Πώς αισθάνεστε τώρα;

[αλεξανδρος_77]

δε πειραζει... ο ποιητης λεει..
αυτο που η σκεψη δε θα αντεξει
καποτε μας κολλησε στο τοιχο
κ οταν τα χειλη δε βγαζουν λεξη
θα εκφραστουν πιο ευκολα με στιχο..

(ουτε σε ταινιες με σκληρα ψυχολογικα θριλερ δε θα τα ακουσεις αυτα)

[Κύκνος]

Πολύ κουρασμένη κι ανασφαλής...θέλω να κοιμηθώ αλλά δεν μπορώ...

[Deleted-member-18-05-2015]

Υποχρεωτικο οικογενειακο τραπεζι..Αν επαιρνα χαπια θα ειχα κατεβασει 5 καρτελες.

[Nocash]

Μετα απο πολυ καιρο απουσιας μου απτο φορουμ...Ξαφνικα επεστρεψα παλι...Ειναι απλα ενας φαυλος κυκλος...
Πας να υψωσεις λιγο αναστημα και κατρακυλας ξανα..
Προσπαθησα,προσπαθησα παρα πολυ..Τοσο πολυ που πραγματικα νομιζα οτι ειναι πανω απτις δυναμεις μου...Τελικα κυλισα ξανα...
Τοσα ονειρα εχω...Τοσα θελω να κανω...Τοσα θελω να ζησω..
Ο καιρος περναει προσπαθωντας...Εχω ηδη ξεπερασει κατα πολυ τον χρονο που ειχα δωσει εξαρχης στον εαυτο μου μηπως αλλαξω κατι...Εστω και κατι ελαχιστο...Τιποτα δεν καταφερα ομως..
Ολα πανε προς το χειροτερο..
Προσπαθησα τα παντα..
Βραδυνες "περιπολιες" ξοδευοντας 100-200 ευρω μεσα σε 3-4 ωρες...
Καινουριες παρεες...
Ψυχρο αιμα και αναισθησια...
Προσπαθησα να "την" δω με αλλο ματι τη ζωη...
Ονειρα και επιθυμιες καθε βραδυ που ξαπλωνω και ελπιδα..."Ολα θα γινουν" ψιθυριζα στον εαυτο μου ξαπλωμενος αργα το βραδυ ολομοναχος στο σπιτι...

Τιποτα ομως δεν καλυπτει το κενο αυτο που εχω μεσα μου...Τιποτα δεν δειχνει να "θεραπευει" αυτη τη ξεθωριασμενη οραση...Τιποτα δεν διωχνει αυτο το πεπλο μπροστα απτο οπτικο μου πεδιο...
Τιποτα δεν διωχνει τις σκεψεις απτο μυαλο μου....

Δεν ξερω τι αλλο να κανω...Ειμαι σε απογνωση...Ειμαι τοσο χαλια που αισθανομαι οτι θελω πραγματικα να πεθανω αυτη τη στιγμη αλλα δεν νομιζω οτι ειμαι αρκετα γεναιος να κανω κατι τετοιο... :-(

[εσωτερική_σήψη]

nocash ακου λιγο τζονι κας να σου φτιαξει τη διαθεση!

[Μαράλ]

Nocash, κουράγιο, ξέρω πώς είναι αυτές οι σκέψεις του θανάτου... Βλέπεις κάποιον ψυχολόγο ή ψυχίατρο;

Εγώ αισθάνομαι σκουπίδι. Κάθε βράδυ, που δε σκέφτομαι άλλα πράγματα, σκέφτομαι ότι είμαι σκουπίδι και το νιώθω σε όλο του το μεγαλείο

[αλεξανδρος_77]

Εγώ αισθάνομαι σκουπίδι. Κάθε βράδυ, που δε σκέφτομαι άλλα πράγματα, σκέφτομαι ότι είμαι σκουπίδι και το νιώθω σε όλο του το μεγαλείο

πες μας τι σκεφτεσαι.

[Μαράλ]

πες μας τι σκεφτεσαι.

Χμ, ντρέπομαι να γράψω ακριβώς αυτά που σκέφτομαι, πάντως το συμπέρασμα είναι ότι είμαι άχρηστη και απαίσια και κανονικά θα έπρεπε να βρω τα κότσια να αυτοκτονήσω και να πάψω να κλαίγομαι... Ακόμα και ο ψυχολόγος τελευταία μου είπε ότι κλαίγομαι!!! (Άσχετο αλλά έχει πελάτες που δεν κλαίγονται; Έτσι μου 'ρχεται να τον ρωτήσω!!)

[αλεξανδρος_77]

ισως πιστευεις οτι γυρω σου υπαρχουν ανθρωποι που δε σε καταλαβαινουν κ αυτο σε φρικαρει θα μπορουσες να σκεφτεις ενα τροπο να αλαξει αυτο?

[Μαράλ]

ισως πιστευεις οτι γυρω σου υπαρχουν ανθρωποι που δε σε καταλαβαινουν κ αυτο σε φρικαρει θα μπορουσες να σκεφτεις ενα τροπο να αλαξει αυτο?

Ισχύει, και μάλλον ούτε εγώ τους καταλαβαίνω... Ακόμα και ο ψυχ μερικές φορές που βρισκόμαστε (όχι πολλές ευτυχώς!) αισθάνομαι ότι είναι τελείως εκτός της ψυχολογίας μου... Γενικά αυτή η αίσθηση της απόσυρσης από το περιβάλλον και κυρίως από τους ανθρώπους είναι απελπιστική...... Φοβάμαι να πλησιάσω τους άλλους, κάτι με απομακρύνει πολύ έντονα και γι' αυτό τα τελευταία χρόνια δεν έχω φίλους... Δεν ξέρω πώς θα το αλλάξω αυτό...

[αλεξανδρος_77]

δεν ειναι τοσο οτι φοβασαι να πλησιασεις τους αλλους αλλα οτι δεν εχεις διακρινει το τι ειναι καταληλο για σενα αυτη η λεξη που με απασχολισε μια ζωη ετσι οπως σε ακουω τωρα δυσκολευομαι να το προσδιορισω αλλα αν τυχει κατι να ξερω απο την ιστορια σου επιδη ετυχε να το ζησω κ γω θα σου πω...

[kria]

οργισμένη με τον εαυτό μου,γιατί ενώ ξέρω τί πρέπει να κάνω...κάτι με τραβάει πίσω και δεν το κάνω...

[Nocash]

Nocash, κουράγιο, ξέρω πώς είναι αυτές οι σκέψεις του θανάτου... Βλέπεις κάποιον ψυχολόγο ή ψυχίατρο;

Οχι τα σταματησα ολα και ψυχολογους και ψυχιατρους και φαρμακα...
Βαρεθηκα πραγματικα...

[αλεξανδρος_77]

οργισμένη με τον εαυτό μου,γιατί ενώ ξέρω τί πρέπει να κάνω...κάτι με τραβάει πίσω και δεν το κάνω...

δε πειραζει ολοι οι ανθρωποι καπια στιγμη στη ζωη τους χρειαζονται καπιον να τους δωσει θαρρος κ να τους πει συνεχισε.

[Κύκνος]

Πολύ αγχωμένη...αλλά προσπαθώ να παρηγορηθώ με τη σκέψη ότι δεν χρειάζεται να βγω έξω σήμερα άρα είμαι ασφαλής εδώ κι ας είναι σκοτεινά έξω...όμως παρόλα αυτά φοβάμαι...ας ελπίσω να μην κρατήσει για πολύ...