Καταθλιψη, απελπισια κ γιορτες

[Lacrymosa]

Με χει παρει παρα πολυ απο κατω κ ειμαι σε απελπισια, απογνωση κ αδιεξοδο. Ειμαι δυστυχισμενη κ δεν μπορω να βλεπω αλλους να χαιρονται, ματωνω. Εχουν αυξηθει οι φοβιες μου κ πιστευω οτι ξαναπαθαινω καταθλιψη. Ειναι φορες που απλα δεν αντεχεις αλλο. Τοσο απλα. Φετος ειναι η χειροτερη χρονια μου. Κ ελπιζω η τελευταια μου. Τα χειροτερα ερχονται! Τελεια ρε! Γιατι να τα ζησω?
Κανεις δεν νοιαζεται πραγματικα. Νομιζουν οτι εισαι καλα κ θελουν να σε βλεπουν καλα. Γιατι θελουν να ζουν σε ψευδαισθησεις. Αλλα ποσο να αντεξει ενας ανθρωπος οταν υποκρινεται συνεχεια κ μεσα του ειναι κομματια. Οταν δεν εχεις καταφερει τιποτα αλλα εχεις προκαλεσει μονο πονο κ δυστυχια που σου γυριζουν μπουμερανγκ.
Θελω να αυτοκτονησω αλλα δεν το κανω επειδη ξερω τις συνεπειες κ αυτη τη φορα δεν θα υπογραψουν οι γονεις μου για να βγω. δεν θελω να σερνομαι κ να παρακαλαω κανεναν. αμα κανω κατι, θελω να το κανω αξιοπρεπως, να φυγω με το κεφαλι ψηλα απο αυτη τη κωλοζωη, κ οχι να ξυπνησω με ενα levin μεσα στη μυτη κ μετα να με τρεχουν σε κλινικες. αυτο το θεωρω καταντια.
δεν υπαρχει επιτυχης τροπος αυτοκτονιας. ο,τι κ να κανεις, θα σε σωσουνε. το λεω επειδη εχω εμβαθυνει στο θεμα μην το επιχειρησει κανεις, θα τρεχει μετα κ δεν θα φτανει.
Τη σχολη μου αν κ μ αρεσει την παρατησα, κ μαλιστα εφυγα προτου τελειωσει η εξεταστικη, κ ειπα ψεματα στους γονεις μου οτι τελειωσαμε νωριτερα, μονο 3 μαθηματα εδωσα, βεβαια ξερω οτι τα περιθωρια στενευουν, αλλα κ να με διαγραψουν χεστηκα.
Χτες βραδυ εκλαιγα ολη νυχτα κ παρακαλουσα να ψοφησω, βγηκα ξυπολιτη στο μπαλκονι κ καπνιζα μετα μανιας κ παγωνα κ ηθελα να ποναω, γουσταρα την αυτοκαταστροφικοτητα, παρολο που εχω χιονιστρες στα ποδια κ τενοντιτιδα στα χερια κ παιρνω φαρμακα κ γι αυτα.
Δεν εχω ορεξη ουτε τον υπολογιστη να βαλω κ χτες ολη μερα κοιμομουνα κ ευχομουν να πεθανω, η να κανω κατι να την ακουσω, αλλα δεν θελω να μπλεκω παλι με ουσιες, μιας κ εχω να κανω 2 μηνες κ ειμαι σε καλο δρομο κ δεν θελω να μπλεξω.
Σημερα αρχισανε κ τις επισκεψεις γαμω το χωριο μου μεσα θελω να φυγω απο εδω, κ επρεπε να κατω μαζι τους κ σε μια φαση δεν αντεξα κ πηγα στο δωματιο κ εκοψα το χερι μου με σουγιαδακι κ το αφησα (το σουγιαδακι) στο πατωμα μαζι με το κινητο μου οπου ειχα γραψει ενα μηνυμα κ κρυφτηκα κατω απο το κρεβατι. Ηρθε μετα η μαμα μου κ βγηκα κ πρωτη φορα την ειδα τοσο στοργικη μαζι μου αρχισε να με χαιδευει κ να μου λεει ενα τραγουδι που μου ελεγε μικρη που εχει το ονομα ρηνουλα μεσα κ μ αρεσει κ ενιωσα προς στιγμην καλυτερα, αλλα μετα αρχισε να μου λεει οτι φαινεται η καταθλιψη μου κ πρεπει να παρω δυνατοτερα αντικαταθλιπτικα. ξενερωσα.
αυτα τα ωραια.
κανεις σε παρομοιο mood??

[KOSSTAS]

ΜΗΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΑΣΧΗΜΟ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΑΠΟΠΥΡΑ. ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΠΑΡΕΙΣ ΠΙΣΩ. ΚΑΙ ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΑΦΗΝΕΙΣ ΠΙΣΩ ΣΟΥ. ΣΤΟ ΛΕΩ ΑΠΟ ΠΥΡΑ. ΤΙΣ ΓΙΩΡΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΙΚΟ ΝΑ ΕΣΤΑΝΕΣΑΙ ΠΙΟ ΠΕΣΜΕΝΗ. ΓΙΑΤΙ ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ ΟΤΙ ΚΑΠΙΟΣ ΜΑΣ ΕΠΙΒΑΛΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΙ ΛΟΓΟ ΓΙΩΡΤΩΝ.

[Lacrymosa]

Εχω ηδη κανει αποπειρα κ το αποτελεσμα ηταν αυτο που περιεγραψα παραπανω.. καταντια κ ηττα.. χειροτερα νιωθεις μετα, καθως νιωθεις αποτυχημενος/η εις διπλουν.. μακαρι να υπηρχε ανωδυνος κ αποτελεσματικος τροπος, κ να εισαι σιγουρος οτι θα τον εφαρμοζανε πολλοι.. αλλα δεν υπαρχει.. με το ζορι να ζησω ρε γαμωτο, γιατι? δεν θελω αλλο, φτανει..

[KOSSTAS]

ΠΟΣΩ ΕΙΣΑΙ? ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΑΙ ΕΤΣΙ? ΚΑΙ ΑΓΩ ΕΧΩ ΤΑΣΕΙΣ ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΟΔΗΝΟΣ ΤΡΟΠΟΣ. ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ.

[KOSSTAS]

ΟΠΩΣ ΕΓΩ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΣΗ. ΠΟΛΥ ΒΑΘΙΑ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ. ΑΛΙΟΣ ΤΟΡΑ ΔΕΝ ΘΑ ΜΗΛΟΥΣΑΜΕ. ΑΝ ΠΕΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΑΡΑΤΣΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΝΑ ΜΕ ΣΩΣΟΥΝ. ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟ ΕΚΑΝΑ.

[μαρκελα]

Έλα που θέλοντας και μη την παλεύουμε! Έλα, που ότι γράφουμε για τους άλλους, πρώτα τα γράφουμε για να τα διαβάζουμε εμείς οι ίδιοι, για να πούμε κάτι να ξεδώσουμε απ' όλ' αυτό, που συμβαίνει γύρω, αλλά κυρίως μέσα μας! Όλοι σ' ένα κωλοκαζάνι βράζουμε, αλλά κι αν δεν βράζουμε σ' αυτό, βράζουμε στο ζουμί μας και τρώμε τις σάρκες μας. Σε διαβεβαιώ κανένας δεν είναι καλά! Σε μαύρο χάλι είμαστε όλοι μας! Απλά κάποιοι ξέρουν να ελέγχουν και μαγκιά τους το συναίσθημα. Μακάρι να μπορούσαμε να το πετύχουμε κι εμείς, αλλά δυστυχώς..

[KOSSTAS]

ΑΝ ΣΚΕΥΤΟΜΑΙ ΕΤΣΙ ΔΕΝ ΘΑ ΒΓΩ ΠΟΤΕ ΑΠΟ ΤΟ ΒΟΥΡΚΟ. ΘΑ ΒΥΘΙΖΟΜΑΙ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΠΡΟΛΗΜΑΤΑ ΜΟΥ. ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΚΟΜΑ ΠΩΣ ΑΛΛΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΓΩ. ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΟΛΛΟΙ ΜΑΣ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΟ ΑΛΛΑ ΠΡΕΠΕΙ. ΔΕΝ ΠΕΡΗΜΕΝΩ ΑΠΩ ΕΔΩ ΝΑ ΒΡΩ ΤΗΝ ΛΥΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ, ΑΛΛΑ ΤΗΝ ΘΕΛΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΗΣΜΑ ΝΑ ΤΗΝ ΨΑΞΩ.

[μαρκελα]

Είδες όμως Κώστα, για να το περιγράψω κάπως έτσι, μπήκες στην διαδικασία να σκεφτείς και την υπέρβαση. Μήπως τελικά αυτό είναι και το ζητούμενο. Αφού πιάσαμε δηλ. πάτο ν' αποφασίσουμε και ν' ανέβουμε; Έχουμε άραγε κι άλλη επιλογή;

[KOSSTAS]

ΤΟ ''Έχουμε άραγε κι άλλη επιλογή'' ΔΕΝ ΤΟ ΒΛΕΠΩ ΣΑΝ ΚΑΤΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ ΕΡΓΑ. ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΩ ΟΧΙ ΕΠΕΙΔΗ ΕΧΩ ΠΙΑΣΕΙ ΠΑΤΩ. ΠΑΕΙ ΚΑΙ ΠΙΟ ΚΑΤΩ.
ΓΙΑ ΝΑ ΘΕΡΑΠΕΥΤΕΙ ΚΑΠΙΟΣ ΠΡΕΠΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙ ΝΑ ΑΠΟΔΕΧΤΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ, ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΑΛΛΑΞΕΙ Ή ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ?

[μαρκελα]

Σε μια μόνο πρόταση, την δεύτερη, έχεις δύο πρέπει. Ναι αυτό είναι καταναγκαστικό! Γιατί όπου "πρέπει" και ψυχαναγκασμός. Σίγουρα κι αποδέχομαι τον εαυτό μου, αλλά όχι μόνο για να θεραπευτώ, αλλά και για να παραμένω υγιής. Δεν αλλάζω, παρά μόνο τον τρόπο της σκέψης π.χ. από αρνητική σε θετική, όταν δεν μπορώ να λειτουργήσω.

[KOSSTAS]

ΚΑΛΙΤΕΡΑ ΤΟΡΑ......
ΣΥΓΝΩΜΙ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΑΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΔΕΧΤΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΩΣ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΜΙΝ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΝ ΑΛΑΞΟΥΜΕ ΕΠΕΙΔΗ, Ο ΧΑΡΑΚΤΙΡΑΣ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ? Ή ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΓΗΝΟΥΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ.

[Paolo_1]

Με χει παρει παρα πολυ απο κατω κ ειμαι σε απελπισια, απογνωση κ αδιεξοδο. Ειμαι δυστυχισμενη κ δεν μπορω να βλεπω αλλους να χαιρονται, ματωνω.

Φίλους και γνωστούς δεν έχεις;Κάποιον άνθρωπο εκτός της οικογένειάς σου;

[μαρκελα]

Το καλό και το κακό κατά την άποψή μου είναι έννοιες σχετικές. Αυτό, που για σένα είναι καλό, για μένα μπορεί να μην είναι και τ' αντίστροφο. Ο χαρακτήρας και η προσωπικότητα μας δεν αλλάζουν, ίσως να βελτιώνονται με κάποιες τεχνικές. Πάντως το πλέον σίγουρο είναι, ότι και τους άλλους δεν μπορούμε να τους αλλάξουμε κι αυτός είναι κι ένας λόγος για τα περισσότερα από τα προβλήματα, που αντιμετωπίζουμε στις σχέσεις μας. Κι αν μέσα απ' όλ' αυτό θέλουμε να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, αυτό που μπορούμε να κάνουμε, αν κάτι μας ενοχλεί, είναι ν' αλλάξουμε τον τρόπο που το βλέπουμε!

[KOSSTAS]

ΤΟ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΑΠΟ ΠΟΛΕΣ ΟΠΤΙΚΕΣ ΓΩΝΙΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΙΔΙΟ, ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ. ΑΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ ΤΟΤΕ ΕΙΣΑΙ ΣΕ ΑΔΙΕΞΟΔΟ. Η ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΒΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΞΕΠΕΡΝΟΥΝΑΙ ΕΥΚΟΛΑ.

[Lacrymosa]

ΠΟΣΩ ΕΙΣΑΙ? ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΑΙ ΕΤΣΙ? ΚΑΙ ΑΓΩ ΕΧΩ ΤΑΣΕΙΣ ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΟΔΗΝΟΣ ΤΡΟΠΟΣ. ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ.

21 ειμαι. μαλλον ξαναπαθαινω καταθλιψη κ αυτο που με αγχωνει ειναι οτι φαινεται αυτο προς τα εξω, δεν θελω να καταλαβαινει κανεις πως νιωθω.. συμφωνω με την τελευταια σου προταση, την βαζω σε ενα post-it.. ετσι ειναι δυστυχως.. κ οσο μενω μονη μου τοσο με παιρνει απο κατω.. δεν εχω αλλα δακρυα.. οι γονεις μου πηγαν ρεβεγιον, η αδερφη μου επισης, γιορταζει κ ολοι της κανουν δωρα κτλ, κ εγω νιωθω το μαυρο προβατο... κ φοβαμαι να εκδηλωσω πως νιωθω γιατι θα παρεξηγηθω..