Results 16 to 30 of 89
-
09-09-2011, 16:54 #16
- Join Date
- Feb 2011
- Posts
- 297
Εχω μια απορια. Μεσα απο το φορουμ αυτο εχω δει οτι η κοινωνικη φοβια χτυπα μονο γυναικες. Ισχυει αυτο η απλα ετσυχε;
- 09-09-2011, 18:14 #17
- Join Date
- Sep 2011
- Posts
- 37
Ίσως επειδή είμαστε πιο ευαίσθητες!
10-09-2011, 03:08 #18
- Join Date
- May 2011
- Location
- Γαλαξίας Ανδρομέδα
- Posts
- 4,434
Μπα δεν νομίζω. Δεν είναι θέμα φύλου. Είχα έναν συμμαθητή στο γυμνάσιο υπέρμετρα ντροπαλό και φοβισμένο και σ' αυτό ευθύνονταν καθαρά η οικογένεια του που δεν τον άφηνε να το κουνήσει ρούπι.
Πρώτα απ' όλα εγώ συνιστώ να μην βγάζεις μόνη σου διαγνώσεις. Από τα όσα έχεις πει μέχρι τώρα εμένα μου φαίνεται ότι είσαι απλά ντροπαλή.
Οι άνθρωποι που έχουν κοινωνική φοβία δεν είναι απλώς ντροπαλοί. Υποφέρουν πραγματικά όταν βρίσκονται ανάμεσα σε κόσμο και πρέπει να μιλήσουν για να τους γνωρίσουν καλύτερα οι άλλοι. Δεν είναι τόσο απλό. Άλλο η ντροπαλότητα άλλο η κοινωνική φοβία που είναι ασθένεια.έτσι γιατί περίεργα την είδα...
10-09-2011, 11:07 #19
- Join Date
- Sep 2011
- Posts
- 37
Δεν ξέρω τι έχω.. αν έχω κοινωνική φοβία ή απλά είμαι ντροπαλή! Ίσως να έχεις και δίκαιο!
Δεν ξέρω ίσως να είμαι φοβισμένη... και απλά να πρεπει να γίνω πιο δυναμική! Ειλικρινά δεν ξέρω!
11-09-2011, 00:30 #20
- Join Date
- Jun 2011
- Location
- Αθηνα
- Posts
- 55
move-on ΔΕΝ καταφερα να διαβασω ολα τα ποστς σου αλλα κ εγω απο αγχος κ κοινονικη φοβια πασχω..τωρα σε μικροτερο βαθμο βεβαια..παλιοτερα ομως αστα να πανε..απο τα 13 μου μπορω να σου πω...καταθλιψη ειχα σε μικρο βαθμο αλλα την καταπολεμισα...καποια περιοδο επερνα χαπια (σεροξατ κ κατι αλλα-ουτε θυμαμαι ονοματα...) γενικα δεν ειμαι ουτε υπερ ουτα κατα των φαρμακων.....
θα σου προτεινα εναν/μια ψυχολογο..σε πρωτη φαση.....επισης κ το γκρουπ θεραπι βοηθαει σε περιοπτωσεις κοινονικης φοβιας , αλλα αυτο καλυτερα να το αποφασισει ο/η ψυχολογος σου..αν δηλαδη θα σε βοηθισει στην στην παρούσα φάση.
καλη σου δυναμη, και φυσικα (ακουγετε κλισε , το ξερω) δεν εισαι μονη σου
Γιωργος...
11-09-2011, 01:08 #21
- Join Date
- Sep 2011
- Posts
- 37
Σ'ευχαριστώ πολύ! καλή δύναμη και σε σένα!!!
Με παρηγορεί που και άλλοι αισθάνονται όπως και εγώ! Δεν με ευχαριστεί και μακάρι κανείς μας να μην είχε αυτα τα πράγματα!
Προς το παρόν θα κάνω μικρά βήματα μόνη μου.. να μάθω να είμαι θαρραλέα για αρχή και μόνο θετικές σκέψεις!!
11-09-2011, 01:15 #22
- Join Date
- May 2011
- Location
- Γαλαξίας Ανδρομέδα
- Posts
- 4,434
Θα ήθελες να μου πεις ορισμένα παραδείγματα από την καθημερινότητα σου ώστε να καταλάβω τι σου συμβαίνει μήπως και σε βοηθήσω;
έτσι γιατί περίεργα την είδα...
11-09-2011, 02:30 #23
- Join Date
- Jun 2011
- Location
- Αθηνα
- Posts
- 55
το ξερω..και ωρες βρες ολοι νιωθουμε οτι ειμαστε μονοι μασ με τα προβληματα μας...κ εμενα με πηρε αρκετα χρονια να διαπιστοσς οτι τελικα και αλλοι υποφερουν απο τα ιδια..μερικες φορες χειροτερα..αλλες φορεσ οχι τοσο..αλλα πανω κατω ολοι μασ κουβαλαμε τον δικο μας σταυρο...
ολα θα γινουν...συντομα θα νιωσεις καλυτερα......
11-09-2011, 03:30 #24
- Join Date
- May 2011
- Location
- Γαλαξίας Ανδρομέδα
- Posts
- 4,434
Όταν ήσουν μικρή ποια ήταν η σχέση με τους γονείς σου; Οι γονείς σου τι χαρακτήρες είναι;
έτσι γιατί περίεργα την είδα...
11-09-2011, 04:47 #25
- Join Date
- Feb 2010
- Location
- my room
- Posts
- 573
Το θέμα των χρημάτων με απασχολεί και εμένα, και μάλιστα πολύ. Αν δεις και παλιότερα posts μου, συχνά - πυκνά το αναφέρω. Είναι μανίκι, το ξέρω από πρώτο χέρι. Πέρα από τη μαυρίλα που νιώθω και που με γεμίζει ενοχές κατά καιρούς το ζήτημα αυτό έχω καταλήξει στο εξής: ας γίνω εγώ καλά και χαλάλι τα χρήματα, ειλικρινά. Το μαρτύριο που έζησα και ζω σε μικρότερο βαθμό τώρα δε συγκρίνεται ούτε υπολογίζεται με όλα τα χρήματα του κόσμου. Ας πάρει και χρόνο, δε με νοιάζει πια. Προτιμώ 10 χρόνια ψυχοθεραπείας, παρά 50 χρόνια (ή όσο ζήσω τέλοσπάντων) δυστυχισμένη. Και πολύ άργησα να ξεκινήσω να σου πω.. Έχεις δίκιο, η προσπάθεια είναι καθαρά δική μας, αλλά χρειάζεται κάποιος που να ξέρει να μας δείξει το δρόμο, να μας φωτίσει κάποια σκοτεινά σημεία.. Έχεις σκεφτεί ότι ίσως προσπαθούμε με το λάθος τρόπο? Ίσως γι'αυτό δεν ξεμπερδεύουμε από το πρόβλημα. Εκεί ακριβώς χρειάζεται ο ειδικός. Οι φίλοι καλοί είναι, προσωπικά είμαι τυχερή σε αυτόν τον τομέα. Θα πουν μία καλή κουβέντα, θα σε κάνουν να ξεχαστείς για λίγο. Όμως αν δεν το έχουν περάσει, δε μπορούν να σε καταλάβουν ακριβώς. Και να σε καταλάβουν, δε μπορούν να σε βοηθήσουν όσο χρειάζεσαι.. Ο γολγοθάς είναι δικός μας και έχουμε το δικαίωμα της επιλογής να τον αντιμετωπίσουμε όπως κρίνει ο καθένας μας..
Απλά αγωνίζομαι με τα χαρτιά που μου έχουν μοιραστεί....
11-09-2011, 11:04 #26
- Join Date
- Sep 2011
- Posts
- 37
Είναι ο σταυρός που κουβαλάει ο καθένας! Δεν θα το σηκώσει κανείς για μας!! ο αγώνας είναι δικός μας!
Ελεγα να κανω μια προσπάθεια μόνη μου γιατί δεν έχω την δυνατότητα να πάω σε κάποιο ψυχολόγο τώρα!
Όσο για τους φίλους, πρέπει να είσαι πολύ επιφυλακτική σε ποιους θα μιλήσεις και θα εμπιστευτείς! Δεν θέλουν πάντα όλοι το καλο μας!
Αυτό που με έχει βοηθήσει πάρα πολύ είναι ο πνευματικός μου πατέρας (εξομολόγος), με έχει βοηθήσει να δω τις αδυναμίες μου και τις αιτίες όλο αυτών που νιώθω.
Με καθοδηγεί και πιστεύει ότι μπορώ να το ξεπεράσω με αρκετή προσπάθεια και δουλευουμε σε αυτό τωρα. Δεν έχει αποκλείσει το ενδεχόμενο ψυχολόγου απλα αν δεν κάνω την προσπάθεια εγώ σε όσους ψυχολόγους και να παώ δεν θα με βοηθήσουν!
η σχέση με τους γονείς μου είναι καλή! Με τον πατέρα μου θα έλεγα καλή-αδιάφορη κυρίως, αλλά όχι κακή, απλα όποτε μπορεί να με μειώσει θα το κάνει. Είναι λιγάκι αυστηρός στις απόψεις του(είμασταν ελευθερες γενικότερα και όχι περιορισμένες)
με την μητέρα μου έχουμε άριστες σχέσεις. Κανουμε καλή παρεά.. φίλη που λέμε!
11-09-2011, 12:48 #27
- Join Date
- Aug 2011
- Posts
- 59
move on, φαινεται πως εχει δεχτει πολυ αποδοκιμασια απο την οικογενεια σου και μονο καλο δεν σου εχει κανει.. ξερεις υπαρχει μια λεπτη γραμμη σχετικα με το αν "πρεπει" να προσπαθησεις να παρεις απο τους γονεις σου την αποδοχη που δεν σου εδειξαν οταν επρεπε η αν δεν εχει νοημα.. Δεν καταδικαζω τους ανθρωπους γενικα, και με βαση οσα γραφεις και ΜΟΝΟ, νομιζω πως στην δικη σου περιπτωση ειναι ματαιο να ψαξεις να βρεις αποδοχη απο τον πατερα σου κυριως. ειναι πολυ ασχημο που η σχεση σου με τον 1ο αντρα της ζωης σου δεν πηγε τοσο καλα, ομως πιστεψε με μπορεις να αναπτυξεις μηχανισμους καινουργιους για να το αντιμετωπισεις και να προχωρησεις λιγο παρακατω. Δεν πιστευω πως "ξεπερνιουνται" ολα ειδικα τα οικογενειακα αλλα πιστευω πως μπορουμε να συνεχισουμε ακομα και μετα απο συνεχεις καταιγιδες..επισης να σου προτεινω κατι? βρες δουλεια και φυγε απο το σπιτι σου και ελα αθηνα.. νομιζω πως θα βρεις τον ευατο σου..
11-09-2011, 13:10 #28
- Join Date
- Sep 2011
- Posts
- 37
Ναι έχεις δίκαιο! Πρέπει να βρω δουλειά και να φύγω σιγά σιγά! Δεν χρειάζεται να ανέβω Αθήνα! Μπορώ απλά να μετακομίσω στη πόλη! 20 λεπτά μακρια. Που αν το καταφέρω αυτό θα είναι μεγάλο βήμα για μένα!
Πλέον δεν με νοιάζει τη άποψη έχει και τι πιστεύει για μένα. Ειλικρινά δεν έχω να του αποδείξω τίποτα! Ξέρω τι άνθρωπος είμαι και τι δυνατότητες έχω. Μπορώ να πώ ότι ανακαλύπτω τον εαυτό μου! Ξέρω τις αδυναμίες μου! Ο πατέρας μου δεν θα αλλάξει...αλλά μπορώ να αλλάξω εγω και αυτό θα προσπαθησω να κανω(( σήμερα είμαι αισιόδοξη )) Ελπίζω να τα καταφερω. Προσπαθω να μετατρεψω αυτό το θυμό που έχω σε δύναμισμό και πίστη.
11-09-2011, 13:18 #29
- Join Date
- Aug 2011
- Posts
- 59
Αφου αναγνωριζεις οτι εχεις θυμο μεσα σου, τοτε περα απο το να προχωρησεις πρεπει να βρεις εναν "υγιη" τροπο για να εκτονωσεις τον θυμο που εχεις μεσα σου..Ο χρονιος και συσσωρευμενος θυμος μπορει να γινει επικδυνος.. να σε ρωτησω κατι? αν εκανες μια συζητηση με τον πατερα σου ετσι ωστε οχι λογικα αλλα συναισθηματικα να καταλαβαινε τι σου εχει προκαλεσει (πχ με το να ξεσπασεις που λογικα θα γινει αν ανοιχτει τετοια συζητηση) πως πιστευεις πως θα ηταν? σου προτεινω να το σκεφτεις, θα ειναι πολυ καλο για σενα..
11-09-2011, 13:30 #30
- Join Date
- Sep 2011
- Posts
- 37
Είχαμε κατά καιρούς κάποιες συζητήσεις και έχω ξεσπάσει αρκετές φορές αλλα δεν καταλαβαινει. Του έχω πεί καποια πραγματα αλλά από ψυχολογία και τέτοια δεν έχει ιδέα.
Έχει περάσει και αυτός δύσκολα παιδικά χρόνια (ξενιτειά χωρίς γονείς)και κάπου το δικαιολογώ!!! Καταβάθος δεν είναι κακός.. Απλά έτσι έχει μάθει!
Προσπαθώ να αποβάλλω το θυμό που έχω.. Και να είμαι θυμωμένη δεν θα τον αλλάξει..απλά δεν μπορούμε να επικοινωνήσουμε. Δεν εύχομαι το κακό του ίσα ίσα εύχομαι να είναι πάντα καλά!
Απλά πρέπει να κλείνω τα αυτια μου και να κοιτάω να κάνω αυτό που πρέπει!!
Similar Threads
-
πολύ χαμηλή αυτοπεποίθηση
By claire in forum Αυτοεκτίμηση - ΑυτοπεποίθησηReplies: 31Last Post: 21-02-2010, 16:14 -
χαμηλη αυτοπεποιθηση.............
By amarylis in forum Αυτοεκτίμηση - ΑυτοπεποίθησηReplies: 2Last Post: 07-09-2009, 18:00 -
Χαμηλή Λναθάνουσα Αναστολη ?
By Anthie in forum Ψυχομετρία - Ψυχομετρικά ΤεστReplies: 0Last Post: 17-06-2009, 17:13 -
Χαμηλη αυτοεκτιμηση
By Ολα_ειναι_δανεικα in forum Αυτοεκτίμηση - ΑυτοπεποίθησηReplies: 24Last Post: 20-05-2009, 14:54 -
Χαμηλή αυτοεκτίμηση
By macmar in forum Αυτοεκτίμηση - ΑυτοπεποίθησηReplies: 1Last Post: 20-02-2005, 13:01
Μουδιάσματα και τρελό άγχος
16-06-2024, 15:27 in Stress, Αγχος, Φόβος, Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή