Results 1 to 15 of 19
Thread: Πονάω...
-
17-09-2013, 17:54 #1
- Join Date
- Aug 2011
- Location
- Tinos
- Posts
- 233
Πονάω...
Απο μικρη μεγαλωνα μεσα σε μια ανωμαλη οικογενεια.Ουσιαστικα η γιαγια μου και ο παππους μου με μεγαλωσαν,καθως ο πατερας μου δεν νοιαστηκε στιγμη για 'μενα και η μητερα μου παρ'ολο που με αγαπουσε πολυ δεν μπορουσε να με μεγαλωσει μονη της απο τοτε που ημουν μωρο λογω της δουλειας του πατερα μου που επρεπε να γυρναει στο σπιτι μετα τα μεσανυχτα(σερβιτορος) και δεν μπορουσε να μενει μονη στο σπιτι.Ετσι ειχαμε τυπικες σχεσεις.Την εχασα οταν ημουν 13 ετων(τωρα ειμαι 18 μισο) και ετσι ζουσα -και ζω ως τωρα με την γιαγια μου και τον παππου μου- χωρις αδερφια,χωρις ξαδερφια που να μενουμε κοντα,χωρις θειους..κανεναν.Μεγαλωσα με ζηλια προς τις αλλες οικογενειες γυρω μου και δικαιολογημενα.Ασε που σπανια παταει ενας ανθρωπος μεσα στο σπιτι μας(που να βρεθει?) και ολες τις γιορτες τις περναμε ολομοναχοι. Πως να μη ζηλευω τις αλλες οικογενειες? Ως και οταν εβλεπα οικογενειακες ιστοριες που ειναι προιον μυθοπλασιας καμια φορα με επηρεαζε και βουρκωναν τα ματια μου(υπερβολη το ξερω)
Απο τις 1ες κιολας ταξεις του δημοτικου αρχισαν να με κοροιδευουν και να με πειραζουν χωρις ιδιαιτερο λογο. Δυστυχως το κακο συνεχιστηκε μεχρι και το Λυκειο που τελειωσα φετος.Δεν ειχα κανει ποτε το παραμικρο κακο σε κανεναν,και αντιμετωπιζομουν απο τους περισσοτερους σαν να ειχα ερθει απο αλλο πλανητη. Μονο καποιες παρεες ειχα,με τις οποιες παλι ειχα τυπικες σχεσεις και μαζι βγαιναμε σπανια.Κολλητη δεν ειχα ποτε στη ζωη μου.Αγορι δεν με πλησιαζε,και εκεινοι που ενδιαφεροταν,μου ελεγαν να εχουμε -ακουτε εκει-σχεση στα κρυφα για να μην το μαθουν οι γυρω τους και τους κοροιδευουν επειδη θα ηταν μαζι μου! Ο πρωην μου(που ηταν η μοναδικη "σχεση" αν αξιζει να ονομαζεται ετσι που ειχα μου ελεγε τι περνουσε με την κοροιδια των φιλων του.Με λιγα λογια,σχολικα χρονια δυσαρεστα γεματα απο κακες αναμνησεις.Μονο οι καθηγητες ηταν διπλα μου οι οποιοι με εκτιμουσαν παρα πολυ απ'οτι ελεγαν και εδειχναν.(αυτο μου προκαλεσε αλλο προβλημα παλι που ισως το ανοιξω σε αλλο topic,παντως με την προσκολληση εχει να κανει.) Περπατουσα στο διαδρομο του σχολειου περιτριγυρισμενη απο φοβο μην με δει καποιος/καποια και γελασει μαζι μου οπως συνηθιζε να γινεται ορισμενες φορες.Μη με ρωτατε γιατι,δεν ξερω...απλα ειχα δυσφημιστει οπως ειπε και μια φιλη μου απο την Αθηνα που ξερει απο τετοια καθως στο σχολειο της πολλα παιδια τραβανε οτι τραβουσα εγω(Τηνο μενω). Ακομα και στο δρομο απεφευγω ακομα να περασω απο μεγαλη παρεα για να μην συγχιστω(δεν ειναι η ιδεα μου,δυστυχως και εκτος σχολειου ειχα πολυ ασχημα περιστατικα,κυριως με αγορια που με κοροιδευαν).Απλα δεν μπορω να τα πω ολα για να μην σας κουραζω. Εκτος απο τις ευτυχισμενες οικογενειες ζηλευα με τα ευτυχισμενα ζευγαρια και με τις ευτυχισμενες κολλητες,καθως σαν ΑΝΘΡΩΠΟΣ χρειαζομαι διπλα μου ανθρωπους,και στον εναν τομεα και στον αλλον.Η ζηλια εφερνε τη στενοχωρια,και η στενοχωρια το κλαμα καθε φορα που αντικρυζα ενα ζευγαρι η μια παρεα απο κολλητες. Στενοχωριομουν σε σημειο που γινομουν κακια και ευχομουν να χωρισουν αν και αυτο καταβαθως το ξερω πως ειναι λαθος και ντρεπομαι,με αποτελεσμα να μην τα εχω καλα ουτε με τον ιδιο μου τον εαυτο.Οι μοναδικοι μου φιλοι δυστυχως ειναι online. Ολοι μου ελεγαν και στο συγκεκριμενο φορουμ να κανω υπομονη μεχρι να περασω σε καποια σχολη και να φυγω απο δω.Και ποιο το αποτελεσμα??? Πανελληνιες σκετη αποτυχια,κι εγω να βρισκομαι αυτη τη στιγμη μεσα στο σπιτι,να ετοιμαζομαι να διαβασω αρχαια ελληνικα για να ξαναδωσω το Μαη με το μυαλο μου να μη μπορει να ξεφυγει απο τις δυσαρεστες αναμνησεις που μου εχουν προκαλεσει πολυ βαθια τραυματα και τα παιδια απο την παρεα που σπανια εβγαινα αλλα ειχα την ευκαιρια να ξεσκασω μαζι τους να ετοιμαζονται να φυγουν απο το νησι για να πανε για σπουδες στις πολεις που περασαν. Και τωρα μενω εντελως μονη με τις ασχημες αναμνησεις.Ποιος την αντεχει τετοια ζωη?? Καθε τρεις και λιγο τα θυμαμαι ολα αυτα και μου χαλαει ολη η διαθεση μη εχοντας ορεξη για τιποτα.Απορω πως θα τα βγαλω περα με το διαβασμα.Σε ψυχολογους που δοκιμασα να παω,δεν με βοηθουσε κανεις γιατι ολοι κοιταζαν την τσεπη τους.Πως να ζησω αλλο ετσι??[COLOR="black"][B]Μη χτίζεις ποτέ μεγαλύτερο σπίτι από τη σκεπή που μπορείς να βάλεις σ'αυτό[/B][/COLOR]
- 17-09-2013, 18:08 #2
- Join Date
- Feb 2013
- Location
- σε 1 λιμνουλα!
- Posts
- 14,042
στην ιδια οικογενεια ακριβως μεγαλωσα και εγω και ο πατερας μου ηταν σα να μην υπηρχε αφου δουλευε απογεμα συνεχεια... φοβερη ομοιοτητα και με φοναζαν εξωγηινο στο σχολειο ετσι ειμουν και εγω αλλα καπια στιγμη θυμωσαν και ενιωσαν την οργη του φιλοσοφου...
17-09-2013, 19:03 #3
- Join Date
- Aug 2013
- Posts
- 491
ευακι... πηρες πμ... μν αφηνεις την ψυχη σου ερμαιο καποιων!!!
ότι δε σε σκοτώνει…..κακά τα ψέματα……
…………………………….ένα κουσούρι στο αφήνει!!!
18-09-2013, 00:41 #4
- Join Date
- Sep 2013
- Posts
- 339
ερώτημα: τί νομίζεις ότι είναι αυτό που σε κάνει δακτυλοδεικτούμενη? μου θύμισες ένα βιβλίο που είχα διαβάσει 30 χρόνια πριν, "από την πλευρά των κοριτσιών" λεγόταν, Μπελότι η συγγραφέας. εξέταζε τη συμπεριφορά των μαμάδων που κατασκευάζουν με τον τρόπο τους από τα γενοφάσκια τους "παραδοσιακά" αγόρια και κορίτσια. το κάθε παιδί αλλά και αργότερα όταν πάψει να είναι παιδί κουβαλάει μέσα του τον "προορισμό του", όπως του τον όρισε το οικογενειακό καιι κοινωνικό του περιβάλλον στα πρώτα του βήματα. έτσι, το μαυράκι στο νηπιαγωγείο έχτιζε την πόλη του με τα τουβλάκια κάτω από το τραπέζι ενώ τα λευκά παιδάκια την έχτιζαν πάνω στο τραπέζι
18-09-2013, 00:51 #5
- Join Date
- Feb 2013
- Location
- σε 1 λιμνουλα!
- Posts
- 14,042
εμενα αυτο στην αρχη ξεκινησε αναποδα το οτι ξεχωριζα αλλα μετα αρχισε να μου αρεσει
18-09-2013, 02:47 #6
- Join Date
- Aug 2013
- Posts
- 73
στεναχωριεμαι οταν διαβαζω αυτα που γραφεις ευα..κατα καποιο τροπο ισως να μου θυμιζουν και εμενα..να ξερεις οτι ειναι πολοι εκεινοι που εχουν βιωσει παρομοιες καταστασεις ισως και χειροτερες...εμενα παντα αυτο με κρατουσε..ηξερα πως υπαρχουν και χειροτερα και ετσι μπορουσα να βρω τη δυναμη να αντεξω αυτα που περνουσα..οπως και να εχχει ολα αυτα που περιγραφεις οτι σε χαλανε μπορεις να τα αλλαξεις!αν πιστεψεις σε εσενα!διαβασε και φυγε απο εεκει!θα εχεις μια διαφορετικη ζωη μετα θα την φτιαξεις οπως θελεις εσυ απτην αρχη..θα εισαι ο εαυτος σου χωρις να φοβασαι..το παρελθον μας βεβαια παντα θα μας επισκιαζει αλλα ειναι στο χερι μας να χτισουμε ενα μελλον που μας αρεσει..μασ αρμοζει..μασ αξιζει..να το θυμασαι αυτο.καποιοι ανθρωποι γεννιουνται και τ αεχουν ολα ευκολα..ειμαστε και εμεις που πρεπει ν απαλευουμε καθε μερα..ο καθενας με τον τροπο του..βρεσ τη δυμανη μεσα σου απλα..
18-09-2013, 21:32 #7
- Join Date
- Aug 2011
- Location
- Tinos
- Posts
- 233
στη θεση μου εσεις που μου λετε να βρω απλα δυναμη πιστευω ουτε εσεις θα μπορουσατε μετα απο ολα αυτα
[COLOR="black"][B]Μη χτίζεις ποτέ μεγαλύτερο σπίτι από τη σκεπή που μπορείς να βάλεις σ'αυτό[/B][/COLOR]
18-09-2013, 21:38 #8
- Join Date
- Sep 2012
- Posts
- 5,780
Tωρα δεν πας σχολειο, αρα δεν εχεις τις κοροιδιες απο τους αλλους. Με φαδερ τι σχεση εχεις? Με τα μαθηματα γιατι δεν πηγες καλα? Πιστευω οτι ενας καλος στοχος επαγγελματικος θα αποτελεσει τη θρυαλλιδα που θα σε οδηγησει σε ευχαριστες ατραπους.
18-09-2013, 21:51 #9
- Join Date
- Sep 2013
- Posts
- 339
εξακολουθώ να μην σε καταλαβαίνω. ποια θέση σου? δυσκολίες περνάς, δυσκολίες περνάμε. οικογένεια σε εισαγωγικά έχεις, μια παραλλαγή αυτού έχουμε κι άλλοι πολλοί. παππούς και γιαγιά ήρωες. ξέρεις τί είναι να ανατρέφεις παιδί σε μεγάλη ηλικία? κατά τα άλλα είσαι ανάπηρη? δύσμορφη? τί έχεις και σε κοροϊδεύουν? αυτολύπηση είναι η αρρώστεια σου? βολεύεσαι να χουχουλιάζεις λυπούμενη τον εαυτό σου? ζωή ολόκληρη κρατάς στα χέρια σου να τη στίψεις και δεν τη βλέπεις? τί θες να ακούσεις? να σου πούμε κάνε κουράγιο? να σου πούμε ότι όλα θα φτιάξουν? να σου πούμε ότι σε περιστοιχίζουν κακοί άνθρωποι? θα σου απαντούσα απλά: κοίτα τον εαυτό σου στον καθρέφτη και χαμογέλασέ του και μια φορά επιτέλους, τίποτε δεν θα φτιάξει αλλά εσύ τη ζωή σου πρέπει να την κουμαντάρεις μέσα στις δυσκολίες, σύνθετη είναι η κοινωνία που σε περιστοιχίζει και πρέπει να την αντιμετωπίσεις, ακόμα κι αν χρειάζεται να εγκαταλείψεις το μικρόκοσμο του νησιού σου για να χαθείς στο πλήθος. κάποτε όλα θα είναι ανάμνηση. κι άμα μάθεις να διηγείσαι καλά, πού ξέρεις, μπορεί να γίνεις και ανάρπαστη
18-09-2013, 21:53 #10
- Join Date
- Aug 2011
- Location
- Tinos
- Posts
- 233
φυσικα και θα τις εχω,δεν παω σχολειο αλλα κυκλοφορω στο δρομο.Οπως ειπα και πριν με φαδερ καμια σχεση.Μονο 2 ατομα εχω κ αυτα ειναι η γιαγια και ο παππους μου...Δεν τα πηγα καλα γιατι δυσκολευτηκα με τα θεματα καθως δεν πηγαινα ουτε φροντηστηριο(κακως,αλλα ξεκινησα τωρα) αρα δεν διαβασα οπως επρεπε(δεν ημουν και καλα αυτη την περιοδο).αυτα
[COLOR="black"][B]Μη χτίζεις ποτέ μεγαλύτερο σπίτι από τη σκεπή που μπορείς να βάλεις σ'αυτό[/B][/COLOR]
18-09-2013, 21:58 #11
- Join Date
- Sep 2012
- Posts
- 5,780
Δηλαδη οποιον συναντας στο δρομο σε κοροιδευει?
18-09-2013, 22:02 #12
- Join Date
- Aug 2011
- Location
- Tinos
- Posts
- 233
18-09-2013, 22:04 #13
- Join Date
- Sep 2012
- Posts
- 5,780
Τι ειναι αυτο που εχεις εμφανισιακα και σε κοροιδευουν οι περαστικοι? Και βασικα τι σε λενε? Για ποιο θεμα σε σχολιαζουν?
18-09-2013, 22:20 #14
- Join Date
- Jul 2013
- Location
- Athens
- Posts
- 699
Ρε κορίτσαρε,είσαι πολύ μικρή,οποτε ακόμα ψαρωμένη.
Άσχετα το πως και ποιος σε μεγάλωσε,μεγάλωσες,έχεις internet,την ευκαιρία να πας ένα φροντιστήριο,και στην συνεχεια την ευκαιρία να περάσεις σε κάποια σχολη και να γνωρίσεις κόσμο και να εξελιχθείς.
Ούτε θα σου πω πως σε λυπάμαι,ούτε θα κρίνω γιατί σε κοιτάνε.
Αστούς να κοιτάνε και να λένε.
Εσύ κοίτα να στρωθείς στο διάβασμα,πρώτα από όλα για σένα,και μετά για να πεις ένα ευχαριστώ στα γερόντια σου που σε μεγάλωσαν.
Άσε της ζήλιες κλπ για της υπόλοιπες οικογένειες,πίστεψε με,τα περισσότερα είναι εικονικά από όσα βλέπεις,θα το καταλάβεις μεγαλώνοντας.
Για τώρα,θα σου πρότεινα να τους γράψεις όλους και όλα,και να αφοσιωθείς στο να περάσεις σε κάποια σχολη που θα σε γεμίζει,και από κει και πέρα θα δεις ότι η ζωή έχει πολλά χρώματα.
18-09-2013, 22:21 #15
- Join Date
- Aug 2011
- Location
- Tinos
- Posts
- 233
οι περαστικοι οχι οποιοι να ναι...απο εκεινους που με γνωριζουν.. εμφανισιακα ενταξει δεν ειμαι και κανα τοπ μοντελ αλλα δεν εχω κατι το περιεργο ουτε ποτε μου ειχα περιττα κιλα για να γινω αντικειμενο σχολιασμου πανω σ'αυτο.Ισα ισα 170 ειμαι κ 54 kg,καστανα ανοιχτα μαλλια κ καστανα ματια (δεν μπορω να βαλω και φωτο για να σου φυγει η περιεργεια!). Τωρα αν φταινε τα γυαλια μου τι να πω..Οτι και να μην αρεσει παντως στην εμφανιση μου δεν ειναι σωστο να φερονται ετσι. Τοσο ανοητοι ειναι που δεν μπορουν να καταλαβουν πως η πραγματικη ομορφια του ανθρωπου βρισκεται στην ψυχη.Δεν μπορω να κατσω να καταγραψω τι εχω ακουσει απο περαστικους..Αλλοι μπορει να διαδωσουν φημες οτι ειμαι χαζη και φυτο,αλλοι πως ειμαι μπαζο κτλπ.., αλλοι οταν με βλεπουν χαζογελανε,αλλος μου λεει "πως εισαι ετσι",αλλοι να με δουλευουν με σαχλαμαρες κ με χυδαια αστεια.Με λιγα λογια πες το και bullying. Το θεμα ειναι πως δεν εχω ενοχλησει ποτε κανεναν απο αυτα τα ατομα.....
[COLOR="black"][B]Μη χτίζεις ποτέ μεγαλύτερο σπίτι από τη σκεπή που μπορείς να βάλεις σ'αυτό[/B][/COLOR]
Similar Threads
-
Ποναω πολυ....
By aliki23 in forum Σεξουαλικότητα, παρεκκλίσεις, σεξουαλική ταυτότηταReplies: 1Last Post: 10-01-2013, 04:56 -
πονάω αβάσταχτα
By Έλλη in forum Απώλεια, ΠένθοςReplies: 24Last Post: 13-07-2011, 04:53 -
ΠΟΝΑΩ
By Oneiroplasmenos in forum Ψυχώσεις & ΣχιζοφρένειαReplies: 10Last Post: 17-02-2010, 10:04 -
ποναω
By mstrouf in forum Απώλεια, ΠένθοςReplies: 47Last Post: 20-09-2009, 20:19 -
ΠΟΝΑΩ
By fly in forum Ψυχολογική Υποστήριξη & ΑυτοβοήθειαReplies: 14Last Post: 27-07-2007, 14:09
ΚΗΠΟΥΡΙΚΗ-ΕΝΑΣΧΟΛΗΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΓΗ
27-04-2024, 23:57 in Εναλλακτικές Μέθοδοι Θεραπείας