lilaki]

αρχικα καλησπερα σε ολους .ειμαι νεο μελος εδω και ειπα να πω και εγω την γωνμη μου για το θεμα αυτο. mikaela μου εχοντας ακριβως την ιδια ψυχολογια με εσενα και ψανχοντας διαφορα γυρω απο αυτο το θεμα επεσα πανω στο θεμα σου.....το διαβαζα και πραγματικα ειναι σαν τα εχω γραψει εγω αυτα .δουλευω σε μια εταιρεια 4,5 χρονια δουλευω 12ωρα δεν πληρωνομαι υπερωριες, επιδοματα δωρα ακομα τα περιμενουμε, καθημερινη γκρινια μουρμουρα και συνεχως τρελες απαιτησεις απο το αφεντικο χωρις καμια ανταμοιβη. εχω τρελο τρεξιμο φρικαρω το πρωι που ξυπναω να παω στην δουλεια γιατι ξερω οτι θα μου γινουν τα νευρα κροσια θα τρεχω σαν παλαβη και θα εχω και το αφεντικο να λεει ''ελα μωρε τι κανετε αφου δεν εχει δουλεια''!!!!απο τρεις κοπελες μειναμε 2 και σαν αντικατασταση της τριτης μασ εφερε τον γιο του(τα ζωα μου αργα ειναι ενα χρονο τωρα εκει και δεν εχει μαθει ουτε τα βασικα ειναι στην κοσμαρα του) και οπωσ καταλαβαινεις αυτο σημαινει οτι μας πεφτει και η δικη του δουλεια πανω μας. η αληθεια ειναι οτι δεν εχω ψαξει για κατι αλλο εχοντας γνωση της ανεργιας που υπαρχει και βλεποντας και πολλους γνωστους να ταλαιπωρουνται ψανχοντας...αυτο που κανω ειναι υπομονη και προσπαθω απο αλλου να φτιαξω την ψυχολογια μου(μερικες φορες το καταφερνω αλλες οχι). ειναι δυσκολη φαση και σε καταλαβαινω απολυτα αλλα μονο υπομονη μπορεις να κανεςι(ειναι δυσκολο το ξερω και εγω εχω χασει το χαμογελο μου και την διαθεση μου) μεχρι να εισαι τυχερη να βρεις κατι αλλο που θα σου αρεσει και θα σε ευχαριστει (πραγμα δυσκολο εδω που λεμε αλλα καλο ειναι να ειμαστε αισιοδοξοι). η γνωμη μου ειναι να τους γραψεις ολους οσο μπορεις γινε πιο σκληρη και γραψτα λιγο στα παλια σου τα παπουτσια .λες και θα βγαλουμε κατι με το να τρεχουμε και να αγχωνομαστε σαν τρελοι.δωσε βαρος σε κατι αλλο σε ανθρωπους που ξερεις οτι με το που φυγεις απο εκει θα εχουν να σου πουν μια κουβεντα να σε ηρεμησουν και να σου αλλαξουν την ψυχολογια .οι ανθρωποιπουεχουμε γυρω μας παιζουν πολυ σημαντικο ρολο....

Υ.Γ: ειπα πολλα για πρωτη φορα συγνωμη αν σε κουρασα.

[Pru]

Πραγματικά, διάβαζα το μήνυμά σου και νόμιζα οτι ήταν γραμμένο για μένα. Ζω την ίδια κατάσταση που περιγράφεις εδω και 1 χρόνο. Σηκώνομαι το πρωί μέσα στην κατάθλιψη, κάθε μέρα. Περιμένω το σ/κ σαν βάσαλμο. Κάθε μέρα έχω την αγωνία μη με φωνάξουν και τα ακούσω για πράγματα που δεν είμαι καν υπεύθυνη. Μαζί με το πρωινό μου χαπακώνομαι και στις βαλεριανες για να αντέξω. Νιώθω οτι έχει πέσει πολύ η ποιότητα της ζωής μου. Έχω στείλει άπειρα βιογραφικά, αλλά καμιά κινητικότητα. Βαρέθηκα να ακούω από όλους οτι είμαι μια χαρά εδώ που είμαι και με τέτοια ανεργία να νιώθεις και τυχερή. Ε εκεί είναι που με ζώνουν οι τύψεις και γίνομαι ακόμα χειρότερα. Γαμώτι με την παλιοκρίση, μας έχουν κάνει να σταματάμε να ονειρευόμαστε. Έχω τόσα πτυχία, μεταπτυχιακά, δημοσιεύσεις, μου βγήκε η πίστη να σπουδάσω, και κάθε μέρα κάθομαι και δέχομαι να με προσβάλουν και να μου φωνάζουν! Ο κόσμος δεν πάει καλά με τα νεύρα του είναι αλήθεια! Δεν μπορώ άλλο, νιώθω οτι περνάει η ζωή μου μέσα από τα χέρια μου και βουλιάζω...όσο και να τα γράψεις όλα στα παλιά σου τα παπούτσια, όσο και να αδιαφορείς, όταν αυτό είναι καθημερινό απλά σε φθείρει! Και να σκεφτείς ότι είμαι και προσαρμοστικός άνθρωπος.....Υπόμονή σε όλους μας εύχομαι..σκέψου οτι δεν είσαι μόνη σου!