Πνιγομαι..

[Μορτίσια]

Καλημέρα σας...!

Έχω κάνει άλλο ένα θέμα στο οποίο, μιλάω για το πρόβλημά μου, αλλά όσο διαβάζω μου γεννιούνται νέες απορίες.

Έρχονται συνέχεια, ανεξέλεγξτα "κακές" σκέψεις στο μυαλό μου (τις οποίες πιστεύω ότι δημιουργώ εγώ επίτηδες), με αποτέλεσμα να κατηγορώ πάρα πολύ τον εαυτό μου επειδή έκανα τέτοιες σκέψεις. Δεν εννοώ ότι ξαφνικά νιώθω ότι θέλω να σκοτώσω κάποιον, μιλάω για πιο ήπιες σκέψεις, αλλά παρόλα αυτά "κακές". Επίσης παλιότερα είχα κάποιους ψυχαναγκασμούς (του στυλ να μετακινήσω αυτό το αντικείμενο, αλλιώς θα πεθάνει κάποιος), τους οποίους καταπολέμησα μόνη μου και τώρα εμφανίζονται πάρα πολύ σπάνια και αποδυναμωμένοι. Παρόλα αυτά, οι σκέψεις που κάνω δεν με αφήνουν σε ησυχία. Σκέφτομαι συνέχεια μόνο και μόνο για να νιώσω ενοχές, δεν μπορώ να ελέγξω τις σκέψεις που εγώ η ίδια κάνω και νιώθω ότι θα τρελαθώ.

ίσως δεν μπορώ να εκφράσω σωστά αυτό που θέλω να πω... Αλλά οι σκέψεις που κάνω κατακλύζουν το μυαλό μου, δεν μπορώ να τις σταματήσω, παρα μόνο αν σκεφτώ κάτι άλλο εκείνη τη στιγμη... αλλά ακόμα κι αν τις διακόψω, μετά επιστρέφουν δριμύτερες. Το θέμα είναι ότι δεν θέλω να τα σκέφτομαι όλα αυτά, παρόλα αυτά το κάνω όμως...

Να προσθέσω ότι ένα μέλος της οικογένειάς μου (η θεία μου, αν αυτό έχει σημασία), πάσχει εδώ και πολλά χρόνια από σχιζοφρένεια.

Πιστεύετε ότι μπορεί να πάσχω από ΙΨΔ? Ευχαριστώ

[μαρκελα]

Μορτίσια, οι απαντήσεις που είχες πάρει-νομίζω, ότι κι εγώ σου έδωσα άποψη-στο δικό σου θέμα είχαν βοηθήσει;
Το γεγονός ότι διαβάζεις διάφορα εδώ μέσα ή επειδή ένας συγγενής σου είχε σχιζοφρένεια δεν σημαίνει ότι έχεις ή κινδυνεύεις κι εσύ να πάθεις.
Μετά μόνη σου λες ότι έχεις καταφέρει ν' αντιμετωπίσεις στο παρελθόν ψυχαναγκασμούς. Αυτό δείχνει ότι έχεις και την απαραίτητη δύναμη, όταν χρειάζεται.
Τώρα σκέψεις, που δεν είναι λειτουργικές, που σ' εμποδίζουν από το να κάνεις πράγματα, που σ' ευχαριστούν και τελικά η ίδια τους η φύση σε προβληματίζει και σε δυσκολεύει, άραγε γιατί να επιτρέπεις να γίνονται; Ποιό σκοπό εξυπηρετούν την στιγμή μάλιστα, που γίνονται κι η αιτία για δυσάρεστα συναισθήματα.
Ο πατέρας της ιατρικής Ιπποκράτης είχε πει πως: "είμαστε ό,τι σκεπτόμαστε"
Μην αφήνεις λοιπόν τις "κακιές" σου σκέψεις να διαμορφώνουν το ίδιο σου το μέλλον. Κρίμα δεν είναι;

[Μορτίσια]

Μορτίσια, οι απαντήσεις που είχες πάρει-νομίζω, ότι κι εγώ σου έδωσα άποψη-στο δικό σου θέμα είχαν βοηθήσει;
Το γεγονός ότι διαβάζεις διάφορα εδώ μέσα ή επειδή ένας συγγενής σου είχε σχιζοφρένεια δεν σημαίνει ότι έχεις ή κινδυνεύεις κι εσύ να πάθεις.
Μετά μόνη σου λες ότι έχεις καταφέρει ν' αντιμετωπίσεις στο παρελθόν ψυχαναγκασμούς. Αυτό δείχνει ότι έχεις και την απαραίτητη δύναμη, όταν χρειάζεται.
Τώρα σκέψεις, που δεν είναι λειτουργικές, που σ' εμποδίζουν από το να κάνεις πράγματα, που σ' ευχαριστούν και τελικά η ίδια τους η φύση σε προβληματίζει και σε δυσκολεύει, άραγε γιατί να επιτρέπεις να γίνονται; Ποιό σκοπό εξυπηρετούν την στιγμή μάλιστα, που γίνονται κι η αιτία για δυσάρεστα συναισθήματα.
Ο πατέρας της ιατρικής Ιπποκράτης είχε πει πως: "είμαστε ό,τι σκεπτόμαστε"
Μην αφήνεις λοιπόν τις "κακιές" σου σκέψεις να διαμορφώνουν το ίδιο σου το μέλλον. Κρίμα δεν είναι;

Oι απόψεις των μελών σίγουρα μου έκαναν καλό(και τους ευχαριστώ όλους πάρα πολύ που έσπευσαν να με βοηθήσουν), αλλά επειδή τα περισσότερα από αυτά που μου είπαν τα γνώριζα ήδη, δεν άλλαξε η κατάσταση.

Ίσα ίσα που νομίζω ότι σήμερα επιδεινώθηκε, γιατί κουράστηκα με τον εαυτό μου και είχα έντονα ξεσπάσματα κλάματος από το πρωί μέχρι και πριν λίγο. Πιο παλιά, μάλιστα, αυτοτραυματιζόμουν αλλά έχω πια καιρό να το κάνω γιατί δεν με "συγκινεί" πια.

Ξέρω ότι θα ήταν καλύτερα αν έγραφα στο δικό μου το θέμα και ζητώ συγγνώμη που πόσταρα εδώ, αλλά μου γεννήθηκαν πολλές απορίες και ένιωσα αυθόρμητα την ανάγκη να γράψω.

[μαρκελα]

Δεν ξέρω αν μ' όσα σου έγραψα σήμερα σε βοήθησα! Το ελπίζω ωστόσο, γιατί πάντα αυτός είναι κι ο στόχος. Να μοιραστούμε αυτό, που κάποτε κι εμάς, μας έβγαλε απ' τα δικά μας αδιέξοδα, γιατί εμείς είμαστε τελικά το πρόβλημα κι εμείς η λύση του.

[PETRAN]

Καλημέρα σας...!

Έχω κάνει άλλο ένα θέμα στο οποίο, μιλάω για το πρόβλημά μου, αλλά όσο διαβάζω μου γεννιούνται νέες απορίες.

Έρχονται συνέχεια, ανεξέλεγξτα "κακές" σκέψεις στο μυαλό μου (τις οποίες πιστεύω ότι δημιουργώ εγώ επίτηδες), με αποτέλεσμα να κατηγορώ πάρα πολύ τον εαυτό μου επειδή έκανα τέτοιες σκέψεις. Δεν εννοώ ότι ξαφνικά νιώθω ότι θέλω να σκοτώσω κάποιον, μιλάω για πιο ήπιες σκέψεις, αλλά παρόλα αυτά "κακές". Επίσης παλιότερα είχα κάποιους ψυχαναγκασμούς (του στυλ να μετακινήσω αυτό το αντικείμενο, αλλιώς θα πεθάνει κάποιος), τους οποίους καταπολέμησα μόνη μου και τώρα εμφανίζονται πάρα πολύ σπάνια και αποδυναμωμένοι. Παρόλα αυτά, οι σκέψεις που κάνω δεν με αφήνουν σε ησυχία. Σκέφτομαι συνέχεια μόνο και μόνο για να νιώσω ενοχές, δεν μπορώ να ελέγξω τις σκέψεις που εγώ η ίδια κάνω και νιώθω ότι θα τρελαθώ.

ίσως δεν μπορώ να εκφράσω σωστά αυτό που θέλω να πω... Αλλά οι σκέψεις που κάνω κατακλύζουν το μυαλό μου, δεν μπορώ να τις σταματήσω, παρα μόνο αν σκεφτώ κάτι άλλο εκείνη τη στιγμη... αλλά ακόμα κι αν τις διακόψω, μετά επιστρέφουν δριμύτερες. Το θέμα είναι ότι δεν θέλω να τα σκέφτομαι όλα αυτά, παρόλα αυτά το κάνω όμως...

Να προσθέσω ότι ένα μέλος της οικογένειάς μου (η θεία μου, αν αυτό έχει σημασία), πάσχει εδώ και πολλά χρόνια από σχιζοφρένεια.

Πιστεύετε ότι μπορεί να πάσχω από ΙΨΔ? Ευχαριστώ

Όλα αυτά πολλές φορές συνυπάρχουν μεταξύ τους. Π.χ. οι μισοί που πάσχουνε από πανικούς έχουν και "νοσοφοβία/υποχονδρία" που θεωρείται ότι είναι στο "ιδεοψυχαναγκαστικό φάσμα" διαταραχών (και εγώ τα είχα όλα αυτά μαζί). Π.χ. να ασχολείσαι ώρες επι ωρών με την υγεία, και να τσεκάρεις συνέχεια ρωτώντας και ψάχοντας για να επιβεβαιωθείς ότι δεν έχεις εκείνο και το άλλο. Τώρα, αυτό που κάνεις και ψάχνεις για το τι έχεις μπορεί να είναι το ίδιο το πρόβλημα! Κόλπο είναι να αποδεχθείς την πιθανότητα του να έχεις οποιασδήποτε ασθένεια και να σταματήσεις-έστω με το ζόρι- να ψάχνεις και να τσεκάρεις, αφού με αυτόν τον τρόπο άθελα σου ενδυναμώνεις τις φοβίες σου και διατηρείς αυτόν τον προβληματικό τρόπο σκέψης/ανησυχίας/άγχους. Πρέπει να σταματήσεις να τσεκάρεις για ασθένειες έστω με το ζόρι!

Οι μεμονωμένοι ψυχαναγκασμοί που λες δεν είναι σπάνιοι γενικά σε όλο τον πληθυσμό. Για να υπάρχει όμως "φουλ" ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή πρέπει το άτομο να ασχολείται πολλές ώρες κάθε μέρα με αυτά.

[Μορτίσια]

Καλημέρα, Petran

Όχι, δεν έχω καμία φοβία με ασθένειες και μπορώ να σε βεβαιώσω για αυτό. Ίσα ίσα που ακόμα και όταν έχω πρόβλημα υγείας, συνήθως βαριέμαι να τρέχω στους γιατρούς και δεν ασχολούμαι.

Απλώς τα συμπτώματα που έχω υπάρχουν και από δω και από κει και προσπαθώ να καταλάβω τι συμβαίνει για να το επεξεργαστώ όσο καλύτερα γίνεται. Οι ιδεοληψίες και οι εμμονές μου είναι άλλου είδους, δεν έχουν σχέση με φόβο για αρρώστια κτλπ.

[Μορτίσια]

Καλησπέρα σε όλους!!!






Εγώ αυτά που έχω καταλάβει και απ την ψυχοθεραπεύτρια αλλά και από διάφορα που έχω διαβάσει και από έρευνες που έχουν γίνει στην Αμερική είναι τα εξής :
Πρώτον, στους πιο πολλούς ανθρώπους περνάνε τέτοιες σκέψεις απ΄το μυαλό πχ να πετάξουν ένα μωρό απ το μπαλκόνι – οι σκέψεις έρχονται μόνες τους χωρίς να τις επιθυμούμε – απλά εμείς με ΙΨΔ κολλάμε στην σκέψη και λέμε ότι για να το σκέφτηκα μήπως θέλω να το κάνω?
.

Και αυτό είναι ίσως το κύριο παράλογο της "υπόθεσης": ότι ο ίδιος ο εγκέφαλος του ατόμου δημιουργεί σκέψεις που δεν τις θέλει το άτομο, δηλ. είναι λες και σκέφτεσαι πράγματα με το ζόρι.