Σχολη Καλων τεχνων, κατατακτηριες εξετασεις, ερωτηση για διαθεση βιβλιων...

[Joann]

Είναι πολύ δύσκολο να περάσει κάποιος, αλλά αυτό για μένα δεν είναι λόγος για να κάνεις πίσω
εφόσον έχεις ελεύθερο χρόνο (θα πρέπει να αφιερώνεις χρόνο για ελεύθερο σχέδιο 3ωρο τη μέρα και εν όψει εξετάσεων
πάνω από 5ωρα, όπως όταν διαβάζαμε για πανελλήνιες.
Ο Φασιανός έδωσε πάμπολλες φορές μέχρι να περάσει και άλλοι πολλοί που ξέρω κανένας δεν πέρασε με την πρώτη.
Kαι γιατί να μην τολμήσεις όσο λίγες και να ναι οι πιθανότητες να πετύχεις; Tι έχεις να χάσεις;
Εγώ τα παράτησα γιατί δεν υπήρχε ελεύθερος χρόνος.
Aν ήταν στο χέρι από θέμα χρόνου, θα 'χα δώσει και 15 φορές αν χρειαζόταν.
Σχεδιάζεις με βελόνα σχεδίου κανονικά; Kάνεις μετρήματα;

[julias]

Είναι πολύ δύσκολο να περάσει κάποιος, αλλά αυτό για μένα δεν είναι λόγος για να κάνεις πίσω
εφόσον έχεις ελεύθερο χρόνο (θα πρέπει να αφιερώνεις χρόνο για ελεύθερο σχέδιο 3ωρο τη μέρα και εν όψει εξετάσεων
πάνω από 5ωρα, όπως όταν διαβάζαμε για πανελλήνιες.
Ο Φασιανός έδωσε πάμπολλες φορές μέχρι να περάσει και άλλοι πολλοί που ξέρω κανένας δεν πέρασε με την πρώτη.
Kαι γιατί να μην τολμήσεις όσο λίγες και να ναι οι πιθανότητες να πετύχεις; Tι έχεις να χάσεις;
Εγώ τα παράτησα γιατί δεν υπήρχε ελεύθερος χρόνος.
Aν ήταν στο χέρι από θέμα χρόνου, θα 'χα δώσει και 15 φορές αν χρειαζόταν.
Σχεδιάζεις με βελόνα σχεδίου κανονικά; Kάνεις μετρήματα;

Κοπελα μου, ο ελευθερος χρονος ειναι σχετικος. Εχω πολλες οικογενειακες και επαγγελματικες υποχρεωσεις, αλλα μετα τις 10 το βραδυ, καποια πρωινα, καποια σαββατοκυριακα και το καλοκαιρι, χριστουγεννα, πασχα, υπαρχει γενικα καιρος. Βεβαια πρεπει να θελω για να βρω ελευθερο χρονο, αλλα θελω. Σκεψου οτι τα πιο πολλα εργα τα εχω φτιαξει το βραδυ. Βεβαια στην φαση που ειμαι τωρα, με γεμιζει πολυ και θελω να το προσπαθησω. Ζωγραφιζα και παλια αλλα ποτε δεν το πηρα στα σοβαρα. Το τελευταιο τριμηνο , με αγγιξε πολυ. Φαινεται τελικα οτι οι παλιες αγαπες δεν ξεχνιουνται!!

[Joann]

Φαινεται τελικα οτι οι παλιες αγαπες δεν ξεχνιουνται!!

Ούτε ξεχνιούνται και πάνε και στον παράδεισο, κοριτσάκι :):)
Από βελόνες μετρήματος και μετρήσεις είμαστε o.k.;

[julias]

Ούτε ξεχνιούνται και πάνε και στον παράδεισο, κοριτσάκι :):)
Από βελόνες μετρήματος και μετρήσεις είμαστε o.k.;

Μετρηματα δεν κανω παντα, το εχω περασει αυτο το σταδιο. περισσοτερο με το ματι. Ομως τους 2 τελευταιους μηνες που ζωγραφιζω καθε μερα, αισθανομαι οτι εχω βελτιωθει αισθητα. Τωρα την Δευτερα, θα παω στο φροντιστηριο. Εχω μεγαλη αγωνια. Πρεπει να γινει προγραμματισμος. Θελω πολυ να περασω. Ισως γιατι ειναι η πρωτη φορα μετα απο πολλα χρονια που βρισκω κατι να κανω μονο για μενα και να αφοσιωθω!

[Joann]

Σε ζηλεύω ειλικρινά. Για χρόνια το σχέδιο ήταν σκοπός ζωής.
Πρώτα παιδικά, εφηβικά,
μετά σε ιδιωτική σχολή σχεδίου
μετά σε τμήματα των δήμων -που τώρα τα περισσότερα καταργήθηκαν,
θύματα κι αυτά της οικονομικής κρίσης-
με τα όνειρα πολλών ανθρώπων που πήγαιναν εκεί
και των δασκάλων που κάποιοι ειλικρινά είχαν δώσει πολλά, πάρα πολλά
να σκορπίζουν στον άνεμο.
Όμως ό,τι και να 'γινε όλα ακόμα είναι εκεί,
τίποτα δε χάνεται.
Αν και η μουσική είναι πιο άμεση από τη ζωγραφική
σ' ένα ντοκιμαντέρ έλεγαν ότι όταν κοιτάζεις έναν πίνακα του Μπουζιάνη
είναι σαν ν' ακούς νότες και έχει μεγάλο ενδιαφέρον να διαβάζεις
και τις βιογραφίες τους, να μαθαίνεις τα βιώματά τους, την ψυχή τους,
τα κινήματα που διαμορφώθηκαν με το πέρασμα του χρόνου στην τέχνη
-από τη ζωγραφική των σπηλαίων και τις βραχογραφίες στην Παλαιολιθική περίοδο
που είναι αριστουργηματική μέχρι εξπρεσιονισμό, αυτό που προτιμώ εγώ.

Ζωγραφική σπηλαίων παλαιολιθικής εποχής, τι λες;


http://vclass.mgt.psu.ac.th/~parinya...painting_l.jpg



Και μετά το σχέδιο, εκτός από εκτόνωση και ψυχοθεραπεία
στην ανώτερη μορφή του, είναι επικοινωνία μέσα από γραμμές και σχήματα
αν και εγώ προτιμώ την παιδική ζωγραφική, είναι τελείως αυθόρμητη,
και νομίζω όταν φτάσεις σε σημείο να κατακτήσεις υψηλή τεχνική,
το ζητούμενο και το ακατόρθωτο από εκεί και πέρα είναι να ζωγραφίσεις σαν παιδί,
όπως δηλ βλέπει κάποιος ένα πράγμα για πρώτη φορά.
Με τα μετρήματα ίσως ήδη ξέρεις είναι πολύ αυστηροί στις εισαγωγικές
όχι μόνο για την εύρεση των μεγεθών αλλά και για την απόδοση των τόνων,
έτσι κι αλλιώς ξέρεις ότι αντιμετωπίζεται μια σύνθεση συνολικά.

[julias]

Σε ζηλεύω ειλικρινά. Για χρόνια το σχέδιο ήταν σκοπός ζωής.
Πρώτα παιδικά, εφηβικά,
μετά σε ιδιωτική σχολή σχεδίου
μετά σε τμήματα των δήμων -που τώρα τα περισσότερα καταργήθηκαν,
θύματα κι αυτά της οικονομικής κρίσης-
με τα όνειρα πολλών ανθρώπων που πήγαιναν εκεί
και των δασκάλων που κάποιοι ειλικρινά είχαν δώσει πολλά, πάρα πολλά
να σκορπίζουν στον άνεμο.
Όμως ό,τι και να 'γινε όλα ακόμα είναι εκεί,
τίποτα δε χάνεται.
Αν και η μουσική είναι πιο άμεση από τη ζωγραφική
σ' ένα ντοκιμαντέρ έλεγαν ότι όταν κοιτάζεις έναν πίνακα του Μπουζιάνη
είναι σαν ν' ακούς νότες και έχει μεγάλο ενδιαφέρον να διαβάζεις
και τις βιογραφίες τους, να μαθαίνεις τα βιώματά τους, την ψυχή τους,
τα κινήματα που διαμορφώθηκαν με το πέρασμα του χρόνου στην τέχνη
-από τη ζωγραφική των σπηλαίων και τις βραχογραφίες στην Παλαιολιθική περίοδο
που είναι αριστουργηματική μέχρι εξπρεσιονισμό, αυτό που προτιμώ εγώ.

Ζωγραφική σπηλαίων παλαιολιθικής εποχής, τι λες;


http://vclass.mgt.psu.ac.th/~parinya...painting_l.jpg



Και μετά το σχέδιο, εκτός από εκτόνωση και ψυχοθεραπεία
στην ανώτερη μορφή του, είναι επικοινωνία μέσα από γραμμές και σχήματα
αν και εγώ προτιμώ την παιδική ζωγραφική, είναι τελείως αυθόρμητη,
και νομίζω όταν φτάσεις σε σημείο να κατακτήσεις υψηλή τεχνική,
το ζητούμενο και το ακατόρθωτο από εκεί και πέρα είναι να ζωγραφίσεις σαν παιδί,
όπως δηλ βλέπει κάποιος ένα πράγμα για πρώτη φορά.
Με τα μετρήματα ίσως ήδη ξέρεις είναι πολύ αυστηροί στις εισαγωγικές
όχι μόνο για την εύρεση των μεγεθών αλλά και για την απόδοση των σκιών,
έτσι κι αλλιώς ξέρεις ότι αντιμετωπίζεται συνολικά.

Να μην με ζηλευεις. Εχω πονεσει πολυ στη ζωη μου, αλλα μεγαλωνω δυο υπεροχα μικρα αγορακια, οποτε δεν παραπονιεμαι. Πιστευω οτι για καποιο λογο, μετα απο τοσο καιρο, γεμισε η ψυχη μου απο τη ζωγραφικη. Αισθανομαι σαν να ερωτευτηκα ξανα. και σε τελικη αναλυση εγω θα κανω αυτο που θελω, και να μην περασω, θα συνεχισω..
Συγγνωμη για το μελοδραματικο στυλ, δεν ειμαι και στα καλυτερα μου, και η νυχτα μου βγαζει τα ψυχοπλακωτικα μου!

[julias]

Το ξερω οτι στις εξετασεις ειναι αυστηροι με την αποδοση των σκιων, και αυτο πρεπει να το δουλεψω αρκετα. Συμφωνω με αυτο που λες οτι πρεπει να ζωγραφιζεις κατι σαν να το βλεπεις πρωτη φορα, σαν παιδι. Εγω γενικα ειμαι πολυ αυθορμητη, πολλες φορες φερομαι σαν παιδι, και μετα το μετανιωνω γιατι ετσι δεν προστατευω τον εαυτο μου, ομως στη ζωγραφικη ο αυθορμητισμος βοηθαει!

[julias]

Μεγάλη αλήθεια αυτό το "για την ψυχή μου". Κι όλα τ' άλλα που είπες.
Είναι τύχη να μπορείς έστω και κάποια στιγμή να κάνεις πράγματα για σένα.
Ελπίζω κάποια στιγμή να καταφέρω να ξανασχοληθώ αν και δεν το βλέπω.
Και βέβαια η ζωγραφική είναι επίσημα ψυχοθεραπευτική, ασκείται και στα ψυχιατρεία, έχω δει ολόκληρη έκθεση διάσημων
και μη επώνυμων ζωγράφων με έργα τους όταν ήταν έγκλειστοι κι ήταν ό,τι πιο ενδιαφέρον έχω δει στη ζωή μου.
Κι ας μην ξεχνάμε τη μεγαλοφυϊα, το σχιζοφρενή, αυτοκαταστροφικό Βαν Γκογκ, από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες ever.

Σημερα το πρωι, ημουν πολυ χαλια ψυχολογικα, ευτυχως ελειπαν τα αγορακια μου απο το σπιτι. Αισθανομουν απιστευτο σφιξιμο, πηρα το μπλοκ και πηγα στην παραλια ( μενω στα νοτια προαστια) για λιγη ωρα, κοιτουσα τη θαλασσα και ζωγραφιζα στο μπλοκ. Ψιχαλιζε κιολας, δεν με πειραξε, ηθελα να ζωγραφισω τη θαλασσα. Οταν γυρισα στο σπιτι, αισθανθηκα πολυ ξαλαφρωμενη και ανακουφισμενη..

[Joann]

Σημερα το πρωι, ημουν πολυ χαλια ψυχολογικα, ευτυχως ελειπαν τα αγορακια μου απο το σπιτι. Αισθανομουν απιστευτο σφιξιμο, πηρα το μπλοκ και πηγα στην παραλια ( μενω στα νοτια προαστια) για λιγη ωρα, κοιτουσα τη θαλασσα και ζωγραφιζα στο μπλοκ. Ψιχαλιζε κιολας, δεν με πειραξε, ηθελα να ζωγραφισω τη θαλασσα. Οταν γυρισα στο σπιτι, αισθανθηκα πολυ ξαλαφρωμενη και ανακουφισμενη..

Και γω ζωγράφιζα και στη φύση με ακουαρέλες και μου είναι πολύ οικεία όσα λες για το πώς νιώθεις μετά.
Ελπίζω τώρα να νιώθεις πολύ καλύτερα. Και γω νότια προάστια μένω, δυστυχώς όχι κοντά στη θάλασσα.
Μη ζητάς συγνώμη, δεν είδα τίποτα το μελοδραματικό, μάλλον άλλη διεκδικεί τον τίτλο
"γλυκανάλατη βασίλισσα του μελοδράματος" -χαχαχαχαχα!!!!- εμένα εννοώ!
Να χαίρεσαι τα αγοράκια σου κι αυτά εσένα! :):):)
Εννοείται ότι θα κάνεις αυτό που θέλεις, και να μην περάσεις στη σχολή
-που το απεύχομαι-
να συνεχίσεις και να μη σε σταματήσει τίποτα
και κανένας!

[julias]

Σε ευχαριστω πολυ για τα ζεστα λογια, πολλες φορες αυτα τα καλωδια μπορουν να προσφερουν ζεστασια...
Δεν νιωθω πολυ καλυτερα απο το πρωι, γενικως το βραδυ που ησυχαζει το σπιτι, σκεφτομαι πολλα και 'βαραινω' λιγο. Εκει ερχεται και τρυπωνει η ζωγραφικη. Τους τελευταιους 2 μηνες που περασα 'ζορια', οι καμβαδες και οι 'μουτζουρες' μου μου εδωσαν μια διεξοδο εκει που πιστευα οτι υπαρχει αδιεξοδο. Βασικα γνωρισα καποιον που αθελα του, με ξαναεβαλε σε αυτη τη μαγεια, που ελπιζω να μην τελιωσει ποτε. Και ναι, δεν θελω να σταματησω...
Ξερεις, ζωγραφιζε και ο πατερας μου...πολυ ερασιτεχνικα, κυριως με τεμπερες. 'Ο,τι πινακα προλαβε να κανει( πεθανε 35 χρονων), η μητερα μου τα χαρισε ολα. Και παντοτε ελεγε, οσο θυμαμαι, οτι ηθελε μια απο τις δυο κορες του, να εχουν το ταλεντο του. Δεν ξερω αν εχω το ταλεντο του, δεν με νοιαζει κιολας, ξερω ομως οτι καθε φορα που ζωγραφιζω ειναι μια νικη μου στην απωλεια του..
Συγγνωμη παλι για το μελο...ειπαμε ...η νυχτα με θλιβει παντα..

[Joann]

Ελπίζω ολόψυχα αυτά που λες πως σε βαραίνουν να βρουν λύση
γιατί έχω την αίσθηση ότι είναι πραγματικά προβλήματα,
αλλά ποτέ δε θα ρωτούσα "τι και πώς",
το θεωρώ αδιακρισία και ψυχαναγκασμό στον άνθρωπο με τον οποίο μιλάω
εκτός αν εσύ νιώθεις την ανάγκη να μιλήσεις
ευχαρίστως θα σε άκουγα.
Λυπάμαι ειλικρινά για τον μπαμπά σου
και χαίρομαι που κάποιος άθελά του σε ξαναέβαλε στη μαγεία.
Μου είναι πολύ γνώριμα όλα αυτά.
Θα μπορούσα να σου πω και 'γω πολλά σχετικά με ανθρώπους
-ήδη σου έκανα μια νύξη μιλώντας για δασκάλους
που έδωσαν πολλά και για εργαστήρια που έκλεισαν-
αλλά δε θα γινόμουν δημοσίως συγκεκριμένη.
Αν ποτέ συναντηθούμε και μου δείξεις και έργα
πολύ ευχαρίστως.
Θέλω μόνο να σου πω,
γνωρίζοντας ότι η ζωγραφική είναι μοναχική ενασχόληση
-τυχαίο είναι που στα μοναστήρια αγιογραφούν με τις ώρες; χαχαχα-
ότι όταν απομονώνεσαι το μυαλό ανατρέχει διαρκώς
σε παρελθοντικές, τραυματικές μνήμες
-καμιά φορά νομίζω είναι και έμπνευση αυτό το βασανιστήριο
στο οποίο υποβάλλουμε τον εαυτό μας-
και επί πλέον επειδή η ενασχόληση με το σχέδιο
σου δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι είσαι αυτάρκης-
πρέπει να προσπαθείς συνειδητά να σπας την απομόνωση,
εννοώ επιδίωξη κοινωνικών επαφών.
Βοηθάνε πολύ, όταν βέβαια πρόκειται για ανθρώπους με τους οποίους
έχεις κοινά ενδιαφέροντα και βιώματα.

[julias]

Ελπίζω ολόψυχα αυτά που λες πως σε βαραίνουν να βρουν λύση
γιατί έχω την αίσθηση ότι είναι πραγματικά προβλήματα,
αλλά ποτέ δε θα ρωτούσα "τι και πώς",
το θεωρώ αδιακρισία και ψυχαναγκασμό στον άνθρωπο με τον οποίο μιλάω
εκτός αν εσύ νιώθεις την ανάγκη να μιλήσεις
ευχαρίστως θα σε άκουγα.
Λυπάμαι ειλικρινά για τον μπαμπά σου
και χαίρομαι που κάποιος άθελά του σε ξαναέβαλε στη μαγεία.
Μου είναι πολύ γνώριμα όλα αυτά.
Θα μπορούσα να σου πω και 'γω πολλά σχετικά με ανθρώπους
-ήδη σου έκανα μια νύξη μιλώντας για δασκάλους
που έδωσαν πολλά και για εργαστήρια που έκλεισαν-
αλλά δε θα γινόμουν δημοσίως συγκεκριμένη.
Αν ποτέ συναντηθούμε και μου δείξεις και έργα
πολύ ευχαρίστως.
Θέλω μόνο να σου πω,
γνωρίζοντας ότι η ζωγραφική είναι μοναχική ενασχόληση
-τυχαίο είναι που στα μοναστήρια αγιογραφούν με τις ώρες; χαχαχα-
ότι όταν απομονώνεσαι το μυαλό ανατρέχει διαρκώς
σε παρελθοντικές, τραυματικές μνήμες
-καμιά φορά νομίζω είναι και έμπνευση αυτό το βασανιστήριο
στο οποίο υποβάλλουμε τον εαυτό μας-
και επί πλέον επειδή η ενασχόληση με το σχέδιο
σου δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι είσαι αυτάρκης-
πρέπει να προσπαθείς συνειδητά να σπας την απομόνωση,
εννοώ επιδίωξη κοινωνικών επαφών.
Βοηθάνε πολύ, όταν βέβαια πρόκειται για ανθρώπους με τους οποίους
έχεις κοινά ενδιαφέροντα και βιώματα.

Καλησπερα,
χαιρομαι πολυ που οι καλλιτεχνικες μου ανησυχιες συμπιπτουν με τις δικες σου. Σε ευχαριστω επισης για τη διακριτικοτητα της συμπεριφορας σου και του λογου σου. Θα συμφωνησω μαζι σου οτι η καλλιτεχνικη απομονωση που πολλες φορες επιδιωκουμε, μπορει τελικα να ειναι πηγη εμπνευσης, σε μενα ετσι λειτουργει.
Ειναι αληθεια οτι τον τελευταιο καιρο δεν επιδιωκω κοινωνικες επαφες, παρα τις προτροπες των φιλων μου. Οι κοινωνικες μου δραστηριοτητες περιοριζονται σε συναντησεις μαμαδων των φιλων των παιδιων μου και σε κανενα κινηματογραφο με καποιο φιλο ή φιλη. Αν υπονοεις τον ερωτα, θα ηθελα να ερωτευτω, ειναι αληθεια, αλλα αυτη τη στιγμη μου φαινεται πολυ δυσκολο, να δωσω κατι απο την ψυχη μου σε καποιον αντρα, ειμαι πολυ πληγωμενη, αν και μου δινονται ευκαιριες, δεν μπορω ομως να ανταποκριθω. Οποτε, περιοριζω τους οριζοντες μου στην απεραντοσυνη της τεχνης, και οχι του κοινωνικου γιγνεσθαι, και στην καλλιτεχνικη δημιουργια. Προς το παρον αυτο μονο μπορω να κανω, αντλωντας ευχαριστηση απο τη δημιουργια...
Οπως και να εχει, χαρηκα πολυ που 'συνομιλησαμε'.
Θα τα λεμε!!