Δεν έχω παρόν, μόνο παρελθόν

[christos78]

Το ιδιο ακριβως και εγω..και εχουν
περασει μονο 6-7 χρονια..απο αυτες τις χαρουμενες,ομορφες
στιγμες..

[ania]

Τι κάνουμε όταν το παρόν δεν μας καλύπτει, όταν έχουμε πάψει να αισθανόμαστε ευτυχισμένοι και ολοκληρωμένοι και όλα γύρω μας φαίνονται ανούσια και κενά?
Και κυρίως τι κάνουμε όταν το μυαλό όλο και περισσότερο ανατρέχει στις όμορφες στιγμές του παρελθόντος, σαν να προσπαθεί να βρει εκεί καταφύγιο?
Πώς σταματάμε την ανάγκη να βρεθεί μια μηχανή του χρόνου που θα μας πάει πίσω, εκεί που είχαμε πραγματική ζωή, φίλους, στόχους, όνειρα, θέληση, ζωντάνια?

Πώς παύουμε λοιπόν να ζούμε μέσα στις σκιές του παρελθόντος?

Συνήθως ανατρέχουμε στο παρελθόν όταν δεν μας ικανοποιεί το παρόν είτε γιατί είναι στάσιμο είτε γιατί περάσαμε πρόσφατα έναν πόνο. Για παράδειγμα, κάνεις μία άκυρη σχέση τώρα, πληγώνεσαι και στο τέλος ανατρέχεις σε κάποια παλιά που στο υποσυνείδητό σου έχει περάσει πως εκείνος/εκείνη τότε σε αγάπησε, χωρίς απαραίτητα να είναι αλήθεια, καθώς και τότε για να τελειώσει υπήρχαν θέματα. Ομοίως και σε φιλίες, κλπ.
Εγώ, προσωπικά, δεν το βιώνω αυτό. Είμαι μάλλον το αντίθετό σου, καθώς μετά από μία περίοδο ξεκαθαρισμάτων απαξίωσα όλο το παρελθόν και συνάμα είναι και η φύση του χαρακτήρα μου να φαντάζομαι πως τα καλύτερα πάντα είναι αυτά που έρχονται και όχι όσα αφήσαμε πίσω.
Να σου πω πως είσαι τυχερή που έχεις όμορφες αναμνήσεις; Ναι, θα σου το πω. Έχεις μια καλή βάση. Να σου πω, όμως, και ότι δε σε βοηθά να ξεχνάς τον λόγο που άφησες πίσω κάποια άτομα και να θυμάσαι μόνο τις καλές στιγμές, γιατί έτσι ενδέχεται να επαναλάβεις τα ίδια λάθη.

[r.f.]

To έκανα και εγώ αυτό ania. Σκεφτόμουν ότι τα καλύτερα θα έρθουν και αυτό με κρατούσε όταν πέρασα μια δύσκολη φάση. Η ελπίδα ότι θα φτιάξουν τα πράγματα και πως αυτά που έχασα δεν θα έχουν αξία μπροστά σε αυτά που θα έρθουν. Έλα όμως που τελικά τα πράγματα δεν έγιναν έτσι και τότε επιδεινώθηκε η κατάθλιψη. Απογοητεύτηκα πολύ γιατί είχα στηρίξει τα πάντα σε ένα καλύτερο μέλλον, μια καινούργια αρχή, και ως αποτέλεσμα, αντί να παω μπρος, πήγα πίσω...

[r.f.]

Το ιδιο ακριβως και εγω..και εχουν
περασει μονο 6-7 χρονια..απο αυτες τις χαρουμενες,ομορφες
στιγμες..

Όσον αφορά εμένα πάλι έχουν 3 χρόνια...

[Karisha]

Σας ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις σας. Λεφτέρη χαίρομαι πολύ που κατάφερες να δεις τα πράγματα με άλλη ματιά και πραγματικά μου δίνεις κουράγιο, γιατί πέτυχες κάτι που για τους περισσότερους από εμάς είναι ακατόρθωτο. Μακάρι να μπορούσα να προσθέσω έστω και μια μικρή δόση αισιοδοξίας στον τρόπο σκέψης μου και μακάρι να μπορούσα να τα αφήσω όλα πίσω μου και να προσπαθήσω για ένα καλύτερο μέλλον. Αλλά όσο εύκολο είναι να γράψεις τη φράση "Θέλω να αλλάξω τον τρόπο που αντιμετωπίζω τα πράγματα" τόσο δύσκολο είναι να την εφαρμόσεις... Πέρασα και γω από το στάδιο της κατάθλιψης, αλλά όπως είπε και ο μάκης, δεν είμαι 100% σίγουρη αν το ξεπέρασα τελείως. Το θέμα είναι ότι με άλλαξε πολύ και παλεύω να ανασυγκροτηθώ... Δυστυχώς, πλεόν δεν ξέρω τον εαυτό μου, δεν ξέρω αν αυτό που είμαι είναι προϊόν της κατάθλιψης, ή απλά άλλαξα σαν άνθρωπος... Οπότε θέλοντας και μη, θυμάμαι το πώς ήμουν κάποτε, νοσταλγώ τον τότε εαυτό μου και την συνέχεια την ξέρετε...

Κι εγω ετσι νιωθω. Αναζητω τις εποχες που ημουν πολυ δυνατη,που εκανα ονειρα ασταματητα,που ειχα απιστευτη ενεργεια και αυτοπεποιθηση και μπορουσα να κανω τα παντα! Αλλα αν με ρωτησεις τωρα αν θελω να γυρισω ξανα εκει θα σου πω...οχι

Κι αυτο γιατι ολη αυτη η περιπετεια με την καταθλιψη με αλλαξε πολυ... Εσπασα σε χιλια κομματια και πλεον δεν νιωθω η Ν. που ημουν. Νιωθω ομως πιο φιλοσοφημενη και πιο συνηδητοποιημενη. Και διαπιστωνω οτι μου "χαρισε" πολλα αυτη η περιπετεια. Και οτι ηταν ενα ταξιδι στα αδυτα και σκοτεινα μονοπατια της ανθρωπινης ψυχης που δεν θα ειχα ποτε την ευκαιρια να παω αν ημουν η ιδια Ν. (οι πιο πολλοι ανθρωποι δεν ξερουν καν που φτανει ο πατος της ψυχης τους)

Και πως τωρα ο μονος δρομος που εχω ειναι να μαζεψω τα κομματια μου οπως εσυ r.f.,να πεταξω τα θλιβερα και ασχημα και να κρατησω αυτα που πρεπει... αυτα που μου εδωσε αθελα της αυτη η κολαση αλλα εμενα μου φαινονται τοσο σημαντικα.. Αν με ρωτησεις αν θελω να γυρισω πισω θα σου πω οχι αλλα θα ηθελα να προχωρησω μπροστα κρατωντας αυτα που πρεπει.

Εσενα αληθεια δεν σου προσφερε τιποτα η καταθλιψη? Αυτη την ερωτηση την κανω σε ολους,ειναι πολυ ενδιαφερον αν κατσεις να το σκεφτεις... Εγω προσωπικα μετα απο αυτο που περασα δεν φοβαμαι τιποτα.

[ania]

To έκανα και εγώ αυτό ania. Σκεφτόμουν ότι τα καλύτερα θα έρθουν και αυτό με κρατούσε όταν πέρασα μια δύσκολη φάση. Η ελπίδα ότι θα φτιάξουν τα πράγματα και πως αυτά που έχασα δεν θα έχουν αξία μπροστά σε αυτά που θα έρθουν. Έλα όμως που τελικά τα πράγματα δεν έγιναν έτσι και τότε επιδεινώθηκε η κατάθλιψη. Απογοητεύτηκα πολύ γιατί είχα στηρίξει τα πάντα σε ένα καλύτερο μέλλον, μια καινούργια αρχή, και ως αποτέλεσμα, αντί να παω μπρος, πήγα πίσω...

Ναι, αυτό είναι και δικός μου φόβος. Μήπως οι προσδοκίες δε βγουν αληθινές και απογοητευτώ πάλι.
Βασικά, συμβαίνει συχνά στη ζωή μου αυτό το σκαμπανέβασμα και με ενοχλεί.
Όταν με ενοχλεί πολύ περνάω μελαγχολία, κατάθλιψη, δεν ξέρω πώς να το πω...
και όταν με ενοχλεί λίγο αναλαμβάνω δράση και γίνομαι δυναμική κοιτώντας μπροστά.

[r.f.]

Κι εγω ετσι νιωθω. Αναζητω τις εποχες που ημουν πολυ δυνατη,που εκανα ονειρα ασταματητα,που ειχα απιστευτη ενεργεια και αυτοπεποιθηση και μπορουσα να κανω τα παντα! Αλλα αν με ρωτησεις τωρα αν θελω να γυρισω ξανα εκει θα σου πω...οχι

Κι αυτο γιατι ολη αυτη η περιπετεια με την καταθλιψη με αλλαξε πολυ... Εσπασα σε χιλια κομματια και πλεον δεν νιωθω η Ν. που ημουν. Νιωθω ομως πιο φιλοσοφημενη και πιο συνηδητοποιημενη. Και διαπιστωνω οτι μου "χαρισε" πολλα αυτη η περιπετεια. Και οτι ηταν ενα ταξιδι στα αδυτα και σκοτεινα μονοπατια της ανθρωπινης ψυχης που δεν θα ειχα ποτε την ευκαιρια να παω αν ημουν η ιδια Ν. (οι πιο πολλοι ανθρωποι δεν ξερουν καν που φτανει ο πατος της ψυχης τους)

Και πως τωρα ο μονος δρομος που εχω ειναι να μαζεψω τα κομματια μου οπως εσυ r.f.,να πεταξω τα θλιβερα και ασχημα και να κρατησω αυτα που πρεπει... αυτα που μου εδωσε αθελα της αυτη η κολαση αλλα εμενα μου φαινονται τοσο σημαντικα.. Αν με ρωτησεις αν θελω να γυρισω πισω θα σου πω οχι αλλα θα ηθελα να προχωρησω μπροστα κρατωντας αυτα που πρεπει.

Εσενα αληθεια δεν σου προσφερε τιποτα η καταθλιψη? Αυτη την ερωτηση την κανω σε ολους,ειναι πολυ ενδιαφερον αν κατσεις να το σκεφτεις... Εγω προσωπικα μετα απο αυτο που περασα δεν φοβαμαι τιποτα.

Θέλω να πιστεύω πως με έκανε πιο ώριμη και με βοήθησε στο να γίνω λίγο "αναίσθητη" με τους ανθρώπους που με απογοητεύουν και με προδίδουν. Επίσης νομίζω πως αντιμετωπίζω πιο καλά το θέμα της μοναξιάς. Αν και βελτιώθηκε ο τομέας αυτός στη ζωή μου, πλέον είναι στιγμές που επιδιώκω τη μοναξιά, ενώ κάποτε με τρόμαζε. Γενικά θεωρώ ότι στέκομαι πιο καλά στα πόδια μου... Αλλά και πάλι δεν το έχω ξεπεράσει τελείως.

[kalopisti]

ταυτιζομαι απολυτα με τις αποψεις σου karisha! πιστευω οτι μετα τις πραγματικα χαλια φασεις μας στο τελος γινομαστε πιο δυνατοι, ωριμοι κ παταμε πιο γερα στα ποδια μας.. οι ανθρωποι χρειαζονται τις σφαλιαρες της ζωης για να ξυπνησουν απο τον λιθαργο κ να συνειδητοποιησουν τι κανουν κ που πανε.. οταν περνας αυτη την επωδυνη φαση εισαι σκατα κ λες ποτε θα τελειωσει αυτο το μαρτυριο.. αλλα μετα οταν ερχεται ξανα η χαρα στη ζωη σου την εκτιμας περισσοτερο, ζεις τη χαρα σου πιο εντονα κ πιο συνειδητοποιημενα.. η χαρα θα ερθει, αυτο ειναι το μονο σιγουρο!! απλα βιαζομαστε να μας ερθει.. αλλα οι χαλια φασεις ειναι σαν την αρρωστια,πρεπει να κανουν τον κυκλο τους κ μετα, γυρναει ξανα η τυχη κ επανερχεσαι στη ζωη

[Lefteris68]

Σας ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις σας. Λεφτέρη χαίρομαι πολύ που κατάφερες να δεις τα πράγματα με άλλη ματιά και πραγματικά μου δίνεις κουράγιο, γιατί πέτυχες κάτι που για τους περισσότερους από εμάς είναι ακατόρθωτο. Μακάρι να μπορούσα να προσθέσω έστω και μια μικρή δόση αισιοδοξίας στον τρόπο σκέψης μου και μακάρι να μπορούσα να τα αφήσω όλα πίσω μου και να προσπαθήσω για ένα καλύτερο μέλλον. Αλλά όσο εύκολο είναι να γράψεις τη φράση "Θέλω να αλλάξω τον τρόπο που αντιμετωπίζω τα πράγματα" τόσο δύσκολο είναι να την εφαρμόσεις... Πέρασα και γω από το στάδιο της κατάθλιψης, αλλά όπως είπε και ο μάκης, δεν είμαι 100% σίγουρη αν το ξεπέρασα τελείως. Το θέμα είναι ότι με άλλαξε πολύ και παλεύω να ανασυγκροτηθώ... Δυστυχώς, πλεόν δεν ξέρω τον εαυτό μου, δεν ξέρω αν αυτό που είμαι είναι προϊόν της κατάθλιψης, ή απλά άλλαξα σαν άνθρωπος... Οπότε θέλοντας και μη, θυμάμαι το πώς ήμουν κάποτε, νοσταλγώ τον τότε εαυτό μου και την συνέχεια την ξέρετε...

R.f, σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Πιστεύω ότι αν κάποιος κατανοήσει ότι ‘’είμαστε’’ αυτό που σκεφτόμαστε αυτή ακριβώς τη στιγμή’’ σε συνδυασμό με μια πιο αισιόδοξη στάση ζωής, έχει κάνει ένα μεγάλο βήμα προς την πραγματική βελτίωση της τωρινής κατάστασης και των σημερινών συνθηκών. Ένας πνευματικός δάσκαλος λέει ότι η πνευματική άσκηση στην προσευχή για αυτά που επιθυμούμε στη ζωή μας έχει ιδιαίτερη σημασία στην εκπλήρωση επιθυμιών. Μπορούμε για παράδειγμα να προσευχηθούμε για γαλήνη και ειρήνη του νου και να περιμένουμε με θετική στάση αυτό να επιτευχθεί.... να γνωρίζουμε όνως επίσης πως τα πράγματα ρέουν ισόρροπα και αργά και όχι όπως τα θέλουμε εμείς! Η παρουσία δυσκολιών έχει πράγματι αυτό το νόημα, την επιστροφή στις ρίζες μας, από εκεί που προήλθαμε, από το Δημιουργό μας, διότι φανταστείτε να μην υπήρχαν δυσκολίες και αρρώστιες, τότε οι άνθρωποι θα ξεστράτιζαν και δεν θα υπήρχε επιστροφή στην κατρακύλα της ανθρωπότητας. Ενώ η δυσκολία αναδεικνύει την ελπίδα και την δυνατοτητα αναγέννησης της ψυχής, πως όλα οδηγούν στην αναβάθμιση του ανθρώπινου γένους . Για αυτό να αναζητούμε κάθε φορά τι έχουμε να μάθουμε από μια δυσκολία που περνάμε για τί αυτή σιγουρα θα μας προάγει προς το καλύτερο. Αυτά κατά την ταπεινή μου γνώμη....
R.f αυτό που επιθυμείς στη ζωή σου ζήτησε το και πίστεψε πως έχει γίνει ήδη και διατήρησε μια θετική στάση προς αυτό. Σου εύχομαι τα καλύτερα....

[r.f.]

Σε ευχαριστώ πολύ Λεφτέρη. Μακάρι να μπορούσα να το δω και γω έτσι, αλλά από ότι έχω διαπιστώσει δεν έχω ξεπεράσει τελείως την κατάθλιψη. Ευελπιστώ να γίνει σύντομα...

[Lefteris68]

Όλα θα πάνε καλα r.f., απλά περνάς μια δυσκολία... και πιστεύω πως σύντομα θα είσαι καλύτερα από ότι θα περίμενες... ειδικά αν βάλεις στη ζωή σου την προσευχή... τότε όλα θα αλλάξουν προς το καλύτερο και η ζωή θα σου χαμογελάσει πάλι....γνωρίζω ότι είναι δύσκολο να αισιοδοξήσει κάποιος που περνά κατάθλιψη... αλλά μια μικρή προσπάθεια και πίστη για βελτίωση στο άμεσο μέλλον μπορεί να οδηγήσει σε ένα νέο ελπιδοφόρο ξεκίνημα.... η Δύναμη του Θεού υπερνικά τα πάντα...κάθε εμπόδιο για καλό....

[elis]

οπωσ ειπε κι ενασ σοφοσ καθε στιγμη χτιζεισ το παρελθον σου αμα το καταλαβεισ αυτο ολα θα φτιαξουν!!!

[rex]

Να διαβάσεις την "Δύναμη του Τώρα" του Ekchart Tolle.
Θα σε βοηθήσει πού.