Χρειαζομαι τη γνωμη σας.

[maraki065]

Τον τελευταιο καιρο εκανα δυο προσπαθειες να απαλλαγω. για 3 μερες ολα πηγαν πολυ καλα, ετρωγα κανονικα κ ενιωθα και καλα ψυχολογικα.

δεν εχω καταφερει να καταλαβω ΑΚΟΜΗ τι εινια αυτο που με ωθει απ την σχεδον ευτυχια στη βουλιμια. ειναι τοσο οξυμωρο, τοσο περιεργο.

εχω επιτελους προγραμμα γεματο με πραγματα που αγαπω, κανω προοδο στο γυμναστηριο, πηρα βεβαια μερικα κιλα τωρα με τα σκαμπανευασματα,αλλα γενικα ειμαι καλα.

μολις μενω μονη σπιτι,αυτο ηταν. αμεσως παω να μαγειρεψω.

δεν μπορω να καταλαβω, αφου δεν μου δινει χαρα κ ικανοποιηση το φαγητο οταν τρωω ετσι, γιατι το κανω.
πφ..

χρειαζομαι βοηθεια. αλλα ειμια πολυ περηφανη για να τη ζητησω. η συγκατοικος μου εινια σαν αδερφη μου. σκεφτομαι τελευταια να της το πω...

αλλα ειμαι τοσο εγωιστρια, που ακομη κ αν σκυψω το κεφαλι μια φορα, φοβαμαι πως στο μελλον εγω η ιδια θα καταστρεψω τη σχεση μας, γιατι θα νιωθω πιεσμενη στο ιδιο μου το σπιτι. ενω ξερω πως ειναι το μονο ατομο που μπορει να σταθει πραγματικα διπλα μ,γτ κι αυτη υποφερει με το φαγητο, παλι δεν εχω τη δυναμη.

τι με συμβουλευετε να κανω? εχω αναγκη καποιον διπλα μου, πλεον το ξερω. απλα φοβαμαι οτι αν κανω το λαθος να ανοιχτω, θα τον παρω κατω μαζι μου....

[anna65]

Αν νομίζεις πως είσαι μόνη, δεν είσαι. Όλη τη βδομάδα είμαι μέχρι τις 5 στη δουλειά, και τη βολεύω με ένα σαντουιτσάκι - δεν νιώθω πείνα για κάτι παραπάνω. Το ΣΚ στο σπίτι δεν μπορώ να σταματήσω! Τρώω ότι βρω μπροστά μου, κι αν δεν έχει τίποτα έτοιμο - που γενικά φροντίζω να μην έχω πειρασμούς - βάζω κατσαρόλα να κάνω κάτι πρόχειρο! Δεν ξέρω αν βοηθάει ο/η συγκάτοικος. Το μόνο που βοηθάει είναι να υπάρχουν άλλα ενδιαφέροντα. Πχ όταν είμαι στο φόρουμ, δεν σηκώνομαι να πάω να φάω! Όταν βλέπω τηλεόραση, μόλις βάλει διαφημίσεις είμαι όρθια και ψάχνω στα ντουλάπια!
Αυτό που έχεις/ω ανάγκη, είναι τα ενδιαφέροντα. Το να μιλήσεις στην συγκάτοικο, το μόνο που θα πετύχεις είναι στο τέλος να τρως στα κρυφά!

[maraki065]

πόσο χαίρομαι που πήρα τέτοιου είδους απάντηση. με κούρασε να μου λένε επίμονα να μιλήσω σε κάποιον λες και η σωτηρία μου είναι σε χέρια τρίτων.
Η λύση μόνο μέσα μου βρίσκεται, και όσο το νιώθω αυτό, δεν θέλω να επιβαρύνω κανέναν με αυτό μου το πρόβλημα. ήδη τρώω κρυφά και περιμένω πότε θα βολέψει το πρόγραμμα όλης της βδομάδας ώστε να μείνω μόνη με...το φαγητό μου!
αν είναι δυνατόν δηλαδή!
το κακό είνια πως εμένα τίποτα δε με κάνει να ξεχαστώ. μόνο όταν πηγαίνω γυμναστήριο, αλλα πλέον και αυτό είναι ρουτίνα, οπότε πριν ή μετά, τίποτα δε με σταματάει να ξανα υποκύψω.

σκέφτηκα κάποιες φορές μήπως φταίει που δεν έχω σχέση. μα το θέμα είναι ότι δεν θέλω να έχω. έκανα 2-3 συμβιβαστικές προσπάθειες, αλλά πέσαν στο κενό. είμαι άνθρωπος που μένει κάπου μόνο όταν ερωτεύεται.

είχα 3 ώρες ελεύθερες μέσα σε 3 μέρες, και πραγματικά δεν ήθελα να δω άνθρωπο, πόσο μάλλον γκόμενο.σόρι κιόλας αν ακούγομαι σκληρή. το σπιτάκι μου και η μοναξιά μου είναι η καλύτερη επιλογή. απλά δεν ξέρω πως θα βγάλω το φαγητό απ΄αυτό το τρίο της συμφοράς.

Γι αυτό σκεφτόμουν να μιλήσω, μήπως βρούμε τρόπο μαζί να μη μένω μόνη κτλ. αλλά ξέρω πως sooner or later αυτό θα με τρελάνει και μπορεί να ξεσπάσω πολύ χειρότερα .

παρεπιπτόντως πάλι έχω καθυστέρηση. τελικά φταίει και η βουλιμία? νόμιζα μόνο με την ανορεξία συμβαίνει αυτό. αλλά θα μου πεις με τέτοια σκαμπανευάσματα που παθαίνει ο οργανισμός, πως να μη διαμαρτυρηθεί.

[anna65]

ʼυτά που περιγράφεις τα έχω περάσει στις εργένικες μέρες μου. Τώρα είμαι παντρεμένη με δυο υπέροχα αγγελούδια, και η μέρα μου είναι πολύ γεμάτη. Οπότε μπορώ πλέον να διαπιστώσω πως δεν φταίει η μοναξιά, η απομόνωση, το ότι δεν υπάρχει σχέση, το ότι ο Ερμής είναι ανάδρομος - μόνο ο εαυτός μας και τίποτε άλλο. Είμαστε πλασμένοι να κάνουμε βουλιμικά επεισόδια, και το μόνο που μας σώζει είναι να είμαστε συνέχεια απασχολημένοι για να μην κολλάει στο φαγητό ο νους μας.
Για την καθυστέρηση δεν είμαι αρμόδια να σου απαντήσω. Κάποιες καθυστερήσεις που είχα 38-39 ετών τις απέδιδα στο άγχος, αλλά μου εξήγησαν ότι ήταν προεμμηνοπαυσιακές:shocked2:. Στη συνέχεια, μετά την εξωσωματική-καισαρική ο κύκλος επανήλθε στις 27,5 μέρες για 2,5 χρόνια, οπότε μου είπαν πως άρχισαν οι καθυστερήσεις του τέλους. Μόνο που στη δεύτερη καθυστέρηση ήρθε ο γιος :roll:...

[maraki065]

από τη μία αυτό που λες με ρίχνει, από την άλλη όμως χαίρομαι που επιβεβαιώνετα η άποψή μου πως τελικά η λύση και η δύναμη κρύβεται μέσα μας. απλά ίσως και να θελα να βγω λάθος και να πιστέψω πως τουλάχιστον αυτό δεν εξαρτάται μόνο από μένα.
τώρα σιγουρεύομαι πως είμαι πιο μόνη από ποτέ.

εσύ τώρα είσαι καλά από το θέμα της βουλιμίας;
να σου ζήσουν τα όμορφα πλασματάκια σου και να είναι πάντα υγιή και γερά, σωματικά και ψυχικά!

[anna65]

Η μόνη και ύστατη λύση ήταν η επιλογή του χειρουργείου (είχα φτάσει αισίως τα 125 κιλά με διαβήτη και άλλα προβλήματα υγείας), και έκανα την χολοπαγκρεατική εκτροπή που μου 'επιτρέπει' τα βουλιμικά επεισόδια, αν φυσικά τηρώ (ελάχιστους) κανόνες: όχι ζάχαρη, όχι λιπαρά. Για τη ζάχαρη, έχω ταράξει τα γλυκαντικά, και όσο για τα λιπαρά, αν το παρακάνω η επίπτωση είναι να πάω στην τουαλέτα και να πετάξω το κλειδί. Οπότε, τα βουλιμικά επεισόδια δεν έχουν πια επιπτώσεις στο βάρος μου. Αλλά εξακολουθούν να με κάνουν να αναρωτιέμαι για τη δύναμη που (δεν) έχω όσο αφορά το τι θα βάλω στο στόμα μου.

[maraki065]

και φαντάσου πως όλα αυτά........για το φαγητό ! ώρες ώρες συνειδητοποιώ για τι κοντεύω να καταστραφώ και απεχθάνομαι τον εαυτό μου πραγματικά.
Για να δούμε που θα οδηγήσει η αναζήτηση αυτής της ρημάδας της δύναμης.
είμαι μόλις 20 χρονών ρε γ@μώ το, και είμαι στο 2ο χρόνο του προβλήματος. ήδη δε θυμάμαι πως επιβίωνα πριν ζπό αυτο, πως ζούσα, πως ήμουν....

[anna65]

Παρεπιμπτόντως, είμαι από τα πιο δυνατά άτομα που έχω γνωρίσει! έχω τρομερές κρυφές δυνάμεις, πείσμα, επιμονή, ξεροκεφαλιά, αστείρευτη ενέργεια και πολλά άλλα. Αλλά όσο αφορά το φαγητό... αυτό είναι άλλη ιστορία. Όσο κι αν έκανα την αυτοψυχανάλυση, δεν έβγαλα τίποτα. Το μόνο που βγήκε σέ μια πρόσφατη οικογενειακή συνεδρία είναι ότι είχα πέσει θύμα "διατροφικής κακοποίησης" μικρή - με κυνηγούσαν να φάω με το κουτάλι, ενώ αντιδρούσα και ξερνούσα ασύστολα αρνούμενη να δεχτώ τροφή - αλλά δεν ξέρω πώς αντιμετωπίζεται. Ίσως αν είχα ακόμη θέμα με το βάρος μου, να έκανα ειδικές ψυχαναλυτικές συνεδρίες για να βρω λύσεις.
Σκέψου το. Είσαι μόνο 20 ετών, και δεν θέλεις να τυραννιέσαι ολόκληρη τη ζωή σου. Αν είσαι σε κάποια σχολή, υπάρχουν δομές που μπορείς να απευθυνθείς μέσα από τη σχολή. Μην το αφήσεις να σε νικήσει. Οι φίλοι και γνωστοί θα σε μαλώσουν, θα σε κανακέψουν, θα σε οικτίρουν, αλλά δεν έχουν τις γνώσεις να σε βοηθήσουν. Γιατί δεν μπορεί κανείς να σε βοηθήσει, παρά μόνο να σου δείξει το δρόμο να το αντιμετωπίζεις μόνη σου.

[asteropi]

Κανεις και εμετους?Ή μονο βουλιμικα επεισοδια.Αν και δεν ξερω πολλα για το θεμα αν κανεις και εμετους τοτε ειναι πολυ σοβαρο το θεμα και καλο θα ηταν να το μοιραστεις με τη συγκατοικο σου.Σχετικα με την περιοδο μηπως εισαι ελλιποβαρης?Γιατι τοτε νομιζω δημιουργουνται προβληματα με τον κυκλο.

[NADINE_ed]

Originally posted by anna65

Είμαστε πλασμένοι να κάνουμε βουλιμικά επεισόδια, και το μόνο που μας σώζει είναι να είμαστε συνέχεια απασχολημένοι για να μην κολλάει στο φαγητό ο νους μας.

Αυτό το είμαστε πλασμένοι κάπως μου κάθεται...Αν θέλεις,ʼννα,ανάπτυξε το λίγο παραπάνω να καταλάβω τι εννοείς.

[NADINE_ed]

Μαράκι,γνώμη μου είναι πως δεν πρέπει τίποτα.Προσπάθησε να σε παρατηρήσεις
και ν'αφουγκραστείς τις αληθινές σου ανάγκες και θέλω.Οι τρίτοι δεν είναι χωροφύλακες μας
(καταστρέφουμε την όποια καλή σχέση μας μαζί τους αν τους επιφορτίσουμε αυτόν το ρόλο)
και κανείς δεν ξέρει καλύτερα από τον εαυτό μας τι πραγματικά χρειαζόμαστε για να ζήσουμε
τα καλύτερα μας!Πάντα είμαι θετική στην αναζήτηση επαγγελματικής βοήθειας όταν νιώθουμε
πως κάπου το χάνουμε και δεν έχουμε τη γνώση να το επαναφέρουμε στις ισορροπίες του...
Δύναμη όλοι έχουμε μεγάλη μέσα μας.Ζητούμενο είναι να τη χρησιμοποιήσουμε προς όφελος μας!
Δυστυχώς είτε την αφήνουμε να σκουριάσει είτε τη στρέφουμε εναντίον μας.Αλλά κι αυτό κάτι σημαίνει.
Κάτι θέλει να μας πει...Λες πως έχει δυό χρόνια που συμβαίνει αυτό με την τροφή.Τι άλλαξε;Τι συνέβη εντωμεταξύ;
Υποθέτω πέρασες στο πανεπιστήμιο και ζεις μακριά από την οικογένεια σου.Αυτό είναι το προφανές.Τι ωστόσο
βγήκε στην επιφάνεια μέσα από αυτό;Ερωτήσεις για σένα περισσότερο...όχι πως χρωστάς ν'απαντήσεις...

[anna65]

Nadine, το "είμαστε πλασμένοι" αναφέρεται πως υπάρχει μια εξήγηση για καθένα από μας που έχει αυτή ή την άλλη διατροφική διαταραχή, που δεν είναι τόσο εύκολο να την εντοπίσουμε.
Όπως είπα πιο πάνω, προσωπικά ενώ διαθέτω αστείρευτες πηγές εσωτερικής δύναμης, δεν κατάφερα ποτέ να ολοκληρώσω μια δίαιτα ή να σταματήσω τις νυχτερινές επιδρομές στο ψυγείο μου, είτε ήμουν μόνη είτε μέσα σε οικογενειακό κλοιό.
Η προσφυγή σε επαγγελματική βοήθεια είναι σωτήρια. Ωστόσο, έχω άσχημες εμπειρίες από "επαγγελματίες", που θεωρούσαν σαν σωστή τακτική να με κατηγορήσουν για την έλλειψη αυτοπειθαρχίας, χωρίς καν να δουν τη συνολική εικόνα μου - ήμουν για αυτούς απλά η "χοντρή" που δεν είχε δύναμη, ενώ εγώ ήξερα πως είμαι η δυνατή που όμως παρεκτρέπομαι στο φαγητό. Τελικά, σε μένα την εξήγηση την βρήκε μάλλον τυχαία η ψυχολόγος της οικογενειακής συμβουλευτικής, όταν της εξήγησα τη συμπεριφορά της μητέρας μου στα παιδιά μου (που τα ταϊζει με το κουτάλι στο στόμα για να "φάνε" περισσότερο) και μου είπε ότι είναι διατροφική κακοποίηση. Όταν πρόσθεσα ότι μέχρι την εφηβεία ήμουν πολύ αδύνατη, γιατί έκανα εμετό κάθε φορά που προσπαθούσε να με ταϊσει, τότε μου εξήγησε ότι ήμουν κι εγώ θύμα της ίδιας διατροφικής κακοποίησης και αυτό ήταν που στη συνέχεια με οδήγησε στο να μην αποκτήσω ποτέ σωστή στάση απέναντι στο φαγητό. Βέβαια, τώρα η ψυχολόγος βλέπει απέναντί της ένα κανονικό σε βάρος άτομο, και έτσι δεν βλέπει τον όγκο μου αλλά τις ικανότητες.
Αυτό εννοώ λέγοντας "είμαστε πλασμένοι". Το ότι ανεξάρτητα από το λόγο που μας οδηγεί εκεί, πρέπει να ανακαλύψουμε μια διέξοδο να ξεφύγουμε από το φαύλο κύκλο. Μόνο αν βγούμε έξω από τον κύκλο θα μπορέσουμε να δούμε καθαρά και να εντοπίσουμε τις αιτίες.

[:))]

μαρακι εγώ πιστεύω να το πεις στην αδερφή σου. Αφου λες ότι εχει και εκείνη πρόβλημα με το φαγητό θα μπορεί να καταλαβαίνει πιο εύκολα η μια την άλλη, θα στηρίζετε η μια την άλλη και θα καταφέρετε να ξεπεράσετε το πρόβλημά σας και οι δύο..!! :D ( και άφησε τις περιφάνιες στην άκρη..δεν παίζουμε με την υγεία μας..! ;) )

[anna65]

Το να το πει στην συγκάτοικο, που έχει και κείνη πρόβλημα με το φαγητό, είναι σαν να απευθυνθεί ο τυφλός σε κάποιον άλλο τυφλό για να του πει το δρόμο. Δεν είναι ένα πρόβλημα που μπορεί να στο λύσει Μαρία μου η συγκάτοικος, η φίλη σου, εγώ ή όποιος άλλος δεν διαθέτει επαγγελματικές γνώσεις. Αν θεωρήσεις πως πρέπει να το συζητήσεις με κάποιον για να σε καθοδηγήσει, μόνο επαγγελματική βοήθεια μπορεί να σε βοηθήσει. Η βοήθεια θα είναι μόνο καθοδηγητική, γιατί στην τελική δικό σου είναι το πρόβλημα, δικιά σου και η λύση. Με την συγκάτοικο μπορείς να μοιραστείς τις σκέψεις σου, αλλά για να πετύχει κάποιο κοινό πρόγραμμα διατροφικής πειθαρχίας πρέπει να το έχετε και οι δύο για προτεραιότητα - και το timing δεν είναι πάντα ταιριαστό.

[Eli_ed]

maraki μη αγχώνεσαι υπάρχουν λύσεις για να απαλλαχθείς από τη βουλιμία. Θέλει σίγουρα προσωπική δουλειά και εσύ είσαι ο μόνος άνθρωπος που μπορεί να λύσει αυτό το πρόβλημα. Το μυστικό βρίσκεται στην ισορροπία στην διατροφή σου. Για να καταπολεμήσεις τα βουλιμικά επεισόδια πρέπει να κάνεις συχνά γεύματα ανά τρίωρα. Δεν πρέπει να αφήνεις τον εαυτό σου να πεινάει. Πας και γυμναστήριο οπότε έχεις υψηλές θερμιδικές απαιτήσεις. Ευτυχώς που έχεις και αυτό και σε έχει βοηθήσει να μην χάσεις την μπάλα. Συνέχισε το είναι σύμμαχος. Η άσκηση μας βοηθάει να διατηρήσουμε το βάρος σε ξεσπάσματα βουλιμικά αλλά βοηθάει και στην ψυχολογία. Εγώ προσωπικά μετά από χρόνια πάλης με τον εαυτό μου και πολλά κιλά που έμπαιναν και έβγαιναν κουράστηκα και ζήτησα βοήθεια. Προς μεγάλη μου έκπληξη διαπίστωσα ότι υπάρχουν ειδικοί διατροφολόγοι και ψυχολόγοι που συνεργάζονται και μεταξύ τους και εξειδικεύονται καθαρά σε θέματα διατροφικής διαταραχής και αντιμετώπισής τους. Προσωπικά με βοηθήσανε πάρα πολύ. Ναι μεν δεν έχω λύσει το πρόβλημα μου ακόμη 100% έχω καταφέρει όμως να βρίσκομαι ολόκληρη μέρα μέσα στο σπίτι και να μην νιώθω την ανάγκη για ακατάπαυστο τσιμπολόγημα ή να τρώω πατατάκια και σοκολάτες που κάποτε αυτό ήταν η σπιτική μου διασκέδαση. Καμιά φορά το κάνω και τώρα απλά τόσο σπάνια που δεν έχει κάποια επίπτωση.

Μπες αν θέλεις και δες τι έχω γράψει στο τόπικ "Πως θα απαλλαχθώ από τους δαίμονες του μυαλού μου?" στον τομέα της παχυσαρκίας. Ίσως να πάρεις κάποια βοήθεια από αυτά που γράφω εκεί. Πάλεψε το maraki μπορείς να το νικήσεις, αρκεί να βρεις τα όπλα που χρειάζεσαι. Διάβασε, ενημερώσου για το πρόβλημά σου μάθε να μαγειρεύεις σωστά και υγιεινά και κάνε συχνά γευματάκια. Πάρε και καμιά πολιβιταμίνη για να είσαι σίγουρη ότι παίρνεις όλα τα θρεπτικά συστατικά που χρειάζεται το σώμα σου. Στο κάτω κάτω φοιτήτρια είσαι είναι λογικό να έχεις άστατη διατροφή, οπότε οι ανάγκες σου για βιταμίνες σίγουρα δεν καλύπτονται. Καλή σου επιτυχία και εύχομαι να απαλαγείς από τη βουλιμία σου σύντομα :yes: