Πώς αισθάνεστε τώρα;

[elisabet]

Εγώ παιδιά μισώ τις κηδείες (σε ποιον αρέσουν εξάλλου. Σε όσες χρειάστηκε να πάω στο παρελθόν, με πήραν σηκωτή γιατί κοκάλωνα απτην ένταση κι έτσι δεν είχα πάει ποτέ σε καμιά ολόκληρη, έφευγα πριν τελειώσει τελικά. Ούτε άντεχα να δω τον νεκρό.
Ο πατέρας μου, μου κανε το δώρο να ζήσω μια αναστάσιμη κηδεία, λόγω της ημέρας που έφυγε. Φοβόμουν πριν φτάσω εκεί ότι θα πάθω πάλι το ίδιο κι ότι δεν θα μπορέσω να τον αποχαιρετίσω, όμως αυτό που έζησα με συγκλόνισε. Η όψη του και η μορφή του αντί να με αναστατώνει, με ηρεμούσε και με γαλήνευε , ήταν σαν να μου έλεγε " ηρέμησε, όλα είναι καλά", δεν το χα ξαναζήσει ποτέ αυτό. Δεν μπορούσα να ξεκολλήσω τα μάτια μου από πάνω του.

Όσο για αυτό που λέει η Κασσάνδρα, συμφωνώ εν μέρει, δεν μπορείς από κανέναν να αφαιρέσεις το δικαίωμα να αποχαιρετήσει τον άνθρωπο που μπορεί να υπήρξε συγγενής τους, φίλος, συνάδελφος κτλ και προσωπικά οι κοντινοί μου άνθρωποι με βοήθησαν πολύ και μου στάθηκαν. Παρόλα αυτά, τους πολλούς δεν τους ήθελα, προτιμώ να απομονώνομαι όταν δεν είμαι καλά ή να είμαι με πολύ στενούς και συγκεκριμένους. Και οι άσχετες συζητήσεις ή τα γέλια, παρόλο που τα καταλαβαίνω, με ενοχλούσαν.

[Κύκνος]

Εγώ παιδιά μισώ τις κηδείες (σε ποιον αρέσουν εξάλλου. Σε όσες χρειάστηκε να πάω στο παρελθόν, με πήραν σηκωτή γιατί κοκάλωνα απτην ένταση κι έτσι δεν είχα πάει ποτέ σε καμιά ολόκληρη, έφευγα πριν τελειώσει τελικά. Ούτε άντεχα να δω τον νεκρό.
Ο πατέρας μου, μου κανε το δώρο να ζήσω μια αναστάσιμη κηδεία, λόγω της ημέρας που έφυγε. Φοβόμουν πριν φτάσω εκεί ότι θα πάθω πάλι το ίδιο κι ότι δεν θα μπορέσω να τον αποχαιρετίσω, όμως αυτό που έζησα με συγκλόνισε. Η όψη του και η μορφή του αντί να με αναστατώνει, με ηρεμούσε και με γαλήνευε , ήταν σαν να μου έλεγε " ηρέμησε, όλα είναι καλά", δεν το χα ξαναζήσει ποτέ αυτό. Δεν μπορούσα να ξεκολλήσω τα μάτια μου από πάνω του.

Όσο για αυτό που λέει η Κασσάνδρα, συμφωνώ εν μέρει, δεν μπορείς από κανέναν να αφαιρέσεις το δικαίωμα να αποχαιρετήσει τον άνθρωπο που μπορεί να υπήρξε συγγενής τους, φίλος, συνάδελφος κτλ και προσωπικά οι κοντινοί μου άνθρωποι με βοήθησαν πολύ και μου στάθηκαν. Παρόλα αυτά, τους πολλούς δεν τους ήθελα, προτιμώ να απομονώνομαι όταν δεν είμαι καλά ή να είμαι με πολύ στενούς και συγκεκριμένους. Και οι άσχετες συζητήσεις ή τα γέλια, παρόλο που τα καταλαβαίνω, με ενοχλούσαν.

Συμφωνώ κι εγώ με την Κασσάνδρα και μαζί σου, έτσι ακριβώς θα τα έλεγα κι εγώ...
Αλλά τα κουτσουμπολιά και τα γέλια κι εμένα μου τη δίνουν, λίγος σεβασμός πια!

Καλημέρα σε όλους!

[elisabet]

Συμφωνώ κι εγώ με την Κασσάνδρα και μαζί σου, έτσι ακριβώς θα τα έλεγα κι εγώ...
Αλλά τα κουτσουμπολιά και τα γέλια κι εμένα μου τη δίνουν, λίγος σεβασμός πια!

Καλημέρα σε όλους!

Καλη σου μέρα

Και μενα με εκνευρίζουν αλλά είναι μες την ζωή αυτό. Καμιά φορά όταν πεθαίνει ένας δικός σου θέλεις να σταματήσει ο κόσμος γύρω σου. Μπορεί να νιώσεις ως Υβρι το οτιδήποτε, το ότι κάποιοι δίπλα σου μπορούν και γελάνε, ερωτεύονται, τρώνε, χορεύουν...το ότι η ζωή συνεχίζεται. Προσωπικά τουλάχιστον αυτό παθαίνω.
Όμως η ζωή συνεχίζεται έτσι κι αλλιώς, δεν μας παίρνει την άδεια και δεν μπορούμε παρά να το δεχτούμε. Εξάλλου αυτό θα θέλανε κι οι νεκροί μας αν γινόταν να θέλουν κάτι.

Ο καθένας μας πάντως βιώνει τον πόνο της απώλειας και του θανάτου διαφορετικά. Έτυχε κάποια φορά να πεσω πάνω σε μια κηδεία ρομά και σοκαρίστηκα γιατί ακολουθούσε την νεκρώσιμη πομπή ορχήστρα με μουσική και χορούς και γλέντια. Οι άνθρωποι αυτοί αποχαιρετούσαν τον νεκρό τους χορεύοντας και τραγουδώντας, μου έμοιαζε περισσότερο με γάμο παρά με κηδεία και προφανώς έτσι θεωρούσαν πως τον τιμούσαν.

[Κύκνος]

Καλη σου μέρα

Και μενα με εκνευρίζουν αλλά είναι μες την ζωή αυτό. Καμιά φορά όταν πεθαίνει ένας δικός σου θέλεις να σταματήσει ο κόσμος γύρω σου. Μπορεί να νιώσεις ως Υβρι το οτιδήποτε, το ότι κάποιοι δίπλα σου μπορούν και γελάνε, ερωτεύονται, τρώνε, χορεύουν...το ότι η ζωή συνεχίζεται. Προσωπικά τουλάχιστον αυτό παθαίνω.
Όμως η ζωή συνεχίζεται έτσι κι αλλιώς, δεν μας παίρνει την άδεια και δεν μπορούμε παρά να το δεχτούμε. Εξάλλου αυτό θα θέλανε κι οι νεκροί μας αν γινόταν να θέλουν κάτι.

Ο καθένας μας πάντως βιώνει τον πόνο της απώλειας και του θανάτου διαφορετικά. Έτυχε κάποια φορά να πεσω πάνω σε μια κηδεία ρομά και σοκαρίστηκα γιατί ακολουθούσε την νεκρώσιμη πομπή ορχήστρα με μουσική και χορούς και γλέντια. Οι άνθρωποι αυτοί αποχαιρετούσαν τον νεκρό τους χορεύοντας και τραγουδώντας, μου έμοιαζε περισσότερο με γάμο παρά με κηδεία και προφανώς έτσι θεωρούσαν πως τον τιμούσαν.

Κοίτα, όχι, δεν έχω απαίτηση από άσχετους με τον νεκρό ανθρώπους να κρατάνε άλλη στάση επειδή εγώ έχασα κάποιον (πέρα από το να συμπαρασταθούν αν είναι φίλοι) αλλά στην κηδεία είναι άσχημο τα γέλια και τα συναφή, δεν ξέρω, έτσι νιώθω... Στην κηδεία του συμμαθητή που ήταν και νέο παιδί κι έφυγε μ' αυτό τον τραγικό τρόπο δυο κυρίες που κάθονταν πίσω μας στο πούλμαν για το νεκροταφείο έλεγαν για τα ταξίδια τους, δεν ξέρω, μου φαίνεται ασέβεια... Εγώ είχα συγκλονιστεί κι ακόμα και τώρα όταν τον σκέφτομαι νιώθω έτσι... Ήταν πολύ άδικο, μακάρι να τον είχε βοηθήσει κάποιος...

Αυτό με το χορό έχω δει ότι γίνεται και σε κάποια εξωτική χώρα αλλά δεν θυμάμαι ποια...

[Macgyver]

Eνταξει , εχουμε αλλες αποψεις , δεν χαλασε κι ο κοσμος .......ουτε προσπαθω να πεισε τον οινδηποτε να ασπασθει τις αποψεις μου ......
κι απο μενα καλημερα στην Ελισαβετ , στον Κυκνο και στην Κασσανδρα , σιγα μην χαλασουμε τις καρδιες μας για ενα απο την φυση του δυσαρεστο γεγονος ......

[ioannis2]

Σε μένα τύχαν περιπτώσεις (κανόνας) όπου ο θάνατος ενός προσφιλούς, μου προκάλεσε παροδική μελαγχολία η οποία με τον καιρό (όχι πολλή καιρό) ξεθώριασε. Όμως άλλα γεγονότα, άσχετα με θανάτους (πχ μια αποτυχία, μια λάθος επιλογή, μια απόρριψη, ένας εγκλωβισμός σε μια κατάσταση, μια μοναξια κλπ) με πλημμύρισαν με μελαγχολία η οποία μπορεί με τον καιρό μειώθηκε όμως δεν έσβησαν τα ίχνη της μέσα μου.

[elisabet]

Eνταξει , εχουμε αλλες αποψεις , δεν χαλασε κι ο κοσμος .......ουτε προσπαθω να πεισε τον οινδηποτε να ασπασθει τις αποψεις μου ......
κι απο μενα καλημερα στην Ελισαβετ και στον Κυκνο , σιγα μην χαλασουμε τις καρδιες μας για ενα απο την φυση του δυσαρεστο γεγονος ......

Οχι βρε γιατί να χαλάσουμε τις καρδιές μας; Ούτε καν που το σκέφτηκα.
Και μπορώ να καταλάβω αυτό που λες, γιαυτό είπα πως ο καθένας μας βιώνει διαφορετικά τον πόνο του θανάτου.

[Κύκνος]

Eνταξει , εχουμε αλλες αποψεις , δεν χαλασε κι ο κοσμος .......ουτε προσπαθω να πεισε τον οινδηποτε να ασπασθει τις αποψεις μου ......
κι απο μενα καλημερα στην Ελισαβετ και στον Κυκνο , σιγα μην χαλασουμε τις καρδιες μας για ενα απο την φυση του δυσαρεστο γεγονος ......

Όχι βέβαια, συζήτηση κάνουμε... Θέλω να ευχηθώ κάτι, μακριά από μας! Μακάρι να βιώσουμε όσους λιγότερους θανάτους γίνεται από εδώ και στο εξής...

[elisabet]

Όχι βέβαια, συζήτηση κάνουμε... Θέλω να ευχηθώ κάτι, μακριά από μας! Μακάρι να βιώσουμε όσους λιγότερους θανάτους γίνεται από εδώ και στο εξής...

Κυκνάκι γλυκό....δυστυχώς όσο και αν πονάει δεν μπορούμε να αποφύγουμε την βίωση τέτοιων γεγονότων, ο θάνατος ή η κάθε λογής απώλεια είναι μέρος της ζωής της ίδιας.
Με τον πατέρα μου ήμουν πάντα απίστευτα δεμένη και όταν καμιά φορά σκεφτόμουν οτι οκ μεγαλώνει, είναι φυσιολογικό κάποια στιγμή να τον χάσω, τις απωθούσα αμέσως αυτές τις σκέψεις. Όταν έμαθα τι έχει, έτυχε τότε να είμαι σε διακοπές μάλιστα και να το μάθω απ τον γιατρό του μέσω τηλεφώνου, κατέρρευσα. Ήμουν στην μέση του δρόμου και έκατσα σε ένα παγκάκι και έκλαιγα με λυγμούς επί δεν ξέρω πόση ώρα. Δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι θα τον χάσω. Ήθελα απλά να πεθάνω.

Όμως κοίτα που τον έχασα και είμαι ακόμα εδώ. Δεν θα πω πως δεν πονάει, πονάει πολύ και δεν ξέρω αν το χω συνειδητοποιήσει ακόμα καν, αλλά θέλω να πω...πως όλα τα αντέχουμε οι άνθρωποι. Ακόμα και αυτά για τα οποία είμαστε σίγουροι πως δεν αντέχουμε. Μακάρι ο Θεός ή η μοίρα όπως θες πεστο, να μην μας δώσει όσα αντέχουμε λοιπόν, αλλά κι αν μας τα δώσει, θα την βρούμε την άκρη.

[Κύκνος]

Κυκνάκι γλυκό....δυστυχώς όσο και αν πονάει δεν μπορούμε να αποφύγουμε την βίωση τέτοιων γεγονότων, ο θάνατος ή η κάθε λογής απώλεια είναι μέρος της ζωής της ίδιας.
Με τον πατέρα μου ήμουν πάντα απίστευτα δεμένη και όταν καμιά φορά σκεφτόμουν οτι οκ μεγαλώνει, είναι φυσιολογικό κάποια στιγμή να τον χάσω, τις απωθούσα αμέσως αυτές τις σκέψεις. Όταν έμαθα τι έχει, έτυχε τότε να είμαι σε διακοπές μάλιστα και να το μάθω απ τον γιατρό του μέσω τηλεφώνου, κατέρρευσα. Ήμουν στην μέση του δρόμου και έκατσα σε ένα παγκάκι και έκλαιγα με λυγμούς επί δεν ξέρω πόση ώρα. Δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι θα τον χάσω. Ήθελα απλά να πεθάνω.

Όμως κοίτα που τον έχασα και είμαι ακόμα εδώ. Δεν θα πω πως δεν πονάει, πονάει πολύ και δεν ξέρω αν το χω συνειδητοποιήσει ακόμα καν, αλλά θέλω να πω...πως όλα τα αντέχουμε οι άνθρωποι. Ακόμα και αυτά για τα οποία είμαστε σίγουροι πως δεν αντέχουμε. Μακάρι ο Θεός ή η μοίρα όπως θες πεστο, να μην μας δώσει όσα αντέχουμε λοιπόν, αλλά κι αν μας τα δώσει, θα την βρούμε την άκρη.

Εγώ δεν έχω τόση ψυχραιμία... Όταν πέθανε η γιαγιά μου στην οποία ήμουν πιο κοντά ήθελα να πεθάνω και το προσπάθησα αλλά δεν μπόρεσα και την άλλη μέρα πήγα στο νεκροταφείο και της ζητούσα συγγνώμη που δεν ήμουν αρκετά άξια για να διαχειριστώ το γεγονός...

[ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ]

Eνταξει , εχουμε αλλες αποψεις , δεν χαλασε κι ο κοσμος .......ουτε προσπαθω να πεισε τον οινδηποτε να ασπασθει τις αποψεις μου ......
κι απο μενα καλημερα στην Ελισαβετ , στον Κυκνο και στην Κασσανδρα , σιγα μην χαλασουμε τις καρδιες μας για ενα απο την φυση του δυσαρεστο γεγονος ......

Όχι βρε Μακ, δεν χαλάμε τος καρδιές μας εμείς, εντάξει! Και σόρρυ που ήμουν κάπως αφοριστική, όπως λες καθένας το βιώνει αλλιώς. Και αν δεν είχαμε διαφορετικές απόψεις δεν θα είχε ενδιαφέρον η συζήτηση.
Λοιπόν, η δική μου κηδεία δεν έχω πρόβλημα πώς θα γίνει γιατί δεν θα με αφορά, χαχαχαχα! Θα είναι αλλονών η έγνοια. Και βασικά, ας με κάνουν ό,τι γουστάρουν. Θέλουν ας με θάψουν, θέλουν ας με κάψουν, θέλουν ας με πετάξουν στην θάλασσα, στα σκυλιά να με φάνε, στα όρνια, στα όρη στ άγρια βουνά.... δεν έχω πρόβλημα.

[Macgyver]

Όχι βρε Μακ, δεν χαλάμε τος καρδιές μας εμείς, εντάξει! Και σόρρυ που ήμουν κάπως αφοριστική, όπως λες καθένας το βιώνει αλλιώς. Και αν δεν είχαμε διαφορετικές απόψεις δεν θα είχε ενδιαφέρον η συζήτηση.
Λοιπόν, η δική μου κηδεία δεν έχω πρόβλημα πώς θα γίνει γιατί δεν θα με αφορά, χαχαχαχα! Θα είναι αλλονών η έγνοια. Και βασικά, ας με κάνουν ό,τι γουστάρουν. Θέλουν ας με θάψουν, θέλουν ας με κάψουν, θέλουν ας με πετάξουν στην θάλασσα, στα σκυλιά να με φάνε, στα όρνια, στα όρη στ άγρια βουνά.... δεν έχω πρόβλημα.

Ουτε κι εγω εχω πριοβλημα μαζι σου , αντιθετως ............. τωρα πεθαμενο , αμα με φανε τα σκουληκια , η κανα θεριό , ειχα μια σκασιλα ......... ισως εχω μια αποστροφη στις κηδειες γιατι στα 23 μου αυτοκτονησε ο καλυτερος μου φιλος , δεν εμαθα ποτε γιατι , αλλα μονο που τον ειδα στο φερετρο , και το κουβαλησα , ειχα σοκαριστει , λογω ηλικιας .......ενα μηνα πεταγομουν στον υπνο μου ....... τωρα ειμαι 57 , κι ακομα το θυμαμαι με φρικη .......πηδηξε απο την ταρατσα .....

και που ξερουμε τι ακολουθει μετα τον θανατο , ισως κατι καλυτερο , ισως οχι .......

[ioannis2]

Αφού περί κηδειών - θανάτων ο λόγος ρωτώ, γιατί πολλοί άνθρωποι όταν ακούνε για κάποιο θάνατο από τα μέσα ενημέρωσης είτε αγνώστου είτε μακρινού γνωστού, ακόμα και κοντινού γνωστού (πχ δυστυχήματα) ή όταν βλέπουν αγγελίες κηδειών για τέτοαι πάλι πρόσωπα, με τον τρόπο που το λένε ή το σχολιάζουν καταλαβαίνεις ότι χαίρονται?
Αποκτήνωση ή χαιρεκακία?

[oboro]

Και τα δυο, η μαλλον το πρωτο να οδηγει σε διευρυμενη μορφη του δευτερου.

[ioannis2]

Και τα δυο, η μαλλον το πρωτο να οδηγει σε διευρυμενη μορφη του δευτερου.

Άρα άλλη μια απόδειξη ότι χάθηκε η αγάπη και το ενδιαφέρον για τον συνάνθρωπο.