Πώς αισθάνεστε τώρα;

[Marilou]

Καλημέρα, είναι φόβος, συμβιβασμός δεν ξέρω πως να το περιγράψω!

Φοβασαι να βγεις απο το σπιτι?
Να πας για δουλεια?Τους ανθρωπους και την αντιμετωπιση τους σε εσενα ?

[Kapa25]

[QUOTE=Αλεξία10;1149883]Να σου πω τι μου θύμισες...

Ο πατέρας μου ήταν πάντα υπέρ της συζήτησης και πότε δεν έδινε διαταγές "γιατί έτσι πρέπει". Και θυμάμαι μια φορά, πρέπει να ήμουν 11 ή 12 χρονών (όταν πλέον είχαμε μείνει μόνοι), ειχα μια "φίλη" που με ενοχλούσε πάντα με την φράση "πόσο καλή να είσαι, ούτε η μαμά σου δεν σε ηθελε". Και δεν άντεξα και εγώ και ένα βράδυ τα λέω όλα στον πατέρα μου, και μου λέει "να προσέχεις με ποιόν κάνεις παρέα, κουβέντα, παιχνίδι, ΓΙΑΤΊ ο κακός άνθρωπος σε κάνει κακό".
Και του λέω εγώ "όχι μπαμπά, εγώ δεν είμαι κακιά, ούτε θέλω να γίνω, αλλά ούτε και κανείς μπορεί να με κάνει".
Μου λέει "Μα θα σε κάνει, γιατί αν πχ σε ενοχλεί, σε κοροϊδεύει, σε βρίζει, ε κάποια στιγμή θα νευριασεις και εσύ και θα τον βρίσεις. Πόσο θα αντέξεις?"
Και του λέω "Δηλαδή δεν υπάρχει κάποιος τρόπος να μη την βρίζω, να αντέξω? "
Μου λέει "δεν ξέρω, σκέψου το".

Την επόμενη το βράδυ, ανοίγω ξανά την ίδια κουβέντα, ότι δεν μπορεί, κάποιος τρόπος θα υπάρχει για να γλιτώσεις από τους κακούς, χωρίς να γίνεσαι κακός.
Του λέω "Δεν θέλω, δεν δέχομαι με τίποτα να γίνω κακιά, αλλά ούτε να είμαι χαπατο".
Μου λέει "ένας τρόπος υπάρχει να μη γινεις κακιά. Να μην επιτρέπεις να σε στεναχωρουν ".
Και όταν τον ρώτησα πώς γίνεται αυτό, μου είπε ότι είναι εύκολο, αλλά θέλει εκείνη τη στιγμή καθαρό μυαλό. "Κοιτάς αυτόν που σε βρίζει και ΣΚΈΦΤΕΣΑΙ τι είναι αυτός για σένα, ποιός είναι αυτός ΣΤΑ ΜΆΤΙΑ ΣΟΥ. Είναι σημαντικός, δικός σου άνθρωπος, ή ένας άσχετος που δεν σου είναι τίποτα? "

Βέβαια άργησα πολύ να το αναλύσω και να το υιοθετήσω, αλλά δεν μπορεί να με επηρεάζει πλέον ένας άσχετος.[/QUOTE

Ο κακός άνθρωπος σε κάνει κακό. Ωραίο πολύ ωραίο. Πραγμα τικά είναι υπέροχα αυτά που σου είπε ο πατέρας σου.

[Kapa25]

Εγώ αυτή τη στιγμή αισθάνομαι εγκλωβισμένη. Αισθάνομαι βαθύ πόνο, πολύ βαθύ ψυχικό πόνο που με τρώει εσωτερικά. Ωραίο αυτό το thread. Πολύ ωραίο το θέμα του. Αισθάνομαι περίεργα δυσκολευομαι γενικά να προσδειόρισω τι αιθάνομαι.

[Αλεξία10]

Πολυ σωστο αυτο που ειπε ο πατερας σου και εγω πλεον το κανω και το ξερεις ,αργησα και εγω αλλα το κανω ...

Ποσο ομως μπορει να μην σε επηρεασει ενας ανθρωπος που στην κυριολεξια αναγνωριζει τι ειναι ,παλευει γι αυτο και ομως ειναι σε αυτη την κατσταση ?
Δεν ξερω εγω πλεον μου αρεσει να γνωριζω ατομα που πραγαματιακα εχουν οτι εχουν ,το αναγνωριζουν και μαχονται να γινουν καλυτερα παρα ατομα άκρος εμμονικα και εγωιστικα που ειναι αψογα σε ολα και το μονο που κανουν ειναι να κρινουν τους αλλους και δεν κοιτουν να πανε παρακατω σαν ανθρωποι παρα μονο να δηλητηριαζουν και αυτους που εινια κοντα τους ...

Γι αυτα μιλαω ,που δυστυχως εσυ και εγω μπορεις να τα αγνοεις αλλα οταν βλεπεις οτι επηρεαζουν ευαλωτα ατομα που γνωριζεις δεν μπορεις να εισαι ουδετερη

Ουδέτερη όχι, δεν μένω γιατί επίσης ο πατέρας μου ήταν αυτός που μου έμαθε να κρίνω αντικειμενικα τους ανθρώπους και να είμαι (να προσπαθώ τουλάχιστον) δίκαιη. Και δεν μπορώ να κοιτάω την αδικία και να μη μιλάω.
Εγώ όμως, όταν μιλάει κάποιος για μένα προσωπικά κοιτάω ποιός είναι, τι μου είναι, και μετά επηρεάζομαι, που συνήθως δεν...γιατι γραμμένα τα έχω όσα λένε για μένα.

[Αλεξία10]

[QUOTE=Kapa25;1149891]

Να σου πω τι μου θύμισες...

Ο πατέρας μου ήταν πάντα υπέρ της συζήτησης και πότε δεν έδινε διαταγές "γιατί έτσι πρέπει". Και θυμάμαι μια φορά, πρέπει να ήμουν 11 ή 12 χρονών (όταν πλέον είχαμε μείνει μόνοι), ειχα μια "φίλη" που με ενοχλούσε πάντα με την φράση "πόσο καλή να είσαι, ούτε η μαμά σου δεν σε ηθελε". Και δεν άντεξα και εγώ και ένα βράδυ τα λέω όλα στον πατέρα μου, και μου λέει "να προσέχεις με ποιόν κάνεις παρέα, κουβέντα, παιχνίδι, ΓΙΑΤΊ ο κακός άνθρωπος σε κάνει κακό".
Και του λέω εγώ "όχι μπαμπά, εγώ δεν είμαι κακιά, ούτε θέλω να γίνω, αλλά ούτε και κανείς μπορεί να με κάνει".
Μου λέει "Μα θα σε κάνει, γιατί αν πχ σε ενοχλεί, σε κοροϊδεύει, σε βρίζει, ε κάποια στιγμή θα νευριασεις και εσύ και θα τον βρίσεις. Πόσο θα αντέξεις?"
Και του λέω "Δηλαδή δεν υπάρχει κάποιος τρόπος να μη την βρίζω, να αντέξω? "
Μου λέει "δεν ξέρω, σκέψου το".

Την επόμενη το βράδυ, ανοίγω ξανά την ίδια κουβέντα, ότι δεν μπορεί, κάποιος τρόπος θα υπάρχει για να γλιτώσεις από τους κακούς, χωρίς να γίνεσαι κακός.
Του λέω "Δεν θέλω, δεν δέχομαι με τίποτα να γίνω κακιά, αλλά ούτε να είμαι χαπατο".
Μου λέει "ένας τρόπος υπάρχει να μη γινεις κακιά. Να μην επιτρέπεις να σε στεναχωρουν ".
Και όταν τον ρώτησα πώς γίνεται αυτό, μου είπε ότι είναι εύκολο, αλλά θέλει εκείνη τη στιγμή καθαρό μυαλό. "Κοιτάς αυτόν που σε βρίζει και ΣΚΈΦΤΕΣΑΙ τι είναι αυτός για σένα, ποιός είναι αυτός ΣΤΑ ΜΆΤΙΑ ΣΟΥ. Είναι σημαντικός, δικός σου άνθρωπος, ή ένας άσχετος που δεν σου είναι τίποτα? "

Βέβαια άργησα πολύ να το αναλύσω και να το υιοθετήσω, αλλά δεν μπορεί να με επηρεάζει πλέον ένας άσχετος.[/QUOTE

Ο κακός άνθρωπος σε κάνει κακό. Ωραίο πολύ ωραίο. Πραγμα τικά είναι υπέροχα αυτά που σου είπε ο πατέρας σου.

Ναι, ο πατέρας μου είναι ο φιλόσοφος μου όπως τον φωνάζω

Εσύ γιατί νιώθεις εγκλωβισμένη? Εννοώ τι είναι αυτό που σε "εγκλωβιζει"?

[andreas86]

Φοβασαι να βγεις απο το σπιτι?
Να πας για δουλεια?Τους ανθρωπους και την αντιμετωπιση τους σε εσενα ?

Δεν φοβάμαι να βγω από το σπίτι, φοβάμαι την αντιμετώπιση των ανθρώπων πάνω στην δουλεία. Βάζω την θέση μου στην δουλειά ενός προσώπου ότι εγώ δηλαδή, δουλεύω εκεί και πως θα ήταν τα πράγματα εάν δούλευα!!

[ioannis2]

Θλίψη πιστεύω είναι, από την ζωή μου είναι. Κάθε ημέρα περνάνε διάφορες σκέψεις συνήθως δεν δίνω σημασία λέω δεν τις θέλω αυτές τις σκέψεις δεν είναι δικές μου, δεν είναι με την θέληση μου και περνάνε. Αλλά την τελευταία φορά δεν έπιασε και εδώ και 5 μέρες ίδιος τις 2 τελευταίες με έριξε Πολύ ψυχολογικά, και μου βγήκαν και σωματικά όλα αυτά.

Όταν λέω σωματικά εννοώ έρπης, πόνος στο στομάχι τέτοια, τώρα όσο αφορά την θλίψη είναι η μοναξιά που νιώθω, η έλλειψη συντροφικότητας και ότι αισθάνομαι ενοχές για σκέψεις που κάνω ενώ ξέρω ότι δεν τις θέλω. Επίσης και ότι δεν έχω χρήματα για να πηγαίνω τακτικά σε ψυχολόγο και ψυχίατρο, ενώ υπάρχει δωρεάν ψυχίατρος δεν πάω, γιατί δεν έχει καλή φήμη.

Θα πω και κάτι που δεν έχω το έχω αναφέρει: Εδώ και 22-23 ολόκληρα χρόνια έχω πρόβλημα, με την ούρηση!! Πηγαίνω στην τουαλέτα αλλά μετά από λίγη ώρα θέλω να ξαναπάω, άλλοτε μπορεί σε μισή ώρα, άλλοτε μπορεί και πιο αργά ανάλογα την περίπτωση. Έχω πάει δύο φορές γι'αυτό το λόγο στον ουρολόγο και δεν μου βρήκε τίποτα, οπότε είναι καθαρά ψυχολογικό το πρόβλημα!! Έμαθα να ζω με αυτό το πράγμα στην ζωή μου είμαι κοντά στα 35 όλα αυτά ξεκίνησαν από τα 12-13!

Από τα 12-13 ξεκινάνε τα ψυχολογικά ως αποτέλεσμα βιωμάτων τα προγενέστερα χρόνια, δηλαδή όταν ήμασταν ακόμα πιο μικροί. Αλλά η διαμόρφωση χαρακτήρα προχωρά μέχρι τα 18, μάλλον χτίζεται πάνω στα πρώτα θεμέλια που ήταν τα πρώτα μας παιδικα χρόνια όταν αποκτήσαμε συνείδηση, ίσως και να ναι και θέμα dna αν και οι απόψεις σ αυτό διίστανται.

Τα σωματικά θέματα, είναι παραδεκτό πως συχνά έχουν την απαρχή τους στα ψυχολογικά. Ο έρπης με το άγχος και τα θέματα στην ούρηση με τον φόβο.

Η σχέση ψυχοθεραπευτή θεραπευομένου είναι πιο προσωπική σε σχέση με άλλους γιατρούς, γι αυτό αν όντως ο γιατρός αυτός δεν έχει καλή φήμη και είσαι βέβαιος πως δεν ταιριάζεις μαζί του δεν θα πας κοντά του αλλά αλλού, και νοουμένου ότι δεν μπόρεσες να ελέγξεις αισθήματα και σκέψεις με ηπιότερες μεθόδους αντί φαρμάκων, δλδ με τη ψυχολογία, αν και δεν πρέπει να δαιμονοποιούμε τα φάρμακα.

Η έλλειψη συντροφικότητας είναι και θέμα πως μας βλέπουν οι υποψήφιες για εμάς σύντροφοι όταν μας αντικρίζουν, όταν μας αντικρίζουν δηλαδή βλέποντας την εικόνα που βγάζουν προς τα έξω για εμάς τα ψυχολογικά. Οι σκέψεις έχουν την απαρχή τους σε βιώματα μας, πρόσφατα ή παλιά. Η μέθοδος που όλοι οι ψυχολόγοι θα σου προτείνουν ασχέτως πως ακριβώς θα στην ονομάσουν, είναι η υπέρβαση, δηλαδή το να κάνω αυτό που φοβάμαι να κάνω μέχρι να εξοικειωθώ με το αντικείμενο του φόβου μου. Και δυστυχώς είναι πολύ δύσκολη η υπέρβαση εάν ένα πρόβλημα ψυχολογίας ανατρέχει χρόνια πριν, διαιωνίζεται και επανηλημμένα το παλέψαμε να το ξεπεράσουμε. Όμως δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς.

[Marilou]

Δεν φοβάμαι να βγω από το σπίτι, φοβάμαι την αντιμετώπιση των ανθρώπων πάνω στην δουλεία. Βάζω την θέση μου στην δουλειά ενός προσώπου ότι εγώ δηλαδή, δουλεύω εκεί και πως θα ήταν τα πράγματα εάν δούλευα!!

Αντρέα αν θυμάμαι καλά είσαι εκεί γύρω στα 35?
Σωστά?
Τόσα χρόνια υπήρξες ποτέ μέσα σε κάποιο εργασιακό χώρο ?

[Marilou]

Ουδέτερη όχι, δεν μένω γιατί επίσης ο πατέρας μου ήταν αυτός που μου έμαθε να κρίνω αντικειμενικα τους ανθρώπους και να είμαι (να προσπαθώ τουλάχιστον) δίκαιη. Και δεν μπορώ να κοιτάω την αδικία και να μη μιλάω.
Εγώ όμως, όταν μιλάει κάποιος για μένα προσωπικά κοιτάω ποιός είναι, τι μου είναι, και μετά επηρεάζομαι, που συνήθως δεν...γιατι γραμμένα τα έχω όσα λένε για μένα.

Μέχρι να καταλάβεις όμως Αλεξία ποιος είναι και τι καπνό φουμαρει επηρεάζεσαι γιατί είναι δική σου επιλογή να συναναστραφείς μαζί του .
Δεν σου το επέβαλε κάποιος με το ζόρι .
Όλοι προσεγγίζουμε ανθρώπους ή μας προσεγγίζουν αντίστοιχα γιατί κάτι μας τράβηξε σε αυτούς .

Τώρα μέχρι να καταλάβουμε τι είναι και αν είναι εκεί για εμάς ή για να αποσπάσουν κάτι από εμάς ή για άλλο λόγο αργούμε να το καταλάβουμε "φοβουμενη' μην τους αδικήσουμε και μέχρι τότε δυστηχως δίνουνε βάση στα λεγόμενα τους ..

Γιατί αν μιλάμε για αντίθετη περίπτωση τότε μόνο δίκαιη δεν θα είσαι γιατί πολύ απλά δεν μπορείς να έχεις πραγματική εικόνα όταν τον άλλον δεν τον ζεις για ενα διάστημα ώστε να δεις πως σκέφτεται και πως αντιδρά .

[andreas86]

Αντρέα αν θυμάμαι καλά είσαι εκεί γύρω στα 35?
Σωστά?
Τόσα χρόνια υπήρξες ποτέ μέσα σε κάποιο εργασιακό χώρο ?

Έχω κάνει 5 δουλειές! 3 πρώτες πήγαν χαλιά η άλλη καλουτσικα και μόνο η μια ήταν ωραία. Αλλά από της 3 πρώτες επηρεαστικα πολύ!!

[Marilou]

Έχω κάνει 5 δουλειές! 3 πρώτες πήγαν χαλιά η άλλη καλουτσικα και μόνο η μια ήταν ωραία. Αλλά από της 3 πρώτες επηρεαστικα πολύ!!

Πως επηρεαστικες αρνητικά δηλαδή και τι ήταν αυτό στη μία δουλειά που σε έκανε να αισθανθείς ωραία ?

[Αλεξία10]

Μέχρι να καταλάβεις όμως Αλεξία ποιος είναι και τι καπνό φουμαρει επηρεάζεσαι γιατί είναι δική σου επιλογή να συναναστραφείς μαζί του .
Δεν σου το επέβαλε κάποιος με το ζόρι .
Όλοι προσεγγίζουμε ανθρώπους ή μας προσεγγίζουν αντίστοιχα γιατί κάτι μας τράβηξε σε αυτούς .

Τώρα μέχρι να καταλάβουμε τι είναι και αν είναι εκεί για εμάς ή για να αποσπάσουν κάτι από εμάς ή για άλλο λόγο αργούμε να το καταλάβουμε "φοβουμενη' μην τους αδικήσουμε και μέχρι τότε δυστηχως δίνουνε βάση στα λεγόμενα τους ..

Γιατί αν μιλάμε για αντίθετη περίπτωση τότε μόνο δίκαιη δεν θα είσαι γιατί πολύ απλά δεν μπορείς να έχεις πραγματική εικόνα όταν τον άλλον δεν τον ζεις για ενα διάστημα ώστε να δεις πως σκέφτεται και πως αντιδρά .

Εννοείται ότι χρειάζεται χρόνος για να καταλάβεις. Λογικο ειναι. Αλλά το θέμα είναι αν όταν καταλάβεις επιλέγεις να φύγεις ή να μείνεις. Γιατί και αυτό επιλογή είναι.
Για μένα είναι σεβαστά και τα δύο, ότι και αν επιλέγει κάποιος. Απλά αυτή την επιλογή πρέπει να είμαστε και σε θέση να την υποστηριζουμε.
Εγώ πχ θα έφευγα με 1000 από ένα χειριστηκο περιβάλλον, δεν μπορώ με τίποτα να ζήσω έτσι. Έστω και αν αργουσα 20 χρόνια για να το αντιληφθώ, μετά από 20 χρόνια θα έφευγα.. Άλλος θα έφευγε για άλλο λόγο και πάει λέγοντας.

Υ.Γ. Η συζήτηση ήταν όταν κάποιος άσχετος μιλάει. Και όχι, δεν επηρεάζομαι γιατί ένας άσχετος ούτε δική μου επιλογή είναι, ούτε με νοιάζει τι καπνό φουμαρει.
Μετά για όσους βάζουμε στη ζωή μας και μας χειρίζονται υπάρχει η φράση "μου την έφερες μία φορά, ντροπή σου. Μου την έφερες δεύτερη, ντροπή μου"...

[andreas86]

Πως επηρεαστικες αρνητικά δηλαδή και τι ήταν αυτό στη μία δουλειά που σε έκανε να αισθανθείς ωραία ?

Το περιβάλλον που δούλευα, δεν ήταν καλό με κορόιδευαν με ειρωνευόταν μου φώναζαν. Στην δεύτερη δουλειά πάλι μου φώναζαν πήγαινα με άγχος και δεν μπορούσα να ανταπεξέλθω. Εκεί που μου άρεσε ήταν στο παιδικό σταθμό σπούδασα μέσω ΙΕΚ εκεί ήταν καλά με τα παιδιά. Αλλά δεν έδωσα πιστοποίηση λόγο του ότι αγχώθηκα παρά πολύ!

[user]

αισθάνομαι οτι ο μόνος δρόμος είναι η επανάληψη κακών συνηθειών. -όχι δεν μιλάω για ουσίες-

[Marilou]

Το περιβάλλον που δούλευα, δεν ήταν καλό με κορόιδευαν με ειρωνευόταν μου φώναζαν. Στην δεύτερη δουλειά πάλι μου φώναζαν πήγαινα με άγχος και δεν μπορούσα να ανταπεξέλθω. Εκεί που μου άρεσε ήταν στο παιδικό σταθμό σπούδασα μέσω ΙΕΚ εκεί ήταν καλά με τα παιδιά. Αλλά δεν έδωσα πιστοποίηση λόγο του ότι αγχώθηκα παρά πολύ!

Μπορείς ακόμα να δώσεις ?
Μπορώ να καταλάβω τι είναι αυτό που έζησες μέσα από αυτή την δουλειά και γιατί σου αρέσει.
Αυτό σπούδασα και εγώ και ομολογω ότι τα χρόνια που δούλεψα μαζί τους δεν τα αλλάζω με τίποτα .
Είναι απίστευτη αυτή η αποδοχή και η αγάπη που σου προσφέρουν τα παιδάκια μας !!!
Και νομίζω αυτό είναι το ζητούμενο σου .Να σε αποδέχονται εκεί που είσαι και να σε υπολογίζουν .
Το φυσιολογικό δηλαδή αυτό που όλοι θέλουμε να έχουμε στην δουλειά μας .

Δες τι μπορείς να κάνεις με αυτό το κομμάτι ,ψάξου λιγάκι ,λείπω πολλά χρόνια πλέον από τον κλάδο και δεν ξέρω τι ισχύει..

Αν υπάρχει κάποιο μεταναστευτικό κέντρο κοντά σου ρωτά μέσω των ΜΚΟ που υπάρχουν μέσα σε αυτά αν χρειάζονται άτομα ,βρεφοκομους .
Το ξέρεις ότι υπάρχει πολύ ζήτηση και ειδικά σε άντρες γιατί δύσκολα γυναίκα θέλει να δουλέψει μέσα στις δομές και τα χρήματα είναι πάρα πολύ καλά .
Κινητοποιήσου λιγάκι σε αυτό το κομμάτι που σου αρέσει .

Αλλιώς Ανδρέα πρέπει πάση θυσία να βρεις τρόπο και χρήματα φυσικά να δουλέψεις με έναν ειδικό σε αυτό το κομμάτι .
Μην περιμένεις μόνο από τα φάρμακα να σε βγάλουν από την θλίψη σου .
Τι εργασιακό ,δημιουργικό κομμάτι θα σε κάνει να δεις όλα τα άλλα με άλλο μάτι και το κυριότερο θα σε βγάλει από όλο αυτό .
Μην τιμωρείς τον ευατο σου με το να τρως ότι πιο άχρηστο υπάρχει .
Ξόδεψε αυτά τα χρήματα για να τονιθεί η αυτοπεποίθησή σου και να νοιώσεις έτοιμος να ξαναβγείς στην αγορά εργασίας .
έτσι και καλό στο σώμα σου και στην υγεία σου θα κάνεις αλλά το κυριότερο θα επενδύεις τα χρήματα σου σε ένα καλύτερο μέλλον για εσένα .

Αντρέα μια απόφαση είναι ειλικρινά .
Μπορεί να σου φαίνεται βουνό ,ακατόρθωτο αλλά είναι να μην κάνεις την αρχή .
Μετά θα δεις μέρα με την μέρα πίστεψέ με όσο δουλεύεις σε όλο αυτό θα σου είναι όλο και πιο εύκολο.

Δεν έχει χειρότερο πράγμα από την αδράνεια .
Σε βαλτώνει κάθε μέρα όλο και πιο πολύ .
Σκέψου να καταφερεις κάτι σε αυτό το κομμάτι .
Αυτόματα θα φτιάξει και το κομμάτι της μοναξιάς σου .
Αλυσίδα είναι ολα αυτά.

Τι λες μπορείς να αρχίσεις λίγο να ψαχνεσαι τι παίζει με την πιστοποίηση σου?