Ας πω και εγώ δύο λόγια για μένα

[Pavlos]

Καλησπέρα σε όλους. Να με συγχωρέσετε για το μεγάλο κείμενο - έκανα 4 ώρες να το γράψω - αλλά το μυαλό μου είναι σε ένα χάος ( my train of thoughts is derailed ) και έχω αρκετές παλινωδίες στη διάθεση. Εδώ και ένα χρόνο έχω διαγνωστεί με διπολική διαταραχή τύπου 2. Αυτή τη στιγμή είμαι 27 χρονών άνεργος, χωρίς πτυχίο και χωρίς να έχω κάνει τη στρατιωτική μου θητεία. Προέρχομαι από μία πολύ υπερπροστατευτική οικογένεια με έναν ψυχαναγκαστικό, ελεγκτικό και επικριτικό πατέρα. Σαν χαρακτήρας ήμουν πάντα κλειστός και χωρίς καθόλου αυτοπεποίθηση. Όλα ξεκίνησαν όταν ήμουν 18 χρονών στο πρώτο έτος της σχολής μου και έπαθα το πρώτο επεισόδιο βαριάς κατάθλιψης το οποίο με φόβισε πολύ. Έκανα άλλα 6 χρόνια και με τη βοήθεια πολύ καλών φίλων για να τελειώσω τα μαθήματα της σχολής. Γυρίζοντας στο πατρικό μου, έκανα την πρακτική μου άσκηση στην οποία ήμουν πολύ καλός, εργαζόμουν πολύ γρήγορα και ο διευθυντής μου ακόμα και τώρα λέει πολύ καλά λόγια για μένα. Τελειώνοντας άρχισα να κάνω την πτυχιακή μου εργασία. Εκείνη τη περίοδο έγινε και το δεύτερο επεισόδιο βαριάς κατάθλιψης και είχα πελαγώσει εντελώς. Έπειτα από μια συμβουλή αποφάσισα να ξαναγυρίσω στον τόπο που σπούδασα για να τελειώσω αν και αισθανόμουν χάλια για αυτό. Εκεί μέσα στην πρώτη εβδομάδα έπαθα μία κρίση και δεν κοιμόμουν σχεδόν καθόλου και βρισκόμουν σε αρκετή υπερένταση. Με τη βοήθεια του πατέρα μου ξαναγύρισα στο πατρικό μου και ένιωσα μεγάλη απογοήτευση. Άλλη μια περίοδος βαριάς κατάθλιψης και τελικά η μητέρα μου με παρότρυνε να πάω σε μια ψυχολόγο. Ο πατέρας μου ήταν αρνητικός εξαρχής αλλά δεν είπε κάτι άλλο. Μετά από δύο μήνες η ψυχολόγος με έστειλε σε έναν ψυχίατρο. Πήγα κρυφά από τους γονείς μου γιατί ούτε αναφορά δεν ήθελαν να ακούσουν σε αυτό και φοβούνται πολύ το στίγμα. Αυτός μου συνταγογράφησε φάρμακα και ξεκίνησα να τα παίρνω. Μετά από λίγο καιρό άρχισα να πηγαίνω κρυφά και στη ψυχολόγο καθώς οι γονείς μου δεν μου έδιναν άλλα χρήματα και θεωρούσαν ότι μετά από 3 συνομιλίες όλα θα ήταν εντάξει. Έτσι ξόδεψα όλες τις οικονομίες μου. Η ψυχολόγος όμως συνέχισε να με βλέπει δωρεάν. Είναι ο μόνος άνθρωπος που με στήριξε τόσο πολύ και μου έδωσε να καταλάβω κάποια πράγματα. Εδώ να σημειώσω ότι όταν πήγα στην Κύπρο - τόπο καταγωγής της μητέρας μου - και με τη βοήθεια κάποιων συγγενών μου ανέβηκε η αυτοπεποίθηση και μπόρεσα να διαβάσω πιο καλά και να είμαι πιο χαρούμενος. Τελικά κατάφερα μετά από αγώνα να τελειώσω το πρακτικό κομμάτι της εργασίας και να μου μείνει τώρα η τεκμηρίωση. Γυρίζοντας πίσω άρχισα πάλι με μεγάλα λόγια ότι επιτέλους θα τελειώσω και θα πάρω και το δίπλωμα του αυτοκινήτου. Όμως πάλι τα έκανα θάλασσα και μετά από έναν μήνα έχω γράψει μόνο 3 σελίδες. Ένας φίλος μου μου λέει ότι πάσχω από οξεία τεμπελίτιδα και βάζοντας χαμηλά το πήχη για τον εαυτό μου δεν του δίνω κουράγιο αφήνομαι και δεν εργάζομαι σύμφωνα με τις δυνατότητές μου. Εδώ μάλλον έχει και δίκιο. Πως όμως μπορείς να συγκροτήσεις το μυαλό σου; Θέλει και άλλη προσπάθεια από εμένα.

Τώρα θέλω να ρωτήσω κάτι και με τη φαρμακευτική αγωγή. Ο γιατρός εδώ και ένα χρόνο άρχισε να μου δίνει lamictal, πήρα και για λίγο το abilify αλλά με χάλασε πολύ και το σταμάτησα, και τώρα σαν δεύτερο φάρμακο παίρνω το wellbutrin 300mg εδώ και 10 μέρες ( μετά από δύο μήνες με το 150mg ) για να με κινητοποιήσει και να μου διορθώσει τη συγκέντρωση όπως είπε. Εγώ από ότι παρατήρησα με την επιστροφή μου και σιγά σιγά πάλι έχασα το ρυθμό μου και το κεφάλι μου έγινε πάλι χάος. Τώρα δεν μπορώ να το εξηγήσω αυτό. Αν κατάλαβα καλά το περιβάλλον με επηρεάζει τόσο πολύ;

Ευχαριστώ για την υπομονή σας να το διαβάσετε όλο Εύχομαι σε όλους τα καλύτερα και εγώ ελπίζω να ξεμπλοκάρω και να συνεχίσω το δρόμο μου.

[amelie74]

καλως ορισες Παυλο,

θελω να σταθω λιγο στο σημειο που αναφερεις οτι ο φιλος σου λεει οτι πασχεις απο οξεια τεμπελιτιδα.
ΑΠΛΑ ΕΞΟΡΓΙΣΤΗΚΑ ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΗΡΘΑΝ ΣΤΟ ΝΟΥ ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΤΟ ΙΔΙΟ ΓΙΑ ΜΕΝΑ.
ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΞΕXΩΡΙΣΟΥΝ ΤΟ "ΒΑΡΙΕΜΑΙ" ΑΠΟ ΤΟ "ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ" ΓΙΑΤΙ ΑΠΛΑ ΠΟΤΕ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΕΝΙΩΣΑΝ ΤΗΝ "ΓΛΥΚΑ" ΤΗΣ ΨΥΧΑΣΘΕΝΕΙΑΣ. (φυσικα με αυτο δεν εννοω να μην προσπαθεις για το καλυτερο, απλα σε καμια περιπτωση να μην αυτοπροσδιοριζεσαι ως τεμπελης).

επισης σχετικα με αυτο που ρωτας ναι το περιβαλλον παιζει καταλυτικο ρολο.
εχω προσωπικη πειρα επι του θεματος δυστυχως...

για τα φαρμακα που ρωτας δεν ξερω να σου απαντησω γιατι δεν τα εχω παρει, ομως σου ευχομαι να ξεμπλοκαρεις συντομα και να ξαναβρεις τον δρομο σου.πιστευω πως παρολες τις οικογενειακες αντιξοοτητες θα τα καταφερεις γιατι διαβλεπω απο τα γραφομενα σου μια δυναμη θελησης

[Lacrymosa]

Καλησπερα Παυλο ! Το περιβαλλον που ζουμε κ δη το οικογενειακο ως πρωτογενης φορεας κοινωνικοποιησης διαδραματιζει καταλυτικο ρολο στη μετεπειτα πορεια κ εξελιξη μας, αλλα δεν ειναι κ κατι τελεσιδικο κ μονοδρομη αυτη η διαδικασια.. Ειναι πολυ δυσκολο να ζεις με χειριστικους, καταπιεστικους κ ενιοτε υπερπροστατευτικους γονεις, εχοντας απο πανω κ το δικο σου προβλημα, τη διπολικη διαταραχη.. Ωστοσο οι συνθηκες που επικρατουν στο οικογενειακο περιβαλλον να ξερεις οτι δεν ειναι μη αναστρεψιμες.. Εννοω οτι μπορεις εσυ να αρχισεις σιγα σιγα να αναθεωρεις κ να προσαρμοζεις καποια δεδομενα κ καταστασεις συμφωνα με τα δικα σου θελω κ συνατοτητες, ωστε να ειναι πιο ηρεμο το κλιμα κ να μην σε παιρνει απο κατω... οι γονεις σου ειναι ενημερωμενοι ?? προσπαθησε να τους εξηγησεις καποια πραγματα κ αμα κ παλι δεν καταλαβαινουν απλα δειξει αδιαφορια, δεν αξιζει να χαλιεσαι, σιγουρα καποιος που δεν αντιμετωπιζει ψυχικη νοσο δεν ειναι σε θεση να καταλαβει τη σοβαροτητα κ πολυπλοκοτητα της καταστασης..

με τη σχολη με στενοχωριεσαι, εχω χασει κι εγω ενα εξαμηνο κ στην εξεταστικη σεπτεμβριου δεν πηγα καν, δεν ξερω καν τι παιζει κ με τις καταληψεις κ το ασυλο, ειναι το τελευταιο που με νοιαζει ειλικρινα..

προσπαθησε να αφουγκραστεις τον εαυτο σου κ να δινεις βαση εκει που πρεπει κα θε φορα..

οσο για τα φαρμακα τα ιδια ακριβως παιρνω κι εγω, δεν εχω ιδιαιτερες παρενεργειες, παρ ολα αυτα ο,τι θες μπορεις να με ρωτησεις !

Καλη συνεχεια σου ευχομαι !!

[Pavlos]

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας. Μου δίνεται κουράγιο. Αυτό που με νευριάζει λίγο με αυτή την κατάσταση είναι ότι νιώθω ότι έχω πετάξει πολλές ευκαιρίες στη ζωή μου στα σκουπίδια. Όλοι λένε ακόμα και ο καθηγητής μου ότι μπορώ να κάνω πολλά πράγματα, έχω δυνατότητες αλλά δεν μπορούν να καταλάβουν που σκαλώνω και πελαγώνω. Ξεκινάω κάτι το γκρεμίζω και ξανά πάλι από την αρχή. Που θα πάει; "I have a dream" όπως έλεγε και ο Martin Luther King. Το μόνο που ζητάω είναι να γίνω δυνατός και σταθερός. Μία οικογένεια δουλειά και ηρεμία.
Οι γονείς μου έχουν δει μία φορά τη ψυχολόγο και από ότι μου είπε ο τοίχος πιο πολύ θα την καταλάβαινε. Ακόμα υποψιάστηκε ότι μάλλον και η μητέρα μου έχει και αυτή τη διαταραχή αφού μιλούσε πολύ και ο ειρμός των σκέψεων της ήταν ακανόνιστος. Στον γιατρό πήγαμε μαζί στην τελευταία επίσκεψη. Εκεί την πήρε λίγο με το άγριο ο γιατρός και δεν μίλησε καθόλου αλλά στο σπίτι άκουσα το κήρυγμά μου. Δεν κατηγορώ τους γονείς μου γιατί έτσι είναι η νοοτροπία τους και δεν μπορώ να την αλλάξω. Άλλωστε η μάνα μου έχει χρόνια νεφρική ανεπάρκεια και δεν θέλω να τους προσθέτω και άλλα προβλήματα εγώ. Ήδη ο πατέρας μου με πίεσε λίγο για το πτυχίο, το θέμα του στρατού και τη θα κάνω στη ζωή μου.
Προσπαθώ να παίρνω παραδείγματα από αλλού. Όπως από μία ξαδέλφη μου που νοσηλεύτηκε ένα μήνα με σχιζοφρένεια αλλά τώρα επέστρεψε, πήρε το πτυχίο της και έγινε δυνατή. Ακόμα έχω έναν πολύ καλό φίλο που γεννήθηκε με αναπηρία στα πόδια αλλά είναι γεμάτος ζωντάνια και μέσα σε όλα.
Βέβαια αυτές τις μέρες παρατηρώ ότι ειδικά το πρωί νιώθω σαν ζόμπι και χωρίς ενέργεια. Επίσης δεν μπορώ να κρατήσω πάλι την σκέψη μου σε ένα πράγμα και κάνω λάθη. Παράδειγμα εδώ λέω θα γράψω αυτό αλλά μόλις πάω να το γράψω το ξεχνάω και μπορεί να μου έρθει αργότερα. Τι να γίνει ότι μπορώ θα κάνω.

Lacrymosa σου έστειλα ένα μήνυμα σχετικά με κάτι απορίες που έχω για τα φάρμακα. Αν έχεις την καλοσύνη σε παρακαλώ απάντησε μου.

[Lacrymosa]

Παυλο σου απαντησα !!
Οσο για τα υπολοιπα που λες, προσπαθησε να μην αγχωνεσαι κ να τα ιεραρχησεις κ σιγα σιγα ολα θα δρομολογηθουν κ θα μπουν σε μια ταξη. Ειναι πολυ σημαντικο που φερνεις στο νου σου παραδειγματα παιδιων με σοβαρες ασθενειες που νοσηλευτηκαν κ πετυχαν κατα καποιο τροπο στη ζωη τους, να τα σκεφτεσαι κ να αντλεις δυναμη οτι θα τα καταφερεις κι εσυ ! Τιποτα δεν ειναι ακατορθωτο! Εγω πασχω απο διπολικη, διατροφικη κ αγχωδη κ εχω νοσηλευτει 2 φορες μια στα 17 με ανορεξια μια προσφατα, κι ομως κ φιλες εχω, κ τη σχολη μου εχω, κ δραστηριοτητες κανω, δεν αφηνομαι να με παρει απο κατω.. προσπαθω να σκεφτομαι θετικα κ να αντιμετωπιζω τις αντιξξοτητες.. απ τη στιγμη που μας τυχαινει κατι για το οποιο δεν φερουμε ευθυνη μετα το αρχικο διαστημα ξεσπασματος κ αμφισβητησης πρεπει να ανασυνταξουμε τις δυναμεις κ τον εαυτο μας κ να προχωρησουμε, οσο δυσκολο κι αν ειναι !!

Με τους γονεις σου κ τη σχολη πως τα πας ?

[amelie74]

Παυλο μου,
οπως σου εγραψα κ χθες το περιβαλλον ασκει καταλυτικο ρολο τοσο στην διαμορφωση της προσωπικοτητας μας, οσο και στην μετεπειτα πορεια της ζωης μας.
ΠΑΡΟΛΑ ΑΥΤΑ ΟΜΩΣ εσυ μην εστιαζεις οσο μπορεις στην οικογενεια σου και σε αυτα που σου λενε.
ΝΑ ΕΣΤΙΑΖΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΑΝΤΟΧΕΣ ΣΟΥ.
δλδ τι θελω να κανω?να παρω πτυχιο.ποσα μαθηματα αντεχω να δινω στην καθε εξεταστικη?τοσα.κλπ κλπ...
ΑΚΟΥ ΤΟΝ ΠΑΥΛΟ,ΤΑ ΘΕΛΩ ΤΟΥ, ΤΑ "ΜΠΟΡΩ" ΤΟΥ ΚΑΙ ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ!!!!
ΧΕΣΕ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ,ΤΩΝ ΓΟΝΙΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥΔΗΠΟΤΕ ΤΡΙΤΟΥ.
οσο για τα σκαλωματα και τα πελαγωματα κι αυτα αποδεξου τα.
ολοι οι ανθρωποι τρωμε σκαλωματα...εμεις οι διπολικοι βεβαια λιγο παραπανω...αλλα οπως λες και συ you have a dream!!!
αυτο ειναι το βασικοτερο.
υπαρχει ο στοχος,το ονειρο,το οραμα.
εκει ειναι η ουσια και γι'αυτο πιστευω πως τελικα θα τα καταφερεις στη ζωη σου!

[Pavlos]

Μου φαίνεται ότι θα με καλομάθετε με τα καλά σας λόγια Με τη σχολή τα πράγματα είναι πολύ απλά. Τα μαθήματα όλα περασμένα, η εξάμηνη πρακτική έχει γίνει και από την πτυχιακή το πρακτικό κομμάτι τελείωσε. Το μόνο που έχει μείνει είναι το πακετάρισμα και η τεκμηρίωση της εργασίας. Εδώ το μόνο κακό είναι ότι έχω πάρει με άσχημο μάτι και φόβο τη σχολή. Έτσι όποτε μιλάω με τον καθηγητή αγχώνομαι λίγο γιατί όπως και να το κάνουμε 9 χρόνια έχουν περάσει με πολύ άσχημες εμπειρίες και θέλω να ηρεμήσω από όλα αυτά. Δεν ξέρω και πόσο χρόνο έχω ακόμα στη διάθεσή μου (την κάνω εδώ και 8 μήνες) και όποτε πελαγώνω και δεν προχωράω νευριάζω. Δεν έχω και πολύ υπομονή . Προσπαθώ όμως να κάτσω έστω και λίγο την ημέρα. Το μεγάλο κακό όμως είναι ότι πρέπει να την γράψω στον υπολογιστή και με κουράζει αρκετά αυτό.

Με τους γονείς μου οι σχέσεις μας είναι καλές τώρα και προσπαθώ μετά από πολλά χρόνια να αδιαφορώ στα σχόλιά τους και τις απαιτήσεις τους. Έχουν κολλήσει λίγο στο θέμα της αυτοπεποίθησής μου και που δεν παίρνω πρωτοβουλίες αλλά αυτό θα το ακούω πάντα. Θέλουν το καλό μου αλλά ο τρόπος τους δεν ήταν ο κατάλληλος για μένα. Από ότι κατάλαβα ήθελαν απλώς να είμαι καλό και υπάκουο παιδί. Ήταν πολύ κακό να θέλω κάτι που δεν τους άρεσε και δεν έλεγα τίποτα κρατώντας τη στενοχώρια μέσα μου.

Από δραστηριότητες δυστυχώς δεν έχω πολλές. Από μικρός ήμουν μαζεμένος και σε συνδυασμό με την μη ενθάρρυνση του πατέρα μου και την ανάγκη του να μας κλείσει σε ένα κλουβί για να μην πληγωθούμε δεν έκανα πολλά πράγματα. Δεν είμαι και ο τύπος που θα πηγαίνει κάθε μέρα στην καφετέρια. Έτσι αφού πρώτα βέβαια έσκασα λίγο τη ψυχολόγο ξεκίνησα γυμναστήριο που το σταμάτησα το καλοκαίρι και θα το ξαναρχίσω τώρα. Βέβαια κάθε δραστηριότητα που σε κάνει να βγαίνεις από το σπίτι σου κάνει πάρα πολύ καλό. Έχω ξεκινήσει και το δίπλωμα για το αυτοκίνητο από τον Ιούλιο αλλά ακόμα δεν έχω διαβάσει το βιβλίο για τα σήματα.

Μου φαίνεται ότι πιο πολλά γράφω εδώ παρά στην εργασία . Όλα από ότι κατάλαβα είναι μέσα στο μυαλό μας. Είμαστε ότι σκεφτόμαστε και οι άλλοι μας επηρεάζουν όσο τους αφήνουμε. Πάλι πολλά έγραψα αλλά που θα πάει θα τα καταφέρω.

[Lacrymosa]

Ρε μια χαρα γραφεις !! Σε παω πολυ εσενα !! Κοιτα να επικεντρωθεις στη σχολη σου κ στην πρακτικη σου να παρεις το πτυχιο να εισαι οκ μετα να σου φυγει κ το αγχος κ ολα !! Δωσε βαση στον εαυτο σου κ στις αναγκες του κ μην επηρεαζεσαι απο κακοβουλα σχολια, δεν αξιζει απλα !!
Πιο πολλα γραφεις εδω παρα στην εργασια ?? Ελα ρε, εμας η εργασια της πρακτικης του τελευταιου εξαμηνου παιρνει περιπου 50 σελιδες !!
Ααα κ παραπονιεσαι !! Τι σχολη εισαι αληθεια ??

[Pavlos]

Πίστεψέ με ότι κοιτάω να συγκρατώ τον εαυτό μου και έχω μάθει να ελέγχω και τα διεργασικά μου λάθη ( πω πω επιστήμονας ) στον τρόπο σκέψης μου. Όχι ψυχαναγκαστικά όμως. Η σχολή μου είναι ΤΕΙ πληροφορικής. Η εργασία θέλει 100 σελίδες μαζί με το πρακτικό που έχω κάνει. Έχω μεράκι με αυτό που διάλεξα και μου αρέσει πολύ να δουλεύω. Γι' αυτό με νευριάζει που δεν αποδίδω. Δεν έχω βέβαια και τις κατάλληλες συνθήκες μιας και η πόλη που ζω είναι καταθλιπτική. Τώρα το μεγάλο ερώτημα είναι γιατί δεν κάνεις κάτι να αλλάξεις. Αλλά προσπαθώ. Lacrymosa σε πάω και εγώ πολύ. Φαίνεσαι ξηγημένο άτομο. Αλήθεια εσύ σε πια σχολή είσαι (να μην κάνω και έναν έλεγχο ); Εύχομαι καλή δύναμη σε όλους.

[Lacrymosa]

Παιδαγωγικο Δημοτικης Εκπαιδευσης ειμαι εγω αλλα εχασα ενα εξαμηνο λογω προσωπικων προβληματων... παιρνω -δεν παιρνω πτυχιο τον ιουλιο.. αλλιως απο σεπτεμβρη.. εμας η πρακτικη ειναι ευκολη καθως παμε σε σχολεια αλλα η προετοιμασια, διεξαγωγη κ αξιολογηση της διδασκαλιας ειναι το δυσκολο κομματι της υποθεσης !! Ευχομαι να τα παμε κ οι 2 καλα με τις σχολες μας !!
Φαινεσαι ατομο συνειδητοποιημενο, με αυτοελεγχο !! Σου ευχομαι ο,τι καλυτερο στη ζωη σου !!

[Pavlos]

Και σε εσένα ότι καλύτερο εύχομαι. Ευχαριστώ και για την παρέα και τη συνομιλία. Πάντως σε κόβω να γίνεσαι πολύ καλή δασκάλα Μην μασάς. Όσο για το "συνειδητοποιημένο, με αυτοέλεγχο" μαθαίνω συνέχεια. Με βοήθησε πολύ και η ψυχολόγος. Μερικές φορές όπως και τώρα έχω κάποια πισωγυρίσματα αλλά δεν γίνεται αλλιώς. Απλώς πιστεύω λίγο αυτοπεποίθηση θέλω να αποκτήσω. Πάω να περπατήσω.

[Lacrymosa]

Σε ευχαριστω για τα καλα σου λογια !! Οι συνεδριες με την ψυχολογο θα σε βοηθησουν να ανακαλυπτεις ολο κ περισσοτερο τον εαυτο σου κ να αποκτησεις περισσοτερη αυτοπεποιθηση !! Και τα rebounds μεσα στο προγραμμα ειναι, αλλα δεν πρεπει να κολλαμε εκει, αλλα να συνεχιζουμε δυναμικα κ ακαθεκτα !!
Καλη βολτα !!
cu !!

[Pavlos]

Μου φαίνεται δεν βάζω μυαλό εύκολα . Κάθομαι και λέω ναι θα καθίσω να τελειώσω το γράψιμο αφού μπορώ να το κάνω. Αλλά από άγχος το αποφεύγω και κάνω οτιδήποτε άλλο στρουθοκαμηλίζοντας. Ακούω και το κλασικό κήρυγμα ότι δεν αναλαμβάνω τις ευθύνες μου και δεν παίρνω πρωτοβουλίες για τη ζωή μου αλλά ένας καλός φίλος μου είπε ότι καλό θα ήταν να αυξήσω λίγο τα αφορολόγητα όριά μου .

[Lacrymosa]

Καλα σου λεει ο φιλος σου χεχεχεχε !!!!!
Κοιτα κ εγω γενικα λιγακι ανοργανωτη ειμαι κ με αγχωνει αυτο πολυ, αλλα το παλευω....

[εσωτερική_σήψη]

.
Προσπαθώ να παίρνω παραδείγματα από αλλού. Όπως από μία ξαδέλφη μου που νοσηλεύτηκε ένα μήνα με σχιζοφρένεια αλλά τώρα επέστρεψε, πήρε το πτυχίο της και έγινε δυνατή.

δεν ξερεις ποσο θαρρος μου δινει αυτη σου η φραση!σε ευχαριστω που την εγραψες!