κουραστηκα........

[ερη]

θελω τοσα να σας πω....νομιζω οτι εσεις που τα περασατε η τα περνατε ,θα με καταλαβεται....
ειμαι 38 με 2 παιδακια,ολα αρχισαν το 2000,οπου εδινα εξετασεις στο πανεπιστημιο και ξαφνικα αρχιζω να σκεφτομαι οτι θα πεθανουν η μαμα μου η γιαγια μου,αρχισα να φοβαμαι να κλαιω να μην με σηκωνει οτοπος...ξεκινησα για 2 χρονια ψυχοθερεπεια....το πεομενο διαστημα,σχετικα οκ ελεγχομενο!
το 2010 γενναω το 2ο παιδακι μου,και απο λαθος γιατρου κοντευω να πεθανω απο σηψαιμια,ενω εκεινος μου ελεγε οτι εχω καρκινο.....ετσι ξεκινησε ο εφιαλτης μου.....ξαναχειρουργηθηκα,βγ ηκα,αλλα και λογω της εμπιστοσυνης που του ειχα,και λογω των ορμονων της λοχειας και λογω της απανθρωπιας του....πιστευα οτι εχω καπου καρκινο
εχασα την εμπιστοσυνη μου στους γιατρους και απο εκει μεχρι τωρα,με το παραμικρο συμπτωμα δικο μου η των παιδιων νομιζω οτι κατι κακο συμβαινει....ακομα και να το ψαξω με εξετασεις παλι πιστευω οτι κατι δεν ειδε καλα ο γιατρος...
δεν μπορω να χαρω τις μικρες χαρες της καθημερινοτητας,τα παιδια μου τον αντρα μου(ο οποιος εχει μπλοκαρει και εχει κουραστει) αισθανομαι οτι τρεχω πισω απο την ζωη μου και χανω ολα αυτα που μου εχει δωσει απλοχερα
δεν ειμαι αχαρηστη ,αλλα αισθανομαι
δεν ειμαι ηλιθια,αλλα αισθανομαι
ειναι δυνατον να χαλαω τα παντα ,για καποιες μικρες πιθανοτητες που υπαρχουν για να συμβουν?
καθε τοσο ανακαλυπτω και ενα συμπτωμα που μου πυροδοτει σκεψεις, αγχοι ,φοβιες.....
θελω να ζησω ρε παιδια μια φυσιολογικη ζωη,θελω να χαρω τα παιδακια μου,εχω τοσα να τους δωσω......
κανω 3 χρονια συστημικη ψυχοθεραπεια....
εχω παρει στο παρελθον για 1 χρονο αγωγη χωρις ιδιατερο αποτελεσμα
δεν εχω ακουσει απο καποιον που εχει κατι παρομοιο,αν υπαρχει ιαση....
δεν πιστευω οτι υπαρχει και τρελλενομαι με την ιδεα οτι απο δω και περα θα ειναι ετσι η ζωη μου...αισθανομαι 80 χρονων και καρκινοπαθεις.....
επισης εχω φτασει σε σημειο να μην ξερω ποτε ενα συπτωμα που εχω ειναι αληθινο και στη ενταση που το νοιωθω,ποτε πραγματικα πρεπει να παω σε γιατρο και ποτε ειναι παιχνιδι του μυαλου μου....
εχω απελπιστει.....
σας κουρασα αλλα θελω πολυ να δω πως σκεφτονται αλλοι ανθρωποι και πως αντιμετωπιζουν ολα αυτα
χιλια ευχαριστω............

[anxious4ever]

πολλοι εχουν αυτα που περιγραφεις...δεν εισαι η μονη κ ουτε μονη σιγουρα.το στρες σου εκφραζεται με αυτον τον τροπο.
γιατι το πολεμας τοσο κ δεν αποδεχεσαι οτι εχεις αυτο το προβληματακι?
με ψυχραιμια υπομονη κ βοηθεια απο τον ψυχζοθεραπευτη σου θα περασει.ειναι κατι που θεραπευεται.
δες τον εαυτο σου απ εξω σαν να σαι τριτος..κ πες μεσα σου.. "οκ εχω αυτο το προβληματακι..ξερω οτι ειναι δυσκολο κ οτι πολλα ειναι μες στο μυαλο μου...αλλα σιγουρα θα το λυσω , θελει ομως υπομονη κ επιμονη.."
δεν εισαι η μονη που εχεις τετοια αγχη..πιστεψε με ..τα χω περασει κ ξερω.
εχω κανει πολλα χρονια ψυχοθεραπεια κ μπορω να πω οτι ειμαι πιο ψυχραιμη τωρα πια.
ποσο καιρο κανεις ψυχοθεραπεια?

[ερη]

χαιρομαι που αναφερεσαι σε παρελθοντικο χρονο για τα αγχη σου...αυτο μου δινει κουραγιο,οτι ισως τα καταφερω και εγω....
υπομονη και επιμονη δεν εχω παντα,νοιωθω αδυναμη και εχω χασει την αυτοεκτιμηση μου ,γιατι ο εαυτος μου που τοσο ειχα επενδυσει,με προδωσε!!
η αληθεια ειναι οτι δεν συμβιβαζομαι με το προβλημα μου,το βλεπω σαν ανιατη αρρωστια .
τωρα που ειμαι σε κριση,ξυπναω το πρωι και σκεφτομαι ,οτι υπαρχει δυσαρεστο για να αγχωθω.
πες μου ομως,πως να σκεφτω λογικα και ψυχραιμα ,οταν η σκεψεις που με κατακλυζουν ειναι μαυρες,οταν πιστευω οτι κατι κακο εχω η θα γινει?
εσυ πηρες αγωγη ? πιστευεις οτι δεν θα ξαναυποτροπιασεις?ειχες γεγονοτα και τα αντιμετωπισες διαφορετικα απο παλια?
συγνωμη ρωταω απο αγωνια.....σε θαυμαζω και μπραβο σου που τα καταφερες....με ανακουφιζει αυτο!!!
ειναι πολυτιμη για εμενα η βοηθεια σας και το οποιο θετικο μηνυμα σας,γιατι δεν θελω να το ακουω απο ειδικους καθαρα επαγγελματικα αλλα απο ανθρωπους που το βιωσαν στο πετσι τους και που περασαν δυσκολα για να φτασουν οπου εχει φτασει ο καθενας......και που ενω δεν σε ξερουν,προσπαθουν,χωρις να εχουν κατι να κερδισουν,να σε βοηθησουν!!!!!!!

[ερη]

3 χρονια κανω συστημικη ψυχοθεραπεια......
ειμαι σε κριση 10 μερες τωρα,μπηκα σε σκεψη να ξεκινησω φαρμακευτικη αγωγη, ο ψυχοθεραπευτης μου λεει αν αντεχω και κανω λιγο υπομονη να μην αρχισω αγωγη ...ποια η γνωμη σας?

[66psy]

3 χρονια κανω συστημικη ψυχοθεραπεια......
ειμαι σε κριση 10 μερες τωρα,μπηκα σε σκεψη να ξεκινησω φαρμακευτικη αγωγη, ο ψυχοθεραπευτης μου λεει αν αντεχω και κανω λιγο υπομονη να μην αρχισω αγωγη ...ποια η γνωμη σας?

αντεχεις?????????
καλο ειναι να αποφευγουμε οσο μπορουμε τα χαπια..αλλα αν εχεις φτασεις στο σημειο να μην μπορεις να χαρεις τιποτα, να μην μπορεις να ανταποκριθεις ουτε στα πιο απλα πραγματα στην ζωη σου τα χαπια βοηθανε! εμενα με βοηθησαν παρα πολυ και ξερω και πολλους ανθρωπους που βοηθηθηκαν απο αυτα.. σε συνδυασμο βεβαια με ψυχοθεραπεια.. σκετα τα χαπια δεν κανουν απολυτως τιποτα!

[Interferon]

Γεια σου Ερη! Η γνωμη μου για τα 'φαρμακα' ειναι πως δεν αξιζει τον κοπο να τα παρει καποιος εαν η κατασταση δεν κρινεται αναγκαια η επειγουσα.
Ακομα και 'πολυ' να σε βασανιζει ( που ειναι υποκειμενικο ) προσπαθεις να ανταπεξελθεις μονη σου οσο μπορεις. Θα μου πεις, ναι αλλα δεν αντεχω.. Οκ ειναι καποιες φασεις που ολοι μας περναμε δυσκολα και φτανουμε σε σημειο απογνωσης αλλα σκεψου το αλλο σεναριο, του να παιρνεις φαρμακα δηλαδη. Συνεχισε την ψυχοθεραπεια και βαλε ενα προγραμμα στη ζωη σου που θα σε κανει να νιωθεις καλα και να ξεχνιεσαι. Ειπες οτι εχεις και δυο παιδακια, σωστα? Εφοσον εχεις οικογενεια προσπαθησε να περνας αρκετο χρονο μαζι τους κανοντας οτιδηποτε σου/σας αρεσει. Στην δουλεια σου πως πας?

[ερη]

η αληθεια ειναι οτι φτανω σε απογνωση πολλες φορες,και οτι τον τελευταιο καιρο εχω υποτροπιασει πολυ...δηλαδη σχεδον καθε μερα και ολη μερα,εχω σκεψεις οτι εχω καρκινο ,ψαχνω να βρω συπτωματα και κολλαει το μυαλο μου...ο ψυχολογος μου λεει οτι αυτο γινεται γιατι ειμαι σε φαση που τωρα ξανα φτιαχνω τις σχεσεις με τους δικου μου ανθρωπους...
εμενα ομως ποναει η ψυχη μου,εχω χασει το χαμογελο μου,την ενεργεια μου και φοβαμαι ,φοβαμαι μην μεταδωσω στα παιδια μου ολες αυτες τις φοβιες και το αγχος,φοβαμαι μηπως ειμαι για παντα ετσι,......θελω να απολαυσω την ζωη μου,μου αξιζει εχω βασανιστει ψυχικα απο μικρουλα......
στην δουλεια προσπαθω,και εκει χωρις κεφι ειμαι,βεβαια λιγο ξεχνιεμαι αλλα οταν αποδιωργανονομαι δεν θελω να παω ουτε δουλεια,ουτε σπιτι,ουτε μονη ,ουτε με παρεα.......
λεω να συμβουλεφτω 2 ψυχιατρους οι οποιοι ειναι και ψυχοθεραπευτες,δεν θελω να παρω αγωγη,αλλα αν χρειαστει για ενα μικρο χρονικο διαστημα.....λετε να μεινω πισω στην ψυχοθεραπεια μου?
το λεω αυτο γιατι φοβαμαι οτι η αγωγη θα μου καταστειλει τα συναισθηματα και ισως δεν προχωρησω......
επισης πιστευεται οτι το προβλημα μου μπορει να περιοριστει με ψυχοθεραπεια? μεχρι ποιον βαθμο εχει τυχει σε εσας?????

εκτιμω πολυ την βοηθεια σας,μου ειναι σωτηρια αυτη την στιγμη....
να εισαι ολοι καλα!!!!!!

[ερη]

οι σκεψεις μου αυτες ειναι ποσο εντονες πολλες φορες και τοσο εμμονικες που η καθημερινη μου ζωη και οι υποχρεωσεις της,μου φαινονται ματαιες.....μετα ομως συνερχομαι βλεπω την πραγματικοτητα και ταραζομαι ,που αφηνω τον εαυτο μου να φτανει σε αυτο το σημειο,που μπλοκαρω την οικογενεια μου και ειδικα τον αντρα μου,βλεπω τους αλλους γυρω μου να ρουφουν την ζωη,να την απολανβανουν και αισθανομαι ουφο......
και λεω....φτανω στα ταρταρα,ενω δεν εχω επι της ουσιας καποιο σοβαρο υπαρκτο προβλημα...τι θα κανω αν τυχει καποιο θεμα υγειας σε καποιον απο την οικογενεια μου?
δεν ξερω τα ορια μου...........φοβαμαι ,συνεχως φοβαμαι....ποσο θα αντεξω?

[anxious4ever]

κοιτα κ γω σκεφτηκα οτι δεν θελω να παρω φαρμακα κλπ...αλλα μετα ειπα "αει στο διαολο θα καθομαι να βασανιζομαι?κ αλλο?ποσο? κ για ποσο?θελω ξανα την ζωη μου πισω!" ε κ μου δωσε αντικαταθλιπτικο το οποιο παιρνω 7 μηνες τωρα κ ειμαι καλα..λειτουργικη, ηρεμη, οκ..νορμαλ.
σιγουρα καποιες φορες κανω κ γω τις σκεψεις μου τις αρνητικες κ καπου πεφτω..αλλα οκ..ρε συ..ειναι σε νορμαλ βαθμο κ δεν με αφηνουν να πεσω ακομα πιο πολυ...εγω ξεκινησα αντικαταθλιπτικο να ηρεμησω γιατι το στρες μου ειχε φτασει σε ακραια σημεια κ ηθελα να ηρεμησω για να μπορεσω να δουλεψω με τον εαυτο μου κ να μπορω να σκεφτομαι πιο καθαρα.με βοηθησε κ οκ..τι να κανω τωρα να νιωθω κ τυψεις επειδη παιρνω κ φαρμακο..ε οκ...τοσες αρρωστιες υπαρχουν..τοσοι ανθρωποι παιρνουν φαρμακα ...ανθρωποι ειμαστε κ καποιες φορες λυγιζουμε.

[Delmem080319a]

Καλημέρα Ερη, έχουμε ξαναμιλήσει και σε άλλο θέμα, καταλαβαίνω πως είσαι σε μια φάση πάρα πολύ αγχώδη προς το παρόν και αυτά που περιγράφεις ότι πέρασες στο παρελθόν σου έχουν αφήσει όλες αυτές τις φοβίες, σαν να μην πρόλαβες να διαχειριστείς τις καταστάσεις εκείνες. Είναι οι άτιμες εκείνες οι στρεσογόνες καταστάσεις που αργά ή γρήγορα θα μας ταλαιπωρήσουν με κάποιο τρόπο ψυχολογικά.
Αλλά ψυχραιμία, και κατ' αρχήν χαλάρωσε αναπνέοντας μόνο, επικεντρώνοντας στην αναπνοή σου και μόνο σε αυτή. Είναι η αρχή του παντός! η αναπνοή, η ζωή μας! και όμως οι άνθρωποι το ξεχνάνε αυτό. Αναπνέουν και ζουν χωρίς συνείδηση πολλές φορές.
Λοιπόν ανεξαρτήτως αν χρειάζεσαι κάποια χάπια ή όχι τώρα ήθελα απλά να θέσω και μια άλλη σκέψη, μήπως η συστημική ψυχοθεραπεία που κάνεις 3 χρόνια δεν είναι η πιο κατάλληλη (δεν θέλω να πω δεν είναι σωστή, απλά μπορεί να μη σου ταίριαξε εσένα). Εφόσον είσαι σε φάση που ψάχνεις ειδικούς να δεις και έχεις τη δυνατότητα να κάνεις ψυχοθεραπεία. Μήπως να δοκιμάσεις κάτι άλλο με έναν άλλο ψυχοθεραπευτή, πχ μια περισσότερο γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία βοηθάει κάποιο κόσμο. Και πάλι δεν είμαι ειδικός, απλά σκέφτομαι και εικασίες κάνω ψάξε το λίγο, ίσως κάτι αλλιώτικο σα θεραπεία μπορεί να σε βοηθήσει αφού με αυτή που κάνεις δεν είδες αποτέλεσμα.
Όμως όπως λέει και η Boom θέλει υπομονή και επιμονή, έτσι? πολύ δουλειά να κατανοήσουμε πως λειτουργεί και το ίδιο μας το μυαλό και εμείς και οι σκέψεις. Σιγά-σιγά να γίνεις πιο δυνατή ως προς αυτό. Και επίσης ναι αποδοχή ότι συμβαίνει κάποιο πρόβλημα, έτσι το αντιμετωπίζουμε και καλύτερα, δεν είναι και το τέλος του κόσμου.
Τώρα αυτό που λες ότι βλέπεις τους γύρω σου ότι ρουφούν και απολαμβάνουν τη ζωή, Έρη εγώ γύρω μου ανθρώπους που παλεύουν βλέπω καθημερινά, με τις δουλειές, με προβλήματα υγείας και άλλα, μην τρελαίνεσαι δεν είσαι εσύ στην κόλαση και οι άλλοι στον παράδεισο, ο καθένας έχει κάποιον προσωπικό αγώνα που δίνει, ειλικρινά, και ίσως η απόλαυση της ζωής είναι ότι δεν παραδίδει τα όπλα και συνεχίζει να ζει και να αγωνίζεται.
Αυτά από μένα, καλό κουράγιο και μη παραδώσεις τα όπλα. Επίσης στο βαθμό που μπορείς κουβέντιασε κάποια στιγμή με ηρεμία και με τον άντρα σου τα όσα περνάς, σίγουρα μπορεί να μην καταλάβει απόλυτα τι έχεις όμως είσαστε μια οικογένεια, μια δύναμη και ίσως και αυτός με τον τρόπο του να σε βοηθήσει. Και επίσης τα παιδιά θα σου δείξουν πάντα πόσο απλή και ωραία μπορεί να είναι η ζωή, άκουγε τα, ξέρουν αυτά

[anxious4ever]

ολ9οι τραβαμε τον σταυρο μας...μην περιθωριοποιεις τον εαυτο σου επειδη εχεις στρες..
αν διαβασεις στο φορουμ τα ατομα τα οποια υποφερουν απο αρρωστιες οπως η σχιζοφρενεια κ οι ψυχωσεις, θα καταλαβεις πως εσυ εισαι καλα..οκ οχι οτι δεν υποφερεις κ συ..αλλα κοιτα κ αυτα τα παιδια κ θαυμασε τα πραγματικα..
κανουν μεγαλο αγωνα κ ομως χαμογελουν κ καταφερνουν κ ξεπερνουν πολλα ..
δεν εχω περισσοτερη δυναμη απο εσενα..ουτε κ οι αλλοι..ολοι εχουμε δυναμη..αρκει να το θελουμε.
αν κανεις πολυ καιρο ψυχοθεραπεια κ δεν βλεπεις αποτελεσματα σημαινει οτι ειναι λαθος η θεραπεια..
υπαρχουν πολλα ειδη ψυχοθεραπειας κ θα συμφωνησω με τον προλαλησαντα.
η συμπεριφοριστικη βοηθαει περισσοτερο...ειδικα σε ανθρωπους που πασχουν απο αγχωδεις διαταραχες.
απο αυτο πασχεις κ εσυ...δεν ιεναι κατι σοβαρο κ θεραπευεται αποτελεσματικα.
αρκει να κανεις σωστα βηματα κ να εχεις σωστη βοηθεια.
ψαξτο λιγο..εγω εχω κανει κ ομαδα κ συμπεριφοριστικη(λιγο, δεν μου εφτασαν τα λεφτα να συνεχισω + ο ψυχοθεραπευτης ηταν αφαντος οταν τον χρειαστηκα, οποτε κ σταματησα στο 3μηνο)..
μαζι με φαρμακακι κ σωστη ψυχοθεραπεια θα νιωσεις παλι κανονικα.μη ριχνεις το κεφαλι κατω.
ολοι εδω που σου γραφουμε υποφερουμε κ εμεις ...κ εχουμε υποφερει πολυ.
κ ομως ζουμε ..εγω ειμαι στην δουλεια αυτην την στιγμη..εμτα θα απω σπιτι να κανω τις δουλειες μου, τα χομπυ μου..οκ..
κατα καιρους παθαινω κ γω αγχωδη διαταραχη κ παντα το ξεπερναω.δεν ειναι κατι αξεπεραστο.
το πρωτο βημα ειναι η αποδοχη..να το θυμασαι αυτο.

[elis]

https://www.youtube.com/watch?v=K5_EBAzIPJM

[elis]

https://www.youtube.com/watch?v=G1vl1v01Ui4

[ερη]

με εχετε κατασυγκινησει.....(δεν θελω και πολυ αυτον το καιρο)σας ευχαριστω που μου ανοιγετε την καρδια σας και προβαλεται τοσο ωραια τις εμπειριες σας....σας αγαπω πολυ!!!!!
3 χρονια μηπως ειναι λιγα ωστε νε δω αποτελεσματα στην πραξη?
εχω κανει προοδο στο οτι βλεπω καποια πραγματα πιο καθαρα,ομως οι κρισεις κρισεις......δυστηχως δεν μπορω να ξερω ποσο με βοηθαει η οχι και μεχρι ποτε θα κανω υπομονη....ολα φλου....
ομως εχετε δικαιο,γι αυτο θα παω σε 2 ψυχιατρους που κανουν και ψυχοθεραπεια ,γιατι τον εναν μου τον συστησε ο ψυχοθεραπευτης μου....ξερετε αν ειναι δυνατον να κανω 2 ψυχοθεραπειες συγχρονως (η λεω βλακειες?????)
σημερα ειμαι καλυτερα,και ειμαι χαρουμενη ......

[ερη]

γεια σου elis με τα ωραια σου,,,,......χαχαχχααχαα