Results 1 to 11 of 11
Thread: Τελικά συνειδητοποιώ..
-
27-03-2020, 03:37 #1
- Join Date
- Mar 2018
- Posts
- 2,666
Τελικά συνειδητοποιώ..
Τελικά αναλογιζόμενος την κατάσταση συνειδοτοποιώ ότι αυτό που έχει πρώτιστη σημασία, είναι να πιστέψω ότι η οικογένεια μου μού κατάστρεψε τη ζωή χρησιμοποιώντας την ενοχή ως όπλο. Και ο πατέρας μου και η μάνα μου και ο αδερφός μου και το συγγενικό περιβάλλον, χρησιμοποίησαν το τέχνασμα της ενοχής εναντίον μου. Είναι το συνεχόμενο μοτίβο που εμφανίζεται σχεδόν σε κάθε αλληλεπίδραση μας. Ρωτάω τον αδερφό μου, αν ξερει πού είναι ένα βιβλίο, παριστάνει το θύμα που τον έβαλα να ψάξει τη βιβλιοθήκη να το βρει, πάω να κάνω μια βόλτα (προ καραντίνας), αμέσως η μάνα μου να ουρλιάζει ότι καταστρέφω το μέλλον του αδερφού μου τώρα που παντρεύεται (αντί να του εξηγήσει ότι είναι δικαίωμα μου να βγαίνω έξω και ότι είναι αρρωστημένο να με ζηλεύει γι' αυτό, αντί να ασχολείται με πιο σημαντικά πράγματα. Δυστυχώς μου επιτέθηκε για να του κάνει το χατίρι). Ο πατέρας μου που βιαιοπραγούσε διαρκώς εναντίον μας κατηγορούσε εμένα ως εγκληματία και πάει λέγοντας...
Με χαρακτήρισαν τρελό, μού λήστεψαν την κληρονομιά του παππού μου, με έκλεισαν στο σπίτι, μετά πήραν ένα σκυλί γιατί ήξεραν ότι θα το αγαπήσω και θα μπορούσαν να με εκβιάζουν μέσω αυτού, και είπαν να, ένας τρελός που ασχολείται όλη ημέρα με έναν σκύλο, δεν έχει άλλες επιθυμίες σαν εμάς, δεν έχει άλλα συναισθήματα σαν εμάς τους καλλιτέχνες, που απολαμβάνουμε την κοινωνική ζωή, τον έρωτα, ένα περίπατο στην παραλία το δειλινό... Αυτός έναν βρωμόσκυλα ξεψειρίζει. Και με κοίταζαν υποτιμητικά ''οι καλλιτέχνες''.
Πρέπει κάπως να συνειδητοποιήσω ότι είμαι αθώος, και ότι αυτή η πλαστή ταυτότητα του ανάπηρου στο μυαλό, είναι ένα δικό τους δημιούργημα που μου επέβαλαν.
Πρέπει να βάλω στόχο, παροτι τίποτα όμορφο δε μου επιφυλάσσει το μέλλον μου, και παρότι η ζωή μου εκλάπη και δεν επιστρέφεται, να φύγω μακριά από αυτά τα καθίκια, να ζήσω μόνος μου, και να είμαι ο εαυτός μου, έστω για λίγα χρόνια. Οχι αυτός που λένε ότι είμαι οι εγκληματίες. Αυτό το κατόρθωμα να είναι ο αυτοσκοπός.
- 27-03-2020, 09:16 #2
- Join Date
- Mar 2018
- Posts
- 4,783
Αν και δεν συμφωνώ 100% με την προσέγγισή σου, έχω να πω με απλά λόγια σαν απάντηση στα παραπάνω: "Καλά που το κατάλαβες".
Το θέμα είναι να μην μείνεις απλά σε αυτή την διαπίστωση/συνειδητοποίηση, αλλά να κυνηγήσεις σοβαρά αυτόν τον στόχο που λες. Στο εύχομαι.
27-03-2020, 18:47 #3
- Join Date
- Jun 2019
- Posts
- 247
Να ξέρεις Ορέστη έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ, στη κώχη τούτη τη μικρή, σ΄ολη τη γη τη χάλασες.
Το παρελθόν, οι επιλογές, τα λάθη, η εντύπωση που οι άλλοι μας έκαναν να έχουμε για τον εαυτό μας δεν μπορούν να διαγραφούν, ούτε να ξεχαστούν. όπου και να πας, γύρω απο εκείνους θα στρέφεσαι, τη μητέρα σου, τον πατέρα σου και τον αδερφό σου μέχρι να δικαιωθείς.
27-03-2020, 20:40 #4
- Join Date
- Mar 2017
- Posts
- 765
Ναι, όμως η πόλη κάποια στιγμή θα σταματήσει να μας ακολουθεί όταν δυναμώσουμε, και για να γίνει αυτό πρέπει να την αφήσουμε, αν δεν έχουμε άλλη επιλογή. Θέλω να πω, ναι μεν θα κουβαλάμε τα βιώματά μας και ότι ζημιά μας έχουν κάνει, αλλά όταν αλλάζεις περιβάλλον μπορείς να παλέψεις πιο εύκολα. Σε αρρωστημένο περιβάλλον είναι φυσικό επακόλουθο να αρρωστήσεις. Όταν αλλάξεις τουλάχιστον αυτό, έκανες το πρώτο (μεγάλο) βήμα.
27-03-2020, 21:02 #5
- Join Date
- Aug 2009
- Location
- Terabithia Nova
- Posts
- 3,299
Επισης, ο Καβαφης ηταν κοσμοπολιτης και κοσμογυρισμενος, πραγμα που φαινεται να ξεχνα η να αγνοει πολυς κοσμος... Εγω θα προτιμουσα να φτασει κανεις στο συμπερασμα του επιμαχου στιχου εχοντας κανει το ταξιδι του παρα χρησιμοποιοντας το στιχο σαν δικαιολογια.
"When you're looking for something specific, your chances of finding it are very bad.
Because, of all the things in the world, you're only looking for one of them.
When you're looking for anything at all, your chances of finding it are very good.
Because, of all the things in the world, you're bound to find some of them."
28-03-2020, 01:48 #6
- Join Date
- Mar 2018
- Posts
- 2,666
28-03-2020, 01:58 #7
- Join Date
- Mar 2018
- Posts
- 2,666
Μου το χουν ξαναπει αυτο σε αλλο φορουμ, οταν ελεγα οτι θα μετακομισω. Θα φανει ποιος θα νικησει. Βασικα παντα οταν ελεγα κατι, καποιος αλλος μου ελεγε οχι, και με εκανε να πιστεψω το χειροτερο. Θυμηθηκα κατι αστειο: Πηγαινα γυμνασιο, εποχη που πολλοι μαθητες εκαναν μπουρδελοτσαρκα. Λεω στο συμμαθητη μου τον Χαρη "το Σαββατο θα παω στα μπουρδελα". Μου απανταει "Που θας πας με το τοσο (υπεδειξε με τα δαχτυλα του το μεγεθος) ; Νομιζεις οτι θα σου πει" δεν πειραζει, το παθαινουν κι αλλοι; ". Θα σου πει "ρε αη στο διαολο απο δω περα που θες και να γαμησεις με το τοσο! "
Σορυ για το σοκιν, αυτο θυμηθηκα.
28-03-2020, 04:51 #8
- Join Date
- Mar 2018
- Posts
- 2,666
Και πολλες φορες αναρωτιεμαι ποιος ειναι τελικα ο σωστος και ηθικος τροπος να ζησω τη ζωη μου. Μεγαλωσα με εναν πατερα που παριστανε οτι παιζει σε ταινια του Φωσκωλου (αν θυμαστε οι παλιοι εκεινες με τους νεους που καταστρεφονται απο ναρκωτικα, εκδιδονται κλπ). Μου ελεγε συνεχεια οτι εχω παρει τον κατηφορο, οτι παω κατα διαολου, οτι ξερει την καταληξη μου που θα ειναι τραγικη... Ενοχοποιουσε ως εγκληματικες τις επιθυμιες μου να κανω ο, τι εκαναν οι υπολοιποι συνομιληκοι μου. Απο το Δημοτικο ολα αυτα. Ελεγε οτι οι φιλοι οδηγουν στα ναρκωτικα, η μπαλα οδηγει στα ναρκωτικα, τα ηλεκτρονικα παιχνιδια οδηγουν στους κωλομπαραδες κλπ.
Προς υποστηριξη των θεσεων του κουβαλουσε σπιτι δυο θειους μου που παντα τον υποστηριζαν και κατι φιλους απ το καφενειο οπου επαιζε ποκα.
Οι θειοι αυτοι θα μαθαινα πολυ πιο μεγαλος οτι με ελεγαν ψυχοπαθη επειδη εγινα οπως με εκαναν: χωρις κοινωνικη ζωη.
Στα παιδια τους εννοειται εκαναν ολα τα χατιρια και τα προετρεπαν να κανουν ολα εκεινα για τα οποια εμενα φορτωναν ενοχες.
Αυτο αποδεικνυει οτι επρατταν με δολο και σχεδιο εναντιον της οικογενειας παριστανοντας τους φιλους του ψυχικα διαταραγμενου πατερα μου.
Εγω τωρα ομως δεν μπορω να αποβαλλω τις ενοχες και τις φοβιες. Ακομα και υποσυνειδητα με επηρεαζουν, το ανακαλυπτω αναλυοντας ενεργειες που νομιζα οτι ηταν καθαρα δικες μου.
28-03-2020, 08:53 #9
- Join Date
- Jun 2019
- Posts
- 247
Εάν αναφέρεσαι σε μένα, εγώ ναι έζησα και Αθήνα και σε δυο πόλεις του εξωτερικού, όπου σπούδασα και δούλεψα, πριν επιστρέψω στην οικογένεια μου στη θεσνικη. Το γεγονός οτι κατάντησα με ψύχωση δεν σημαίνει ότι ήμουν μια ζωή καθηλωμένος και ανήμπορος.
Και πίστεψέ με στους γονείς μου δεν ήταν το καλύτερο περιβάλλον για μένα, ήταν ένα περιβάλλον που με ευνούχιζε, η μητέρα μου πάντα ήταν απαξιωτική απέναντί μου και μου ασκούσε κριτική για κάθε θέμα. Νεύρα ένταση βρισίδια και αντίδραση απο μένα ήταν καθημερινότητα. Μεγαλώνοντας όμως οι γονείς αλλάζουν οι ισορροπίες και το σωστό παιδί στέκεται δίπλα τους και τους βοηθάει. Τότε, θα το αποδεχτούν και θα λάβει αναγνώριση για το πόσο άξιο είναι και θα μπει ένα τέλος στη κατάρα αυτή που πλανάται πάνω απο το σπίτι με θύμα την ψυχική υγεία όλων. Θα αποκατασταθούν και τα τραύματα του Ορέστη. Δεν εννοώ να μένει στον ίδιο χώρο αλλά ο Ορέστης λέει ότι θα ρίξει μαύρη πέτρα πίσω του, κάτι πέρα απο εγωιστικό. Επίσης ισχυρίστηκα ότι εάν έχει ανεπίλυτα θέματα με τους γονείς του, θα τα βρεί μπροστά του γιατί τα απωθυμένα αυτα επηρεάζουν τόσο τις σχέσεις μας με τους άλλους όσο και τη κοινωνική μας ζωή. Οι γονείς δεν είναι τυχαίοι. Οπότε η πρόταση μου είναι πίσω στη πηγή του προβλήματος και επίλυσή του με τη συνδρομή κάποιας οικογενειακής συμβούλου. Εμείς είχαμε την τύχη να πάμε σε μια δομή του δημοσίου που έκανε θαύματα.
28-03-2020, 09:18 #10
- Join Date
- Aug 2009
- Location
- Terabithia Nova
- Posts
- 3,299
Αν ξαναδιαβασεις το ποστ μου θα δεις οτι αναφερομουν στον Ορεστη αν εχει παει εξωτερικο, κι οχι σε εμενα εσενα η οποιονδηποτε αλλο. Το ζητημα ειναι ο καθενας να ανακαλυψει το ταξιδι τι σημαινει για τον ιδιο. Δεν μπορεις να κρινεις εξ ιδιων τα αλλοτρια, κανεις μας δεν μπορει.
Επισης ειναι μεγαλο λαθος να συμβουλευουμε τον Ορεστη να επωμιστει την ψυχικη επουλωση οχι απλα αλλων, αλλα των κακοποιητων του. Εχει καθε δικαιωμα να θελει θεραπευσει τον εαυτο του και κανενα αλλον. Ισχυει αυτο βασικα για ολους μας.
Κατα τα αλλα συμφωνω φουλ για την ψυχοθεραπεια, και το ιδανικο θα ηταν να κανει παραλληλα με ο,τι θελει να επιδιωξει. Τωρα αν πρακτικα ειναι δυσκολο η και αδυνατο ακομα, ειναι θεμα μεν αλλα σιγουρα οχι για ποιητες. :Ρ you know what I mean?"When you're looking for something specific, your chances of finding it are very bad.
Because, of all the things in the world, you're only looking for one of them.
When you're looking for anything at all, your chances of finding it are very good.
Because, of all the things in the world, you're bound to find some of them."
17-10-2020, 23:15 #11
- Join Date
- Mar 2018
- Posts
- 2,666
Κολοκυθια. Οπως μου κλεψανε τα προηγουμενα χρονια, ετσι θα μου κλεψουν και τα επομενα. Καθε χρονος και πιο δυσκολος. Καθε χρονος και πιο λιγος.
Similar Threads
-
Τι έχω τελικα
By Vaper in forum Stress, Αγχος, Φόβος, Γενικευμένη Αγχώδης ΔιαταραχήReplies: 12Last Post: 28-12-2018, 20:15 -
τελικα
By giannis000 in forum Συζητήσεις Ψυχολογικού ΕνδιαφέροντοςReplies: 6Last Post: 28-09-2017, 16:26 -
Τελικά...
By GiannisNik3 in forum Με καφέ και συμπάθεια....Replies: 0Last Post: 16-05-2017, 21:07 -
τι εχω τελικα?
By mr bubbles in forum Stress, Αγχος, Φόβος, Γενικευμένη Αγχώδης ΔιαταραχήReplies: 11Last Post: 19-03-2012, 06:29 -
Τελικά τί έχω
By mperdemenos123 in forum Stress, Αγχος, Φόβος, Γενικευμένη Αγχώδης ΔιαταραχήReplies: 4Last Post: 23-03-2011, 00:00
Η ΡΙΖΑ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ.
16-05-2024, 16:05 in Stress, Αγχος, Φόβος, Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή