Πώς αισθάνεστε τώρα;

[unlucky]

Αισθάνομαι τελειως αποτυχημενη και βλαμμενη.
Καλυτερα χωρις τον εναν γονιο παρα με εναν κακο και αχρηστο
ολους μπορω να τους συγχωρησω καποτε, για την ακριβεια να τους δικαιολογησω αλλα ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΕΡΑΣ ΠΟΥ ΕΧΩ ΓΙΑ "ΠΑΤΕΡΑ" ΠΟΤΕ

[Macgyver]

Καλα βρε unlucky , τι κανει τον πατερας σ τοσο τερας , γιατι λιγο-πολυ δεν τα παμε καλα με τους πατεραδες μας ( δεν θελω να γινω αδιακριτος )

[feggari]

Καλημέρα! ασ χαμογελάσουμε λίγο γιατι έρχεται σκ!
Εγω πάντως απο τα χθεσινά κρασιά αισθάνομαι χαλια το στομάχι. Τε γεμιστά μπισκότα που τρωω δεν βοηθάνε..
Ρε unlucky, τους γονείς δεν τους επιλέγουμε ούτε μπορούμε να τους αλλάξουμε.Συγχωρείς ή οχι,ο πατέρας σου ο ιδιος θα παραμείνει. Εσύ θα βασανιζεσαι στις σκέψεις σου.

[Kortha]

Εγώ προσωπικά έχω περισσότερα παράπονα για τη μάνα μου παρά για τον πατέρα, είναι καλούλης αλλά ποτέ δεν θα μπορέσω να κάνω μια καλή κουβέντα, ή να ανοιχτώ μαζί του. Unlucky αν θες να μοιραστείς οτιδήποτε, εδώ είμαστε.

Επίσης να αναφέρω κάτι που αφορά περισσότερο τα θηλυκά της παρέας και δεν θα τολμούσα να ανοίξω καινούργιο θέμα γι' αυτό. Λίγο πριν σας έρθει η περίοδος πώς νιώθετε; Εγώ χθες ήθελα να τους στίσω όλους στον τοίχο και να τους αρχίσω στις μπουνιές, ξεσπάω πολύ στον πατέρα μου, τους έβριζα, τους χτύπαγα τις πόρτες, νιώθω απαίσια, νιώθω πως μέσα σε αυτήν την πλαστική πόλη νιώθω ένα ρομπότ, ένα πιόνι και δεν μπορώ να αναπνεύσω..Πάντως τα ξεσπάσματα δικαιολογούνται καθόλου από τις ορμόνες, ή πρέπει να παραδεχτώ πως είμαι μια στυγνή αδίστακτη αιμοβόρα σκύλα και πρέπει να το συνειδητοποιήσω το συντομότερο για να αλλάξω;

[feggari]

Γεια σου Kortha! Κοιτα το προεμυνορησιακό συνδρομο περιλαμβάνει νεύρα, θλιμένη διάθεση κτλ. Η αλήθεια είναι όμως οτι τόσο εντοονα ξεσπάσματα δεν έχει. Ψάξε αλλού να βρεις τι φταίει

[So_Sad]

@Kortha χαχ join the club ...μάλλον είμαστε πολλές οι στυγνές αδίστακτες αιμοβόρες σκύλες που θέλουμε να πυροβολήσουμε κόσμο, τουλάχιστον μια φορά το μήνα, λόγω ορμονών...Το θέμα είναι πως κανείς δε θα μας αθωώσει :-p Προς το παρόν εγώ νιώθω κάτι...που ούτε κενό μπορώ να το ονομάσω...μια φλατ κατάσταση χωρίς να μου φταίει κάτι συγκεκριμένο...αλλά μάλλον είναι παροδικό

[betelgeuse]

Ειχα ανοιξει παλια θεμα για το προεμμηνορυσιακο και το αγχος , αλλα δεν ειχε μεγαλη επιτυχια.
Εγω δεν εχω νευρα ουτε ξεσπαω σε αλλους απλα κορυφωνεται καπως το αγχος μου ,οχι παντα.
Κοrtha μπορει για αυτο σου το ξεσπασμα να μην εφταιγε η περιοδος , αλλα να θελεις να το δικαιολογησεις ετσι.

[Deleted-member171215]

Eνα μικρο θεματακι το παρουσιαζετε οταν ειστε στις μερες σας ...

[stefamw]

Καταθλιπτικα...Μονος και βαριεμαι. Ειχαμε παει με κατι συμμαθητες για καφε το μεσημερι αλλα ως εκει. Η υπολοιπη μερα ειναι βασανιστικη, δεν υπαρχει τιποτα να κανω και οι σκεψεις με τρωνε σιγα σιγα με αποτελεσμα να νιωθω οπως νιωθω. Αυτο γινεται τα τελευταια χρονια σε καθημερινη βαση. (οχι οτι παω κ για καφε καθε μεσημερι, αυτο συμβαινει πολου σπανια). Mε την κοινωνικη φοβια οσο ειμαι με κοσμο δεν νιωθω ανετα κ δινω εναν αγωνα προσπαθωντας να νιωσω ανετα, και οταν ειμαι μονος επιζητω την επαφη. Μια κατασταση τρελας.

[stefamw]

--διπλο ποστ--

[unlucky]

Εγώ προσωπικά έχω περισσότερα παράπονα για τη μάνα μου παρά για τον πατέρα, είναι καλούλης αλλά ποτέ δεν θα μπορέσω να κάνω μια καλή κουβέντα, ή να ανοιχτώ μαζί του. Unlucky αν θες να μοιραστείς οτιδήποτε, εδώ είμαστε.

Επίσης να αναφέρω κάτι που αφορά περισσότερο τα θηλυκά της παρέας και δεν θα τολμούσα να ανοίξω καινούργιο θέμα γι' αυτό. Λίγο πριν σας έρθει η περίοδος πώς νιώθετε; Εγώ χθες ήθελα να τους στίσω όλους στον τοίχο και να τους αρχίσω στις μπουνιές, ξεσπάω πολύ στον πατέρα μου, τους έβριζα, τους χτύπαγα τις πόρτες, νιώθω απαίσια, νιώθω πως μέσα σε αυτήν την πλαστική πόλη νιώθω ένα ρομπότ, ένα πιόνι και δεν μπορώ να αναπνεύσω..Πάντως τα ξεσπάσματα δικαιολογούνται καθόλου από τις ορμόνες, ή πρέπει να παραδεχτώ πως είμαι μια στυγνή αδίστακτη αιμοβόρα σκύλα και πρέπει να το συνειδητοποιήσω το συντομότερο για να αλλάξω;

Καλα Kortha δεν θα το πιστεψεις αλλα σκεφτομουν και γω να ανοιξω τετοιο θεμα αλλα ντρεπομουν..Πριν 2 μερες αδιαθετησα και καθε φορα πριν να μου συμβει αυτο κλαιω και εχω νευρα..Νιωθω οπως και συ οπως περιεγραψες! Πιστευω οτι η δικη μου κατασταση επιδεινωνεται απο τις δυσκολιες που αντιμετωπιζω και ερχονται και οι ορμονες μια μερα πριν αδιαθετησω και εκει χτυπαει κοκκινο η ψυχολογια μου.
Επισης οταν μου ξεκιναει αυτος ο εκνευρισμος δεν μπορω να το ελεγξω και να καταλαβω οτι ειναι τοσο εντονος επειδη θα αδιαθετησω

[Κύκνος]

Νιώθω ότι τώρα έχω λίγη δύναμη...όλα θα πάνε καλά...

[Macgyver]

Νιώθω ότι τώρα έχω λίγη δύναμη...όλα θα πάνε καλά...

Μπραβο ρε Κυκνε , δωσε του να καταλαβει . Πιστεψε το κ θα γινει .

[spiros33]

καλησπερα παιδια.
ειμαι διπολικος νοσηλευτικα πρωτη φορα το 2011 και δευτερη το 2012 για 4 συνεχομενους μηνες.ημουν σταθερος στην αγωγη μου και μπορω να πω σταθεροποιημενος μεχρι πριν 4μηνες.αυτη την στιγμη το κεφαλξ μου ειναι σαν καζανι που βραζει.... ολα αρχισαν οταν περασα απο την επιτροπη του ΚΕΠΑ και με εκοψαν με την διαγνωση οτι δεν ειμαι μανιοκαταθληπτικος ουτε κανω ψυχοσικα επεισοδια αλλα πασχω απλα απο κρισεις πανικου....δηλαδη 2 χρονια επερνα τοσα φαρμακα τζαμπα??? πως μπορουν με τοση ευκολια να μας βγαζουν οτι δεν πασχουμε απο αυτο που μας ειπαν οι κρατικοι ψυχιατροι??? το ενα κτυπημα ηταν αυτο, μετα πριστηκαν οι λεμφαδενες μου και στο νοσοκομειο αρχισαν να με ψαχνουν για καρκινο... διεκοψα την αγωγη μου μιας και δεν μπορουσε κανεις να μου πει εαν τα φαρμακα που επερνα θα επιρεαζαν τα αποτελεσματα των εξετασεων..... 2 μηνες εμεινα χωρις αγωγη με τον καρκινο να ειναι καρφομενος στο κεφαλι μου μεσα... κατερευσα εντελος.τελικα απο οτι μου ειπαν δεν ειναι καρκινος αλλα καποιου ειδους λεμφαδενοπαθεια....βεβαια μονο οτι ηξεραν οτι ειναι διπολικος με θεωρουσαν υπερβολικο και δεν ακουγαν οταν τους ελεγα οτι ποναω γυρω απο το λαιμο....''' ψυχοσωματικα ειναι'' ηταν παντα η πρωτη τους απαντηση.... σημερα ειμαι σαν ζομπι..δεν θελω να μπω ξανα στο ψυχιατρειο δεν μπορω να το κανω γιατι εχουμε ενα μωρο 3 μηνων, δουλεια δεν εχω το ΚΕΠΑ με εκοψε το στιγμα με κυνηγαει οπου και εαν εχω ζητησει εστω ενα μεροκαματο που και αυτο ετσι οπως ειμαι τωρα δεν μπορω να το κανω.... σκεφτομαι συνεχεια τι να κανω?? που να παω?? ποιος θα με ακουσει?? κανενας.
τελικα μαλον αδικα προσπαθησα αδικα εκανα ονειρα... αδικα πιστεψα οτι θα τα καταφερω... δεν ξερω τι να κανω δεν ξερω... γραφω, κλαιω, παρακαλαω τον Θεο να με βοηθησει, κρατιεμαι απο μια κλωστη.η μονη λυτρωση ειναι ο υπνος αλλα και αυτος μονο με ζαναξ ερχεται... ειμαι σαν το ζομπι δεν αντεχω αλλο.εχω μεσα μου φοβο,θυμο,απογοητευση,απογ� �ωση,ολα μαζι βραζουν μεσα στο κεφαλι μου.

[spiros33]

καλησπερα παιδια.
ειμαι διπολικος νοσηλευτικα πρωτη φορα το 2011 και δευτερη το 2012 για 4 συνεχομενους μηνες.ημουν σταθερος στην αγωγη μου και μπορω να πω σταθεροποιημενος μεχρι πριν 4μηνες.αυτη την στιγμη το κεφαλξ μου ειναι σαν καζανι που βραζει.... ολα αρχισαν οταν περασα απο την επιτροπη του ΚΕΠΑ και με εκοψαν με την διαγνωση οτι δεν ειμαι μανιοκαταθληπτικος ουτε κανω ψυχοσικα επεισοδια αλλα πασχω απλα απο κρισεις πανικου....δηλαδη 2 χρονια επερνα τοσα φαρμακα τζαμπα??? πως μπορουν με τοση ευκολια να μας βγαζουν οτι δεν πασχουμε απο αυτο που μας ειπαν οι κρατικοι ψυχιατροι??? το ενα κτυπημα ηταν αυτο, μετα πριστηκαν οι λεμφαδενες μου και στο νοσοκομειο αρχισαν να με ψαχνουν για καρκινο... διεκοψα την αγωγη μου μιας και δεν μπορουσε κανεις να μου πει εαν τα φαρμακα που επερνα θα επιρεαζαν τα αποτελεσματα των εξετασεων..... 2 μηνες εμεινα χωρις αγωγη με τον καρκινο να ειναι καρφομενος στο κεφαλι μου μεσα... κατερευσα εντελος.τελικα απο οτι μου ειπαν δεν ειναι καρκινος αλλα καποιου ειδους λεμφαδενοπαθεια....βεβαια μονο οτι ηξεραν οτι ειναι διπολικος με θεωρουσαν υπερβολικο και δεν ακουγαν οταν τους ελεγα οτι ποναω γυρω απο το λαιμο....''' ψυχοσωματικα ειναι'' ηταν παντα η πρωτη τους απαντηση.... σημερα ειμαι σαν ζομπι..δεν θελω να μπω ξανα στο ψυχιατρειο δεν μπορω να το κανω γιατι εχουμε ενα μωρο 3 μηνων, δουλεια δεν εχω το ΚΕΠΑ με εκοψε το στιγμα με κυνηγαει οπου και εαν εχω ζητησει εστω ενα μεροκαματο που και αυτο ετσι οπως ειμαι τωρα δεν μπορω να το κανω.... σκεφτομαι συνεχεια τι να κανω?? που να παω?? ποιος θα με ακουσει?? κανενας.
τελικα μαλον αδικα προσπαθησα αδικα εκανα ονειρα... αδικα πιστεψα οτι θα τα καταφερω... δεν ξερω τι να κανω δεν ξερω... γραφω, κλαιω, παρακαλαω τον Θεο να με βοηθησει, κρατιεμαι απο μια κλωστη.η μονη λυτρωση ειναι ο υπνος αλλα και αυτος μονο με ζαναξ ερχεται... ειμαι σαν το ζομπι δεν αντεχω αλλο.εχω μεσα μου φοβο,θυμο,απογοητευση,απογ� �ωση,ολα μαζι βραζουν μεσα στο κεφαλι μου.