ΣΤΙΧΟΙ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ.......

[aggeliki]

Μες στο κλειστό δωμάτιο μπορείς να βρεις
ό,τι δεν τόλμησες ποτέ να ονειρευτείς
κι ό,τι μέσα σου βαθιά αγάπησες
κι όμως ποτέ δεν είδες να βγαίνει αληθινό

Όλα είναι εκεί, εκεί υπάρχουν όλα
μες στο κλειστό δωμάτιο, όλα και τίποτα
αγάλματα θεών λησμονημένων και της Ελένης το πουκάμισο
όλα είναι εκεί κι άλλα πολλά, που κάποτε φαντάστηκες

Ο φόβος του Χριστού στον κήπο της Γεθσημανή**
τα βήματα της θλίψης του, της αίγλης του το φως
το αίμα των θυσιασμένων και οι χαμένοι στόχοι τους
το ψύχος το δριμύ των χωρισμών

Το διαμαντένιο αηδόνι του βασιλιά της Κίνας
σινιάλα από φάρους που σβηστήκαν
και μαγικά τοτέμ από άγνωστες φυλές
κι εφηβικά κορμιά και καλοκαίρια γαλανά
θάνατοι και φωτιές κι αόρατη ομορφιά

Μες στο κλειστό δωμάτιο υπάρχουν όλα
αν έχεις μάτια να τα δεις, αν έχεις χέρια να τ' αγγίξεις
μπορείς να βρεις κλειδί να ξεκλειδώσεις τη σιωπή τους
αρκεί να πας, ολάνοιχτος, γυρεύοντάς τα


Στίχοι: Λένα Παπά
Μουσική: Χάρης Κατσιμίχας
Πρώτη εκτέλεση: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας

[aggeliki]

ΠΑΛΙΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ

Καρπίζουν μέσα μου παλιά καλοκαίρια
ανάβουνε βλέμματα αλλοτινά
θροϊζουν αγγίγματα

Τίποτα, τίποτα δεν χάθηκε στ\' αλήθεια
όλα είναι εδώ, όλα είναι εδώ

Μια σπίθα μόνο ανάβει πυρκαγιές
στις θημωνιές της μνήμης
πυρκαγιές στις θημωνιές της μνήμης

Κι αν η ελπίδα το μέλλον συντηρεί
η μνήμη τρέφει το παρόν
το παρελθόν μας δικαιώνοντας

Γιατί ό,τι υπήρξε μια φορά
δεν γίνεται να πάψει να έχει υπάρξει

Στίχοι: Λένα Παπά
Μουσική: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας
Πρώτη εκτέλεση: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας

[aggeliki]

ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΟΠΤΑΣΙΕΣ

Ζούμε τις μικρές μας ιστορίες
στο κέντρο και τις συνοικίες
όνειρα μεθυσμένα σχέδια ματαιωμένα
τηλέφωνα απεγνωσμένα

Σκέφτομαι πάλι ίσως δεν ήσουνα εσύ
ό,τι ονειρεύτηκα
όμως θυμάμαι μια νύχτα είδα τα μάτια της λύπης
να μου χαμογελάνε

Ίσως δεν ήμουνα κι εγώ ό,τι ονειρεύτηκες
έτσι κι αλλιώς όλα είναι προσωπικές οπτασίες
Το νιώθω πως σε χάνω...
γλυκιά μου αγάπη καληνύχτα

[aggeliki]

κι αυτο πολυ αγαπημενο μου....

ΒΓΕΣ ΣΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΝΑ ΔΕΙΣ

Βγες στο μπαλκόνι να δεις
το φεγγάρι που φέγγει την πόλη
και θυμήσου δικές μας στιγμές
δες στα μάτια μου μπογιές
που χρωματίζουν θάλασσες

Και τρέξε με τη σκέψη σου
πιο γρήγορα απ\' το φως
μ\' ανάσα γρήγορη, ζεστή
αγάπησέ με

Βγες στο μπαλκόνι να δεις
το φεγγάρι που αφήνει την πόλη
και θυμήσου τις όμορφες στιγμές
δες στα μάτια μου φωτιές
που κυματίζουν θάλασσες

Κι άγγιξε το λαιμό μου ροζ
με τα χείλη σου τα υγρά
μ\' ανάσα γρήγορη, ζεστή
αγάπησέ με

Βγες στο μπαλκόνι να δεις...

[aggeliki]

ΓΙΑ ΚΕΙΝΗ ΜΗ ΜΟΥ ΛΕΣ

Αν έρθεις απ ‘το σπίτι τα χαράματα
θα έχω το κλειδί πάνω στην πόρτα
αν θέλεις θα γκρεμίσουμε τα φράγματα
δυο ταχυδρόμοι που ξεχάστηκαν στην βόλτα

Πες μου πες μου αν θέλεις
τι φοβάσαι στις γιορτές
μόνο για κείνη μη μου λες
την έχω κλείσει μες το χθες
μόνο για κείνη μη μου λες

Αν έρθεις απ ‘το σπίτι τα χαράματα
να πεις τις πιο καλές σου ιστορίες
αυτές που ζωντανεύουνε τα αγάλματα
και κατεβάζουν τα ρολά στις απορίες

Πες μου πες μου αν θέλεις
τι φοβάσαι στις γιορτές
Μόνο για κείνον μη μου λες

[aggeliki]

Σταμάτα να με ταξιδεύεις,
η ψυχή μου είναι κλειστή
τι κι αν πέθανε η αγάπη
κι αν δεν έμεινε πιστή
Σταμάτα να με ταξιδεύεις,
τα όνειρά σου είναι βαριά
έχει αλλάξει το κορμί μου
και δε σε γνωρίζει πια

Να-χα-χα-α, να-χα-χα-χα, να-χα-χα-α, να-χα-χα-χα

Είμαι ένα γέλιο κρεμασμένο στο μπαλκόνι σου
όσο κρύβομαι ο χρόνος με στεγνώνει
Είμαι ένα γέλιο κρεμασμένο στο μπαλκόνι σου
πέφτει επάνω μου η βροχή και με παγώνει

Να-χα-χα-α, να-χα-χα-χα, να-χα-χα-α, να-χα-χα-χα

Σταμάτα να με ταξιδεύεις,
η ψυχή μου είναι κλειστή
σε βιτρίνα θα πεθαίνεις
για να μοιάζει ότι ζεις
Σταμάτα να με ταξιδεύεις,
τα όνειρά σου είναι βαριά
έχει αλλάξει το κορμί μου
και δε σε γνωρίζει πια

Είμαι ένα γέλιο...

[aggeliki]

ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΠΟΥ ΠΕΡΠΑΤΑΕΙ ΜΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ

Είσαι το πιο λευκό χρώμα της σκέψης μου
ένα παιδί που περπατάει με τα χέρια
μια γυναίκα που τ \' όνειρό της σκότωσε
και πριν το μάθουν όλοι το \'στειλε στ\' αστέρια.

Είσαι το πιο λευκό χρώμα της σκέψης μου
ένα τραγούδι που πάντα τρόμαζα να γράψω
η μυρωδιά μιας ξεχασμένης θάλασσας
που βρέχει μόνο αυτά που ήθελα να κάψω.

Αν θέλεις να με βρεις
να παίζεις, να νιώθεις, να ζεις.
Αν πάλι δε μπορείς
μη φύγεις, μη χαθείς.

Κι αν η σιωπή που τριγυρνάει στην ομορφιά σου
στο τέλος δέσει την οργή σου με βροχή
και γίνει στίχος που ξεχνάει τ\' όνομά σου
κι έρχεται πάλι όταν έρχεσαι κι εσύ.

Θα είσαι πάντα το λευκό χρώμα της σκέψης μου
ένα παιδί που περπατάει με τα χέρια
μια γυναίκα που τ\' όνειρό της σκότωσε
και πριν το μάθουν όλοι το \'στειλε στ\' αστέρια.

Αν θέλεις να με βρεις
να παίζεις, να νιώθεις, να ζεις.
Αν πάλι δε μπορείς
μη φύγεις, μη χαθείς.

Αν θέλεις να με βρεις
να παίζεις, να νιώθεις, να ζεις.
Αν πάλι δε μπορείς
μη φύγεις, μη χαθείς.

[outsider]

Γυμνή σκιά

Στίχοι: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας
Μουσική: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας
Πρώτη εκτέλεση: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας

Eγώ σε έχω πια ξεχάσει
το αίμα μου όμως ακομα σε θυμάται
χειμώνιασε,
κι όμως βαθιά μέσα στη γη
κι όμως βαθιά μέσα στη γη
ο ήλιος του καλοκαιριού κοιμάται, κοιμάται...

Σα χρώμα που ονειρεύτηκα και πια δεν το θυμάμαι,
και σαν πληγή που αρνήθηκε να σβήσει ο καιρός...
Σάρκινη φωτιά, γυμνή σκιά,
το μόνο που θυμάμαι πια,
είναι τα μακριά σου δάχτυλα...

Ίσως να ήτανε,
το φως της κάμαρας το κλεφτό,
ίσως να ήτανε οι σκιές που χόρευαν στους τοίχους,
κι οι θόρυβοι του δρόμου οι μακρινοί...
Ίσως να ήτανε το λευκό ζεστό σου σώμα, ίσως,
που έκανε να μοιάζουνε αιώνιες οι στιγμές.....

Σάρκινη φωτιά, γυμνή σκιά,
το μόνο που θυμάμαι πια,
είναι τα μακριά σου δάχτυλα
το μόνο που θυμάμαι...

Σάρκινη φωτιά, γυμνή σκιά,
το μόνο που θυμάμαι πια,
είναι τα μακριά σου δάχτυλα

[aggeliki]

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ

Μα γιατί το τραγούδι να \'ναι λυπητερό
με μιας θαρρείς κι απ\' την καρδιά μου ξέκοψε
κι αυτή τη στιγμή που πλημμυρίζω χαρά
ανέβηκε ως τα χείλη μου και με \'πνιξε
φυλάξου για το τέλος θα μου πεις

Σ\' αγαπάω μα δεν έχω μιλιά να στο πω
κι αυτό είναι ένας καημός αβάσταχτος
λιώνω στον πόνο γιατί νιώθω κι εγώ
ο δρόμος που τραβάμε είναι αδιάβατος
κουράγιο θα περάσει θα μου πεις

Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό

Σε ποιαν έκσταση απάνω σε χορό μαγικό
μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε
από ποιο μακρινό αστέρι είναι το φως
που μες τα δυο της μάτια πήγε κρύφτηκε
κι εγώ ο τυχερός που το \'χει δει

Μες το βλέμμα της ένας τόσο δα ουρανός
αστράφτει συννεφιάζει αναδιπλώνεται
μα σαν πέφτει η νύχτα πλημμυρίζει με φως
φεγγάρι αυγουστιάτικο υψώνεται
και φέγγει από μέσα η φυλακή

Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό

[outsider]

Δε φταις εσύ

Στίχοι: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας
Μουσική: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας
Πρώτη εκτέλεση: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας

Δεν φταις εσύ για ότι έγινε, δε φταις εσύ
Φταίω εγώ έτσι όπως είχα ξεχαστεί
Τόσο καιρό τόσο πολύ καιρό
Βαθιά στον εαυτό μου
Και είχα πια ξεχάσει ν\' αγαπιέμαι
Και είχα πια ξεχάσει ν\' αγαπώ
Τόσο καιρό βαθιά στον εαυτό μου
Τόσο καιρό, τόσο καιρό
Τόσο πολύ καιρό, μα τώρα είσαι εδώ

Δεν φταις εσύ για ότι έγινε ,δε φταις εσύ
Φταίω εγώ γιατί δεν ήξερα τον τρόπο
Κι έπρεπε να σε χάσω για να μάθω
Πως η αγάπη είν\' απλή μα θέλει κόπο

Σκόρπισε με το γέλιο σου τη νύχτα ξαφνικά
Ότι είχα να σου πω δεν το πα σε κανένα
Κι άσε με να σε αγαπήσω απ\' την αρχή ξανά
Τα πιο καλά τραγούδια μου τα φύλαξα για ‘σενα

[outsider]

Έλα στ\' όνειρό μου

Στίχοι: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας
Μουσική: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας
Πρώτη εκτέλεση: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας

Έλα στ\' όνειρό μου και περπάτησε
κι άμα σταθείς στα ίδια μέρη
κι αν αγαπήσεις τις ίδιες μουσικές
θα πει ότι τυχαία δε βρεθήκαμε
θα πει ότι δε φύσηξε τυχαία
ο άνεμος που σμίγει των ανθρώπων τις ζωές

Μικρό καλοκαίρι, κρυφή πυρκαγιά
βαθιά μες στην καρδιά μου τώρα καις
μικρό καλοκαίρι, κρυφή πυρκαγιά
βαθιά μες στην καρδιά μου σιγοκαίς

Ψεύτικα τραγούδια με κυκλώνουνε
κλείνω τ\' αυτιά, κλείνω τα μάτια
και ταξιδεύω μες στο φως άλλου καιρού
και γράφω τ\' όνομά σου με το κόκκινο
το κόκκινο μελάνι της αγάπης
και είμ\' εδώ κι αντέχω κι ας φυσάει από παντού.

Μικρό καλοκαίρι, κρυφή πυρκαγιά
βαθιά μες στην καρδιά μου τώρα καις
μικρό καλοκαίρι, κρυφή πυρκαγιά
βαθιά μες στην καρδιά μου σιγοκαίς

[aggeliki]

Αφιερωμένο στον Outsider...!!! ;-)

ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΠΟΙΗΤΗΣ

Εγώ δεν είμαι ποιητής είμαι στιχάκι
είμαι στιχάκι της στιγμής
πάνω σε τοίχο φυλακής
και σε παγκάκι

Με τραγουδάνε οι τρελοί και οι αλήτες
καταραμένη είμαι φυλή
με μιαν εξόριστη ψυχή
σ\' άλλους πλανήτες

Εγώ δεν είμαι ποιητής
είμ\' ο λυγμός του
είμαι ένας δείπνος μυστικός
δίπλα ο Ιούδας κλαίει σκυφτός
κι είμ\' αδερφός του

[aggeliki]

ΟΙ ΜΑΓΚΕΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΙΑ χαχα!

Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης
Μουσική: Νίκος Ξυδάκης
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Παπάζογλου
ʼλλες ερμηνείες: Χαρούλα Αλεξίου

Οι μάγκες δεν υπάρχουν πια
τους πάτησε το τραίνο,
Με μάγκικο σαλπάρανε
με ναργιλέ σβησμένο,

Μεγάλωσε ο μπαγλαμάς
καί\'γινε σε βαπόρι,
Παλιοί καημοί στ\'αμπάρι του
στο πουθενά η πλώρη,

Σε λαϊκή στεκότανε
ο Χάρος και πουλιότανε,
Και μια γριά, καλή γριά
του αγοράζει δυο κιλά,

Οι μάγκες δεν υπάρχουν πια...

[aggeliki]

ΝΥΧΤΩΣΕ ΝΥΧΤΑ

Είναι κάτι σταυροδρόμια μαγεμένα
που συναντιόμαστε και ύστερα χανόμαστε
πόσες φορές δεν έκλαψα για σένα
που ζήσαμε μαζί τόσα πολλά
και πια δε γνωριζόμαστε,
δε γνωριζόμαστε

Νύχτωσε νύχτα, νύχτωσε και σκέπασέ με
νύχτωσε νύχτα, νύχτωσε και παρηγόρησέ με

Μαργαριταρένια μου, φεγγαρολουσμένη
δεν ήξερες, δεν ήξερα και παιδευτήκαμε
αυτό που μας ανήκει το κάνουμε κομμάτια
δεν έφτανε η αγάπη που ορκιστήκαμε,
χαθήκαμε

Νύχτωσε νύχτα, νύχτωσε και σκέπασέ με
νύχτωσε νύχτα, νύχτωσε και παρηγόρησέ με

Καινούργιους φίλους και παρέες προσπαθήσαμε
πως θα \'ναι όλα πιο δύσκολα πρέπει ν\' αποφασίσω
μ\' απ\' όλα περισσότερο αυτό που με πειράζει
είναι την απουσία σου πως πάω να συνηθίσω
πως πάω να συνηθίσω

Νύχτωσε νώχτα, νύχτωσε και σκέπασέ με
νύχτωσε νώχτα, νύχτωσε και παρηγόρησέ με

Στίχοι: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας
Μουσική: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας
Πρώτη εκτέλεση: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας

[alexadra]

Βυθός

Πέρασαν μέρες χωρίς να στο πω
\"Το σ\' αγαπώ δυο μόνο λέξεις...\"
Αγαπη μου,πως θα μ\'αντέξεις,
που \'μαι παράξενο παιδί σκοτεινό.

Πέρασαν μέρες χωρίς να σε δώ,
κι αν σε πεθύμησα δε ξέρεις.
\"Κοντά μου πάντα θα υποφέρεις..\",
σου το\'χα πει ένα πρωί βροχερό.

Θα σβήσω το φως κι όσα δε σου χω χαρίσει
σε ένα χάδι θα σου τα δώσω.
κι ύστερα πάλι θα σε προδώσω,
μες στου μυαλού μου το μαύρο βυθό.

Θα κλάψεις ξανά που μόνη θα μείνεις
κι εγώ πιο μόνος κι απο μένα,
μές σε δωμάτια κλεισμένα,
το προσωπό σου θα ονειρευτώ,
γιατί μες στο όνειρο μόνο ζω.

Στα σοβαρά μη με παίρνεις ειν\' το μυαλό μου θολό
είναι και ο κόσμος μου αστείος.
Κι όταν με βάρεθεις τελείως
ψάξε αλλού να με βρείς όπως με θες.

Και εγώ που αγάπησα πάλι την ιδέα σου μόνο
και κάποιο στίχο που σου μοιάζει,
κοιτάζω έξω και χαράζει...
Εγινε το αύριο πάλι χθες.

Θα σβήσω .....