Πώς αισθάνεστε τώρα;

[Deleted-member171215]

Μια δυσφορια... Βραζωωωωωωω

[kramel36-has-been-deleted]

Αντιο...

[Deleted20082014]

Καλημερα αλανια μου,
Σας γραφω για αλλη μια φορα απο τον καναπε μου, ξυπνησα, ταϊσα τον σκυλο, τσκαρα ολα τα μειλ-που μονο για να σε αγχωνουν υπαρχουν τελικα-, σκεφτηκα να κατσω να γραψω λιγο.....αλλα πουυυυ ορεξη και που διαθεση. Αναρωτιεμαι πως θα περασει και η μερα σημερα. Πολυ θα ηθελα να επαιρνα μια πρωτοβουλια και να τα αλλαζα ολα. Για παραδειγμα, παλαιοτερα περπατουσα καθε μερα 10 χιλιομετρα. Ωραια αισθηση, διατηρουσες και το σωμα σου. Εγραφα πολυ επισης, ειχα φτιαξει ενα πολυ ωραιο προφιλ. Μεχρι και εξτρα online μαθηματα εκανα, περι διαφορων θεματων. Τα απογευματα πηγαιναμε μεχρι τη λιμνη και πιναμε καφεδακι, γελουσαμε, μεχρι το βραδυ. Και ολα βαινανε μια χαρα. Γιατι ρε γαμωτο δεν ειμαι οπως παλια; Αισθανομαι....αποτυχημενη.

Μου δίνεις μια υγιέστατη εικόνα. Τι συνέβη και σου άλλαξε τόσο τον τρόπο ζωής σου; Δεν μπορεί ξαφνικά από το τίποτα να άλλαξαν όλα.
Τι σε απογοήτευσε;

[howtodream8]

Μου δίνεις μια υγιέστατη εικόνα. Τι συνέβη και σου άλλαξε τόσο τον τρόπο ζωής σου; Δεν μπορεί ξαφνικά από το τίποτα να άλλαξαν όλα.
Τι σε απογοήτευσε;

Αλκμηνη καλησπερα! Νομιζω οτι αυτο που οσο περναει ο καιρος με ριχνει ολο και περισσοτερο ειναι η μορφη που εχει παρει η ζωη μου τωρα. Για να καταλαβεις, ημουν απο παιδι πολυ δραστηρια και δεν καθομουν λεπτο. Αλλα και στα φοιτητικα μου χρονια, δεν εβαζα κατω λεπτο. Ειχα παρεες πολλες, ειχα σχεσεις, εξοδους, διακοπες, δε στο κρυβω οτι ημουν και λιγο κακομαθημενη. Ομωςτα πραγματα αλλαξαν. Εγκατελειψα την ιατρικη σχολη που ημουν στο εξωτερικο, γυρισα Ελλαδα με σκοπο να συνεχισω μεταπτυχιακο στο αρχικο μου πτυχιο, αλλα δεν ηθελα με τιποτα κατι τετοιο. Ομως κατι επρεπε να κανω, γιατι βουλιαζα απο τη δυστυχια. Απο τοτε, που πανε δυο χρονια, σχεδον ποτε δεν ενιωσα ευτυχισμενη. Ουτε σε επαγγελματικο, ουτε σε προσωπικο επιπεδο. Και αυτο αντανακλαται και στις σχεσεις μου με την οικογενεια και τους φιλους. Κλειστηκα σε μενα, νευριαζα με το παραμικρο, εκλαιγα συνεχεια. Αφου λοιπον ημουν στα παρε δωσε με τους ψυχιατρους και αρχισα να νιωθω λιγο καλυτερα, το περσινο καλοκαιρι για παραδειγμα, δεν ξερω γιατι....απερισκεπτα τελειως, αρχισα να βγαινω με ανδρες, καθε εβδομαδα και με αλλον. Κι ενω εβλεπα οτι ολο αυτο με πληγωνε, οτι δεν εβγαζε πουθενα, γιατι να το πω απλα, καποιους τους τσιμπουσα εγω η ιδια απο εξοδους, παρολο που εβλεπα ποσο ωμό και ψυχοφθορο ηταν αυτο, συνεχιζα. Εφτασα σε σημειο, να μη νιωθω τιποτα, να μπαινοβγαινουν βραδιατικα σπιτι μου κι εγω απλα να αδιαφορω για ολα. Εννοειται πως ηταν αρρωστο και λαθος. Εφυγα λοιπον τον χειμωνα στο εξωτερικο για το μεταπτυχιακο μου, και απο εκει με πιασανε απο τα μουτρα, με φορτωσανε και τωρα με στελνουν με δοξα και τιμες για το διδακτορικο, που καλα καλα δεν ξερω πως θα χειριστω. Δεν ξερω αν θελω να το κανω, αν θελω να φυγω...γενικα δεν ξερω τιποτα. Εχω χασει τον εαυτο μου, δεν περιποιουμαι πια, δε βαφομαι, δεν πηγαινω για τρεξιμο, δεν ντυνομαι, δεν ψωνιζω, τιποτα. Και να φανταστεις οτι τα θελω ολα αυτα πολυ, αλλα δε μπορω, αδυνατω...Σερνομαι απο καναπε σε καναπε, τρωω και ολο σκεφτομαι μεχρι που το μυαλο μου παιρνει φωτια. Εχω σταματησει την αγωγη εδω και εξι μηνες, πραγμα που με χαροποιει παρα πολυ, γιατι δε θελω να παιρνω φαρμακα πια. Ωστοσο η πραγματικοτητα δειχνει οτι ειμαι ακομη αρρωστη.

[Lena01]

Αλκμηνη καλησπερα! Νομιζω οτι αυτο που οσο περναει ο καιρος με ριχνει ολο και περισσοτερο ειναι η μορφη που εχει παρει η ζωη μου τωρα. Για να καταλαβεις, ημουν απο παιδι πολυ δραστηρια και δεν καθομουν λεπτο. Αλλα και στα φοιτητικα μου χρονια, δεν εβαζα κατω λεπτο. Ειχα παρεες πολλες, ειχα σχεσεις, εξοδους, διακοπες, δε στο κρυβω οτι ημουν και λιγο κακομαθημενη. Ομωςτα πραγματα αλλαξαν........................... Εχω χασει τον εαυτο μου, δεν περιποιουμαι πια, δε βαφομαι, δεν πηγαινω για τρεξιμο, δεν ντυνομαι, δεν ψωνιζω, τιποτα. Και να φανταστεις οτι τα θελω ολα αυτα πολυ, αλλα δε μπορω, αδυνατω...Σερνομαι απο καναπε σε καναπε, τρωω και ολο σκεφτομαι μεχρι που το μυαλο μου παιρνει φωτια. Εχω σταματησει την αγωγη εδω και εξι μηνες, πραγμα που με χαροποιει παρα πολυ, γιατι δε θελω να παιρνω φαρμακα πια. Ωστοσο η πραγματικοτητα δειχνει οτι ειμαι ακομη αρρωστη.

Nώθεις απορρυθμισμένη? αποσυντονισμένη? λες και έχεις χάσει τη συχνότητα σου?
Σα να τρέχουν όλοι με 100 και εσύ με 10?
και θέλεις να φωνάξεις, σταματήστε να κατέβω!!!! ?
και εγώ....

[howtodream8]

Nώθεις απορρυθμισμένη? αποσυντονισμένη? λες και έχεις χάσει τη συχνότητα σου?
Σα να τρέχουν όλοι με 100 και εσύ με 10?
και θέλεις να φωνάξεις, σταματήστε να κατέβω!!!! ?
και εγώ....

Νιωθω οτι ειμαι δυστυχισμενη. Οτι δεν ζω τα νιατα μου. Οτι δεχομαι μια πιεση απο παντου οτι μεγαλωνω και πρεπει να βγαζω χρηματα, να εχω σχεση,γιατι οοοοοοολες οι κοπελες στην ηλικια μου ειναι με καποιον, αρα εγω θεωρουμαι ελαττωματικο κομματι, και αλλα πολλα αναλογα. Κι εγω σε ολα αυτα, το μονο που θελω ειναι να παρω ενα μεγαααααλο υπνακο. Δεν μπορω με τιποτα να κανω ουτε βημα μπροστα. Να φανταστειτε οτι μεχρι και ο αδελφος μου, με τον οποιο εχουμε μετριες ως κακες σχεσεις, με ειδε σημερα και μου ειπε οτι πρεπει οπωσδηποτε να κανω κατι. Δειχνω γεροντοκορη, λεει.....χαχαχαχαχα....τι καταντια θεε μου.

[Deleted20082014]

Αλκμηνη καλησπερα! Νομιζω οτι αυτο που οσο περναει ο καιρος με ριχνει ολο και περισσοτερο ειναι η μορφη που εχει παρει η ζωη μου τωρα. Για να καταλαβεις, ημουν απο παιδι πολυ δραστηρια και δεν καθομουν λεπτο. Αλλα και στα φοιτητικα μου χρονια, δεν εβαζα κατω λεπτο. Ειχα παρεες πολλες, ειχα σχεσεις, εξοδους, διακοπες, δε στο κρυβω οτι ημουν και λιγο κακομαθημενη. Ομωςτα πραγματα αλλαξαν. Εγκατελειψα την ιατρικη σχολη που ημουν στο εξωτερικο, γυρισα Ελλαδα με σκοπο να συνεχισω μεταπτυχιακο στο αρχικο μου πτυχιο, αλλα δεν ηθελα με τιποτα κατι τετοιο. Ομως κατι επρεπε να κανω, γιατι βουλιαζα απο τη δυστυχια. Απο τοτε, που πανε δυο χρονια, σχεδον ποτε δεν ενιωσα ευτυχισμενη. Ουτε σε επαγγελματικο, ουτε σε προσωπικο επιπεδο. Και αυτο αντανακλαται και στις σχεσεις μου με την οικογενεια και τους φιλους. Κλειστηκα σε μενα, νευριαζα με το παραμικρο, εκλαιγα συνεχεια. Αφου λοιπον ημουν στα παρε δωσε με τους ψυχιατρους και αρχισα να νιωθω λιγο καλυτερα, το περσινο καλοκαιρι για παραδειγμα, δεν ξερω γιατι....απερισκεπτα τελειως, αρχισα να βγαινω με ανδρες, καθε εβδομαδα και με αλλον. Κι ενω εβλεπα οτι ολο αυτο με πληγωνε, οτι δεν εβγαζε πουθενα, γιατι να το πω απλα, καποιους τους τσιμπουσα εγω η ιδια απο εξοδους, παρολο που εβλεπα ποσο ωμό και ψυχοφθορο ηταν αυτο, συνεχιζα. Εφτασα σε σημειο, να μη νιωθω τιποτα, να μπαινοβγαινουν βραδιατικα σπιτι μου κι εγω απλα να αδιαφορω για ολα. Εννοειται πως ηταν αρρωστο και λαθος. Εφυγα λοιπον τον χειμωνα στο εξωτερικο για το μεταπτυχιακο μου, και απο εκει με πιασανε απο τα μουτρα, με φορτωσανε και τωρα με στελνουν με δοξα και τιμες για το διδακτορικο, που καλα καλα δεν ξερω πως θα χειριστω. Δεν ξερω αν θελω να το κανω, αν θελω να φυγω...γενικα δεν ξερω τιποτα. Εχω χασει τον εαυτο μου, δεν περιποιουμαι πια, δε βαφομαι, δεν πηγαινω για τρεξιμο, δεν ντυνομαι, δεν ψωνιζω, τιποτα. Και να φανταστεις οτι τα θελω ολα αυτα πολυ, αλλα δε μπορω, αδυνατω...Σερνομαι απο καναπε σε καναπε, τρωω και ολο σκεφτομαι μεχρι που το μυαλο μου παιρνει φωτια. Εχω σταματησει την αγωγη εδω και εξι μηνες, πραγμα που με χαροποιει παρα πολυ, γιατι δε θελω να παιρνω φαρμακα πια. Ωστοσο η πραγματικοτητα δειχνει οτι ειμαι ακομη αρρωστη.

Καλησπέρα howtodream! Γιατί όμως πήρε αυτή τη μορφή πια η ζωή σου; Γιατί αποξενώθηκες από τους παλιούς φίλους; Αν ήσουν κλειστός άνθρωπος από παλαιότερα, θα το καταλάβαινα, όμως απ'ό,τι λες ησουν πολύ δραστήρια και κοινωνική.
Η σκέψη σου είναι λίγο μπερδεμένη ως προς τις σπουδές. Εγώ θα έλεγα να τα βάλεις κάτω, να δεις τι θέλεις πραγματικά. Σου δίνονται ευκαιρίες για να μην μένεις στάσιμη(πράγμα σπάνιο!), εκμεταλλεύσου τις! Γιατί να μην θέλεις να ζήσεις; Δεύτερη ζωή δεν έχει(μιας και το θυμηθήκαμε πρόσφατα)! Οπότε ξεκίνα να δεις τι σε ευχαριστεί και προσπάθησε να το πραγματοποιήσεις!! Ζήσε!!!!

[unlucky]

[QUOTE=howtodream8;451497]Νιωθω οτι ειμαι δυστυχισμενη. Οτι δεν ζω τα νιατα μου. Οτι δεχομαι μια πιεση απο παντου οτι μεγαλωνω και πρεπει να βγαζω χρηματα, να εχω σχεση,γιατι οοοοοοολες οι κοπελες στην ηλικια μου ειναι με καποιον, αρα εγω θεωρουμαι ελαττωματικο κομματι, και αλλα πολλα αναλογα. Κι εγω σε ολα αυτα, το μονο που θελω ειναι να παρω ενα μεγαααααλο υπνακο. Δεν μπορω με τιποτα να κανω ουτε βημα μπροστα.

Αυτες οι σκεψεις βασανιζουν και εμενα Howto...διαβαζοντας το ποστ σου βρηκα πολλα κοινα και οσα λες με τη φοιτητικη ζωη με τις παρεες, τη σχεση, την περιποιηση του εαυτου..και αναρωτιεσαι σημερα που πηγε εκεινος ο παλιος καλος εαυτος? θα τον ξαναβρω αραγε καποια στιγμη?

[Deleted20082014]

Νιωθω οτι ειμαι δυστυχισμενη. Οτι δεν ζω τα νιατα μου. Οτι δεχομαι μια πιεση απο παντου οτι μεγαλωνω και πρεπει να βγαζω χρηματα, να εχω σχεση,γιατι οοοοοοολες οι κοπελες στην ηλικια μου ειναι με καποιον, αρα εγω θεωρουμαι ελαττωματικο κομματι, και αλλα πολλα αναλογα. Κι εγω σε ολα αυτα, το μονο που θελω ειναι να παρω ενα μεγαααααλο υπνακο. Δεν μπορω με τιποτα να κανω ουτε βημα μπροστα. Να φανταστειτε οτι μεχρι και ο αδελφος μου, με τον οποιο εχουμε μετριες ως κακες σχεσεις, με ειδε σημερα και μου ειπε οτι πρεπει οπωσδηποτε να κανω κατι. Δειχνω γεροντοκορη, λεει.....χαχαχαχαχα....τι καταντια θεε μου.

Να κάνεις αυτό που θέλεις πραγματικά!!! Είναι πολύ πολύ άσχημο να μας βάζουν σε καλούπια! Είμαστε ελεύθεροι άνθρωποι!!!

[elpi]

Τελικά απ' οτι διαβάζω εδώ μέσα, ολοι ψάχνουμε τους παλιούς μας ευατούς,γιατί ειναι τόσο δύσκολο να τους βρούμε?
Αφού εγώ ας πούμε ημουν παλιότερα ενας αισιόδοξος, χαρούμενος,ανέμελος ανθρωπος που δε με εριχνε τίποτα ή σχεδόν τίποτα,το αγχος ηταν μια αγνωστη λέξη για μένα, που χάθηκα τώρα ? Ας κάνουμε μια προσπάθεια ολοι να βρούμε παλιά κομμάτια μας τουλάχιστον, εγώ θα το προσπαθήσω και θα το καταφέρω.
Και μια παρατήρηση καλοπροαίρετη πάντα..... να μη κάνουμε πάντα αυτό που θέλουμε αλλά αυτό που πρέπει....δηλαδή ,αν αυτό που θέλω ειναι να σαπίζω στο καναπέ ,οχι αρνούμαι, θα σηκωθώ ,θα ντυθώ ,θα βαφτώ και θα πάω μια βόλτα ,εστω και μόνη μου.....

[Lena01]

Τελικά απ' οτι διαβάζω εδώ μέσα, ολοι ψάχνουμε τους παλιούς μας ευατούς,γιατί ειναι τόσο δύσκολο να τους βρούμε?

Noμίζω γιατί εξελισσόμαστε και αλλάζουμε...κάποια πράγματα παγιώνονται μέσα μας, κάποια άλλα τα πετάμε...

[Deleted20082014]

Δεν ισχύει για όλους αυτό elpi, αφού κάποιοι ήμασταν κάποτε όπως είμαστε και τώρα, απλώς προσπαθούσαμε να είμαστε κάτι άλλο και όχι ο εαυτός μας, ώσπου κουραστήκαμε να κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας και αφεθήκαμε στη μοίρα μας...

[Macgyver]

.
Και μια παρατήρηση καλοπροαίρετη πάντα..... να μη κάνουμε πάντα αυτό που θέλουμε αλλά αυτό που πρέπει....δηλαδή ,αν αυτό που θέλω ειναι να σαπίζω στο καναπέ ,οχι αρνούμαι, θα σηκωθώ ,θα ντυθώ ,θα βαφτώ και θα πάω μια βόλτα ,εστω και μόνη μου.....[/QUOTE]

Ελπι , πρεπει νασαι πολυ δυνατος ανθρωπος , διοτι εγω , αν και ισχυρης θελησης , αποδειξη οτι διεκοψα ενα σοβαρο 5ετη αλκοολισμο , με ολα τα εξτρα , 3 εισαγωγες νοσοκ απο τροχαια , σπασιματα , 400lt κρασι/ετος ,( 2% τα καταφερνει χωρις εξωτερικη βοηθεια ) κτλκτλ , δεν θελω να σαπιζω στον καναπε-κρεβατι , αλλα , τελικα , τα τρια- τεσσερα τελευταια χρονια αυτο κανω , αν εξαιρεσουμε την γυμναστικη που μουχει γινει τροπος ζωης εδω κ 25 χρονια ( προσωπικο γυμναστηριο , οοοχι εξω , απαπα ). Ελπι το πραμα δεν παλευεται , ειναι λες κ ειναι κατι μεσα σου που το κουβαλας οπου κ αν εισαι , παραδοξο πραμα . Κ εγω ημουν ετσι οπως περιγραφεις ,δημιουργικος , κοινωνικος , με τα σπορ , με τα χομπυ , με φιλους-φιλες , κ σιγα-σιγα μετεβληθην σε ζομπι.....τ
κ οταν λεμε μεσα εννοω οτι εχω 4 χρ. να βγω για καφε,,
ευτυχως η δυσυχως εχω λυσει το οικονομικο μ κ ουτε αυτο χρειαζεται να κανω...

[howtodream8]

Καλησπερα αλανια μου, απο την Αυγουστιατικη, ερημωμενη Θεσσαλονικη ( που παρεπτοντως μαντευω οτι ειναι ερημωμενη, καθως μενω λιγο πιο εξω απο το κεντρο).

Σημερα, παραμονη της εορτης μου, αν και μονο στην ταυτοτητα ονομαζομαι Μαρία, σκεφτηκα οτι θα επρεπε σιγα σιγα να κανω βηματα. Γιατι και εμενα εχω κουρασει, και τους δικους μου, και εσας. Που ξαναλεω, υπηρξατε μεγαλη στηριξη. Ωστοσο, ο Σεπτεμβριος πλησιαζει, μας περιμενουν δουλειες και πρεπει να παρω τα πανω μου, σωματικα και ψυχολογικα.

Αποφασισα λοιπον να μου αφιερωσω λιγα χρηματα απο αυτα που εχω στην ακρη για να αρχιζω λιγο να συνερχομαι. Αρχικα, σκεφτηκα οτι πρεπει να στρωσω τη διατροφη μου και να αρχισω ξανα να ασκουμαι. Και πιστεψτε με, αυτα αρκουν για μια καλη αρχη. Αποφασισα λοιπον να αγορασω ενα καλο mp3 και να το γεμισω με μουσικη που με κινητοποιει, να αρχισω και παλι να κανω τα χιλιομετρα που εκανα. Επισης, επειδη πλεον μενω μονη, αποφασισα να μαγειρευω οσο γινεται υγιεινα.

Οπως επισης προανεφερα, επειδη εχω αφησει λιγο τον εαυτο μου, σημερα το πρωι τακτοποιησα τη ντουλαπα μου, προβαρα καποια ρουχα και παπουτσια που δεν φορουσα, τα οποια ομως ακομη δειχνουν τοσο ομορφα, και σκεφτηκα οτι πρεπει λιγο να πιεσω τον εαυτο μου, να αρχισω να τα ξαναφοραω. Ξερω οτι αυτα μπορει να ακουγονται, ειδικα για τους ανδρες, χαζα και ανουσια, ωστοσο για μια γυναικα που προσεχε τον εαυτο της ειναι σημαντικα.

Αισθανομαι οτι το χρωσταω στον εαυτο μου, πρεπει να συνελθω, καθως η νεα χρονια θα με γονατισει. Ελπιζω σε εναν μηνα απο τωρα, να σας γραφω πιο χαρουμενα και αισιοδοξα μηνυματα.

Σας φιλω ολους και σας στηριζω στον αγωνα μας.

[giannis94]

εμας δεν μας κουρασες καθολου, αφου δεν σου δινουμε σημασια!