Γραψε κατι

[Deleted-member171215]

Οπως και το τραγουδι που εβαλα σε αλλο θεμα.... Καμια φορα αυτες οι μικρες χαμενες μερες που περασαν σαν αστραπη απο τη ζωη σου , σε αφηνουν παντα ενα σημαδι χαραγμενο... Οχι παντοτε αρνητικο αλλα ισως συμβολικο

[Deleted-member171215]

Η πολη του χαους που και αυτη σαν σκια μεσα στην αβυσσο χανεται , σαν ενα πολυ μικρο ψαρακι μεσα στα διχτυα πιανεται...

[Lacrymosa]

Βασιλισσα της σιωπης παρε με απο δω... παρε με απο δω...

για σενα ρε ποντιε..

[Deleted-member171215]

O φοβος της σιωπης θα επρεπε να λεει... Στον οποιο δεν υπαρχει τροπος καμιας διαφυγης

[Lacrymosa]

Σαν κατι.. σαν κατι να μας πνιγει τη φωνη

Διαταγη των θεων της εξουσιας στο βωμο της δημοκρατιας, καταστοληηη

Ενοχοι στο ονομα της κοινωνιας

Καταστολη λοβοτομη στο περιθωριο

[Deleted-member171215]

ελα ρε και panx romana???? ειναι και διασκευη απο ramones

[Lacrymosa]

Το ξερω οτι ειναι διασκευη απο ραμονς

Ενα διαχρονικο κ ανεπαναληπτο



Θεε των μαυρων τον καλο συγχωρεσε Γουιλι
και δωστου εκει που βρισκεται λιγη απ την ασπρη σκονη

[Συνήθεια]

ήμουν κι εγώ εκεί... χαίρομαι που το έβαλες

[Lacrymosa]

ήμουν κι εγώ εκεί... χαίρομαι που το έβαλες

Αντε ρε συ!!! Τελειαααα!! Εγω τους ειχα δει ολους αυτους (Μπουλας, Παπακωνσταντινου, Μαχαιριτσας, Ζουγανελης κτλ) πριν χρονια στην Αθηνα κ δεν παιζονταν οι τυποι! Ειδικα ο Ζουγανελης!

[Joann]

Πολλή ζέστη έπιασε ξαφνικά κι απότομα
και καλό είναι αν μπορεί κανείς,
να οργανώνει καμιά απόδραση στα κοντινά νησιά του Αργοσαρωνικού
(Αίγινα, Αγκίστρι, Μέθανα, Πόρο, Σπέτσες, Ύδρα,
όπου μπορεί κάποιος, καλά είναι!).
Μια φορά σε μια εκδρομή στην Αίγινα
βρήκα έναν κουτσό, πορτοκαλί ριγέ γάτο, 4 μηνών περίπου,
πεταμένον έξω από μια ψαροταβέρνα της παραλίας
να κουτσαίνει και να περιμένει να φάει κανα γάβρο ή κανα καλαμάρι
που 'πεφτε απ' τα τραπέζια των θαμώνων της ταβέρνας το βράδυ.
Φεύγοντας τον παράχωσα σ' ένα ψάθινο καλαθάκι
και τον κουβάλησα με το πλοίο στο σπίτι στην Αθήνα.
Του 'βαλε λάμα στο πόδι ο κτηνίατρος
και σιγά σιγά περπάτησε κανονικά
και πάνω που είχαμε αρχίσει να χαιρόμαστε ότι έγινε καλά,
ανακαλύψαμε ότι ήταν και κουφός.
Όταν έμπαινε μέσα στο δωμάτιο που καθόμασταν και μιλούσαμε
ή έκανα μάθημα,
επιζητώντας την προσοχή,
έξυνε με μανία τα νύχια του πάνω στις καρέκλες,
έκανε μερικά πολύ δυνατά "νιάαο"
διακόπτοντας τις κουβέντες και προκαλώντας τις διαμαρτυρίες
των παιδιών που έλεγαν:
"Καλά επειδή είναι αυτός κουφός,
νομίζει ότι είμαστε και οι άλλοι;
Τι γκαρίζει έτσι;".

Εδώ ο ποιητής αρχίζει να παραληρεί,
συγγνώμη κιόλας, αλλά μετά το εξεταστικό κέντρο
που συνόδεψε υποψήφιους μαθητές της,
οι γονείς μιας μαθήτριας επέμεναν να την κεράσουν μπίρες.
Αυτά τα ολίγα γιατί έχουμε και μεσημεριανό μάθημα! :-Ρ

[Deleted-member171215]

Ελπιζω να ηταν κρυες τουλαχιστον Τζοαν

[Deleted-member171215]

Καμια φορα οταν ανοιγεις τα ματια σου και βλεπεις μπροστα σου ενα απεραντο χαος. Δεν θα πρεπει να το φοβηθεις , αυτο το χαος ειναι η καθημερινοτητα που αντιμετωπιζεις. Οσο περναει ο καιρος αυτο θα μεγαλωνει ολο και περισσοτερο αλλα εσυ θελω να εισαι δυνατος και να μην φοβασαι.

Εχω ενα τεραστιο μπερδεμα στο μυαλο μου.

I' m having hard times in this crazy town

[Deleted-member171215]

Η αρχή του νήματος έχει και τέλος, δε ξέρεις ποτέ, πότε θα το βρεις και πόσο καιρό θα σου πάρει.

[vasilis_90]

Όλα καλά
Αν σε πάρει το πράγμα από κάτω
θα σε πάει παρακάτω
θα σε φτάσει στον πάτο
Όλα καλά
Κι αν στην πέφτουνε όλοι κι όλα
Σου πετάνε τη φόλα
Μη μασάς στην απάτη
Βγάλε γλώσσα, κλείσε το μάτι




ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΕ ΑΓΑΠΗ
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ.................

[Leda]

ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ ΣΥΓΧΥΣΗΣ ΚΑΙ ΓΕΛΙΟΥ - ΚΌΡΕ. ΎΔΡΟ.
(Μικρή Ασυμφωνία εις Ε Ελάσσων)

A! κύριε, κύριε Μαλακάση,
ποιoς τελευταίος θα γελάσει;
Κώστας Καρυωτάκης, «Μικρή Ασυμφωνία εις Α Μείζον»

Και τι φρικτή η μέρα που ενδίδεις,
(η μέρα που αφέθηκες κ’ ενδίδεις)
Κ. Π. Καβάφης, «Η Σατραπεία»

Γιώργο, η νύχτα είναι ατέλειωτη απόψε
Φοβάμαι το μυαλό μου δε θ’ αντέξει
Νιώθω πως πρέπει να αρχίσουν νέοι αγώνες,
για να περάσουν τα αισθήματά μου τέτοιες πόρτες

Γιώργο, η αλήθεια των πολλών πώς με τρομάζει,
σαν φίδι εφιάλτη τη χαρά μου αγκαλιάζει
Σε μια ανδρόγυνη κατάσταση αιωρούμαι
Δεν ξέρω αν θα μπορέσω να σταθώ σωστός πατέρας

Κι αν θέλεις να μιλήσουμε για πράγματα μεγάλα,
πρέπει να υψώσουμε δεόντως του ονείρου μας τη σκάλα,
γιατί η ζωή που ζούμε δε χορταίνει με οξυγόνο,
δεν υποκλίνεται στο τίποτα, στο πρέπει και στο μόνο
Κι αν θέλεις να μιλήσουμε για πράγματα γελοία,
πρέπει να ενώσουμε κρεβάτια, μαξιλάρια και κρανία,
γιατί το χέρι μου απόψε ως τα νύχια μου πονάει
και νιώθω την καρδιά μου ν’ αγωνίζεται να πάψει να χτυπάει

Γιώργο, νυστάζω, αλλά με αγίους δεν κοιμάμαι
Αρνούμαι ν’ αφεθώ και να ενδώσω
Γιατί μπορεί να μην έχω το χρίσμα της Γαλάνη,
αλλά στο τέλος της πορείας σ’ εμένα θα φορέσουν το στεφάνι

Κι αν θέλεις να μιλήσουμε για πράγματα μεγάλα,
πρέπει να σπάσουμε τον πάγο με τις πρόζες του Κωστάλα,
γιατί η ζωή που ζούμε δε βολεύεται σε θρόνο,
στην αμαρτία υποκλίνεται, ερωτεύεται τον πόνο
Κι αν θέλεις να μιλήσουμε για πράγματα γελοία,
πρέπει να ενώσουμε κρεβάτια, μαξιλάρια και θρανία,
γιατί η νύχτα αυτή με αρνήσεις άλλης τάξεως μ’ έχει ζώσει
και τρέμω μήπως το γατάκι που ταΐζω κάποια μέρα με προδώσει