Πώς αισθάνεστε τώρα;

[Αλεξία10]

Το εχω σκεφτει κι εγω οτι το να σε βαλει ο ψυχολογος να θυμασαι δυσαρεστα πραγματα μπορει να σε παει πισω.

Πονάει πολύ αλλά πίσω δεν σε πάει.

[blackbird]

Ναι όταν φέρνεις στην επιφάνεια περιστατικά που έχεις ζήσει και τα συζητάς, όντως πέφτεις ψυχολογικά... Και νομίζεις ότι όντως δεν βοηθάει. Αλλά με αυτό τον τρόπο τα αποβάλεις.. Το να βάζεις τα προβλήματα σου κάτω από το χαλί και προχωράς δεν είναι λύση. Υπάρχουν γιατροί που είναι καλοί.. Κι άλλοι όχι. Όπως και σε όλες τις δουλειές. Εμένα με έχει βοηθήσει.. Και δεν μετανιώνω. Ήταν το δώρο για τα γενέθλια που έκανα στον εαυτό μου το 2018 που ήμουν ένα σώμα που απλά περπατούσε. Το να πάρω χάπια και να μη δουλεύω τα θέματα μου είναι σαν και κοροϊδεύω τον εαυτό μου. Είμαι καλύτερα από ότι ήμουν. Έμαθα τον εαυτό μου και προσπαθώ να τον δω με τα δικά μου μάτια και όχι από όλων αυτών που μου καταστρέψαν το σώμα και την ψυχή μου.. Οπότε η ψυχοθεραπεία βοηθάει.. Αλλά όχι από μόνη της. Όταν κάνεις δουλειά και εσύ... Και ναι συμφωνώ.. Είναι πολλά τα λεφτά

Δεν τα βάζω κάτω από το χαλί. Τα αντιμετωπίζω με τον τρόπο που βοηθάνε ΕΜΕΝΑ καλύτερα. Ο ψυχολόγος δεν αναλαμβάνει τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά; Οκ εσύ έχεις ιδψ αλλά δεν θα εφαρμόσω σε εσένα την μέθοδο που εφαρμόζω με την blackbird γιατί εσύ είσαι άλλος άνθρωπος με άλλα βιώματα και μπορεί η συγκεκριμένη μέθοδος να σε πηγαίνει πίσω. Με την αυτογνωσία εννοώ πως αν ξέρεις από πριν τι έχεις τι θέλεις με ποιό τρόπο βοηθιέσαι τότε μπορείς και μόνος σου. Η ψυχολόγος μου το είπε από την αρχή γιατί το παρατήρησε έντονα σε μένα. Και επίσης επειδή έχω αλλάξει πολλούς ειδικούς, παρατήρησα απαράδεκτα πράγματα και πέταξα πάρα πολλά χρήματα. Δεν χρειάζονται όλοι οι άνθρωποι ειδικούς για να λύσουν τα θέματά τους, που για να γίνει αυτό και να καταλάβει ο ψυχοθεραπευτής με τι έχει να κάνει, πρέπει να περάσουν αρκετές συνεδρίες και χρόνος, άρα και χρήματα. Δεν είμαι και καμιά βαριά περίπτωση κιόλας. Αυτό που κάνω τώρα είναι χειρότερο. Όσες φορές ανέλυσα σε βάθος τα πράγματα για να βρω την ρίζα, οκ τα κατανόησα, τα αγκάλιασα, με βοήθησε αλλά μέχρι εκεί. Από ' κει και πέρα η ενασχόληση με χειροτερεύει. Αν κάνω τα πράγματα που έχω να κάνω και σκέφτομαι λογικά και μετά με αγκιαλιάσω τις στιγμές που θα φρικάρω και θα με πιάσει ο πανικός (θα με αγκιαλιάσω για να μην με αφήσω να χάσω εντελώς την υγεία μου) τότε είμαι πολύ καλύτερα και σε αυτό δεν χρειάζομαι ειδικό αφού μπορώ να το κάνω μόνη μου. Ποιός άνθρωπος ειδικά σήμερα δεν έχει κακές στιγμές και δεν αγχώνεται ή δεν κάνει βλακείες; Θέλω να πω, μην βλέπουμε και τους ειδικούς σαν θεούς και σαν την λύση για τα πάντα. Ξέρω ανθρώπους που πάνε χρόνια και είναι στα ίδια χάλια - και χειρότερα. Αναλογίσου γιατί. Ναι βοηθάει η ψυχοθεραπεία δεν αντιλέγω, αλλά όχι όλους και όχι για όλες τις περιπτώσεις. Αυτό λέω. Εσένα θα σε βοηθήσει και έγραψες ήδη και τον λόγο. Δεν περιμένεις από κανένα χάπι να σε σώσει. Ούτε ο ειδικός θα σε σώσει προφανώς. Η δουλειά που θα κάνεις ΕΣΥ με τον εαυτό σου είναι που θα σε σώσει. Ε αυτή η δουλειά με σώζει και μένα. Με ή χωρίς ειδικό. Πολύ πολύ καλά έκανες και ξεκίνησες - είναι η μεγάλη επένδυση στον εαυτό σου για την υγεία σου και σου εύχομαι τα καλύτερα.

[blackbird]

Το εχω σκεφτει κι εγω οτι το να σε βαλει ο ψυχολογος να θυμασαι δυσαρεστα πραγματα μπορει να σε παει πισω.

Έχω διαβάσει τις απόψεις σου γι' αυτό το θέμα και συμφωνώ. (Εκτός κι' αν εννοείς πως το κάνουν επίτηδες - που σε αυτό διαφωνώ). Απλά δεν έλεγα τίποτα για να μην πέσουν να μας φάνε (όχι εδώ). Πάντως σε κάαποιες περιπτώσεις αυτό βοηθάνε, φτάνει να μην γίνεται συνέχεια! Εξαρτάται και από το άτομο βέβαια

[george1520]

Δεν τα βάζω κάτω από το χαλί. Τα αντιμετωπίζω με τον τρόπο που βοηθάνε ΕΜΕΝΑ καλύτερα. Ο ψυχολόγος δεν αναλαμβάνει τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά; Οκ εσύ έχεις ιδψ αλλά δεν θα εφαρμόσω σε εσένα την μέθοδο που εφαρμόζω με την blackbird γιατί εσύ είσαι άλλος άνθρωπος με άλλα βιώματα και μπορεί η συγκεκριμένη μέθοδος να σε πηγαίνει πίσω. Με την αυτογνωσία εννοώ πως αν ξέρεις από πριν τι έχεις τι θέλεις με ποιό τρόπο βοηθιέσαι τότε μπορείς και μόνος σου. Η ψυχολόγος μου το είπε από την αρχή γιατί το παρατήρησε έντονα σε μένα. Και επίσης επειδή έχω αλλάξει πολλούς ειδικούς, παρατήρησα απαράδεκτα πράγματα και πέταξα πάρα πολλά χρήματα. Δεν χρειάζονται όλοι οι άνθρωποι ειδικούς για να λύσουν τα θέματά τους, που για να γίνει αυτό και να καταλάβει ο ψυχοθεραπευτής με τι έχει να κάνει, πρέπει να περάσουν αρκετές συνεδρίες και χρόνος, άρα και χρήματα. Δεν είμαι και καμιά βαριά περίπτωση κιόλας. Αυτό που κάνω τώρα είναι χειρότερο. Όσες φορές ανέλυσα σε βάθος τα πράγματα για να βρω την ρίζα, οκ τα κατανόησα, τα αγκάλιασα, με βοήθησε αλλά μέχρι εκεί. Από ' κει και πέρα η ενασχόληση με χειροτερεύει. Αν κάνω τα πράγματα που έχω να κάνω και σκέφτομαι λογικά και μετά με αγκιαλιάσω τις στιγμές που θα φρικάρω και θα με πιάσει ο πανικός (θα με αγκιαλιάσω για να μην με αφήσω να χάσω εντελώς την υγεία μου) τότε είμαι πολύ καλύτερα και σε αυτό δεν χρειάζομαι ειδικό αφού μπορώ να το κάνω μόνη μου. Ποιός άνθρωπος ειδικά σήμερα δεν έχει κακές στιγμές και δεν αγχώνεται ή δεν κάνει βλακείες; Θέλω να πω, μην βλέπουμε και τους ειδικούς σαν θεούς και σαν την λύση για τα πάντα. Ξέρω ανθρώπους που πάνε χρόνια και είναι στα ίδια χάλια - και χειρότερα. Αναλογίσου γιατί. Ναι βοηθάει η ψυχοθεραπεία δεν αντιλέγω, αλλά όχι όλους και όχι για όλες τις περιπτώσεις. Αυτό λέω. Εσένα θα σε βοηθήσει και έγραψες ήδη και τον λόγο. Δεν περιμένεις από κανένα χάπι να σε σώσει. Ούτε ο ειδικός θα σε σώσει προφανώς. Η δουλειά που θα κάνεις ΕΣΥ με τον εαυτό σου είναι που θα σε σώσει. Ε αυτή η δουλειά με σώζει και μένα. Με ή χωρίς ειδικό. Πολύ πολύ καλά έκανες και ξεκίνησες - είναι η μεγάλη επένδυση στον εαυτό σου για την υγεία σου και σου εύχομαι τα καλύτερα.

Αν σωζομουν χωρίς την βοήθεια του ψυχολόγου τότε γιατί δεν το έκανα πριν πάω σε αυτήν; Κάποιος πρέπει να σε βοηθήσει. Να ρωτήσει. Να σε κάνει να δεις τα πράγματα διαφορετικα. Δεν πας εκεί για να σου δώσει οδηγίες ή έτοιμη τροφή. Σε ρωτάει, σκέφτεσαι, αναρωτιέσαι.. Μήπως είμαι λάθος; μήπως έχει κι εναλλακτική επιλογή; μήπως άδικα πνίγομαι σε μια κουταλιά νερό; Το να πηγαίνεις στον ψυχολόγο, να συζητάτε και μετά να πηγαίνεις στο κρεβάτι και να κλαιγεσαι δεν είναι λύση.. Λύση είναι ότι εφόδια παίρνεις από τον ψυχολόγο να τα αξιοποιείς και μόνος σου.
Αφού μπορείς μόνη σου όπως λες.. Γιατί είσαι μέσα στο άγχος συνέχεια; Γιατί θες να είσαι τέλεια παντού; Γιατί προτιμάς να γεμίζεις την μέρα σου; Γιατί φοβάσαι να μείνεις λίγο σπίτι να ηρεμήσεις; Επειδή θα σκέφτεσαι.. Θα βασανίζεσαι. Αυτή είναι η ζωή; αν είσαι ευχαριστημένη.. Εγώ πάω πάσο. Για μένα δεν θα ήθελα αυτό. Έχω στερηθεί πολλά στην παιδική μου ηλικία και δεν πρόκειται να στερηθω κι άλλα τώρα που μεγάλωσα γεμίζοντας την μέρα μου για να μη σκέφτομαι..

[Ορέστης]

Έχω διαβάσει τις απόψεις σου γι' αυτό το θέμα και συμφωνώ. (Εκτός κι' αν εννοείς πως το κάνουν επίτηδες - που σε αυτό διαφωνώ). Απλά δεν έλεγα τίποτα για να μην πέσουν να μας φάνε (όχι εδώ). Πάντως σε κάαποιες περιπτώσεις αυτό βοηθάνε, φτάνει να μην γίνεται συνέχεια! Εξαρτάται και από το άτομο βέβαια

Επιτηδες δε νομιζω να το κανουν, οχι οι περισσοτεροι τελος παντων, αλλα ισως δεν ειναι παντα το σωστο ταιμινγκ για βουτιες στο "σκοταδι". Βεβαια δεν ξερω αν ειναι αυτη παντα η προσεγγιση, ισως υπαρχουν ψυχολογοι προσπαθουν να σε ενθαρρυνουν να αντιμετωπισεις τις τωρινες προκλησεις, για παραδειγμα.

[Ορέστης]

Πέρσυ δούλευα 12ωρα (κυρίως νυχτερινά), σχόλανα πήγαινα για μάθημα στο πανεπιστήμιο (έγραφα και τεστ, συμμετείχα στα μαθήματα, ήμουν στον αυτόματο) και κοιμόμουν μετά από 2 μέρες. Ταυτόχρονα έκανα μάθημα και σε ένα κορίτσι γυμνασίου. Διδάσκω μαθηματικά και φυσική. Σπουδάζω μαθηματικά. Ήμουν με burn out ολόκληρο το ακαδημαϊκό έτος.

Ε φέτος είπα πως δεν υπήρχε περίπτωση να κανω το ίδιο. Ανέλαβα μόνο έναν μαθητή για 2 φορές την βδομάδα και δεν ήμουν πιεσμένη. Μέσα στις γιορτές και για 2-3 μαθήματα μετά κάνω και στην περσινή. Δεν είναι αυτό το θέμα μου ούτε χρειάζομαι κάποιον ειδικό για το θέμα άγχους. Το διαχειρίζομαι. Μην με βλέπεις τώρα που με έπιασε ο πανικός. Πήρα χάπια για ιδψ για 6 μήνες και δεν είδα την παραμικρή διαφορά. Την παραμικρή όμως. Με το μυαλό μου κάνω πολύ καλύτερη δουλειά. Απλά επειδή είμαι 26 χρονών και δεν έχω πτυχίο στα χέρια μου, και επειδή θέλω να τελειώνω επιτέλους και να κρατήσω την υποτροφία μου πάσει θυσία, με πιάνει η τρέλα γιατί υπάρχει πίεση με τους βαθμούς που πρέπει να παίρνω και με όλες τις εργασίες και εξετάσεις. Πιο πολύ αγχώθηκα και νευρίασα με την αναισθησία/γαϊδουροσύνη και ασχετοσύνη ενός συγκεκριμένου καθηγητή. Δεν θέλω να χάσω την υποτροφία εξαιτίας του. Θα καταρρακωθώ. Και μετά λέω γαμώτο φτάνει. Στην χειρότερη περίπτωση δεν θα πάρεις ποτέ πτυχίο και μεταπτυχιακό, δεν θα κάνεις αυτά που θέλεις και απλά θα σκοτώνεσαι σε άσχετες δουλειές ίσα για να επιβιώνεις. So what? Γιατί να έχω υψηλές προσδοκίες και να απογοητεύομαι και να αρρωσταίνω; Καλοί οι στόχοι και όλα αυτά αλλά καλύτερη είναι η υγεία. Και πρέπει να εκτιμώ την γενική μου αξία ανεξάρτητα από όλα τα άλλα (πτυχία, υποτροφίες, δουλειές/κατορθώματα κτλ) γιατί αλλιώς θα το βγάζω προς τα έξω και θα νιώθω μειονεκτικά.


Αύριο θα είμαι καλύτερα. Τις δύσκολες μέρες με πιάνει αυτό και επίσης θέλω να ξεσπάω γιατί με βοηθάει το γράψιμο.

Παρομοια ειχα περασει κι εγω στην Αγγλια οταν σπουδαζα. Πιεσα πολυ τον εαυτο μου γιατι νομιζα οτι δε γινεται αλλιως, οτι δε θα περασω τα μαθηματα, οτι δεν θα παρω πτυχιο. Ανελυσα απο τοτε πολλες φορες τα δεδομενα και κατεληξα στο συμπετασμα οχι απλα οτι εκανα λαθος, οχι μονο οτι υπηρχαν παμπολλες ευκαιριες και εναλλακτικες επιλογες που δεν εβλεπα, αλλα οτι παντοτε οταν αισθανομαι ετσι στην πραγματικοτητα δεν υπαρχει λογος ανησυχιας. Θεωρω οτι ειναι κανονας της ζωης. Και χρονος υπαρχει και δευτερη ευκαιρια. Απλα το μυαλο μου εχει μαθει να προσομοιωνει το χειροτερο σεναριο και να μην αφηνει χωρο στους υπολογισμους για νεα δεδομενα...

πχ. Θυμαμαι οτι επρεπε να υλοποιησουμε την εργασια σε μια συγκεκριμενη γλωσσα προγραμματισμου. Το παιδι που ειχε αναλαβει την υλοποιηση τα φορτωσε στον κοκκορα και δεν μελετησε τα βιβλια που μας εδωσε η supervisor με αποτελεσμα να φτασουμε μια εβδομαδα πριν την ημερομηνια παραδοσης και να μην εχει γινει η υλοποιηση η οποια επιανε 20 μοναδες. Εγω για μια ακομη φορα νομισα οτι την πατησαμε, αλλα τελικα η supervisor, μας επετρεψε να κανουμε την υλοποιηση σε αλλη γλωσσα προγραμματισμου που τη γνωριζαμε.

[blackbird]

Αν σωζομουν χωρίς την βοήθεια του ψυχολόγου τότε γιατί δεν το έκανα πριν πάω σε αυτήν; Κάποιος πρέπει να σε βοηθήσει. Να ρωτήσει. Να σε κάνει να δεις τα πράγματα διαφορετικα. Δεν πας εκεί για να σου δώσει οδηγίες ή έτοιμη τροφή. Σε ρωτάει, σκέφτεσαι, αναρωτιέσαι.. Μήπως είμαι λάθος; μήπως έχει κι εναλλακτική επιλογή; μήπως άδικα πνίγομαι σε μια κουταλιά νερό; Το να πηγαίνεις στον ψυχολόγο, να συζητάτε και μετά να πηγαίνεις στο κρεβάτι και να κλαιγεσαι δεν είναι λύση.. Λύση είναι ότι εφόδια παίρνεις από τον ψυχολόγο να τα αξιοποιείς και μόνος σου.
Αφού μπορείς μόνη σου όπως λες.. Γιατί είσαι μέσα στο άγχος συνέχεια; Γιατί θες να είσαι τέλεια παντού; Γιατί προτιμάς να γεμίζεις την μέρα σου; Γιατί φοβάσαι να μείνεις λίγο σπίτι να ηρεμήσεις; Επειδή θα σκέφτεσαι.. Θα βασανίζεσαι. Αυτή είναι η ζωή; αν είσαι ευχαριστημένη.. Εγώ πάω πάσο. Για μένα δεν θα ήθελα αυτό. Έχω στερηθεί πολλά στην παιδική μου ηλικία και δεν πρόκειται να στερηθω κι άλλα τώρα που μεγάλωσα γεμίζοντας την μέρα μου για να μη σκέφτομαι..

Γιώργο είναι μεγάλη συζήτηση αυτό και με συγχωρείς αλλά δεν θέλω να την κάνω. Δεν ξέρω τι ψυχολογικό θέμα έχεις εσύ (μάλλον κατάθλιψη και όχι ιδψ) οπότε απλά θα σου εξηγήσω περιληπτικά για να καταλάβεις και μέχρι εκεί γιατί αν μπεις ακόμα και εδώ στην ενότητα της ιδψ θα δεις πως για έναν ιδεοψυχαναγκαστικό η ανάλυση είναι το χειρότερο πράγμα που μπορείς να του κάνεις. Γι' αυτό απλά τα γράφω, ξεσπάω και δεν θέλω περαιτέρω αναλύσεις.


Οι ίδιοι οι ψυχίατροι λένε πως η ιδψ είναι χρόνια ασθένεια. 9 στις 10 περιπτώσεις οι εμμονές/ιδεοληψίες δεν γιατρεύονται. Δεν εξαφανίζονται. Πολλές φορές ούτε με φάρμακα! Μα ούτε και με ψυχοθεραπεία. Δεν κάνει θαύματα. Σε βοηθάει να διαχειρίζεσαι το άγχος σου. Δεν το εξαφανίζει! Πως μου το λες τώρα εσύ γιατί αγχώνεσαι;! Μα προφανώς επειδή έχω μια χρόνια διαταραχή με εξάρσεις και υφέσεις! Ε τώρα είμαι σε έξαρση. Τι κάνω; Μεθόδους ψυχοθεραπείας που έμαθα και δικές μου (κυρίως) που είδα πως δουλεύουν ΣΕ ΜΕΝΑ και στην δική μου διαταραχή - στις δικές μου ιδιαίτερες εμμονές (γιατί η φύση της διαταραχής είναι τέτοια που ο κάθε άνθρωπος βιώνει με δικό του τρόπο και με διαφορετική ένταση και διάρκεια τις εμμονές και τους ψυχαναγκασμούς του - που δεν μιλάμε απλά για την τάξη που θες και την καθαριότητα - υπάρχουν πολύ πιο πολύπλοκα πράγματα - ακόμα και να φοβάσαι μήπως σκοτώσεις τον εαυτό σου).

Δεν θέλω να είμαι τέλεια παντού. Απλά έχω την διαταραχή του άγχους που με κάνει συνεχώς να έχω εμμονές. Και έμαθα να με αγκαλιάζω, να βάζω την λογική μπροστά, να βγαίνω από πάνω. Δεν δικαιούμαι να κλάψω, να ξεσπάσω, να γκρινιάξω όπως όλος ο κόσμος που βιώνει άσχημες στιγμές; Είναι κάτι παράλογο αυτό; Δεν είναι κι' αυτά μέσα στη ζωή; Επίσης όσο πάλευα να εξαφανίσω την διαταραχή και έτρεχα σε γιατρούς και ψυχολόγους, απογοητευόμουν μιας και ισχύει (με λεγόμενα γιατρών) αυτό που σου είπα, και το έχω δει και στην πράξη. Οπότε συμβιβάστηκα με αυτό και ότι απλά η καθημερινότητά μου θα είναι πιο δύσκολη από έναν μέσο άνθρωπο που δεν έχει κάποια διαταραχή. Οκ τι να κάνουμε.

Είπαμε όμως πως αυτό εξαρτάται από τον κάθε άνθρωπο και το είδος των προβλημάτων/διαταραχών που αντιμετωπίζει. ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ πως η κάθε βοήθεια είναι ευπρόσδεκτη και μόνο που θες να βοηθήσεις τον εαυτό σου έκανες ήδη το πρώτο και πιο σημαντικό βήμα, άρα μόνο καλά θα δεις από 'δω και στο εξής.

[blackbird]

Επιτηδες δε νομιζω να το κανουν, οχι οι περισσοτεροι τελος παντων, αλλα ισως δεν ειναι παντα το σωστο ταιμινγκ για βουτιες στο "σκοταδι". Βεβαια δεν ξερω αν ειναι αυτη παντα η προσεγγιση, ισως υπαρχουν ψυχολογοι προσπαθουν να σε ενθαρρυνουν να αντιμετωπισεις τις τωρινες προκλησεις, για παραδειγμα.

Ναι ισχύει. Υπάρχουν όμως και άλλες θεραπείες που επικεντρώνονται στο παρόν. Π.χ η γνωσιακή-συμπεριφορική. Το θέμα είναι να βρεις ΣΩΣΤΟ και καλό-εκπαιδευμένο ειδικό και να σου κάνει κάθε φορά ερωτήσεις to the point. Και φυσικά να θες και εσύ και να κάνεις την περισσότερη δουλειά για να αξιοποιήσεις σωστά ό,τι ακούς, αλλιώς θα σου πάρει περισσότερο χρόνο και χρήματα. Οι περισσότεροι άνθρωποι δυστυχώς όχι μόνο δεν έχουν αυτογνωσία, αλλά δεν θέλουν καν να προσπαθήσουν όσο απαιτείται και στο τέλος περιμένουν "το θαύμα" (χάπι, ειδικός, χρόνος, άλλοι άνθρωποι κτλ).

[blackbird]

Παρομοια ειχα περασει κι εγω στην Αγγλια οταν σπουδαζα. Πιεσα πολυ τον εαυτο μου γιατι νομιζα οτι δε γινεται αλλιως, οτι δε θα περασω τα μαθηματα, οτι δεν θα παρω πτυχιο. Ανελυσα απο τοτε πολλες φορες τα δεδομενα και κατεληξα στο συμπετασμα οχι απλα οτι εκανα λαθος, οχι μονο οτι υπηρχαν παμπολλες ευκαιριες και εναλλακτικες επιλογες που δεν εβλεπα, αλλα οτι παντοτε οταν αισθανομαι ετσι στην πραγματικοτητα δεν υπαρχει λογος ανησυχιας. Θεωρω οτι ειναι κανονας της ζωης. Και χρονος υπαρχει και δευτερη ευκαιρια. Απλα το μυαλο μου εχει μαθει να προσομοιωνει το χειροτερο σεναριο και να μην αφηνει χωρο στους υπολογισμους για νεα δεδομενα...

πχ. Θυμαμαι οτι επρεπε να υλοποιησουμε την εργασια σε μια συγκεκριμενη γλωσσα προγραμματισμου. Το παιδι που ειχε αναλαβει την υλοποιηση τα φορτωσε στον κοκκορα και δεν μελετησε τα βιβλια που μας εδωσε η supervisor με αποτελεσμα να φτασουμε μια εβδομαδα πριν την ημερομηνια παραδοσης και να μην εχει γινει η υλοποιηση η οποια επιανε 20 μοναδες. Εγω για μια ακομη φορα νομισα οτι την πατησαμε, αλλα τελικα η supervisor, μας επετρεψε να κανουμε την υλοποιηση σε αλλη γλωσσα προγραμματισμου που τη γνωριζαμε.

Μπράβο βρε Ορέστη. Έτσι ακριβώς.
Στο μυαλό μας τα κάνουμε όλα δύσκολα και τραγικά ενώ τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά και όταν ηρεμήσουμε τα βλέπουμε.

[george1520]

Γιώργο είναι μεγάλη συζήτηση αυτό και με συγχωρείς αλλά δεν θέλω να την κάνω. Δεν ξέρω τι ψυχολογικό θέμα έχεις εσύ (μάλλον κατάθλιψη και όχι ιδψ) οπότε απλά θα σου εξηγήσω περιληπτικά για να καταλάβεις και μέχρι εκεί γιατί αν μπεις ακόμα και εδώ στην ενότητα της ιδψ θα δεις πως για έναν ιδεοψυχαναγκαστικό η ανάλυση είναι το χειρότερο πράγμα που μπορείς να του κάνεις. Γι' αυτό απλά τα γράφω, ξεσπάω και δεν θέλω περαιτέρω αναλύσεις.


Οι ίδιοι οι ψυχίατροι λένε πως η ιδψ είναι χρόνια ασθένεια. 9 στις 10 περιπτώσεις οι εμμονές/ιδεοληψίες δεν γιατρεύονται. Δεν εξαφανίζονται. Πολλές φορές ούτε με φάρμακα! Μα ούτε και με ψυχοθεραπεία. Δεν κάνει θαύματα. Σε βοηθάει να διαχειρίζεσαι το άγχος σου. Δεν το εξαφανίζει! Πως μου το λες τώρα εσύ γιατί αγχώνεσαι;! Μα προφανώς επειδή έχω μια χρόνια διαταραχή με εξάρσεις και υφέσεις! Ε τώρα είμαι σε έξαρση. Τι κάνω; Μεθόδους ψυχοθεραπείας που έμαθα και δικές μου (κυρίως) που είδα πως δουλεύουν ΣΕ ΜΕΝΑ και στην δική μου διαταραχή - στις δικές μου ιδιαίτερες εμμονές (γιατί η φύση της διαταραχής είναι τέτοια που ο κάθε άνθρωπος βιώνει με δικό του τρόπο και με διαφορετική ένταση και διάρκεια τις εμμονές και τους ψυχαναγκασμούς του - που δεν μιλάμε απλά για την τάξη που θες και την καθαριότητα - υπάρχουν πολύ πιο πολύπλοκα πράγματα - ακόμα και να φοβάσαι μήπως σκοτώσεις τον εαυτό σου).

Δεν θέλω να είμαι τέλεια παντού. Απλά έχω την διαταραχή του άγχους που με κάνει συνεχώς να έχω εμμονές. Και έμαθα να με αγκαλιάζω, να βάζω την λογική μπροστά, να βγαίνω από πάνω. Δεν δικαιούμαι να κλάψω, να ξεσπάσω, να γκρινιάξω όπως όλος ο κόσμος που βιώνει άσχημες στιγμές; Είναι κάτι παράλογο αυτό; Δεν είναι κι' αυτά μέσα στη ζωή; Επίσης όσο πάλευα να εξαφανίσω την διαταραχή και έτρεχα σε γιατρούς και ψυχολόγους, απογοητευόμουν μιας και ισχύει (με λεγόμενα γιατρών) αυτό που σου είπα, και το έχω δει και στην πράξη. Οπότε συμβιβάστηκα με αυτό και ότι απλά η καθημερινότητά μου θα είναι πιο δύσκολη από έναν μέσο άνθρωπο που δεν έχει κάποια διαταραχή. Οκ τι να κάνουμε.

Είπαμε όμως πως αυτό εξαρτάται από τον κάθε άνθρωπο και το είδος των προβλημάτων/διαταραχών που αντιμετωπίζει. ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ πως η κάθε βοήθεια είναι ευπρόσδεκτη και μόνο που θες να βοηθήσεις τον εαυτό σου έκανες ήδη το πρώτο και πιο σημαντικό βήμα, άρα μόνο καλά θα δεις από 'δω και στο εξής.

Σου εύχομαι τον περισσότερο καιρό να είσαι ήρεμη.. Καλή χρονιά

[blackbird]

Σου εύχομαι τον περισσότερο καιρό να είσαι ήρεμη.. Καλή χρονιά

Το ίδιο εύχομαι και σε σένα!
Καλή χρονιά

[Κύκνος]

Ξύπνησα μ' ένα τρέμουλο σήμερα και περιμένω να δράσει το ηρεμιστικό για να με βοηθήσει... Δε νιώθω καλά...

[Αλεξία10]

Ξύπνησα μ' ένα τρέμουλο σήμερα και περιμένω να δράσει το ηρεμιστικό για να με βοηθήσει... Δε νιώθω καλά...

Καλημέρα
Ηρέμησες;

[Κύκνος]

Καλημέρα
Ηρέμησες;

Καλημέρα...

Όχι εντελώς ακόμα... Αλλά θα περάσει με την ώρα λογικά... Απλά όσο αργεί ταλαιπωρούμαι...
Εσύ πώς είσαι;

[Αλεξία10]

Καλημέρα...

Όχι εντελώς ακόμα... Αλλά θα περάσει με την ώρα λογικά... Απλά όσο αργεί ταλαιπωρούμαι...
Εσύ πώς είσαι;

Σαν να με πάτησε νταλίκα. Μάλλον έχω κρυώσει. Τι; Να μην υποφέρω εγώ λίγο;