Καλησπέρα και πάλι. :)

[ioannis2]

Γάτε, μην σε παίρνει από κάτω. Πόσων χρονων είσαι?
Αυτο το προβλημα σου με τους φιλους, σε καταλαβαινω καλύτερα από τον καθενα εδω, γιατι περασα κι εγω παρόμοια. Αυτοί οι λίγοι στο εκατομμύριο υπάρχουν, είναι αυτοί που μοιαζουν, σαν κόπι, αυτο λεει η δικη μου εμπειρια, όχι αυτοι που τους παρακαλας να σε κανουν παρέα και ζεις στη ψευδαίσθηση ότι είναι φίλοι σου. Τη ζημια στη διαθεση και στην αυτοπεποίθηση σου την παθαινεις απ αυτους, με το γυρισμα της πλάτης και τα υποτιμητικα τους σχολια. Μην παραμελας για το προβλημα σου αυτο τις αλλες πτυχες της ζωης σου. Ποτέ! Μαθε όλους αυτους να τους αντιμετωπίζεις. Το να μην επηρεαζεσαι που σου εγραψα πριν δεν ειναι και τοσο ευκολο, ακομα και εγω που το πάλεψα ακομα έχω δυσκολίες. Ένας τροπος να μην επηρεαζεσαι, ίσως ο αποτελεσματικοτερος απ όλους είναι αυτος, να κάνεις πάντα αυτο που σου λεει η συνειδηση σου, δλδ αυτο που ποθείς, και να αναλώνεις εκεί τις δυνάμεις σου, κι αυτο άσχετα με το τι σου λέει ο καθενας, ειναι σα να τρεχεις ακαθεκτος στο στοχο και απο γυρω να σε πυροβολούν. Το ξερω δεν ειναι και τοσο ευκολο αυτο, δεν βρισκω όμως άλλο τροπο. Κι άλλοίμονο αν βγεις εκτος στοχων και βρεθεις να κανεις στο τελος πραγματα που δε σε γεμίζουν επειδη σου κατεβασαν την αυτοεκτιμηση καποιοι μαλάκες, τοτε είναι που θα τρελλαθείς. Κάνε αυτο που σου λέω. Τους πολλούς να τους αντιμετωπίζεις ειτε γυρνώντας τους την πλάτη ειτε μαθαίνοντας να σαι σε ετοιμότητα να αποκρουεις τις προσβολες τους αλλά και να διεκδικας αυτο που σου ανηκει. Εξάσκηση, εξάσκηση καθημερινη και συνεχή και βημα βημα. Κάπως ετσι θα ξεκινησεις.

[lavie]

Και μένα με όλα τα κακά που μου έκαναν επειδή είμαι πολύ ευαίσθητη, άσχετα αν φωνάξω ή βρίσω, δεν εκδικούμαι,κατάστρεψα τον εαυτό μου, αρρώστησα οκ, μάλλον η ζωή είναι για άλλους εγώ έχω πρόβλημα

[Γάτος]

@RainAndWind χαχαχα με έκανες να γελάσω. Έχεις δίκιο θα προσπαθήσω τουλάχιστον στο 1ο κομμάτι - δίνω απαντήσεις που μου διώχνουν τις ενοχές.

@Γιάννη είμαι στα 26 περιπου. Όταν αντιδράω στα άσχημα σχόλια μερικοί εξ'αυτών μου έχουν πει πως είμαι ευερέθιστος με αποτέλεσμα σε ένα βαθμό να μου έχει περάσει μέσα μου αυτό δηλαδή πως ίσως εγώ φταίω πως προσβάλλομαι π.χ. εύκολα. Παρατηρώ όμως πως αυτό δεν ισχύει ακριβώς. Για παράδειγμα μια γνωστή μου εξαφανιζόταν για βδομάδες και εμφανιζόταν μετά και απαιτούσε να είμαι παρόν μέχρι την επόμενη εξαφάνιση της. Αυτό προφανώς και δε μου άρεσε και όταν της το είχα πει μου είχε πει πως δεν είμαι πολύ διασκεδαστικός και αντί να γκρινιάζω θα έπρεπε να γελάω. :/ Θεωρω πως το ο,τι εκφράζω τις σκέψεις μου είναι αρχικά ένα βήμα, το γεγονός πως γυρνάω την πλάτη είναι ένα δεύτερο βήμα κάποια στιγμή όμως επανέρχονται και σκέφτομαι πως θα είναι όλα οκ και απλά πάλι γίνονται τα ίδια. Ίσως λοιπόν το λάθος μου βρίσκεται στις ευκαιρίες που δίνω. Μια ευκαιρία ίσως είναι καλή στη δεύτερη όμως θα έπρεπε να καίγονται; Αυτό όμως δεν είναι πολύ σκληρό; Γιατί όλοι οι άνθρωποι φαντάζομαι κάνουμε λάθη.

[ioannis2]

Πάλεψε το βρε φίλε, βάλε στόχο την αλλαγή, όσο ειναι καιρος τωρα που εισαι 26 και μπορείς να ελπίζεις. γιατί όσο περνάει ο καιρός τα περιθώρια στενευουν και εκει είναι που ερχεται το αληθινο ψυχοπλάκωμα. να βρεις τη χρηση τομη, που ειναι το αντικειμενικο αναμεσα σ ΄αυτα που πιστευεις και σε οδηγει στην αντιδραση και στη συμπεριφορα των αλλων απέναντι σου. Σίγουρα να εισαι τολμηρος και αισιοδοξος. Κινησου γρηγορα φιλε μην παθεις τα ιδια που παθαμε εμείς.