Βιώνοντας τη διπολική διαταραχή της μητέρας μου!

[αννυ23]

Αννυ ισως η μητερα σου διανυει μια καταθλιπτικη φαση κ επομενως χρειαζεται τροποποιηση κ ρυθμιση της φαρμακευτικης αγωγης.. ευχομαι ο νεος ψυχιατρος που θα πατε να σας βοηθησει κ με το θεμα της αγωγης αλλα κ της ψυχολογικης ανατασης... ολα θα πανε καλα καλη συνεχεια κ απο μενα !

ναι αυτό συμβαίνει!ευχαριστώ πολυ για τις συμβουλές!

[ioanna21]

Άννυ, έχω ζήσει με διπολίκη μητέρα και έχουμε πέράσει πάρα πάρα πολύ δυσκολα μαζί με τα αδελφια μου αλλά πιο πολύ η ιδια.
20 χρόνια το πάλευε.... τα τελευταια 11 όμως ήταν πολύ δύσκολα (έχασα τον μπαμπά μου - αντρα της), καταθλιψη και μανιακά επεισόδια άπειρα.. μονίμως με φάρμακα!!
Εμείς όμως πάντα κοντά της δίπλα της.. την αγαπουσαμε πάρα πολύ!!!!
Δεν μπορώ να περιγράψω.. δεν είμαι ακόμα σε θεση γιατί πονάω πολύ.....
Δυστυχώς την έχασα.. έχει 7 μηνες... μέσα από τα χερια μας... γιατί ειχαμε εστιασει στο ψυχικό της και μας εφυγε από παθολογικό (μαζική πνευμονικη εμβολή)
ήταν 3 μήνες σε άλλο κόσμο δεν υπήρχε συννενόηση... τόσο χάλια..
Είναι πολλή μεγάλη ιστορία θέλω πολύ να μιλήσω αλλά όσες φορες κι αν προσπάθησα δεν μπορώ.. κλαιω ακαταπαυστα.. ακόμα και τώρα!!!
Διάβασα το μυνημα σου και μπορω να σε καταλάβω απόλυτα.
Να σαι διπλα της και να την προσέχεις....θελει υπομονη.. το ξέρω είναι πόλυ δυσκολο!!
Ότι θέλεις ρώτα με... κι εγώ Θεσσαλονικη μένω..

[PETRAN]

Γεια σας! Θέλω να μοιραστώ την ιστορία της μανούλας μου και το Γολγοθά που περνάμε οικογενειακώς.. Η ιστορία ξεκινάει άνοιξη του 2008 όταν ξαφνικά είμαι φοιτήτρια και μένω μαζί με τη μαμά μου και εκείνη ξεκινά να μιλάει μόνη της για ώρες να μη κοιμάται να κατηγορεί τον πατέρα μου για διάφορα τελείως ανυπόστατα και να βλέπει παντού εχθρούς που θέλουν να της κάνουν κακό όλοι εκτός από μένα.. προσπάθησα πολύ να τη πείσω να πάμε σε γιατρό αλλά μας έλεγε ότι εσείς είστε τρελοί όχι εγώ.. έτσι αναγκάστηκα να πάω μόνη με το μπαμπά μου σε ψυχίατρο κ αρχικά μας είπε να της χορηγούμε κρυφά το ziprexa ώστε να ηρεμήσει κάπως και όντως μετά από περίπου 3-4 εβδομάδες είχε αρχίσει να καθαρίζει το μυαλό της αλλά δεν δέχονταν να δει γιατρό
Ώσπου μετά από ένα χρόνο καταφέραμε να τη πείσουμε κ ο γιατρός της χορήγησε ziprexa velotab 10 mg και remeron 30 mg tablets..αλλά τότε είχε αρχίσει να δείχνει τα πρώτα σημάδια της κατάθλιψης δεν μπορούσε να κάνει σχεδόν τίποτα ενώ η μητέρα μου όλη την υπόλοιπη ζωή της ήταν υπερδραστήρια γυναίκα ακόμη κ όταν έχασε τον μικρό της αδερφό παρόλο που τη πήρε από κάτω γιατί του είχε υπερβολική αδυναμία, συνέχισε να είναι όπως πριν το τραγικό αυτό γεγονός. Ακόμη και με το ‘πλεμο’ που της ασκούσε η οικογένεια του μπαμπά μου εκείνη ήταν δυνατή..μα πόσο όμως μπορεί κάποιος να αντέξει τελικά?? Με τη κατάθλιψη έγινε υποτονική καθόλου χαμογελαστή κ ίσως λόγω των φαρμάκων λίγο βραδύνους ενώ όλη την υπόλοιπη ζωή της ήταν πολύ εύστροφη.. η θεραπεία συνεχίζεται μέχρι κ σήμερα με την μόνη διαφορά ότι το τελευταίο 1,5 χρόνο παίρνει και ladose 20 mg αλλά η κατάσταση δεν καλυτερεύει αντίθετα εντείνεται δεν σηκώνεται απ το κρεβάτι καθόλου εύκολα κ σχεδόν όλη τη μέρα είναι ξαπλωμένη με καμία διάθεση για τίποτα.
Ξέρει κανείς πως μπορώ να βοηθήσω τη μητέρα μου? Την αγαπώ πολύ και δεν θέλω να τη βλέπω έτσι! Καθώς επίσης υπάρχει περίπτωση να ξεφύγει από τη κατάθλιψη κ το φαύλο κύκλο της? Συγγνώμη που σας κούρασα με τη πολυλογία μου αλλά είμαι σε απόγνωση! γνωρίζεται κάποιον καλό ψυχίατρο-ψυχοθεραπευτή στη θεσσαλονίκη που να μπορεί να τη βοηθήσει ?

το μήνυμα τροποποιηθηκε από τη διαχείριση για παραβίαση όρων χρήσης.
ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ οι εκτιμήσεις/διαγνώσεις στο φόρουμ.

Πρόσφατα δοκιμάστηκε γνωσιακή-συμπεριφορική ψυχοθεραπεία στην Αμερική σε άτομα που νοσηλεύονταν και έδειξε να έχει κάποιο αποτέλεσμα αλλά σε μεγάλο διάστημα (σταδιακή βελτίωση μέσα σε 2 χρόνια). Κλειδί είναι να αρχίζεις σταδιακά από μικρά βήματα, να δώσεις με απλά πράγματα στην μητέρα σου να καταλάβει ότι έχει τον έλεγχο, ότι μπορεί να πετυχαίνει πράγματα κλπ. Σκέψου κάτι που θα την κάνει να ασχοληθεί και που θα μπορεί να το εκπληρώνει σχετικά εύκολα για αρχή. Προσπάθησε να μην την πιέζεις με το ζόρι γιατί έτσι άθελα σου ίσως να πετυχαίνεις αντίθετα αποτελέσματα . Το πρόβλημα με αυτές τις καταστάσεις είναι η τρομερή έλλειψη κινήτρων, αβουλίας και ενέργειας που νιώθει το άτομο, γι αυτό και πρέπει κάπως να νιώσει και πάλι κάποια-έστω μικρή- ευχαρίστηση από την εκπλήρωση απλών πραγμάτων. Εσύ που την ξέρεις καλύτερα, σκέψου τι θα μπορούσε να κάνει για αρχή που θα την βοηθήσει να πάρει λίγο εμπρός. Αλλά να ξέρεις ότι ίσως δεν μπορούν να γίνουν πολλά πράγματα. Προσπάθησε να την αποδεχθείς όπως είναι, να την δίνεις μικρά πραγματάκια να ασχολείται (κάτι που θα την βελτιώσει μακροπρόθεσμα), να μην την πιέζεις και να την αγαπάς ακόμα και έτσι. Πήγαινε την και σε έναν έμπειρο ψυχολόγο γνωσιακής-συμπεριφορικής κατεύθυνσης, ίσως να μπορέσει να την βοηθήσει κάπως μακροπρόθεσμα. Κουράγιο

[αννυ23]

Άννυ, έχω ζήσει με διπολίκη μητέρα και έχουμε πέράσει πάρα πάρα πολύ δυσκολα μαζί με τα αδελφια μου αλλά πιο πολύ η ιδια.
20 χρόνια το πάλευε.... τα τελευταια 11 όμως ήταν πολύ δύσκολα (έχασα τον μπαμπά μου - αντρα της), καταθλιψη και μανιακά επεισόδια άπειρα.. μονίμως με φάρμακα!!
Εμείς όμως πάντα κοντά της δίπλα της.. την αγαπουσαμε πάρα πολύ!!!!
Δεν μπορώ να περιγράψω.. δεν είμαι ακόμα σε θεση γιατί πονάω πολύ.....
Δυστυχώς την έχασα.. έχει 7 μηνες... μέσα από τα χερια μας... γιατί ειχαμε εστιασει στο ψυχικό της και μας εφυγε από παθολογικό (μαζική πνευμονικη εμβολή)
ήταν 3 μήνες σε άλλο κόσμο δεν υπήρχε συννενόηση... τόσο χάλια..
Είναι πολλή μεγάλη ιστορία θέλω πολύ να μιλήσω αλλά όσες φορες κι αν προσπάθησα δεν μπορώ.. κλαιω ακαταπαυστα.. ακόμα και τώρα!!!
Διάβασα το μυνημα σου και μπορω να σε καταλάβω απόλυτα.
Να σαι διπλα της και να την προσέχεις....θελει υπομονη.. το ξέρω είναι πόλυ δυσκολο!!
Ότι θέλεις ρώτα με... κι εγώ Θεσσαλονικη μένω..

Ιωάννα μου συλλυπητήρια καταρχήν για τη μητέρα σου να ζήσεις και να τη θυμάσαι με αγάπη !ευχαριστώ πολύ που μου έγραψες! καλή δύναμη στο να το συνειδητοποιήσεις και να ζήσεις με αυτό γιατί δεν πιστεύω ότι ο θάνατος είναι κάτι που ξεπερνιέται! Δεν μένω πλέον Θεσσαλονίκη γυρίσαμε στο πατρικό μου γιατί κάνω τη πρακτική μου…αλλά ο γιατρός μας είναι στη Θεσσαλονίκη οπότε θα μπορούσαμε να τα πούμε γιατί δεν μένω σε μεγάλη απόσταση!σε ευχαριστώ πολύ και παλί να είσαι καλα!

[αννυ23]

το μήνυμα τροποποιηθηκε από τη διαχείριση για παραβίαση όρων χρήσης.
ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ οι εκτιμήσεις/διαγνώσεις στο φόρουμ.

Πρόσφατα δοκιμάστηκε γνωσιακή-συμπεριφορική ψυχοθεραπεία στην Αμερική σε άτομα που νοσηλεύονταν και έδειξε να έχει κάποιο αποτέλεσμα αλλά σε μεγάλο διάστημα (σταδιακή βελτίωση μέσα σε 2 χρόνια). Κλειδί είναι να αρχίζεις σταδιακά από μικρά βήματα, να δώσεις με απλά πράγματα στην μητέρα σου να καταλάβει ότι έχει τον έλεγχο, ότι μπορεί να πετυχαίνει πράγματα κλπ. Σκέψου κάτι που θα την κάνει να ασχοληθεί και που θα μπορεί να το εκπληρώνει σχετικά εύκολα για αρχή. Προσπάθησε να μην την πιέζεις με το ζόρι γιατί έτσι άθελα σου ίσως να πετυχαίνεις αντίθετα αποτελέσματα . Το πρόβλημα με αυτές τις καταστάσεις είναι η τρομερή έλλειψη κινήτρων, αβουλίας και ενέργειας που νιώθει το άτομο, γι αυτό και πρέπει κάπως να νιώσει και πάλι κάποια-έστω μικρή- ευχαρίστηση από την εκπλήρωση απλών πραγμάτων. Εσύ που την ξέρεις καλύτερα, σκέψου τι θα μπορούσε να κάνει για αρχή που θα την βοηθήσει να πάρει λίγο εμπρός. Αλλά να ξέρεις ότι ίσως δεν μπορούν να γίνουν πολλά πράγματα. Προσπάθησε να την αποδεχθείς όπως είναι, να την δίνεις μικρά πραγματάκια να ασχολείται (κάτι που θα την βελτιώσει μακροπρόθεσμα), να μην την πιέζεις και να την αγαπάς ακόμα και έτσι. Πήγαινε την και σε έναν έμπειρο ψυχολόγο γνωσιακής-συμπεριφορικής κατεύθυνσης, ίσως να μπορέσει να την βοηθήσει κάπως μακροπρόθεσμα. Κουράγιο

Ευχαριστώ πολύ πολύ για τις συμβουλές σου..θα προσπαθήσω να τις εφαρμόσω!

[αννυ23]

πραγματικά δεν έχω άλλο κουράγιο δεν αντέχετε αυτή η κατάσταση έχουν σπάσει τα νεύρα μου..έχω άδικο το ξέρω αλλά απλά δεν αντέχω!κουράστηκα.

[Lou!]

αννυ, αν μενεις κοντα σε Θεσσ/νικη, κοιτα την ιστοσελιδα του σωματειου ΜΑΖΙ.

ειναι μια εθελοντικη ομαδα απο ανθρωπους που πασχουν απο καταθλιψη ή διπολικη, και συγγενεις αυτων, και στοχος ειναι η διοργανωση ομαδων αυτοβοηθειας, η επικοινωνια, η αλληλοβοηθεια, η αυτοδιαχειριση της ασθενειας, η ενημερωση πασχοντων κ συγγενων κά.

http://www.mazi.org.gr/