Results 31 to 45 of 122
Thread: ΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ
-
15-05-2008, 17:21 #31
- Join Date
- Jun 2006
- Location
- Αθήνα
- Posts
- 185
Originally posted by Θεοφανία
ΚέλυΠιστεύω ότι τέτοιες δουλειές είναι σχετικά εύκολο να βρεις, αν και καταλαβαίνω ότι δυσκολεύεσαι να σκεφτείς ότι μπορεί να αλλάξεις περιβάλλον.
Μην στεναχωριέσαι που δεν μπορείς να το αναλάβεις. Δεν κάνουν όλοι για όλες τις δουλειές, είτε πάσχουν από κάτι, είτε όχι...
Όσο για το ότι δεν κάνουν όλοι για όλες τις δουλειές είναι όντως αλήθεια... είτε πάσχουν, είτε όχι...
Αχ, πόσο σας ευχαριστώ... πραγματικά...
- 15-05-2008, 17:27 #32
- Join Date
- Jun 2006
- Location
- Αθήνα
- Posts
- 185
Originally posted by blackdaizy
Και επίσης ούτε εγώ το έχω πει σε κανέναν ότι έχω πρόβλημα κατάθλιψης....ούτε καν στον άντρα μου, πόσο μάλλον στους γονείς μου!
15-05-2008, 17:38 #33
- Join Date
- Sep 2005
- Posts
- 939
Originally posted by kely28
Originally posted by blackdaizy
Και επίσης ούτε εγώ το έχω πει σε κανέναν ότι έχω πρόβλημα κατάθλιψης....ούτε καν στον άντρα μου, πόσο μάλλον στους γονείς μου!Μάκια...
15-05-2008, 17:50 #34
- Join Date
- Jun 2006
- Location
- Αθήνα
- Posts
- 185
Originally posted by Φοίβη
Originally posted by kely28
Originally posted by blackdaizy
Και επίσης ούτε εγώ το έχω πει σε κανέναν ότι έχω πρόβλημα κατάθλιψης....ούτε καν στον άντρα μου, πόσο μάλλον στους γονείς μου!
λες να ένιωθαν και οι ίδιοι υπαίτιοι;;;
15-05-2008, 17:50 #35
- Join Date
- May 2008
- Posts
- 172
Originally posted by Φοίβη
Originally posted by kely28
Originally posted by blackdaizy
Και επίσης ούτε εγώ το έχω πει σε κανέναν ότι έχω πρόβλημα κατάθλιψης....ούτε καν στον άντρα μου, πόσο μάλλον στους γονείς μου!
Ναι είναι. Για μένα είναι φοβερό και θαυμαστό ταυτόχρονα. Γιατί φαντάσου πχ τις επιπτώσεις πάνω τους αν επέτρεπαν στον εαυτό τους να το αντιληφθει...
15-05-2008, 17:53 #36
- Join Date
- Sep 2005
- Posts
- 939
Κέλυ μου δεν ξέρω τι θα κάνεις αύριο στη δουλειά σου, ποιά απόφαση θα πάρεις ή δεν θα πάρεις. Ελπίζω ό, τι και αν γίνει να μην είναι πολύ δύσκολο για σένα. Αλλά ακόμα και να είναι, χαίρομαι που τουλάχιστον υπάρχει αυτό το φόρουμ μέσα στο οποίο θα μπορέσεις ελεύθερα, αν το θελήσεις, να απιθώσεις λίγο απο το βάρος σου. Καλό απόγευμα να έχεις.
Μάκια...
15-05-2008, 18:07 #37
- Join Date
- Jun 2006
- Location
- Αθήνα
- Posts
- 185
υπάρχει και η λύση πάω και την κάνω την δουλειά όπως-όπως και εξαφανίζομαι εντός ελαχίστων ωρών. Κανείς δε θα το καταλάβει και από Δευτέρα θα τους πω πως δε μου αρέσει (αφού το δοκίμασα όμως, μην δείξω αρνητική εξ\' αρχής).
Μπορεί να μην είναι και ότι πιο επαγγελματικό, αλλά δε βρίσκω άλλη λύση για την ώρα.
15-05-2008, 18:16 #38
- Join Date
- May 2008
- Posts
- 172
Originally posted by kely28
υπάρχει και η λύση πάω και την κάνω την δουλειά όπως-όπως και εξαφανίζομαι εντός ελαχίστων ωρών. Κανείς δε θα το καταλάβει και από Δευτέρα θα τους πω πως δε μου αρέσει (αφού το δοκίμασα όμως, μην δείξω αρνητική εξ\' αρχής).
Μπορεί να μην είναι και ότι πιο επαγγελματικό, αλλά δε βρίσκω άλλη λύση για την ώρα.
15-05-2008, 19:31 #39
- Join Date
- Oct 2006
- Posts
- 5,668
Originally posted by kely28
η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω σε ποιόν να το πω, με ποιόν να το μοιραστώ... μόνο σε ανθρώπους πολύ κοντινούς μου θα μπορούσα που και πάλι δε θέλω γιατί θα στεναχωρηθούν... δε θέλω να έχουν μετά συνέχειά την έγνοια μου... υπάρχει και ιστορικό στην οικογένεια μανιοκαταθλιψης και θα φοβούνται πως θα πάθω κι εγώ, πως θα χειροτερέψω... είμαι και μακριά από αυτούς, μόνη στην Αθήνα εδώ και 1 χρόνο... στο αγόρι μου πάλι που είναι εδώ φοβάμαι να το πω...
να με απολύσουν δεν το κόβω...
15-05-2008, 19:54 #40
- Join Date
- May 2008
- Posts
- 172
Originally posted by Sofia
χμμ! Δεν μιλάω εκ μέρους της, αλλά νομίζω πως ήδη μας έχει πει η Kelly ότι δεν θέλει να τους στεναχωρήσει.... και την καταλαβαίνω απ\'την μια, αλλά κι απ\'την άλλη έχεις κι εσύ δίκιο Sofia...πως αν μιλήσει έστω σε έναν δικό της άνθρωπο θα της φύγει το βάρος της προσποίησης γιατί πίστεψέ με είναι πολλές φορές πολύ επίπονο....Δεν ξέρω .....κι εγώ μπερδεμένη είμαι πάνω σ\'αυτό.
15-05-2008, 20:27 #41
- Join Date
- Sep 2007
- Posts
- 16
Έχεις σκεφτεί το ενδεχόμενο η αιτία που νιώθεις έτσι να είναι ότι δε σε ικανοποιεί το αντικείμενο της εργασίας σου?
15-05-2008, 22:25 #42
- Join Date
- Jun 2006
- Location
- Αθήνα
- Posts
- 185
τους δικούς μου δεν θέλω να τους στεναχωρήσω, στο αγόρι μου φοβάμαι... τί να του πω; έχω κατάθλιψη, παίρνω φάρμακα, κοντεύω να φρικάρω; δεν ξέρω πως θα αντιδράσει... θα νιώσει και αυτός υπαίτιος, έχουμε κάποια προβλήματα στη σχέση μας... προφανώς και δεν είμαι ευχαριστημένη από την δουλειά μου, αλλά όπως ήδη είπα ο γιατρός μου είπε για τον επόμενο μήνα να μην προβώ σε καμία σημαντική αλλαγή στη ζωή μου, ακόμη κι αν είναι για το καλύτερό μου... και είναι αλήθεια αυτό... αυτή την στιγμή κάτι τέτοιο θα με τάραζε και δεν μπορώ να κρίνω ψύχραιμα τις καταστάσεις...
15-05-2008, 22:30 #43
- Join Date
- Oct 2006
- Posts
- 5,668
οκ kelly....αφου νομιζεις οτι χρειαζεσαι χρονο κ χώρο, ο λογος μου περισσεύει εννοειται...ελπιζω συντομα να νιωσεις καλύτερα κ πιο δυνατη!κ έτοιμη να το μοιραστεις με καποιον κοντινο σου ανθρωπο...εχω περάσει δύσκολες στιγμες κ εγω (καταθλιπτικο επεισοδιο) κ ειδα ποσο ομορφο ηταν οταν τελικα το μοιραστικα. ποσο καλο μου εκανε...φυσικά παντα χρειαζονται οι κατάλληλες προυποθέσεις για ενα τετοιο βήμα. ποτε μα ποτε δεν ξερεις πώς θα αντιδράσει ο άλλος (θετικα ακομα ή κ αρνητικα).
15-05-2008, 22:45 #44
- Join Date
- Jun 2006
- Location
- Αθήνα
- Posts
- 185
Originally posted by Sofia
οκ kelly....αφου νομιζεις οτι χρειαζεσαι χρονο κ χώρο, ο λογος μου περισσεύει εννοειται...ελπιζω συντομα να νιωσεις καλύτερα κ πιο δυνατη!κ έτοιμη να το μοιραστεις με καποιον κοντινο σου ανθρωπο...εχω περάσει δύσκολες στιγμες κ εγω (καταθλιπτικο επεισοδιο) κ ειδα ποσο ομορφο ηταν οταν τελικα το μοιραστικα. ποσο καλο μου εκανε...φυσικά παντα χρειαζονται οι κατάλληλες προυποθέσεις για ενα τετοιο βήμα. ποτε μα ποτε δεν ξερεις πώς θα αντιδράσει ο άλλος (θετικα ακομα ή κ αρνητικα).
15-05-2008, 23:54 #45
- Join Date
- May 2008
- Posts
- 27
kelly ειναι πολυ δυσκολο να περναε την καταθλιψη μονη σου. θελει τεραστια δυναμη πραγμα που εμεις οι καταθλιπτικοι και προβληματισμενοι δεν διαθετουμε. εγω που περνω μια μεγαλη κριση επισης μονη μου, σκεφτομαι πολλες φορες οτι αν μιλησω και δεν με καταλαβουν ή κανουν πως καταλαβαινουν αλλα δεν το νοιωσουν, θα γινω πολυ χειροτερα. το πιο επωδυνο απ ολα ειναι οτι το κραταμε κρυφο και απο τον αντρα μας και φοβομαστε οτι δεν θα καταλαβει (ναι, δεν νομιζω οτι δεν μιλαμε μηπως τους στεναχωρησουμε, εκτος αν προκειται για τους γονεις ή τα παιδια μας, αυτους δεν θελουμε να τους λυπησουμε). με τον αντρα ομως υποτιθεται πρεπει να υπαρχει μοιρασμα αμοιβαιο και καταννοηση. σου εδωσε ποτε σημεια να καταλαβεις οτι μπορεις να ανοιχτεις; εμενα που το επεχειρησα, μαζευτηκα γρηγορα και αναιρεσα γιατι ειδα οτι ουτε καταλαβαινε αλλα παρεξηγουσε και χειροτερευε την κατασταση μου. πρεπει ο αλλος να διαθετει μεγαλη αγαπη αλλα και ευρυ νου για να δεχτει και να κατανοησει τον αλλο. αν λειπει καποιο απο ατα τα δυο, το εγχειρημα θα ειναι καταδικασμενο. κρινε με βαση τα σημαδια που δινει και τις αντιληψεις που εχει το αλλο ατομο και προχωρα αναλογα. σιγουρα θα ηταν ιδανικο - η τυχη μες την ατυχια μας- να μπορουσαμε να εχουμε συμμαχο τον ανθρωπο μας.
για τους γονεις ειναι αλλιως, πιστευω πρεπει και εχουν το δικαιωμα να ξερουν περα και απο τις όποιες αντιληψεις τους, γιατι απο μονη της η χωρις κανενα ανταλλαγμα αγαπη των γονεων, αρκει.
ΧΑΠΙΑ : Υπαρχει εξάρτηση;;
03-05-2024, 00:19 in Άλλες Εξαρτήσεις