Πώς αισθάνεστε τώρα;

[πιανίστρια]

εγω βρισκω ακομα πιο δυσκολα ατομα να με καταλαβουν κ οταν τα βρω ζοριζομαι παρα πολυ να βρω τροπο να τα προσεγγισω.. κ οχι τοσο στο να τους μιλησω το να τους μιλησω ειναι σχετικα ευκολο αλλα στο να ερθω σε επικοινωνια μαζι τους δυσκολευομαι πολυ να "συναντηθω" καπου με αυτους... ισως εχω κ το ελλατωμα οτι δεν ειμαι αρκετα πιστικος οσο θα επρεπε να ειμαι...

χθες μιλούσα με εναν ιατρο ο οποιος με ψυχολόγησε αρκετα μπορω να πω και αυτο που μου ειπε ειναι πως όσο περισσοτερο απομακρος ειναι κανεις σε αυτή την εποχη τοσο το καλυτερο γιατι θα βρει την ψυχικη του γαλήνη και τον εαυτο΄του χωρείς να πρεπει να ειναι κατι αλλο για να ειναι αποδεκτό γιαυτό κ εγω προτιμώ μοναχική ζωη παρα άθλια !! να χαίρεσαι που διαφέρεις και εχεις τα δικα σου θελω και την δική σου ιδεολογική βάση !!

[Κύκνος]

αυτο ακούστηκε κάπως σαν στίχος ..... ειμαι νεο μέλος αλλα απο αυτα που διαβάζω καθημερινά εδω πιστεύω πως ίσος μπορω να βρω κάποιες σωστές απαντήσεις σε οτι αφορά τα καθημερινά προβλήματα και θα ήθελα και εγώ με την σειρά μου να δώσω βοήθεια σε συνανθρώπους μου που την χρειάζονται !!

Καλώς ήρθες!

[ioannis2]

Εχεις σκεφτεί να κόψεις τον ομφάλιο λώρο από την μάνα σου μιας και είσαι 35 χρονών;
Πραγματικά δεν καταλαβαίνω τί μπορεί να σου λέει η μάνα σου και να σε στεναχωρεί τόσο πολύ!

Τί να σου πω εσύ ξέρεις καλύτερα-αλλά τόσος πόνος βρε κορίτσι μου;
Οκ εσυ ξερεις!

Συμφωνώ μαζι σου ότι ο καθένας θα πρέπει να αποκόψει τον ομφάλιο λώρο με τους γονείς πολύ πριν τα 35, ακόμα και για θέμα απλά συγκατοίκησης. Κι οσο αργεί κανεις να το κανει τόσο πιο δύσκολο ειναι τελικα να το κάνει. Και εννοώ όχι μόνο χωρικά (στο ίδιο σπίτι) αλλά και ψυχικα (ητοι να εχω την αναγκη να τα μοιραζομαι μαζι τους).

Υπάρχουν βεβαια και εξαιρέσεις, όπως στο προκείμενο. Δεν ξέρουμε τι πέρασε κάποιος στη ζωη του για να ειναι σ' αυτη την ασχημη ψυχολογία σήμερα. Η γνώμη μας θα πρέπει να υποβοηθητική στο πως διαμορφωνει κανείς τις καλύτερες διαπροσωπικές σχέσεις με τους γονείς προς όφελος και των δυο.

[πιανίστρια]

Καλώς ήρθες!

καλώς σας βρήκα !!

[αλεξανδρος_77]

χθες μιλούσα με εναν ιατρο ο οποιος με ψυχολόγησε αρκετα μπορω να πω και αυτο που μου ειπε ειναι πως όσο περισσοτερο απομακρος ειναι κανεις σε αυτή την εποχη τοσο το καλυτερο γιατι θα βρει την ψυχικη του γαλήνη και τον εαυτο΄του χωρείς να πρεπει να ειναι κατι αλλο για να ειναι αποδεκτό γιαυτό κ εγω προτιμώ μοναχική ζωη παρα άθλια !! να χαίρεσαι που διαφέρεις και εχεις τα δικα σου θελω και την δική σου ιδεολογική βάση !!

οταν λες οτι σε ψυχολογισε αρκετα ενοεις οτι απλα σου ειπε αυτο που θες να ακουσεις μπορω να σου πω παραδειγμα πανω σε αυτο καποτε τον καιρο της κατοχης ειχα παει κ γω σε μια ψυχολογο ειμουν γυρω στα 17 κ παρατηρισα συνεχεια οτι εκανε οτι εκανα πχ θυμαμαι που πηγαινα με ενα μαλι ανακατο επιδη καθομουν στο παραθυρο του λεοφορειο κ μου φυσαγε ο αερας τα μαλια κ αυτη με εβλεπε ετσι κ μου λεγε συγνωμη λιγο κ πηγαινε στη τουαλετα ανακατευε τα μαλια της κ ερχοταν πισω με ενα μαλι να...

θα μου πεις κ γιατι το κανει αυτο? για ενα πολυ απλο λογο για να σου παρουσιασει τον εαυτο σου κ ετσι να δεις καλυτερα εσενα σα να βλεπεις τον εαυτο σου μεσα απο μια αλλη οπτικη γωνια...

[Deleted-member-18-05-2015]

οταν λες οτι σε ψυχολογισε αρκετα ενοεις οτι απλα σου ειπε αυτο που θες να ακουσεις μπορω να σου πω παραδειγμα πανω σε αυτο καποτε τον καιρο της κατοχης ειχα παει κ γω σε μια ψυχολογο ειμουν γυρω στα 17 κ παρατηρισα συνεχεια οτι εκανε οτι εκανα πχ θυμαμαι που πηγαινα με ενα μαλι ανακατο επιδη καθομουν στο παραθυρο του λεοφορειο κ μου φυσαγε ο αερας τα μαλια κ αυτη με εβλεπε ετσι κ μου λεγε συγνωμη λιγο κ πηγαινε στη τουαλετα ανακατευε τα μαλια της κ ερχοταν πισω με ενα μαλι να...

θα μου πεις κ γιατι το κανει αυτο? για ενα πολυ απλο λογο για να σου παρουσιασει τον εαυτο σου κ ετσι να δεις καλυτερα εσενα σα να βλεπεις τον εαυτο σου μεσα απο μια αλλη οπτικη γωνια...

Τον καιρο της κατοχης?????????!!!!!!!!

[αλεξανδρος_77]

ε ναι πριν 14 χρονια πες... δε θυμαμαι κ πολυ καλα αλλα τοσο περιπου

[Deleted-member-18-05-2015]

Παντως περασαν 70 χρονια απο τον καιρο της κατοχης..

[Diana1982]

Συμφωνώ μαζι σου ότι ο καθένας θα πρέπει να αποκόψει τον ομφάλιο λώρο με τους γονείς πολύ πριν τα 35, ακόμα και για θέμα απλά συγκατοίκησης. Κι οσο αργεί κανεις να το κανει τόσο πιο δύσκολο ειναι τελικα να το κάνει. Και εννοώ όχι μόνο χωρικά (στο ίδιο σπίτι) αλλά και ψυχικα (ητοι να εχω την αναγκη να τα μοιραζομαι μαζι τους).

Υπάρχουν βεβαια και εξαιρέσεις, όπως στο προκείμενο. Δεν ξέρουμε τι πέρασε κάποιος στη ζωη του για να ειναι σ' αυτη την ασχημη ψυχολογία σήμερα. Η γνώμη μας θα πρέπει να υποβοηθητική στο πως διαμορφωνει κανείς τις καλύτερες διαπροσωπικές σχέσεις με τους γονείς προς όφελος και των δυο.

Iωάννη,βλέπω πολλούς ανθρώπους εδω μέσα και δεν υπονοώ τον "κύκνο" γενικά μιλάω,ότι δεν έχουν αποκοπεί από το γονεϊκό γίγνεσθαι...
και έχω κουφαθεί-ακουσα άνθρωπο να μου λέει σε ηλικία 50 χρονών όταν κάτι του είπα να κάνει ότι δεν θα με αφήσει ο πατέρας μου....

Δηλαδή εγώ τι να πω γι αυτόν τον άνθρωπο....ή ότι είναι η προσωποποίηση της ανωριμότητας ή ότι η βλακεία "θερίζει"
Μετά τα 25 θα πρέπει να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες του εαυτού μας με ότι αυτό συνεπάγεται....κάποιοι δεν είχαν καν την δυνατότητα και σε μικρότερη ηλικία να βοηθηθούν από κάποιον,όπως εγώ,αλλά μόλις λίγο ωρίμασα και έμαθα τον κόσμο τα πράγματα έγιναν καλύτερα!

Μεχρι τότε βέβαια υπέφερα γτ δεν ήξερα να κινούμαι μόνη μου και στο σπίτι ζούσα με μία άρρωστη αδερφή και μία ηλικιωμένη γυναίκα που δεν διαθέτει ούτε την ανάλογη καλλιεργεια ούτε τον ανάλογο χαρακτήρα για να με βοηθήσει.Αφού τραβηξα το μαρτυριο κάποτε στάθηκα στα πόδια μου!
Ακόμα και σήμερα στα 32 μου θέλει συνέχεια να κάνει κουμάντα,πρέπει να γίνεται καβγάς για να συνέρχεται κάπως.

Συμφωνώ οτι η κατάθλιψη σε συνθλίβει γιατί την πέρασα και εγώ,αλλά όπως και κάθε ασθένεια έχουμε το χρέος στον εαυτό μας κάπια στιγμή να συνερχόμαστε και να βοηθάμε τον εαυτό μας προς την κατέυθυνση της θεραπείας.....δεν γίνεται κάποιος να έχει την μισή ζωή του καταθλιψη--εκτός και αν είναι παθολογικής φύσεως!

Δεν το παίζω αρχηγός-προσπαθώ να βοηθήσω κάποια άτομα να συνειδητοποιήσουν και τον δικό τους ρόλο μέσα σε όλο αυτό.!

[αλεξανδρος_77]

εγω στην ηλικια των 18 καπου εκει ειμουν οσο θυμαμαι συζητωντας με ενα ξαδερφο μου τον μανωλη του ειχα πει αυτη τη φραση.. οι ανθρωποι της τεχνης ειναι μοναχικοι...

κ αυτος μου απαντησε..

θυμησου καπιες φορες για να παρηγορηθεις οτι μετα τη καταιγιδα ερχετε η γαληνη κ ο ηλιος διαδεχετε τη συνεφια...

(ζητω ακροαση θεου κ αν με ακουσει σφυρα μου....) βασικα δε πρεπει να παραπονιεμαι ομως το ξερω οτι ο εγωισμος κ η αλαζονια πληρωνετε κ δυστιχως τη πληρωσα πολυ ακριβα... βασικα αυτο ειμαι εγω ομως εχω διχαστει σε δυο εαυτους ενα φοβερα φιλανθρωπο κ ενα φοβερα αλαζονα τελικα τα ακρα ειναι παρα πολυ κοντα κ εγω το πιστευω πολυ αυτο οτι το ασπρο προκαλει το μαυρο...

[αλεξανδρος_77]

Παντως περασαν 70 χρονια απο τον καιρο της κατοχης..

https://www.youtube.com/watch?v=yw9nq_Af9b4

[Κύκνος]

Iωάννη,βλέπω πολλούς ανθρώπους εδω μέσα και δεν υπονοώ τον "κύκνο" γενικά μιλάω,ότι δεν έχουν αποκοπεί από το γονεϊκό γίγνεσθαι...
και έχω κουφαθεί-ακουσα άνθρωπο να μου λέει σε ηλικία 50 χρονών όταν κάτι του είπα να κάνει ότι δεν θα με αφήσει ο πατέρας μου....

Δηλαδή εγώ τι να πω γι αυτόν τον άνθρωπο....ή ότι είναι η προσωποποίηση της ανωριμότητας ή ότι η βλακεία "θερίζει"
Μετά τα 25 θα πρέπει να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες του εαυτού μας με ότι αυτό συνεπάγεται....κάποιοι δεν είχαν καν την δυνατότητα και σε μικρότερη ηλικία να βοηθηθούν από κάποιον,όπως εγώ,αλλά μόλις λίγο ωρίμασα και έμαθα τον κόσμο τα πράγματα έγιναν καλύτερα!

Μεχρι τότε βέβαια υπέφερα γτ δεν ήξερα να κινούμαι μόνη μου και στο σπίτι ζούσα με μία άρρωστη αδερφή και μία ηλικιωμένη γυναίκα που δεν διαθέτει ούτε την ανάλογη καλλιεργεια ούτε τον ανάλογο χαρακτήρα για να με βοηθήσει.Αφού τραβηξα το μαρτυριο κάποτε στάθηκα στα πόδια μου!
Ακόμα και σήμερα στα 32 μου θέλει συνέχεια να κάνει κουμάντα,πρέπει να γίνεται καβγάς για να συνέρχεται κάπως.

Συμφωνώ οτι η κατάθλιψη σε συνθλίβει γιατί την πέρασα και εγώ,αλλά όπως και κάθε ασθένεια έχουμε το χρέος στον εαυτό μας κάπια στιγμή να συνερχόμαστε και να βοηθάμε τον εαυτό μας προς την κατέυθυνση της θεραπείας.....δεν γίνεται κάποιος να έχει την μισή ζωή του καταθλιψη--εκτός και αν είναι παθολογικής φύσεως!

Δεν το παίζω αρχηγός-προσπαθώ να βοηθήσω κάποια άτομα να συνειδητοποιήσουν και τον δικό τους ρόλο μέσα σε όλο αυτό.!

Όσον αφορά εμένα ίσως να μην έχω κόψει τον ομφάλιο λώρο με τη μητέρα μου επειδή με μεγάλωσε υπερπροστατευμένη κι εγώ έτσι δεν έμαθα να στέκομαι στα πόδια μου...επίσης είμαι πολύ ευαίσθητη και τέλος η κατάθλιψη με κάνει ακόμα περισσότερο ευαίσθητη κι ευάλωτη νομίζω...
Και για να είμαι εντελώς εντός θέματος και σήμερα νιώθω μελαγχολική έως και δυστυχισμένη θα μπορούσα να πω χωρίς να έχει γίνει κάτι κακό...δεν ξέρω τι άλλο να κάνω για να μην νιώθω έτσι...κι είναι τόσο οδυνηρό...

[πιανίστρια]

Τον καιρο της κατοχης?????????!!!!!!!!

καμια σχεση δεν ηταν καν ψυχολόγος αλλα ομοιοπαθητικός και αντίθετα με ξεμπερδεψε σε πολλα θεματα και μου έδωσε συμβουλές και είχε έρθει και σε αντιπαράθεση μαζι μου και με εκανε να μην αισθάνομαι ασχημα αλλα να ξανάσκευτώ καποια πραγματα είτε θετικα ειτε αρνητικά

[Diana1982]

Όσον αφορά εμένα ίσως να μην έχω κόψει τον ομφάλιο λώρο με τη μητέρα μου επειδή με μεγάλωσε υπερπροστατευμένη κι εγώ έτσι δεν έμαθα να στέκομαι στα πόδια μου...επίσης είμαι πολύ ευαίσθητη και τέλος η κατάθλιψη με κάνει ακόμα περισσότερο ευαίσθητη κι ευάλωτη νομίζω...
Και για να είμαι εντελώς εντός θέματος και σήμερα νιώθω μελαγχολική έως και δυστυχισμένη θα μπορούσα να πω χωρίς να έχει γίνει κάτι κακό...δεν ξέρω τι άλλο να κάνω για να μην νιώθω έτσι...κι είναι τόσο οδυνηρό...

Για να αλλάξεις κάτι "κύκνε" πρέπει να το θέλεις αρχικά πολύ-να βρεις κίνητρα για να το κάνεις(γιατί μόνο η θέληση δεν αρκεί,αν και νομίζω όποιος θέλει κάτι πολύ βρίσκει και τις απαντήσεις)-και σιγά σιγά να αρχίσεις να στέκεσαι στα πόδια σου!

Εκτός και αν το πρόβλημά σου είναι ψυχιατρικό,οπότε δεν μπορώ πάνω σε αυτό να πω κάτι περισσότερο.!
Η αλήθεια είναι ότι εμένα με "σήκωσαν" κάποια αντικαταθλιπτικά που παίρνω-αν τα κόψω αυτή τη στιγμή θα επανέλθω στην προτυτερη κατάσταση
Παρ'όλα αυτά κάποια στιγμή θα βρω κάποιον τρόπο να τα κόψω γιατί η φύση μου δεν είναι καταθλιπτική και νομίζω δεν είναι κανενός.!
Εδω υπάρχουν γεγονότα στον κόσμο που ψυχασθενείς θεραπεύτηκαν από σχιζοφρένεια μόνο με ψυχοθεραπεία και μετά από χρόνια δεν έχουν κανένα πρόβλημα.

Με όλα αυτά θέλω να πω ότι αν δεν ψάχνουμε λύση στο πρόβλημά μας δεν πρόκειτα να γίνει ποτέ κάτι τέτοιο.!
Εν κατακλείδει πρωταρχικό στοιχείο είναι να θέλουμε κάτι πολύ και αμέσως μετά να πιστέψουμε ότι μπορούμε να το αλλάξουμε....

Αλήθεια κύκνε έχεις ποτέ σκεφτεί να γίνεις καλά και να επανέλθεις;;

[Κύκνος]

Για να αλλάξεις κάτι "κύκνε" πρέπει να το θέλεις αρχικά πολύ-να βρεις κίνητρα για να το κάνεις(γιατί μόνο η θέληση δεν αρκεί,αν και νομίζω όποιος θέλει κάτι πολύ βρίσκει και τις απαντήσεις)-και σιγά σιγά να αρχίσεις να στέκεσαι στα πόδια σου!

Εκτός και αν το πρόβλημά σου είναι ψυχιατρικό,οπότε δεν μπορώ πάνω σε αυτό να πω κάτι περισσότερο.!
Η αλήθεια είναι ότι εμένα με "σήκωσαν" κάποια αντικαταθλιπτικά που παίρνω-αν τα κόψω αυτή τη στιγμή θα επανέλθω στην προτυτερη κατάσταση
Παρ'όλα αυτά κάποια στιγμή θα βρω κάποιον τρόπο να τα κόψω γιατί η φύση μου δεν είναι καταθλιπτική και νομίζω δεν είναι κανενός.!
Εδω υπάρχουν γεγονότα στον κόσμο που ψυχασθενείς θεραπεύτηκαν από σχιζοφρένεια μόνο με ψυχοθεραπεία και μετά από χρόνια δεν έχουν κανένα πρόβλημα.

Με όλα αυτά θέλω να πω ότι αν δεν ψάχνουμε λύση στο πρόβλημά μας δεν πρόκειτα να γίνει ποτέ κάτι τέτοιο.!
Εν κατακλείδει πρωταρχικό στοιχείο είναι να θέλουμε κάτι πολύ και αμέσως μετά να πιστέψουμε ότι μπορούμε να το αλλάξουμε....

Αλήθεια κύκνε έχεις ποτέ σκεφτεί να γίνεις καλά και να επανέλθεις;;

Μα αυτό προσπαθώ να κάνω, να γίνω καλά...βλέπω και ψυχίατρο και ψυχολόγο κι εγώ επίσης παίρνω αντικαταθλιπτικά...αλλά είναι στιγμές που δεν νιώθω να με βοηθάνε όπως αυτές τις μέρες για παράδειγμα...και δεν ξέρω τι άλλο να κάνω εκτός από το να τα παίρνω...εγώ δεν πιστεύω ότι θα μπορέσω να τα κόψω γιατί αν είμαι έτσι ενώ τα παίρνω φαντάσου πως θα είμαι αν τα σταματήσω...